THE AMERICAN LUNCHROOM
Heden en Zondag Avondconcert
ELITE-AVOND
Steenstraat 55 Telef. 2509
Kfaandag S4 September
VIOOL- EN PIANO-RECITAL
De Fteisgenoote
No. 20094.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 12 September
Derde Blad. Anno 1925.
MET RESTAURANT
Alsdan zullen de Heer en Mevrouw
ROTOWSKY
als gasten den avond vullen met hun
BRIEVEN UIT BERLIJN,
FEUILLETON.
g) BUITENL. WEEKOVERZICHT.
Het werk te Genève Over
eenstemming over de veilig-
heidspact-confeientiè Oos-
tenrijk's financieele voogdij
Mosoel en Marokko.
Wederom worden tc Genève vele schoone
woorden gesproken over don eeuwigen
vrede. Daar is toch bijeen de 13e Volken-
bondsvergadering. Over het getal behoeft
men zich niet ongerust meer te maken, dat
heeft de kwade beteekenis al wel verloren.
Twee „groote" redevoeringen zijn er gehou
den, n.l. door -Painlevé, den Franschen mi
nister-president, die thans reeds weer in
Elzas-Lotharingen al speechende rondtrekt
en door Chamberlain. Beider speechen heb
ben teleurgesteld. Zij hielden zich toch al
zeer op ruim baan bij het pleclilig vast
leggen van hun liefde voor de vredesideaal.
Painlevé's speech schijnt zelfs door de En-
gelschen van te voren te zijn gecorrigeerd,
wat een aanduiding mag hecten van goede
harmonie, hetgeen wel eens anders is ge
weest. Dat het protocol van Genève dood is
en voorloopig dood blijft, daaraan kan geen
twijfel meer bestaan. Painlevé roerde het
angstvallig totaal niet aan, Chamberlain
verdedigde nog eens het afwijzende Engel-
sche standpunt. Men weet, hoe John Buil
propageert de volgwijze van aparte verdra
gen, waaruit op den duur dan -een alles
omvattenr geheel zou kunnen worden ge
vormd. Belangrijker dan deze twee toon-
aangevers in het Europeesch concert spra-
3:en Zahle en Unden, resp. minister van
buiten 1. zaken van Denemarken en Zweden,
die het vurig opnamen voor de ontwapening
en een arbitrage, gelijk het protocol feitelijk
beoogde, doch hun woorden blijven voor
loopig verre toekomstmuziek. In het aller
gunstigste geval zal op een volgende verga
dering advies worden uitgebracht. Verder
brengen zij het ongetwijfeld zeker niet. Of
het met het nog komende Fransche voorstel
over een algemeene economische conferen
tie die, dat zij erkend, ook broodnoodig
is anders zal gaan?
Veel grooter belangstelling dan voor het
directe Volkenbondswerk, bestaat echter
voor wat daar zoo tusschen de bedrijven
door onder de „grooten" is afgehandeld. De
aanwezigheid van Briand, Chamberlain.
Vandervelde en ook van Mussolini's ver
tegenwoordiger Scialoja was een bijzonder
welkome gelegenheid om de kwestie van
hot veiligheidspact te behandelen. Zelfs een
klein auto-uitstapje naar Aix-les-Bains,
waar de Engelsche premier Baldwin een
kuur doet, werd daarvoor gemaakt. En men
is het eens geworden. Het moeilijke vraag
stuk is nu in een stadium getreden, dat een
regelrechte gedachtenwisseling tusschen par
tijen alleen verder kan voeren. Een soort j
uitnoodiging voor een bijeenkomst is daar- j
Om tot Stresemaim, den Duitschen minister
van builenl. zaken gericht of slaat op het i
punt tot hem gericht le worden. j
Hoewel geheel en al gaande builen den
Volkenbond om, zou het slagen van de vei- 1
ligheidspact-bemoeiingon wel eens het be-
langrijkste succes kunnen zijn, dat de Vol
kenbond trdens zijn kortstondig bestaan
wist te verwerven 1 Hopen we daarom het
beste
Polen en Tsjecho-Slowakije hebben te j
Genève hemel en aarde bewogen, om mee
le mogen doen aan de komende conferentie,
doch -dit is geketst. Begrepen werd, dat al
dus het vraagstuk der grenzen in het Oosten
te veel naar voren werd geschoven. Niette
min hebben zij een klein succes te boeken.
