DE JOCKEY
NO. 20198.
LEBDSCH DAGBLAD. Zaterdag 16 Januari
Derde Blad.
Anno 8926.
p buittnl weekoverzicht.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
De Eitfeltoren is aan 't roesten!
FEUIUETON.
Verderf vsn 't parlementaire
stelsel Zie Duitschland
en Frankrijk De Engel-
sche Uolencrisis.
Dengenen, die het parlementaire stelsel
een verderf oovdeelen voor de welvaart van
een land, wordt het tegenwoordig wel ge-
makkelijk gemankt om op voorbeelden te
vijzen. Nauwelijks is het jaar 1926 aange
vangen, of twee voorbeelden dienen zich
als van zelf aan: Duitschland en Frankrijk.
Zooals bekend, moest tegen 12 dezer een
ernstige poging onder de oogen worden ge
zien, "oni de üuitsche crisis op tc lossen,
die al van. voor Kerstmis dateert. Hoewel
einde vorig jaar de groote coalitie niet tot
stand gebracht had kunnen worden, had
men den moed nog niet geheel opgegeven.
Centrum en demoeraten oordeelden terecht
de groote coalitie de oplossing uit de moei
lijke omstandigheden. Behcflve genoemden
waren daartoe echter ook nog noodig: do
socialisten en de Duitschc Volkspartij, lot
de socialisten werd een soort ultimatum
gericht. Gevolg: een weigering. En daar
mee was de groote coalitie van Stvcsemanu
tot Schcideman van de baan.
Ten cindo raad heeft Hindenburg den
demissionairen rijkskanselier-nu maar weer
opdracht gegeven een kabinet te formecreo
en deze is daar druk mee bezig. Vermoede
lijk zal hij er in slagen een ministerie uit
de middenpartijen in elkaar te timmeren,
dat echter alleen kan leven door steun van
links of rechts.
De geheelo gang van zaken is voor dc
Duitseh-nationalen. die juist tochten toe
nadering tc bewerkstelligen.met den rech
tervleugel der Duitschc Volkspartij en niet
zonder kans op succes, eer. reden tot vreug
de en hun pers steekt dit ook niet onder
'stoelen of banken.
En inderdaad: het mislukken der groote
coalitie, de cenige combinatie, die ccn op
een meerderheid steunende regeering kon
opleveren, welke zuiver op den republikein-
sc-hen staatsvorm zou zijn gericht, kan al
leen rechts ten goede komen. Ook al be
grijpt men dat noch Centrum, noch demo
craten direct zich zullen willen leenen voer
ccn hernieuwd samengaan met de üuitseb-
Inat ion alen. Langzaam aan zal men echter
in die richting afzakken
Het landsbelang is door de socialisten in
Duitschland achter gesteld bij het partij
belang, ziedaar de conclusie, die uit het
gebeurde moet worden getrokken, l'.n nu
mag men verzachtende omstandigheden
pleiten, b.v. door er op te wijzen, dat de
socialisten in Duitschland bij al hun pogen
totdusver stank voor dank hebben geoogst
enz., het groote feit verandert er nu een
maal niet door.
Gezien de toenemende werkloosheid en
andere moeilijkheden, die nog te verwach
ten zijn, hebben dc socialisten uit partij
belang zich niet durven wagen aan verant
wóórdelijkheid voor de regeering, uit vrees
voor verlies van stemmen aan de commu
nisten. En dit, terwijl zooveel op het spel
at aar.
Geen wonder, dat de socialisten hard
worden aangeblaft zoowel door Centrum
als democraten en anderen, die echter
daarbij vergeten, zooveel als dc rol te ver
vallen van dc pot en dc ketel. Was het niet
liet Centrum, dat destijds de bakens ver
zette, en de Duitscn-nationalen in de re-
gcering bracht, uit partijbelang1? Liepen
dc D u it scK-n a ti on al e n bij Locarno niet weg
van achter de minister-tafel terwille van
partij-belangWe doen maar een losse
greep.
