"Backin
Bakpoeder
Nc. 20088.
Derde Blad. Anno 1925
IVOfti
Krabbels uit Zwitserland.
Een Appeltaart
DrOehker's
Met de „Tjerimai" naar Spitsbergen,
FEUILLETON.
De Beisgenoefe
LESDSCIH DAGBLAD, Zaterdag 5 September
P BUITENL WEEKOVERZICHT.
Italië en het veiligheidspact
Oostenrijk's aansluiting
bij Dnitschland Mosoel
Diverse stakingen.
JSVanneer dit overzicht onder de oogen
der lezers komt, is de z.g. juridische confe
rentie te Londen over het veiligheidspact
reeds weer ten einde, naar alle waarschijn
lijkheid. Concrete mededeelingen zijn niet
verstrekt, doch wat er 'over medegedeeld
werd, was vrij optimistisch van toon en
schijnt de conferentie der ministers van
buitenl. zaken te verzekeren. Welke confe
rentie dan in of nabij Italië zou plaats vin
den teneinde Mussolini in de gelegenheid te
stellen aanwezig te zijn. De Ilaliaansche
dictator durft n.l. niet ver van huis, hetzij
om de toestanden in het land, hetzij uit
vrees voor een aanslag door een der talrijke
uitgewekenen.
Op zich zelf is trouwens de zoo plotseling
opgekomen wensch van Italië ook mee te
doen ietwat vreemd. Toen de idee van het
vei'Ligheidspact werd geopperd, informeerde
Italië, of ook zijn grenzen veilig zouden
worden gesteld en toen bleek, dat dit geens
zins de bedoeling was. trok het zich terug.
En nu op eens deze belangstelling. Er
uit af te leiden, dat het veiligheidspact dus
toch nog uitbreiding zou hebben verkregen,
lijkt ons ~te gewaagd. Eerder ligt voor de
hand, dat „el duce" door mee te doen nog
eens accentueeren wil Italië's meetellen
onder dj Europeesche grootmachten als een
vrij goedkoop succes, bestemd voor binnen -
iandsch gebruik. In Italië zelf gaat het toch
niet zoo rooskleurig als van fascistische
zijde wordt voorgesteld; betrouwbare be-
riohting te erlangen valt echter niet mee,
gelet op censuur etc. In zulke gevallen
pleegt het buitenland vaker als een soort
bliksemafleider te worden gebezigd!
Maar hoe het zij, de veiligheidspact-idee
wint terrein en dat is al heel wat. Hoe
Europa's veiligheid im groszen Ganzen
echter nog wordt opgevat als een veilig
heid van eigen-ik, leert ons opnieuw het
geschreeuw, dat in Frankrijk opging, toen
zich weer deed hooren het plan voor ver-
eenèging van Duitschland en Oostenrijk.
Frankrijk wil daarvan niet weten, dies moet
de Volkenbond als een waakhond daartegen
agaeren, zoo luidt de conclusie van bladen
als „Temps" enz.
Dat Ooslenrijk en Duitschland, als hot er
op aankomt, twee zelfstandige stalen zijn,
die daarom volgens het zelfbeschikkings
recht kunnen doen, hetgeen zij zelf wen-
echen, tja, dat is een voor de Franschen niet
verstaanbaar iets. Loebe, de Duitsche Rijks-
dagprosident, had daardoor groote moeilijk
heden op het internationaal vredescongres,
dat te Parijs bijeen is. Mooie woorden ge
noeg worden op dat congTes overigens ge
sproken. Wanneer de daden daarmee eens
volledig in overeenstemming waren.
