25-4.40
C. FORTMANN
No. 20475
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 11 December
Derde Blad Anno 1926
Buiteni. WeeKoverzicht.
Glaswerk naar Ontwerpen
CRIS DE PARIS.
ontstaan door kouvatten
bestrijdt men snel en goed door
en
FC Bij AootB.en Drogisten.
UIT RUSLAND.
Brandwonden
Klooster balsem
i
Een onverwacht gevaar op
den Balkan Het werk te
Geneve en het Duitsche ka
binet in directe combina
tie Amerika's politiek
onveranderd.
Plotseling is er weer eens alle reden, om
liet oog te richten naar Europa's vuur
haard en wel vol bezorgdheid. Daar op den
balkan spelen zich weer dingen af, die veel
onheil in zich kunnen bergen. Het is bekend
genoeg, hoe tusschen Italië en het konink
rijk der Serven, Slovenen en Kroaten, kort
gezegd, Zuid-Slavië steeds wrijving heelt
bestaan. Wilde Zuid-Siavië een uitweg naar
de Adriatische Zee, Italië wilde daarvan
maken een mare clausum (gesloten zee). En
Italië heeft voor 't grootste gedeelte gewon
nen. 'n Schakel, die nog ontbrak, was Alba
nië. Zoo Zuid-Slavië daarop de hand kon leg
gen dan was alles verloren. Een van de re
denen er waren er nog meer, doch die
zullen we thans maar laten rusten als van
minder belangrijken aard waarom Italië
altijd zoo'n vurig voorstander is geweest
van een onafhankelijk Albanië, hoe weinig
levenskracht dit landje ook toonde.
Den laalsten tijd was in de verstandhou
ding der rivalen echter aanmerkelijke ver
betering ingetreden. Zelfs werd een soort
vriendschapverdrag gesloten. Plotseling is
evenwel een kink in den Label gekomen,
zeer plotseling. Italië is er in geslaagd om
niet Albanië een verdrag af te sluiten dat
dit land zooal niet direct tot een protecto
raat van de fascisten maakt dan toch in
ieder geval tot een soort mandaatsgebied
zonder toezicht van den Volkenbond. Te
gen het verdrag met Zuid-Slavië in. is daar
van te Belgrado totaal geen kennis gege
ven vooraf. Wat wonder! In Zuid-Slavië
heeft dit Ilaliaanseh-Albaneeseh verdrag Ti
geduchten schok veroorzaaktt, hetgeen al
leszins is te begrijpen. Ilaliö nestelt zich
toch daarmee op den Balkan. De Italiaan-
sche wijze van doen om zich van den dom
me te houden, gaat heelemaal niet op. Sluit
ook zoo'n verdrag met Albanië, zegt Rome,
doch een clausule uit hel zelf afgesloten
verdrag verbiedt dal!
De Zuid-Slavische regeering heeft ge
meend zeer ostentatief te moeten getuigen
tegen het haar verontrustend verdrag, n.l.
door af te treden. Het heengaan van Nints-
jits, den minister van buiteni. zaken, is, ge
lijk le verwachten was, toch gevolgd door
een heengaan van het gansche kabinet
Oesonowilsj.
Zoo is dan in Europa's Zuid-Oosthoek 'n
donkere wolk aan den horizon verrezen, die
zich niet zoo gemakkelijk zal laten ver
drijven. Men kan toch gerust aannemen,
dat Zuid-Slavië van politiek zal verande
ren en elders tegenwicht zal gaan zoeken.
Heizij op den Balkan zelf, hetzij en daar
van wordt reeds gemompeld bij Honga
rije, waar van den verkiezingsuilslag reeds
dit bekend is, dat het regiem Bethlen eer i
versterkt dan verzwakt te voorschijn zal
treden, d. w. z. dus hel zuiver nationalis
tisch regieni," dat niet zal ophouden le stre
ven naar herstel van het oude koninkrijk.
Welke gevaarlijke aspecten dat in zich
bergt, springt te duidelijk in 't oog, om
daarover verder uit te weiden.
