loosterbsdsei
DE JOCKEY
No. 20210.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 30 Januari
Derde Blad.
Anno 1920.
jgg 5UlTf.NL, WEEKOVERZICHT.
BR8EVEN UIT BERLIJN.
Spritujeivi
J\Ai\dea
UIT RUSLAND,
FEUIUCTON.
Luthei wint den eeisten
strijd in het parlement op
'4 nippertje Zal Briand j
ook winnen? Italië's
schuld aan Engeland ook j
gefundeerd Ontmoeting
insschen Chamberlain en
Briand.
Het herb or on kabinet Luther alleen
heeft <lc rijkskanselier ccn sla» naar luiks
'gemaakt lieeft de vuurdoop bestaan.
Maar liel heeft er gespannen! Weinig heeft
liet gescheeld, of bij de cersle dc beste onl-
moeling was liet kabinet geduikeld.
Dc regeeringsverklarin» was a.l zeer sober.
Uit den aard der zaak. Een meerderheid 1
heeft liet kabinet niet. Het moet leven door
de gratie van rechts of links "en dieivtehge-
volgo kon dc verklaring niet bepaald port-
lief zijn, daar dan a priori ie veel zou wor
den algcstoolon, speciaal voor de toekomst.
Deze gematigdheid was echter oorzaak, dat
noch rechts noch links tevreden waren en
op geen van beider steun viel te rekenen.
Hoewel do communisten, die momenteel als
,de zweep voor dn* Duitschc socialisten han-
teeren, alles hebben gedaan, om hun meer
'rose getinte gebroeders tot tegenstemmen te
'bewogen, zoover durfden de socialisten ten
slotte toch niet te gaan. Besloten werd zich
4e onthouden. En. met 10 stemmen meerder
heid bleef Lulhcr meester van het terrein.
Hadden de socialisten met rechts meege-
glernd. gelijk zij bij een ondergeschikt punt
jeeds deden, dan was Luther ver in dc min
derheid gebleven. Ifct doet wel zien, hoe
zeer Lui her speelt een spel van to be or not
ilo be. En dat is door dc verkregen motie van
vertrouwen, waardoor alle moties van wan
trouwen van de baan waren,-er niets door
veranderd.
Het zwaard van Damocles hangt geregeld
Loven het hoofd der Duitschc regeering en
(blijft daar hangen. Of het lang zal duren,
|Cer het valt? Want als eenige ernstig afweer-
wapen heeft Luther slechts de dreiging met
Pvijksdagonlbinding, waartoe president Hin
denburg hem reeds gemachtigd had. zoo
de motie van vertrouwen er eens niet ge
komen V3.s. 't Is een wapen, dat voor do
socialisten eenige waarde heeft, voor rechts
niet. Komt het toch tot nieuwe verkiezin
gen, dan kan rechts volgens menschelijke
berekening slechts winnen, terwijl de socia
listen zeker kunnen zijn van verlies aan
;de communisten, vooral nu dc werkloos
heid toeneemt en er over het geheel ccn
Ia ag-con junctuur gaat hccrschen. Beter
•sou de positie van hot kabinet daardoor van
Verkiezingen moeilijk kunnen worden.
Onzekerheid schijnt de Duitschc polilick
*e zullen gaan behecrschcn, gelijk in zoo
veel andere landen. Weliswaar is van en
tente-zijde getracht het kabinct-Lulher-
'Slresemann, waarvan speciaal dc laatstge
noemde voor rechts het bëte noire ia en
blijft door zijn huitenL politiek, te steuren
en niet geheel zonder succes, want de rnedc-
decling, dat morgenavond 12 uur dó Kelti
sche zone geheel cn al ontruimd zal zijn,
moet .een gunstige uitwerking hebben, maar
zulke practisclie medcdcelingcn kunnen
niet altijd worden gegeven en vooral niet,
wanneer straks de strijd zich &aat ver-
i plaatsen op binnenlandschc politiek, het
geen onafwendbaar is.