Dan zou waarschijnlijk thans to Genève
het Mosoelvraagsluk den Volkenbondsraad
niet in grooten last brengen. Zou er trou
wens wel een Mosoelkweslie zijn, zoo Mosoel
geen petroleum rijk was? Gelijk men zich
zal herinneren, is bij den vrede van Lau
sanne alls revisie op dien van Sèvres de
Ttirksche kwestie geheel geregeld met uit
zondering van Mosoel. Engeland en Turkije
konden het daarover niet eens worden. Om
de gemoederen tot bedaren te doen komen,
is deze kwestie daarop ter onderzoek in
handen gesteld van een commissie uit den
Volkenbond, die nu aan den raad rapport
heeft uitgebracht, zoodat thans de tijd daar
is om een beslissing te nemen. Hoewel in
dit rapport juridisch Turkije in het gelijk
wordt gesteld, is niettemin de conclusie,
dat net het verstandigst is Mosoel te voegen
bij Irak, zoo althans Engeland goedkeurt,
dat zijn mandatarisschap over dit jeugdige
rijk met 25 jaar wordt verlengd. Engeland
is daartoe bereid. Beide rechthebbers zijn nu
te Genève voor den Volkenbondsraad hun
standpunt komen verdedigen. Turkije wil
van geen opgeven weten, zoodat een direct
conflict dreigende is. Te meer, waaar de
commissie-van onderzoek een verdeling on
doenlijk acht, zoodat de kans op een com
promis in deze richting schijnt uitgesloten.
In Engeland voelt men echter weinig
voor een conflict, zeker geleerd door het
Fransche voorbeeld in Marokko en Syrië,
Witte Dameshemden
Manshemden
Effen Heerensokken
Fantasie-Sokken
96 Cts.
99 Cts.
26 Cts
39 Cts.
2937
(Nadruk verboden).
„Prés dan mothi, lhein dan bon Diu."
aldus een oud Savooyardsch gezegde, dat
beteekent: Dicht bij den tempel, ver van
den goeden God. En met een kleine variant
zou je hier kunnen zeggen: „Hoe dichter bij
zijn stad, des te verder van Calvijn." Want
wie goed uit zijn oogen kijkt, komt dra tot
de conclusie, dat de stedemaagd thans in
vrij wat luchtiger en gemakkelijker kleedij
rondhuppelt dan eertijds, gewrongen in het
starre, onbuigzame keurslijf, dat ze te dan
ken had aan den almachtigen hervormer.
Er zullen maar weinig steden te vinden
zijn. waar zulk een onbezorgde ge$5t
heerscht, zulk een neiging bestaat zich te
amuseeren, van alles een pretje te maken
als in de mooie stad aan het Lemanmeer.
Pourvu que ca gÜsse, een typisch Gene-
veesche uitdrukking, schijnt inderdaad het
devies te zijn geworden. Als je ze niet beter
kende, zou je geneigd zijn te denken, dat
feestvieren de hoofdzaak is, de rest er wei
nig op aan komt. Gelukkig is die oppervlak-
dige indruk niet juist, want de Geneveezen
verstaan de kunst te genieten van 't leven,
van al het heerlijke dat hun land hun biedt
en tevens hard te werken. Vooral de vrou
wen, met name de huisvrouwen uit alle
standen, weten van aanpakken, en bolwer
waar schatten verloren gaan en het succes
al bitter klein blijft.
Uitstel door weer een commissie te vor
men is misschien nog een uitweg 1
Overigens .zijn het, nu alle parlementen
nog in rust zijn, zoodat groote binnenland-
sche kwesties in diverse landen kunnen
blijven sluimeren, gelijk b.v. de vraag over
de houding van het centrum in Duitsch
land etc., conflicten tusschen werkgevers en
werknemers, die de aandacht vragen. Na
tuurlijk zit Moskou geducht op de loer en
steunen de bolsjewisten iedere poging der
arbeiders om in verzet te komen zoo kracht
dadig mogelijk. In Duitschland is de leiding
van de communistische partij door Moskou
afgekeurd en dus gewijzigd. Wie waagt zich
toch te verzettend Moskou locuta, causa
finita.
Helaas is het communistisch gewroet niet
heelemaal zonder resultaat. In Engeland
zelfs wint het streven naar syndicalistische
methoden aan kracht en hebben de leiders
der vakvereenigingen de handen vol om
baas te blijven. Hoeveel moeite dat kost, be
wijst de wilde staking onder de zeelieden,
doorgedreven door een zeer kleine minder
heid tegen den wil van den grooten leider
Havelock Wilson in. In Engeland zelf
schijnt de staking verloren, maar in Zuid-
Afrika en Australië kunnen nog groote ver
wikkelingen er het gevolg van zijn.
Een groote slaking is echter die der mijn
werkers in Amerika, althans de mijnwer
kers in de anthraciet. Vooreerst schijnen er
echter voorraden genoeg te zijn, zoodat er
geen directe reden is voor ongerustheid.
