PU ROL
Humor uit het Buitenland.
TWEEDE KAMER.
StuurmaD: „Maak Je niet zoo dik, waarde; i k zal je
wel zeggen wanneer we omslaan". - 'Punch)
Het gevoel van den man die oen stuiver fooi gegeven had
en z'n bock had vergeten. (Life).
[Vrouw (over het afgezaagde onderworp beginnende);
„Natuurlijk, sedert m'n operatie".
Gierige ochtgenoot: „Zog, Marie, Je kan wel zeggen...
onze operatio, ik heb er toch maar voor betaald".
Bezoekster: „lk geloof nooit dat Juffrouw Klefs een
goede vriendin van je is. Gisteren dned ze al haar best
om kwaad van Je te laten spreken".
Gastvrouw: „Werkelijk? Wat vroeg ze?"
Bezoekster: „Nou zo vroeg m'n eerlijke opinie over Je
maar ik hield me koest". (Humorist).
Moesje, vindt u niet dat die meneer nèt
doel als hot bad als het leeg loopt?
(London Opinion).
j Bezoeker (de bloembedden bewonderend): „Wat eet
Over Innd van kleur".
Dochter des buizes: „Ja, vader is aan 'I verliezen".
(Punch)
Ne w-Jersey, en uit honderden steden, dor
pen en gehuchten, om straks, als de klok
vijf uur alaat, weer op dezelfde manier ra
dezelfde richting te verdwijnen, van de
rnillioen werkers wonen een half tiiilüocn
buiten de stad, forensen noemt men ze in
Holland, sommigen op een afstand van 40
tot zelfs 60 kilometers buiten New-York,
en 200.000 van dit half rnillioen komen
uit de® naburigen Staat New-Jersey, van
New-York gescheiden door een rivier, meer
dan twee kilometers breed. Geen enkele
brug verbindt New-York met New-Jersey.
Het scheepvaartverkeer in de rivier, die
eigenlijk de haven vormt van New-York,
Is zoo druk, en de machtige gevaarten van
schepen, zooals de „Leviathan," de „Mau-
retania", <Je „Volcndam" en anderen zóó
hoog van mast, dat een brug niet alken
onpractisch doch nagenoeg onmogelijk zou
zijn. En toch moeten die 2CO.OOO forensen
in korten tijd naar New-York en in den
zelfden tijd weer naar huis. Ongeveer
30.000 komen en gaan op booten, een lang
zaam vervoermiddel en gevaarlijk vooral,
daar dikwijls een zware mist over de haven
hangt en men uiterst voorzichtig moet zijn
voor aanvaringen. Daarom heeft men onder
dc rivier een paar jaren geleden een tun
nel gebouwd, die het vervoer van die groo-
te menigte per electrischen sneltrein be
trekkelijk vlug, in tien minuten, van den
eenen oever naar don anderen mogelijk
maakt.
Doch het vrachtvervoer per wagen en
het automobielverkeer moet nog steeds per
langzame boot den afstand afleggen. De
laatste vijf jaren is dit wagenvervoer zoo
toegenomen, dat men, des morgens of des
avonds, drie tot vier uur wachten moet
om een plaats te kunnen veroveren op
een veerpond of „ferry". Het oponthoud
kost ie deren dag, zoo heeft men uitgere
kend, een half rnillioen dollars, om niet te
spreken van het ongemak, daardoor ver
oorzaakt. Doch betere toestanden zijn op
komst. Vier jaar geleden is in^n begonnen
met het bouwen van con tweeden tunnel
onder de rivier, uitsluitend voor wagen-
vervoer. Het werk is van zulk een kolossa-
ien omvang, dat men het als een der we
reldwonderen zou bestempelen als het in
Europa plaats vond. .En toch, de meeste
New-Yorkers weten er nauwelijks iets van.
Zij zijn gewoon aan grootsche ondernemin
gen. Eerst nu het werk bijna klaar is, wordt
hun verteld wat het allemaal beteekent.
