AMSTEL-BIEREN
No. 20332.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 Juni
Derde Biad Anno 1926,
d Buiten!. Weekoverzicnt.
FEUILLETON.
Het Ondergrondsche Syndicaat
BERLIJNSCHE BRIEVEN.
Gebr. LAFEBER
IJSHANDEL. 1853
Ned. Mij. voor Nijverheid en Handel
Het 10de kabinet Briand
De schadevergoeding aan
de Dnitsche vorsten Uit
breiding der dictatnnr.
Toen wij vorige maal melding maakten
van de mislukte poging van den afgetreden
Franschen premier Briand om opnieuw een
kabinet in Frankrijk te formeeren, heigeen
dan zou zijn geworden een concentratie-
kabinet der union sacrée en toen wij ge
waagden van de opdracht aan Herriot,
schreven we, dat deze laatste opdracht nog
geenszins wilde zeggen, dat Briand van de
baan was. En zoo is het gegaan. Herriot kon
eenvoudig niet slagen om de doodeenvou
dige reden dat, wanneer het hem gelukte
een bevredigende oplossing te vinden in het
financieelc vraagstuk, de bankiers toch niet
met hom in zee hadden willen gaan, be
vreesd voor te radicale proefnemingen en
verder hem ook politiek te weinig steun zou
zijn gegeven omdat hij Herriot waa
Lang heeft deze radicale staatsman dan
ook niet geprobeerd, hij legde er weldra het
bijltje bij neer. Hetgeen opnieuw Briand ten
tooncele deed verschijnen, die zich veel
moeite heeft gegeven om Poincaré aan fi
nanciën te krijgen. Geheel afkoerig toonde
deze zich niet, maar tenslotte durfde hij
den grootcn stap toch niet aan. Een oogen-
blik heeft Briand toen er over gedacht,
Poincaré toch op te nemen, .zij het aan een
ander departement, doch daartegenover nam
links zoo'n sleile houding aan. dat Briand
terugkrabbelde. Aan financiën had men
Poincaré willen dulden, maar aan één an
der departement, neen, dal ging niet aan
Dat zou de overwinningsidee van de laatste
yerkiezingen te veel hebben weggevaagd 1
Toen heeft Briand zich gewend tot Cail-
laux, den veel gehate en veel verguisde, die
echter reeds zijn glorieuse rentrée had ge
maakt, gelijk bekend, doch door op het be
slissende moment te gaan scliipperen, zijn
dictatoriale neigingen zag vervliegen en met
Caillaux kwam Briand tot overeenstemming
Caillaux nam financiën, een terrein, dat hij
uitnemend kent en verder werden in het
kabinet nog eenige financieele deskundigen
opgenomen: het tiende kabjnet Briand was
er en binnen Vh jaar de 9e dokter voor. de
Fransche valuta. Welke laatste in het ka-
binet-Briand vermoedelijk de boventoon zal
voeren. Is hij niet, in strijd met de ge
woonte, onder-premier, en heeft Caillaux
jreeds niet aan zijn collega's te kennen ge
geven, dat financiën een is. twee, drie en
nog meer en dat dan pas wat anders komt?
't Is op zich zelf begrijpelijk en men mag
tevreden zijn, dat Briand het buitenlandsch
beleid van den laatsten tijd kan voortzetten.
Voor Frankrijk is de veiligstelling van de
franc op dit oogenblik immers de alpha en
omega van alle politiek. Zak het nu einde
lijk komen tot de groote maatregelen, die
too broodnoodig zijn? Zal Caillaux durven?
CAILLAUX.
Zijn optreden heeft op de franc reeds
tevoren een kalmeerenden invloed gehad.
Over 't geheel genomen kan gezegd, dat
Briand zich iels meer naar rechts heeft
georiënteerd, maar niet zoover als gedacht
werd.
In Duitschtand hebben de réchlocho par-
Door Mrs. C. N. WILLIAMSON.
Nederlandsche vertaling van Ada van Arkcl.
