De 3-October-V ereeniging
te Leiden 40 jaar.
De pseudo-danser
N0. 20297.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 15 Mei
Derde Blad
Anno 1926.
Een overzicht van wat er in deze 40 jaar gebeurde.
Vik de groote mode
Leidsche Begrafenis-Onderneming
FEUILLETON.
XI.
Weer had in 1913 een bestuursvergadering
plaats door 't overlijden van den heer P. P.
Roüandet, die zooveel voor de vereeniging
in de afgeloopen zeven jaar had gedaan; hij
was een stoere werkkracht, die al zijn lijd
en kracht ten dienste der vereeniging stelde
de lieer E. Levie nam zijn plaats in. Het
middagfeest werd een herhaling van vorige
jaren: Groole optochl van stedelijke ver-
eenigingen met hare banieren en gecoslu-
meerde groepen". Daaraan werd deelgeno
men door 21 vcroonigingen en 4 groepen
n.l. de Wielrijders-vereeniging „Onder ons",
ae Leidsche Dileltantenclub, AU Right en
de Muziek-vereeniging T. D.; medailles
waren uitgeloofd voor de fraaiste vaandels;
de verguld zilveren medaille verkreeg de
Leidsche poslharmonie „Prinses Juliana",
terwijl „AU Righl voor de mooiste groep een
Zilveren lauwerkrans werd toegekend.
't Slolnummer van het vuurwerk was een
hulde aan „Lilteris Sacrum" en „All Right"
voor de herhaalde medewerking van beide
vereenigingen; door ingezonden stukken en
krachtige vertoogingen op de volgende alge-
mcene vergadering 13 hierop nogal scherpe
critick uitgeoefend; in die zelfde vergade
ring werd tevens besloten ,'t aantal be
stuursleden met 2 uil te breiden; daarvoor
'werden benoemd de heeren IV. v. Devenler
,en N. G. Spaargarentegen de verkiezing
'van den laatste werd door één der aanwezi
gen bezwaar gemaakt, omdat de heer Spaar
garen buiten Leiden woonde; natuurlijk is
dit geoorloofd als men lid der vereeniging
is; gezien de verdere werkzaamheden van
den benoemde is die verkiezing voor de ver
eeniging een gelukwensch waard geweest.
Voor het rampspoedige jaar 1914 wilde het
bestuur een optocht van buitenlui organisee-
iren, om daardoor veel menschen uit de om
liggende gemeenten op 3 October in Leiden
te krijgen, te meer, daar die dag op een Za
terdag viel. 't Uitbreken van den oorlog
gtak een spaak in 't wiel; op een buitenge
wone algemeene vergadering op 28 Aug
werd nu besloten: voor 1911 geen feest te
vieren, de Gemeente-subsidie ad. i 1000 niet
te accepteeren, f 1000 uit de kas der Ver
eeniging over te dragen aan het Steun
comité en voor 1915 wet contributie te hef
fen. Gedurende den oorlog is over 1916
geen, doch vanaf 1917 wel weer contributie
betaald.
Voor 1917 zou een beperkt programma
jvorden uitgevoerd, doch B. en W. verzoch
ten dringend, met het oog op de benarde
tijdsomstandigheden, geen openbare feeste
lijkheden te doen plaats hebben. Hieraan
RECLAME.
VILTHOEDEN
6.52 Iïtfgi| 6>75
4760
werd voldaan en alleen een uilvoering van
een kindercantale, onder leiding van den
heer Duyster in de Sladszaal gehouden.
Een.gevolg hiervan was, dat 't ledental
sterk achteruit ging en daalde tot 1338 in
1918; tegenover dit verlies stond het heug
lijk feit, dat wijlen de heer J. Ilartevelt Azn.
aan de vereeniging f 1000 had gelegateerd.
