GELDKONINGEN.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 4 December Derde Blad Anno 1926
No. 20469
I Buitenl. Weekoverzicht.
FEUILLETON.
UIT RUSLAND.
V
Een conierentie-ieeks
Ontwapening uitgesteld
Een coalitie-regeering in
Griekenland Crisis in
Denemarken.
Een belangrijke periode voor Europa
gtaat wederom voor de deur, is zelfs al
aangevangen, wanneer dit onder de oogcn
onzer lezers komt. De voornaamste ver
tegenwoordigers der geallieerden bij den
Volkenbondsraad geven elkaar immers ren
dezvous te Parijs, voor en aleer te Ge-
nève dit lichaam 6 dezer weer bijeenkomt.
Juist iets te laat dus, om ons een Sinter
klaassurprise te bereiden. Alleen Mussolini
ontbreekt in la ville lumière; hij waagt
rich niet buiten de landspalen.
In dit onderonsje te arijs zullen de ci-
devant geallieerden gelegenheid hebben
om elkaar's bedoelingen te toetsen en zoo
mogelijk tot een of ander compromis te
komen, voor te Genève met den Duitschen
vertegenwoordiger zal worden onderhan
deld.
't Is toch niet zoozeer het belang van
de Volkenbondsaangelegenheden, dat te
Genève zal spreken als het belang van de
toenadering tusschen Frankrijk en Duitsch-
land en van de overdracht van de militaire
controle op Duitschland van de desbetref
fende commissie aan den Volkenbond. Daar
om zal alles draaien.
De militaire controle is nog nimmer ge
heel in orde. Van Engelsche zijde erkent
men, dat Duitschland niet precies de ge
stelde eischen heeft voldaan, maar acht
men het verschil toch van te weinig be-
teekenis, om de overdracht op te schorten.
In Frankrijk daarentegen aarzelt men nog,
bang voor de gevolgen. Ook voor het bin
nenland. Bnand zou wel verder willen
gaan op den weg van Thoiry, maar, gelijk
ook uit zijn jongste rede voor de Kamer
bleek, hij wordt geremd, duchtig geremd
zelfs en is dientengevolge genoodzaakt,
uiterst voorzichtig te zijn. Blijkt dat al
bij de kwestie der militaire controle, het
mindere, om het zoo eens te noemen, nog
duidelijker spuugt dat in 't oog inzake do
toenaderingspogingen tusschen beide riva
len, het meerdere. In Duitschland tuurt
en tuurt men als zichtbaar bewijs van toe
nadering naar de ontruiming van het be
lette gebied en dat is logisch. Om dat
doel te bereiken heeft Duitschland de
meeste offers gebracht en zou het mis
schien nog wel een stapje verder willen
gaan. Het is bij wijze van spreken de alpha
en omega der Duitsche politiek. En alles
pleit ook voor die ontruiming sinds Locarno
en sinds Duitschland's opneming in den
Volkenbond, 't Is echter de Fransche men
taliteit, die zich nog verzet niet de logica
of wat anders. Zelfs zijn er in Frankrijk
die Engeland etc. alle recht van mede-
ipreken willen ontzeggen, alsof Engeland
pen garant is vooi Locarno en geen deel
keft zelfs aan de bezetting 1
Chamberlain komt met Briand daarover
praten. Na Chamberlain komt Vanderveldc.
En verder is te Parijs reeds de Poolsche
minister van buitenl. zaken Zalewski.
Deze laatste is ongetwijfeld eenigszins
bevreesd, dat Frankrijk te veel concessies
ral doen, b.v. door Duitschland meer vrije
teugel te laten in 't Oosten en fungeert
o.i. zooveel als dwarskijker.