Zij zullen althans in de nabijheid mogen
fcijn om advies te geven, zoo dit wensche-
lijk wordt geoordeeld. Van Frankrijk's steun
kunnen zij zich verzekerd houden. Gelijk
ook Oostenrijk heeft genoten bij zijn pogen
reeds direct ontslagen te worden uit de
financieele voogdijschap. Gelukt is het Oos
tenrijk nog niet, daar Engeland in het be
lang van de Engelschen, die deel hebben
in de restauralie-leeningen, zich daartegen
verzette, maar lang zal de voogdij, als alles
goed gaat, dan toch niet meer duren. Ver
moedelijk zal deze volgend voorjaar defini
tief worden opgeheven en wordt Oostenrijk
yrij ook van mr. Zimraermann. De
Fransche bereidwilligheid moet natuurlijk
grootendeels worden teruggeb?acht op den
wensch Oostenrijk aangenaam ie stemmen
en zoo te ageeren tegen de aansluitings
plannen bij Duitschland, waarvan Ma
rianne, gelijk bekend, een verwoed tegen
standster is.
Vrede en veiligheid en ontwapening, deze
drie heerlijke dingen in deze drie woorden
belichaamd, zijn weer eens binnen het
streven der leiders in Europa en die leiders
spannen zich in om die mooie woorden om
te zetten in daden Tenminste, dat zou
men toch mogen verwachten. Stel daar
tegenover nu eens direct Mosoel en Marokko.
Do tegenstelling is dan wel ietwat grof. Om
Mosoel vechten pelroleumbelangen, om Ma
rokko koloniale in algemeenen zin. Nog is
de strijd om Mosoel er een aan de groene
tafel, doch zal dit zoo blijven? is geen
gunstig teek en, dat Mosoel al weer in een
aparte commissie is gestopt om er wanneer
weer uit te komen.Men weet er blijk
baar geen raad mee.
En Marokko! Daar is eindelijk losgekomen
de z.g. beslissende actie tegen Abdel Krim.
Dc Spanjaarden hebben de reeds zoo lang
aangekondigde landing bij Alhucemas met
behulp der Fransche vloot volbracht en
staan daarmee onder de rook van de resi
dentie van den leider der Riffs, die zelf een
hevigen aanval inzette op Tetouan en daar
de Spanjaarden blijkbaar in gevaar brengt.
Maar Petain komt nu te hulp. Het groote
Fransche offensief is mede ingezet. En*nu
is het maar afwachten, wat deze aanval
oplevert. Een terugdeinzen der Kabylen in
de bergen geeft geen oplossing. Zij, met hun
leider, moeten vernietigd worden, anders
hebben Franschen en Spanjaarden slechts
uiterlijk succes, geen daadwerkelijk.
Zeer eigenaardig is, dat Abdel Krim be
weert tijdens Poincaré's bewind te Parijs te
zijn geweest om over eept vrede te onder
handelen, maar niet door deze voor de
Europeesche politiek zoo sombere figuur
werd ontvangen. Poincaré durft dit niet
ontkennen Een vrede door een vergelijk
was dus wellicht mogelijk geweest, deze is
geweigerd. In de plaats daarvan een bloe
dige en zeer kostbare oorlog.
Woorden en daden zijn er wel twee. Of
geldt ie Genève het vredesgepraat alleen de
z.g. „beschaafde" wereld?
Met den vrede in economischen zin blijft
het overigens in menig land mis. In Duitsch
land en Engeland vooral dreigen aan den
arbeidershemel donkere wolken, die niet
gemakkelijk zijn le verdrijven. Het Engel
sche vakvereenigingscongres, dat langzaam
maar zeker afzakt in syndicalistischen j
geest, doet daaraan ook geen goed."
Tusschen de mazen en de knoopen
van het spoorwegnet.