Amerikanen zijn spreekwoordelijk vlug
in het oprichten van groote gebouwen. Men
neemt vandaag een definitief besluit om
een nieuw kantoorgebouw op to richten op
de plaats van een „oud" gebouw, 's Mor
gens vroeg krijgt men een brief dat men
op dien en dien datum moet verhuizen, en
den morgen na het verval van uw huur is
men bozig het dak te verwijderen. Komt
gij over zes of acht maanden weer eens
kijken, waar gij vroeger gewerkt hebt, dan
ziet ge een nieuw gebouw van dertig of
veertig verdiepingen, dat klaar staat om
bewoond te worden. Doch in het geval van
den wagentunnel onder de haven van New-
York had men twee jaar noodig om de plan
nen en bestekken op te maken, om proef
nemingen te doen met ventilatie-methoden
en om de noodige geschoolde werkkrachten
yrit alle gedeelten des lands samen te krij
gen. Doch toen begon het werk in ernst.
Dit is twee jaar geleden. Over zeé maan
den hoopt men den tunnel met groote
plechtigheid in te „wijdon.
Cijfers spreken een meer verstaanbare
taal dan woorden. Laat ik daarom even
aanstippen, dat de totale onkosten van do
wagen tunnel ongeveer I2ö rnillioen gulden
gaan bedragen, dat de tunnel voorzien zal
in het vervoer van 46.é00 wagens per dag,
heen ©n woert dat men verwacht dat min
stens 15 rnillioen wagens (meestal automo
bielen en trucks) per jaar van de tunnel
zullen gebruik maken, dat tot nu toe
8ledhts negen werklieden bij het werk hun
leven hebben verloren, dat reeds twee
hoofdingenieurs, de heeren Holland en
Freeman, door overwerking en zorgen ge
storven zijn, dat de totale lengte van do
dubbele tunnel 9250 voet bedraagt, meer
dan tweo kilometer, dat de tunnel 72 voet
onder de oppervlakte van het water ligt,
dat 500.000 kubieke meters zand zijn verwij
derd, dat 130.000 kubieke meters beten
noodig zijn om de kokers in te metselen,
enz. enz.
Het grootste probleem, dat oplossing
vroeg, was dat van de ventilatie. Verbeeld
li een buis van twee kilometers lang, diep
onder een rivier, met een dagelijksch ver
voer van meer dan 40.000 automobielen,
die ieder een zekere kwantiteit gifgassen
afgeven, die, zoo zij niet geregeld verwij
derd worden, doodelijk zijn. Hier kon men
niets riskeeren, en was absolute zekerheid
een vereischte. Het was daarom noodig
om precies na te gaan hoeveel doodelijk
gas een automobiel por cylinder per mi
nuut, bij snel en langzaam vervoer, mot
cn zonder vracht, uitlaat. Voor dat doel
werd een miniatuur tunnel gebouwd te
Pittsburg, waar men gebruik maakte van
oen uitgediende kolenmijn met een schacht
van een kilometer lang. Een jaar lang wer
den uitgebreide proeven genomen, totdat
men wist wat men verwachten kon. Ter
zelfder tijd werd in New-York maanden aan
een stuk een complete aanteekening gehou
den van alle automobielen, dae dagelijks
de rivier oversteken, hun paardekracht,
hun cylinders, enz. enz en die uitkom
sten werden voorzichtigheidshalve verdrie
voudigd. Toen moest berekend worden hoe
veel „gas-monoxide" doodelijk zou zijn,
in welke proporties versche lucht en gas
schadelijk, doch niet doodelijk was, enz.
Voor dat doeleinde werden op drie ver-
Schillende universiteiten, onder alle moge
lijke omstandigheden, proeven genomen
met marmotjes, en de uitkomsten der drie
laboratoria werden zorgvuldig vergeleken.