Het kftbinet LutherSlresemann durven
we alles met elkaar geen lang leven voor
spellen. Vonr rechts is dat allicht liet beste,
wat daar lc wenschcn is. Voor hun doel-
merken is de tijd immers nog niet rijp, maar
deze kan inmiddels rijp worden gemaakt
Mede door het echec van het parlemen
taire stelsel, gelijk dat in Duitschland ook
tot uiting komt.
Vecht Luther voor zijn politiek leven,
Briand doei niet anders. In de Kamer is dc
groöle strijd om de financieel© plannen der
Togecring begonnen en reeds verluid!, dat
Doumer is omgevallen ten gunst" van het
•plan der finanticclc Kamercommissie. Nog
is niet bekend hoever Doumer gaan wil
maar reeds het feit. dat hij in deze richting
gaat, bewijst,hoezeer hij dit noodzakelijk
acht. Ook al weet hij, dal aldus dc strijd in
den Senaat ©en steeds wanhopiger karakter
aanneemt naar mate hij genoemde commis
sie meer ter wilie is. Van eenige verbetering
in de franc is tijdens Briand en Doumer's'
bewind nog geen sprake het wordt straks
een aangroeiend verwijt. Haast, groofe
haast, zit er achter dc finantieele kwestie
En te midden van de behandeling van
Fiankiqk's wondeplek heeft Briand te Parijs
een lang onderhoud gehad met Chamberla'ir,
die van zijn verlof te. Rapallo naar Londen
is teruggekeerd. Alle hangende politieke
vraagstukken zijn daarbij natuurlijk onder de
oogen gezien en besproken. Weliswaar sche
nen geen besluiten tv. zijn genomen, maiv dit
onderling overleg zal toch wel zijn baten
afwerpen.
Een verrassing is het niet, dat juist nu
weer geruchten opduiken over nieuwe plan
nen tot. fundeer mg der Fransche schuld,
zoo wei aan Amerika als Engeland, nu het
juist Italië is gelukt, r.a te Washington tot
een voonlcelige overeenkomst te zijn ge
komen, hetzelfde te bereiken te Londen.
't 7ijn schatten, die Engeland Italië cadeau
dcet terwilic van een goede verstand
houding in de Middellandsclie Zee cn hei
Oosten. Italië is zeer in zijn nopjes met de
getroffen overeenkomsten, hot Engelsche pu
blick zal dat heel wat minder zijn, daar
het op deze w'yso nog he?l wat jaren be
lasting zal hébben te betalen voor hetgeen
dc Italianen in dee oorlog hebben opgebruikt
Maar Ireeren we nog even tot de ontmoe
ting tusschcn Chamberlain cn Briand terug.
Daarbij is ongetwijfeld de bezetting van
Rijnlancf besproken en Duitschland's toetre
den lol den Volkenbond. In het eerste zal
aan Duitschland wel een concessie worden
gedaan, al moet de omvang nader worden
bepaald. Wal hel tweede betreft, schijn* te
genover het Duitschc toetreden tot den Vol
kenbondsraad door een permanente zetel ge
stold (e willen worden door Frankrijk het
geven van zoo'n zetel aan Polen. Of Cham-
berlcin cclilcr daarmee accoord gaat, is nog
zoo zeker niet, want op die manier zou de
Fransche invloed geducht worden versterkt.
Waaneer dit alles echter definitie! zal
worden afgedaan? Het hangt van zooveel
factoren af, bijkans te veel om te noemen.
Eenige spoed is echter wel gewcnscht. En
dit lc meer, waar de bijeenkomst van dc
eutwapenings-voorbereidingsconferentie met
dit alles zijdelings in verband slaat en kór
ter-of langer uitstel gevolg zal zijn van het
uitstel der beslissingen in genoemde affaires
En uitstel is altijd gevaarlijk, omdat men
niet Weet, wat er in den tusschcnlijd ge
beurt. Vooral in de binnenlandsche politiek
van diverse landen, die toch niet uit te
schakelen is.
Berlijn, midclen Januari.