(Van onzen Porrenen Correspondent)
(Nadruk verboden.)
Parijs, 1 September.
Eergisteren, een treinbotsing b(j Basel.
Geen doodeo, alleen gewonden. En een trein
botsing bij Lisieux; alleen beschadiging vam
van materiaal. Gisteren een trein-botsing
bij Sarregnemines, dén spoorweg-beambte
gedood. Na de ernstige spoorweg-ongeluk
ken te Amiens, te SainGDenis, te Sens,
.komen deze tijdingen als het laatste ge
rommel van een zich verwijderende onweers
bui. Hopen wij, dat het 't einde is van de
„zwarte serie".
Zooals de rivier iiaar overstroomingen
heeft, zouden de rails op dezelfde wijze
haar periodieke rampen-reeks hebben?
Ik heb eens van nabg den spoorweg wil
len zien en zjjn automatisme, de meest
moderne uitdrukking der fataliteit. Men ziet
den spoorweg! niet wanneer men reist. Om j
hem te zien moet ge te voet over den ballast
loopen, in de omgeving van een groot station.
De Plaine St-Dcnis. Acht hoofdlijnen
naast elkaar, vier naar het Noorden, uit
gaande van Parijs, vier in tegenovergestelde
richting, naar het garde du Nord toe. De
meesten zich splitsend met zjjirjnen naar
loodsen of emplacement.
Als ge zoo over de rails stapt, is het
of het geometrisch doolhof ingewikkelder
wordt, naarmate ge verder er in doordringt.
De driehoeken der wissels en kruisingen
brengen verwarring in de evenwijdigheid
der staven; een merkwaardig optisch be
drog doet u duizelen tot er niets meer even
wijdig lijkt. Het draait u voor de oogen.
Daarbij is de bodem kunstmatig een fa-
brieks-vloer van verscheidene hektaren. Zelfs
de ballast is van metaal. Het is een slakken-
residu uit den boogoveo, beter bestand dan
grint tegen de voortdurende trillingen.
Hier en daar bromt een stalen mijlpaal aan
onze voeten; er zit een motor in, die een
wissel verzet.
Iets verder worden twee vergalde ko
geltjes langzaam op een rail geschoven aan
net uiteinde van een stalen pen. Het zijn
als sinaasappeltjes op de punt van een vork,
opgediend door een onzientharen, onderaard-
scnen maitre d'hötel. Het zijn knalpotten,
voetzoekers, die met nevig lawaai zullen
springen, wanneer straks een trein er over
rijdt, en zij doen dienst, wanneer het mist
en, gelijk nu het geval is, de semaphoor,
de misthoorn, niet werkt
Nog weer elders ligt midden tusschen
een paar rails een breed stuk veterband,
overdekt met ronde knopjes. Dat is, wat
de ingewijden hier noemen ,,(e crocodile",
de krokodil. De knapjes zjjn electrische
contactjes, welke met stroom geladen zjjn
zoolang de weg niet vrij is. Als een loco
motief trachtte hier overheen te rijden,
niettegenstaande het onveilig zjjn, zou de
metalen buit, die hij onder op zjjn buik
beeft over de electrische knopjes schui
ven en contact maktn, en do stroom zou
de stoomfluit op de machine in werking
stellen en hem een alarmkreet ontlokken.
Op de locomotief zouden de signalen van
onveilig hun weerklank vinden.
Nog weer elders zien we weer iets
anders; ezo paal met een doos er op. Uit
de doos steekt een soort gramofoonhoorn,
dik onder de roet. Hot is een luidspreker,
die den machinist zal toeschreeuwen te
stoppen, als hjj hier voorbij mocht rijden,
terwijl de weg niet veilig is.
Achter ons hooren wij plotseling een luid
gillend gefluit. Een rookpluim snelt nader...
De inspecteur, die mijt rondleidt, neemt mjj
bij den arm.
Vrees niets.... Ziet u niet dat sein?
de weg waar wjj loopen is afgesloten.