Het aspect is niet fraai
Hoe de crisis is Zuid-Slavië zal verloo-
pen, is niet zoo moeilijk meer te voorspel
len, nu juist is overleden de Servische
„Bismarck", de 80-jarige Pasjitsj, die altijd
heef! gestreefd naar het grootmaken van
zijn land en niet zonder succes. Met hem is
heengegaan de meest op den voorgrond tre
dende staatsman van het koninkrijk, de
man, die langen tijd de macht volledig in
zijn handen had, of hij zelf aan het bewind
was dan wel niet.
meegesproken en ongetwijfeld zijn zij elkaar
nader gekomen. In hoeverre het juist thans
aan de drie eerstgenoemden toekennen
van Iwee Nobelvredesprijzen waarbij
Dawes de man van het Dawesplan nog
komt zal bevorderen, dat de vredes-
gedachlen ook verder in practijk zullen
worden omgezet? 't Is in ieder geval een
impuls le meer om in de goede richting te
blijven. Verdiend hebben deze vier de on
derscheiding wel. Was hun macht grooter
geweest, dan zou onlegenzeggelijk Europa's
vredeswerk ook verder zijn gekomen, maar
allerlei omstandigheden hebben geremd,
gelijk bekend.
Van Stresemann's succes hangt zelfs voor
een groot deel zijn minislerieele leven af
en dat van het Duitsche kabinet Marx.
't Is voor Frankrijk ook een reden te meer
om zoover te gaan, als maar eenigszins
kan. Het verbreken van de ,.s iüe coalitie"
in Duilschland heeft hel kabinet toch in
erns:ig gevaar gebracht.
Een der leiders der Duitsche Volkspartij
is direct de oorzaak van de crisis. Hij ver
zekerde toch, dat een aansluiting naar
rechts, dus met de Duitsch-nationalen, meer
baat zou geven voor een duurzaam bewind
dan naar links. d. w. z. met de socialisten
en waar zijn partij zich met dit standpunt
vereenigde, althans de Rijksdagfractie, was
I dit voor de socialisten voldoende aanleiding
om de „slille coalitie" op te zeggen, al zul
len zij niet tot aanval overgaan, voor en
aleer Stresemann's taak le Geneve is ge-
eindig;!.
Mei des le meer succes Slresemann der-
halve huiswaarts keert, des le grooter wordt
de kans, dat de aanval der socialisten, die
weien, hoezeer van Duitsch-nalionale zijde
de gevoerde buiteni. politiek wordt bedreigd
verder zal worden uitgesteld, om het kabinet,
dat deze politiek voorstaal, niet ten val te
brengen
De boodschap van CooÜdge aan liet Ame-
rikaansche congres bood weinig bijzonder
heden behalve voor zoover nog eens duide
lijk is uitgekomen, dat aan een annuloering
der schulden door de Europeesche schulde
naren niet behoeft te worden gedacht even
min als een zich verder inlalen met de
Europeesche aangelegenheden d?n vol
strekt noodzakelijk is
Amerika's politiek is ongewijzigd!
RECLAME.
PASJITSJ.
Ongetwijfeld zou op hem wederom een
beroep zijn gedaan* le meer, waar hij al
leen vermoedelijk in staat zou zijn ge
weest de gevaarliike macht van een Radetsj
In toom te houden Zijn dood, even onver-
wachls als het gevaar dat hij had moeten
hachlen te keeren, zal den afgetreden pre
mier nu wel weer terug brengen aan het be
wind.
t
Belangrijker dan de vergadering van den
^olkenbondsraad is de ontmoeting der
diverse grootheden, schreven we vorige week
en dit is volkomen bewaarheid Totdusver
beeft de raad alleen de economische confe
ctie, die men van plan was te houden.
C datum gegeven, n.l. 4 Mei 1927 en is
Vastgesteld, dat deze te Geneve zal plaats
vmden, hoewel daardoor Rusland zeker niet
2al deelnemen, waar het Zwilsersch-Rus-
s'sch incident nog nimmer gesloten is. Veel
rr|eer is er nog niet voorgevallen. Chamber-
'a|n .Briand en Slresemann hebben druk
fCnfereerd, waarbij Vandervelde °n
Srialoja nog een hartig woordje hebben
BREESTRAAT 122—124
DE BAZEL DE LORM COPIER
en andere Meestert 5150
BIJ ONZE FIRMATP BEZICHTIGEN
VRAAGT INLICHTINGEN
Toen ik in mijn vorigen brief schreef
over Parijsche stilte en Parijsche geluiden,
kwam de wensch bij mij op, u ditmaal eens
iets te vertellen van zeer bekende, bijna
zou ik zeggen „beroemde" geluiden van
Parijs, over de oude Tanjsche straatkreten,
de z.g. „cris de Taris".