Dc zelfmoord van Paul Cassirer,
Tilla Durieux. Nieuwe
hoop. De ongunstigste toe
stand overwonnen. Wcor een
regeering. Pas vcor pas voor
waarts.
Zelden zijn do voornaamste kringen dei
Berlijnsohc samenleving zoo geschokt ge
worden door het tragische lot van een en
keling, als door den zelfmoord van den
kunsthandelaar Paid Cassirer, die zich,
tijdens een bespreking met zijn cchlge-
nootc, dc beroemde tooneelspcelster Tilla
Durieux, in het bureau va nzijn advocaat,
een kogel door de borst joeg, en, zooals
eens Vincent van Gogh, voor wion hij,
Cassirer, in Duitschland naam gemaakt
had twee dagen later aan zijn wonden
overleed.
Met uiepe ontroering zagen de Berlijn eis
hier, hoe een man van de rijkste bescha
ving en hoogsto begaafdheid, zijn leven
vrijwillig wegwierp, een leven, dat aan suc
ces, verworven bezit, bevoorrechting door
hot geluk, algcmccne waardcering cn zoo
vele uren van groot succes rijker is geweest
dan dat ran vele honderden van zijn tijd-
genooten tc zamen. Paul Cassirer behoorde
wel tot de meest belangwekkende figuren
onder hen,, die in de laatste tientallen
jaren aan het Berlijnsche openbare leven
deelnamen. Wanneer men zegt, dat hij
kunsthandelaar was, heeft men eigenlijk
niets gezegd. Zeker, hij bezat een onderne
ming, welke^ een internationale plaats had
verworven, en in het buitenland, ook in
Holland, onder-afdeelingen bezat, en hij
was de stichter van een kunstsalon, die
door zijn tentoonstellingen in Berlijn dc
eerste plaats innam. Maar zijn bijzondere,
rijke geest gaf hem ccn invloed, welke
niet beperkt, bleef tot zijn handelspositie
hij was een leider'in de Europeeselic kunst
wereld en ccn dergenen, die te beslissen
hebben over den gang, welke de ontwikke
ling der kunst tc volgen heeft.
,,ffij was dc organisator van dc over
winning der moderne kunst in Duitsch
land", zei Graaf Harry Kcsslcr, óén vua
zijii pan-Europecsehe redesvriendén, bij
dc róuwplechtigheid. Dit woord sloeg den
spijker op den kcp. Eu toch, liet geelt den
omvang van den levensarbeid, welke a'.s
liet grootc werk van ^dezen steeds voor
waart s^storm end c, van dezen onvergeto
lijken organisator vóór ons ligt, slechts on
voldoende weer. De vruchtbaarheid van
zijn, zonder ondcibrcking r.ieuw licht ver
spreidende natuur, cn do kracht, waarmede
hij andorer geest aan 't weik zette, waven
zoo onbegrensd, dat men geen woord te
veel zegt, waanneer men, diep getroffen
door het plotselinge einde van dezo schit
terende loopbaan, tegelijkertijd vaststelt,
dat met hem ccn belangrijk onderdeel uit
het raderwerk der huidige cultuur verdwe
nen is.
Deze spruit uit ccn oude Borlijnsene fami
lie, waaruit, behalve hem, nag talrijke an
dere vooraanstaande mannen zijn voortge
komen, had, niet het verstand en de fijn
gevoeligheid, welke hem boven den door
snee-mensen deden uitsteken, zonder twij
fel- een tevc-el aan gedachten cn ccn te
gevoelig gemoedsleven bij zijn geboorte
medegekregen. Daaruit groeide dc merk
waardige, wilde, dikwijls schrikaanjagende
verdeeldheid in zijn leven, dat tusschcn
koel-bcrckenend verstand en ontembare
hartstocht, tusschen cynisme en enthou
siasme zoo wonderbaarlijk cn onbereken
baar hoen en weer geslingerd werd, dat
grootc dingen schiep en hem-zelt nooit be
vredigde. Maar dezelfde demon, die in hem
werkte en hem nu zoo vroeg in de schaduw
terugstootte, maakte hem tof dc ongewone
verschijning, welke wij kenden. Hij was
een koopman in den besten, historischen
zin, die hoogc cultureels waarden brengt
cn verspreidt, terwijl hij zaken doet en
geld verdient.
