wmmw
OE WILDE HERTOGIN.
No. 20457
LEIDSCH
DAGBLAD, Zaterdag 20 November
Derde Blad Anno 1926.
LOTISSEMENTEN.
ALGEMEEN VERSLAG
FEUILLETON.
i Buiteni. Weekoverzicht
Polen in last Diverse
moeilijkheden elders in
Enropa Dreigend con
flict in Midden-Amerika.
Van de z.g. herstelde rijken in Europa
ioudt Tsjecho-Slowakije zich tot dusverre
iet beste. Natuurlijk zijn ook daar alle
>mibbelingen niet vermeden kunnen wor-
en, maar van ernstigen aard zijn deze toch
iet geweest. Hetgeen wij voor een groot
eel toeschrijven aan het feit. dat Tsjecho-
lowakije zich matig heeft betoond in zijn
andhonger, ook al heeft het zich nog aar-
te goed gedaan Zeer matig heeft het
ich betoond in vergelijking met Polen, dat
aar alle zijden de wijdst mogelijke expan-
heeft gezocht en doorgedreven, met ge-
lg, dat het Poolsche rijk zoo eenigszins
een groote lappen-deken is gaan gelij-
•n. Hetgeen des te meer naar builen bleek,
oordat de werkelijke Polen als altijd onder-
ng zeer verdeeld zijn. Al is hoÉ dan niet
een wijze A la Mussolini, toch zou daar
et optreden van een krachtige figuur wel-
ht heel wat kunnen verbeteren.
Polen en het Poolsche beleid hebben deze
week een zwaren slag gekregen. Bij de ge-
neenteraadsverkiezingen in Opper-Sileziê,
aldoor den Volkenbondsraad zoo eigendun-
elijk in zijn geheel bijkans aan Polen
verd geschonken na een soort referendum,
bben de Duitschers een mooie overwin
ing behaald Dat is olie op 't vuur van die
hiitschers, die de grenswijziging in het
sten niet als afgedaan beschouwen en
ijn ze dat bijkans niet allemaal, de socia
len incluis? De Poolsche regeering, geleid
tor Pilsudski, die een krachtig bestuur
oorstaat, doch practisch daarin nog weinig
lagt, staat nu voor een moeilijke keus. Een
rreriseeren der Duitschers zal het verzet
ar eerder doen groeien dan afnemen; en
-en zacht optreden zal vermoedelijk wor-
en uitgelegd als een halen van bakzeil en
n Duitschen zin tot grensverandering in
hand werken.
Europa's Oosten is en blijft het gevaar-
ke deel van ons werelddeel, we hebben er
eerder op gewezen. Te meer, waar
olen immers door de Wilna-kwestie een
Pper-Silezië heeft met Lithauen. door de
nnexatie van een deel van Roelhenië met
ovjet-Rusland. dat op zijn beurt altijd nog
het oog gericht houdt op Bessarabië, door
oemenië ingepalmd. Voeg daar nog bij
ongarije's beslisten wensch om Zeven-
burger terug te krijgen, dan ziet men wel
heel duidelijk hoe in Oost-Europa van een
'abilisatie der grenzen geen sprake kan
zijn en dus, helaas, niet de vrede daar ver
zekerd mag heeten.
Dat ten slotte de vuurhaard van Europa,
Balkan, zoo na grenst aan dit Oosten,
een noodlottige samenloop van omstan
digheden. En al is het op den Balkan mo
menteel vrij kalm. naar het zich laat aan-
iien, daar gist het ook, zij het dan thans
^zichtbaar. Zoowel in Griekenland als ln
lulgaijre en Zuid-Slavië is een stevige re
tiring afwezig, heerscht een hopelooze
rdeeldheid
In Roemenië is het rustiger, maar trots
ontkenningen is het met koning Ferdinand
'och niet in orde. Zou anders koningin Ma-
zoo hals over kop uit Amerika terug-
x-eren? Dynastieke moeilijkheden zijn ook
daar niet uitgesloten, zoo de koning moclit
;omen te vallen.
