Amstel-Bieren
DE JOCKEY
Ne. 20216.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 6 Februari
Berde Blad.
Anno 1926.
BuStenl. Weekoverzicht
Ctabr. LAFEBEE.
Firma C. ROOT Tel. 1617.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
FEUILLETON.
Uitstel der ontwapenings
conferentie Dniischland
treedt toe tot den Volken
bond De binnenlandscbe
moeilijkheden in diverse
landen.
Hetgeen reeds als vrij zeker mocht wor
den aangenomen, is thans definitief uitge
maakt: de voorbereidende conferentie voor
dc ontwapeningsconferentie is uitgesteld
van 15 Febr. tot 15 Mei a.s. Doe het met
de ernst om tot ontwapening te komen
gesteld is, blijkt daaruit wel afdoende. Zelfs
zoo'n voorbereidende conferentie, waar
alles, wat gevaar opleverde, toch uit te
stellen was geweest, durfde men niet aan
Het wil óns voorkomen, dat speciaal do
militaire en militante stroomuigen in Frank
rijk en Italië verantwoordelijk zijn voor
dezen gang van- zaken te land en Engeland
en de Vereenigde Staten in zeker klein
opzicht ter zee. Te land blijven dege
nen, die een maximum-veiligheid zien in
een maximum-bewapening zeer machtig. He
tijd is nog niet rijp, dat algemeen^ wordt
ingezien, dat een opeenhooping van krijgs
tuig noodwendig leiden moet tot aanwen
den daarvan, du3 tot oorlog. Frankrijk
iwordt zoo'n arsenaal ter afweer; Italië tot
doorzetting van het imperium-idee van het
oude Romu. En Engeland en de Ver. Sta
ten willen na de conferentie te Washington
lover de vlootbeperking niet direct praten
over verdere vlootbezuinigingen; vooral
niet, waar Frankrijk noch Italië van zins
zijn om zich te houden aan de regelen daut
te Washington vastgelegd. Op Frankrijk en
•Italië rust daarom in hoofdzaak het odium
van het uitstel. Dat daarom te gevaarlijker
^is, omdat van uitstel zoo licht afstel komt.
aZou daarop in zekere kringen zelfs niet
worden gehoopt In allo Btiltc 1
Hoe het zij, het is een tegenvaller, hecle-
inaal niet passend m het kader van Lo
carno en den geest, die daar werd gewekt.
Als voorwendsel voor het uitstel geeft
geeft men een tweecal redenen op, die alles
behalve steekhoudend zijn. In de eerste
plaats wijst men er op, dat Duitschland nog
geen lid van den Volkenbond is. Wat wil
dat zeggen 1 De geallieerden hebben
Duitschland immers zelf ontwapend ver
klaard, tengevolge waarvan de Keulsche
zone ontruimd is en 1/5 van het bezette
gebied en 2/5 van al de bewoners van bezet
gebied weer Duitsch en Duitschers zijn.
Duitschland behoefde daarom op die voor
bereidingsconferentie niet' direct aanwezig
te zijn. Dat was vroeg genoeg op dc eigen
lijke conferentie. En wanneer deze bijeen
gekomen zou zijn, was Duitschland reeds
lang lid van den Volkenbond. In Duitscn-
land is dc kogel toch door de kerk. Vol
gende weck mag men de aanvrage om toe
gelaten te worden, tegemoet zien en dc
- gealjieerden kunnen clie aanvrage dan af
doen met den spoed, dien zij zelve be
trachten willen.
In de' tweede plaats heet het, dat uitstel
gcwcnscht is, omdat het Zwitsersch— Huo-
6isch conflict het vermoorden van een
"ivussischen gedelegeerde op Zwitsersch ge
bied nog niet is geregeld, al heeft Briand
nog zoo zijn best daarvoor gedaan. Veel te
beteekenen heeft ook dit niet. Do voorbe
reidende conferentie zou toch best bijeen
te roepen zijn buiten Zwitserland. Men had
dan meteen kunnen beproeven, of het do
fiövjet-s al dan niet ernst was, mee te wil
len doen.