Stresemann komt te Genève na gecon
fereerd te hebben met Tsjitsjerin, zijn Rus.
lische collega. Dat deze laatste zal hebben
aangezet om zooveel mogelijk voet bij stuk
te houden is zeker. Wat graag zou dc Rus
toch zien, dat de gansche Volkenbond uit
elkaar spatte! En hoe zeer heeft Rusland
geijverd om Duitschland buiten den Vol
kenbond te houden
Gelijk het ook alles doet, om Turkije
te bewegen, niet te luisteren naar de uit-
noodiging toe te treden. Te Odessa hebben
Tsjitsjerin en de Turksche minister van
buitenlandsche zaken elkaar gesproken.
Natuurlijk heet er niets bijzonders te zijn
afgehandeld, dat kent men. Maar waarom
is thans de Afghaansohe legerchef nu toe
vallig in Angora, terwijl bekend is, aat
sovjet-Rusland en Afghanistan een soort
verdrag hebben gesloten
Al dit laatste heeft veei van een samen
spanning tegen Engeland, hetgeen trou
wens ook in de bjn ügt, daar sovjet-Rus
land alle kTachten schijnt te verzamelen
om in Engeland zijn principes ingang te
doen vinden en de macht van het empi-
rium te breken om zoodoende nader te
komen tot de wereldrevolutie.
Gelukkig wijst er nog niets op, dat de
sovjets succes hebben integendeel, ver-
loopen de economische verhoudingen in
Rusland eer ten nadeele dan ten voordeele
Van het communisme en bestaat er kans,
dat te Genève toch een accoord zal worden
nader gebracht. Bereikt zou o.i. te hoog
zijn gemikt.
Hard gaat het te Genève bovendien
nooit. Dat ziet men ook weer ten aanzien
van de ontwapeningsconferentie. Deze
was vastgesteld tegen begin of althans
voorjaar 1927, doch wanneer zij nu in het
najaar 1*927 voor elkaar komt, zdl het nog
meevallen. Ongetwijfeld is het waar, dat
de ontwapening een zeer voorzichtig te
hanteeren onderwerp is, zoodat spoed is te
ontraden, doch daar staat tegenover dat
een lang uitstel even gevtanijk is. Het
afstel is slechts bevorderlik voor dege
nen, die ten koste van alles vasthouden
aan de leus: veiligheid eerst, dan ontwa
pening, vergeten dat ontwapening eerst
veiligheid noodzakelijk meebrengt. Hoe
kan de veiligheid worden bedreigd, zoo
ontwapend is
Een tweetal regeeringswisselingen vallen
te vermelden. In Griekenland heeft Kon-
dilis woord gehouden en hij heeft zich
teruggetrokken, nu men er in geslaagd is
een coalitie-kabinet te vormen onder lei
ding van den bejaarden en bedaagden
Zaimis.
ZAIMIS.
Deze heeft zijn land reeds vaker gepro
beerd in tijden van impasse te hulp te
komen, doch blijvend succes was zijn op
treden nooit beschoren. Of hij nu zal
slagen Bepaald stevig lijkt ons de com
binatie niet.
Verder is in Denemarken het ministe-
rie-Stauning gevallen. De meerderheid
van socialisten en democraten is verbro
ken bij de verkiezingen, die zijn ingezet
in zekeren zin onder de leus protectie ot
geen protectie, waarbij het laatste de
overwinning behaalde. Van steun aan de
industrie zal nu vooreerst wel niet komen
Het Engelsche mijnconflict is geëindigd,
gelijk niet anders meer mogelijk was: met
de volledige nederlaag der mijnwerkers.
Dank zij de leiding!
Van Parijsche Stilte en Parijsche Ge'uiden.