Er is moed toe noodig, het te geiooven,
doch enkele seconden fater davert de mo
talen wervelhoos aan ons voorbij, twee meter
van ons vandaan, een lange, blauwe slang
achter zich aanslepend van luxueuse carros
serieën cn ruiten. Het is de sneltrein van
Calais. Zifn vaart begint te verminderen,
daar hij het eindpunt: Parjjs nadert. Hjj
loopt nog maar 90 K.M. per unr.
En bjjna op hetzelfde oogenblik komen
van den tegenovergestelden kant twee snel
treinen aandaveren, naast elkaar voorwach
tend, gelik op, als racewagens op het auto
renbaan. Honderd meter verder wjjken zjj
ui (een, in tweo harmonieuse bochten, de
een zich richtend naar Pontoise, do ander
naar Chantilly.
Tusschen de vjieen splits aide lijnen staal
een vreemd gebouwtje, een hooge glazen
kooi op een voestuk van cement Door een
groen grasveldje omgeven, is het als een
eilandje van rust en natuurlijkheid in deze
ijzeren razernij. Dat is de „cabine no. 2".
Heel het noordemet van Frankrijk hangt
af van dit glazen huis. Viel het in elkaar,
dan zou er in enkele uren tjjjds niets meer
over zijn van het intense verkeer op de
lijnen der Compagnie du Nord.
Op de lijnen rondom deze cabine zijn
zegt mij de inspecteur 400 verschillende
richtingen mogelijk. De chef-wissel wachter
daar-boven moet steeds gereed zijn ze te
gebruiken op elk oogenblik, volgens de be
hoefte van het verkeer.
Heeft hij veel helpers, die wiaselwach-
ter?
Nooit meer dan twee. De uren, dat
het kalm is, is hjj alleen. Dat is het geval
op dit oogenblik.
W0 gaan naar bionan. De parterre-ver
dieping, als ik bet voetstok van dit padden-
stoel-vormig gebouwtje zoo noemen mag,
wordt ingenomen door een lavabo, drie kas
ten voor de hoeden en jassen van de manneD,
de electrische batterijen en een vulkachel.
Op de eerste verdieping, in een groote
zaal, onder een laag plafond als geheel
bekleed met electrische geleidingen, toont
oen veldbed ons, dat iemand daar den nacht
heeft doorgebracht. Als een kamerscherm
dragen groote ijzeren ramen evenzooveel
elee tro-magmeten als er wissels of signalen
te bedienen zijn. Een bundel kabels naar
de verdieping daarboven om er de bevelen
te ontvangen. Want het is in- die bovenste
3298
RECLAME.
verdieping, glazen uitkijkpost, vanwaar men
haast zonder ze te hooren de trein»
riet, die beneden voorbjj glijden als speel
goed, dat de hersens zetelen van bet ge
bouw. Een meubel van gewast notenhout,
tien meter lang, staat midden in het vertrek.
Negentig hefboompjes vertegenwoordigen elk
een van de gebruikelijke routes. Maar, nog
maals, bet aantal kan worden verviervou
digd, dank zij enkele supplementaire hef
boompjes. Boven het meubel hangt een mat-
glaze'n bord waarop in lichtlijnen het par
cours, dat ingeschakeld is, zich afteckent.
En natuurljjk geven de treinen ook aan
wanneer zjj passeeren.
Vol aandacht loopt een man heel dit
klavier van hefboompjes af, slaat het oene
naar beneden, trekt hel andere op, en
verliest het geheel slechts om naar de tele
foon te gaan uit het oog, of om een eleo-
trisch contact in te stellen, dat een sein
op veilig stelt, wanneer hjj weet, dat de
weg vrjj is.
Bij alles wat deze man doet, verandert
het plattegrondje in lichtlijnen op liet mat
glas. De richting der rails wijzigt rich er
op in minuscule signaaltjeö getrouwe af
spiegeling van de echte signalen op den
weg verschjjnto getrouw of verdwijnen.
En de man heeft slechts een blik naar
buiten te werpen, als het helder weer is, om
te zien of de seinen wel gewerkt hebben
zooals op het bord staat aangegeven.
Trouwens, allee is zóódanig berekend, dat,
mocht het toestel eens verkeerd werken,
de seinen automatisch op „stoppen" worden
gezet.