34)
Dit gezicht leek zóó op dat van kapitein
Derby, dat zij half en half van plan was
het hem eens te laten zien; en hoewel zij
het niet mee wilde nemen en er ook geen
recht toe had. als zij Glentorly-Kasteel ver
liet, had zij toch ook geen lust gehad het
op de oude plaats te laten. Als zij dat ge
daan had, en de torenkamer zou werkelijk
betrokken worden, zou zij de teekening niet
kunnen halen, als zij er toe besloot
hem kapitein Derby te laten zien.
De gasten in het hotel, zoowel zij. die er
voor hun genoegen kwamen, als zij, die er
voor hun gezondheid verblijf hielden, gin
gen vroeg naar bed, en te middernacht was
liet groote ~huis in rusle, en de hall en de
salons verlaien, zelfs door de mannen, be
halve wanneer er een bal of een theater
voorstelling plaals vond. Sheila wist dit en
toen het ruim een halfuur na middernacht
was, opende zij de deur en keek naar
buiten.
De flauw verlichte gang was zoo stil als
het graf. Zelfs de man, die de schoenen op
haalde, was al gekomen en weer weggegaan
en zou niet vóór vroeg in den morgen tcrug-
keeren. Zij liep op de teenen naar beneden
en hoorde geen geluid. Op de benedenver
dieping slond een groote klok plechtig te
tikken en de wijzers wezen kwart voor één.
Shella meende, dat zij nu wel Ycihg was.
tijen een overwinning bevochten, die goed
beschouwd, een volslagen nederlaag is. Het
referendum het eerste sinds de grondwet
van Weimar zoo'n volksstemming mogelijk
maakte over het voorstel van communis
ten en socialisten tot naasting der bezittin
gen der vroegere vorstenhuizen zonder
schadevergoeding is weliswaar verworpen,
doch het voorstel verkreeg niettlemin zoo
veel stemmen, dat de stemming rechts wel
iets heeft te zeggen. Behalve de 101/* mil-
lioeTL socialisten en communisten hebben
nog ruim 4 millioen kiezers voorgestemd,
een aantal, dat ten platlelande nog grooter
zou zijn geweest zonder reeds eerder ver
melde dreigingen. En een deel van centrum
en democraten, twee der republikeinsche
partijen, deed niet mee wegens het aantas
ten van het persoonlijk bezit, dat in het
voorstel lagVoor het monarchisme, dus
voor rechts is dc uitslag volledig een ne
derlaag.
Met dit al is or nog geen regeling voor
de schadevergoeding. Hei z,g. compromis-
ontwerp der regcermg begint evenwel kans
te maken. Zooals altijd, heeft rechts nog
niefs geleerd, handhaafde het de ver-gaande
cischen, zoodat de regeeringsparlijcn. met
de Duitsche Volkspartij incluis, zich tob de
socialisten heeft gewend om medewerking,
teneinde in den Rijksdag de benoodigde 2/3
meerderheid te erlangen. Reeds zijn eenige
concessies aan de socialisten gedaan, die
wel duidelijk doen uitkomen, hoe de eischen
der vorsten, die veel hadden van 't onderste
uit de kan te willen hebben, voor goed van
de baan zijn. Zekerheid, dal het regcerings-
compromis er komt, is er evenwel nog niet,
daar de socialisten zich nog niet voldaan
hebben verklaard over dc verkregen con
cessies-en, zoo dit gebeurt, van de Duilsch-
nationalcn eenige of weg zullen moeten
■blijven of blanco zullen moeien stemmen.
Willen zij voor de vorsten het meest bereik
bare bereiken, dan ligt voor de rechtschen
een van beide wel voor de hand, maar dat
wil nog niet zeggen, dat zij het doen zul
len
Wat hel meest voor dc hand ligt, wil
men vaker niet. Zie hel Engelschc mijn-
conflict. Men zou toch zeggen, dat de ar
beiders, zoo liet hunnerzijds tot concessies
komen moest, liever een uur langer zouden
willen werken, dan loonsverlaging accep-
teeren, maaT de leiders laten zich juist in
tegenovergestelden geest uit," althans voor
zoover over toegeven in. eenigerlei opzicht
iels wordt geuit.
Meer en meer laat het zich aanzien, dat
de s'.rijd lot hel uiterste zal worden gestre
den. Met alle gevolgen van dien. Schatte
Cook, de secretaris van den Mijnwerkers-
bond, zelf de schade voor hel land niet op
400 millioen p. si? En is het dan wonder,
dal geroepen wordt op knolwieken van het
stakingsrecht en de vrijheid der vakbewe
ging?
