Een speelbal der fortuin
No. 20582
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 20 April
Tweede Blad
Anno 1927
VERHAGEN's Parijsche Wafels, met den zuiveren roomsmaak en „Elita" met marasquinsmaak, zijn niet te evenaren, Mevrouw I
BINNENLAND.
FEUILLETON.
EERSTE KAMER.
niet meer in bijzonderheden treden, maar
enkele opmerkingen maken naar aanleiding
van de Memorie van Antwoord. In het alge
meen heeft hij tegen annexaties zonder
meer geen bezwaar. Integendeel, annexatie
kan veelal niet voorkomen worden, maar zij
mag alleen geschieden in het. algemeen
landsbelang. De historie of het toeval mo
gen niet te allen tijde blijven beslissen. Ge
meenschappelijke regelingen zijn zeer nut
tig, maar zij zullen niet steeds annexatie
kunnen voorkomen.
Is het nu echter billijk, ten aanzien van
Haarlem de grenzen te verleggen, als in het
onderhavige ontwerp is voorgesteld, en is
het landsbelang daarmee gediend,? Beid*
meent spr. te moeten betwijfelen, speciaal
met betrekking tot annexatie van bepaalde
stukken van Bloemendaal en Heemstede.
Een vergelijking met de uitbreiding van
Amsterdam gaat thans niet op. De uitbrei
ding van onze hoofdstad een wereldstad
was zeker in 's lands belang Met Haar
lem is dit echter niet het geval. Het verzoek
van Haarlem dateert reeds van 13 jaren ge
leden en eerst kort geleden bereikte het
voorstel de Staten-Generaal. Dit is wel een
bewijs, dat noch Ged. Staten, noch de regee
ring de urgentie van Haarlem's uitbreiding
hebben ingezien. Het voorgestelde ontwerp
is tenslotte nog niet bevredigend geworden.
Hel zal Haarlem geen voor- en. geen nadec-
len brengen. Onredelijk is het voorstel, om
dat Heemstede zoowel als Bloemendaal ten
opzichte van het verkeer steeds de belangen
van Haarlem hebben gediend en niet in de
eerste plaats aan het eigen belang hebben
gedacht bij den aanleg van wegen en brug
gen. Waarom moet een groote gemeente
zich kunnen uitleven, terwijl tegelijk de
kleine, lang geen plattelandsgemeenten, be
knibbeld worden?
Het optimisme 'van den Minister ten aan
zien van een exodus uit Heemslede deelt spr.
niet. Integendeel is hij zeer bevreesd, dat
vele welgestelden Heemstede zullen verla
ten. Een voorteéken daarvan is, dat reeds
vele groote perceelen te koop staan. Burger-
zin is heel mooi.'maar betwijfeld mag toch
worden of die zóó ver gaat, dat men zich
vrijwillig aan hoogere lasten zal onderwer
pen.
Aanneming van het amendement van de
commissie van rapporteurs in de Tweede
Kamer, zou het ontwerp minder onaanneme
lijk hebben gemaakt. De minister schijnt
over overneming van dit amendement Ie
hebben gedacht, maar het schijnt ook, dat
Ged. Staten die overneming ontraden heb
ben, omdat zij de zaak beu waren.
Sprekers conclusie is, dat Haarlem en om
liggende gemeenten op samenwerking zijn
aangewezen Bij de annexatie, zooals die nu
is voorgesteld, zal Haarlem financieel be
drogen uitkomen en Heemstede en Bloemen
daal voor goed in hun ontwikkeling gestuit
worden.
De heer SMEENGE CV. B.) zegt, dat het
hem leed doet, dat hij ook moet aanraden
dit ontwerp niet aan te nemen. Alles had in
het werk gesteld moeten worden, om een
andere oplossing van het vraagstuk te ver
krijgen. Spr. is zich ter plaatse van de fei
ten op de hoogte gaan stellen. Hij wijst er
op, dat deze zaak al zeer oud is, zóó oud,
dat zelfs de vorige eeuw er bij te pas komt.
Heemstede heeft zich nadat het in 1906 wist,
dat van annexatie voorloopig niets kwam,
sleed9 meer als zelfstandige gemeente ont
wikkeld tot een gemeente, waar men, met
kleine middelen, een behoorlijk bestaan kan
hebben. Wonder was het dus niet, dat men
thans tegen het plan protesleert.
