Verbond van Nederlandsche Werkgevers.
EISCHT GOEDE KWALITEIT
Verkrijgbaar bij J. C. v. d. STEEN Co.
DE JOCKEY
DUS
EISCHT
No. 20203.
LEIDSCH OAG3LAD. Vrijdag 22 Januari
Derde Blad.
Anno 1926.
Z.WSTSER
STAAT
AAN DE SPITS
ENGROS
ENGROS
FEUIUETON.
Te Amsterdam is in da „Industrieele
Club" dc algeineene vergadering van het
'Verbond van Nederlandsche Werkgevers ge
houden.
Ir. C. F. Stork opende de vergadering en
hield daarbij een rede, waaraan het volgen
de is ontleend:
Vóór dat het mogelijke was in da Neder
landsche werkgeversorganisaties te komen
tot con zoo groole en naar wij hopen zoo
irrachtige vereemging a's de thans gevorm
de, is ccn voorafgaande ontwikkeling noo-
dig geweest in verschillende richling.
Do Yereeniging van Nederlandsche Werk
gevers, de oudste onzer drie organisaties, is
op den drempel van deze eeuw in Twente
gehoren en vond spoedig in ons gcbeelc lar.d
warme hrlangslclling en grootcn aanhang
in werkgeverskiingon.
Haar oprichters voerden een ernstigen
elrijd tegen de eerste editie Ongevallenwet,
welke zonder de krachtige opposilie uit
werkgeverskringen op kostbare bureaucra
tie zoude zijn uilgeloopen.
Als Vc-recniging in haar geheel heeft zij
onder meer in haar credit te boeken gehad
de oprichting van de Centrale Werkgevers
Risicobar.k, die in al haar latere uitbreidin
gen voor ons- geheelo bedrijfsleven van
steeds grooler belang is geworden.
ïk vertrouw, ü.,i ook in onze georgani
seerde vereoniging het streven naar be
dachtzame maar daarorn niet te angstval
lige verbetering van nrbcidsloeslanden en
sociale voorzorg zal blijven hecrsclien, en
dat daardoor ook in dc toekomst het verwijt
van achterlijke denkbeelden met fierheid
zal kunnen worden afgewezen.
- In 1017 is naast de oudste onzer drie ver-
aonigingen ccn neutrale werkgevérsvcrecni-
■ging opgericht die een nuttige organisatie
van tal van verspreide industrieele verccni-
gingen let stand bracht: lvct Verbond van
Nederlandsche Fabrikanlcn-Verecnigingcn.
Uit den aard der zaak werkte deze vcreeni-
Cjing in de eerste jaren van haar bestaan
eigenlijk uitsluitend op commercieel gebied.
Voortgaande merkte spr. op dat (er. ge
volge van dezelfde statuten-wijziging, na
den oorlog twee nieuwe vereenigingen wer
den geslicht, nl. hot Centraal Overleg, die
onderling overleg van verschillende ver-
oenigingen op het punt van arbeidsvoor
waarden behartigt, cn die spr, in dit ver
band niet nader zal liesnrekcn, en het Cen
traal Industrieel Verbond, dat zich op uit-
eluiiend commercieel cn economisch gebied
®ing bewegen.
Door den hier besproken loop der zaken
was de eigenaardige situatie ontstaan, dat
de Ver. van Nod. Werkgevers samenwerken
de met het Centraal Industrieel Verbond cn
daarnaast het Verbond van FabrikahlenVer-
conigingen zich nis neutrale werkgeversver-
cenigir.gen geheel op hetzelfde gebied bewo
gen, terwijl in liet algemeen door de leden
op sociaal-wetgevend en economisch gebied
f in dezelfde richling werd gedacht cn zij
commercieel veel gemeenschappelijke be
langen hadden.
Hol lag voor de hand, dat in de verscliil-
ïwvde vereenigingen stemman opgingen,
tvelke aandrongen op fusie:
Als meost wenschelijke vorm voor de Fu
sie werd oen voortbestaan van de Ye-reeni-
ging van Nederlandsche Werkgevers op ge-
ireorganiseerden grondslag cn met den nieu
wen naam van Verbond van Nederlandsche
■Werkgevers en liquidatie der beide vcrceni
gingen, gekozen.