Zonder ooit zelf in Parij9 geweest le zijn,
heeft u er misschien toch wel eens gehoord.
Namelijk wanneer u een opvoering van
de opera „Louise" heeft bijgewoond. Daar
in heeft Charpentier. de componist, gebruik
gemaakt van verscheidene van die bekende
Parijsche straatkreten, en ze doen dienen
als muzikale thema's voor het begin van
zijn opera. Vooral de tweede akte is belang
rijk in dit opzicht.
Diezelfde straatkreten, die u in de opera
hoorde, kan men nog steeds hooren in Ta-
rijs 'ten minste wanneer men goed oplet,
en wanneer men weet wéér men ze zoeken
moet. Zeker niet in het centrum, in de
buurt van hel Café de la Paix! Want hoe
langer hoe meer zijn ze aan het uitsterven,
ten gevolge van de hevige concurrentie die
hun aangedaan wordt door het alles over
stemmende lawaai der motoren der auto
bussen, het gerinkel en gebrom der Irams,
en het getoeter der auto's. Dal heeft de Pa
rijsche straatventers een beetie mismoedig
gemaakt, daardoor hebben ze de drukste
straten, in het centrum, nu bijna geheel in
den steek gelaten, en daar behoort het tot
de groote zeldzaamheden als een van die
bekende roepen het nog waagt daar op le
klinken door al het andere lawaaiige geroe
zemoes heen. Maar in de verderaf gelegen
volkswijken, daér kan men ze nog hooren;
en ook nog hier en daar in een stille straat
van Montmartre. want Montmarlre heeft,
ondanks zijn moderniseering en zijn Ame-
ricaniseering toch nog in zijn verborgen
hoekjes bewaard él wat het bewaren kón
.van zijn vroegere leven, van zijn oude tra
dities, waarvan die straatkreten mede van
de karakteristiekste zijn.
Daar hoort men nog geregeld den melan-
cholieken, zangerigen roep van den oud-
kleerenkoopman, die met zijn bundeltje on
der den arm langzaam voortslentert door
de straten, en van tijd tot tijd zijn slepen-
den deun uitroept: ..chand d'habits!
Marchand d'habits!.... Chiffons, ferrailles
vendre! chand d'habits!Dan
staat hij even stil, kijkt naar boven, naar
de vensters, van de benedenverdieping tot
aan de zesde etage, en als hij ziet. dat er
niets te verhandelen valt. dan laat hij zijn
hoofd weer zakken, en gaat zoo, met ge
bogen hoofd, verder, tot hij opnieuw zijn
zang laat hooren en van de aarde weer
opkijkt naar den hemel.
Daar ziet men ook nog den ouderwet-
schen ouden glazenmaker met zijn witte
blouse aan. die na een glas wijn in het
cafëlje op den hoek gedronken te hebben,
geduldig zijn ouderwelsche kreet door de
lucht doet trillen, een scherpe, snijdende
kreet. „Iiii.trier 1" Die oude baas zou
zich niet graag meer wagen in de drukke
centra! hier in de L stille stralen van
Montmartre presteert zijn kreet nog heel
wat. maar ze zou onmogelijk het raas van
een boulevard vol auto's meer kunnen
overstemmen. Dat laat hij over aan de
jongeren, die daarvoor nog te vinden zijn;
en inderdaad hier en daar is er nog zoo'n
moedig jochie te vinden, een kereltje als
Jackie Coogan in „The Kid", dat concur-
reeren durft met het boulevard-geraas. Hij
wacht een gunstig oogenblik af tusschen
een clackson en een voorbijdrem.ende auto
bus, en dan gilt zijn hooge jongens-stem
de lucht in de kreet, die hij van de oude
glazenmakers leerde en overnam, de
felle doordringende kreet: „liii..trier!
.iiiitrier!"