Den llden November, den herdenkings
dag van den Wapenstilstand, die in Frank
rijk geworden is tot een tweeden nationalen
feestdag, had weer evenals andere jaren,
een enorme menigte zich gegroepeerd op de
Place de l'Etoile, rond het graf van den
Onbekenden Soldaat onder de Are de
Triomphe: troepen oud-strijders, groepen
oorlogsverminkten, blinden, kreupelen, een-
beenigen, eenarmigen, de z.g. „gueules cas-
sées" (oud-strijders met kapot-gescholen ge
zichten); en de duizenden en tienduizenden
belangstellenden, die uit alle aangrenzende
avenues, uit al de stralen der ster (der
Etoile) toegestroomd waren om méé tegen
Geautoriseerde vertaling naar het Engelsch
van E. PHILIPS OPPEN HEI M.
door
W. M. D. SPIES—VAN DER LINDEN.
7) i
„Over vijf minuten," zei hij, „heb ik wat
■net je te bespreken."
ging zitten op een van de stoelen die
bij de tafel stonden en die nu leeg waren.
De kamer was vol tabaksrook en er stonden
'eege likeurglazen op het buffet. Toch voelde
Virginia op de een of andere manier, dat het
niet alleen was om hun after-dinner koffie
te drinken en eeD genoeglijk praatje te hou
den onder het genot van een sigaar, dat deze
mannen bijeen gekomen waren rondom de
tafel, waarvoor zij nu zat. Zij had het ge-
*<*1. dat er groote dingen gebeurd waren in
■ta kleine kamer, waarin nu alleen zij eD
Phinea9 Duge waren.
..Virginia!"
Zij wendde plotseling het hoofd om. Haar
zat haar aan te kijken. Zijn oogen
hadden hun peinzende uitdrukking verlo-
'eD en keken in de hare koud en zonder uit
drukking.
„Ja. oom," zeide zij.
..Ik wil een oogenblik met je spreken," jei
h'l- „Luister, en val me niet in de rede."
Zij boog zich wat naar hem toe en bieel
to aandachtige houding zitten.
He woorden schenen langzaam door zijn
"PPen gevormd te worden.
„Je zult je afgevraagd hebben, denk ik,
zooals al de anderen, waarom ik je hier heb
laten komen. Dat zal ik je nu vertellen
Maar eerst moet je me iets zeggen. Ben je
voldaan over wat ik voor jou en je familie
gedaan heb? In andere woorden, heb je een
gevoel van wat de menschen, geloof ik,
dankbaarheid noemen, voor mij?"
„Ik? Hoe kunt u dat nog vragenI" zeide
zij met een licht beven van haar stem. „U
weet wel. dat ik heel, heel dankbaar ben
„Houdt je van je leven hier?" vroeg hij
„Vindt je het hij aarzelde even pretti
ger dan in „Wellham Springs"?"
„Ik bpn maar een gewoon meisje," ant
woordde zij eenvoudig. En u moet eens be
denken, wat een verschil er tusschen is
Daarginds was het leven een soort stri> I,
die nergens toe leidde. Hier kan ik mij niet
voorstellen, dat er iemand bestaat die geluk
kiger is dan ik. En afgescheiden van dat,
geldt, wat u voor de anderen gedaan hebt,
voor mij nog het allermeeste."
„Ik ben blij," antwoordde hij, „dat je te
vreden bent. Je denkt misschien, naar wat
je gezien hebt sedert je hier kwam, dat de
macht van het geld onbegrensd is. Ik kan je
echter zeggen, dat er zeer zeker vaste, afge
bakende grenzen zijn en het was, toen ik me
daar rekenschap van gaf, dat ik om je zond
Ik hoop. dat jij mij schenken zult, wat in
heel New York voor geen geld te koop is.'
Zij was zoo wijs hem niet in de rede te
vallen, maar haar oogen waren vol onuit
gesproken vragen.
„Ik meen." vervolgde hij, „trouw, volko
men. nooit falende trouw. De vier mannen,
die vanavond hier geweest zijn, noemen
zich mijn vrienden Wij werken samen in
ondernemingen van onmetelijk belang. En
toch, neem z/e elk afzonderlijk, dan is ex
woordig te zijn bij de plechtigheid dér mili
taire eerbewijzen aan den Onbekenden
„Poilu", bij het défilé der troepen langs dat
graf, dat het symbool is van zóóveel hel
denmoed, zóóveel lijden, zóóveel rouw, en
om mee te maken even vóór dat troepen
défilé, na veel fel muziek-geschetter, en na
het helsche lawaai van twee bommen, die
losbarsten boven op den Are de Triomphe
de minuut van plotselinge, volkomen stilte.