Dc werkelijke redenen voor het uitstel
liggen dan ook veel dieper en moeten
helaas worden teruggebracht tot een niet-
willen I
Er loopen nu geruchten, dat in de gege
ven omstandigheden Coolidge van plan zou
zijn te Washington weer een ontwapenings
conferentie bijeen te roepen. Dio gerucn-
ten verdienen bevestiging, want veel suc
ces van zoo'n poging zouden wo Coolidge
niet kunen voorspellen. Zouden de nict-
willers van zoo'n nietszeggende voorberei
dende conferentie naar Washington willen
gaan voor een werkelijke conferentie
Alleen: Amerika zou Europa opnieuw oen
le? hebben gegeven!
Met dit al zijn de kansen, dat de jongste
wereldbrand afdoende remedie zou zijn
geweest voor nieuwe oorlogen, er niet op
verbeterd.
Overigens verkeeren de diverse landen
nog in dezelfde moeilijke binncnlandscho
omstandigheden. Het Duitscho kabinet-
Luther wordt meer en meer naar de socia
listen gestuwd, die dus zonder ecnige regee-
ringsverantwoovdelijkheid toch mee gaan
regeeren
In Frankrijk duurt de strijd om de finan-
cieelo opbeuring ongewijzigd voort en een
beslissing, d.w.z. een afdoende beslissing
schijnt nog verre, hoe noodig deze voor het
land zelf zou zijn. Partij-belang en nog
eens partij-belang overheerseht.
In Engeland is bet parlement geopend
met een zeer makke troonrede, die weinig
zou doen vermoeden, dat een zoo regee-
ringskrachtige meerderheid achter de re-
geering staat. Door deze tamheid' had het
debat er over ook weinig om het lijf.
Labour noch liberalen hadden veel vat
voor groot opgezette oppositie-redevoerin
gen. De liberalen komen anders lVelijk in
't gedrang, gelijk overal. Er schijnt in deze
tijden geen plaats meer voor gematigdheid,
rechts en links drukken alles, wat daar
tusschen is, plat. Opnieuw zijn een tweetal
liberalen, w.o. de bekende oud-minister
Mond, overgegaan naar de conservatieven
en enkele meer links staanden denken over
een aansluiting bij Labour. En tot over
maat van ramp voor de Engelsche liberale
partij kecrsckt er inwendig groote twee
dracht, gelijk nog eens duidelijk is geac
centueerd bij de herbenoeming van Lloyd
George tot leider in het Lagerhuis, welke
herbenoeming heel wat voeten in_de aarde
heeft gehad.
Hongarije zuclit nog onder het bank
biljetten-schandaal, waarvan dc omvang
nog nimmer geheel is te overzien. Men
moet wel den indruk krijgen, zoo langza
merhand, dat achter de schermen nog heel
wat verborgen is. Of de buitenlandsche
actie dab allemaal voor den dag zal weten
te brengen
Portugal heeft zijn zooveelste revolutie
gehad. Een ontcvredenheidsbewcging, zoo
als het land er zooveel per jaar heeft te
doorstaan, naar het schijnt. Veel moeite
heeft de regeering er niet mee. Alleen
werk voor den krijgsraad.
In Griekenland is men een aanslag op
den dictator op 't spoor gekomen. Een
dictator heeft nu eenmaal niet anders te
verwachten Vooral niet een dictator, die
zich zelf heeft opgeworpen als generaal
Tangalos. Dan is t' met Mussolini nog heel
wat anders
In België hebben de militairisten geen
succes gehad bij hun poging de regeering
een beentje te lichten raar aanleiding van
den dienstplicht. Een nieuwe strijd schijnt
te wachten over de opvolging van kardi
naal Mere ie r. Dc Va a nx: ril-Wa al sc h c tegen
stelling
Zoo heeft ieder laud" zijn eigen moeilijk
heden
RECLAME.
Sieeds meerdere Zaken gaan er toe over
te schenken, aangezien bet door liet
publiek HET MEEST GEVRAAGDE is.
1SA3
Berlijn, einde Januari.