Had men in Haarlem zelf niet vroeger
kunnen zorgen, dat men niet in de tegen
woordige omstandigheden zou geraken?
Waarom heeft deze stad niet bijtijds de
hand gelegd op groote slukken grond? Heem
stede heeft dit ook gedaan sedert 1906. niet
om Haarlem te hinderen, maar om te voor
komen, dat op dien grond gebouwd zou wor
den op een wijze, die Heemstede niet gaarne
zou zien De gemeentehuishouding van
Heemstede wordt door deze annexatie in het
ongereede gebracht, evenals dit geschiedt
met de vele minder kapitaalkrachtigen, die
overblijven en enorme verzwaring van las
ten zullen krijgen. Het gaat ook niet aan de
bewoners van Heemstede, die geannexeerd
zullen worden, te belasten ten bate van de
arme gemeenten Schoten en Spaarndam.
Haarlem heeft ook behoefte aan water
wegen. Dat kan heel juist zgn, maar Haar
lem heeft niet de sympathie van de schip
pers, omdat het te veel tollen laat betalen!
anneer dit ontwerp wordt verworpen,
zal men zoo spoedig mogeljjk aan den arbeid
moeten gaan, om een project in 't leven
te roepen, dat Haarlem kan helpen, maar
niet tegelgk anderen benadeelt
De heer v. NAGELL VAN AMPSEN (V.B.)
zegt, dat het in 't algemeen zeer onaan
genaam is als bewoner eener gemeente tegen
zgn eigen wil te worden ondergebracht bij
een andere gemeente. Er is dan ook niet
voldoende aandacht geschonken aan het ver
zet dier bewoners, die gesteund worden door
hun gemeentebesturen. Het ontwerp is niet
van onrechtvaardigheid vrjj te pleiten. Wat
is eigenlijk het hoofdmotief voor deze grens
wijziging. Spr. kan moeilijk inzien, dat het
algemeen belang uitsluitend richtsnoer is
geweest.
Hg zal zich nog nader beramen omtrent
het uitbrengen van zgn stem, tot de mi
nister het ontwerp zal hebben verdedigd.
De heer WIBAUT (S.D.A.P.) meent, dai er,
bij verwerping van dit ontwerp, niet veel
kans is, dat er spoedig verbetering zou
komen in de grondkwestie van Haarlem.
W are die kans wel groot, dan zou spr. tot
verwerping meewerken. Dit ontwerp geeft
feitelijk aan Haarlem niet, wat het aoodig
heeft voor de voor die gemeente nood
zakelijke expansie.
Haarlem heeft noodig een veel grooter
gedeelte van Bloemendaal. Thans kunnen in
Bloemendaal zeer moei.ijk arbeiderswoningen
weiden gemaakt door de bouwverordening,
die daar bestaat
Wat Heemstede betreft, deze gemeente
leunt in zeer sterke mate op Haarlem wat
het onderwijs betreft. Annexatie van be
lastingbetalers zou dus in dit geval niet
onbillijk zijn, als die hetgeen Heemstede
beweert plaats zou hebben. Maar aan
die annexatie gelooft spr. niet, omdat be
lastingbetalers bewegingsvrijheid hebben.
Het belang, om voor belastingbetalers vlucht
heuvels te behouden, waar zij aan redelijke
belastingen kunnen ontkomen, ziet hij niet
in. Iljj gunt graag Heemstede zijn lage
belastingen, doch meent, dat dit niet mog
gaan ten koste van een redelijke ontwik
keling van Haarlem. Faute de mieux zal
spr. dus dit ontwerp aanvaarden.
I De Minister van Binnenlandsche Zaken,
i de heer KAN, wijst er op, dat bij een
zaak als deze requesten van gemeenten steeds
de zaak beschouwen van een eenzijdig stand-
punt. Deze soort ontwerpen moeten dan ook
uit algemeen oogpunt worden beschouwd.
Zoo beschouwd is dit ontwerp zeer aan
nemelijk. Haarlem heeft geen voldoende
huisvesting meer, geen voldoende industrie
terrein. De gemeente is 'buiten haar ad
ministratieve grenzen gegroeid en heeft
dringend expansie noodig. De moeilijkheden
worden vergroot, doordat de omliggende ge
meenten hun bebouwing tot aan de grens
van Haarlem hebben uitgestrekt. Niemand
weet precies waar het begin en het einde
van de stad is, indien men niet op de
bordjes let. Degenen, die aan die grenzen
komen wonen, onttrekken zich willens of
onwillens aan redelijke belastingen. Zg zijn
feitelijk Haarlemmers, die allerminst lan
delijke stilte zoeken. De buitengemeenten
profiteeren ten nadeele van de groote stad.