Reden, waarom de regeering vooralsnog
geen pogingen tot bemiddeling doet. Of dit
anders zal worden, zoo de stakers er in sla
gen ook een staking in de vetkoolindustrie
te bewerkstelligen? Het gaat in ieder geval
echt Amerikaansch, met groote getallen en
cijfers
Frankrijk zit dan nog met zijn banksta-
king, Duitschland met diversev plaatselijke
stakingen, enz., enz. En elders broeit het.
Nergens pais en vree.
RECLAME.
ken 't in het algemeen met veel minder
hulp, dan hun meer verwende zusters el
ders. Dit treft je direct, als je zomers in den
middag de openbare parken bezoekt. Even
als in Parijs banken en stoelen bezet door
huismoedertjes, honderden en honderden,
meest vergezeld van hun kroost. Maar je
ontdekt niet één met de handen in de
schoot Zonder uitzondering zijn ze allen
met het een of ander werkje bezig. De eene
zit te breien, de ander naait of stopt, maar
ondanks de hitte, nergens een echt dolce far
niente. 't Lijkt een groote naaischool. De
vrouw van het Fransche ras is inderdaad
bijzonder actief en vlijtig. Maar het werk
gedaan, zijn ze voor uitgaan ook steeds te
vinden en daarvoor bestaat hier gelegenheid
te over. Altijd is hier iels aan de hand. Het
zijn volstrekt niet steeds festiviteiten in
grooten stijl, dikwijls slechts gebeurtenissen
van localen aard, herdenkingen of wat ook,
maar 't grappige is, dat ze van alles een
pretje weten te maken. Ik geloof, we mogen
dit den Geneveezen niet ten kwade duiden,
wijl in Genève feitelijk zoo weinig Gene
veezen wonen. Van elke 1000 inwoners be
zitten er, par droit de naissance, slechts 321
het burgerrecht. Van de overigen zijn
30 pCt. confédéré's, d. w. z. uit andere can
tons geïmporteerde Zwitsers. In engeren zin
genomen geen vreemdelingen, maar even
min als Geneveezen te beschouwen, waar
ze niet het volledig burgerschap bezitten.
Bij wangedrag b.v. kunnen ze evenals elk
ander ongewenseht vreemdeling uitgeban
nen, het verblijf in het canton ontzegd wor
den, iets wat met- een waschecht Genevees
nimmer kan gebeuren. De rest, eveneens
ongeveer 30 pCt., is werkelijke vreemdelin
gen, afkomstig uit alle deelen der wereld.
Door die sterke menging is het oorspronke
lijk karakter van'Genève zeer gewijzigd, in
zoodanige mate, dat de vroede burgers be
ginnen zich ongerust te maken.
De hier Ier stede plaats vindende inter
nationale Congressen dragen natuurlijk in
niet geringe mate bij tot cosmopolitiseering.
Het aantal der bijeenkomsten is legio. Dit
zomer b.v. om slechts de voornaamste te
noemen, het wereldcongres der Christelijke
Mijnwerkers, het congres van Geneeskun
dige Geschiedenis, dat der Tandheelkunde,
dat van het Europeesch Studenten-Verbond
van de intern. Vereeniging ter bescherming
van het kind, van de adepten van het Espe
ranto etc. Ook de vergaderingen van den
Volkenbond, de aanwezigheid van de bu
reaux van de S. D. N. en de B. I. T., zoowel
al9 de van de Universiteit uitgaande vacan-
tie-cursussen, accentueeren in sterke mate
het internationaal karakter van Genève. Al
die congresmenschen zijn ongetwijfeld
bijeen gekomen om de menschheid in de
een of andere richting een stapje verder te
bréngen, maar bij de zwaarwichtige debat
ten blijft er toch nog een uurtje over voor
verpoozing, zoodat al die samenkomsten ge^
paard gaan met een 9erie festiviteiten, re
cepties, banketten, enz. waaraan ook de
Geneveezen als gastheeren zich niet kun
nen onttrekken. Men moge over die con
gressen denken zooals men wil, maar 't valt
toch niet te ontkennen, dat er soms toch
nog wel iets goeds van blijft hangen. Om
slechts één sterk sprekend geval aan te
halen: tijdens het Internationaal Studenten
Congres alhier werden ook eenige zittingen
gehouden op Fransch gebied in het stadje
Gex. En onder die congressisten bevonden
zich een twintigtal Duitschers, die daar, op
Franschen bodem, door een Fransche maire
door een Franschen gemeenteraad, door een
Fransche bevolking op de hartelijkste wijze
werden ontvangen. En sterker nog: een
Duitscher, die het onderstond een rede in
het Duitsch te houden is niet gehoond, maar
door al die Franschen toegejuicht. Zulk een
congres draagt meer bij tot het verdwijnen
van de haat tot verbroedering van oude
vijanden dan alle mogelijke samenkomsten
van alle diplomaten ter wereld.