Spookbeelden van 1018.
MarineonthuUïngen. Het ver
gelijk met de vorsten. Groot
hertogelijke geliefden bui ten-
dienst". ^Dreigende nieuwe
verwikkelingen.
Weldra zal liet reeds acht jaar gcledon
zijn, dat in Duitschland de grootc omwen
teling plaats vond, maar nog steeds zijn
het, vóór alles, de thans nawerkende op
windingen uit dien catastrophaien tijd, de
daaruit gegroeide tegenstellingen, de
vraagstukken, welke daaraan in schier on
overzienbare rij verbonden ziijW de bege
leidende omstandigheden en etc gevolgen'
van de historische voorvallen van 1918,
welke onophoudelijk het Duitsche openbare
leven bezighouden. Op eenmaaf is plotse
ling weer de kwestie naar .voren gebracht
van het fantastische plan, dat, onmiddel
lijk voor don wapenstilstand,, ondspookte
in het hoofd veler vertwijfelde militairen:
dc Duitsche vloot een grooten aanval tegen
Engeland'te laten doen ongetwijfeld in
dc hoop, dat mefi. door een 'prookjesach-
tig geluk, op het laatste oogenblik het
noodlot nog kon afwenden, vóór alles ech
ter met het heldhaftig besluit v»m, wanneer
het dan niet anders kon, Je geheele vloot,
met haar geheele bemanning op re offeren,
om tenminste een heldendood te kunncu
sterven.
Een ieder zal er van overtuigd zijn, dat
de Duitsche marine-mannen, uie een der
gelijk wanhoopsplan koesterden, zich door
licoge vaderlandsche gevoelens uelcn lei
den. Doch ook zal iedereen, die deze aan
gelegenheid met rustig-verstandigcn blik
bekijkt, tot dc overtuiging komen, dat do
uitvoering van een dergelijk voornemen,
terwijl dc onderhandelingen over den wa
penstilstand reeds begonnen waren, waan
zin zou zijn geweest. En zoo gebeurde ..et,
dat dc marine-manschappen in den herst
van 1918, reeds hopende op een terugkeer
tot hun familie, dankbaar dat zij het leven
na oen bloedbad, dat vier lange jaren ge
duurd had, hadden kunnen behouder», be
gonnen te mopperen. En dat vas de kiem
van het oproer, dat al spoedig in Kiel, do
grootste Oostzeëbasis der Duitsche marine,
uitbrak en zich vandaar uit verbreidde.
De parlementaire commissie uit den
Rijksdag, belast niet het onderzoek inzake
de verschillende tijdens don oorlog en de
revolutie plaats gehad hebbende gebeurte
nissen, heeft zich den laatsten tijd met
deze kwestie bezig gehoudoD. Hoogst merx
waardige dingen kwamen hier aan het dag
licht. Het bleek, dat dc hooge manne-c.ii-
cieren geheel op eigen initiatief, zonder
zelfs aan de lïegeering ecnige mededceling
te doen, het plan voor den grooten en laat
sten marine-aanval, voor de zelfopoffering-
in-massa, hadden ontworpen. Met andere
woorden, dat de autoriteiten, zonder eenig
recht daartoe te hebben, 'n osluit zouden
nemen, waardocr, behalve zijzelf, duizen
den matrozen en stokers in den dood ge
dreven zouden zijn. Met liet volste recht
werd de vraag gesteld, of men niet eerder,
inplaats van een muiterij der matrozen, van
oen onwettig verzet der admiraals cn bo-
demcommandanten tegen de toentertijd nog
Keizerlijke regeering rftoet spreken. Uit de
betrekkelijke documenten bleek bovendien
nog dat reeds in den, dc muiterij vooraf-
gaanden tijd, toen bij" de manschappen
uitingen van ontevredenheid over de slech
te voeding vernomen werden, er gebeurte
nissen hadden plaats gehad, welke ir.?n
tot (1e onmogelijkheden zou hebben gere
kend: dat namelijk verschillende matrozen,
door een krijgsgerceht veroordeeld, dood
geschoten waren, zonder dat voor een zoo
hard ronnis en zijn wrecde voltrekking
termen aanwezig waren, niettegenstaande
tie rechterlijke ambtenaren eer Keizerlijke
Marine op ondubbelzinnige wijze als hun
mecning uitspraken, dat deze doodvonnis
sen volkomen in strijd waren met alle ge
rechtigheid
De onthullingen over deze gebeurtenis
sen, door den sociaal-democratischen afge
vaardigde Dittman in de Rijksdag-commis
sie geëntameerd, veroorzaakten in de ver
gadering een geweldige beroering. Do af
gevaardigden sprongen van hun zetels op
en cischten, sidderend van opwinding, heb
strengst mogelijke gerechtelijk onderzoek
legen de door Dittraann beschuldigde offi
cieren het was een brouhaha van harts
tochtelijk uitgesproken meeningen, beschul
digingen, eisevhen en ook verdedigingen.