Doch met dit al. gaat Duitschland een
periode van nieuwe onzekerheid tegemoet
als gevolg van dominseren van partijbelan.
gen.
En misschien zal Pruisen den terugslag
ondervinden, daar het Centrum cenigc nei
ging vertoont, om dc groote coalitie daar
dan ook maar ineen te doen stortenOm
zoo wellicht nog eenige pressie uit te oefe
nen op dc socialisten
Het is altijd en altijd weer dat woord
partijbelang, dat als vergif voor het parle
mentaire stelsel werkt.
't Zelfde ziet men in Frankrijk. Terwijl
het land als het ware roept om maatrege
len tot redding van de franc, tot het op
nieuw op orde brengen van de finaneieele
toestanden, zijn de part^cn onder elkaar
nan het vechten alsof alleen hun „Recht-
haberei" op liet. spel .staat» niet het lands
belang. Douraer moet al weer vechten voer
zijn leven, als minister en met hem Briand,
die zich met hem solidair heeft verklaard.
De commissie uit de Kamer voor de finan
ciën heeft Doumer's plannen reeds weer om
hals gebracht, doch in plaats van te wijken,
gelijk zijn voorganger, wil Doumer den
strijd overbrengen naar de Kamer. Hij
handhaaft toch zijn voorstellen, die hij bij
dc Kamer zal indienen, ook al zal genoem
de commissie haar eigen plannen daarte
genover stellen, 'c Zal eon hardo strijd wor
den. En dit te meer, waar Briand's positie
niet zoo slecht staat, als op 't eerste oogen-
blik men licht zou veronderstellen. Bedoel
de commissie is toch in verhouding tot de
Kamer ietwat meer naar links georiënteerd
en dan: zal men uit de middenpartijen
Briand niet steunen om erger af te wen
den 1 't Zou nog zoo onmogelijk niet zijn
en reeds worden pogingen daartoe gedaan.
Doch al blijven Briand en Doumer dit
maal overwinnaar, wat zal er een volgen
den keer geschieden, terwijl nog zoo vele
voorstellen ongetwijfeld moeten volgen,
voor en aleer er ernstig sprake zal kunnen
zijn van een komen uit het finaneieele
moeras 1
Evenmin als in Duitschland is in Frank
rijk het aspect rooskleurig. Het parlemen
taire stelsel is hard op weg zich zelf te
vermoorden
Tot slot nog enkele losse opmerkingen.
Zoo van hier en daar.
In Belgic is het eerste slachtoffer in do
nieuwe combinatie gevallen: generaal Kez-
tens is afgetreden als minister van oorlog,
waar zijn collega's hem te suel gingen
inzake verkorting van den diensttijd.
In Roemenië blijft het ^onrustig als be
wijs, dat achter den troonsafstand van
prins Carol meer steekt dan dc liefde al
leen. Zou B rati ami's macht zoo nog verlo
ren gaan
In Engeland hebben mijneigenaren en
mijnwerkers hun standpunt aa ndc ingestel
de kolcncommissic meegedeeld. Heb lij at
een onbegonnen werk, om te trachten
beide partijen tot elkaar te brengen, zoc
diametraal staan zij tegenover, elkaar. Het
is voor de kolencommissie een vrij wan
hopige opdracht om te trachten iels goeds
te brengen. Gelukkig is cr nog tijd tot 1
Mei, maar het vooruitzicht is verre van
fraai.
Een goede Kerstmi- voor de win
keliers. „Baar geld" is hoofdzaak!
Het schandaal van de Eckener
inzameling. De „weldadigkekl?-
hrancho". Een merkwaardige eisch
v van de kunstenaars. Ë:n Relink
vonder.
Berlijn» begin Januari '23.
De -winkeliers hebben met Kerstmis toch
niet zulke, slechte zaken gedaan, als men
aanvankelijk in verband met den ellendig.»
toestand, waarin liet Duitschc bedrijfsleven
verkeert» vreesde. De kooplieden zjn heci
tevreden. In den beg-im?, in de weken voor
het leest, zag het er inderdaad donker uit.