Zooals men weel, vervolgde ir. Slork,
beeft degene die thans tot U spreekt zich
niot herkiesbaar gesteld en zal dus ue lei
ding in andere handen overgaan.
Aan het slo! van zijn rede sprak ir. Slork
den wensch uil, dal het Vcrboi.d onder de
leiding" van een nieuw bestuur cn in dezelf
de samenwerking met bevriende organisa
ties, waarin lot dusverre de verschillende
voréehiglngen 'móchten werkzaam zijn, veel
goeds zal tot sla'nd brengen in het belang
van de Nederlandsche industrie.
Namens het oude Verbond sprak de lieer
J. G. R-edelf, voorzitter van hel Verbond van
Ned. Fabrikanlcnvoreenigingcn cenigc woor
den van dank lot don lieer Slork.
Da fusie der drie organisaties Diverse
redevoeringen Bestuursverkiezing.
Toen mij, aldus spr., het voorzitterschap
van het Verb, van Ned. Fabrikantenvereni
gingen was opgedragen, wist men van mij,
dat ik een voorstander was van innig en
volledig samengaan mef do andere vereni
gingen en in mijns benoeming heb ik dan
ook een bevestiging gezien van don wensch
van de groota meerderheid mijner vereni
ging, om in dien geest toenadering (c ont
moeten. Toen dus ook van andere zijde de
wensch om lot (ttsio (c geraken werd geuit,
kon ik tb toegestoken band met ver' rouwe;:
aanvaarden.
Van onze 'zijde (reden in het nieuwe ge
bouw binnen een totaal van 1030 leden, te
weten: 33 verenigingen, waarvan 12 tedc-
raticf, 130 individueels leden en 03 dona
teurs. In 1923 traden nog toe 21 leden en 9
donateurs.
Wij verwachten, ahlus besloot do heer Rc-
delé zijn rede. hier to vinden een hecht ge
bouw, waarin de ■Nederlandsche industrie
zich thuis zal gevoelen, wetende, dat liaro
belangen tot recM cn tot uiling zullen ko
men, verenigende, waarin wij allen Ihn
zijn, rékening houdende cn eerbiedigende
o.ns ieders overtuiging, ook waar die af
wijkt van die van anderen.
De heer Alb. Spanjaard wijdde vervolgens
csnigt ivoorden van afacheid aan dc trouwe
leder, van het voormalige C. I. V.
Het C. I. V., aldus spr., heeft slechts
een kort leven geleid. Opgericht in 1929,
na do veelbewogen jaren van den oorlog
en in een tijd, dat het zakenleven nog in
volio glorie verkeerde,althans in schijn
bare glorie, werd in 'de Ver. v. Nederl.
Werkgever de behoefte gevoeld, de werk
zaamheden zoodanig te splitsen, dat onder
haar eigen zorgen bleven de sociale werk
gevers-aangelegenheden, terwijl aan de doch-
ter-verceniging het O. I. V. werd overgedra
gen alles wat meer in het bijzonder op
commercieel en economisch terrein lag. Ook
dit is In den loop der jaren geblekt» een
taak van groeten omvang te erin, nl meen
ik voor mij, dat het nie t noodig wape geweest
die werkzaamheden in twee vereenigingen
gescheiden le houden. De tp heeft mij
daarin gelijk gegeven, want steeds hebfcen
Ver. v. N. W. en Cl I. V. als esn goede
moeder en een goal; doehtsr in volmaakte
eendracht alle zorgen, op welk terrein ook,
samen gedeeld. Zjj het ook, dat de eind
beslissing bü twee nagenoeg verschillend
samengestelde besturen uitbleef.
En nu u'ü, aldus eindigde spr. zijn rade,
voor de keuze van eeu nieuw bestuur slaan,
ineen ik aan het woord van afscheid-aan
mij n leden en looral aan do oude bestuurs
leden, een woord van dank te moeten ver
binden voor do toewfiding aan het werk der
Vereeniging, en vooral voor de waardesriag,
die ik als voorzitter, steeds heb mogen
Ondervinden.