Maar hoe kan dan nog eau ongeluk ge
beuren? hoor ik u vragen. En is het niet
juist daar bij St. Denis, dat de trein uit
Amsterdam op dien uit Rjjhsel liep, veerti:n
dagen geleden?
.Vanuit de cabine van St. Denis kan men
den seinpaal zien, welke den machinist had
moeten tegenhouden. Heeft het sein niet ge
werkt, dien 14dec Augustus? Heeft de m.>
chinist het niet gezien? Het ongeluk bewjjst
in elk geval, dat, niettegenstaande het uiterst
nauwkeurige mechaniek, dat de reizigers als
automatisch schijnt te beschermen, toch nog
het menscheljjk initiatief niet geheel heeft
uitgeschakeld bij het besturen der treinen.
Het signalen-systeem der spoorwegen in
een oud land als Frankrijk ondergaat op
het oogenblik een transformatie-crisis, waar
aan geen ontkomen mogelijk was. De::e crisis
is Amerika bjjv. al lang te boven, dank zij
het feit, dat de meeste groote lijnen aldaar
jong z(ju. In de meeste landen, welke eerst
onlangs met een spoorwegnet werden be
giftigd, werd de volmaaktheid natuurlijk
dadeljjk bereikt doordat men elders geleerd
bad en bovendien do techniek over de
nieuwste middelen beschikte reeds tijdens
den aanleg. Zoo bezit Zuid-Mandsjoerije eetx
spoorwegnet, dat op het gebied van signa
lisatie alles wat er in Europa bestaat ver
de baas is.
Het zou schatten geld, energie en ar
beid kosten om in een land als Frankrijk
dit belangrijke onderdeel van het spoorwezen
te brengen op het peil van dezen tijd.
Ja, eigenlijk zou hot niet eens mogelijk
zqii als men niet het gansche verkeer een
paar jaar zou kunnen stilleggen. En dit
ge zult het toegeven zon toch lastig
8aan—LEO FAUST.
Berlijn, eind Augustus.
De dnurte-crisis Alles
wankelt. ..Dynastie Stin*
nes". De nienwe revue.
De geestige bankdirecteur
We maken in Berlijn, of liever in geheel
Duitschland, weer eens een crisis door. De
hoeveelste crisis het sinds het eind van
den oorlog is, zal moeilijk te zeggen zijn.
Ditmaal is het niet een van politieken,
maar van economischen aard: ze is toe te
schrijven aan de beangstigende algemeene
prijs verhooging, die reeds in het begin van
het jaar is ingezet, die echter nu, aan het
eind van den zomer, tot een bijna ondra
gelijke hoogte is gestegen.
Ieder klaagt en jammert. Iodcre koop
man, iedere groothandelaar en iedere huis
vrouw. Alles kost meer dan vroeger en het
bare geld is krap Dus wederom vorkeeren
we in ccn zeer onaangename situatie.
Waar komt deze prijsstijging vandaan?
De verklaring is niet moeilijk. In een
land, dat voortdurend reusachtige geldsom
men te betalen heeft, moet noodzakelijk
gebrek aan kapitaal ontstaan. Wie crediet
noodig heeft, moet rente betalen, dat het
hom groen en blauw voor de oogen wordt.
Dat tracht hij weer binnen te halen door
de waren, die hij produceert, in prijs te
verhoogen on zoo rolt de golf verder.
Tot overmaat van ramp komen daar nog do
tarieven bij, die de Rijksdag onlangs beslo-
(Uit 't Fransch van GUY CHANTEPLEURE).
Geautoriseerde vertaling van W. H. C,
33)
0, zij is het beste schepsel, dat je je
kunt voorstellenReeds de eerste maal,
dat je kwam, heb je haar al ingepaJmd.
Ze zei me toen: „Wat treurig, dat zoo'n
lief, klein koninginnetje, als zij is, moet
werken bij menschen die niet waard zouden
zijn haar dienstboden te zijn".... En zij
was er bijzonder trot9ch op, dat je haar
koekjes zoo lekker vondt.... Ik zal haar
even zeggen, dat je vannacht bij ons blijft.