Hot was als durfde niemand eigenlijk de
magazijnen binnengaan cn de hallen van de
grocto warenhuizen bicven wanhopig leeg.
Heel op het laatst» vlak voor den Heiligen
AVond, brak echter een kleine koop pad mie
les. Men had zuinig willen zijn en zich met
groote energie beheerscht; toen echter liet
ieesl van weldadigheid, liefde en goedheid
voor de deur stond, toen de Kerstboom
versierd cn zijn lichten reeds, bijna aan
gestoken waren, stormdo iedereen naar de
winkels om zich van geschenken te voorzien.
Daarin steramen de verklaringen van ver
schillende ^akenmenschtn overeen: er wer
den bijna uitsluitend gebruiksartikelen en
nuttige, practisehe voorwerpen gekocht
luxe dingen wilde niemand -hebben. Een zeer
opmerkelijk verschijnsel, dat een bewijs is
van het gezonde versland van de bevolking.
En nog iets anders heeft bewezen, dat de
Berlijners weer ontnuchterd en practisch
rekenen geleerd hebben, liet is een oud
gebruik in onze zakenwereld, dat ze in
Januari, als de Kerstdrukte voorbij is, haar
„iiiVenfcaris"-uitverkoopen organiseert. Dit
maal werd aangekondigd, oat de uitverkoopen
onmiddellijk na Nieuwjaar oegicnen zouden,
en ontelbare menschen hebben blijkbaar be
sloten de geschenken io geld. die ze met
Kerstmis gekregen hebben, niet, zooals dat
anders gebruikelijk is, in de dagen tussch.n
de leesten, dus tusschen Kerstmis en Nieuw
jaar, voor inkoop?n te besteden, maar zich
nogmaals te beheerschen, tot de groote
plakkaten en uithangborden met het opschrift
„Uitverkoop!" in de winkelstraten prijkten.
Want op het oogenblik, dat dez? bladzijden
geschreven worden het is de 2de Januari
en de eerste dag van de algemeene aan
biedingen tegen verlaagde prijzifi moesten
reeds in de ochtenduren in de Berlijnsche
binnenstad e:n groot aantal zaken door de
politie gesloten worden, omdat de orang van
_Let publiek gevaarlijke afmetingen aannam.
Do kooplieden hebben bij dezo uitverkoo
p-en hun prijzen'geweldig verlaagd. Al ver
dienen ze ook bijna niets meeV, al lijden zo
zelfs verlies het is hun hetzelfde: de
hoolozaak is voor hen, dat z:- op de een oi
andere manier baar geld in hun kas krijgen.
De grootste zorg is op liet oogenblik voor
iedereen in Berlijn: hoe kan ik mijn schulden
betalen? Dan eerst lean men er aan deuken
te verdienen. De algemeene toestand is zoo
somber geworden, dat men zich niet kan
permitteeren met een verre toekomst reke-
uing to houden, zooals een koopman eigenlijk
behoort te doen, maar ieder al bijna tevreden
is, als hij van maand tot maand ol van
week tot week, of zelfs van dag lot ciag
zijn begrooting in evenwicht kan houden.
De koopmanswereld heeft eenige hoop ge
vestigd cp het midden van do maand Januari.
Het heet» dat dan de Rijksbank haar disconto
zal verlagen en dat de Rijksbankpresident,
dr. Schacht, tegelijkertijd een verbetering
var. do credietverleeningsvoorwaarden zou
willen «invoeren. Daardoor zou aan den ge
vaarleken stilstand en storjoxfen in het eco
nomische leven wel e?n eiöJo komen. 01 de
verwachtingen verwezenlijkt zullen wórden,
meel do toekomst leeren.
