AMSTEL-BIEREN
Het Ondergrondsche Syndicaat
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 5 Juni
Derde Blad Anno 1926.
H Buitenl. Weekoverzicnt.
Ctebr. LAFEBER
IJSHAftlDEL. 1853
De Russen in Parijs.
UIT RUSLAND.
FEUILLETON.
Vexdcr ai van ontwapening
Ce Poolsche chaos Hon-
tjaarsch gevaar Zagloel
meester, al wordt hij geen
premier Militaire dictatnnr
in Portugal Uitzicht in het
Engelsche mijnconflict?
In de groote vraagstukken, die reeht-
gtreeks de ganschc aardbol beroeren, is nog
weinig veranderd. Het heette, dat Brazilië
inzake de kwestie van den Volkenbonds
raad bakzeil zou hebben gehaald, doch dit
is niet bevestigd. Gelijk zoo vaak schijnt
de wensch wederom eens de vader der ge
dachte te zijn geweest. Mogelijk, dat ko
mende week in de-ze materie eenige ophel
dering komt-, wanneer de Volkenbondsraad
zijn 40ste vergadering houdt. Doch veel
geven we niet voor de kans Met de
ontwapening wordt het hoe langer hoe
minder ernst, dat blijkt uit de besluiten der
militaire subcommissie. Deze besloot toch,
dat alleen het effectief in vredestijd zal
worden verminderd, terwijl geen rekening
zal worden gehouden met dc reservisten.
Hetgeen de gansche ontwapening tot een
aanfluiting maakt. Men verkort eenvoudig
den diensttijd, doch kan zoo zonder het
verminderde vredeseffeefcief te overschrij
den. een machtig leger vormen van groote
kracht, qualitatief en quantitatief. Het is
de methode van Scharnhorst en Blücher
tegen Napoleon's beperking van 't Duit-
Bche leger! Het Fransdhe standpunt, na
tuurlijk door de kleine Entente en Italië
gesteund en daarnevens door Japan, heeft
de overwinning weggedragen een over
winning van het militairisme!
Hiermee is zoo ongeveer het voornaamste
afgehandeld naar het ons wil voorkomen,
op het terrein der alles omvattende poli
tiek.
Toch valt nog wel zoo het een en ander
te memoreeren hier buiten om. In Polen,
Hongarije, Egypte en Portugal hebben ge
beurtenissen plaats gehad, die van belang
zijn ook over de landsgrenzen heen.
In Polen heeft do presidentskeuze plaats
gehad. Eerst werd Pilsudski met kleine
meerderheid gekozen, doch deze bedankte.
Blijkbaar om twee redenenlo. omdat hij
van rechts totaal geen stem had gekregen,
2o. omdat zoodoende de kans op uitbrei
ding der presidentieele macht gering werd,
iets, dat beslist noodwendig mag heeten,
'daar te veel macht en invloed is gegeven
aan de politieke partijen, die b.v. zelf
alleen beslissen over Landdag-ontbinding
etc. De fnuikende beteekenis van zoo'n po
litieke partij-macht heeft Polen anders al
geducht aan den lijve gevoeld. Een oogen-
olik is gevreesd, dat Pilsudski's besluit tot
een nieuwen burgeroorlog aanleiding zou
geven, doch gelukkig bleek deze vrees over
dreven. Bij een nieuwe keuze kwam daarop
uit de bus een der beide door Pilsudski
"voorgedragen candddaten, namelijk prof.
Koscicki, een man van bekende bekwaam
heid en organisatie-vermogen, democraat,
ilhoewel in de politiek een onbeschreven
iel papder. Deze zal nu trachten met Pil-
«udski achter zich om den politLeken chaos
te zuiveren. Boozo tongen zeggen, dat hij
voor den maarschalk de plaats warm houdt.
De waarheid of onwtuaiheid daarvan zal
wel binnen niet te langen termijn blijken.
Inmiddels is Moscieki's taak allesbehalve
benijdenswaardig.
In Hongarije is vonnis geveld in het z.g.
RECLAME.