Aan deze feestelijkheden participeert uit
den aard der zaak slechts een klein deel
der bevolking, de geestelijke upper ten of
wat zioh daartoe rekent. Feesten als het
Corso des Fleurs en dat van den bond van
de Zwdtsersche Cymns, dat zijm de feesten
door heel Genève gevierd. Maar veel popu
lairder nog zijn de diverse locale festivitei
ten .Want het is een groote eigenaardigheid
van Genève, dat, terwijl ihet bij uitstek een
internationaal centrum van coomopolitisch
leven is, het tevens een uitgesproken natio
naal, zelfs locaalpalriotisch karakter
vertoont, wereldstad en gelijktijdig ech
te provincieplaats is. Juist het gevaar
in eigen land door vreemden overvleugeld
te worden, uit drang tot zelfbehoud dus,
heeft de inheemsche bevolking gebracht tot
innige aansluiting, een neiging verwekt tot
instandhouden van oude gebruiken en in
stel lingon, tot oppermachtig maken van de
traditie.
Wat gewoonlijk genoemd wordt de stad
Genève, is een samenstel van verscheiden
kleine gemeenten en buurtschappen, alle
slaatjes op zich zelf met eigen maire, raad
en gemeentelijke instellingen. Wat er in
die kleine communes passeert, interresseert
de inwoners vaak meer dan wereldgebeur
tenissen en hun gemeentelijke festiviteiten
zijn voor hen de feesten bij uitnemendheid.
Zeer typisch in dit opzicht gaat het toe in
St. Gervais, een der oudste stadsgedeelten.
Het is een buurt, groolcndcels bewoond
door de kleine burgerij, de meestcn van
ouder tot ouder Geneveezen, menschen, die
elkaar sinds geslachten van haver tot gort
kennen. Naast de officiëele maire en raad
houden ze een officieuze dito op na, die
zich met al de buurtaangelegenheden met
het heele intieme leven der buurtschap be
moeit. De verkiezing van de nieuwe burger
vader brengt alios op stelten. Een banket,
waaraan vrijwel alle kiezers deelnemen,
kermis, bals en optochten houdt gedurende
een drie dagen de buurt genoeglijk
bezig. Gelijktijdig hiermede valt samen de
verkiezing van „la reine de St. Gervais',
het maagdelijn, uitblinkend door uiterlijke
bekoorlijkheden en groote deugdzaamheid.
Sierlijk uitgedost, wordt ze plechtig geïn
stalleerd en in ommegang den volke ge
presenteerd. en noemt gedurende één jaar
de eereplaals in bij alle feesten. De onder
toon van al die festiviteiten is een verma
kelijke mengeling van gewichtig officieel
gedoe en oergemoedelijkiheid. De eerewijn
neemt een belangrijke plaats in op 't pro
gram, al is het ook niet meer zoo als voor
jaren, toen bij een concours van fanfare
corpsen geen cerewïjn geschonken werd,
maar een fontein van wijn aanwezig was.
En zoo 't geheele zomer door feestelijke
huldiging van schutters, gymnasten, zang
verenigingen, die hier of daar lauweren
geoogst en aldus tot meerdere glorie van
hun gemeente bijgedragen hebben. Steeds
hetzelfde programma: cerewijn, eerejoffers
polelon gendarmerie of bij gebrek daaraan
de gemeentelijke compagnie de sappeurs c-t
pompiers met de prachtige koperen helmen
toespraak door den maire, banket óf col
lation, en ten slotte grand bal.