Dc sluier, welke nog steeds vele voorvallen
uit den oorlogsjjjd geheimzinnig bedekt,
is hier weer eens verscheurd en men krijgt
'n indruk van ongehoorde wantoestanden,
in het leven geroepen en mogelijk gemaakt
niet alleen door den langen duur van den
oorlog, maar ook door de mentaliteit van
de toonaangevendo Duitsche kringen in
den 'stervenstijd van het Keizerrijk
Een ander hoofdstuk van oorlogs-na-
weeën wordt gevormd door een zonderling
vraagstuk, het treffen van een vergelijk
m dc vroegere vorsten. Het is een nete
lige kwestie. Men kan gerust zeggen dat
nog nooit een revolutie zoo zacht, zoo hof
felijk zelfs, met de dragers der monarchis
tische macht heeft omgesprongen, als do
omwenteling in Duitschland van 1918. En
dat was goed. Het Duitsche karakter ver
oorlooft geen wraakzucht en bloeddorstig
heid, welke in andere landen, van dc
vroegste tijden af, dergelijke omwentelin
gen gepaard deden gaan met het bloedige
gebruik van den sehcrprechtersbijl of een
schietwapen Men maakt ongetwijfeld geen
vergissing wanneer men aanneemt, dat do
families van de talrijke" koningen, groot
hertogen, hertogen en regenten, die tot
1918 in Duitschland regeerden, deze be
schaafde geste der revolutie dankbaar be
groet hebben. Waar men haar nu eenmaal
zoo voorkomend behandeld heeft, kan heb
dan ook geen verwondering wekken, wan
neer zij, beroofd van haar hooge plaats en
grooten invloed, weinig lust vcrloonen, ook
nog afstand te doen van de geldelijke voor
deden, welke zij hadden, zelfs van die,
welke zij slechts geloofden te hebben. Het
rechtsgevoel van het volk wil daarmede ook
gaarne rekening houden. Het wil, dat do
mannen, die vroeger de vertegenwoordigers
der verschillende stalen waren, niet slech
ter behandeld worden dan i<*ler ander bur
ger van de vrije republiek. 7.oo begonnen
dc onderhandelingen over de .regelingen"
met de indertijd regeerendc vorstenhuizen.
De moeilijkheden slapeldcn zich evenwel
schrikbarend opeen, liet bleek al bijzonder
moeilijk le zijn, vast le stellen, welke van
de als vorstelijk eigendom bekend slaande
bezittingen nu eigenlijk aan (1e vorstelijke
families, dan wel aan den Slaat behoorden.
Vroeger was dit verschil van hoegenaamd
geen belang en moest er alleen met betrek
king lot het toezicht en beheer rekening
mee gehouden worden. Thans, nu een schei
dingslijn gelrokken moet worden, zag men
zich dikwijls geplaatst voor zoo ingewik
kelde toestanden cn verhoudingen, dat een
uitweg onvindbaar scheen.