Ga nu daar eens ziten, bij het vuur....
Toen zij aan zijn verzoek voldeed en in
den grooten fauteuil bij den haard was
gaan zitten, sprong Jap op haar schoot en
ging liggen, alsof dat zoo maar mocht.
O, dit is Jap, je kleine vondelingetje.
Zij wilde niet hebben, dat Willem Jap
van haar schoot nam, en kuste haar zwarte
kopje.
Arme, kleine Jap, ze was toen nel als
ik nu.... zoo alleen en zoo verlaten.
Je hebt haar, evenals mij, tot je genomen,
Kerjean.... maar haar mag je bij je hou
dengelukkig diertje.
In haar stem lag zoo'n diep bedroefde be
rusting, dat Kerjean zijn oogen voelde voch
tig worden.
In de mooie, Brelonsche kamer was Phyl
lis één en al verbazing.
0! wat is het hier beeldigdat
tyoote bed met süilen. dal als een huis kan j
worden gesloten.en al die oude, eenvou
dige meubelen, wat zijn die mooiO,
wat bevalt me dat alles 1
Zou je 't niet koud hebben? vroeg
Kerjean zorgzaam. Het vuur wordt dadelijk
aangemaakt
Ik zal geen kou voelenwamt het
is me zoo heerlijk warmvan binnen.
Wat zal ik lekker slapen't Zal me zijn
of je moeder over me waakt, Kerjean....
En misschien, misschien geeft zij me wel
goeden raadin mijn droomOch,
Kerjean. als je lieve moeder er nog was
dan had ik mogen blijven, nietwaar?
Ja, Phylleke.
Er werd weer gebeldnu was 't het
briefje van Colette. Kerjean nam het aan,
herkende de hand en deed de enveloppe in
zijn zak.
Goeden nacht, Phylleke 1
Goeden nacht, oude, trouwe vriendI
Phyllis hield even zijn hand in de hare
en zei, hem glimlachende goed in zijn oogen
ziende::
t— Al weer heeft de Reuzen-Bizuth de
prinses gered!
XI.
Willem sliep slechts gedurende een deel
ven den nacht en werd bezorgd wakker.
Het lot van Phylleke en de oplossing van
liet vraagstuk, die hij haar beloofd had,
hielden hem meer bezig dan hij wel dien
stig achtte haar te bekennen.
Toen hij om half acht in gezelschap van
Jap in de eetkamer zat te ontbijten, kwam
Phyllis binnen, helder als een zonnestraal.
Anaïk volgde haar met een presenteerblad,
waarop een kop chocolade tusschen twee
bordjes met beschuitjes stond te dampen.
Goeden morgen, Kerjean. Anaïk had
me mijn chocolade in mijn kamer tfehracbi
maar ik vond het prettiger met jou tc ont
bijten.
Een witte japon, ruim en soepel als het
gewaad, waarin op prenten engelen worden
afgebeeld, omhulde haar in lange, ruiine
plooien. Zij had ziah nog niet gekapt en
droeg heur haar in twee vlechten. Een strik
van wit satijn lint, waarmee zij boven haar
linker-oor een lok had opgenomen, vormde
een dikke toffe.
Kerjean glimlachte.
Goeden morgen, Phylleke.... Is dat
nu het lint, waaraan mevrouw Chardon-
Pluche zich zoo ergerde?
Juist 1 Erger jij je er ook aan?
Nu, ik moet bekennen, dat ik beter
legen een „stootje"- kan dan mevrouw
Chardon-Pluche. Maar ik vind, als je zóó je
haar draagt, dat je er nog veel meer als een
klein meisje uitziet dan gewoonlijk.... Je
ziet er schrikbarend jong uit! Heb je lekker
geslapen?
Verrukkelijk!
Je lijkt me opgewekter en flinker dan
gisteren en toch ben je je zenuwen nog niet
meester.