Maar onder al die pretjes is er een feest
met diepere beteekenis, door heel Zwitser
land gevierd. Het nationale feest op den
eensten Augustus. Dam vlammen op alle
bergen de vuren op en beieren de klokken
van Rijn tol Rhóne, in de vlakte tot hoog
boven op de Alpen, ter herinnering van den
eed op de Rütli, waarvoor meer dan zes
oeuwen de éénheid en vrijheid van Helvetia
gegrondvest werd.
„Ook in ons kleine dorpje hebben we
dat feit herdacht op naïve maar toch roe
rende wijze. Naast 't kleine kerkje op het
dorpsplein het tramhuisje met veelkleurige
lampions, en de decoratieve gestreepte vlag
gen, als een verficht altaar. Rondom de
heete gemeente, oud en jong. En toen om
negen uur van uit de bergen achter ons en
van uit de diepte aaü het meer het gelui der
klokken tot ons doordrong, begon met een
beverige stem ook ons heeil oud klokje te
beieren, en weerklonk, aangeheven door 't
kerkkoor en de gemengde zamgvereeniging,
pleohig de Hymne Suisse. En na eenige
vaderlandslievende tevens vaderlijke woor
den van ons dorpshoofd, laaide in roode
gloed van Bengaalsdh vuur het pleintje op
met het wille kerkje onder de oude hoo
rnen en de huizen met 'het Ilaliaansche
type. In die zwoele nacht, de zillveren maan
boven de donkere sylhouetlten der bergen,
*t dorp mystiek verlicht, een atmospheer
van vrede en rust, was het of de wijzer des
tijds een honderd jaar was terug gezet.
Na afloop, toen het concert geëindigd, de
rook van het vuurwerk opgetrokken was
bal in die mainie.
RECLAME.
Is goedkoop, voedzaam en gezond, mits gebakk. m.
ccn voor direct gebruik gereed Gistpocdcr.
Backin vervangt de Gist.
Met Backin rijst het deeg onder het bakken.
125 gr. boter f 0.35 marg.ƒ0.15
125 gr. suiker .ca. 0.07
3 eieren0.18
200" gr. tarwebloemca. 0.17
1 pakje Dr. Oetker's Backin 0.077s
V« liter melk0.04
750 gr. geschilde appelen ca^,. 0.18
f. 0.86V,
Bereiding: Men rocre boter en suiker tot
room en voege na elkaar de eierdooiers, hel
met Backin vermengde meel cn zooveel koude
melk erbij, dat men een klcntenvrij deeg
krijgt. Daarna rocrc men het stijfgeklopte
eiwit door de massa, en vuile er een ingevet»
ten springvorm mede; men belegge het deeg
met de geschilde in 6 stukken gesneden appc*
len, bestrooic het met suiker cn bakke het on»
geveer uur. Inplaats van appelen kan men
ook ontpitte pruimen nemen.
Men lette vooral op Backin van Dr. Octker,
cn dat op elk pakje als Eenige Importeurs
E. Ostermann Co., A'dam, vermeld zijn.
Waar niet verkrijgbaar wende men zich
direct tot deze Importeurs, die op aanvrage
ook ccn gratis»reccptenbockje torenden.
2930
Dr. KLAUS.
Genève, Augustus 1925.
door K. H. B.
Het was een goede gedachte van de
Botterdamsche Lloyd een barer booten be
schikbaar te stellen voor een tocht naar
Spitsbergen. Immers èn om het verleden,
èn om het den staat dit eiland op hei
ocgenblik in het middelpunt veler belang
stelling. Als daar dan nog bijkomt, dat
ook Noorwegen vrijwel in zijn geheel kan
worden bezichtigd, cn de warmte bovendiet
naar koeler oorden deed verlangen, kan hel
niet verwonderen, dat velen van de partij
wilden zijn, meer dan de Lloyd wel wilde
accepteeren. Wij waren met ons honderd
twintigen aan boord, voor wie ook werkelijk
het geheele schip ter beschikking stond;
en die met elkaar aan 'één tafel konden
aanschikken.
Zoo voeren wij in den nacht van den
24/25 Juli om 1 uur den Waterweg uil
om tegen zonsopgang reeds in volle zee te
zijn. Mooi oogeoblik bljjft het toch altijd
zonsopgang op zee; juist als even de sctiijf
zichtbaar wordt, gaan alle vuurtorens uit,
maar wordt het licht als oen groote vuur.
tong zachtkens over het water geschoven.