De vorsten, cn niemand zal hun dat euvel
duiden, hielden vast aan den inhoud naar
den lettor der oude verdragen, bestemmin
gen, huiswellen en overleveringen. Een der
gelijk standpunt zou echter medebrengen,
dat de onttroonde vorsten, de rijkste burgers
binnen de republiek zouden blijven cn
daarmede, door bun vermogen, tevens de
invloedrijkste een loesland, welke voor
de republiek Duitschland en voor de „vrij
staten", waaiin zich de vroeger monarchis
tisch gercgQerde staten veranderd hebben,
waarlijk ondragelijk zou zijn.
Behak'e de moeilijke kwestie zelf, zijn er
nog enkele wonderlijk-aandoende bij-om
standigheden. In Mecklenburg was aan een
vrocgeren Russischen grootvorst, dio als
familielid van liet voormalige groot-herto
gelijk huis erfenis-aanspraken liet gelden,
een reusachtige som als schadeloosstelling
door den rechter toegekend! In Saksen-
Koburg bleek het, dat het vroegere hertog
dom, dat sindsdien met andere kleine sta
ten in Midden-Duilschland in den „verza-
mclslaal" Thüringen is overgegaan, naar de
letter van het oude Burgerlijk Wetboek ook
Engelsche, Belgische en Monlenegrijnsche
familieleden van het hertogelijk huis te on
derhouden hadll Jn een anderen kleinen
staat treft men zelfs een verwikkeling aan,
welke de slof voor een blijspel zou kunnen
leveren. Daar had een vroegere groot-hertog
twee dames, die eertijds zijn gunsten had
den genoten, met een aanzienlijke lijfrente
bedacht. De groot-hertog is gestorven. Aan
zijn geliefden „builen dienst" werd gedu
rende eenigen tijd het pensioen nog uitbe
taald, maar langzamerhand gebeurde dit
steeds onregelmatiger. En nu hebben de
heide dames, wat niemand haar wel kwa
lijk zal nemen, een klacht tegen do vroe
gere groot-horlogelijko familie ingediend.
En deze, op haar beurt, schrijft nu de pos-
ton voor de voormalige liefjes van don chef
van haar huis. als op haar rustende ver
plichtingen, eenvoudig op de rekening,
welke zij den slaat aanbiedt! Is er iets
grappigers denkbaar?
Op deze wijze is evenwel in breede lagen
der bevolking, met name bij de arbeiders,
een tot het uiterste opgevoerde verbittering
tegen dc vorstenhuizen ontstaan. En des la
meer. waar deze geen genoegen meer nemen
met de hun toegezegde sommen, korten tijd
na de revolutie legen den toenmaals gelden
den lagen markenkoers berekend, wclka
thans ten naastebij waardeloos zijn en waar
voor zij een „Aufwertung", een calculatie op
goudmarkpeil verlangen. De oude aanhan-i
gors van het monarchistisch beginsel in,
Duitschland cn de advocaten der vorsten i
zullen deze ..Aufwertung" zonder twijfel zon'
hoog mogelijk willen maken. Een streven,
dat men, van hun standpunt bekeken, alles-i
z<ns begrijpen kan. Doch wederom zouden
wij, bij het erkennen dezer aanspraken, voor,
het feit staan, dat dc leden dier bevoorrechte
families zich in gunstiger positie zouden zien
dan iemand anders in Duitschland want'
letterlijk ieder particulier heeft immers door
dc inflatie de zwaarste verliezen aan vermo
gen geleden. Zoo is een dringende en liarls-
toehtelijke eisch ontstaan, om de vorslcn
zonder meer te onteigenen, om al hun vroe-»
ger bezit aan den staat vervallen to verkla
ren en aan de leden der hooggeboren fami-j
lies hoogstens oen pensioen toe te kennen.