De gevreesde verbittering treedt in en
gelijk reeds eerder gezegd, dal is een slechte
leidsvrouwe. Zelfs is al gedreigd met het
laten onderloopen van de mijnen, wat prac
tise h zou neerkomen op zelfmoord.
Overigens ziet men in Europa het dic
tatorschap zich uil-breiden. Ook Portugal
beeft thans zoo'n instrument in den persoon
van generaal Gomez da Gosln. Zal dit echter
van langen duur zijn?
Zij zou niemand ontmoeten of het moest
iemand zijn, die om even vreemde reden als
zij zelve rond waaide.
Om van dit gedeelte van het huis naar
den toren te gaan, waar Sheila gewoond
had, rhoest zij de deuren van mr. Carring
ton en kapitein Derby voorbij. Zij waren in
dezelfde gang en vlak daarboven was de
ingang tot den toren en hun gang kon met
een zware schuifdeur worden afgesloten
van c-en kleine, vierkante haft, waarop ver
scheidene particuliere zitkamers uitkwamen.
Sheila had die deur. nog nooit gesloten
gezien en zoo ver zij wist, werd die bij dag
nach bij nacht ooit gesloten; maar nu was
zij lot haar verbazing diehl.
„Zij zal stellig piepen *n iemand wakker
maken," dacht het meisje spijtig, toen zij
voorzichtig probeerde de deur open te schui
ven. Zij probeerde echter eenigen lijd te
vergeefs en pas toen zij een eigenaardigen
ouderwetschen haak ontdekte, die de klink
neerhield, slaagde zij er in de deur te
openen.
„Verbeeld je dat iemand aan den anderen
eens hierdoor" had willen gaan," zei zij in
zichzelve, ,,dan zou hij op deze manier niet
in de gang hebben kunnen komen." En
meieen kwam de gedachte in haar op, dat
die gesloten en gegrendelde deur misschien
een deel van het mysterie was, dat zij
hoopte te kunnen oplossen
De gedachte verschrikte haar, daar die
het komplot wat liet ook was zoo
uitgebreid en zoo geweldig deed schijnen,
dat de ontdekking daarvan wel eens-hoven
haar krachten zou kunnen blijken, of dat
zij in haar pogingen zelve te gronde zou
gaan.
Toch zette zij door en duwde langzaam
de schuifdeur terug, die, inplaats van te
En in Polen gaat het langzaam maar
zeker ook in de richting der eenhoofdige
dictatuur.
Waar deze echter eenmaal is, als in
Italic en in Spanje, komt verzet tot uiting,
gelijk nu pas in Spanje. Zoo blijft de
mcnschheid in beweging van begeerte
De dag van de volksstemming.
Berlijn, 21 Juni.
De groote dag der volksstemming is
voorbij. Voor de eerste maal is gebruik ge
maakt van die paragraaf uit de .grondwet
van WeimaT" het fundament van het
staatsgebouw der Duifcsohe republiek
volgens welke het volk zelf voor een on
middellijke uitspraak over een gewichtig
probleem van algemeen belang wordt op
geroepen. De uitslag is inmiddels reeds
alom bekend: 14% millioen Duitsche kie
zers en kiezeressen hebben hun daar
voor uitgebracht, dat door de kracht eencr
wet het gezamenlijke vermogen der vorsten
families, die tot den herfst van 1918 in de
Duitsche bondsstaten regeerden, in besiag
genomen worclt en aan den staat vervalt,
Dan zouden de enorme vermogens aange
wend kunnen worden ten gunste van de
werkeloozen, do verminkten en de in moei
lijke omstandigheden verkeerende betrek
kingen van gesneuvelden uit den oorlog,
de kleine pachters en keuterboertjes, voor
wie het verkrijgen van land op het ont
eigende grondbezit mogelijk zou worden
gemaakt. Het wet-sontwerp is door dezen
uitslag gekelderd. Want, volgens de bepa
lingen der grondwet, zouden rond 19% miL
hoen stemmen voor het aannemen er van
noochg zijn geweest, met het grootste aan
tal uitgebrachte stemmen, maar de meer
derheid der bijna 39 millioen stemgerech
tigden, Maar het feifci dat een zoo onge
hoord groot aantal volwassen mensdien in
Duitsc/hland in dezen zin heeft gestemd,
spreekt een duidelijke taal, aan welker in
druk zich wel niemand zal kunnen ont
trokken.