BP* Verbindt de reputatie der
aan Uw Zaak. Het publiek vraagt uit
fluitend artikelen van goeden naam
OUDE VEST 77 - TELEF. 1617
MOSCICKI.
valschc muntorsproces, dat totaal geen be
vrediging heeft- kruinen geven, daar de
rechtbank alles gedaan heeft om den sluier,
die ligt over de werkelijke auctores intel-
lectuales, niet te doen oplichten. De twee,
die de schuld op zich namen, prins ;Win-
disch Graetz en Nadossy, zijn tot 4 jaar
gevangenisstraf veroordeeld, doch zullen
weldra onder een amnestie-wet vallen, naar
het zich laat aanzien. Hoe in Hongarije de
reaotie heerscht, hoe daar de valsche mun
ters als volkshelden worden vereerd, hoe
daar wordt gedacht-, dat bewijst het vol
gende
,,In de verdedigingsrede van den 'be
klaagde Szortsey, vice-president van liet
Hongaarsch nationaal verbond en van den
zoogenaamden bond van maatschappe
lijke vereenigingen, waarvan aartshertog
Albrecht tot voor kort nog protector
was, zeide deze niet meer of minder dan
dat zoolang het vredesverdrag, niet was
herzien en de van Hongarije afgescheur
de broederen niet waren bevrijd, Honga
rije bereid was tot den trap eener Bal
kan-natie af te dalen. Wij zullen, zoo
zcide hij, met de allerduisterste midde
len werken, die slechts op den Balkan
gebruikelijk zijn, niet alleen met valsche
frankbiljetten. Wij zullen ons tot benden
aaneensluiten en met dolk en gift van den
zuigeling tot den grijsaard een ieder uit
roeden, die een vijand van Hongarije is,
om op die manier heb geroofde deel van
Hongarije te heroveren en de on dei-
vijandelijk juk zuchtende broederen te
bevrijden. Wij bekommeren ons daarbij
niet om het buitenland, in de eerste plaats
Diet om de onder protectie van Frankrijk
staande staten dgr Kleine Entente, en
wij trekken ons ook niets aan van de op
'de frankactie geoefende kritiek en om
boetpredikaties."
Zeker onnoodig te zeggen, hoezeer deze
sfeer een voortdurend gevaar is en blijft
voor gansoh midden-Europa.
In Egypte heeft Zagloel-pasja afgezien
van het premierschap daarover heerscht
in Engeland groote vreugde. Of men zich
eohter niet blijde maakt met een doode
musoh 't Is waar, Zagloel wordt zelf geen
premier, hij laat deze post over aan een
Liberaal Adly pasja, maar hij blijft met
zijn overgroote meerderheid in het parle
ment geheel dem toestand beheerschen en
kan iedere regeering naar huis zenden pre
cies, wanneer hij dat -zelf begeert. Voor
Engeland is het dus slechts schoone schijn
en anders niets.
Zal Engeland bij een botsing werkelijk
het protectoraat durven herstellen 1Het
zou een zeer gevaarlijke onderneming zijn-
Het zelf-beschikkingsrecht der volkeren is
langzamerhand meer geworden dan een
mooie leus en gelukkig ook
Portugal heeft zijn zooveelste revolutie
gehad, we meenen de 18e in de 15 jaar
na de bloedige verdrijving van het konings
huis. De militairen hebben zich van het
bewind meester gemaakt en de ontwikke
ling der situatie schijnt te gaan in de
richting van het Spaansc-he directorium.
Maar Portugal is onberekenbaar, dus
Voot het achterlijke land zou een verlicht
despoot misschien zoo slecht niet zijn,
maar of een militaire dictatuur als zooda
nig kan gelden, is aan gegronden twijfel
onderhevig.
Overigeus weinig verandering. Frankrijk
en België strijden nog altijd den strijd om
de franc totdusver zonder eenig resul
taat van beteekenis. En in Engeland houdt
de mijnwerkersstaking aan. Toch is daar
kans op kentering, doordat van de zijde
der mijneigenaren eon nieuw voorstel is
afgekomen om de besprekingen te hervat
ten. Dit, vermoeden we, onder drang der
publieke meening, die de eigenaren niet
gunstig is gezind, gelijk telkens duidelijk
tot uiting komt. Dit aanbod schijnt er op
neer te komen, om de kwestie voor te leg
gen aan een commissie uit beide partijen
or-der een onpartijdiger voorzitter, eeq
annbod.dat door de mijnwerkers toch niet
is af te wijzen. Het feit, dat dit aanbod is
gerucht tot den voorzitter van het mijnwer-
kersverbond, wordt door secretaris Cook,
die wat over zijn zenuwen heen lijkt, als
een soort persoonlijke bcleediging uitge
kreten, doch men mag toch niet veronder
stellen, dat dit een reden is om de weer
geopende deur in 't slot te weaponZelfs
al zou Cook's zienswijze juist zijn, gaat
liet algemeen belang toch boven de per
soon.