Het is altijd weer de oude kwestie: liet}
verschillend oordcel wordt naar den oenen
en naar den anderen kant steeds scherper op
de spits gedreven, tot dc uiterste consequen
ties geleid en het resultaat is, dat de
scheiding (usschen rechts en links bij liet
volk steeds scherepr wordt. En dat men zich
ternauwernood kan voorstellen, hoe 't recht-
sehe en linkse he deel van het volk weer te
zamen zullen komen als één cn dezelfde
volksgemeenschap, samen vormende één
staat. Men zou den vrocgeren Duitsehen
vorston willen tocwcnschen, dat zij hun
aanspraken binnen niet te ruime grenzen
houden. Dan zullen zij ongetwijfeld, ondanks
het aantal hunner tegenstanders in arbei
derskringen. door de meerderheid der bevol
king geëerbiedigd worden en die rustige,
waardige houding zal men gaarne goedkeu
ren, Eén ding is echter onmogelijk: dat, op
een tijdstip, waarop Duitschland bijna
2 000.000 werkloozen lelt, die aan de diep
ste ellende zijn prijsgegeven, aan do man
nen, aan wie de geschiedenis hun uitzonder
lijke plaats in de samenleving ontnomen
heeft, tonnen gouds in den schoot zouden
worden geworpen. Wanneer hier nici, door
verstandig optreden aan beide kanten, een
gerechtvaardigde oplossing gezocht cn ge
vonden wordt, is liet riet onmogelijk, dal dit
probleem, de overeenkomst met dé vorslcn.
in de komende weken cn maanden tot do
grootste onrust in het geplaagde land aan,
lording geeft.
Pr. MAX OSBOrtN.
RECLAME.
i
HOEDT U VOOR NIERZWAKTE!
Al wordt onnoemelijk veel last veroor
zaakt door zwakke of zieke nieren, toch wor
den de eerste verschijnselen vaak verwaar.
loosd. De zorgen en eischen vaD het boden,
daagschc leven leiden tot nierzwakte, led-
gevolge waarvan het bloed niet behoorlijk:
gefiltreerd wordt. Zoodoende blijven ver
giften in het lichaam achter, dio do zenu
wen aantasten, de gewrichten en spieren'
doon ontsteken en tot pijnlijko eD zelfs
ongeneeslijke nierkwalen aanleiding geven.,
Rheupratisehc pijnen, hoofdpijn, rugpijn eni
kwellende blaaskwaleu zijn er het gevolg
vangij wordt zenuwachtig, prikkelbaar,
cn moedeloos, vermoeid, afgemat en zwak,
de eenvoudigste taak schijnt u een zwart?
last.
Het ia gevaarlijk deze waarschuwingen
te veronachtzamen het verstandigst i#
de nieren zonder uitstel bij to staan cn t®
versterken.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen versterkea
de nieren, zij maken u gezond en houden
u gezond. Laat een flacon halen en over
tuigt uzelt: tal van racnsehen in uw om
geving kwamen tot dezelfde ondervinding-
Let op de verpakking in glazen flacon»
met geel clikct falom verkrijgbaar) waars
door gij zeker zijt geen verlegen buiten-
landsc'a goed te ontvangen. Prijs f 1.75 per
flaeou. 33?
(JH het Engelse h
door
ARTHUR A P P LI N.
V'wlaling van
Mevr. M. J LAN DRcTOLLENAAR
(Nadruk verboden).
te)
Tony zou hem met een zijden draad heb-
nen kunnen rijden, inplaals van met teu
gels, want de Kameel luisterde even goed
naar haar stem. als naar de zachte handen,
die hem menden.
.Dij wijze van proefneming had ze hem
eens een paar honderd meter voor den eind
paal zoo snel mogelijk talen loopen en toen
iliij dc- andere pa udc-n vijf Icnglen voor was,
•had ze hem alleen maar gezegd vaart fe
minderen en hij had zich laten inhalen.
„He! zou niels hinderen, als hij won," zei
Tim op zekeren dag. „Tenminste niet als liet
niet meer is dan met een halve lengle. Dui
zend pond is toch altijd duizend pond en op
de Lincoln kunt u wodden wat u wilt."
Marton was woedend. „Als de Kameel wil
winnen en kan winnen, zal hel gebeuren,"
■zei hij. „En als je weer een mond open deel
over wat hij kan of niet kan, dan kan je op-
marcheercn, vriendlief."