Alle hoeden af, alle hoofden gebogen, in ge
bed, in nadenken. Niets, niets beweegt.
Geen enkel geluid, dan hier en daar een
paardengetrappel, een zenuwachtige kuch,
een snik.... Het is overweldigend, die
minuut, die geheele minuut van stilte, 60
seconden lang volkomen stilte in zulk een
enorme menigte, midden in het lawaaiige,
rumoerige Parijs. Zestig seconden lang duurt
ze. duurt zetot met heftig krakend-
donderend geluid er weer een bom losbarst
op den Are de Triomphe, er een kanonschot
buldert. Luid schetteren dan de fanfares op,
triorafeerend klinken de tonen der Marseil
laise in het rond Een zucht als van verlich
ting vaart door de menigte heen, alle gebo
gen hoofden heffen zich weer op, en gespan
nen houdt ieder zich reeds gereed om de
troepen te zien defileeren.
In zoo'n minuut van stilte, midden in het
rumoerige lawaaiige Parijs bespeurt men
eerst goed, hoè rumoerig en lawaaiig Parijs
eigenlijk is. En als men zich weer te mid
den in den maalstroom van het drukke
stads-leven bevindt, tracht men zich even
rekenschap te geven van alle geluiden, die
er door de stad dreunen, schetteren, rollen,
ratelenen men staat verbijsterd.
Ja, wanneer is het eigenlijk ooit rustig in
Parijs? Des nachts?.... maar tot twee,
drie uur rijden en toeteren er auto's en taxi's
door de straten, om late feestgangers naar
huis te geleiden; en tegen dat eindelijk de
straten zoo goed als leeg zijn. en er een
oogenblik van rust schijnt te zullen aanbre
ken. dan begint juist het nachtwerk in
Parijs.
Dat is het moment, dat Parijs moet schoon
gemaakt worden tegen den volgenden dag.
„Balayeuses" en „arraseuses", groote motor
wagens van bezems en sproei-apparaten
voorzien ratelen langzaam de straten door,
zorgvuldig al het dagvuil wegruimend en
frissche heldere banen achter zich latend.
Zeker, ze zijn' nuttig, ze zijn noodig, die
machines, ze zijn onmisbaar zelfs; maar als
ze onder uw ramen langs rijden en u wak
ker maken midden uit uw slaap, dan ver-
wonscht ge ze naar de maan, en ge zoudt
véél liever den volgenden dag door vuile
stralen wandelen.
Nauwelijks zijn ze voorbij, of al weer
nieuw geratel verhindert u te slapen:
vracht-auto's en karren .die hun waren aan
de Hallen gaan deponeeren.
Dan de vracht-auto's van Hachette, een
enorme expediteur-onderneming, die onge
veer alle Parijsche kranten vervoert van de
drukkerijen naar de stations voor de vroeg
treinen, van de drukkerijen naar de omlig
gende plaatsen rond Parijs, en in Parijs zelf
naar de verschillende marchands de jour-
naux.
Ze geneeren zich niet, die Hallen-auto's
en die kranten-auto's: als losgebroken wil
den razen ze door de straten geen agen
ten met opgeheven witte stokken, geen ver
keersstremmingen, die ze tegenhouden
nul.ze voelen zich vrij, vrij, en ze pro-
fileeren van hun vrijheid 1 In razende vaart
jachten ze door de straten elkaar te gemoet,
elkaar voorbij.Storen ze uw slaap?
hun een zorg! ratelend jachten ze uw huis
voorbij, u uittartend hun iets te maken!