Feitelijk een eenheid vormend is £root-
ilaarlem administratief een chaos.
De Minister herinnert er aan, dat vele
treffelijke mannen van diverse richtingen
voorstanders zijn van annexatie, als die om
administratieve redenen gewenscht is. Deze
annexatie kan te meer aanvaard worden,
omdat geen enkele gemeente slachtoffer
wordt. Bloemendaal blijft een van de rijkste
gemeenten van het land en ook Heemstede
heeft geen reden tot beklag. Het belast
baar inkomen blijft er nog ruim 11 millioen.
Om te voorkomen, dat men zou onderstellen
RECLAME.
1442
DE KONINKLIJKE FAMILIE.
De Koninklijke Familie vertrekt Woens
dag 27 Apnl a.s. van Het Loo naar Den
Haag, ter bijwoning van de feestelijkheden
ter gelegenheid van den 18den verjaardag
van H, K. H. Prinses Juliana.
HET NACHTELIJK BEZOEK VAN BELGEN
AAN NEDERLANDSCHE GRENSDORPEN.
Uit Brussel meldt men aan de „N.R.Ct.":
In den' loop der vorige week was mij,
bij het inwinnen van inlichtingen omtrent
het gebeurde te Roosteren en te Susteren,
ter oore gekomen, dat de „kwajongens
streek", zooals men in Belgische officieels
kringen het aanplakken van annexionisti-
sche proclamaties op Nederlandsch grond
gebied door een groep uit Brussel geko
men jongelui heeft genoemd, onder de lei
ding van een Belgisch officier heeft plaats
gehad.
Het was mij echter niet mogelijk van dit
gerucht een stellige bevestiging te verkrij-
£en-
Thans echter schrijft de Action Nationale
het weekorgaan van het Comité de Poli
tique Nationale, in haar Paaschnummer,
woordelijk:
De knappe officier, die, naar men zegt,
de kleine vredelievende demonstratie te
RoosterenDietterenSusteren leidde, ver
dient te worden geluk gewenscht met de
keuze van dit punt der kaart van Limburg.
Zijn onze inlichtingen juist, dan zou ,,le
brillant officier", van wie het annexionis-
tische weekblad gewaagt, niet zijü een re
serve-officier of een rustend officier, maar
een Belgisch officier in aclieven dienst.
NEDERL. BOND
VAN GEMEENTE-AMBTENAREN.
Afdeeüng Zuid-Holland.
In de te Rotterdam gehouden vergade
ring van de afd. Zuid-Holland van den Ned.
Bond van Gemeente-ambtenaren heeft de
voorzitter, mr. G. A. van Poelje, uit 's-Gra-
venhage, den heer Fonkert, ontvanger van
Oud-Beijerland, in zijn openingswoord ge-
lukgewenscht met het feit, dat deze (hans
reeds tien jaren deel van het bestuur uit
maakt
Uit het jaarverslag van den secretaris, den
heer K. de Boer, uit Hardinxveld, blijkt, dat
het aantal leden in het vorige jaar weer is
toegenomen. De onderafdeelingen de Rijn
streek en Leiden werden vereenigd. Met
succes houdt de afdeeling een cursus in
stand, opleidende voor het diploma A ge
meente-administratie.
Met de afd. Utrecht werd een regeling ge
troffen omtrent de toelating van leerlingen
uil Zuid-Holland tot den cursus te Utrecht,
opleidende voor het examen B gemeente
administratie. het hooger vakexamen. Het
verslag geeft voorts een overzicht van de in
het belang der leden in het afgeloopen jaar
gevoerde acties.
De door den penningmeester, den heer
Tolk (Alphen a. d. Rijn), overgelegde reke
ning over het afgeloopen jaar werd Ier on
derzoek gesteld in handen van het bestuur
der onderafdeeling de Maastreek.
BELASTIN GBETALEN
OP DE POSTKANTOPEN.
Vermoedelijke invoering op 1 Juli a.s.