Maar de oude Tim knipoogde alleen met
zijn biir.de oog en grir.nikle. Hel was even
•waarschijnlijk, dat Marlon den Kameel we;
zou sturen, als hem. Maar hij zou er tocli
aan denken.
Iedereen in Cranleigli Healli House was
■dn of meer zenuwachtig. Nog drie maan
den moeslen vcrslrijken. Als in dien tus-
schentijd iels zou uitlekken, was de kans op
fortuin verkeken.
De dag van de Lincoln Handicap brak
aan. Een nevel hing over de oude slad, maar
kort na zonsopgang trok hij op en werd ver
vangen door een motregen. Het was zwaar
loopen: Marlon was blij, want do Kameel
hield er van zijn hoeven op den grond lo
hooren slaan. Maar het Jog wist, dat de
weersgesteldheid er niets op aan kwam voor
den Kameel. Als hij wou. kon hij winnen op
een ijshaan of in een modderpoel.
Marton gaf Tony alle aanwijzingen, voor
dat ze liet holel verhelen, waar ze gelogeerd
hadden. „Houd je maar kalm, jongenlief,"
zei hij en zijn slem trilde van aandoeningen.
„Ik weel, dat hij onbewegelijk zal blijven
slaan en als hij na de anderen starl, weel
ik, dat jij hem achfer kunt houden. Maar
houd je kalm. Als hij wil winnen, laat hem
dan zijn gang gaan. We zullen dan alleen
een beclje minder verdienen mei den Derbv.
Iemand moet er al heel veel versland van
hebben, wil hij op hel uiterlijk op hem wed
den, hoewel hij den laalsien lijd zoo opge
knapt is, dat ik hem zelf nauwelijks lier-
ken."
liet .Tog Iachle eren. Marlon vond, dal ze
er erg bleek cn teer uitzag. „Maak u niet be
zorgd; vader. Ik doe het ook nic-l. Maar één
ding wil ik u zeggen: als er niet een paar
weken geleclan iels in mijn leren gebeurd
was, dan zou hel mijn hart gebroken heb
ben, nu den Kameel fe moeien berijden,
zonder hem fe lalcn winnen en een wille-
kêurigcn slagersjongen de Derby (e lalen
rijden."
Marion heet zich op tie lippen. Ilij durfde
hel Jog niet aanzien. ..Als je het dan per se
wilt, dan zal je hem rijden in de Derby, Het
is alleen maar, dat ik bang ben lalcr beroofd
te zullen worden rail de -vruchten der over
winning. En wo moeien ook aan Dcrringlon
denken. Het is zijn geld."
Het Jog glimlachte. Gelukkig keek Mar
lon niet naar haar.
„Neen, ik rijd hem niet in de Derby. Ik
begrijp u best vader. En we denken allebei
aan i'uk. Maar één ding staat vast: als hij
de Derby verliest, dan zal ik hem bij alle
andere rennen rijden, al loop ik gevaar ge-
disqualiliceerd le worden. Er is nog nooit
zoo een paard geweest En iedereen moet liet
welen."
Ze deed haar lange jas aan, slak den arm
door dien van haar vader en sassen gingen
ze naar builen en reden naar de renbaan.
De namcD van de paarden en jockey's
voor den groo'.en race werden net bekend
gemaakt. De lucht daverde van het geroep
der heesehe stemmen, toen de bookmakers
hun bod verkondigden. Een paard, Koeke-
decg genaamd, was de favoriet met drie
tegen een. Loopjongen en Vuurvlieg werden
aangeboden tegen zeven en acht. Er waren
nog vier of vijf andere geliefkoosde candida-
len. Daarna kwamen alle „outsiders" met
drie-en-derlig legen één. Hierloe hoorde ook
de Kameel.
„Zeer toepasselijke naam", zei iemand,
die probeerde geestig le zijn; de Kameel zag
er ongelwijfeld niet op zijn voordeel:;;! uit,
als hij aan den teugel geleid werd.
„Een charge van kameelruilers is anders
beroc-rd genpeg," zei lachend een Afri-
kaansch officier met gebronsde 'gelaalslrek-
ken. „Ze kunnen rennen. Ik zet een pond op
hem op hoop van zegen."