Tegen zes uur krijgt Parijs er een nieuw
geluid bij: de melkboeren, die met hun wa
gens vol rammelende, rinkelende bussen
voorbij rijden, en om zichzelf moed in te
spreken voor het werk van den komenden
dag, al dat gerammel en gerinkel trachten
te overfluiten met de nieuwste mode-deun.
Met de melkboeren beginnen de geluiden
van den dag, al wat daarvóór is, zijn nog
nacht-geluiden. Maar gij wilt nog slapen,
natuurlijk, want wie staat er in Parijs om
6 uur op, wanneer zijn werk dat -niet
eischt!.... Zült ge echter nog slapen?....
Weldra hoort ge overal beneden en in de
straat gebonk en gestomp en gerinkel: voor
alle huizen worden de vuilnisbakken naar
buiten gesmakt. Daar zult ge nog meer ple
zier van beleven! Want vóór d e groote
niet één, dien ik kan vertrouwen. Ik heb er
de bewijzen van. Ik betaal mijn twee secre
tarissen beter dan elk ander zakenman in
de stad. Zij doen hun plicht, maar ik weit
opperbest, dat iemand hun maar meer be
hoeft te bieden dan ik ze geef en zij gaan
met alles wat zij van mijn zaken te weten
zijn gekomen, naar den ander. Het is nood
zakelijk geworden, dat er iemand is wien ik
sommige dingen veilig kan toevertrouwen.
In heel New York is zoo iemand niet te vin
den. Het is dè&rom dat ik je hier heb laten
komen."
Hij zweeg daarop zoo lang, dat zij meen
de wat te kunnen zeggen.
„U weet heel goed, oom, dat ik niet knap
ben en dat ik absoluut geen verstand van
zaken heb, maar ik kan u tenminste belo
ven, dat ik u trouw zal zijn. Dat lijkt me al
een heel povere vergelding voor alles wat u
voor mij gedaan hebt."
„Ja!" zeide hij, „ik geloof, dat je meent,
wat je zegt. Nu moet ik je nog iets vertel
len. Deze vier mannen, die hier vanavond
bij mij gedineerd hebben, en ik zelf, hebben
met elkaar een plechtige overeenkomst ge
sloten, dat wij al onze operaties, hetzij op de
effecten-markt of in bankzaken, zoowel in
dit land als in Europa alleen gemeenschap
pelijk zullen uitvoeren. Wij beschikken fei
telijk over onbegrensd kapitaal en wij hou
den alle winst bijeen. Wij speculeeren
nooit afzonderlijk, dat i9 tenminste een voor
waarde, die wij overeengekomen zijn. Je be
grijpt dit misschien niet, maar zoo'n combi
natie als de onze heeft, als ieder er zich
eerlijk aan houdt, feitelijk overal met de
geldmarkt vrij spel. Wij richten haar ge
heel naar onzen wil Wij koopen of verkoo-
pen en zijn zeker van onze winst. Wij hou
den onze overeenkomst geheim, maar toch
stads-vuilniswagens ze komen ledigen,
trekt er eerst een heel leger voddenrapers
langs, die er uit zoeken, wat van hun ga
ding is. tegen de ijzeren wanden slaan met
hun stokken en harkjes, elkaar grappen en
scheldwoorden toeroepen, en soms hun hoog
ste lied uitzingen.