In deze tijden van nood hebben hoogst
merkwaardige voorvallen, die zich bij de
„Zeppelin-Eckener-spende" afgespeeld heb
ben, een pijnlijke verrassing gebaard. Het
gaal hier om de groote openbare inzameling,
waarvan het deel zijn zal. de middelen tot
den bouw van een nieuw luchtschip bij
elkaar te krijgen, waarmee dr. Eckener, de
vroegere medewerker van Graaf Zeppelin cn
de leider van den tocht, die d& Z. E. III
verleden jaar naar Amerika maakte, een
enderzoekingsreis naar de Noordpool onder
nemen wil, zoo mogelijk te samen aiet
Amündsen. Het Duitschc volk werd opge
roepen, voor dit uit een cultureel oogpunt
zoo belangrijk deel, gaven te storten; <1:
brave burgers tastten in hun portefeuilles of
portemonnaies, om een scbplje bij te dragen
en nu verneemt men, dat alles wat tot
nu too is opgehaald, in de zakken is ge
vloeid vaneen groot aantal vaa leeg
loop ers.
Er was een reusachtig plan ontworpen.
Er werd een heel net van Sam me Is tellen",
„Zahlbiiro's"', directeuren, secretarissen, agen
ten en verdere beambten geknoopt. Uit (li?
golden, die binnenkwamen, werden en worden
salarissen, loonen, provisie'?, premie?, on
kosten (niet gering) bestreden. Duizenden
tienduizenden marken, die ten goede hadden
moeten komen aan een grootsch wetenschap
pelijk plan, zijn, naar men met verontwaar
diging hoort, <lcor al decs „administratiekos
ten" verslonden. Qt ongelooflijkste dingen
komen aan het licht. Collectanten voor de
verschillende wijken werden aangesteld, die
tct 16 procent van de bedragen, die ze de
bevolking uit den zak klopten, als loon \oor
hun opoifcrend werk opstreken!
Het spreekt van zeil, dat by deze be
noemingen het geheel© apparaat van do be
roemde „protectieV en „aanbevelingen" in
beweging gezet werd. Blijkbaar is cp die
wijze ©en zeer winstgevend nieuw - beroep
ontstaan. Zooals men anders bijv. zegt: „Ik
pa in de industrie" of „Ik ga in het bank
bedrijf", zoo kan men thans zeggen: „Ik
ga in (le weldadigheidsbranche".
Do verrassende onthullingen inzak: de
„Eckener-Spende" hebben de algemeene op
merkzaamheid van zelf cp het groote aantal
van dergelyke ondernemjigan gevestigd, uic
zich in het zedige gewaad der „weldadigheid"
hullen, om messtal in dit maskeradepak de
zucht naar vermaak te bevredigen. Men
vraagt zich af: wat leveren al dez3 feeste
lijkheden ten bate van de weldadigheid eigen
lek op? Men ziet. hoe geweldige kosten
gemaakt worden. Dat voor reclame, zaal-
huur, dansmuziek, zaalversiering, tombola'
„verrassingen", groote sommen bestead wor
den. Den deelnemers aan deze leesten, bals,
tea's, bazars worden bedragen, gelijk aan
een maandsalaris van een kleinen beambte
uit den zak geklopt, en wat komt daarvan
de „weldadigheid" ten goede? Op z'n best
is het eind van het lied een onzinnige wan
verhouding tusschen de onkosten en liet
batige saldo. Maar het nuchtc-re burgerver-
star.u, argwanend geworden, vraagt ach
cok af: hoe verhouden de posten zich onder
ling? Van afrekening hoort men meesial
weinig c£ in het geheel niets. Booze tongen
beweren, dat onder den post „reclame" nu
en dan zeer aanz.ealyko moeilyk te contro
leeren „uitgaven" staan. Er zouden men
schep. zijn. die, naar gemompeld wordt, bg
zulke feestelijkheden onder een fraai etiket
zn sfinnen. Och, teostotte wil iedereen leven,
en het is misschien uit het oogpunt vaa dc
hcogere levenswijsheid beschouwd, een gro
teske grap. dat enkele menschen dit doen
door te speculeeren op de domheid van
hun tijdgenooten.