Het werd heerlijk, zonnige kalm weer die*
dag; echt om spoedig aan de zee en aan
elkaar te gewennen; en toen we den vol
genden morgen reeds vroeg da Hardangee-
Ijord binnenvoeren, was de stemming ge
schikt om het verrassend mooie in zioh op
te nemen. Welk een schouwspel toch! Hel
kabbelende water, de stille, steile, hoog*
bergen, de blanke watervallen, de aardige
nuizekens, ten slotte daar hoog boven de
sneeuw, wat een machtig geheel vormt dat
alles. Én bovenal de kleuren, ja, die kleu
ren! Moeilijk te besenrgtven, men moet dat
zien, en alleen de geoefende schilder kan
dat weergeven. Dn dan die grillige vaart,
wat voortdurend blijft al3 men Noorwegen
(Uit 't Fransch van GUY CHANTEPLEURE).
Geautoriseerde vertaling van W. H. C.
27)
IX.
Terwijl hij op reis was, werd de route
van Kerjean dikwijls gewijzigd, nu eens
omdat de omstandigheden en de zaken dit
noodig maakten, dan weer als gevolg van
de instructies, die uit Levallois kwamen; in
de eene stad, waar de ingenieur van het
huis Patain tamelijk lang dacht fe moeten
blijven, bleef hij niel langer dan een paar
uur of in het geheel niet; in een andere
plaats weer langer dan aanvankelijk voor
genomen was. Steeds werd er met Parijs ge
telegrafeerd en getelefoneerd, maar om con
tact te blijven houden met Phyllis en haar
op de hoogte te houden, zoowel van de wij
zigingen in zijn reisroute als van den duur
van zijn verblijf in verschillende plaatsen,
durfde hij deze correspondenliemiddelen
niet gebruiken, omdat die weinig correct en
'n elk geval ongewoon zouden kunnen
schijnen. Hij moest zich derhalve wel tevre
den stellen met haar van tijd tot tijd ccn
^ort briefje te schrijven of een woordje op
oen prentbriefkaart te krabbelen. Het ge
volg was dan ook, dat geen van Phyllis'
brieven hem bereikte in de stad, waarheen
die oorspronkelijk werden gezonden en dat
zij alle minstens iwee of drie postkantoren
Roesten passeeren, alvorens hem in han
den to komen. De laatste die, waarin
sprake was van. zijn terugkomst reisde
vruchteloos den geadresseerde na over de
Noordzee en in Groot-Britannië en bereikte
Ihem eerst te Parijs, waar hij juist was aan
gekomen.
Die brief was gedateerd 18 October en
dus sedert twaalf dagen onderweg.
„Ongetwijfeld zal ik er nog wel een paar
ontvangen, die op het oogenblik wie weet
wéér zijnl dacht Willem. Phylleke zal me
wel niet langer dan een week zonder be
richt hebben gelaten."
Hij glimlachte. Ditmaal kon hij, zonder
dat de preulsche mevrouw Ghardon-Pluche
zioh al te zeer zou ergeren en zonder aan
sloot te geven, Phyllis niet in de rue Bour-
sau'it laten komen en evenmin kon hij zelf
naar de rue des Vignes gaan. Mevrouw
Chardon-Pluohe, weinig geneigd als zij was
om een genegenheid hoe onschuldig die
ook moc-ht zijn van een man voor oen
meisje in de hand te werken, zou waar
schijnlijk van oordeel zijn, dat het bezoek
van een jongmensch aan een jong meisje
evenmin toelaatbaar was als dat van een
jong meisje aan een jongmensch. Ditmaal
zou Kerjean zijn toevlucht maar nemen tot
zijn welversneden pen van preek-oom; hij
zou Phyllis doen inzien, dat een angstval
lige, ja zelfs een overdreven eerbied voor
de welvoeglijkheid tot in de kleinste klei
nigheden de juffrouw van gezelschap der
dames Ohardon-Pluche moe9t bezielen; deze
zou zoowel haar als haar "vriend, den Reu-
zen-Bizuth, uitdrukkelijk het onschuldigste
uitstapje buiten het zeer beperkte gebied
der maatschappelijke opvattingen verbie
den.