Een heel enkele maal hoort men op een
zonnigen dag nog wel eens in ce Champs
Elysécs een bijna vergeten straatkreet op
klinken: „Voilé le plaisir, mesdames voilé le
plaisir!. ."En denk dan niet dat'de man ude
een of andere Parijsche pleizier-gelegen-
heid aanprijst! Het „plaisir", dat hij ver
koopt, zijn een soort cornctvormig opgerolde
dunne koekjes, z.g. oublieljes, die in vroe
ger tijd heel erg in de mode waren in Parijs,
bijna zoo zeer als de tegenwoordige veel
geprezen en veelverloeide „Collies"; nu ech
ter zijn die „plaisirs" nog slechts in banket
bakkerswinkels te krijgen, als specialiteit,
en zelden of nooit meer hoort men ze uit
venten cp straat. Maar wannéér iemand dat
treft, mag hij zichzelf gelukwenschen, want
een heel oud stukje Parijs gaat voor hem
open.
Dan is er de koopman met vogeltjes-zaad,
het z.g. „mouron", dat hij met een klage-
liiken, somberen roep aanprijst door de
straten: MouronI..Mouron!des te
somberder, omdat dat „mouron" precies
klinkt alsof hij riep „mouronsl": laten wij
s'erven!Maar hoe zeldzaam is ook dis
oude Parijsche roep geworden! De Parijze-
naars koopen hun vogeltjes-zaad niet meer
„aan de deur", maar bij een grutter, oi wel
ze gaan naar de markt, waar een oud
vrouwtje op een vouwstoeltje gezeten het
nieuws'? mode-zaad voor vogeltjes te koop
aanbiedt, zingt niet om de koopers te lok
ken. ze wacht maar af, stil, geduldig, een
bes:ja triestig.
En dan was er de koopman met waterkers
een soort bitterkers gekweekt op stroomend
water. Hoe zelden ziet men ru meer zijn
karakteristieke figuur niet een blauwe voor
schoot aan. en een mand op zijn rug, terwijl
hij zïin zelfde eentonige refrein door de stra
ten zingt J'ai du beau cresson "de fon-
taine.la santé du corps!Wie koopt
er ook tegenwoordig nog waterkers van een
voorbijtrekkend koopman! die haal je op de
markt, of bij den groenboer!.... Jammer
van het verloren refrein en van de verloren
figuur! even jammer als van den tonnen-
koopman, met zijn voorschoot omgeknoopt,
die met zware stem zijn diepe klanken op
risp naar de huizen: ..Tonncaux! marchand
de lonneaux!" waarbij hij dan als ken-
teeken een ton fcoor (/h h uit rolde
over de slraaisteeiun, die zijn gezang
met een soort dof tromgeroffel on
dersteunde. Maar wélke Parijsche straat,
behalve dan een slil hoekje van Montmarlre
leent zich nii nog voor zoo'n rollenden ton
en zijn zingenden begeleider!
In élle straten daarentegen, drukke en
slille. boort men nog de melodie van den
porcelein- en aardewerk-hersteller. Alleen,
hij zingt niet meer zelf zijn deun, zooals
vroeger, maar hij blaast die op een door
dringend-scherp instrument, dat ongeveer
den klank van een Bretonschen doedelzak
heeft, maar veel feller en snerpender, oor
verscheurend snerpend soms.
Evenzoo doet de stoelènmatter. Die ziet
ook geen kans meer het straatlawaai le
overschreeuwen. Daarom blaast hij zijn
vroeger gezongen melodie uit een kolossals
trompet naar de huizen op. En ook verder
heeft hij zich gemoderniseerd, liij heeft er
zijn gemak van genomen. Hij sjouwt niet
meer te voet de stralen door, maar op een
klein ezelwagentje rijdt hij zijn klanten af,
en boven op dat wagentje staat een stoel
tje mechanisch rond te draaien, als ken-
leeken van zijn beroep. De Parijsche stoe
lenmaker voelt zich geen armoedig straat-
ventertje meer hij is een handelsman van
beleekenis geworden!
Het kaasvrouwtje! In heel stille werk-
mans-buurlen, daar trekt ze nog de stralen
door, en daar slechts hoort men nog haar
kaas-melodie weerklinken: „A la crème!....
fromage la crème!...." Zoowel als men
déér nog slechts de straatkreet van den slak
ken- en mosselen-verkoopers hoort. De slak
ken-man, die eentonig melodieert: „Voilé
les escargots de Bourgogne!en de mos
selen-koopman. die niet anders roept dan:
„A la barque! A la barque!" wat voor een
vreemdeling natuurlijk volkomen onbegrij
pelijk is bij liet eerste aanhooren, maar
voor een Parijzenaar zoo helder als glas.