Hierna rojrdc de heer Muysken het woord
«'Ui, namens do leden der Vereïtvging ran
Nederl. Werkgevers, den heer Stork bjj zjjn
heengaan hartelijk dank te z,eggen voor de
eminente wjizs, waaróp hij gedurende zijn
voorzitterschap de veveeniging heeft geleid.
De doorwrochte redevoeringen, welke de
heer Stork in de jaarvergaderingen der
veioeniging steeds heeft gehouden, de wijze,
waarop hij de basluursvergaderingen wist to
leiden en het contact, dat lij met. dc ledan
onderhield, dit alles stemde spr. tot groote
dar.kbaarhaid. Hij vertrouwde, daarmede
namens alle leden te hebben mogen spreken.
(Langdurig applaus).
tij de daarop volgende wkieznig werden
tot bestuursleden gekozen do uaerem S. va>i
den Berg Jr., pres.-dir. der N. Vs. van den
Eergk's Fabrieken, te Rotterdam; Jos Blom-
jcus, dir. der WoHenstoIfeafabrick, J. A.
lilomjous, te Tilburg; ir. Hl C. W. van Dijk,
chef van den dienst van exploitatie der N. S.
te Utrecht; H. Smidt van Gelder, dir. der
N. V. Ver. Kom Papierfabrieken oor firma
Van Gelder Zonen, te Amsterdam; II. P.
Gdderman C.M.zn., lid der firma II. 1',
Gelderman Zonen, te Oldensaal; mr. A.
II a c-x, dir. der N. V. Mij. tot Exploitatie van
Limburgsche Steenkolenmijnen „Oranje Nas
sau Mijn", te Heerlen; J. van llall, dir.
van den houthandel v. h. Enthoven Zoon,
te Zwolle; D. J. van Houten, lid der firma
O. J. van Houten Zoon, te Weesp; M. C.
Koning, dir. du Stoomvaart Mj. „Neder
land", te Amsterdam; B. F. Krantz, lid dei-
firma J. J. Kranta Zonen, to Leiden;
Johan A. Laan, dir. der N. V. Wessanen'd
Kon. Fabrieken, te Wormerveer; B. H. M.
Lips, eed. etm. van Lips' Brandkasten- en
Slóten fabrieken, te Dordrecht; M. J. van
Löben Sols, dir. van de N. V. Steenfabriek
„De Loenensehe Middelwaard", to Velp; ir.
J. Muysken. dir. van Werkspoor, te Am
sterdam; Th. van Eavesteyn, dir. der N. V.
A. Hilton's Tabak- en Sigarenfabrieken, te
Delft; J. C. Reilelé, dir. van de N'. V. Bis
cuitfabriek „Victoria" te Dordreaht; ir. J.
F. E. Regout, gedelegeerde van dan l!aad
van Bestuur van do N. V. Kristal-, Glv- <-n
Aardewerkfabriek „Da Sphinx", te Maas
tricht; A. Spanjaard, oud-dir. der N. V.
Stoomspinnerijen Weverijen v.h. S. .1.
Spanjaard, te Berne; N. J. Voorsmit, dir.
der N. V. W. A Scholten's Aardappelmeel
fabrieken, te Groningen; dr. F. G. Waller,
gcd. com. der Nod. Gist- en Spiritusfabriek,
te Delft.
Tot algemeen voorzitter werd gekozen dr.
F. G. Waller, en tot voorzitters de herren
J. O. Redelen A. Spanjaard. Als alg;
secretarissen werden aangewezen de fieeren
dir. P. W. J. H. C' irt van der Linden en
mr. A. N. Molenaar; als secretarissen de
hoeren B. G. Slotemadrer en mr. .1. Ekker,
en als adj.-eeoretaris de heer A. Rorn Colt
hol'.
Dr. F. G. Waller, hierna aan het woord
komend, sprak zijn erkentelijkheid uit over
het feit tót. eersten voorzitter van het Ver
bond te zijn aangewezen. Ik zou, nidus
spr., echter de functie'niet hebben kunnen
aanvaarden, indic-n niet do hoeren Span
jaard en Redeló bereid waren gevonden
als voorzitters op te treden en een krach
tig aandeel te nemen in de werkzaamho
den, die de leiding van ons Verbond met
zich brengt. Bij zijn benoeming heeft spr.
echter als voorwaarde- gesteld het presi
dentschap slechts voor een jaar op zich te
nemen.