Als het voorbij gelrokken is .dat rumoerige
leger van voddenrapers, lijkt een oogenblik
de straat u zalig van stilte!Maar
daar hoort ge ze al in de verte aanratelen,
de kolossale vuilnis-tanks, daar hoort ge al
geschreeuw, remmengeknars, metaal-gelui
den. Het komt al nader en nader. Weldra
zijn ze bij uw huis. houden net onder uw
ramen stil en dan is het lieve leven al aan
den gang! De groote tank is omringd door
een heele bende mannen en vrouwen, die
op de deuren der huizen afrennen, en daar
ieder een vuilnisbak beetgrijpen. Dan klinkt
er vanaf de tank plotseling een soort wilde,
rauwe oorlogskreet, en alle vuilnisbakken
worden de hoogte is geheven, worden tegen
den ijzeren wand der tank opgebracht, en
dan daarin leeggekapt. Dan rent ieder weer
terug naar het huis, waar hij zijn bak haal
de, en smijt die daar rinkelend en kinkelend
op de straatsteenen terug. En voort snellen
ze naar de volgende huizen. De tank rijdt
met zwaar lawaai enkele meters verder en
staat dan weer stil. En opnieuw geniet ge
den oorlogskreet en het veelvuldige metaal-
gerinkel.
Eerst als de tank reeds veel, veel verder
is. dut ge weer even in. Maar weldra wordt
ge opnieuw wakker gemaakt door uwe buur
vrouwen, die haar mallen en kleeden klop
pen gaan. Langer dan 8 uur zal dat lawaai
niet duren. later is bij polilie-reglement
verboden. Maar wie slaapt er na 8 uur nog
weer inl.Want dan is heel Parijs reeds
wakker, autobussen, en trams, en metro, en
vrachtauto's, en taxi's, alles is in beweging
gekomen, en dat ratelt, en toetert, en bromt,
en belt, en claxonneert, en doet uw heele
huis trillen op zijn grondvesten, uw ramen
rinkelen, uw bed beven. Straatkreten van
voorbij trekkende kooplui, gelach, gepraat
van voorbijgangers, een ruzie van twee
straatjongens, een hond die jankt, een schel
gefluit, een hooge roepende vrouweslem, en
wat nog meer, ja, wat al nog meer?
Tracht op te vangen, te onderscheiden. Maar
het rumoerige lawaai is nu zóó vol van ver
schillende geluiden geworden, dat ge ze niet
meer ieder afzonderlijk hoort, maar als het
geraas van een grooten stroom, zoo hoort ge
het straat- en stads-rumoer langs u heen
trekken, alle geluiden samensmeltend tot een
eenheid, tot een eentonigheid zelfs. En dan,
dan hinderen ze u niet meer, dan hóórt gp
ze nauwelijks meer. D&n is het oogenblik
aangebroken, dat ge zoudt kunnen slapen,
uw droomen wiegend op dat eentonig rui-
schende lawaai. En d&n pas begrijpt ge,
voelt ge, wat een Parijzenaar, een echt Pa-
rijzenaar bedoelt, als hij spreekt van de
heerlijke, kalme, groote „stilte" van -Parijs.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 17 Nov. '26.
RYKOF OVER DEN ECONOMISCHEN
TOESTAND VAN RUSLAND.
(Nadruk verboden).
De voorzitter van den raad van volks
commissarissen, dus de Russische minister
president, heeft op de XVde conferentie van
de bolsjewistische partij een uitvoerige re
devoering gehouden over den economischen
toestand van de Sovjet-Unie en de voor
uitzichten van de industrialisatie, die de
bolsjewiki willen doorvoeren. Wij willen nu
in het kort den inhoud van deze redevoering
uiteenzetten. Rykof is een overtuigd voor
stander van het tegenwoordige regime, een
kalm en eerlijk man, en hij onderscheidt
zich zeer gunstig van den avonturier Stalin,
die nu de macht in de Sovjet-Unie aan zich
heeft getrokken. De redevoering van Rykof
onderscheidt zich van de overige oratorische
oefeningen van de leden van de conferentie
door haar oprechtheid, door de afwezigheid
van opgeschroefde phrasen die alleen gebe
zigd worden om bij de communistische mas
sa succes te hebben.
Rykof erkende, dat de genationaliseerde
industrie een zeer moeilijken tijd doormaak-
vermoedt de wereld, dat er zoo iets bestaat.