En ten slotte de straatkreet van het vrouw
tje met de papieren molentjes, een bijna uit
gestorven straatkreet ook, die men evenwel
een enkele keer nog hooren kan in een der
vele voorsleden van Parijs. Maar zoo roe
rend van melodie, als van oorsprong. En zóó
oud al. De straatkreet is:
Pleurez, pleurez petits enfants,
Vous aurez des moulins vent!
En dit is de oorsprong ervan:
Er was in het jaar 1774 een arm vrouw
tje, dat stoelenmatster van beroep was. Je
anne Lormeau heette ze. Ze was weduwe, en
was na den dood van haar man achterge
bleven met twee kleine kindertjes, voor wie
zij den kost moest verdienen. Maar het
werk ging slecht, ze vond geen klanten. De
kindertjes schreiden, schrééuwden van hon
ger. De ongelukkige moeder wist niet. hoe
ze hun geschrei stillen zou. en bedacht al
lerlei maniertjes om hun aandacht af te lei
den van hun honger, allerlei spelletjes om ze
bezig te houden hoe moe en hongerig ze
zelf ook was. Zoo kwam ze ook op het idee
om met een stokje, een paar stroohalmpjes,
een paar spelden en een eindje garen, 'n mo
lentje le fabriceeren, dal dadelijk begon te
draaien als ze er tegen blies. De kindertjes
waren verrukt, vergaten hun honger, en
schreiden niet meer.
Toen het moedertje die uitwerking zag on
haar kleintjes, kreeg ze ineens een goeden
inval. Ze maakte een twaalftal van die mo
lentjes, en ging ermee de straat op, en begon,
om de aandacht le trekken aan de voorbij
gangers, te zingen van:
Pleurez, pleurez, petits enfants!
Vous aurez des moulins vent!
En het nieuwe stukje speelgoed vond ook
dadelijk bij de andere kindejen een groot
succes. In een oogenblik was het vrouwtje
haar molentjes kwijt. Natuurlijk was toen
het eerste wat ze deed, eten koopen voor
haar kleintjes; maar een gedeelte van het
geld hield ze apart, en kocht daarvoor pa
pier, spelden en garen, en daarvan ging ze
een heele massa molentjes maken, die ze
den volgenden dag weer verkocht op straat,
terwijl ze steeds haar zelfde liedje zong.
Moeder en kinderen waren gered, en had
den verder een goed en gelukkig bestaan.
Jeanne Lormeau is al bijna honderd jaar
dood'nu. Maar haar molentjes zijn nog
steeds een zeer geliefd kinderspeelgoed. En
een heel enkele keer klinkt zelfs nog. in een
slille volkswijk, haar oude sussende liedje
op. de straatkreet, die oorspronkelijk een
hartekreet was!
M. DE ROVANNO.
2 December 1926.
RECLAME.
In Buisjes
van 12*25 en
50 tabletten
tabletten
MtJNKf- OT
51 7
(Nadruk verboden).
Krasin.
De een na den ander verdwijnen de
bolsjewistische leiders van het tooueei. De
rijtii van de mannen, d>e den bolsjevvisti-
sciien staatsgreep hadden voorbereid en
geleid, die Lenin hadden gehoipen en ge
steund bij ue vestiging van oen sovjet-
stam,, worden sleeps dunner. Nu is ver
dwenen een van de inecst merkwaardige
manc-ii l.ü deze groep, de bolsjewistische
econoom en de eenigu diplomaat, dien de
sovjet-regeering bezat.
Krasin was oor de revolutie vertegen
woordiger van groote buitenlandsche fir
ma's in Rusland en i ei due een echt bour-
gegeois-leven. Hij was een gezien man
onder de giooie Russische kapitalisten,
die ui hem waarueerden zyn grondige ken
nis van zijii vak. de merkwaardige capa
citeit om uit ailes een zoet winstje te ha
len en zijd uitgebreide kennis op verschil
lend gebied. Lr werd wei in de kapita-
listiscne kringen gemompeld, dat die gladde
Krasin een socialist was, maar daar ge
loofden velen weinig aan en bovendien on
derscheidde de Russische maatschappij
zich door haar uiterste verdraagzaamheid.