Voor 1918 werd eenige uitbreiding gege
ven, door 's morgens weder koraal muziek
uit te voeren en 's avonds in de Sladszaal
een concert te geven door ruim' 300 kinde
ren, waar verschillende liederen en de can
tate „Oud-Hollands Nieuwe Tijd" ten ge-
hoore werd gebracht.
Ia de algemeene ledenvergadering van
15 Jan. 1919 werd als nieuw bestuurslid, in
plaats van den heer W. Draayer verkozen
de heer W. van Rossum du Chattel, en her
kozen als voorzitter de heer N. Brouwer.
Daarop verklaarde de heer Sijtsma, onder
groote instemming der vergadering, dat het
hem buitengewoon genoegen deed, dat de
heer Brouwer was herkozen. Hij toch was
in 188G de oprichter der Vereeniging en zon
der hem kon men zich de 3-Oct.-Ver. niet
voorstellen; hij sprak de hoop uit, dat de
heer Brouwer nog gedurende tal van jaren
dezo plaats zou mogen innemen, opdat hij
ook wederom na den oorlog een tijd van
groei en bloei mocht medemaken. De heer
Brouwer dankte voor de waardeerende
woorden; hij hoopte, dat zijn gezondheid
hem zou veroorloven zich nog eenige jaren
aan dc vereeniging te wijden, die hem zoo
lief was geworden en mocht hij zijn post
moeten verlaten, dan zou het zeker met
groot leedwezen zijn, daar hij altijd had ge
hoopt dc vereeniging nog in vollen bloei te
mogen zien toenemen na de treurige jaren
van ellende en rampen. Die hoop is echter
niet vervuld. 12 Februari daarop bereikte
het bestuur de droeve kennisgeving van het
overlijden van hun voorzitter.
Zaterdag 15 Februari stond het aan de
groeve vereenigd, waar de heer Driessen,
als oudste bestuurslid en mede-oprichter der
vereeniging heeft gesprokenhij wees er op,
hoe Brouwer eigenlijk de 3 Oct. Ver. wa.s
en op welk een waardige, energieke wijze
de overledene een lange reeks van jaren de
Vereeniging leidde, haar deed groeien en
bloeien. Hij bracht een eerbiedige, stille
hulde aan db nagedachtenis van den over
ledene, wiens naam onafscheidelijk aan de
3 Oct. Ver. verbonden zal blijven.
In 1919 en '20 had een geheele omkeer
van hot bestuur plaats. De heer Mulder,
van af 1889 bestuurslid, werd vervangen
door den heer J. C. v. Hoolworff.
Gedurende tal van jaren had de heer Mul
der tijd noch moeite gespaard bij de voor
bereiding van het jaarlijksch feest; vooral
de regeling der feestelijkheden op het
Schuttersveld was aan zijn leiding toever
trouwd, en een ieder, die eenigszins met de
situatie daar bekend is, weet, wat daaraan
verbonden is.
Alweer verdween daarmede één der oud
sten; doch meerderen zouden volgen. Zeer
zeker tengevolge van het overlijden van den
heer Brouwer meenden dc heeren W. Pera
en F. H. A. Driessen, dat ook voor hen de
tijd gekomen was van de véreeniging te
moeten scheiden en de leiding in handen
van jongere krachten te moeten overlaten.
Waardeerende de goede diensten, door den
heer Pera der vereeniging bewezen, past een
bijzonder woord van hulde en dank aan den
heer Driessen, die vanaf 1886 met alle ijver
en nauwgezetheid, de zeer veel tijd en zorg-
eischende functie van secretaris had - ver
vuld. Niet beter kon de vereeniging hem
eereu.i dan door hem (e benoemen tot Eere
lid. Moge hij nog jaren lang een goede ge
zondheid genielen en getuige zijn van den
bloei der 3 Oct. Ver. die hij met geheel zijn
hart genegen was.
Als nieuwe leden werden verkozen:
E. Wichers Rollandet; P. Boot Jr., B. de
Koning en W. v. d. Laan.