Do heer Wolier sprak vervolgens enkeie
woorden omtrent het doel van hot Verbond
en de toekomstige werking.
De heer Stork heeft er op gewezen, dat
bij de groote meerderheid vnn de leden van
do Ver. van Ned. Workgevors, van het Ver
bond van Ned. Fnbrikantenvcreenigingen,
en van het Centraal Industrieel Verbond,
de overtuiging was doorgedrongen, dat oen
fusie wcnschelijk en noodzakelijk was.
Wannoor wij voor een oogenblik de Ver.
van Ned. Werkgevers cn het Centr. Ind
Verbond nis één eenheid beschouwen, dan
waren doel en beginsel geen ander dan die,
welke bij het Verbond van'Ned. Fabrikan-
tenvereenigingen voorzaten.
Een eigenlijke principiecle roden voor
het bestaan dezer twee groepen wns dus
niet aan to wijzen.
In plaats van <lrie vereenigingen, ia thans
tot stand gekomen óén organisatie, omvat
tonde 417 -individueels leden en bovendien
38 vereenigingen van werkgevers, in totaal
1178 nijveren, die naar een ruwe schatting
een aantal van circa 300.000 arbeiders in
hun dienst hebben.
In "dit verband deelde spr. mede, dat de
Ver. van Ncd. Werkgevers en het Centr.
Ind. Verbond zich tot dusver bij groote
meerderheid cn rrijhandctestandpunt heb
ben geplaatst en dat het Verbond van Nca.
Fabrikantenvcrecnigingen steeds gemeend
heeft goed te duen dit veelomvattend pro
bleem in zijn midden niet tot een princi-
pieele beslissing te brengen.'
Voortgaande, merkte apr. op, dat het
Verbond zoowel zijn leden, alsmcdo do pu
blieke opinie beeft voor te lichten over alle
sociale onderwerpen, waarbij industrieels
belangen betrokken zijn.
Dr. Waller wees er voorts op, hoe vóór
den oorlog in Europa een sterk aangroeien
de bevolking, niet het minst do arbeiden
de aland, in welvaart steeds toenam, en
allerlei maatregelen, die groote uitgaven
met ziclit brachten, mogelijk bleken, welke
RECLAME.
9712
N.V.HOUANW
cnacauoEFi
r»d^TER2»ftEstKtN.>ACHT 18 en 20. LEIOEN
Bell U even 1127 op ©n wij zenden direct vertcjjenwoord *jer. 9738
kort tc varen nog voor iels ongerijmds vrer-
d.on werden gehouden.
De verklaring hiervan vindt men, indien
men zich rekenschap geeft van de reusach
tige industrieele ontwikkeling, met name
van West-Europa, en wanneer men tevens
in het oog houdt van hoe jongen datum
t deze ontwikkeling nog is.
I Het beste blijkt dit misschien uit het
feit, dat in 1860 in Duitechland slechts 12
millioen ton kolen werden geproduceerd,
waarvan natuui'lijk nog een groot gedcelto
moest dienen voor den huisbrand, terwijl
in 1913 dit cijfer ,do bruinkolen op steen-
koolwaarde berekend, gestegen was tot op
220 millioen ton.
In een Ln het Haagsch Maandblad ver
schenen artikel zegt ir. Stokvis, dab er,
ruw geschat, 250.000.000 paardekraehten op
de wereld zijn, die het werk doen van plm,
3.750.000.000 xnenschciï, dat is meer dan
tweemaal zooveel als de gohvC1"1 aarde her
bergt. - 4 ?v -
Deze ontwikkeling der techniek heeft het
ook mogelijk gemaakt, dat b.v. in ons land
de bevolkingstoeneming van 1860 tot 1920
geweest is van 3.309.128 tot Op 6.865.314, en
dat niettegenstaande deze reusachtige toe
neming de levensstandaaid sterk omhoog
ging, met name ook voor de arbeidende
klasse.