Tot hel jaar 1905, hel jaar van de eerste
Russische revolutie was liet aantal Russen
in Parijs zeer gering.
Groote heeren, min of meer goed voorzien
van roebels, en op min of meer goeden voet
staande met hun goevernement en met
„Vadertje" den Tsaar, kwamen af en toe
voor een tijdje naar Parijs, maakten daar
goeden sier, verblindden hö tel-houders,
nacht-restauralcurs en chasseurs met hun
pracht en praal cn met hun goedgespektheid
en verdwenen dan weer.
Eerst na 1905 is de werkelijke immigratie
begonnen. Een immigratie, die als met
groote opeenvolgende golfslagen plaats vond.
Na belangrijke politieke stakingen, hij voor
beeld; na bloedige demonstraties; of na
pogroms.
Al die Russen concentreerden zich in be
paalde stadsgedeelten van Parijs, aan den
linkeroever en voornamelijk in het quartier
des Gobelins. Ze openden daar dadelijk hun
eigen restaurants, organiseerden er hun
eigen bibliotheken, en hielden daar bijna
iederen dag vergaderingen en meetings.
Het aspect van die Parijsche wijk ver
anderde geheel daardoor. Zonderlinge man
nen en vrouwen, slordig gekleed, liepen met
onachtzamen gang, bij groepjes door de s'ra-
ten, praatten druk, discussieerden met luide
stemmen vaak, bleven soms stilstaan op de
trottoirs, altijd in eindelooze gesprekken ge
wikkeld, en werden meest met een wel ver
wonderd maar toch welwillend oog door de
bewoners van het quartier aangezien.
Het waren heel verschillende types, ver
tegenwooixjigers van de zoo zeer verschil
lende naties van het groote Russische vader
land, Russen, Letlanders, K-aukasiërs, Jo
den. En allemaal waren ze min of rr.?er
socialistisch, min of meer revolulionnair In
hun restaurants, hun bibliotheken en ver
gaderzalen werdeir^r voortdurend zware ge
sprekken gehouden over revolutie, consti
tutie, protesten, demonstraties. En wanneer
er 's avonds artistieke soirees, concerten en
bals gegeven werden,, was dat steeds ten
bate van Russische politieke gevangenfn,
slachtoffers van pogroms, of wel ten bate
van de een of andere politieke partij.
Die min of meer socialistische Russen
waren in de meerderheid in de Russische
kolonie in Parijs, waren daar de baas. De
getrouwen aan den Tsaar, de monarchisten,
of'-eenvoudig de tevreden burgers, hielden
zich ergens verborgen in de omstreken van
de Russische ambassade, of aan den rech
ter Seine-oever, en durfden nauwelijks zich
vertoonen in de wijk der opslandigen, waar,
indien ze er bij toeval herkend mochten
worden, gewis hun leven in gevaar was ge
weest.
Die lijden zijn nu lang voorbij.
Met de revolutie van 1917 is alles ver
anderd. Een heel ander soort emigrés is
meester geworden in de Russische ':olonip,
ihoeft daarvan bezit genomen, heeft er zijn
geest doen heerschen. Geen kreten meer vaa
„Leve de revolutie!" geen eindeloos lange
gesprekken meer over socialisme. Alles wat
socialist en revolulionnair is, is daar ju ge
smaad en verbannen, en het zijn de reac-
tionnairc Russen die daar nu hun meec;n-
gen doen hêcrschcn, meeningen zóó reac-
lionnair, dat ze sombcr-m.ddcleeuwsch u
aandoen!