De golven van den strijd gingen vooral
in de laatste week vóór den bealissenden
dag wel zeer hoog. Maar men mag zeggen
heftiger nog was de strijd dien vele mil-
liocnen Duitschcrs vóór de stemming in
hun binnenste, met zaoh zelf, uitvochten.
Want het ging hier niet om een of ander
partijbelang, maar om een gewetenszaak.
Aan den eenen kant eischte de grondregel
van den rechtsstaat, welke het privaatbe
zit van iederen burger beschermt en onaan
tastbaar verklaart, zijn toepassing. Dit be
ginsel werd nog verbonden aan de histo
rische gevoelens, welke onwillig waren de
lange eeuwen van monaröhisme im Duitsch-
land eenvoudig-weg te vergeten en die het
treffen van een billijk vergelijk met de
vorsten als een plidht voorschreven, door
rechtvaardigheid en fatsoen geboden. Aan
den anderen kant eohier hadden de bui
tensporige vorderingen der vorstelijke fa-
niilies-en hun advocaten een zoodanige op
winding -en verzet veroorzaakt, dat talloo-
ze rustige, eerlijk denkende personen naar
het besluit gingen overhellen, alle beden
kingen op zij te zetten en met de onttroon
de landsvaders korCb metten le maken.
Men moet bedenken, dat het juist de so
cialistische ministers uit den eersten tijd
na de staatsomwenteling geweest zijn, die
een financieel billijke overeenkomst met
de vroeger regeerende huizen wilden en-
tameeren, en dat de uitvoering van dezen
goeden wil alleen daardoor onmogelijk
werd, omdat van de zijde der vorsten in
onderhandelingen, welke eenige jaren ge-
relct. werden, steeds nieuwe eischen gesteld
werden!
Nu het aanbal van hen, die nu metter
daad voor de onteigening zonder schade
loosstelling" stemden, zoo machtig toe
nam, kan men zich daaruit, een meening
over de stemming onder do Duitsche be
volking vormen .Zuiver op gevoelsoverwe
gingen zeiden deze massa's: Neen, het zou
een onmogelijke toestand zijn, wanneer de
vroegere koningen, groothertogen en her
togen met den ex-keizer aan het hoofd
rustig, alsof er niets veranderd was, de rijk.
I èbe menschen in Duitechland bleven
piepen, zóó geluidloos opengleed, dat Sheila
vermoedde, dat zij pas gesmeerd was.
Toen de deur open was, sloeg er een golf
scherpe rook in het gezicht van het meisje.
Zij kon geen licht in de gang zien, behalve
een vage gele schijn, flauw zichbaar door
een dikke, bruine rookwolk.
Onmiddellijk sprongen de tranen haar in
de pijnlijk stekende oogan en slechts door
mond en neus met een zakdoek te bedek
ken belette zij, dat zij begon te hoesten.
„Er is hier ergens brand," zei zij in zich
zelve en met een angstschok dacht zij aan
mr. Carrington. Zijn kamer was in deze
gang. Als die eens in brand vloog, terwijl
hij sliep? Als dezelfde persoon, die zijn
juweelen gestolen had, hem nu eens door
vuur wilde dooden?
Met stekende oogen en longen door den
scherpen rook ging Sheila op den tast de
gang door en wilde juist stilstaan voor de
deur van Garringlons kamer, toeö zij een
rood licht door het sleutelgat van de tegen
overliggende kamer zag schijnen.
„De kamer van kapitein Derby staat in
brand!" hijgde het meisje.