Het paar Cassircr-Durieux heeft het pu
bliek steeds beziggehouden.
Toen zij eikaar twintig jaar geleden
vonden, hacklen ze beide ccn ander huwe
lijk achter zich. Twee menschen, beide ver
boven alledaagschfieid staande, koppelden
hun levenslot aan elkaar. Heb werd ccn
leven van golving, also? een storm het
steeds voortzweeptc. De Berüjners zeiden.
„Men kan geen courant opslaan, zonder
of van den ccn, öf van den ander, wat tc
lezen."
Niemand zal kunnen zoggen, hoe ttcze
twee elkaar hebben aangevuurd, begeesterd
of wel tot eerzuchtige wenschcn eprikkcld.
Plotseling hoorde men van conflicten eri
van ernstig: ontreddering van het echtelijk
leven. Tilla Durieux, die haat eerste jeugd
achter zich heeft, gaf toe'aan ecu genegen
heid voor een jongen man wat in dc grootc
stad van algemeenc bekendheid werd.
Cassirer, sinds jaren lijdend, in den oor-
als soldaat door met-begrijpende meer
deren krenkend behandeld cn sindsdien
geestelijk volstrekt on-cvenwichtig, schijnt
nog geprobeerd te hebben, dc vrouw, wier
hartstochtelijke natuur zich nu onverbid
delijk, zooals hij tot zijn diepen schrik be
merkte, van hem afwendde, toch nog vast
te houden. Zijn ijzeren wil, waarmee hij
anders alles wist door te zeften, bleek hier
machteloos En zoo greep liij naar dc
revolver.
Twee dagen na zijn dood liep opnieuw j
een opzienbarend gerucht door Berlijn: het
heette, dat nu ook Tilla Durieux, ziek ge
worden door hejb bijwonen van de afschu
welijke gebeurtenis, zelfmoord had ge
pleegd. Het bericht bleek intusschen on
juist te zijnwij waren cr echter reeds op
voorbereid, dat ook dc kunstenares op even
wreede wijzo uit haar loopbaan was weg
gerukt. Zij had van een hdar door den dok
ter voorgeschreven slaapmiddel ccn te
groot© hoeveelheid ingenomen, en, al be
stond er geen onmiddellijk doodsgevaar,
was haar toestand enkele u en hoogst ern
stig. Dagenlang besprak men in heel Ber
lijn het lol van deze beide menschen, liet
zoo plotseling en vcor altijd uiteengerukte
menschenpaar, dat zoovele jaren aller oogen
op zich gevestigd had gehouden cn aller
bewondering had gewekt. Men zou in het
noodlot, dat deze twee bevoorrechte men
schen trof, bijna het symbool zien van de
algcmccne vertwijfeling, van het hoogst
bedenkelijke levenspessimismc, dat zicli
juist nu, op den drempel van het nieuwe
jaar, van het Duitschc en in het bijzonder
van het Berlijnsche openbare leven heeft
meester gemaakt. Wellicht kan liet geval
Cassirer echter ook beschouwd worden als
het donkere eindpunt van een, naar den af
grond voerenden weg. Immers, tenzij
men zich volstrekt vergist-, openen zich
gelukkig betere vooruitzichten.
Weliswaar komen voorspellingen slechts
zeluen uit, maar het omgekeerde is ook wel
eens het geval. In mijn laatstcn brief uit
Berlijn wees ik er op, dat men tegen medio
Januari op eenige. ontspanning hoopte.
In Berlijn werd gefluisterd, dat de Rijks
bank haar disconto zou verminderen cn het
verleencn van krediet gemakkelijker zou
maken. Men zou bijna zoggen, dat. deze
maatregelen werden getroffen, niettegen
staande alle menschen ze wcnschtcn en be
spraken En zie, plotseling is het, alsof
vrijwel overal nieuwe hoop ontwaakt. Als
bij afspraak geven overal in het land toon
aangevende persoonlijkheden in het econo
mische leven hun mcening en aanwijzigin-
gen weer, waarin men steeds dc optimis
tische gedachte terugvindt. Met grootc be
langstelling rara men kennis van dc rede
van den President der Industrie- en Hnn-
delskamer te Keulen, Geheimraad Dr.