Toen de paarden voorbij reden weTd er
nog even gewed op een paar geliefkoosde
deelnemers. De officier kreeg vijfvijf legen
één voor zijn pond op den Kameel.
„We moeslen eigenlijk een paar shillings
op hem zeilen," zei Puk tegen Marlon.
De trainer krabde zich achler de ooren.
„Ja, zie je, ik laat nooit een paard van me
loopen, zonder op hem te wedden. Maar we
moeten met ieder pond zuinig zijn. We zou
den er samen een paar pond aan kunnen
wagen."
„Hot slaat beier, als we er vijf pond van
maken," riep Puk uit. „Dat of niels."
De trainer kon weer crediet krijgen; al
zijn schulden aan bookmakers waren be
taald. Toen hij naar één van de bookma
kersbedienden toeliep, zag hij Tompson
slaan. Hij was hem dien middag natuurlijk
al verscheidene malen legen gekomen, maar
ze hadden elkaar slechts toegeknikt.
„Ga je je Derby-winner steunen?" vroeg
Tompson luid.
„Ik zou het je niet aanraden," antwoordde
de trainer. Hij vroeg den prijs.
„Wat u maar wilt voor outsiders," riep de
bookmaker. „Hoeveel wilt u, mijnheer
Marton?"
Marlon keek Tuk even aan. „A ijfhonderd
pond legen vijf."
„Dat zou je wel willen," schreeuwde de
bookmaker, „maar ik doe verd.nog niet
aan de weldadigheid. Zes en zcslig- légen
tien."
Marlon schudde hel hoofd. „En een leer
jongen, die hem rijdt. Ik ben er niets happig
op hem te steunen. Het is een quaesiic van
gevoel en ik zet nie! ir.c-er dan vijf pond op,
al bied je me duizend tegen één."
De bookmaker keek zijn lijst na. „De Ka
meel Tony Marlon iO kilo Geen
schijn van kans. „Aangenomen," schreeuw
de hij, toen Marlon zich omkeerde. „Vijf
honderd tegen vijf."
De trainer glimlachte en gat hem een
bankbiljet van vijf pond.
„In orde. Mijnheer Afarion, betaald," zei
de bediende.
Een plolseling gezoem van stemmen;
„Daar gaan zei"
Marlon haastte zich naar de trainers-
tribune cn keek door zijn verrekijker. Het
was moeilijk door den nevel van regen da
kleuren te onderscheiden, maar hij ontdekte
den Kameel dadelijk. Het was een mome
start geweesl. Alle paarden waren vlak hij
elkaar, maar de Kameel hobbelde op zijn
logge, bedriegelijke manier voorl, een paar
lengten achler de anderen.
Marlon legde zijn kijker neer en slak een
sigarei op. Van den vroegen ochtend af hnd
zijn geweien hem niet met rust gelaten Hij
wisl, dat hij den Kameel had moeten latc-n
profiteeren van de gelegenheid. Niemand
had natuurlijk op hem gewedniemand zou
ooit op hem hebben willen wedden, wal hij
ook zou zeggenEn als hij het in zijn
lioold kreeg om le winnen, dan zou Tony
hem niet tegenhouden. Maar hij wist, hoe
het Jog hem aansprak, hoe hel paard Le-
greep. Hij wisl, hoe a'le paarden begrijpen,
als ze goed toegesproken worden. Ilij wisl,
hoe alle paarden voelen of ze goed behan
deld worden. Hel was zijn liefde voor paar
den, een vreemde, hartstochtelijke liefde,
die de Arabieren beier kennen dan de En-
gelschen, die hem onrustig maakte. Hij wa«
allijd eerlijk geweest. En de droom van zijn
leven was allijd geweest de Derby le win
nen. Nu was hel bijna een quaeslie var
leven en dood. Kiel alleen voor hemzelf;
Peler Dcrringlon was er ook nog. En Fay tn
Tonyde kleine Tony. Ilnar loekomtf
hing af van den Kameel.
(Wordt vervolgd),