Ik kan je verzekeren, dat wij waarschijnlijk
de vijf meest gehate mannen in Amerika
zijn. Gedurende de laatste twee jaren hebben
wij groote fortuinen veroverd. Ons systeem
is volmaakt. Als het om het verkrijgen van
groote rijkdom te doen was, zou bedrog geen
nut hebben en toch speelt een van deze
deze mannen dubbel spel, als het er niet
meer zijn."
„Bent u er achter gekomen wie foei is,"
vroeg zij ademloos.
Hij schudde het hoofd.
„Dat is niet zoo gemakkelijk," zei hij.
„Vanavond," vervolgde hij, en zijn stem
daalde bijna tot gefluister, „heb ik een
nieuw vermoeden gekregen. Ik heb idee dat
er een complot bestaat, om mij te ruineeren
en de buit samen te deelen, waar zij allen
in betrokken zijn."
Zij verbleekte. ..SchandelijkI" riep zij uit.
Een glimlach verspreidde zich langzaam
over zijn gelaat. Het was de glimlach, dien
zij haatte. Over zijn gezicht, dat leek op dat
van een goedaardigen geestelijke kwam nu
een harde, bijna satanische uitdrukking.
„De kans schijnt tegen me te zijn," ver
volgde hij, „maar ik heb het wel meer ge
zien dat één het tegen vier uithield. Mis
schien begrijp je al de finesses hiervan niet,
maar dit moet ik je er van vertellen. Over
heel Amerika heeft de middenstand een
hartgrondigen haat tegen ons millionnairs.
die groote zaken op de effectenmarkt doen
en de finantiën van het land beheerschen.
Wij zijn gehaat bij de kooplui, de gezeten
burgers, de landbouwers en het meest mis
schien nog bij de politici. Verleden week is
er besloten, ons en onzen belangen een ge
vaarlijken slag toe te brengen. Binnenkort
zal er in de senaat een wetsontwerp worden
RECLAME.
JANTJE EN I
HET PAARD VAN SINTERKLAAS.
Kleine Jan zette zijn schoentje
i Onder bij den schoorsteen neer
Met wat hooi voor T Sinterklaaspaard,
Maar... wat deed hii daar nog meer?
i Vader stond er naar te kijken
En hij snapte het maar half:
In een klein, vetvrij papiertje,
i Zat zoowaar een likje zalft
Vader vroeg: wat moet dat, Jantje
Toen zei Jantje doodbedaard:
Dat is Akker's Klooster balsem
Voor den winterboei san t paard.
4841
te en dat de industrialisatie de eenige troef
van de sovjetregeenng is. Om de industria
lisatie door te voeren zijn echter geweldige
bedragen noodig, die het land niet kan ver
schaffen. Waar deze kapitalen vandaan te
halen? Er zijn bolsjewiki, die op deze vraag
antwoorden: „Druk maar nieuwe bankbil
jetten". Rykof begrijpt de dwaasheid van
dezen raad en daarom verklaarde hij na
drukkelijk, dat deze weg buitengesloten ia.
Trouwens, de sovjet-regeering heeft dit jaar
aan den lijve ondervonden, tot welke on
aangename gevolgen het drukken van bank
biljetten, die onvoldoende gedekt zijn, kan
leiden. Deze op kunstmatige wijze gescha
pen „rijkdommen", leiden (ot een stijging
van de prijzen, tot een waardevermindering
van het geld, hetgeen de ontevredenheid van
het volk vergroot.