Nu in November 1918 eindelijk de vrede
gesloten was, konden nieuwe plannen voor
3 Oct. 1919 worden ontworpenook al door
den invloed der nieuwe en jongere bestuurs
leden zou deze viering geheel verschillen
van de vorge; ze moest „grandioos" zijn.
Wei waren er weinig leden, 1300, ook-
was er geen geld in kas, doch er moest ge
tracht worden, de Vereeniging in één jaar
er weer „boven op" te brengen. Van vele
kanten kwamen bezwaren. Doch 't bestuur
bleef vol moed, zelte door en wist zijn plan
nen op de algemeene vergadering goedge
keurd te krijgen.
De jaarlijkscke uitdceling zou beperkt
worden tot haring en wittebrood, koraal-
muziek zou gelijk zijn als vorige jaren; het
Schuttersveld kreeg een geheel nieuwe in
deeling voor de feeslelijkheden, de kermis
gasten moesten staangeld betalen, een win
kelweek zou worden gehouden en de „elou"
van hel middagfeest zou zijn:
„Groote historische optocht, voorstellende,
„de Geschiedenis van de siad Leiden";
500 personen, waarvan 150 te paard.
Toen die plannen door de pers, welke de
vereeniging sleeds goedgunstig gezind is ge
weest, bekend waren gemaakt, kwam er he
la nastel ling bij de Leidenaren. Nieuwe leden
kwamen opzeilen, van MeiSeptember ruim
3000, 48 vereenigingen boden haar steun
aan, de Minister van Oorlog gaf toestem
ming tot het gebruik van rijkspaarden, de
militaire autoriteiten verleenden hun zeer
op prijs gestelde medewerking, fraaie prij
zen en medaille's kwamen binnen van het
Koninklijk Huis en vele particulieren, in het
kort, alles werkte mee lot hel slagen van
den dag. En werkelijk, 3 Oct. 1919 is in al}®
opzichten een dag vol succes geweest. De
optocht was schitterend'en had tallooze
vreemdelingen naar Leiden gelokt; alleen
van Den Haag waren 11.000 personen per
trein vervoerd; de terts-vloed van menschen
tot 't avondterrein was nu en dan zoo groot,
dat de controle er onder bezweek; nooit te
voren was zoo'n mcnschenmassa aan
schouwd.
Ook de winkelweek had een uitstekend
verloop; alleen was 't jammer, dat deze
f2000 aan de vereeniging kostte; daarom
-werd 't volgende jaar een andere weg inge
slagen door 't slorlen van bijdragen door
winkeliers, particulieren e. a., waardoor de
3 Oct. Ver. een recette Van f -100 ont
ving. Stellig is 1919 voor dc vereeniging een
zeer belangrijk vereemgingsjaar geweest;
hoe hecht en sterk de grondvesten ook wa
ren, toch moesten de bakens verzet worden
en met succes.
Een nieuw tijdperk was daarmee ingezet;
een tijdperk, dal zeker moeilijk zou worden,
maar voor de vereeniging noodig was en al
leen tot welslagen kon lelden, als op de
medewerking der inwoners gerekend, kon
worden.
Bedroegen de uilgaven en ontvangsten vo
rige jaren 4 i f 5000, nu waren ze geste-
gen tot f 17.000. En in de volgende jaren
stegen deze bedragen (b.v. in 1924) lot ruim
f 60.000.
Rekent men nu, dat 't geld voor een. zeer
groot deel wordt besleed aan materiaal en
werkloonen, dan blijkt daaruit, van welk
belang zoo'n dag voor de stad is, daarbij nog
gevoegd de groote bedragen, door vreemde
lingen hier verteerd.
Ook voor de gemeente-kas levert die dag
belangrijke voordeelen op; in 1924 werd al
leen 15311.27 aan vermakelijkheidsbelas
ting betaald.