Krasin zelf gedroeg zich zoo, dat men hem
niets kon verwijten. Er waren zelfs men-
sc-hen, die overtuigd waren, dat de ge
ruchten over de vriendschap tusschen Kra
sin en den phantast Lenin (in dien tyd
heeft niemand in Rusland over Lenin ge
dacht als over den toekomstigen heerscher
van het land) onwaar waren en zij fluister,
den, dat Krasin eigenlijk een vijand van
het socialisme was,
En toch was Krasin inderdaad een per
soonlijke vriend van Lenin en steunde hij
de bolsjewistische partij met geld. Het is
niet met zekerheid vast te stellen, wat
dezen aarts-bourgeois, Krasin, er toe
bracht zijn geld aan Leniö af te staan en
wel voor een zaak, waarvoor hij persoon
lijk zeer weinig voelde. Misschien was dat
een assurantie, zooals sommigen denken.
Krasin had een scherpen blik en zag de
verdere ontwikkeling van Rusland beter
dan de man met den ijzeren wil, Lenin,
vroeger of later de erfgenaam van den
zwakken en willoozen Nicolaas II zou
worden, en hij haastte zich daarom den
toekomstigen dictator tot vriend te maken.
Zoo beweren sommige Russen.
Er zijn ook andere mogelijkheden. Krasin
was een man met een masker en niemand
kon doordringen in hetgeen omging achter
dat glimlachende masker. Hoe het ook zij,
Lenin stelde veel vertrouwen m Krasin en
droeg hem op, de emissair van de bolsje-
wiki bij de hooge bourgeoisie te zijn (Le
nin stelde zulke eimssairs in alle groepen
van de bevolking aan). Lenin droeg zijn
vriend Krasin ook zeer gevaarlijke kar
weitjes op. Zoo bijv- hebben de bolsjewiki
eens (lang vóór de revolutie) een bank
beroofd en Krasin werd de beheerdeT van
het geld, dat daarbij gestolen werd En
niemand in Rusland vermoedde, dat deze
hoog beschaafde man, die steeds onberis
pelijk gekleed was, die zich zoo bijzonder
joed op zijn gemak voelde- in de rijke sa-
Iods en in de huizen van de aristocratie,
dat hij bij een heroov.ng van een kantoor
van de staatsbank was betrokken en 'dat
hij het geroofde geld bewaarde. De politie
zocht de schuldigen overa^, behalve in het
rij.' e, schitterend gemeubileerde heeren
huis van Krasin. Een ander keer kreeg
Krasin een nog gevaarlijker ka weitje op
tc knappen: hij moest valsche bankbiljet
ten, die de bolsjewistische partij in circu
latie bracht om op deze wijze de leege
partijkas te spekken, aan den man bren
gen. En ook hier kwamen zijn gesoigneerd
uiterlijk, zijn relaties enz. Lenin te paa.
Misschien heeft hij nog meer dergelijke
riskante ondernemingen van de bolsjewiki
helpen verwezenlijken, wie weet?
Krasin was geen bolsjewiek id de eigen
lijke beteekenis van het woord. Wel was
hij voorstander van het staatsmonopolie
van den buitenlandschen handel, maar
overigens wilde hij het kapitalistische re
gime behouden. De bolsjewistische omwen
teling stelde hem in staat zijn ideaal te
verwezenlijken. Daarbij ontdekte hij ech
ter, dat de entourage van Lenin uit avon
turiers en stommelingen bestond, dat veleD
van de zoo geprezen theoretici van tiet
communisme niets van het werkelijke leven
afwisten en vaak onbetrouwbare maniak
ken waren. Krasin was de cenige, die de
flatei's van zijn nieuwe kameraden ont
dekte, toen de overigen nog als papegaaien
deze flaters verheerlijkten als de daden
van geniale staatslieden Dank zij de be
scherming van zijn vriend Lenin, kon Kra
sin de dingen bij hun naam noemen. Hij
spaarde dan ook in dien tijd de eigenliefde
van de adjudanten van Lenin niet, wees
hen op hun flaters, wees ook op de moge
lijke middelen om den toestand te redden.
Zijn raadgevingen werden altijd aange
hoord,maar niet altijd werden zij opge
volgd. Telkens bleek het, dat do doctri
nairs onder de partij-leiders halsstarrig
bleven aandringen op de doorvoering va,n
een economische politiek, die tot een de
bacle moest leiden, en dat de meerderheid
onder de regeeringsmannen meer naar do
raadgevingen van deze doctrinaire theore
tici luisterden dan naar de woorden van
cijnicus Krasin.