Wanneer men het groote leger van werk-
loozen in Engeland cn in Duitschland op het
oogenblik waarneemt, dan dringt zich de
vraag op of niet in het jaar 1913 een hoogte
punt bereikt is, waarbij Europa een groot ge
deelte van de overige wereld voorzag van
indu3lriecle producten en in ruil daan-oor
kreeg levensmiddelen en de voor de kleeding
onmisbare grondstoffen, als katoen, linnen,
wol, om van lal van andere noodzakelijke
grondstoffen en producten te zwijgen.
Voorts is er de reusachtige kapitaalvernie
tiging door den oorlog en dc daardoor nood
zakelijk geworden buiten-Europeeschc lee
ningen, die in hoofdzaak door Noord-Am e-
rika aan Europa zijn verstrakt. Dc rollen zijn
juist omgekeerd: Europa is vantrrediteur, de
biteur geworden.
Onder de voor ons land belangrijke
kwesties, aldus spr., behoort zeker wel de
vraag hoe onder dc zooeven genoemde veran
derde omstandigheden onze bevolkingstoe
neming van jaarlijks 100.000 menschcn aan
ccn beslaan moet worden geholpen cn welke
sommen daarvoor noodig zijn. Deze vraag
wordt betrekkelijk zelden in politieke debat
ten of in de pers naar voren gebracht.
Van 1889 tot 1920 steeg de bevolking van
4.500.000 tot op G.900.000, een toename dus
van 2.400.000.
(Jit do bedrijfstelling van het jaar 1889
blijkt, dat in den landbouw, veeteelt en tuin
bouw, in dat jaar werkzaam waren 525.000
personen, en in 1920 G2G.000 personen.
Daarentegen sleeg het nanlal personen dat
in de nijverheid werkzaam was, van 532.000
tot op 1.029.000 personen, cn zij, dio in dc
z.g. handelsbedrijven, dat zijn de overgroote
meerderheid van den warenhandel cn de
vcrkccrsbedrijvcn, werkzaam waren, van
269.000 op 581.000; dat in andere beroepen
van 311.000 op 444.000.
Dc overgroote meerderheid heeft in de
eerste plaats in de industrie cn verder in de
handelsbedrijven plaatsing gevonden.
Dr. Waller stelt op den voorgrond, dat hij
een warm voorstander is van den 8-urigen
werkdag, echter met dien verstande, dal deze
hief moe' leiden tot ccn sterk verminderden
levensstandaard.
Ten slotte wijdde dr. Waller uit over de
verstandhouding tusschen werkgevers en
werknemers. Aan dc hand van mededeelin-
gen verschenen in „The Times", deelde de
heer Waller mede, dat hij gelooft, dat op don
duur de samenhang van het economisch ge
beuren meer algemeen goed zal worden, en
zoowel tot werkgevers als werknemers het
besef zal doordringen, dat krachtige samen
werking van allen, die bij do productie be
trokken zijn, noodig is om onzen bestaanden
levensstandaard te behouden en zoo moge
lijk te verhoogen.
Ook op deze rede volgde algemeen ap
plaus.
Nadat de heer ir. C. F. Stork den algcmee-
r.en voorzitter mot dc door hem uitgesproken
rede had gelukgewenscht, werd de vergade
ring gesloten.
RECLAME.
TF.GEM KEELPIJN
0697
Uit het Engelse h
door
ARTHUR APPLIN.
Vertaling van
Mevr. M. J. LANDRóTOLLENAAR.
(Nadruk verboden).
(ÖG
,Ik voel me als een onmogelijk gc Jrochl,"
'Uiislerde hij, „een kruising van een wassen
elalage-pop 011 een doodbidder. Aardig van
jo het met me le wagen."