Aangemoedigd door dit succes, ging het
nieuwe bestuur, thans bestaande uit:
W. v. Rossum du Chattel, N. G. Spaarga
ren, W. v. d. Laan. R. de Wilde, W. v. De
venter, E. Levie, W. J. Suringar, J. C. v.
Hooi werf f, E. Wichers RoHandet, B. de Ko
ning en P. Boot, vol moed op den ingesla
gen weg voort; zoo mogelijk, zou 1920 zijn
voorganger nog overtreffen, de 3 Ocloberdag
zou niet alleen belangrijk zijn voor Leiden,
maar moest bekendheid veroveren door ge
heel Nederland en mogelijk een even groole
vermaardheid krijgen als eerlijds de Stu
denten-Lustrumfeesten. Daarvoor was noo
dig, dat vooral 't middagfeest een bijzondere
atlractie moest zijn; voor ditmaal werd als
onderwerp gekozen: „de Volkeren der Aar
de". De algemeene vergadering verleende
aan dit plan haar sanctie, zoodat van nu af
de hand weder aan den ploeg kon worden
geslagen. Evenals in 1919 werd ook nu
weer een optocht-commissie, geïnstalleerd,
beslaande uit mevr. C. EerdmansDe Holl,
mevr. DicbenKonings en de heeren Gh.
T N. Dumont, J. Ebbink, A. J. v. d. Lijke,
J. H. Schoor, T. P. Vlieland en B. de Ko
ning als voorzitter; deze commissie heeft
nu, evenals in de volgende jaren, buitenge-
woon werk verricht, waarvoor de 3 Oct. Ver.
bijzonder erkentelijk is.
Dank zij het prachtig herfstweder liep
alles op den feestdag vlot van stapel. Voor
't eerst werd door een commissie uit de
deelnemers der knraalmuziek een krans ge
hecht aan 't standbeeld van Van der Werff;
ruim 700 zangers verleenden dien morgen
hun medewerking; over den optocht was
maar één roep, in alle opzichten schitte
rend; dat 't avondfeest op 't Schuttersveld
velen tot zich zou trekken, was te verwach
ten; ruim 20.000 menschen waren op het
terrein; deze 3 Octobcrdag had weder een
uitstekend verloop gehad.
De heer W. J. P. Suringar, die vanaf 1906
zitting had in 't bestuur, meende om gezond
heidsredenen te moeten !>edanken; gedu
rende de 15 jaar, dat hij deel uitmaakte van
het bestuur, had hij zich doen kennen als
een ijverig lid, wiens adviezen gaarne op
prijs werden gesteld. Zijn opvolger werd de
'heer mr. P Trapman, die betrekkelijk
korten tijd zijn medewerking heeft ver
leend; zijn overlijden in 't begin dezes
jaars 1926 was voor de 3 Oct. Ver. een ge
voelig verlies, met dankbaarheid zal het
Bestuur gedenken, wat hij voor de 3 Oct.
Ver. heeft verricht.
Dat het 7de lustrum in 1921 op bijzon
dere wijze herdacht zou worden, lag voor
de hand; aangemoedigd door het succes der
beide vorige jaren en verzekerd van de
sympathie, die de vereeniging in alle krin
gen geniet, durfde het bestuur weer met iels
nieuws komenn.l. een „Romantieke Op
tocht", voorstellende groepen uit de Meester
werken der Wereld-Litteratuur. Evenals in
1920, was ook nu hel oorspronkelijk ont
werp van den heer W. v. Rossum du Chat
tel, dat verder uitgewerkt is door prof. dr.