De andoren, d. w. z al degenen, die niet
overtuigd monarchist, absolutist zijn, durven
nauwelijks, cn nooit zonder ongerustheid,
hun stem doen hooren. Nu is het de beurt
aan de socialisten om zich schuil te hou
den. En wat de bolsjewisten betreft die
hangen allemaal rond hun ambassade of
consulaat heen, en houden zich doofstom,
en doen al hun best om toch maar niet op-
gemerkt te worden, te verdwijnen n ne
menigte. Al zijn ze nu ook de bezitters van
het gewezen keizerlijke Ambassade-patcis,
en al hebben ze ook een mooi groot ge
bouw voor hun consulaat in het Quartier
latin ze tellen heelemaal niet mee,-be
st Aan nauwelijks voor de ontzettend groote
Russische kolonie, die zich nu verspreid
heeft over bijua alle stadswijken van Parijs
en die drie zeer voorname en zeer verschil
lende centra vormen in het quartier Monl-
parnasse, in het quartier de l'Etoile, en op
Monlmarlre.
Reeds in haar uiterlijke verschijning lij
ken de nieuwe Russen van Parijs weinig of
heelemaal niet moer op de Parijsche Rus
sen van vroeger. Zoo zper als de vroegere
er slordig en zelfs vuil uitzagen, zso ge
soigneerd en welopgevoed en van huis uit
beschaafd zijn de tegenwoordige.
En zoo zeer als de eersten onder elkaar
verschilden door hun herkomst uit ver
schillende naties zoo zeer vormen de
laats ten een compacte massa, door de een
heid van hun afkomst en de eenheid van
hun taal „echte" Russen zijn het alle
maal, Russen zonder meer.
De eerste kwamen voort uit alle moge
lijke maatschappelijke klassen. Dc laat-
sten uit één énkele klasse, die der deftige
burgers en aristocraten, hel' zijn gewezen
^militairen van hoogen rang, gewezen ban
kiers, industrieel en, grondeigenaars, en een
oneindig groot aantal gewezen hoogere
staats- en politie-ambtenaren, universiteits
professoren. Al die menschen houden zich
nu aan elkaar vast. klèmmen zich aan el
kaar vast niet alleen uit 'n gezamenlijke
herinnering aan een schitterend en geluk
kig verleden; niet alleen uit min of meer
gelijke politieke overtuiging ook; maar
vooral ook door den gezamcnlijken strijd om
het bestaan, door de noodzakelijkheid nu
zelf in hun dagclijksche behoeften te moe
ten voorzien, in de alleréérsle dagclijksche
behoeften soms.
In dozen strijd om het beslaan hebben de
Russen van Parijs afstand moeten doen van
hun aangeboren indolentie, hun neiging tot
droomcrijen, hebben ze moeten overwinnen
hun gebrek aan energie. Daarentegen heb
ben ze een bewijs gegeven van veel initia
tief, onderneming*feest, en aanpassingsver
mogen. En al houden ze steeds hun eigen
aangeboren liefde voor eindelooze discus
sies over politieke en maatschappelijke
kwesties, velen hebben zich lot zeer pracli-
sche zakenmenschen omgevormd, en heb
ben bewijzen geleverd van een lang en taai
volgehouden activiteit In Parijs wemelt het
op het oogenblik van Russische onderne
mingen in alle mogelijke takken van han
del en industrie. Maatschappijen, telkens
nieuwe, worden opgericht.... en verdwij
nen ook wel vaak weer, maar de activiteit
verslapt niet. En al hebben velen een situa
tie of een betrekking, die ver beneden de
situatie of de betrekking blijft die ze vroe
ger hadden; al zijn er nog velen, wier si
tuatie en bezigheid nog zeer onzeker is
de overigen hebben het zoo kwaad niet in
Parijs 1 Zelfs de mode-restaurants, de nacht-
cabarels en de plezier-gelegenheden van
Montmartre zijn vol met van die nieuwe Pa-
rijschRussische clienten; en zelfs heeft
Montmartre dank zij hen een beetje ander
cachet gekregen den laatsten tijd, meer su
perieur, meer artistiek, meer decoratief.
Over al die verschillende groepen van
Russen in Parijs, over hun verschillende
wijzen van leven, doen, zich uiten, ieder
in zijn eigen centrum, daarover hoop ik u
in een volgendon brief te vertellen.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 25 Mei 1926.
De bebloede tsjerwonjets.
(Nadruk verboden).