Moeilijkheden Waar zijn deze niet? In
Duitschland is Marx druk doende om van
de „stille coalitie" een openlijke te maken,
doch veel succes heeft hij nog niet. Op
groote medewerking der Duitsche Volks
partij schijnt hij in dezen niet te kunnen
rekenen. Wellicht geldt: de aanhouder wint.
In Frankrijk ondervindt men last van
de stijging van den franc, hoe vreemd dit
op het eerste gezicht moge klinken De franc
stijgt evenwel zoo vlug. dat de uitvoer ern
stig wordt bedreigd, hetgeen noodwendig
mee zou brengen werkloosheid en alles wat
daarmee annex is. Daarom wordt harder
aangedrongen op stabilisatie van den franc
uit de kringen van nijverheid en handel De
regeering zal echter zeer voorzichtig moeten
rijn, want voor de beleggers, spaarders etc
is een stabilisatie op lager niveau dan be
reikbaar is. weer nadeelig Als altijd zijn er
ook hier twee zijden aan de medaille.
En Engeland zucht nog onder de mijn-
crisis. Tegen de verwachting in. hebben de
districten den raad der leiders om de jongste
regeeringsvoorstellen te aanvaarden, niet
gevolgd. De voorstellen zijn verworpen, het
geen voor zeer groot deel is toe te schrijven
aan het feit, dat de extremisten machtiger
worden naarmate meer mijnwerkers hel
werk hervatten, die dan worden uitge
schakeld bij de stemming. Het aantal vrij
willigers is al ver een derde van het totaal
te boven! De leiders zijn daardoor in een
zeer moeilijk parket gekomen, al oogsten ztj
hetgeen zij zelf hebben gezaaid- Verwerpen
zij nu ook de regeeringsvoorstellen, dan be-
teekent dit practisch de volledige nederlaag,
daar het door de regeering beloofde Hof dan
immers van de baan is Maar hoe kunnen
zij een aanvaarden motiveerenen zat
daaraan gevolg worden gegeven, zoo een
uitweg tegen verwachting in. mocht worden
gevonden? Nader dan ooit is gekomen het
uiteenspatten van de gansche mijnwerkers
federatie, eens een der krachtigste en
b'oeiendste vakvereenigingen van Engeland.
Op Cook, Smith c.s. rust. loodzwaar de ver
antwoordelijkheid.
Andere vakvereenigingen ondervinden
den terugslag en reeds aarzelen vele leiders
daar niet meer. om Cook en de zijnen open
lijk te desavoueeren.
Na deze rondreis met zevenmijlslaarzen
door 't grootste deel van Europa, willen we
nog even springen over den grooten haring
vijver. We zien daar hoe in Midden-Amerika
ernstige verwikkelingen dreigen. Niet door
een opstand in Nicaragua, och, in die kleine
re-publiekjes is altijd wat te doen Is 't niet
in de een. dan in de andere. De Vereenigde
Staten plegen zich met deze revolutieljes in
zakformaat niet in te laten, behalve voor
zoover het betreft bescherming van Ameri
kanen en Amerikaansch bezit. Dat het nu
anders is. bewijst reeds, dat er iets anders
aan de hand is. Dat andere schijnt te zijn
een soort bolsjewistische beweging, die van
uit Mexico wordt gesteund en die Amerika
stilzwijgend is bedoeld de groote verte
genwoordiger Jonathan verontrust ten
aanzien van het Panamakanaal. Daarom
heeft de Unie direct hulp beloofd, toen Ni
caragua's president. Diaz, haar interventie
inriep. Dat kan leiden tot een botsing met
Mexico, waarmee nog andere verschilpun
ten bestaan, speciaal ten aanzien van pe-
troleumbelangen. En dat laatste woord zegt
genoeg
::1ETS BIJZONDERS
9959
Ieder vreemdeling, die Frankrijk door-
treinde, heeft zich bij het naderen van een
groote stad wel eens afgevraagd, wat toch
die groote- lappen grond zijn. met al die
palen erop, en al die omheiningen, waar
hier en daar wat hutjes op staan kleine
houten huisjes, in elkaar getimmerd van
alle mogelijke soort planken en ander
tweedehandsch materiaal, en daar tusschen-
door af en toe een zeer bescheiden huisje
van steen.