L. Knappert, dr. F. W. van Wijk, W. v. d.
Nat en W. v. d. Laan. Deze commissie heeft
een zeer omvangrijke taak gehad, die voor
beide eerstgenoemden nog werd uitgebreid
door '1 houden van lezingen over de voor te
stellen groepen uit de verschillende boek
werken, doch evenredig aan dat werk is het
succc3 geweest, niet alleen om het bijzon
dere dor voorstelling, maar ook door de
wijze van aankleeding; het geheel had een
lengte van 2 K.M. en maakt op de dui
zenden toeschouwers een uilstekenden in
druk; lal van vereenigingen verleenden hun
medewerking; 700 personen liepen in don
stoet mee; niet le vragen, wat een zorgen
en moeite het aan de werkzame Optocht-
Commissie gekost heeft, om dit lot -Zoo'n ge
heel te formeeren.
De optocht werd voorafgegaan door een
vaandelwacht le paard, de heer Ch. van
Spall droeg 't nieuwe vaandel. Dit vaandel
was de Vereeniging aangeboden op Zaterdag
1 October. Het initiatief daarloe was uitge
gaan van Vreemdelingenverkeer, wellicht
ook uit dankbaarheid dat in 1901 de 3 Oct.
Ver. lot oprichting dier vereeniging dén
stoot had gegeven; hel ondervond daarbij dc
medewerking van tal van vereenigingen,
die op den avond van 1 October het Bestuur
der 3 Oct. Ver. een grootsche serenade
brachten in de Gehoorzaal; nadat alle ver
eenigingen met hare banieren waren bin
nengekomen bood de heer Ch. van Spall, na
een hartelijke toespraak, de 3 Oct. Ver. het
nieuwe vaandel aan. De heer J. Ebbink ver
klaarde daarbij, dal het geschenk beschouwd
moest worden als een hulde van de geheele
burgerij, terwijl 't oud-besluurslid, dc heer
H. W. Cahen den wensch uitsprak, dat het
besluur ook dit vaandel smetteloos zou be
varen, het beschouwend niet alleen als een
symbool van kracht, maar ook als een sym
bool van den groeienden steun der gansche
burgerij
Wat in vroeger jaren 't hoofdnummer
van 't middagfeest vormde, werd nu 9lechts
als eon aanvulling van den dag beschouwd,
n.l. „Intocht dor Geuzenvloot" onder bevel
van Admiraal Louis de Boisot, met welwil
lende medewerking van de bemanning der
Kweekschool voor Zeevaart; de intocht
wekte door voorbeeldige orde, fraaie groe
peering en kleurrijke costuums de bewonde
ring van de talrijke toeschouwers.
Dat 's avonds in den Schouwburg „de
Bruiloft van Kloris en Roosje" in den
smaak zou vallen, was te verwachten; de
heer en mevr. v. d. Lijke hadden eer van de
prachtige aankleeding, terwijl de heer F. A.
Buil voor zijn goede wenschen en keurig
spel een dankbaar gehoor vond.
CWordt vervolgd).
RECLAME.
AUTO-TRANSPORTEN, CREMATIE
H. P. H. KEEREWEER
mmrooiv rbi leiden
4030
ID Buitenl. Vtfeekoverzicnt.
Uit dagen van strijd Enge
land herstelt zich Crises in
België en Dnitschland Revo
lutie in Polen.
Een zeldzame weck van groote gebeur
tenissen ligt aohfccr ons eD ongetwijfeld
evenzeer voor ons. Wanneer we toc-h, met
weglating van diveqfe gebeurlijkheden, die
op zich zelf vermelding wel waard zouden
zijn, maar wegvallen tegenover de ver in
beteekenis daarboven uit gaande feiten op
's wcrold's speeltoonoel, het allerbelang
rijkste vermelden, dan moeten wc opsom
men: de strijd in Engeland, crises in
Duitschiand en België, revolutie in Polen
Excusez du pcuf
Bezien we in deze volgorde het hier kort
aangegevene eens nader.