Alweer om absolute zekerheid te hebben,
werd de hoeveelheid versche lucht, die noo
dig was, verdrievoudigd. Toen begon men
te zoeken naar een onfeilbare methode om
dat kwantum versche lucht tegenover het
kwantum vergif, dat men verwachten kon,
aan te voeren.* Hiervoor bouwde men in
de tunnel 84 ventilatie-machines, 8 voet ra
middellijn, die voortdurend zoo snel als
men dat regelen wil zullen draaien om de
lucht aan- en uit te voeren. Iedere machine
is in staat om 3.761.900 kubieke voet ver
sche lucht per minuut te verschaffen. Deze
versche lucht wordt door pijpen onder den
weg met een snelheid van 1% kilometer
per minuut voortgestuwd en zal in staat
zijn het „gas-monoxide" te verdunnen in
de verhouding van vier deelen gas op
10.000 versche lucht, met een veiligheids
marge van 100 pCt. De versche lucht komt
de tunnel binnen van onderen, terwijl de
vergiftigde lucht door gaten boven in de
tunnel wordt opgezogen.
Alle andere mogelijke veiligheidsmaatre
gelen zijn genomen Telefoonverbinding op
korto afstanden, verkeerspolitie, voorzorgs
maatregelen cn brandbluschapparaten enz.
zijn overal Teeds in gereedheid gebracht.
Een systeem van tolheffingen zal voorzien
niet alleen in de geleidelijke betaling van
alle kosten van bouw en onderhoud, doch
zal voldoende zijn om na enkele jaren een
tweede, grootere tunnel to bouwen, zoo
dat noodig mocht zijn.
Do tunnel zal bekend staan als de Hol
land Tunnél, zoo genoemd naar den ont
werper. wijlen ir. Holland#
RECLAME.
verkrijgt men door
7553
(Zitting van gisteren).
Aan de orde is de voortzetting der be
raadslaging over hot handels- en oredict-
verdrag met Duitschland.
De heer VAN AALTEN (V.-D.) con.ta-
teert dat hier een band geschapen wordt
tu8sohen douanefaciliteiten en óredaet. Hij
gelooft, dat wij op die manier nooit van
het orediet zullen afkomen en stelt eenige
aanvullingen voor. Slechts als aan zijn
wenschen wordt tegemoet gekomen, kan hij
het verdrag aan vaarden.
De heer BAKKER (C.-H.) zeg^ ^afc dit
ontwerp-verdirag voor den tuinbouw niet
ongunstig is en een breeder afzetgebied
schept, wat ook voor de industrie van be
lang is.
De heer L0VINK (C.-H.) zal voorstemmen
omdat het verdrag voordeden brengt voor
den export. Spr. vraagt of bij specialisee-
ring voor Duitschland ook arbitrage kan
worden verkregen..
De heer VAN DER WAERDEN (S.D.A.P.)
bestrijdt den heer Kortenhorst, die wil terug
slaan zonder wapens te hebben.
De heer VAN VUUREN (R.-K.) is van
meening, dat wij met de verlenging van nel
crediet een groote, maar ook bedenkelijke
concessie hebben gedaan. Hij zal alleen
voorstemmen- omdat de regeering hem door
de late indiening vrijheid tot tegenstemmen
heeft ontnomen.
De Minister van Builenlandsche Zaken,
de heer VAN KARNEBEEK, wil gaarne
trachten eenige misverstanden weg te
nemen en zich te verweren tegen eenige
verwijten. De indruk is gewekt alsof de
organen der Regeeripg niet voor hun taak
berekend waren. Spr. betreurt dit verwijt,
want de Kamer moet vertrouwen hebben
in die organen. Ten aanzien van de econo
mische politiek waren vroeger de laken der
departementen verdeeld, daarin is verande
ring gebracht en er is inderdaad eenheid
verkregen, die gebase'erd is op geregeld
overleg. Er is een commissie lot herziening
der handelsverdragen, die na den oorlog een
zware taak had. Hij gaat na of herzien moet
worden en zoo ja, op welke wijze. Daar
naast beslaat een commissie voor de onder
handelingen, dia zorgt, dat niet uitsluitend
Buitenlandsche Zaken de zaken behandelt.
Het gansche apparaat voldoet aan den eisch
die men stellen mag, - -
Het was te voorzien, dat het oude verdrag
met Duitschland herzien moest worden in
verband met het verdrag van Versailles.