Fay had hem graag wiUcn vertellen, dal
hij alles voor haar was. dat alle anderen on
mogelijke gedrochten waren, marionetten,
die bespeeld werden door een of andere god
heid, die veel gevoel hel voer humor do
Kod der conventie misschien. Ze liet zich ge
heel gaan. Er hocrschte een absolute her
menie tusscher. hun lichamen, hun geest an
dc muziek. Het drong half tol haar door, dat
de dansvloer bijna leeg was, dat do men-
cchcn in groepjes naar hen stonden te kijken
rn samen (luisterden. Na Icn eersten dans
hoorde ze iemand Tuk's naam noemen. Men
had in hem den man herkend, die tegen
Johnson geboksl haden hem gedood
had. Even werd ze verlegen cn keek angstig
maar zijn gezicht. Maar Dcrringtón merkte
wan nicls.
DU was liet, wat hij noodig had om dc
onbehagelijke stemming kwijl to raken, die
lompson veroorzaakt had; om -de onbeha
gelijke voorstellen le vergaten en dat gevoel
van eenzaamheid le overwinnen, dat "hem
plotseling bevangen had.
Vreemd, maar hij had zich daarginds
nooit verlegen en eenzaam gevoeldhij had
er nooil tijd voor gehad cn gcleeld in een
wereld van mannen, van vee cn van paar
den. Ilior was het leven heel anders. Het
was een kunstmatige wereld, waar niemand
zijn' medemenseh vertrouwde. En de vrou
wen waren oppervlakkig. Ais ze van haar
opschik ontdaan werden, van haar poeder
en verf, haaT haarspelden en sierraden zou
er niet veel anders overblijven don ecu kap
stok, dacht hij.
Even drukte hij Fay vaster tegen zich
aan. De aanraking met haar slaak, jong
lichaam gaf hem een eigenaardige gewaar
wording. Zij was tenminste echt: vol levan,
oprecht én, onbevreesd.
„Dat va3 fijn," zei hij toen do muziek len
slotte voor goed ophield en zo langzaam
door de menschenmenigte hoen liepen.'„En
nu ga ik maar liever weg, want er zijn
zeker nog anderen, dio aanspraak op je ma
ken. Ais ik hier alleen blijf, zal ik me voe
len als cc-n uitgeknepen citroen."
Iemand, die blijkbaar goed gedineerd had,
klopte hem op den rug mot do woorden:
„Mijn vriend Pukl Daar is de man, die
Johnson r.aar de andere wereld geholpen
heeftl"
De menschen lachten en een lioera'tjo
klonk van uit do richting van da deur, "waar
een groepje mannen stonden te praten.
„Breng me hier vandaan," fluisterde Der-
rington angstig. Fay begreep, wat hij voelde,
maar toch deed het haar plezier, wint ze
was mensehelijk. Toen zs den ingang be
reikten, liepen ze regelrecht in de armen
van Bert Tompson. Zija zware, logge ge
stalte vorsjiei'iio den weg. Nadat Dorringion
hem verlaten had/was hij begonneii té drin
ken op hel succes van hel conlract, dal hij
den volgenden dag met Doban zou opstel
len. Hij was net zoo ver, dat hij zich be
wust was, dat hij niet heelemaal nuchter
meer was.
„Hailal" riep hij uit. „Dat is het (oppunil
Ik had wel kunnen raden, waarom je zoo
ccn haast had om weg tc komen. Je wou
zeker aan Fay vertellen, wal we afgespro
ken hebbenIk vind het best, hoorl Ga
mee, dan zullen we het met sjampie beklin
ken!"
Hij zag de menschen naar da anticham
bre slroomen door de geopende tusschcn-
dcuren. Hij hoorde gezoem van stemman,
ving enkele woorden opDat i9
hom...." „Nooit zoo iels gezien. Bij den
eersten sloot.„Sloeg hem neer, als een
slier...." „Ongelooflijk."
Hij zag do gelegenheid voor reclame, die
hem geboden werd. Hij pakte Puk bij den
arm en draaide hem len anderen kant op.
„Ga rnee. jongenlief. Heb ik liet je niet ge
zegd. Wo zullen allee wel in orde bren
gen." Hij slingerde naar voren. „Mijne
lieeren, ik heb vanavond hot voorrecht aan
u voor te stellen
Derrington rukte zich los, duwde Tomp
son zachtjes vooruit, greep loan Fay's hand
en trok haar mee naar buiten.