In Noord-Holland is een proef genomen
met de mogelijkheid om belasjting te be
talen op de ponkanloren. De rekening
houders van de Giro gireeren meest, maar
de overige belastingschuldigen moeten óf
naar den ontvanger gaan en op dtens kan
toor storten, óf voor een postchèque sterten
op het postkantoor Hoe langer hoe .ieer
wordt hiervan gebruik gemaakt. Dat b »elt
tot de overweging geleed, of het niet prac-
tiseher was op de do> (Kantoren ineens de
gelegenheid open !e s'el'en om de belasting
te storten Zoo is de proef in Noord-Holland
ontstaan De resultaten daar verkregen wa-
Naar het Engelsch
van
RAFAEL BABAT1NI.
Geautoriseerde vertaling van A. T.
61)
„Luister nog een oogenblik, opdat ik niet
sterf, voordat ik gezegd heb, wat er nog oij
den brief gevoegd moet worden, dien ik
voor u achtergelaten heb. Ik zweer, dat ik
niet wist. dat gij het wa^rt, die ik ontvoerde,
anders was ik eerder naar den beul gegaan,
voor ik mij tot dit werk voor den Hertog ge
leend had. Gelooft ge me?"
„Dit behoeft ge niet zoo le verzekeren,
Randal. Daar heb ik nooit aan getwijfeld.
Hoe zou ik dat kunnen?"
„Hoe zoudt ge dat kunnen? Ja, dat is
waar. Dat kondt ge niet. Dat zou ten minste
niet mogelijk zijn geweest, hoe diep ik ook
gevallen was." Toen kepk hij haar met smee-
kende oogen aan. „Ik durf bijna niet te
nopen, dat ge mij vergeven wilt
„Maar. dal doe ik. Randal. Dat doe ik. Ik
heb u reeds lang vergeven. Ik schonk u mijn
vergeving en dankbaarheid, toen ik hoorde,
jvat ge voor mij gedaan hadt, hoe ge uw
leven gewaagd hadt, om te herstellen, wat
ge gedaan hadt. Zoo ik u toen vergeven kon,
*an ik dan nu kaat koesteren, na dat ik
ailes weet? Ik vergeef uit vrijen wil. ge-
üeel volkomen, beste Randal."
'AT.e? I16' nog eens." smeekte hij.
zei het, stil weenende.
ren prac htig. Het blijkt, dat ve!en met deze
uitbreiding gebaat zijn
Men overweegt thans, naar wij vernem°n,
z'.-gt bet „Vad", om 1 juli a.s ook in Zuid-
Hulland de gelegenheid open te stellen op
de posikantoren belasHng te betalen
CHRISTELIJKE ZANGERS.
Maandag zijn te Enschedé de afgevaar
digden van den bond van christelijke zang
verenigingen in Nederland bijeengeko
men in jaarlijksche vergadering. Zij wer
den door het gemeentebestuur in het
stadhuis ontvangen, waar ue burgemeester
de heer Edo J. Bergsma. hen heeft toege
sproken. Na deze ontvangst weid in de
Groote Kerk een orgelconcert gegeven,
waarop een maaltijd volgde. Tenslotte was
er een zanguitvoering door de vier chris
telijke zangwereenigmgen in Enschedé.
Gisterochtend werd met de eigenlijke
werkzaamheden begonnen.
Het verslag van den secretaris werd
goedgekeurd. L>aaruit blijkt, dat de bond
thans 367 aangesloten vereemgingen telt
met ongeveer 15.000 leden.
De rekening van den penningmeester,
sluitende met een bedrag in ontvangst en
uitgaaf van f 13.864, werd eveneens goed
gekeurd.
Als bestuursleden werden herkomen de
heeren ds. J. M. Jalink, ds. F. G. Peter
sen, R. Beintema en D. Siuïnk Tot presi
dent der vereenigmg werd met algemeens
6temmen benoemd de heer J. Pieterson
Moens in Den Haag.
Als plaat-s voor de volgende jaarlijksche
vergadering werd Arnhem gekozen.
Met den Bond van christelijke zangver-
eenigingen in Friesland werd een contract
aangegaan betreffende nauwere samenwer
king.
Het huishoudelijk reglement werd in
d>eT voege herzien, dat vereenigingen, die
boven f 1000 aan inkomen hebben, niet
meer verplicht zijn de bondsmuziek aan
te koopen. Om het aanvragen van rechts
persoonlijkheid docr de aangesloten ver
eenigingen te vergemakkelijken zegde het
hoofdbestuur toe, dat ter bestrijding" van
de kosten hiervoor een voorschot kan wor
den verleend.