Allereerst- de strijd in Engeland. Do
groote strijd is in ieder geval geëindigd cn
ongetwijfeld met de nederlaag van het vak-
vereonigingscongres. Dit heeft toch de al
gemeene staking opgeheven zonder eenige
voorwaarde. Zoo begonnen zoo geëin
digd. De leiders hebben gevoeld, dat de
volledige nederlaag dreigde en hebben
daarom den verstandigst en weg gekozen
door toe te passen: beter ten halve ge
keerd dan ten heele gedwaald. De regcering
had getoond, de levensaderen der maat
schappij te lcunncn blijven intact houden;
onder de arbeiders heerschte zekere luste
loosheid. En behalve aan het vakvereeni-
gingswezen, dat dreigde verpletterd to wor
den, werd zoo een dienst bewezen aan het
gansche land.
Eenmaal cle algemeene staking herroe
pen, Heefb Baldwin zich gehaast-, om heb
ecnig juiste standpunt in te nemen*, de
belofte, dat de regcering van haar kant
alles zou doen, om algemeen te streven
naar verzoening zonder slachtoffers etc. en
Baldwin was vast- van plan deze belofte na
te komen. Edoch, dat. lag niet hcelemaal
in zijn macht. De strijd, waarin de regce
ring en dus de gansche maatschappij was
betrokken, veranderde nu in een normaal
strijdgeval tussehen werkgevers en werkne
mers. Dc eersten, die de algemeene sta
king beschouwden ais een soort contract
breuk waarop de oud-minister sir John
Simon had gewezen hadden een reeks
bezwaren, alle arbeiders mir niehts dir
niohts WCev te werk te stellen. Daar wa
ren de vrijwilligers, die toch maar niet zoo
aan den dijk gezet- kunnen worden na
groote diensten te hebben gepraesteerd,
daar is vermindering van werk, daar orders
II. SLOT.
Hij hield zich op den achtergrond. In
den beginne vond zij dit heel prettig en
rustig, maar naarmate zij zich aan de om
standigheden gewende, begon Hope zich
over hem le verwonderen. Hij was de eenige
in haar omgeving, die een raadsel voor
haar was.
Hij zag er uit als iemand, dien men in
een dergelijk milieu placht aan te treilen.
H'j was werkelijk heel knap en echt man
nelijk, een persoon, die in elke omgeving
van niels-doende vrouwen zou kunnen wor
den aangetroffen, maar hij sprak niet met
naar. zooals zij gemeend had. dat een be-
rcepsdanser per sê zou spreken. Hij sprak
ever het algemeen zeer weinig. Het grap
pige in hem was het dragen van grijze zij
den handschoenen ten allen tijde. Telkens
a)s zij naar hem zag, voelde zij haar lippen
aieii spottend krullen; zij veronderstelde,
dat hij zijn superioriteit er mee wenschte
U'u'D fruk'cen ':n schold hem een kwast.
Hugh Paige heette hij. Voor Hope was hij
Weneer Paige, zoonis zij voor hem juffrouw
Merrill beetle. Hoewel zij zes middagen in
de week samen dansten en nieuwe passen
fepeteeiden, lang voordat het café geopend
werd gingen hun gesprekken steeds over
hun werk
Zij raakten zelden iets persoonlijks aan;
Pel scheen alsof ieder van hen bij instinct
ete had opgeslagen, waarachter
verborg, uit wederkeering wantrou-
iJÜh toeval mocht er een ongecontro-
woord vallen, doch elk hunner nam
l,„£r.°?.t?te voorz°rg le baat om geen be-
W el'ing in den ander le betoonen.
lihl aar PO'Psde over Hope. Zij voelde
Cvisi/'u Pu cn rïan zaE ZÖ den blik zijner
-■ donkere oogen op haar rusten met
iels van medelijden en minachting er in.
„Hij vindt me zoo stijf als een stok,"
placht ze dan te denken, met dezelfde inten
siviteit als waarmee woorden achter toege
knepen lippen worden geuit. „Dat komt,
omdat ik niet zijn genre ben. omdat ik
hier tussehen dit alles in kan leven, en
toch mij er boven uit kan houden."