Kort geleden bracht de telegraaf een nie^
dedeeling van de G. P. OE. (de Russische
politieke politic, de erfgename van de bc^
nichlc tsjeka), dat de Moskou terechtge
steld waren 8 hooggeplaatste ambtenaren
van het volkscommissariaat van financiën
nl. Wolin, Tsjepelewsky en Rabinowitsj. De
G. P. OE.' verklaarde daarna, dat deze 3
ambtenaren niet door een rechtbank, maar
door dc G. P. OE. zelf Ier dood werden ver
oordeeld. Als reden van deze terechtstelling
werd opgegeven: speculatie-der ambtenaren
met het doel deq koers van den tsjerwon
jets, de door de bolsjewiki (juister gezegd:
door den liberalen financier Koetier met
medewerking van den bolsjewiek Sokoljni-
kow) ingestelde valuta, te drukken; de G. P.
OE. voegde er bij, dat Iegelijk met de drie
tercchtgesteldcn ook andere menschen wer
den gearresteerd en naar het Noorden ver
bannen.'De politie deelde echter niet mede,
wie deze verbannenen waren, met hoevelen
zij waren en waarheen zij eigenlijk ver
bannen zijn.
De HoHandsche lezer schonk zeer welnif
aandacht aan dat bericht van de G. P. OE.
daar hij niet kon vermoeden, welk een
wreed, typisch bolsjewistisch drama zich te
.Moskou heeft afgespeeld. Wij willen nu het
een en ander over deze misdaad van de
communisten vertellen.
Voor wie de Russische toestanden kent,
was hel reeds bij hel vernemen van het
vreemde bericht duidelijk, dat er iels achter
dezen moord moet schuilen. De 3 mannen
werden, zooals wij reeds hebben medege
deeld,'niet voor het gerecht gedaagd, er
werden hun geen duidelijk geformuleerde
beschuldigingen ten laste gelegd, neen, de
zaak werd in de gevangenis van de G. P
OE. behandeld en daarbij werd opvallende
haast met de uitvoering van het „vonnis'1
gemaakt. Dat is des te meer opvallend, wijl
de bolsjewiki den laatsten tijd groote pro
cessen ensceneert, waarbij in aanwezig
heid van veel publiek dc beschuldigingen
worden geformuleerd en het proces behan
deld. Zij willen op deze wijze bij het volk
de overtuiging wekken, dat de periode van
willekeur voorbij is, dat er nu „revolution-
nairc rechtvaardigheid, heerscht. Van welk
gehalte deze „rechtvaardigheid", is, is het
niet moeilijk zich voor te stellen als men
bedenkt, dat de rechters menschen zijn, die
volgens de erkenning der bolsjewiki zelf
nooit in de rechten hebben gestudeerd en
niets van de wetten afweten, maar het pu
bliek merkt zoo iets* niet dadelijk en de bols
jewiki zijn demagogen van het allerlaagste
allooi. Daar de bolsjewiki nu de drie amb
tenaren niet voor dc rechtbank hebben ge
daagd, geen „aanschouwelijk proces" (zoo
luidt de bosjewistische term) hebben geor
ganiseerd, maar de 3 mannen stilletjes heb
ben laten doodschieten, zoo is het voor
iedereen duidelijk, dat de bolsjewiki iets te
verbergen hadden, dat deze terechtstelling
eenvoudig een politieke moord was, dat
iemand zich op deze wijze van zijn tegen
standers heeft willen bevrijdep.
Wie was deze machthebber, die 3 man
nen liet doodschieten en waarom deed hij
dit?
De eerste der 3 terechlge stelden, Wolin, is
een eerlijk man en een degelijk financier.
Reeds in 1921 heeft hij het gewaagd Lenin
een rapport te sturen, waarin gewezen werd
op den onhoudbaren toestand van het land
en op de noodzakelijkheid van hervormin
gen aangedrongen. Hel rapport maakte op
Lenin een gunstige indruk en de vermetele
werd niet alleen niet doodgeschoten, maar
zelfs lot ambtenaar van het volkscommis
sariaat van financiën benoemd. Toen Koet-
Ier met medewerking van den toenmaligen
volkscommissaris van financiën Sokoljnikow
(een van de weinige min of meer eerlijke
en betrouwbare communisten) de nieuwe
valuta schiep, werd Wolin chef van het
valuta-kantoor (1923). Om dit kantoor goed
te kunnen besturen en de bescherming van
de valuta effectief te maken was het noodig
dat de valuta-operaties van den staat aan de
controle van den zeer avontuurlijken Schein
man, den toenmaligen directeur van de
Rijksbank, zouden ontrokken worden;
Door Mrs. G. N. WILLIAMSON.