Lou:« Kagen, den groeten financier, aan
den ltijn den „Stillen Koning van Keulen"
genoemd, die nu ook als zijn mecnirg uit
sprak, dat dc grens van den ongunstigen
toestand rie1, alleen was bereikt, maar in
de goede richting overschreden was.
Wanneer de President- van dc Rijksbank
Dr. Schacht en dc Rijnlandschc bankmag
naat Dr. Hagen zoo spreken cn handelen,
vraagt men zich af, of zij dat doen omdat
er verandering is gekomen in den toestand,
dan wel of dc verhoudingen mogelijk ver
anderd zijn, omdat deze invloedrijke per
sonen een anderen koers inslaan Hcfe
juiste antwoord zal wel in heb midden lig
gen. De mannen immers, die in Duitschland
de wacht houden bij de bron, waaruit het
gcheclc zakenleven gelaafd wordt, bij *de
bron van het geld, deze mannen hebben
doelbewust en naar een vasbstaaud pro
gram den loop der gebeurtenissen geregeld
zooals deze nu hebben plants gehad. Zij
hebben in verstandige overweging maat re.
'gelen getroffen om het geld allcrwego vast
te heuden, aarzelend met heb geven van het
geven van tc ve l krediet on dwingend tot
spaarzaamheid. Immers, zij wisten, of lie
ver zij berekenden, dat hun maatregelen
weliswaar oen hoogst ernstige crisis in den
algemccnon maatsehappelijkcn toestand tc
weeg zouden brengen, maar zij wisten ook
dat juist daardoor, namelijk door liot bij
eenhouden van alle geldmiddelen, van al
het vlottend kapitaal, ten slotte een fonas
zou gevormd worden, dat de basis voöï
het herstel kon vormen.
Hiermede heeft, men iets grootsch be
reikt. Niet alleen heeft elke berekening be
wezen, volkomen juist en betrouwbaar te
zijn geweest: nog meer heeft de voorzich
tige cn terughoudende handelsstructuur,
welke op die berekeningen steifnde, de de
gelijkheid van bet Duitschc koopmansschap
opnieuw bewezen. Deze handelspolitiek
heeft heb den koopman weder mogelijk ge
maakt, op een vasten basis een nieuw, zich
even langzaam als solide ontwikkelend za
kenleven te bouwen, en zi\ heeft hem, arm
den anderen kant, in het buitenland het
vertrouwen hergeven, dat in de laatste
jaren wankelend was geworden en dat toch
onvoorwaardelijk noodig is voor de vrucht
bare ontplooiing van het huishoudelijk wel
zijn van een volk.
Alles komt nu op hetzelfde oogenblik.
Nu het aan den horizon hoopvol begint te
lichten, is cr ook een einde gekomen aan
dc slepende crisis, waardoor het politieke
leven in Duitschland zco ernstig in gevaar
werd gebracht. De overgangsperiode, waar.
RECLAME.
schrale lippen,
kloven en derge- J
j' lijke winterpla-
gen zijn pijnlijk
en staan leelijk.
Verrassend vlug kunt
uie ongemakken genezen met
den verzachtenden AKKER*»
die niet bijt, de huid lenig
maakt en herhaling voor
komt Onovertroffen bij i
wonden, jicht rheuma-^
tick, huiduitslag
en aambeien.
m men weer eens niet wist wat uit het
Duitschc rijk zou worden is voorbij. .V ij
hebben weer een regecring. En aL kan ook
dc eindelijk gevonden oplossing geen ideale
genoemd worden waar het nieuwe kabi
net niet steunt op ccn vaste parlement a ire
meerderheid, zoo is er toch voorloopig
weer orde geschapen en ccn fundament
voor. daadwerkelijko politieke bezigheid
gelogd.