Dat zijn de z.g. „lotissementen".
Zulke groote lappen grond in allemaal
kleine stukjes verdeeld, ziet men vooral heel
veel in de omstreken van Parijs.
Parijs is overvol van inwoners. Vóór den
oorlog is de woningcrisis daar al begonnen,
en na den oorlog is die crisis chronisch ge
worden, en het wordt er hoe langer hoe
erger mee.
Door den oorlog heeft zich onder de jon
gere generatie der Fransche boeren-bevol-
king. een onweerstaanbare trek naar ..de
stad" gevormd, naar de groote menschen-
opeenhoopingen. naar het intense en veel
soortige leven der groote centra. Het leven
op het land zijn ze saai gaan vinden, triestig
en wanhopig eentonig. Liever dan dit te
verdragen willen ze op elkaar gehoopt
wonen in de nauwe krotten der Parijsche
voorsteden, willen ze in de fabrieken daar
werken, en in de gelegenheid zijn van
tijd tot tijd naar een cinema te kunnen
gaan, naar een café-chantant. naar een
volksbal verre, vérre verkiezen ze dat
boven het onafgebroken werken en de zeer
zeldzame vermaken van het boeren-leven.
Ook het aantal vreemdelingen neemt
steeds toe in Parijs; en dat heeft bij de
huiseigenaren het verlangen opgewekt om
meer geld aan hun huizen te maken dan ze
tot nog toe deden, zooveel mógelijk geld
daarvoor te maken. En daar een hótel-ka-
mer drie, vier maal zooveel opbrengt als
een kamer, die per kwartaal verhuurd wordt
hebben vele huiseigenaars hun huurders op
straat gezet, en hebben hun huizen in hótels
doen ombouwen.
En wij? waar moeten wij nu wonen?
zoo vroeg zich de Parijsche werkman af,
en de kleine winkel- en kantoorbedienden
en vooral wanneer ze getrouwd zijn en
kinderen hebben, wordt het geval moeilijk
want een gezin niet kinderen daar
heeft bijna ieder Parijsch huiseigenaar een
broertje aan dood. En zoo hebben die
toen hun blikken laten vallen op het land
het verlaten boerenland, waar zooveel woon
plaats te over is!
En eenzelfde gedachte heeft zich meester
gemaakt van de kleine burgers. In plaats
van ieder jaar, als ze met vacantie naar
buiten gaan. daar in een hotel of pension te
gaan wonen, gingen de kleine Parijsche
burgers bedenken, zou het toch veel pretti
ger zijn om een rustig plekje te hebben,
heelemaal van hemzelf, waar hij met vrouw
en kinderen zijn zomer-rtist van enkele we
ken zou kunnen gaan genieten En ze koch
ten in de dorpen oude leegstaande boeren
woningen, waarvan de eigenaar gestorven
was. en waarover de erfgenamen zich niet
meer bekommerden; en op een goeden dag
komt er een troep werklui naar zoo'n oude
woning, gooit de oude muren naar beneden
en op de plaats der oude huizen, waar heele
geslachten landbouwers geleefd en gewerkt
hebben, daar verrijst nu uit de ruines een
coquet villatje, een Zwitsersch chalet, of
een Eqgelsche cottage.
Maar voor den werkman en de kleine
winkel- en kantoorbedienden zijn zulke
boerenwoningen, voor hoé betrekkelijk ge
ringen prijs die ook gekocht kunnen wor
den. nog veel en veel te duur. En ten hunne
behoeve nu zijn daarom de „lotissementen"
in het leven geroepen.