Werden zijn raadgevingen opgevolgd,
dan behaalde dc regeering daarmede nu cn
dan successen. Zoo bijv. was het tijdens
de nationalisatie van de industrie in 1919.
De gevolgen \an deze nationalisatie wa
ren funest. Er ontstond een onbeschrijfe
lijke chaos cd Lenin zag reeds de volkomen
ineenstorting van zijn macht voor zich.
Toen liet de dictator Krasin komen en
vroeg hem om raad. Krasin begreep, dat
zijn uur was gekomen en hij stelde eischen
liij eischte, dat aan het hoofd van de be
drijven vaklieden zouden geplaatst wor
den, onverschillig tot welke partij zij bc-
hooren, dat de macht van de fabrieksra-
den der arbeiders aan banden zou gelegd
worden, dat de ondernemingen niet door
een commissie van arbeiders, maar door
verantwoordelijke directeuren zouden be
heerd worden. Lenin gaf toe en het gevolg
was de opleving van de industrie, die wij
de laatste jaren waarnamen. Wij zouden
nog eenige dergelijke voorbeelden kunnen
noemen, maar de afmetingen van dit arti
kel laten dit niet toe.
Het gebeurde echter ook, dat de opvol
ging van den raad van Krasin geen on
middellijke successen bracht en dan wer
den dc getroffen maatregelen weer afge
last, waardoor de verwarring nog grooter
werd. Krasin begreep al spoedig, dat er
met de bolsjewistische leiders niet veel to
bereiken was. Indien Krasin een man met
principes was geweest, dan had hij op dat
oogenblik zijn communistische heeren moe
ten verlaten en vertrekken, maar Krasin
was iemand, die niets om principes gaf.
Hij bleef dan ook in sovjetdienst en deed
den wil van zijn heeren, al wist hij, dat
hetgeen hem bevolen werd het meest
dwaze was wat men kon bedenken.
Krasin heeft aan de sovjet-regecring
veel diensten bewezen. Bijzonder groot
waren zijn verdiehsten als diplomaat. Hij
was de eerste bolsjewistische diplomaat
iu het Westen. Hij bereidde den weg voor
Rakowsky en de andere mindere goden
voor. De West-Europeesche staatslieden
vreesden, dat de vertegenwoordiger van
van de sovjet-regeering de een of andere
roover zou blijken te zijn. Het verschijnen
van den gladden, beschaafden, vriendelijk
glimlachenden Krasin, den man, die zoo
goed met de diplomaten en kapitalisten kon
spreken, was voor het buitenland een aan
gename verrassing. Het is dan ook buiten
twijfel, dat zoo de bolsjewiki Krasin vrij
hadden laten doen, wat hij raadzaam
achtte, de relaties met het buitenland
beter waren dan zij nu zijn. Maar Krasin
stelde onaangename eischen. Hij wilde,
dat de bolsjewiki zouden ophouden met
het gooien van het Russische goud in het
bodemlooze vat van de wereldrevolutie, dat
zij hun revolutionnaire propaganda in het
buitenland zouden staken. ITier stiet hij
op hevig verzet van den kant van Zinovjcf
cn de Comintern (de Derde Internationale)
en hij moest wijken, toegeven. Telkens be
dierven de propagandisten van Zinovjcf
c.s. het werk van Krasin en de diplomaat
moest opnieuw naar Moskou gaan, daar op
het verkeerde van de gevolgde politiek
wijzen, op meer begrip van den werke-
lijken toestand aandringen. Het was ho
peloos werk en dit vergalde het leven van
Krasin, ondanks zijn cynisme, zijn be
rucht „optimisme". Nu is hij verdwenen
en de Sovjet-Unie heeft haar eenigen di
plomaat verloren, die het Westen wist tc
imponeeren en voor zich tc winnen. De
sovjet-regeering zal weldra het gemis van
dezen glimlachenden man bemerken.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
RECLAME.
zijn pijnlijk cn duren lang omdat dc huid
vernield is. Akker s Kloosterbalsem er op
verdrijft dadelijk de pijn, doet de blaren
verdwijnen en gave nieuwe huid groeien.
heelt &Ue wonden
5126