Eenige seconden verloor zij haar tegen
woordigheid van geest en snelde naar de
dour van clen toren, niet wetende, wat zij
deed: Maar het feit, dat deze deur gesloten
was, evenals de andere geweest was, bracht
Sheila weer tot zichzelve. Zij was nooit ge
grendeld geweest, zelfs nooit gesloten. Het
kon onmogelijk, dat het feit, dat deze beide
deuren vannacht beide gegrendeld waren,
louter toeval was. Neen, zij waren mei op
zet gegrendeld en de bedoeling kon geen
andere zijn dan te beletten, dat iemand, die
één van de kamers in deze gang bewoonde,
zou ontsnappen. Degeen, die dit roode licht
had ontstoken, had ook de deuren gegren
waimeer zij bovendien nog steeds in dc
gelegenheid zouden zijn, door de aanzien
lijke middelen, welke hun dan ter be-
echikking zouden staan, de beweging en
het verzet tegen den bestaanden staat te
voeden.
Uitsluitend op het gevoel afzoo laat
zich ook het merkwaardige verschijnsel ver
klaren, dat de vrouwen in een zoo groot
aantal naar de stembus optrokken en er
him Ja-briefje" in wierpen; de vrouwen,
die immers gewend zijn niet naar verstan
delijke overwegingen, maar naar hun "zui
ver gevoel te oordeelen en te handelen. In
een van de tallooze Berlijn6ohe kieskrin
gen, waarin ik de eer had als lid van het
Kringbestuur de stemming te helpen lei
den, bevonden zich onder de 530 kiezers,
die opkwamen, slechts 200 mannen de
overigen waren vrouwen en meisjes. En
zoo was het overal.
Men zal vragenhoe weet je dan, dat
deze vrouwen allen vóór de onteigening
6temden De stemming was toch geheim I
Maar dat was zeer eenvoudig; want met
een dood-enkele uitzondering stemden alle
kiezers, die de moeite namen te verschij
nen, met een ,,ja". Om de eenvoudige re
den dat dc tegenstanders der onteigening
het parool hadden uitgegeven aan hun
aanhangers, thuis te blijven en zich zonder
nicer van stemming te onthouden.
Een trotsöh en symbolisch gebaar 1 Och
neenDit parool was vooral voor de klei
nere steden en de landelijke districten be
stemd, waar men op deze wijze een ieder,
die ter stembus toog, als een aanhanger
van de onteigeningswet kon herkennen1-
Dit echter wijst er weer op, dat juist door
dit wachtwoord in drie dorpen en 6tadjes,
de meeste vorstentegenstanders voorzich
tig of angstig thuisbleven, omdat zij niet
zonder reden konden vree-zen, dat zij bij
een openlijke, dappere bekentenis van de
overtuiging huns harten, de ergste zake
lijke en persoonlijk-maatschappelijke boy-
oott, en een onoindigen laster en kwel-
lerij tegemoet- gingen. Want hierover moet
men ach nu weer niet vergissenin de
stadjes en dorpen, op het platteland
heerscht npg heden, bijna zooals vroeger,
toet vrijwel onbeperkte macht de monar
chistische traditie van de weinige toonaan
gevende, invloedrijke persoonlijkheden,
van de ,,Gutsbesitzcr", de fabrikanten cn
van de leden dier leringen, die in den Kei
zertijd do eerste viool speelden. Verzamelt
men al deze mogelijkheden, dan blijkt,
dat het Duitsohe volk zich ten aanzien van
de vorstenkwestie ongeveer in twee gelijke
dcelen heeft gesplitst. Houdt inen er ech
ter rekening mede, dat vele millioenen van
hen, die eT in hun gewetensstrijd princi
pieel niet toe konden besluiten, vóór een
onteigening te stemmen, evenwel over
tuigde aanhangers van a ficpubliek zrjn
namelijk een groot deel der Democra
ten en de overwegende meerderheid der
Katholieke Centrumpartij, voor welke de
kerkelijke autorite-tcn de eerbiediging
van liet eigendomsbegrip tot een onafwijs-
baren plicht gemaakt hebben wanneer
men dam op deze wijze gaat optellen, dan
blijft geen twijfel mogelijk, dat vandaag
de voorstanders van den vroegeren, monar-
chistischcn regeeringevonn in Duitschlana
tot een volstrekte, aanzienlijke minderheid
teruggedrongen zijn. En dit is vrcl waard
opgemerkt te worden.
In Berlijn zelf is de dag der beslissing
rustiger vorloopen dan men had gedacht.