Uitgestrekte bouwlanden, weiden, bos-
schen, die aan één enkelen eigenaar toebe
hoorden. worden verdeeld in honderden heel
kleine stukjes, en worden zoo stukje voor
stukje aan particulieren verkocht. Om tege
moet te komen aan zelfs de allerbeschei -
dcnsle beurzen, geschiedt dc koop op afbe
taling, tegen zooveel per maand.
Het succes, dat die eerste lotissementen
hadden was zóó geweldig, dat er aan alle
kanten navolgingen verrezen. En zoo ziet
men nu sinds eenige jaren al de muren van
Parijs behangen met reusachtig groote aan
plakbiljetten, die lolissement-terreinen in
alle mogelijke soorten en in eiken prijs aan
bieden, tot op een afstand van 60 K.M. bui
ten de barrière zelfs.
Het verschil in prijs hangt af van twee
dineen voornamelijk: lo. van den afstand
tot Parijs, en 2o. van de bewoonbaarheid der
terreinen.
In het begin werden dip terreinen ver
kocht zóó als ze daar lageji- zonder wegen,
zender drinkwater, "zonder rioleering. Er
bestond dienaangaande geen enkele ver
plichting, noch van de zijde des verkoopers,
noch van die des koopers. En dus ook geen
enkele aansprakelijkheid.
Zoo werden lappen grond verkocht te
gen zéér 1 agen prijs, dat is waar! die
door en door moerassig waren. Het waren
de allerarmsten, die afgingen op zóó lage
prijzen. Op hun kleine moerassige plekje
zetten ze hutjes neer zóó armoedig en zielig
van uitzicht!.En als de winter gekomen
was, stonden die hutjes midden in het wa
ter!. De Parijzenaar. die natuurlijk niet
het minste verstand heeft van terreinen,
van grondsgesteldheid, en dus geen oordeel
had voor zijn keuze, kocht maar van alles,
wat aangeboden werd, lukraak. En pas la
ter, wanneer hij al zijn spaarduitjes al in
zijn aahkoop gestoken had, bemerkte hij pas
dat zijn terrein zóó laag lag. dat de nabu
rige rivier het 's winters onder water zette,
dat geen begaanbare wegen er heen voerden
dan. dat er heelemaal geen drinkwater was
en dat hij dat honderden meters ver door de
modder heen moest gaan halen!....
Toen zijn er klachten geuit, zijn er pro
testen ingediend. Met het gevolg dat de re
geering er zich mee is gaan bemoeien.
En nu mag geen enkel terrein meer in Lo-
tissement als woon-terrein verkocht worden
wanneer de verkooper niet op zich neemt
voor behoorlijke wegen en voor drinkwater
te zorgen.
Ja, maar wegen aanleggen, en voor wa
terleiding zorgen door honderdtallen v. hpc-
tarén grond heen, dat kost handen vol geld
aan een lotissement-ondernemcr, en daar -
door moet die noodzakelijkerwijze ook zijn
verkoopsprijs doen stijgen! Waardoor
weer een heele massa kleine beurzen als
koopers worden uitgesloten.
En toen vonden de ondernemers een truc
uit, om de wet te ontduiken. Sindsdien ziet
men overal op de Parijsche muren aanplak
biljetten en het zijn de brutaalste! met
dc meest schreeuwende kleuren en aan
prijzingen! die aankondigen tegen lagen
prijs „tuin-terreinen te koop".
„Tuinterrcinen? wat zijn dat? zoo
vraagt het adspirant klein-grond-eigenaartje
zich af. Tuin of geen tuin. op mijn eigen
grond mag ik natuurlijk doen wat ik wil!"
En hoewel in het koopcontract, dat hem ter
tcekening wordt voorgelegd, er een clausule
staat, waarbij vastgesteld wordt, dat de
kooper zich verbindt geen woon-huis op zijn
terrein te zullen zetten, en enkel zich daar
van als tuin te zullen bedienen de lage
prijs van het terrein lokt hem zóó aan, dal
hij tóch koopt, en teekent, en het tuin-
terrein is zijn eigendom.