Nederlandsche verlating van Ada van Arkel.
16)
Sheila zat nu aan de tafel en hij ging zelf
to een grooten leunstoel zitten, op een ge-
schikten afstand om te dicteeren. Hij was
®et den eersten brief begonnen door den
datum en „Geachte Heer" op te geven, toen
hij plotseling op tafel naast Sheila's elle
boog het boek zag liggen, dat lady Viola
haar gegeven had. Het opgevouwen papier
Jas tusschen de bladzijden zichtbaar en
hranklins gezicht was één en al belang
stelling.
7,0, een oogenblikje, zei hij. „Laat me eens
Zlen, wat voor smaak van gedichten de
mooie lady Viola heeft".
Sheila had er niets op tegen, omdat de
Bedachte bij haar opkwam, dat mr. Franklin
Misschien vermoedde, dat er iets meer dan
et gedicht op het papier stond, en daarom
het wel goed, dat hij zag, dat het dat
leen was. Zij zweeg dus, maar zij nam
raoklin scherp op om te zien wat hij zou
°en en toen hij zijn arm uitstrekte om het
oek van de tafel op te nemen, dat op eeni-
j1 afstand van zijn hand lag, kwam zijn
SJ.eeniSe centimeters z,in rnanchct en
<je 1 a iets heel vreemds. Precies boven
*rmh a ^roejï kij een armband niet den
Uen met een slotje, dien sommige man
ragen en die een iiefdesgeheim be
duidt, maar een gladden gouden band,
bezet met parels en turkooizen en zóó nauw
dat hij de huid tot aan de hand in plooien
drükte. Boven deze armband was
de arm bedekt met wit glacé-leer
als oen vrouwenhandschoen en de verbin
ding tusschen dit leer en het vleesch werd
bedekt met den armband.
Eén seconde vergat Sheila zichzelve en
staarde. Hetzij Franklin de richting van
haar oogen bemerkte, hetzij hij voelde, dat
hij een oogenblik onbescheiden was ge
weest, de uitwerking was dezelfde. Heftig
kleurend trok hij zijn arm terug en de arm
band en wat er boven was, werden weer
volkomen door zijn mouw bedekt.
HOOFDSTUK VI.
Een gelaat in het maanlicht
Sheila had heel weinig tijd gehad dien
eersten dag opGlentorly, om over haar eigen
zaken na te denken. Die van andere men
schen waren nog veel belangwekkender ge
bleken en door zich daarmede bezig te hou
den had zij niet veel aandacht kunnen
schenken aan het mysterie van de nachte
lijke stoornissen. Maar toen de duisternis
weer inviel en zij een tweeden nacht in de
torenkamer te gemoet ging, weiden zelfs de
romantische liefdesmoeilijkheden van lady
Viola Rayne en kapitein Derby op den ach
tergrond gedrongen. De eenige vraag, die
haar nu vervulde, was, of dat, ondanks haar
vaste overtuiging van het tegendeel, er toch
spoken bestonden, die de plaatsen, waar zij
op aarde hadden gehaat en bemind, weer
bezochten?
Het mei;je bedacht zich nu spijtig, dat
zij geen enkelen stap genomen had orn zich
tegen andere angstnaohten te beschermen
en dat er nog hoegenaamd geen licht op het
geheim was geworpen. Het eenige, dat pleit
te voor de theorie, dat het een truc was ge
weest, was, dat de bediende, die haar diner
boven had gebracht, een eigenaardig ge
zicht had getrokken, toen hij haar des mor
gens beleefd gevraagd had hoe het haar
ging. Zij vond, dat hij er had uitgezien, als
of hij verwachtte te hooren, dat zij een slech
ten nacht had gehad en dat hij teleurge
steld scheen, toen zij gezegd had, dat zij
zich uitstekend voelde.
Maar zelfs als zij die uitdrukking goed had
gezien, kon het best, dat de man niets an
ders wist, dan dat het in den toren spookte.
Menschen van dien stand waren meestal
dol op griezeligheden en het zou een heer
lijk verhaal voor de bediendenkamer zijn
geweest, als de nieuwe secretaresse van mr.