Onze positie was daarbij moeilijk omdat de
eenzijdige meestbegunstiging hmg aan het
intermediair van België. Het was in het
begin van 1925 niet te zien welke econo
mische politiek Duitschland zou gaan vol
gen. Het verluidde, dat tariefverhoogingen
dreigden, die voor ons bedenkelijk konden
worden. Er was dus aanleiding om de
vraagstukken te behandelen mei uame ten
aanzien van de specialisatie, die een ge
vaar is voor de meestbegunstiging.
In Juni 1925 kreeg ons land een voorstel
van Duitschland, waarin geen aldoende
regeling tegen specialisatie was opgenomen
maar waarin men toezegde daardoor niet
de meestbegunstiging illusoir te zullen ma
ken. Eerst in September werden de onder
handelingen geopend, omdat in Augustus
het Duitsche tarief was vastgesteld, dat
1 October in werking zou treden. Er was
dus haast bij de herziening. Inlusschen wist
men hier, dat eeh der desiderata in
Duitschland was de verleening van het
crediet. Moest daarom Nederland van alle
onderhandeling afzien? Integendeel. Er was
geen toezegging vóór-af dat het crediet zou
worden verleend. Waniieer dit punt in be
handeling kwam, werd de positie van ons
land eenigszins anders. Spr. ontkent, dat
de voorlichting niet alzijdig was.
Er is geklaagd over den gang van zaken
met het aanhangige wetsontwerp. Spr. acht
de klachten onbillijk. De onderhandelingen
gingen samen met het wijzigen van tal van
artikelen en het was dus alleszins begrijpe
lijk. dat men trachtte de invoering der ta
rieven uitgesteld te krijgen. Het wetsont
werp bleef liggen door de Kabinetscrisis.
Zou de Kamer het als een „loopende zaak"
hebben beschouwd, als de Regeering hei
'had willen behandelen? De aanhouding van
het ontwerp is naar spr.'s oordeel ten goede
gekomen aan de zaak, omdat daardoor ge
legenheid heeft bestaan alsnog eenige on
derwerpen te behandelen. Het verdrag
moest ten slotte worden gesloten omdat voor
vele zaken de kwestie urgent was.
De Tesultaten van het verdrag moet men
niet onderschatten, want dë meestbegunsti
ging is voor ons land van zeer veel beleeke-
nis, afgezien zelfs van het gevaar voor spe
cialisatie. Een algemeene formule voor de
tarieven heeft ook haarbezwaar en spr.
heeft getracht de specialisatie veilig te stel
len door vastleggen van bepaalde tarieven.
Op het gebied van industrie is de oogst
niet zoo groot geweest als op het gebiecFvan
den land- en tuinbouw. Spr. betreurt dit en
erkent dat bepaalde punten als cacao
en melasse niet aanhangig zijn gemaakt,
liet departement is natuurlijk bereid die
punten nog eens te gaan behandelen met
dc Duitsche Regeering. Of die Regeering
met verlangen daarnaar uitziet, kan spr.
niet zeggen Hij heeft er geen aanwijzingen
voor. (Gelach).
Inzake de paarden waren onderhande
lingen geopend. Men eischte echter van
Duitsche zijde verklaringen voor die paar
den die zeer moeilijk le geven waren en die
de bepaling der meeslbcgunstiging illusoir
maakten. Het slot is geweest dat zij gelijk
gesteld zijn met België. Over de uitspraken
moet nog nader onderhandeld worden.
Wat de steenkolen betreft, dat is een
moeilijk punt, omdat de Regcering zich er
alleen in vaagheid over uit kan laten. De
invoer in Duitschland was praktisch onmo
gelijk geworden en nu i9 het gelukt een re
geling te treffen die aanleiding geeft tot
bevrediging. Duitschland zit in onderhande
lingen met andere landen en het is dus
niet gewenscht de besprekingen met ons
te puhliceeren. Daarbij moet ons land zich
neerleggen, vooral nu de regeling naar het
oordeel der Regeering en der mijndireclie
bevredigend is. Gevaar dat invoer in Duitsch-
land bemoeilijkt zal worden, bestaat
naar spr.'s oordeel niet.