Op aandrang vaji de vergadering gaf
het hoofdbestuur de toezegging, dat bi;
het aanvaarden en uitgeven van bondsmu
ziek niet alleen gelet zal worden op mu
ziek en toonzetting, maar ook of de woor
den niet voor het religieus gevoel kwet
send kunnen zijn.
Men meldt aan het Haagsche Aneta-
kantoor:
Gedurende de Paasehdagen hebben de
vliegvelden Schiphol en Waalhaven zich in
een buitengewoon groote belangstelling mo
gen verheugen.
15 k 20.000 personen bezochten Schiphol
en het aantal bezoekers van de Waalhaven
liep over de 10.000 Op Schiphol maakten
220 personen gebruik van de geboden gele
genheid tot hel doen van korle terreinvluch-
ten met de K. L. M., op Waalhaven bedroeg
het getal luchtreizigers 100.
Tijdens de Jaarbeurs op Soesterberg wer
den reeds 605 pleiziervliegers vervoerd en
thans reeds telt, met de Paaschdagen, de
K. L. M. reeds ruim 1200 pleiziervliegers
sedert de opening van het seizoen 1927.
(Zitting van gisteren).
GRENSWIJZIGING VAN HAARLEM.
Aan de orde is het wetsontwerp tol wijzi
ging van de grenzen der gemeenten Haar
lem, Velsen, Bloemendaal. Heemstede, als
mede Haarlemmerliede en Spaarnwoude en
opheffing der gemeenten Schoten en Spaarn
dam.
De heer DE GIJSELAAR (C. H.) herin
nert aan de uitvoerige behandeling van dit
ontwerp in de Tweede Kamer. Hij zal dus
„Dan ben ik tevreden. Wat komen al mijn
niet verwezenlijkte drooraen van bekroond
ridderschap er op aan, al mijn hooggaande
eerzucht? Dit moest het einde zijn. Ik was
een dwaas, dat ik niet het kalme goede nam,
waarvoor ik geboreD was. Dan waren wij
misschien gelukkig geweest. Nan. en geen
van ons beiden zouden we behoefte gevoeld
hebben de holle triomf van de wereld te zoe
ken."
„Je spreekt, alsof je sterven moet," ver
weet zij hem door haar tranen heen. „Maar
je zult weer beter worden."
„Dat zou zeker een heel groote dwaasheid
zijn. nu ik zoo gelukkig sterven mag."
En toen kwam de dokter hen storen, en
nadrukkelijk haar woorden bevestigen, dat
Holles nu buiten gevaar was.
De waarheid is. dat. wat hij voor haar ge
daan had, toen zij de pest had. zij nu voor
hem gedaan had. Door ruslelooze zorg voor
hem in de eindelooze uren van zijn ijlende
koortsen, zonder er aan te denken, hoe uitge
put zij zelf hierbij werd. had zij hem veilig
door de vallei van de schaduw gebracht, en
zelfs toen hij sprak van sterven, misleid
door zijn zwakheid en de groote afgematheid
en uitputting, die maakte, dat hij geloofde,
reeds stervende te zijn, was zijn herstel ver
zekerd.
Binnen minder dan een week was hij op
de been. werd sterker, en vrij van besmet
ting verklaard Maar voor zij hem weer in
de wereld lieten trekken moest hij dien tijd
van afzondering ondergaan dien de wet
voorschreef, om zeker te zijn. dat hij de be
smetting niet op anderen overbracht. Daar
voor werd hij van hef pesthuis naar een
naburige woning gebracht, waar hij kon uit-
rus'pn en geheel op brachten komen.
Toen het uur van vertrek daar was, ging
hij afscheid van Nancy nemen. Zij wachlte
hem op het grasveld onder de hooge, oude
ceders van den Libanon, die den tuin ver
sierden van deze boerderij, die tot zieken
huis was ingericht. Zij stond slank en beval
lig voor hem, terwijl hij met een stem, die
hij met moeite vast deed klinken, woorden
van een onherroepelijk vaarwel sprak.