Honderden hectaren worden op die
manier verkocht, en de meeste eigenaren
van een perceeltje zetten tóch een houten
huisje op hun terrein neer, maar ze zijn er
geen oogenblik zeker van. dat niet op een
kwaden dag de politie zich zal aanmelden
met het bevel, onmiddellijk dat huisje daar
weg te nemen, en hun op den koop toe nog
een proces-verbaal geeft wegens contract
breuk
Inmiddels floreeren de ondernemingen
van lotissementen; van dag tot dag neemt
hun aantal toe, en reeds zijn er teekenen,
dat het aanbod de vraag binnenkort over
treffen zal. Reeds is er een sterke concur-
reutic-geest waar te nemen in de aanplak
biljetten en kranten-advertenties. Beloften
van wregcn, waterleiding, gas- en electricl-
teits-aanleg worden gedaan met grooten op
hef; de kwaliteiten der terreinen worden
geroemd; en hoe langer hoe gemakkelijker
wordt de afbetaling gemaakt.
De boeren zelf, begonnen mee te doen.
Daar er geen werkkrachten genoeg zijn om
het land te bebouwen, daar bijna alle jonge
mannen weggetrokken zijn naar „de stad",
naar fabrieken en handelshuizen, bieden de
boeren zelf hun vele braakliggende terrei
nen aan de „Parijzenaars" te koop aan.
Op sommige plaatsen zijn door die lotis
sementen al heele dorpen ontstaan. En wan
neer men 's morgens of 's avonds met een
Parijschen werkmans-treïn meereist, hoort
men daar over niets anders praten dan over
de hoedanigheid van verschillende terrei
nen, de prijzen van huizen, over soorten
bouwgrond, het kweeken van groenten, het
fokken van kippen, enz., enz.
In de week liggen de meeste lotissemen
ten stil en verlaten daar. Maar 's Zondags
dan komt er leven inl Dan gaan de
nauw-bewoonbare houten huisjes open, en
de Parijsche wTerkman, de winkel- en kan
toorbediende, vergezeld van vrouw en kin
deren, komt indien het weer daartoe gun
stig is uitrusten van zijn wekelijksche
werk in de stad. door hier zijn grond te
komen omspitten, zijn magere plantjes te
verzorgen, en te droomen van den welge
lukzaligen tijd. wanneer hij eens werkelijk
een huis. een „echt" huis zal kunnen bou
wen op zijn lapje grond, en er zooveel mo
gelijk profijt en plezier van zal kunnen
trekken.
Mensehen van alle beroepen en bedrij
ven wonen er naast elkaar in zoo'n lotisse-
ment: een gendarme, een kantoorklerk, een
timmerman, een drogistEn al die men-
schen kennen elkaar, en groeten elkaar j
vriendelijk, voelen zich lotgenooten, levens-
genoolen. begrijpen elkaar. Want allen leven
samen in de eene, zelfde gróóte droom van
hun leven, daar eens. ééns een comfortabel
huis te bezitten, waar ze omringd van hun
familie in vrede zullen kunnen leven, mid
den in de frissche buitenlucht, rustig hun
eigen tuintje bebouwend....
RECLAME.
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60ct
Laxeer-Tabletten 60 ct
Zenuw-Tabletten 75ci
Staal-Tabletten £Oct
Maag-Tabletten 75 ct
By Apothekers en Drogisten
4102
van het verhandelde in de secties van dei-
Gemeenteraad bij het onderzoek van de
Ontwerp-begrooting 1927 en de
memorie van antwoord van
B. en W.
IV.
Naar aanleiding van de verschillende
op- en aanmerKiiig^n ter zake vau üe ge
meentelijke Dearyen, wordt door B. en \Y.
onder meer het volgende geantwoord:
Verlaging van meier huur is toelaatbaar,
indien iuaot gunstige winsisaldi der Licht
fabrieken, de opbrengst van de huren do
exploitatiekosten van ue meters overtreft.