Het is, alsof wij nu plotseling beter toe
gerust zijn voor den strijd tegen dc moei
lijkheden van dezen winter, moeilijkheden,
welke bijna onoverwinnelijk schenen cn lie
ten vreezen, dat zij nieuwe onrust cn da*ei-
genden strijd in het land zouden brengen.
Weliswaar is het aantal werkloozcn in
Duitschland nog steeds schrikbarend hoog;
deze kwestie laat zich niet in een enkel
oogenblik regelen. Het spreekt van zelf,
dab anderhalf millloen menschen, die geen
doorloopcndc bezigheid hebben, die uit de
openbare kas gevoed moeten worden en die
een clement van ontevredenheid, van klacli-
ten en bezwaren vormen, voor land cn volle
nog steeds ccn gevaar blijven. Al is het ook
uit de verte, zien wij thans toch dc moge
lijkheid, dit reuzengetal tc verminderen.
Het is immers onmogelijk in Europa, om
reeds vandaag plannen voor een verre toe
komst tc maken, maar men moet nog altijd,
al ligt het begin van den oorlog reeds bijna
eer» dozijn jaren achter ons, dankbaar zijn,
als men pas voor pas den weg opwaarts
kan betreden.
Dr. MAX OSBORN.
(Nadruk verboden.)
De slaking der belastingbetalers.
Het verzet van de boeren legen do sovjet, i
regeering droeg steeds een passiet karakter,
waarbij de boeren telkens hun tactiek wij,
zigden: nu weigerden zij te stemmen, dan
gaven zij aan dc geheime politie verkeerde
inlichtingen over de benden, die met de.
wapenen in do hand legen het sovjet regiem
strijden, dan weer voerden zij obstructie,
tegen de anti-godsdienstige wetten van de
regeering. Den laatslen lijd kreeg de vol.
gendo tactiek der boeren algemeene ver.
spreiding: zij weigerden de landbouwbclas-
ting te betalen of zij doen het in zeer ge
ringe mate. De sovjet-rejjeering begreep on.
middellijk, dat dit een demonstratie, een
strijdvorm van de boeren tegen het heer-
scliende regime was, wijl do belasting dit
jaar veel lager is dan verleden jaar, loen
zij echter wel betaald werd; bovendien
was de oogst dit jaar boven het gemiddelde
cn do boeren kunnen dus nu veel makke
lijker dc lagere belasting betalen dan ver-,
leden jaar bij een slechten oogst do aan
zienlijk hoogcre belasting. Zoodra dus dc
centrale regeering van de slaking der belas
tingbetalende boeren, het melkkoetje der
Uit het Engelse h
i door
- ARTHUR A PP LIN.
Vertaling van
Mevr. M. J. LANDRé—TOLLENAAR.
(Nadruk verboden).
«S»)
Marlon knielde naast haar neer, sloeg de
'armen om haar heen en drukte haar tegen
zich,aan. „Jongenlie!," had hij tegen haar
gezegd. Hij had haar zoo lang als zijn zoon
behandeld, dat hij er soms zelf in geloofde.
En zo was een zoon voor hem geweesl; ze
had baar rol zoo kranig vervuld. Geen jun-
gen had moediger en flinker kunnen zijn.
Geen jongen had meer kunnen houden van
iliet ruwe buitenleven, had met meer plezier
zijn vak kunnen teeren, of beier kunnen
.omgaan met de paarden. Het Jog was hem
dierbaarder dan bay, hoeveel hij ook van
ihaar hield. Ze was hem voel dierbaarder.
Hij trachtte haar dit te vertellen en drukte
Saar vast tegen zich aan. Hij legde het ge
pimpelde gezicht tegen hel zachte haar en
Streelde hel liefkoozend. Maar zijn stem
(Blokte. Tranen sprongen hem in de oogen.
En inwendig vervlBekte hij zieh zelf, want
ilij werü oud nu hij senlimenteel werd.