Er stond een steenen bank. dicht bij in de
schaduw, zij viel er op neer, terwijl hij
naast haar stond, wachtend, tot zij hem zei,
heen te gaan. Hij was zeer eenvoudig ge
kleed, in kleeren, die zij heimelijk voor hem
had aangeschaft, maar die hij meende dat de
afscheidsgift van het liefdadige pesthuis-
bestuur was. Zij beheerschte zich, om hem
rustig te vragen: „Wat ga je doen? Waar
zal je heengaan als.als de maand voor
bij is?"
Hij glimlachte en haalde even de schou
ders op. „Daar heb ik nog niet veel over na
gedacht," anlwoordde hij haar. „Misschien,
voegde hij er bij, de vraag in haar oogen be
antwoordend, „zal ik naar Frankrijk gaan.
Daar is gewoonlijk wel werk voor een sol
daat."
Zij sloeg haar oogen neer, en er heerschle
eenige oogenblikken stilte. Toen sprak zij
weer kalm. bijna vormelijk, de punten eener
redeneering naar voren breDgend, waarover
zij ernstig nagedacht had.
„Je herinnert je dien dag. dat wij praat
ten. jij en ik. in dat huis in Knight Ryder
Street, vlak na mijn herstel? Toen ik je voor
mijn leven wilde danken, verwierp je mijn
dank. evenals de vergeving, die ik je aan
bood. Je verwierp die. omdat je overtuigd
was. dat ik alleen bewogen was door dank
baarheid voor het leven, dat je gered hadt;
dat ik door die verge^ring de schuld trachtte
af te doen, waarin ik bij je stond."
„Dat was zoo," zei hij, „en het is zoo. Hel
kan niet anders zijn."
„Kan het niet? Ben je daar zoo zeker
van?" Zij wierp hem een smeekenden blik
toe, toen zij die vraag deed.
„Even zeker als ik er van ben, dat ge uit
zuivere liefdadigheid u zelf bedriegt," ant
woordde hij
„Doe ik dal? Laten we dan zeggen, dat
ik het deed. Maar als ge zegt, dat ik het nog
doe, ziet ge iets over het hoofd. Ik sta niet
langer bij je in schuld. Ik heb die op een
andere en niet mindere manier betaald. Zoo
als jij mijn leven gered hebt, heb ik daarna
dat van jou gered. Wij staan nu gelijk, Ran
dal. Ik ben je niet langer iets schuldig. Ik
heb je terugbetaald daarom behoef ik niet
langer dankbaar te zijn. Dat kan je niet ont
kennen."
„Ik zou het niet willen, al kon ik het."
„Zie je het dan niet? Zonder schuld tus-
schen ons, niet meer onder eenige verplich
ting tegenover je. heb ik je mijn geheele ver
geving geschonken Je beleediging was toch
ook eigenlijk niet bepaald tegen mij.
„Jawel. Jawel," viel hij driftig in. Zij was
evenveel tegen u als tegen mijn eigen eer.
Zij heeft me eerloos gemaakt."
„Al is dat zoo. toch heb je mijn geheele
vergeving gehad van het oogenblik af. dat ik
hoorde, hoe wreed het leven voor je geweest
was. Ik geloof dat ik je vroeger, veel vroeger
vergeven heb. Mijn hart zeide me mijn
verstand zeide me. toen je trachtte mij van
den Hertog van Buckingham te redden
dat er zulk soort ongeluk achter je daad
moest schuilen
Een lichte blos kleurde zijn wangen, die
door zijn ziekte nog bleek waren. Hij boog
het hoofd.
„Ik zegen u om die woorden. Zij zullen mij
RECLAME.
1446
dat het Haarlem te doen was om annexatie
van belastingbetalers, heeft spr. in het ont
werp opgenomen de mogelijkheid van schade
vergoeding, die tot 2 millioen kan gaan.
De vraag, of op een andere wgze uit
komst kan worden verkregen, kan ter zgde
gesteld worden. Het recht dient zich aan
te passen aan de omstandigheden, zooals
die gegroeid zijn. Nu het recht voor Haar
lem zoo beperkt is, moet het recht de
grenzen uitzetten om werkelijk recht te
blijven. Spr. gelooft, dat alle argumenten,
die zgn gebezigd om aan den greep van
den wetgever te ontkomen, den toets der
critiek niet kannen weerstaan. De minister
wil niet zeggen, dat hg „huivert" bg de
gedachte aan verwerping yan dit ontwerp,
maifr wel wenscht hg te zeggen, dat hij
niet de verantwoordelijkheid benijdt van de
genen, die er toe medewerken, dat twee
chronisch noodlijdende gemeenten als Scho
ten en Spaarndam, zich moeten blijven voort-
sleepen, terwijl Haarlem een kwijnend bestaan
zou moeten leiden. Hij hoopt dan ook, dat
de meerderheid der Kamer zal medewerken
«an de totstandbrenging van de administra
tieve eenheid van groot-Haarlem, tot heil
van geheel Kennemerland.