Deze wanverhouding tusschen de opbr.ngsS
van groote weldadigheidsfeesten en de luxe.
die daarbij tentoongespreid wordt, schijnt
cp liet oogenblik in Duitschland aan de
orde van den dag. Zoo wil bijv. het Pruisi
sche ministerie van Kunsten en wetenschap
pen de arme kunstenaars helpen, dien het
natuurlijk bij de geldkrapte van aHe kringen,
bijzonder slecht gaat. liet wil in de eerste
plaats de beeldhouwers steun. n. die door
velerlei oorzaken werkelijk bijna geheel zon
der werk zijn voor een niet gering deel
door de van iedere versiering aikeerige
moderne architectuur. Dus werden „prijs
vragen uitgeschreven voor verschillende doel
einden, niet- betrekkelijk lioogd prrjz?n. Dit
geschiedde ook nu weer. om geschikte ont
werpen voor een paar bronnen in d:n Ber-
lijnschen botanische» tuin te krijgen. Men
ging zeer grootscheeps te werk en noodigde
verschillende „in Pruisen woonachtige beeld
houwers" tot deelneming aan den wedstrijd
uit. Verlangd werden daarbij uitgevoerde
modellen van een vrij aanzienlijke groott?.
De termijn van de inzendingen verstrijkt,
de jury verdoelt, de onderscheidingen, die
tezamen do aardige» som van 35.033 mark
bedragen. Maar als men nauwkeurig
oplet, komt men tot een verrassende tsgeu-
rekening. Want daar cr over da 350 ont
werpen ingekomen zijn, en daar men da
onkosten, die iedere de:1 nemende beeldhouwer
door zijn arbeid gehad heelt voor dc vor
ming in gips, honorarium voor modellen,
transport heen en weer en dergelijke op
bijna 20 mark schatten moet, blijkt, (kit
do beeldhouwers te zamen b(j de prijsvraag
ongGveer 70.000 mark uitgegeven hebben.
Trekt men daarvan af de genoemd1 som
aan prijzen, dan wordt het duidelijk, dat
de wedstrijd, hun 30.000 tot 35 030 mark
gekost heeft. Het is werkelijk lie cl zacht
uitgedrukt, als men een dergelijke manier
van doen als een ontzaglijke onzin ken
merkt. De kunstenaarswereld is dan ook
verontwaardigd cn eischt een grondig? her
vorming van het wezen van de nrijsvraag-
wedsli ij Jen.
Een klein wonder is In de Berlijnscho
schouwburgen verschenen. Een bekoorlijk
schepseltje, Toni Eick geheet-en, juist vijf*
tien jaar oud, zweefde als uit ean sprookje
naar ons toe en openbaarde zich als ecu
talent, dat de kiem van het genie in zich
tc dragen schijnt. Merkwaardig is het, hoe
ongewone verschijningen soms in meerdere
varianten gelijktijdig opduiken. Onlangs nog
werd in Berlijn een zangeresje ontdekt, die
met haar vader door het land trok en met
haar lieve stemmetje liederen voordroeg, die
de oude met de harmonica begeleidde. Totdat
op zekeren dag een kunstminnende dame
bemerkte, welk can prachtig materiaal hier
aanwezig was cn het meisje in verbinding
stelde met een van dr beroemdste Berlrjn-
schc zangleraressen, die het j >nge ding in
RECLAME.
KUIP, VU-EN VMËlVOQBmMtKH VftUKfftAttHL
9474
haar school opnam en haar vormde; de eerste
proeven van optreden in het openbaar heb
ben geestdrift gewekt. Zoo is ook Toni van
Eick uit het donker aan het licht getreden.