Ik heb goed geslapen, maar ik geloof,
dat mijn hersens gedurende den ganschen
nacht aan het werk zijn geweestToen
ik wakker werd, had ik mijn hoofd vol plan
nen; maar ik kon er geen één meer terug
vinden, want zij waren te vaagEn jij,
Kerjean, heb jij iets gevonden?
Hij weifelde, toen hij haar glimlach vol
vertrouwen zag.
Nu, eerlijk gezegd, neen, nog niet.
Wij moeten blijven bedenken en inlichtin
gen trachten te krijgen. In de eerste plaats
zal ik aan mevrouw Saugeret, de vrouw van
een ingenieur, een van mijn collega's, vra
gen of zij niet een goed familiepension of
een klooster weet, waar je eenigen tijd kunt
doorbrengen.... Want je moet geen dag
langer hier blijven.... Zelfs, als men nu
wist
Phyllis viel hem in de rede met een ge
zicht van: „Ik heb het gevonden!" en toch
met iets daarin, dat duidde op onzekenheid
Kerjean, ik heb een idee.een idee,
dat me schitterend lijktAlleenje
zult het moeten goedkeuren en er op in
gaan En ik geloof, dat we de zaken niet
altijd-op dezelfde manier inzien
Welzeker, waarom niet? Laat me je
idee maar eens hooren, Phylleke!
v 't Zou alles in orde brengen, Reuzen-
Bizuth, en het zou me zoo rustig en tevre
den stemmen!
Hij had juist, heel precies, zijn servet op
gevouwen, het in een zilveren ring gedaan
en met een verstrooide beweging zijn bord
en kopje wat teruggeschoven.
Nu, laat dan hooren?
Zal je niet dadelijk opspringen, zonder
verder naar me le luisteren, Kerjean?
Natuurlijk nietl
't Is eigenlijk iets heel gewoons
maar je moet het van een bepaalden kant
beschouwen.zonder vooroordeel.
Ik voel, dal er een nieuwe geest over
me vaardig wordt, om je aan te hooren,
hoewel je me wel wat ongerust maakt.
O, je bent al gewaarschuwd.... Je
gaat je schrap zetten
Volstrekt nietintegendeelNu ik
een ongewone mededeeling verwacht, ben
ik juist in de vereischte stemming om me
over niets meer te verbazen.... Vooruit
maar! Ik luister!
Wacht even lot ik mijn chocolade heb
opgedronken
Eet je de koekjes van Anaïk niet qd?
Neen, ik heb geen eetlust.
Toen zij haar ledige kopje een eindje van
zich af had geschoven, stond zij op en ging
aan denzelfden kant zitten al9 Kerjean.
Laten wij vóór alles de zaak zuiver
stellen, begon zij. Gisteravond, Kerjean, ln-b
je rm gezt-gd, dat ik niet bij je kon blijven
zonder mijn medemenschen de gel gen'r.id
te bieden tot kletsen en wel omdat ik noch
je zuster, noch je vrouw ben
Zeker, dat heb ik gezegd, en ik kan
niet anders doen dan het herhalen.
Indien ik je zuster was. Kerj-an, b.
dien ik het geluk had een grooten broer I j
hebben als jij, die van me zou houden, me
zou beschermen zonder dat dit aanleiding
zou geven tot idiote praatjes, dan zou je me
wel hier houden, nietwaar? Ik zcu je niet
vervelen
Natuurlijk niet, Phylleke... Ik zou
je aanwezigheid heel prettig vinden
Maar ik begrijp niet
Is dat waar, wat je daar zegt, Ker
jean?
Phyllis' stem klonk onroerd.
Verbaasd keek Willem aandachtig naar
het gezicht, dat dichter bij hem kwam.
Volkomen waarl bevestigde hij Al
leen, ik bogrijp nog altijd niet.
Geduld watl Ik heb je nog iets anders
hooren zeggen.... En meermalen, Kerjian,
namelijk dat je besloten hadt niet te trou
wen. Zijn je plannen niet veranderd?
Neen, berlist nietMaar.
Desllsl niet?
Neen, werkelijk nietl En ik ben zekerf
dat ze nooit zullen veranderen.
yhyllis' gezicht verhelderde.
(Wordt vervolgd).