Er is dus slechts één middel: de winst
van de industrie. Zooals bekend, heeft de
bolsjewistische staat de geheele groote in
dustrie genationaliseerd; voor de revolutie
leverden deze fabrieken veel winst op, maar
hoe groot is de winst onder het bolsjewis
tische regime? Rykof moest erkennen, dat
hij op deze vraag geen afdoend antwoord
kan vinden, wijl de verschillende sovjet
statistieken verschillende cijfers geven; zoo
bijv. beweert de Hooge Raad voor de volks
huishouding. dat de genationaliseerde in
dustrie in het boekjaar 1925/26 een winst
van 474 millioen roebel heeft behaald, ter
wijl het volkscommissariaat van financiën
deze winst op 600 millioen roebel schat. Het
is duidelijk, dat onder dergelijke omstan
digheden de vaststelling van de winst veel
moeilijkheden oplevert. Volgens dc offici-
eele mededeelingen van het volkscommis
sariaat van financiën heeft de Staat in de
laatste 3 jaar ian de industrie 1300 millioen
roebel besteed, terwijl dé schatkist in die 3
jaar van de industrie slechts een bedrag van
567,3 millioen roebel heeft ontvangen. De
lezer ziet dus, dat de „winst" van de gena
tionaliseerde industrie iets zeer problema
tisch is.
Een ander middel zijn de spaarpenningen
van dc bevolking. Ook hier moest echter
Rykof toegeven, dat de toestand zeer slecht
is. Hij o.a. het volgende; „Het czaristische
regime heeft in dit opzicht veel meer kun
nen presteeren dan wij. In den loop van het
boekjaar 1925/26 zijn er in het geheel aan
de spaarkassen van den staat toevertrouwd
plm. 90 millioen roebel. Dat is slechts 6
pOt. van hetgeen in 1914, voor den oorlog
dus, de bevolking aan de rijksspaarkas heeft
toevertrouwd". De inlagen bedragen dus nu
slechts 6 pCt. van de inlagen onder het
czarisme! Dit is het gevolg van het zeer
geringe vertrouwen van de bevolking in de
credietwaardigheid van de sovjet-regeering.
Onder het czaristische regime behoorden 28
pCt. van de inlagen aan de boeren; nu
echter slechts 2,4 pCt. Dit beleekent, dat
de overweldigende meerderheid van de be
volking de boeren (meer dan 90 pCt. van dc
bevolking) geen vertrouwen in de regeering
stelt. De vraag, waar het milliard roebel, dat
nu noodig is om de industrialisatie door
te voeren, gehaald moet worden, blijft dus
onbeantwoord. De eenige uitweg zou een
aangeboden, dat opzettelijk is lot stand ge
komen om onze macht te fnuiken. Kan je
dat volgen?
„Ik geloof hel wel," antwoordde zij.
„Om hierover te beraadslagen, vervolgde
hij, „kwamen wij hedenavond bijeen. Ik
spande een strik voor mijn vier vrienden
zij zijn er in gevlogen. Zij hebben een stuk
geteekend, waarin zij zich verbinden zich
tegen die wet te verzetten en hel stuk is van
dien aard, dat zij daardoor deelnemers wor
den aan een onwettige samenzwering. Zij
teekenden allen en ik was de laatste. Geen
van hen zag, dat »k mijn handteekening zette
op een papier dat er op lag. en nu bewaar
ik dit document als een wapen tegen hen
Te eeniger tijd, als hun plannen tot rijpheid
komen, zal het tot hen doordringen, wat zij
gedaan hebben. Zij zullen beseffen, dat ik
hen in mijn nacht heb, zoolang dat stuk
in mijn bezit is. Weiss voelde zich al niet
op zijn gemak vóór hij hieT vanavond weg
ging. Binnen een week zullen zij. onder
een of ander voorwendsel, dat 9tuk terug
zien te krijgen. Nu zal ik je laten zien, waar
ik het bewaar."
Hij schoof zijn stoel weg en lichtte het
kleed daaronder op.
Virginia, die op een wenk van hem naast
hem was komen staan, zag zelfs toen nog
niets bijzonders aan den parket-vloer. Zij
volgde echter zijn vinger, die, van een
knoesl in het hout af de reten telde. Toen
druktp hij op een bepaald punl en een van
de blokjes sprong wat naar boven pn was
gemakkelijk weg Ie nemen. Er onder werd
het stalen deksel van een kistje met twee
sleutelgaten zichtbaar.
(Wordt vervolgd).
