VOOR DE JEUGD
LEIDSCH DAGBLAD
UN OföZE RAAOSELJEUGD.
Ho. 11.
Donderdag 17 Maart
Anno 1927
11 SjVrjz I 111 gItt|in >11 Iml |lmt| Iml ilml |li«I |I>i :vaIfJ2i
TANTE FRANS.
DE PAREL.
/orföir iT: iTr ij» -iriii»ï iTi
Tot cms leedwezen moet de corres-
onderitie deze week wegens ziekte
an Mej. Koopmans van Boekeren
ehterwege blijven.
Tevens zien wii ons genoodzaakt
It Kinderkrant reeds vandaae in
plaats van moreen te doen verschiinen
DIRECTIE ,.L. D."
Naar het Engelsch van E. ENOCK.
Vrii bewerkt door
G. E de Lalle Hogerwaard.
HOOFDSTUK XII.
Slot
Puck had inderdaad een langen brief van
levrouw Wilson gekregen, waarin d°ze
iaai' mededeelde, dat hoewel haar zuster
lang niel beter was zij nu toch wel
ireer zoowai gomi9t kon worden en niet
(auger van de vriendelijkheid van Tante
trans gebruik wilde maken.
't Is wal moois!" mompelde Puck, ter-
li» ijl zij den brief nog eens overlas, ,,'t Is ge
woon afschuwelijk, dat Tante Frans wcg-
[gaatr
Arme Puck! Zij kon zich het leven zonder
Tanie Frans niet meer voorstellen Ook de
naderen zouden, zoodra zij het nieuws hoor
den. lang me: vroolijk kijken en zij wist
taker, dat Leo die den volgenden dag thuis
*ou komen, eveneens veel van Tante Frans
hield en haar met leedwezen zou zien ver-
ïkken.
Wat moest ze doen?
Br met Tante Frans over spreken naluur-
lijk'
Maar de dokter had gezegu, dat Tanle
Prans nog niet veei praten mocht. Dat ging
dus niet. Ais ze "l eens aan dokter West
tei r Ja. dat zou ze doen!
i_>e dokter was al bijna bij het hek. toen
Ibij iemand hard achter zich aaD hoorde loo-
Ij-'CQ Hij keek om en zag dat Puck hem met
[een paar vlugge.beenen en een verhit ge-
[rictitje trachtte in te halen.
Onmiddellijk keerde hij op zijn schreden
wug en luisterde hij aandachtig naar het-
Igeen Puck hem in onsamenhangende woor
den vertelde Hij begreep er uit. dat me-
rrnuw Wildon wilde terugkomen en de ie-
mwoordigheid van Tante Frans nu. over
lig werd.
„Laat mij den brief eens lezen, lieve
bnd." zei dokter West. „Dan weet ik precies,
at mevrouw Wilson schrijft
Puck gal hem nu den brief, die haafr zoo
'au streek had gebracht en dokte r West
hem aandachtig. Hij zei niets over den
ïhoud, doch stelde Puck gerust met de
'oorden
„We zullen dat zaakje wel in orde breu
ken lieve kind Wees niet al te ongeduldig,
[tfant ik moei natuurlijk met Oom Oswald
lover de zaak correspondeeren We zullen
kien, Tante Frans op Beverode te houden."
Puck keek hem dankbaar aan, terwijl zij zei:
„Alstublieft dokter. Als u dat lukt. bent
u de bovenste beste van allé dokters op de
heele wereldV'
Glimlachend nam dokter West nu afscheid
van zijn vriendinnetje.
Hij had in den brief van mevrouw Wilson
ontdekt, wat aan Puck's aandacht ontsnapt
was. Hij las namelijk duidelijk tusschen de
regels door, dat mevrouw Wilson slechts
noode haar zuster verliet, daar deze nog veel
hulp behoefde, doch dat plichtsbesef haar
zei, haar oude taak weer op te moeten vat
ten.
Dokter West schreef nu een langen brief
aan Oom Oswald en sloot het schrijven van
mevrouw Wilson er in Het resultaat was,
dat hij een week later Puck kon mededeelen,
dat mevrouw Wilson haar pensioen gekre
gen had en Tante Frans met wie hij na
tuurlijk ook over de zaak gesproken had en
die niets liever wilde dan op Beverode bij
„haar troepje" blijven niet heen zou gaap.
Dat was een vreugde! Puck danste met
Peetje en Tom in het rond. de tweelingen
hieven allerlei Indianen-kreten aan, om aan
hun blijdschap lucht te geven en Leo. die
het natuurlijk niet metzijn waardigheid
overeen kon brengen, zoo „als een dolle" te
doen, zei:
„Lang leve Tante Frans 1"
Ook hij was buitengewoon ingenomen met
de getroffen regeling
En Tanle Frans zelve?