Aangezien de opbrengst van de nuur
der eifcctnciteitsmeiers juist voldoende is,
om de exploitatiekosten te dekken, en de
alhier geldende üuren het midden houden
tusschen die in andere gemeenten, is er
geen aanleiding om tot verlaging van de
huren der eleciriciteitsmeters over te gaan.
De huuropbrengst van de gewone gas
meters overtreft uaarenfcegen de exploiiate-
kosten, zoodat overwogen Kan worden, in
hoeverre verlaging van ue nuren der gas
meters mogelyK is. Commissarissen der ste
delijke FaorieKen van Gas en Kleccnoiteit
heboen aan deze aangelegenheid reeds aan
dacht geschonken en in de hegrooting der
fabrieken, voor 1927 is mat een eventueele
verlaging rekening gehouden. Te zyner rijd
kan hieromtrent een nadere beslissing wor
den genomen.
Voor muntgasmeters wordt geen huur
betaald en aangezien de kleine, minder goed
gesitueerde verbruikers hun gas byna uit
sluitend over muntmeters betrokken, is er
dus geen sprake van, dat in het Dy zonder
de kleine verbruikers hun gas bijna uit
sluitend over muntmeters betrekken, is er
dus geen sprake van, dat in het Dyzonder
de kleine verbruikers door het betalen van
hooge meterhuur zwaar worden gedrukt.
Do cent, welke de muntgasverbruikers per
M3. meer betalen dan de gewone gasver-
bruikers, is niet voldoende, om de meerdere
exploitatiekosten van de muntmeters (on
derhoud, rente en afschrijving van de
muntmeters, mun.leidingen en muntgastoe-
stellen) te dekken.
Zooals B. en VV. reeds meermalen te
kennen gaven, achten zjj bemoeiing met de
levensmiudelenvoorziening in het algemeen
alleen gerechtvaardigd, wanneer de normale
levensmiddelenvoorziening in een of meer
harer geledingen te kort blijkt te schieten.
Is dit, zooals thans, niet het geval, dan zal
gemeentelijk ingrijpen, althans wanneer le
vensmiddelen tot lager prys zullen worden
verstrekt, dan door den particulieren han
del geschiedt, moeten leiden tot geldelijk
verlies voor de gemeente, al of niet ge
paard met een volkomen ontwrichting van
der. particulieren handel.
Volgens het verslag van het gemeentelijk
levensmidtielenbedryf te Amsterdam over
1925 worden in die gemeente geen goed-
kocpe levensmiddelen verstrekt en beperkt
de eigenlyke levering van levensmiddelen
(behalve bij viscb) zich tot die aan ge
meentelijke en door de gemeente gesubsi
dieerde instellingen. Van een zelfproductie
van levensmiddelen is ook te Amsterdam
geen sprake.
Van het door de gemeente ter hand nemen
van de groentenvoorziening verwachten B.
en W. geen heil, zooals uitvoerig is uiteen-
geze' in de Memorie van Antwoord be
treffende de begrooting voor 1923.
Voorstellen tot het stichten van een
levensmiddelendienst of tot het ter hand
nemen van de groentenvoorziefring zyn der
halve van hun College niet te verwachten.
Over de Volkshuisvesting werd ook een
en ander opgemerkt.
Een lid besprak den bouw van een bad
huis door de Woningbouwvereeniging „Tuin-
stadswijk" B. en W willen daar blijkbaar
niet aan, maar overwegen de stichting van
een badhuis met overdekte zweminrichting
van gemeentewege. Hij kan zich daarmede
wel vereenigen, mits het badhuis er maar
spoedig komt. Ook pleit hij voor eigen be
heer.
In een andere Sectie werd het betreurd,
dat met de woningtelling zooveel rijd ge
moeid is. Deze telling zal op deze wijze
niet beantwoorden aan het hoogste doel.