Die geheime minachting voldeed haar in
zekeren zin; zij gaf haar het gevoel van
oneindige meerderheid boven een ernstig
man, die zijn leven zou doorbrengen als
een beroepsdanser in een koffiehuis. Doch
toen de dagen voorbijgingen, vroeg zij zich
zelf af of zij wel altijd zoo zou blijven
minachten. Die twijfel maakte haar kregel,
't Was zoo'n flinke man, hij zag er zoo
verstandig uit. Wat een schande om niet
het werk le doen, dat een flinke, verstan
dige man behoorde te doen!
Den eersten keer, dat zij weer een be
schermenden blik van hem opving, werd
zij boos en wendde haar hoofd af.
Het ergerde haar, dat zij geen enkele
zwakheid aan hem kon onldekken. Hij bleef
aljijd - kalm, altijd eerbiedig jegens haar.
Hij ging niet op de avances van de bezoek
sters in en toch bewaarde hij, zonder stug
te zijn, zijn gereserveerde houding Blijk
baar was hij tevreden met zijn lot. Hij had
naar het scheen, niets meer noodig. Hem
ontbrak niets
En zoo kwam het, dat zij met zooveel
critiek in haar blik zichzelf in den spie
gel beschouwde en fot zichzelf het onuit
gesproken antwoord gaf: „Een danseresjel"
In haar kamer, in haar bed, hield zij zich
nog met Paige bezig. Waarom kon hij niet
even knap zijn van geest als van lichaam!
De gérant van het hotel had haar, over
hem sprekend, gezegd:
„Paige heeft veel levenservaring; hij is
hier al zoolang wij de zaak drijven. Maar
hc-t is een goede jongen."
Daaraan dacht zij en terwijl zij naar
huiten staarde door do boven-ruiten, dacht
ze: „Zoo is het, en zelfs al zou ik dat ver
geten, ik ben toch zijn genre niet. Hij
denkt, dat ik preutsch ben enik kan
nu eenmaal niet anders zijn."
Toen viel zij in slaap met een beklemd
hart.
HL
De maand Maart kwam en ging. En Hope
deed nog altijd hetzelfde, maar haar spaar
penningen bij de Bank groeiden. In Juni
dacht zij er over om opnieuw een zaakje
te beginnen, doch zij stelde het maar uit
tol den herfst. Haar eerste tegenspoed had
haar veel geleerd. En al wachtende werd
haar kapitaaltje immers grooterl
Maar, hoe het kwam wist zij niet, het
oude enthusiasme had ze er ook niet voor.
Een duidelijke roep dan die van vrijdom
der vrouw was nu in haar hart verneem
baar. En gelijktijdig groeide die geheime
minachting voor Hugh Paige, totdat, eens
aan het eind eener week, Paige tot haar
zcide:
„Zoudt u hier niet willen blijven en van
avond met mij dineeren? Ik ga, min of
meer onverwacht, morgen weg, en het is
misschien de laatste gelegenheid voor mij
om iets te zeggen, dat ik u al lang had
willen zeggen."
'Het meisje stond stil.
„Gaat u weg? U wil zeggen, dat u hier
weggaat?"
„Juist, dat bedoel ik."
Hij bracht haar naar tafel, zacht spre
kend, en zij volgde hem in gedachten,
trachtend zich te concentreercn. Hij was
immers maar haar partner bij het dansen I
Toch had hij een plaats in haar leven inge
nomen ten slotte! Zij hoorde haar eigen
stem vragen:
„Heeft u een ander engagement?"
Zijn oogen ruslten op haar met een tin
teling van humor en tevens met bewonde
ring.
„U raad het," zeide hij. „En het is er
e»u. waar ik meer voor voel
„U bedoelt.
Hij oiMerbrak haar;
„Ja, u'zal waarschijnlijk niet een „ertga-
rnent" noemen, wanneer men vruchlboomcn
kweekt, of in muilezels handelt?"