De beraadslagingen worden gesloten. De
stemming wordt bepaald op Woensdag 1 uur.
UITBREIDING VAN BREDA.
Aan de orde is het wetsontwerp lot
uitbreiding van de gemeente Breda met
gedeelten van de gemeenten Teteringen,
Ginneken en Bavel en Princenhage.
De heer DE GIJSELAAR (C.-H.) had
gaarne op sommige punten een andere grens
regeling gewild. Territoriaal beschouwd,
vindt hij de regeling, zooals die nu is,
onbegrijpelijk. Ten aanzien van Teteringen
en Princenhage heeft men te veel genomen,
hetgeen onbillijk is. Spr. ziet hier een geval,
analoog aan dat van Haarlem.
De MINISTER VAN BINNENLANDSCHE
ZAKEN, de heer KAN, erkent, dat Ginneken
er beter afkomt dan Princenhage en Tete
ringen. Dit vloeit voort ait de ligging van
do kom der gemeente Ginneken, die dichter
bg Breda ligt.
De beraadslagingen worden gesloten. De
stemming wordt bepaald op Woensdag 1 uur.
BOUWFONDS.
Aan de orde is het ontwerp tot opheffing
van het Bouwfonds voor de Departementen
van Binnenlandsche Zaken en Landbouw
en van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen.
De heer DE GIJSELAAR (C.-H.) zal niet
tegen het ontwerp stemmen, maar had het
fonds liever behouden, aangezien nu steeds
onregelmatige bedragen op de begrooting
zullen voorkomen.
De stemming over het ontwerp zal Woens
dag 1 uur plaats hebben.
ARBEID, HANDEL EN NIJVERHEID.
Aan de orde is de voortzetting der behan
deling van de begrooting van Arbeid, Han
del en Nijverheid.
De heer JANSSEN (R.-K.) bespreekt de
waterverontreiniging, die in ons land groote
afmetingen heeft aangenomen. Vergelpken
bij hetgeen in het buitenland geschiedt tol
moed geven om te verdragen wat mij ook
te wachten staat. Ik zal de herinnering
daaraan en aan uw zachtmoedigheid altijd
als een schat bewaren."
„Maar je gelooft me nog niet!" riep zij uit.
„Je denkt nog steeds, dat achter dit alles
eenige overblijfselen van.van.toorn
in mijn hart zijn I"
„Neen. neen Nan. Ik geloof u."
„En toch blijf je er bij. om heen te gaan?"
„Wat kan ik anders doen? Gij, die nu
alles weet, moet begrijpen, dat er in Enge
land geen plaats voor me is."
Daar verstandsargumenten haar ontbra
ken, nam zij een gevoelsargument te baat.
Zij haalde een gevlekten en verecholen
handschoen te voorschijn. Dien hield zij hem
voor, en keek daarbij naar hem op, en hij
zag dat haar oogen vochtig waren.
„Hier is iets, dat je ten minste toebehoort.
Neem het, Randal. Neem het, daar het het
eenige ïs. wat je van me hebben wilt."
Bijna aarzelend nam hij dien kleinen
handschoen, en hij hield ook de hand vast,
die hem aanbood.
„Hij.... hij zal weer een talisman zijn,"
zei hij zacht, „om mij waardig te houden
zooals.... zooals hij eens gedaan heeft.
Toen boog hij zich over de hand. die hij
vasthield, en drukte ze aan zijn lippen.
„Vaarwel en God behoede u steeds, Nan."
Hij had zijn hand willen loslaten, maar zij
greep die nu krachtig „Randal." riep zij
scherp, in haar wanhoop er toe gedreven,
dezen man het hof te maken, die het haar
niet wilde doen. ondanks haar zeer duide
lijke uitnoodiging. Op zachten, droevig ver
wijtenden toon voegde zij er bij: „Kan je er
werkelijk aan denken, mij weer te verla
ten?"
{Wordt vervolgd.)