O, zij was niet minder verheugd en-zei
tegen dokter West:
..Dat is de allerbeste medicijn, die u mij
hebt kunnen voorschrijven. Ik ben er u heel,
heel dankbaar voor, dokter
Tante Frans bleef goed vooruitgaan en
vóór er nog een week verloopen was, wilde
zij niet langer als patiënte beschouwd wór
den. De dokter gaf haar toestemming weer
haar gang te gaan, op óön voorwaarde ech
ter en die was, dat zij 's middags een paar
uur ging rusten
..En als Tante Frans dat niet doet draag ik
haar naar boven!" zei Leo.
Lachend verzekerde Tante Frans haar
oudste neefje dat zij gehoorzaam het voor
schrift van dokter West zou opvolgen.
.„En," ging zij voort. ..nu moet ik jullie
nog «vertellen, dat ik vanmorgen een brief
van mevrouw Wilson gekregen heb Zij is
heel ingenomen met de schikking en dank
baar, dat zij haar zuster niet alleen behoeft
le laten Zij groet jullie allen hartelijk en
hoopt, dat het jullie goed moge gaan
„Toch gek. dat we haar nooit terug zullen
zien." zei Puck. die nu zij Tante Frans
niet behoefde op le geven niets togen
mevrouw Wilson had.
Tante Frans had echter een plannetje
en zei:
„Hoe Zouden jullie het vinden, als we me
vrouw Wilson eens voorstelden: dezen
zomer met haar zuster wanneer haar toe
stand dit ten minste toelaat, eenige weken
op Beverode te komen logeeren?"
Dit voorstel werd met algemeene stemmen
aangenomen.
Wij laten nu Leo, Puck. de tweelingen,
Feelje en ook Tom nog eenigen tijd in
het gelukkig bezit van Tanle Frans en ne
men hierbij afscheid van de bewoners van
Beverode.
-X
Eens zei een koning: „Wie mij de
schoonste parel brengt, zal ik rijk maken."
Hij zei het. terwijl ^ïij op zijn troon gezeten
was. En zijn woorden werden aan vela
onderdanen overgebracht
Nu gingen vele menschen naar parels
zoeken. De juweliers kwamen telkens
kloppen aan de groote paleispoort en wer
den bij den koning toegelaten. Ze lieten
zeer schoone parelen zien. maar de koning
had altijd nog schoonere in zijn schat
kamer. En hij liet de juweliers weer ver*
trekken en was teleurgesteld dat hij dq
schoonste parel nog niet gevonden had.
Groote mannen kwamen aan het hof en
toonden hem zeldzame parels. Maar geen
van al deze parelen bevredigde den koning.
Op een dag kwam er een eenvoudig man
en klopte aan de paleispoort aan Hij vroeg
den koning te spreken en zeide. dat hij do
schoonste parel in een glas bij zich droeg.
Eerst wilden de lakeien hem niet binnen
latenmaar hij hield vol. en toen werd hij
bij den koning toegelaten.
Over de dikke tapijten ging hij naar bin
nen en hij zag den koning op zijn troon zit
ten Van dien troon zag de koning op dien
eenvoudigen man neer en vroeg, wat hij
wilde.
De man zei: „Ik wilde eerst een vraag
doen."
Dit vond de koning heel dwaas, maar hij
luisterde toch.
„Waarom." vroeg de man, ..wilt U do
schoonste parel in Uw bezit hébben?"
„Omdat ik dan rijker ben dan een ander,
zeide de koning
„Als ge de schoonste parel hebt. die er
bestaat." zei de man. „zult ge niet rijkeij
zijn dan een ander maar even rijk
De koning begon te lachen. „Zoo," zei
hij, ,.on kom jij die schoonste parel bren
gen?"
De man hief zijn glas op. Op den bodem
lag iets. dat den zonnestraal weerkaatste,
die in het groote vertrek 9cheen Het blonk,
het glansde, en de koning boog zich voor*
over. om te zien wat er in het glas lag.
Maar de man hield de hand voor den
zonnestraal en toen zag de koning, dat er
een gewone druppel water in het glas lag.
Toen werd de koning heel boos.
Hij liet den eenvoudigen man wegjagen
uit het paleis, riep. zijn hofheeren en be
sprak het geval met hen Allen waren het
met hem eens. dat de man óf een oplichter
óf een dwaas was. En allen lachten ze om
den druppel water in het glas De koning
liet weer bekend maken, dat wie de
schoonste parel bracht, rijk zou worden.
Maar de dagen gingen voorbij en de parel
werd niet gevonden De koning vond dit
vreemd Alle parels leken op elkander en
de bijzonderste was hem nog niet bijzonder
genoeg.
De koning verveelde zich en hij trachtte
zich met allerlei dingen le vermaken met
het gevolg, dat hij ziek werd van alle vreem
de dingen die hij gegeten en gedronken
had en alle buitensporige dingen, waarmee
hij zich had vermaakt
En toen hij ziek in zijn bed lag. lachten
de hofheeren hem uit wat heel onvriende
lijk van de hofheeren was want toen de
koning gezond was. hadden ze nooit zoo
brutaal durven zijn.