Immers, bij het bekend worden van de cij
fers zijn zij weer verouderd Daarom werd
bijzonder op spoed aangedrongen, mede met
het oog op de daarmede verband houdpnde
Uit het Duitscb door ERNST KLEIN
Geautoriseerde vertaling
van L DJTHMARINE
(Nadruk verboden.)
m
..Vandaar die afschuwelijke blik 1 Oh
nu begrijp ik het."
James Wood knikte. Hij werd ernstig.
..Hij dacht met u te kunnen spelen. En
n hij achter u den dood! Dal was
®ea onaangename verrassing voor hem. Ik
'eb zeer nauwkeurig mijn doel in hel oog
^houden1 Doch waarom zou ik mij
n herinneringen verdiepen! U zult vragen.
M alter, waarom ik niet dadelijk aan
heehVror Sainsburv het papier gegeven
Ik zou haar veel verdriet en ellende
datPa?rd ^e^en Zeker I Hel spijt mij
Dta h n*e* Pe^un<^ heb' Ik was va"
n dadelijk te voorschijn te komen en mij
.1 !Jnstp van de hertogin te stellen ik
öp met opzet deze uitdrukking maar
hisse u*6 00RenI)IIk volgden de gebeurte-
ifc v D aar °P een andere mar''°r op dan
bin_ rwacht had Lord Neville p mde naar
sihiai-1" ac^ler hero de politie 'ent Mijn
e Wer<i kritiek. Ik moest zien mij van
die twee te ontdoen. Dus gaf ik den man
van de wet er eentje tegen het hoofd, waar
op zijn Lordschap met een dergelijke snel
heid verdween, die mijn bewondering af
dwong. Ik nam daarop de sleutels uit den
zak van Las Valdas. doorzocht al zijn kas
ten. stopte de sleutels weer terug in zijn
zak. verliet het huis. ging naar de cassa
van een bioscoop, kocht daar een toegangs
bewijs ik moest toch een alibi hebben
en begaf mij in mijn garage, waar ik mij
ter ruste begaf in het bewustzijn een goed
werk verricht te hebben."
„Hebt u in de laden van den Portugees
iets interessants gevonden?"
„Alleen privé correspondentie, die niet
van belang is in deze zaak. Maar ik ben
nog niet geheel aan het eind. Sir Walter.
Den volgenden morgen zond ik mijn trou
wen Ibrahim met de documenten naar Os-
tende. waarheen ik van plan was te volgen,
zoo gauw ik de nieuwsgierigheid van de
rechterlijke macht gestild zou hebben. He
laas haalde een zandzak den volgenden
avond een streep door mijn rekening. In
plaats van in Osfende kwam ik in het zie
kenhuis en Ibrahim die. alleen zijnde, niet
wist hoe verder te handelen, telegrafeerde
in wanhoop naar Madame Leonie die van
toen af aan met haar gewone koelbloedig
heid de leiding van de zaak in handen nam.
Zii haalde miï uit het ziekenhuis en bracht
mij hierheen. Zii hield aan boord een wa
kend oog over u. Sir Walter, en zij was het.
die aan mevrouw Sninsbury de boodschap
op de cigarette stuurde".
Sir Walter boog in stille overgave het
hoofd.
„Hm ik maak u mijn complimentl
Was u ook in de zaal, mevrouw?"
„Zeker".
„Maar ik heb u nergens opgemerkt".
„Dat is geen bewijs voor uw goeden
smaak, sir Walter. De heer Wood zou mij
dadelijk gezien hebben".
Nadat zij dezen giftigen pijl op Sir Wal
ler. neen op Gloria had afgeschoten, be
gon zij met alle aandacht op een maron
glacé te knabbelen.