„ie wiet zelf, hoe het is," zei hij, tever
geefs trachtend zijn zelfbeheersching te her-
/'iWionen. „Je weet zelf, hoe hel is nie
mand kan hem beier berijden dan jij; niet
half zoo goed. Er is geen jongen in den stal,
die beier zit o! bclc-r ment dan jij; geen
jockey ter wereld. Je hebt ook een goed in
zicht. Maar stel dat dat ze merk
ten, dat je.
..Ik weet het wel," barslle ze plotseling
heftig los. „Ik weet liet. wel. U hoeft niet
verder te gaan. Waarom zouden ze het mer
ken? Niemand weet het, behalve Tim en
niemand anders weel het."
„Maar ze zonden liet te welen kunnen ko
men." vervolgde hij kalm. „Je zou beroemd
worden. En gedisquahficeerd worden. Ik zou
mijn vergunning verliezen. We spelen om
een beogen prijs. Derrington zet zijn geld
er op."
liet Jog ruklo zich los en liel zich van den
s'oel glijden. Ze stond met opgeheven hoofd,
liet lenger lichaam trillend van aandoening,
woede en verdriet.
„Dat weet ik," herhaalde ze. „U hebt hem
een aandeel in den Kameel verkocht hij
hoort dus niet meer van ons. Hoe hebt u dat
ooit kunnen doen. Hoe hebt u het kunnen
doen! Ik geef niels meer om hem. Hij hoort
niet meer van me. Ik geef niets meer om
hem. U.hebt hem verkocht,"
„Tonyl Tpnyl"
En waarom zet Puk cr zijn geld op?
Niet omdat hij iels geeft om den Kameel,
maar omdal hij Fav wil hebben cn hij
denkt, dal dal de besle manier is om haar
fe krijgen."
„Hij houdt van haar, Tony."
Het Jog keerde zich met ec-n ruk om, liep
naar hel raam en keek naar builen. Kleine,
groene knopjes vertoonden zich al aan de
takken der boomei). Narcissen? lieten dc gele
kopjes heen en weer wiegelen lusschen het
gras. Een liisle"- zong. Het was len'.e. De
aarde was bezig leven Ie schenken aan al
baar sprookjeskinderen bloemen, varens,
bladen - die bet leven mooi maken cn met
hen kwam do belotte van herboren liefde.
De lijster zong voor zijn liefje....
Marlon keek 'l'ony bezorgd aan. Ilij zag
nu in, dat hij verkeerd gedaan had. Hij was
tegen de natuur ingegaan, liet kwam hem
voor, alsof hij zijn leven lang zulke domme
dingen gedaan had. Hij was al eens eerder
tegen dc natuur ingegaan, toen liefde zijn
vrouw van hem weggelokt bad en hij hel
beschouwd had als losbandigheid.
„Trek hel je niet. zoo aan, kindlief."
Het Jog keerde zich met een ruk om, dc
vuisten gebald. „Waarom hebt u me opge
voed als een jongen, me oen jongensvak
lalen lecren, me gedwongen te denken, tc
deen en te leven als een jongen, als u niet
wilt dal ik er mee blijf doorgaan?" riep ze
heftig uit. „Wat heeft het voor nut, als 11 me
nu afdankt, juist r.u u wat aan me kunt heb
ben, juist nu ik van nut kan zijn. Het is
makkelijk genoeg voor u om te doen alsof,
maar u denkt toch zeker niet, dat het altijd
makkelijk geweest is voor mij om altijd
te moeten hollen en vliegen voor de andere
knechts -het zware en bet vuile werk te
doen, iederen dag voor dag en dauw op te
slaan en naar bed ie gaan, als het r.ot ge
zellig wordt. En nooit orn te gaan met je
eigen soort, nooit één enkele gedachle ge
meen te hebben met iemand anders. Een
soort verschoppeling, dat ben ik geweest
geen jongen cn geen meisje; zonder vrien
den, zonder iemand.'.Al wat ik had was
de Kameel. Jullie, geen van jullie wist, wat
hij was, voordat ik het jullie verteld had;
toen wou u hel nog niet eens gelooven. Ik
heb hem ontdekt. Ik.heb voor hem gezorgd.