In den cfgelcopen winter, toc-n zj veertien
jaar oud was, kwam zo met haar mocd.T
Ly caiige B er lyrische kunstvrienden. De
bciuo dames, die niets bjsïten en 'wanhopig
uaar de mogelijkheid van verdienen uitkeken,
hadden iets eigenaardigs bedacht. moeder
zong geestelijke liederen en daarby danste
de kioine. De kunstvrienden, die daarbij
tegenwoordig waren, schudden glimlachend
het hoold en verklaarden eenstemmig, dat
het met het dansen niets gedaan was, maar
dut do bewegingen, do uitdrukking van het
1 gezichtje met de groote donkere oogen een
talent voor tconeelspeelster sch n n t; ver
raden. Men wees het aard g> meisje den
weg naar Max Reinhardt, die het in Weenen
liet ontwikkelen. Dezer dagen kwam Toni
dan in Miinchai op do planken, bracht allo
toeschouwers in verrukking, ontroerde oen
een ieder en toen zij nu als het on
schuldige „Katchen von Heilbror.n" in Hein-
rich von Kleöst's romantisch sprookjesspel
in Berlijn optrad, veroverde ze iu storm alle
harten. Een nieuw jaar is begonnen. Nieuwe
jeugd meldt zich en klopt aan de poorten.
Dr. MAX OSBORN.
Dc Eiffcltorcn Is aan 't roesten! Die
n«,;?t mare Irckl door Parijs. Die angsl-vnare
Irekt door de hcele wereld, en cischt even
de aandacht voor zich op, naast de belang
rijkheid der water-rampen en aardbevingen,
die dc aarde teisteren.
Dc Eiffcltorcn is aan 'l roesten! Er ging
oen weckclijkc schrik door Parijs toen dc
kranten dit „nieuwtje" vermeldden.
Door dc prachtige lichtende versiering
van zijn Citroen-reclame, die verleden jaar
tijdens dc groote internationale tentoonstel
ling dor „Arts Décoratifs" duizenden cn dui
zenden vreemdelingen naar boven deed sta
ren in don nacht, en die dc roem van den
Kiffclloren nóg grootcr maalde dan die al
was zijn de Parijzenaars nog óéns zoo
trolsch op hun Eitfeltoren geworden dan ze
reeds waren.
Dc Eitfeltoren hij is een onmisbaar on
derdeel van Parijs geworden. In dc 37 jaar,
dat hij cr staal, heeft hij zich zóó'n plaats
welen te veroveren in den geest van Parij
zenaars cn vreemdelingen, dat hij onaf
scheidelijk verbonden is aan het begrip
„Parijs".
,,'k Ben in Parijs geweest!' zegt iemand,
cri bijna altijd dadelijk volgt de vraag: „En
ben je op den Eiffcltorcn geweest?" -- Op
souvenirs" van Parijs, asclibakjcs, lucifers
doosjes, vaasjes, inkt-stelletjes, naaidoozca
schrijfmappen overal zio je hem afge
beeld. den Eiffel toren. In miniatuur .wordt
hij nagemaakt, bij wijze van schoorsteen-
versiering, bij wijze van pressc-papler, zelfs
Uit liet Engelse h
door
ARTHUR A PP LIN.
Vertaling van
Mevr. .NL J. LAN DRé—TOLLEN AAR.
(Nadruk verboden).
Hij haalde cc n bonter, zakdoek uit den
zak cn veegde zijn gezicht af-, zweetdrup
pels parelden op zijn voorhoofd. Ilij wachtte
af, wat Marton zou zeggen.
„Waarom haal je mij cr bij?"
„Ik bewijs*graag iemand een dienst, zelfs
al heeft hij me een poets gebakken." Hij
aarzelde een oogenblik en boog zich toen
tot hem over. „Bovendien moet Derrington
overgehaald worden. Dc- meeste menschen
kan jc vangen met geld, maar daar zal hel
hem niet aan ontbreken. Bovendien zal hij
zich hier willen vestigen cn opzien baren.
Ifel schijnt, dat hij erg op je gesteld is."
Weer knipte Tompson veelbeleekenend met
zijn linkeroog.
„Derrington i? in staat zijn eigen belan
gen te behartigen cr. daar zal hij wel op ge-
-èld zijn ook. denk ik." antwoordde Mar
ton. IIij stond op. „Ik kan ine er niet mee
•bemoeien. Je moet het hem zelf maar vra-
eciL"
.'lonipson strekte den arm uit en duwde
d:-!i In Ir... rwcer neer. „Een oogenMikjé.