Dc politie was op haar post. Zij had Ln de
eerste plaats het goede idee gehad, die
doelen der stad, die volgens opgedane er
varing sedert jaren het tooneel van tumult
en bloedig treffen pleegden te zijn, voor
alle agitatorische optochten, ophitsende
plakkaten en suizende propaganda-auto's
en dergelijke, af te sluiten In het westen
van Berlijn is het met name de wijk van
de Tauentzienstrasee, van de Wittenbcrg-
platz, de Kaiser Wilhelm-Gedachtnis-Kir-
che en van den Kurfiirstendamm, waar an
ders regelmatig lawaai en herrie ontstaat.
Nu legde men een ,,Bnnn-meile" ora deze
cn om de overige heksenketels. Zoo be
reikte men metterdaad, dat het in de
hoofdstad bij een strijd der stembriefjes
bleef, welke een paar gevallen uitgezon
derd niet in ruwheden en bruut geweld
deld, en diezelfde persoon, die den onder
gang van kapitein Derby had beraamd, had
reeds eer een aanslag op zijn leven gedaan.
Sheila wist, dat er om dit gedeelte van
het kasteel, dat het oudste van alles was,
een gracht liep, en als kapitein Derby zou
trachten langs zijn vensters te ontsnappen,
zou hij stellig ernstig gewond worden, zoo
niet gedood. Carrington verkeerde in het
zelfde gevaar. Hij moest met kapitein Derbij
worden opgeofferd.
Al deze gedacljlen vlogen door hel brein
van het meisje in het onderdeel van een
seconde, waarin zij van de eene deur naar
de andere, waarachter het roode licht flix-
kerde, liep. Daar sloeg zij op het paneel,
gillende: „Brand! BrandI" en kapitein Der
by's naam roepende.
Er klonk geen geluid als antwoord, hoe
wel Sheila telkens weer op het zware eiken
hout bonsde, en toen keerde zij zich naar
Carringlons deur aan de overzijde van de
hall Daar wa3 geen rood licht en Carring
ton was niet in zoo groot doodsgevaar al3
zijn vriend, maar al9 zij hem kon wekken,
zou hij het gevaar ontloopen en kon hij haar
helpen om kapitein Derby te roepen
Zij sloeg met al haar kracht op de deur
en riep: „Mr. Carrington, mr. Carrington."
Maar er kwam geen antwoord, geen geluid.
„Zouden zij al vermoord zijn?" vroeg zij
zich af, bevende van angst. „Neen, dat kan
iiiet. ^ij zijn bedwelmd door den zwaren
rook van het vuur. Ik moet den nachtwaker
opzoeken en hem de deuren laten open
breken",
Het is een wonder, dat hij of niemand
anders me nog niet gehoord heeft."
Zij keerde zich om om naar de deur te
snellen, die naar de groote hall voerde, toen
van vuist-, wandelstok cn gummiknuppef
ontaardde.
De vorstelijke families hebben intussciien
alle reden zich te verheugen. Men zal hun
gezamenlijk bezit niet voor verloren ver
klaren en hen daardoor tot martelaren
maken. Maar zij zullen zich er mee tevre
den moeten stellen dat onder den invloed
van het geweldige en verrassende effect
van deze millioenen stemmen aan hen
slechts een deel wordt toeg-eLend van dat
gene, wat zij als hun bezit" verklaren,
omdat hun vaderen in eeuwen, waarin de
heerscher eigenlijk zijn geheele land als
zijn eigendom beschouwdo en waarin
kroonbezit en staatseigendom hopeloos ver
ward waren, al deze goederen, bosschen,
belasting- cn tolopbrengsten meer of min
der als particulier eigendom beschouwden.
Wanneer een zoodanige schikking eindelijk
gevonden wordt, dan zal, zoo kan men
zeggen, ook een aanzienlijk deel der ,,j*a-
stemmers" van Zondag, die hoofdzakelijk
tegen de ondragelijke eischen wilden pro
testeeren, dezen afloop van den met zoo
veel verbittering gevoerdca, opwindenden
strijd als billijk en rechtvaardig aan
voelen.
Dr. MAX OSBORN.