„Taxivlug. Carlton, Rilz, het
eerste het beste restaurant. Als het maar
vlug gaat.'-' Hij leunde achterover in do aulo
en lachte, toen ze wegreden. „Goede hemel,
wat een ontsnapping!"
„Ik kan niet zoo maar wegloopen. Ze zul
len me missen. Ik raag niet weg vóór
twaalf uur." Fay's stem klont angstig. Ze
was doodsbleek.
,.lk zal het wel voor je in ordo maken."
zei Derrington vroóhjk. „Maak je maar niet
bezorgd. Ik had je lech meegenomen, want
ik rnoet met je spreken."
„We wa hadden daar kunnen spre
ken."
Puk glimlachte een raadselachligen glim
lach, die Fay oen beetje bang maakte. Hij
kon zich voorstellen, wat voor een gesprek
dat geweest zou zijn in tegenwoordigheid
van Tompson. Hij greep haar hand en druk-
»to die tusschen de zijne.
„Vindt je het niet vervelend met mij ge
zien te wordon, na wat er van tb week ge
beurd is?"
„Nadat je voor ons gestreden en gewon
nen hebt?"
Hij hoorda het verwijt in haar stem. naar
antwoord verjoeg het gevoel van eenzaam
heid. dat hem overvallen had. Het verleide
hem, dat hij iemand toebehoorde, dat hij
verantwoordelijk was voor iemand anders
dan zichzelf.
De taxi reed hen naar het Piilz en Der-
rington zocht een tafeltje in de grill-room.
Het was er rustig; het licht gedempt. Er wa
ren weinig menschen en niemand lette op
hen. Puk deed alsof hij at om Fay aan to
moedigen. Hij begreep, dat haar maaltijden
verwaarloosd warden, als zo in Londen was.
Hel scheen een eigenschap van vrouwen te
zijn om mannen vol te sloppen en zelf hon
ger te lijden en in Fay's geval wist hij, dat
haar salaris niet voldoende was om zoowel
goede maaltijden als zijden kousen le koo-
pen, om te zwijgen over mooie japonnen en
echoentjes en dit had ze noodig voor
haar vak.
„Wat heerlijk," zei ze en keek hem danlc-
Eaar aan. „Ik bm ip eeuwen niet uit eten
eewecst."
„Ik dachl, dat j. dikwijls uitgmoodigd
zou worden."
„Niet dikwijls en dan meestal door een
verkeerd soort. Pech, hè?"
„Door mannen als Tompson?" vroeg hij.
Ze knikte c-ven en boog zich over haar
bord. Derrington keek haar eenigen tijd aan
zonder iets te zeggen. Het kostte hem zelfs
moeite om te doen, also! hij at. Ze bad iels
buitengewoon aantrekkelijks, iels, dal bij
nooit gezien had in andc-rc vrouwen. Zo
maakte het verlangen in hem wakker om
baar le beschermen te beschermen tegen
alle andere mannen. Ze zag er zoo teer en
lijn uit; de zachte, gladde zwarte japou, die
nauw om haar figuurtje sloot, deed haar nog
tengerder schijnc-n. liet griefde hom tc be
denken, dat ze alleen ir, Lc.ndcn was, bloot-
geslaan aan alle beleedigingcn cn ruwheid.
En toen hij bedacht, wat haar lot zou zijn
geweest nan de zijdo van Tompson, als het
noodlot hem niet in aanraking had gebracht
met Marton, fcpqeg hij koude rillingen. Het
leven in het Ve& Westen was misschien
ruw, maar het was eerlijk; in deze wereld
van overbeschaving was het gemeen en be
angstigend.
„Laten, we nu een sigarc! opsteken 1 ij
or,zo kolfie," zei hij. toen ze kiaar wns mei
eten, „dan kunnen wc rustig praten."
„Ik zou zoo vee', willen zeggen, maar ik
weet niet hoe," bekende Fay. „Ik woel. dat
we je zoo heel veel schuldig zijn."
Met een handbeweging legde hij haar ho'
zwijgen op. Zijn bewegingen waren als zijn
verdediging bij hei boksen. Ze weerden
alles af, dankbètuigingon en vleierij zoo
goed als aanvallen,
HVordl vervolgd)',