11 loch r.ie! zoo een haast. Nu wijs ik je
een weg om uit jc moeilijkheden te raken,
om er weer boven op te komen cn nu wil jc
cr geen gebruik van maken."
„Ik ben niet van plan eenigen invloed
te oefenen op Derrington. Dat zou gemeen
zijn. Hij heeft me al eens uit den nood ge
holpen en dat is voldoende."
„Denk je, dat hij tegen Johnson gebokst
lieert, omdat hij zoo dol op jou is? Je bent
toch nic-t zoo onnoozel om dat le gelooven.
Denk eens aan wat er kif jaar geleden ge
beurd is. Hij heeft tegen Johnson gevochten,
omdat hij niet wou, dal ik Fay kreeg. Hij
wil haar zelf hebben en dal weet je-
bcst." Hij stak de handen in dc zakken en
keek peinzend naar het plafond. „Gek hè,
als zij er niet geweest was, zou de arme
Johnson nooit het hoekje om gegaan zijn.
Net zooals zijn vader plotseling uitkneep,
dank zij haar moeder. Ilij heeft je zeker
nooit gesproken over die cjuaeslic? Ze heb
ben hem dadelijk meegenomen cn het zeker
nooit verteld."
Marton antwoordde niet. Ilij bleef onbe
wegelijk zitten, dc" magere handen liet hij
rusten op dc knieënhet verweerde, gerim
pelde gezicht verried niets van wat cr in
hem omging.
„Hij zal het doen om Fav," zei Tompson
kalm. „Ik zal afstand doen van mijn aan
spraak op haar; de appel valt niet ver van
den boom, zeggen ze wel eensjf maar toch
meel ik bekennen, dal Fay iels heeft
Hoe hel zij, ik zat afstand van haar doen.
Ik zal mijn advocaat zeggen, dat de executie
nic! doorgaal en jij kunt hier blijven, totdat
Puk den Amerikaanschcn kampioen versla
gen heeft. Dan heb je gcnccg geld om al je
schulden af le doen, Marton. Waar denk jc
nog over, man? Hel is zoo eenvoudig als
twee maal twee vier"
„Ik doe het niet." Weer stond Marton op.
Tompson volgde zijn voorbeeld en gir.g vlak
voor hem staan.
„Je doet liet wet. En jc hoeft je cr niets
van aan tc trekken, als Fay bezwaren heeft.
Ze wil hem veel le graag hebben, vooral na
den wedstrijd van gisteravond. Zoo zijn
vrouwen nu eenmaal. Jij kan doen, zooals
je wilt. Derrington moet om het wereldkam
pioenschap vechten en hij zal Vrijdag met
mij mee naar Doban gaan."
.rik zeg je, dat ik er niéts mee le maken
wil hebben."
„Je moeti" Tompson keek Marton recht in
de oogen. Of wil jc soms, dat Derrington le
welen komt, wie zijn vader vermoord heeft?
En ben je cr op gesteld, dat, Fay hoort, wie
haar moeder naar de andere wereld gehol
pen heeft?"
„Je liegt," riep Marton uil.
Tompson schudde hel hoofd cn lachte
spottend.
„Waarom ben je dan voor de lijkschou
wing bij me gekomen om me te vragen of ik
wou zweren, dat ik met je in „Het Vliegende
Paard" had zitten praten, toen Sir James
Derringlon en je vrouw dood in je huis ge
vonden werden!"
HOOFDSTUK XVIL
'De lijkschouwing van Johnson vond (wee
dagen later plaats. Iloewcl iedereen Puk
voortdurend verzekerde, dal alles in orde
zou komen, voelde hij zich toch niets op
zijn gemak, toen men met het onderzoek be
gon. De stemming in liet kleine gerechts
gebouw was vreeselijk deprimcerend; dc
jury zag er uit als een verzameling knorrige,
domme, nuchtere mannen. De lijkschouwer
cn dc beid:" docioicn, die versla? moesten
uitbrengen van hel onderzoek, schenen hem
allesbehalve vriendelijk gezind le zijn.