Ik houd van hom. Nu heb! u hem verkocht.
En u zegt me, dal u mij niet langer kunl ge
bruiken."
Marton trachtte te spreken, maar ze liél
hem geen tijd.
„Ja, dat hebt u gedaan! Wat hebt u aan
me als ik niet voor u kan lijden, als ik hel
beroep niet kan uitoefenen, waarvoor ik op
geleid ben?..Dan wil ik ook niet langer
een jongen zijn. Ik ik weet niet wat ik
ben, maar ik ben niet uw zoon. Ik heb er
genoeg van."
Voordat Marlon haar kon tegenhouden
stool ze de kamer uit. Hij hoorde haar de
trap oploopcn. Hij hoorde, dat zo de deur
van haar kamer dicht smakte en den sleu
tel omdraaide. Hij liep haar na maar hij
wist dat het niets zou helpen. Ze was hem
dierbaarder dan iels anders. En hij had haar
verdriet gedaan.
Hij had haar echt verdriet gedaan. Mis
schien had hij haar leven bedorven. Juist nu
het leren hern met uitgebreide armen tege
moet trad, en hij reden bad van alles te
hopen.
Boven in haar kamer schopte Tony haar
schoenen uit. Ze vlogen rechts en links over
den vloer. Haar wangen waren bleek, haar
oogen vlamden van woede en schaamte. Ze
rukte haar broek en jas uit en smeet zo in
een hoek. Ze haatte ze. Ze haatte al haar
kïeeren. Haar heele leven was een leugen
geweest. Ze had zichzelf en de werejd be
drogen. Ze hijgde en haar handen beefden
zoo, dat ze ternauwernood de knoopen van
haar overhemd los kon maken. Al baar ge
hate jongenskleeren rukte ze af en smeet ze
op den grond, totdat ze ervan bevrijd was.
In haar woede trapte ze c-r op.
Plotseling werd ze kalm. In den spiegel
zag ze haar spiegelbeeld. Ze staarde het
onthutst en angslig aan. Toen greep ze haar
sjamberloek, sloeg liem om cn wierp zich op
het bed. En daar bleef ze stil, kalm liggen.
Zo voelde zich eenzaam en verlaten.
Ze bewoog zicli niet voordat dc cersle
gong voor bel avondeten klonk. Ze ging
rechtop zitten cn opende de oogen. Hel werd
donker. Er waren dikke wolken en ze hoorde
den regen legen de ramen kletteren. Ze
waschtc zich, kleedde zich aan cn ging naar
beneden. Marton zat aan tafel.
„Kom gauw," zei hij vroolijk, alsof er
niel3 gebeurd was. „We hebben hier een
heerlijken jachtschotel."
„Fijn," zei ze mei geveinsde opgewekt
heid. „Ik rammel van den honger."
„Dat is goed," antwoordde hij. Hij keek
baar bezorgd aan. „Ik dacht gisteren, dat je
eigenlijk eens een beetje vacantie moest
nemen. Je hebt al zoo lang geen vacanlie
gehad en we hebben een drukken tijd
voor ons. Hoe zou je er over denken, als je
eens een paar dagen naar stad ging? Je
zou bij Fay kunnen logeeren. Het zou niet
veel kosten en en ik heb nu wel een
beetje geld."
liet Jog at gulzig alsof ze heusch honger
lïad. „Graag," zei ze. „Ik zal gaan. Een
grappig idee om naar dc comedic te gaan en
te dansen."
Den volgenden ochlcnd pakle ze haar kof
fertje, waarbij ze vele tranen vergoot, zon
der zelf te weten waarom. Misschien was
hel, omdat ze plotseling zoo hel land had
aan de kleeren, die ze inpakte.
Marton reed haar naar het station. Toen
de trein vertrok stopte hij haar een bank-;
biljet van vijf pond in de hand. „Dat is cun
een beetje plezier van te maken," zei hit
verlegen. „Blijf niet al te lang weg, want
de Kameel kan je niel missen en en Hl
ook niet." (Wordt vervolgd). J