„Ik geef zonder aarzelen toe", zeide Sir
Walter „dat de heer Wood mij verreweg de
baas is. Mevrouw Sainsbury zal zich nog
wel herinneren, wat ik haar aan boord van
het schip gezegd heb. Er is slechts naar
mijn meening. één fout. mijnheer Wood1
Waarom hebt u geschoten waarom liet
u de hertogin van Sainsbury niet schieten?
Dat zou toch voor u veel gemakkelijker ge
weest zijn?"
„Hm ten eerste wist ik dat de hertogin
haar doel missen zou en ten tweede
Sir Walter en James Wood richtte zich
langzaam op. zag eer-t Gloria aan en toen
hem „had u liever de hertogin van
Sainsbury als moordenares in hechtenis
willen nemen?"
„Wel" riep Sir Walter. ..van dien kant
heb ik de zaak nog in het geheel niet be
keken Dat zal de sterkste tropf zijn die ik
tegpn mijn oom en chef zal kunnen uitspe
len. En hij zal hot billijken, met bewonde
ring billijken, want hij weet evenals ik de
waarde van een gentleman. Mijnheer James
Wood, ik vraag u om de eer u de hand te
mogen drukken."
„Mijn hemel, hoe aandoenlijkI" kirde
madame Leonie en haar oogen draaiden
jongensachtig in het rond, „en waar blijf ik,
Sir Walter?"
„U, mevrouw? Ik ben zoo vrij u uit te
noodigen tot een zakelijk bezoek aan de
speelzaal om daar met mij het hier begon
nen champagnefeest voort te zetten. Scot
land Yard zal ditmaal nobel zijn en be
talen."
De dames waren dadelijk bereid. Sir
Walter wierp zich op als ridder van Leonie
en hielp haar in haar mantel James Wood
legde den hermelijnen mantel om Gloria's
schouders. De twee anderen geraakten hals
over kop in een veldslag van woorden en
zagen niets, hoorden niets.
James Wood stond achter Gloria en ter
wijl hij haar het zachte, met zijde gevoerde
bont om de schouders legde, trok hij haar
zacht tegen zich aan En zij. de trotsche,
hoogmoedige zij liet hem begaan.
„Ik houd van je. Gloria Sainsbury". fluis
terde hij. ..en ik zal van je houden tot aan
het eind van mijn leven".
XXIX.
Zij waren nog niet goed en wel in de
speelzaal aangekomen of Sir Walter had
reeds bij een tafel veertig louis verloren.
„Ongeluk in het spelzeide hij en
wierp veel bét eekenend e blikken naar Ma
dame Leonie.
„Ik houd niet van spreekwoorden", ant
woordde zij koel. „voor mij moet de man
spelen en winnen. Als u zoo doorgaat
zie ik nog aankomen dat de „International
Agency" de speelschulden van Scotland
Yard betalen moet. En de champagne op
den koop toe."
„Wat zoudt u er van zeggen, als wij het
gezamenlijk deden?" sloeg Sir Walter voor.
James Wood lachte.
„Wat is daar nu aan te lachen?" bromde
Sir Walter en liet zijn monocle fonkelen.
„Madame Leonie is een gezworen
vijandin van het hazardspel. Zij wil zeker
heid hebben."
„Dat is zoo" en Madame Leonie zag hem
met een zeldzamen blik aan „Maar onder
wijl vergis ik mij ook en verlies. Komt u
Sir Walterl" En zij sleepte hem haastig in
het gedrang om de roulette-tafel.
James Wood bracht Gloria bij een tafel
voor het buffet en daar temidden van het
lawaai van de speelzaal vertelde hij haar
zijn leven onopgesmukt, rustig
De oorlog zijn bezittingen in Bo-
hemen verloren gevangenschap ir
Siberië officier bij Koltschak vlucht
naar Tientsien Daarop van de eene plaat?
naar de andere langs de Oost-Aziatische
kust tot aan Singapore.
Speelhuizen messteken revolver
schoten wilde romantiek Vermogen ge
wonnen vermogen verloren Laatste
verblijf Alexandrië. Het laatste Engelsche
pond.
(Slot volgt).