De kwestie van de voorkeurtarieven te
heel moeilijk en het departement heeft veel
moeite gedaan om de ongelijkheid ten
ongunsle van ons land weggenomen te krij-.
gen. Het is niet gelukt het verder te brenger
dan tot de gelijkstelling; het was voor
de Duitsche regeering ook niet mogelijk
verder te gaan gezich het verzet van de
bondsstaten. De gelijkstelling zal niet later
in werking treden dan 2 1/2 maand na de>
ratificatie.
De heer KNOTTENBELT (V. B.) BestaaT
het gevaar voor gelijkstelling naar bene^
den?
De MINISTER: Dat gevaar bestaat maar,
daarover is men nog bezig te onderbande-»
len.
Vervolgens verdedigt spr. de wijze van
onderhandelen. Wel degelijk zijn naar alle
zijden adviezen gevraagd. Of de onderhan-.
delaren bekwaam genoeg waren, zal spr.
niet bespreken.
Verschillende detailpunten behandelt spr.
nog. Hij vreest niet dat met trucs getracht
zal woiden om de meestbegunstiging te sa-;
boteeren. Het is geen stelsel van Duitsch*
land om dit te doen. (Gelach).
De vergoeding der oorlogsschaden kan
niet aan dit verdrag gekoppeld worden.
Daarvoor i9 ze te ingewikkeld, maar de
zaak is in onderzoek. Een algemeene be-,
reidverklaring tot schadevergoeding kan
toch moeilijk gevraagd worden. In alle arbi
trageverdragen liet Duitschland oorlogsschar
de buiten vermelding, maar met het verdrag
met ons is dat eenigszin9 anders, omdat
daarin dit punt niet i» uitgesloten.
Het protocol is niet in het wetsonwerp
opgenomen, omdat het meer een aanduiding
van de bepalingen der wet geeft. Spr. is be
reid het protocol voor te lezen, waaruit
blijkt dat er eigenlijk niets in staat.
Ten slotte de kwestie van de handels
politiek. gelijk die door den heer Korten-»
horst is aangeroerd. De handelspolitiek
moet men bezien uit het oogpunt der prak
tijd en niet uit dat der doctrine. De realiteit,
d i de ervaring. lieeR spr. geleerd dat de
Nedcrlandsche politiek geen struikelblok it
geweest om in een paar jaar 18 verdragen
tot stand te brengen, die alle van belang
voor ons land zijn Het kan wel eens te pas
komen, dat een vechtlarief toepassing
vraagt, maar als een stelsel kan het niet
zijn in het belang des lands. Om dat als
stelsel toe te passen, moet men economisch
zijn van een vrij sterke positie.
Volgens den heer Kortenhorst staan wij
sterk tegenover Duitschland op bepaalde
punten. Dat is zoo, maar het is de vraag
of Duitschland niet evenzeer wapenen heeft
om ons le treffen.
Op den grondslag van compensatie-stelsel
kan het gebeuren dat men tot niets komt
als gevolg van het lange zoeken naar com-
pensecrende elementen.
Dit contract is geen keerpunt in onza
handelspolitiek omdat het een crediet bevat
Als wij hadden vastgehouden aan den strijd
om de tarieven, dan was het niet gelukt
andere kwesties die daar buiten liggen zoo
als de kolen, op te lossen. Het crediet zat
maar toevallig in het verdrag vast.
Voor heropening der onderhandelingen is
de conjunctuur niet gunstig. De Duitsche,
regeering is steeds bereid allerlei punten te
onderzoeken en te behandelen, als dit noo
dig mocht zijn.
De Minister van Financiën, de heer DE
GEER betoogt, dat het crediet van onze.
zijde nauwelijks een offer is. maar dat hei.
wel terdege als een belangrijk element te-"
genover Duitschland is uitgespeeld. Ef:
wordt den laatsten tijd door Duitsche in-'
dustricelen minder gebruik van het crediet
2—3