Mc. Kinnon had bekend, dat zij een bezoek
van geesten had gehad. Misschien kende de
man de geschiedenis van den toren, wat
die dan ook was, en zou hij meer geneigd
zijn dan mr. Munro om die haar te vertel
len. Maar Sheilla wilde niet toegeven aan
de verleiding om het hem te vragen, toen
hij haar middagmaal bracht en weghaalde,
en toen hij was heengegaan met een be
leefd „goeden nacht, juffrouw" wist zij, dat
zij alleen was.
Nu zij zich weer levendig herinnerde, wat
zij den vorigen nacht allemaal had doorge
maakt, begonnen haar zenuweni haar te
plagen, maar zij nam zichzelf een9 flink
onder handen. Zoo kon het niet verder gaan.
Of zij moest het slachtoffer van moreele
lafheid worden, voor-den-gekhouderij of niet
en om een andere kamer vragen, in plaats
van deze, al was zij dan ook maar acht
voet in het vierkant, of anders moest zij
flink genoeg zijn om zich niet te laten bang
maken, want het was onmogelijk, dat zij in
ontzettenden angst nacht aan nacht bevend
wakker lag en in staat zou blijven om over
dag haar werk goed te doen.
Zij slaagde er zóó goed in haar zenuwen
de baas te worden, dat zij om tien u werke
lijk kalm genoeg was om slaperig te zijn en
het gevoel te krijgen, dat niets aardsch of
onaardsch haar uit den slaap zou kunnen
houden. Nauwelijks lag haar hoofd op het
kussen, of zij had het gevoel van te vallen,
dat zoo vaak de voorbode is van een zwaren
slaap en zij dreef zachtjes "af in droomen-
land.
Hoe lang zij geslapen had wist zij niet,
maar zij werd met een schok wakker en zag
dat de kamer vol zacht licht was, dat zij
eerst voor zonsopgang hield. Zij had het ge
voel of iets haar wakker had gemaakt, een
getód'misschien; maar in ieder geval had
dit nu opgehouden en de kamer was zoo
stil als een grafkelder. Na een oogenblik be
merkte zij, dat het licht het maanlicht was
en niet dat van den morgen, en zij was be
nieuwd hoeyeel uren zij gerust had. Was het
lang of kort? Het was in ieder geval heerlijk
dat zij er nog verscheidene voor den boeg'
had vóór zij haar dagtaak moest beginnen.
Zoo bleef zij een poosje liggen in dien heer
lijken toestand tusschen waken en droomen
in, haar oogen half dicht, toen er een plank
kraakte, als onder den druk van een voet.
Sheila wist welke plank het was, of dacht,
dat zij het wist, want bij het heen en weer
loopen had haar voet datzelfde onaangeni-
me geluid veroorzaakt en had zij getracht
die plek te vermijden. In een oogenblik was
ze uit bed gesprongen en uit de alcoof in
de door de maan beschenen kamer gesneld.
Het was meer door impuls, dan een vast
voornemen gedreven, dat zij er heen ging,
om te ontdekken wal hel geluid veroorzaakt
had, want zij verwachtte eigenlijk niet iets
te zien. behalve de vage omtrekken van de
ouderwetsdie meubelen, die ze alle reeds
kende.
Maar er was meer te zien. Bij den schoor
steen stond de bteeke gedaante van een
man, gekleed in iets los en donkers, zijn
gezicht helder en duidelijk uitkomende in
de belichting van hel binnenkomende maan
licht. Slechts een onderdeel van een secon
de ontmoetten de oogen van Sheila en die
van deze verschijning elkaar en hielden
elkaar vast, want zonder een enkel geluid,
haast zonder één beweging, behalve een
glijdenden stap achteruit, verdween dc
lange gestalte uit hel gezicht alsof de scha
duwen niet etheyscher dan hijzelf was
hen hadden opgenomen.
Stijf en strak bleef het meisje naar d*
plek staren, waar hij geweest was. Toen zij
wat van den eersten schok, half vrees, half
verbazing hersteld was, ging zij met onvaste
schreden, bevende als van koude en zwakte
naar de tafel, om de lamp en de kaarsen
aan te steken.
En steeds zag zij voor zich het witte ge
zicht in zijn krans van maanlicht, ever
duidelijk alsof het in haar hersens gefoto
grafeerd was; het mooie voorhoofd, de
rechte wenkbrauwen, de schitterende oogen.
ja, duidelijker dan de rest, die schitterende,
vreeselijke oogen.
(Wordt vervolgd)'.