RECLAME.
ffl&T Verbindt da reputatie der
aan Uw Zaak. Het publiek vraagt uit
sluitend artikelen van goeden naam
OUDE VEST 77 TELEF. 1617
Over de jaarvergadering te Amersroorl
nog het volgende:
Het jaarverslag van hel hoofdbestuur
noemt het rapport in zake doelmatige over
heidsbemoeiing hel onderwerp „met de
verste strekking" van het verslagjaar.
Het werd geboren uit de ideeën, in twee
openingsredevoeringen van den voorzitter
onder woorden gebracht en heeft een drie
tal stellingen opgeleverd, welk aan het
oordeel van deze algemeene vergadering
zullen worden onderworpen.
Naast verbetering van ons regeerings-
apparaal werd de aandacht van departe
menten en leden gevraagd voor eenige
speciale onderdeelen van overheidsbemoei
ing. Het nieuwe ontwerp van wet op de
naamlooze vennootschappen is een van die
voorstellen, welke, hoe goed ook bedoeld,
handel en nijverheid met een nieuw gevaar
bedreigen.
Het ontwerp is in de departementen be
studeerd, de bezwaren zijn aan den Nijver-,
heidsraad kenbaar gemaakt. Ook over deze
materie zal in de jaarvergadering nog een
mededeeling worden gedaan.
Wat betreft het vraagstuk van de verbin
dendverklaring van collectieve arbeidsover
eenkomsten, zegt het verslag, dal de maat
schappij nog blijkt te slaan op hel stand
punt van 1923, geen enkele stem, zelf9 niet
als uiting van een minderheid in een de
partement heeft zich ten gunste van een
wettelijke regeling doen hooren.
Na een uitvoerig overzicht van de werk
zaamheden van de maatschappij, vermeldt
het jaarverslag, dat de mogelijkheid van
gedwongen verplaatsing van het secreta
riaat en museum uit het paviljoen te Haar
lem, om ruimte le maken voor de Provin
ciale griffie steeds groolcr wordt.
De le boekslelling van de geschiedenis
der maatschappij met het oog op net a.s.
100-jarig beslaan is begonnen door dr. W.
M. F. Mansvell, die evenwel naar Indië
is vertrokken, mr. J. Bierens de Haan zet
zfin laak voort.
Het verslag herinnert aan het weder in
dienst (roden, na zeer lange ongesteldheid
van den tweeden secretaris, den heer W,
zij van achteren om het middel werd ge
grepen en er tegelijkertijd een hand op haar
mond werd gedrukt. Zij voelde, dat zij werd
opgetild en werd weggedragen de gang uit
in do richting van den toren.
Er wa3 geen twijfel aan of de hand. die
haar lippen dicht hield, was de hand van
een moordenaar. Zij had het succes van zijn
werk willen beletten en zij zou misschien
wel van deze wereld moeien verdwijnen.
Vreemd genoeg voelde Sheila in haar hart
geen vree3 voor zichzelve op dat oogenblik.
%ij dacht alleen aan Carrington en kapitein
Derby; maar vooral aan Carringlon, dien
zij lief had. Zij kon hem niet dien vreese-
lijken dood laten sterven. Als zij hem maar
kon redden, zou zij gewillig in zijn plaats
sterven. Dan mocht de moordenaar zich op
haar wreken, als hij dat verkoos.
Met de wilde kracht, die alleen wanhoop
verleent, trok het fneisje aan de hand, die
haar mond bedekte, en toen zij voor een
seconde haar vrijheid terugkreeg, uitte zij
een zóó doordringenden gil, als zij nooit had
kunnen geven in een moment van minder
gevaar. Hij trilde na in haar eigen ooren.
Het kwam haar voor of het een doode in
zijn graf zou doen omkeereri, als hij zóó ge
roepen werd. Maar zou hel Mark Carrington
en kapitein Derby wakker maken?
Zij kon slechts bidden, dat het dit zou
doen, want de kreet werd onmiddellijk ge
smoord door de hand, die zich opnieuw
op haar gezicht drukte met een ijzeren greep
onder haar kin en een zóó woesten druk op
haar lippen, dat het scheeh of het bloed
door de teerc huid zou dringen. Haar hal»
werd zóó ruw gebogen, dat haar spieren ge«
spannen waren en haar adem beklemd wal
(Wordt vervolgd),