„Hoe, hoe bedoelt u, meent. u?"
Hij lachte om haar gestotter; hij lachte,
omdat zij anders was dan hij van haar ge
wend was.
„U moet welen, ik heb een kersen-boom
gaard ergens in Michigan. Ik bezit den
boomgaard, maar ik had niet voldoende
contanten om hem te onderhouden, cn mijn
crediet was niet groot genoeg."
Hij had zich opnieuw in zijn sloel gevlijd
en vervolgde:
„Ik moest iels proheeren om me er door
heen te slaan.
Haar stem, waarin een schrille klank,
verraste hem.
„Ik wil zeggen, dat u een „farmer" is,
dat u fruitboomen verzorgd? U? Doet u dal
zelf?"
„Ik heb fruitboomen mijn leven lang ge
had, zou ik bijna willen peggen," lachte hij,
„en ik hoop, dat ik dezen zomer weer tot
dat soort van menschen mag behooren,
dat fruitboomen teelt."
„Dus u is, u is geen danser van beroep?'
Hij maakte een beweging van ontroering;
teen sprak hij vast:
„Keen, niet bepaald, ik heb er maar voor
geposeerd, omdat jullie, beroepsmenschen,
er niet van houdt om met dilettanten om te
gaan. Maar heuschen 't was alsof hij
zijn bedrog wilde goedpraten, dezen winter
was het voor mij buigen of breken Ik
moest aan geld komen en dansen is iels
heel natuurlijks voor mij Het spijt me.
dat ik u voor den mal heb gehouden, ik
weet, dat jullie soort van menschen...."
„Maar ik behoor er ook niet toe," onder
brak zij hem, met samcngeklemde handen
op hena toetredend. „Ik werk hier ook maar
alleen voor.... voor mijn lijdelijk onder
houd... ik was in zaken, cn -
De vroolijkheid was uit zijn gezicht ver
dwenen. Hij stond langzaam op cn verward
zag hij haar aan.
„Maar de gérant vertelde mij, dat u. dc
man, die u hier inlroduceerde, sprak er
van, dal u sinds vijf jaren reeds danste.
Ik dacht.
„O, u dacht, dal ik een echt dansmeisje
was," riep ze uit, cn het bloed vloog naar
haar gezichtje.
„En u wilde 't mij niet bekennen," sprak
hij bijna driftig. „En u, u hebt mij maar
als een dans-parlner beschouwd, mij aan
gezien voor een even zinloozen kerel als
al die anderen. Zeg me nu eens. hebben
«deze tets van de handen van een beroeps-
danser?"
Hij trok de grijs-zijden handschoenen af
en hield zijn handpalmen haar voor;
„Nu, lijken ze er op? Die groeven hier
dalcercn van handwerken op het land cn
in hosschen. Die lilteekens
Zij had haar gezichtje in haar handen
verborgen, cn hij brak verschrikt af
„Vergeel mij," smeekt hij. „maar het
hindert mij zóó. dal ik nu dingen doe, zoo
anders dan ik zou wenschen. Ik, ik.ik
zou zoo graag nog wat doorpraten Blijf
nog wat hier, wij geloofden dezelfde ver
keerde dingen van elkaar cn...
Zij keek naar hem op, haar oogen sion-
den vol tranen. Hij hoog zich tot haar over
cn fluisterde:
„Daar ver, ver-weg zijn geen rumoerige
orkesten cn de menschen denken er zoo
simpel; ik bezit daarginds een veelbeloven-
den boomgaard en het huisje is erg lief, wel
klein, maar er is genoeg ruimteen
wij. wij.
Met een -snik reikte ze hem haar handen
toe en trok de zijne mee terug naar haar
lippen cn zij kuste die vereelte, hnrde hand
palmen, verweerd door een eerlijken, maa
nd ijken arbeid.
ED