Puk voelde zich een moordenaar. Ilij vond
het een onaangenaam gevoel. Het was niet
eerlijk. Ilij had al zooveel menschen zien
dooden in vechtpartijen, met of zonder
grond, dat hij gehard was of zelfs gevoel
loos. De rechtspraak in het verre Westen
was weliswaar ruw en snel, maar meestal
eerifjk cn onpartijdig. Dc atmosfeer, die hier
iheerschtc, maakte hem benauwd. En Tuk
was cr niet aan gewend om benauwd tc zijn.
Hij was blij, dat Marton de eenige aan
wezige vriend was.
Toen de jury zich terugtrok om tc over
leggen, sloop liij da zaal uit, verstopte zich
ergens, waar niemand hem kon vinden cn
stak ccn sigaar cp.... Zenuwen! Eigenaar
dig, want ai? een half dozijn Dago's in het
Verre Westen onder ccn boom of telegraaf
paal, waaraan een strop bengelde, hadden
beraadslaagd, of zc ham zouden ophangen,
doodschieten of vrij laten, zou het hem vrij
wel koud gelalen hebben cn zou hij zeker
niet bang geweest zijn.
Maar deze vreemde, sombere mannen, die
hem in twee rijen hadden zitten aangapen,
alsof hij een wonderdier was, zoo juist ont
snapt uil den dierentuin, maakten hem
bang. Het was, alsof ze niet meer mensclic-
lijk waren cn gemis van menschelijkheid
was het cenige, dat Peter niet begreep. Als
zc besloten hem op te hangen, dan^ zouden
ze het niet eigenhandig doen: misschien
vond Peter daarom wel alles zoo laag en laf.
Niet, dal er veel kan? was dat hij opgehan
gen zou wordt.n, maar ze zouden hem ge-
vangenisslrat kunnen geven.
Dal zóu Tonia het Jog verbeterde jiij
zichzelf sne-1 grieven; hel Jog zou het
vreeselijk vinden. Bovendien zouden Mar
ton cn Fay dan overgeleverd zijn aan Bert
Tompson.
Fay. Het was grappig, maar Jnj voelde
zich verantwoordelijk \uor haar. Ilij vond
het prettig. Ilij was nooit eerder verantwoor
delijk geweest voor een vrouw.
Toch maakte het het leven r.ie! gemakke
lijker. Het was de reden, dat hij het bijna
even naar vond oro gevangenisstraf ie krij
gen al9 om opgehangen tc worden. In Ame
rika zou hij cr niets om gegeven hebbeu,
maar in EngelandZ« zouden hem be
schouwen als een Loef; Marton zou het
volend vinden hem in zijn huis Tc ontvan
gen. Als een huwelijk nwl Fay de cenige
manier was orn dc familie tc redden, z..u
dal ook uitgesloten zijn. Trouwen! Ilij voel
de een warmen gloed door zijn lichaam
gaan.
In de gang werd zijn naam afgeroepen.
Ilij verzamelde al zijn zelfbehecrscbing cn
liep terug naar de sombere, muffe recht
zaal. Do jury was teruggekomen. Ze zalen
weer man aan man in twee gelederen. Be
halve do president, kedk iedereen hem koud
en nieuwsgierig aan. Hij begreep dadelijk,
dat hij minstens schuldig bevonden was aan
manslag.
De president stond op. Ilij beantwoordde
ccn vraag van den lijkschouwer. Wat een
vormelijke, kinderachtige bombast. Puk
leunde glimlachend achterover: het kon
hem nu niets meer schelen. Ze mochten
zijn lichaam meenemen en aan de galg h iu-
g.D, of in de gevangenis gooien. Maar zijn
zi' 1 was onoverwinlijk; daar konden ze
nooit aankomen. Met zijn ziel zou hij blijven
strijden voor de familie Marlon. Ilij had
nog steeds de sigaar tusschen de vingers.
E«*n dun rookspiraaltje krinkelde omhoog.
(Wordt vervolgd).