Maar den volgenden dag, toen Kerjean
een courant inkeek, trok onder „Allerlei"
den naam van Fabrice de Mauve op pijn
lijke wijze zijn aandacht om Phyllis. Da
delijk besloot hij haar te gaan opizoeken, al
zou hij dan ook diplomatiek te werk moe
ten gaan, om mevrouw Ghardon-Pluche niet
te zeer te ontstemmen.
Eenigen tijd geleden, meldde het blad,
gaven wij kenni3 van het engagement van
den heer Fabrice de Mauve, den zoo beken
den schrijver en dichter, met mejuffrouw
Alice Tourneur, eenige dochter van den
iheeT Philippe Tourneur, den grootindustrieel
uit le HAvre. Het huwelijk zal aldaar den
22sten November worden voltrokken.
Arme Phylleke I Arm droomstertje, dat
zich paaide met de ijle hoop, dat een wel
doende fee haar het geluk toch nog eens
zou brengen I Indien zij nog niet wist, dat
de ~man, dien zij liefhad, haar onherroepe
lijk in den steek had gelaten, dan wilde
Kerjean haar den pijnlijken schok besparen
dit door een courantenbericht te verne
men Was zij daarentegen reeds met
het onaangename bericht bekend, wat zeer
goed mogelijk was, aangezien de dagbladen
het reeds hadden verspreid, dan wilde hij
ten minste, dat zij iemand bij zich had, aan
wien zij haar groote leed kon uitstorten;'
iemand, die met haar meegevoelde
iemand, die haar beklaagde.
Voorzichtigheidshalve schreef hij:
„Beste Phylleke,
„Ik ben weer te Parijs terug en erg ver-
Langend je te zien na die lange weken van
ongeregelde correspondentie. Zou je me
vrouw Ohardon-Pluche willen verzoeken
gedurende eenige oogenblikken een bezoek
te mogen ontvangen van een heel ouden
vriend van wijlen je pleegmoeder? Zóó
voorgedragen, kan het niet anders, of het
verzoek zai worden ingewilligd. De „heel
oude vriend" hoopt morgen tegen zes uur
in de rue des Vignes no. 39bis te komen.
Laa/t me met een enkel woord even weten
of, onverhoopt, dit bezoek incorrect zou
schijnen of wel je de geringste onaange
naamheid zou veroorzaken.
„Je zeer toegenegen
KERJEAN.
Er kwaim geen tegenbericht. Op het vast
gestelde uur werd Kerjean het salon bin
nengeleid, waar alles hard-groen was, als
op een vochtig weiland: het karpet, dat op
den parketvloer lag, de stof, die tegen de
muren was gespannen, de gordijnen voor
de ramen en de stoelen, waarvan het ge
lakte houtwerk overdekt was met gesty-
leerde bladeren en waterleliën, en die bo
vendien van een vreemd, gedraaid, dwaas
en ongemakkelijk model waren, zooals dat
jaren geleden opgang maakte en waarvoor
sommige magazijnen nog reclame maken
ten genoegen van exotisch aangelegde men
schen met weinig smaak en van achterlijke
provincialen.
't Werd langzamerhand donker. Door een
switch builen de kamer werd de lichtkroon
ontstoken, Phylleke verscheen. Zij glim
lachte en was heel bleek onder het witte
lidht. 't Was een lief, droevig, een beetje ge
dwongen lachje, als van een ziek kind, dat
een stukje speelgoed krijgt.
Je ziet er niet goed uit, merkte Ker
jean op.
De ben toch heel gezond.
Hij dacht: „Zou ze het weten?Zoo
niet, dan kom ik als beul."
Zij had hem bij den haard laten plaats
nemen, waar het eerste herfst vuurtje
brandde, en zelve was zij in een soort
spreekgestoelte gaan zitten, waarop door een
overmatige grilligheid van den maker op
zonderlinge wijze 'gedraaide en golvende
waterplanten en lange lichamen van zee
meerminnen, onderling ineengestrengeld,
aangebracht waren.
Dus mevrouw Ghardon-Pluche heef!
mijn bezoek toegestaan?
Ja.... nogal kortafmaar overi
gens zonder moeilijkheden. Zij vroeg me of
ik er niet op gesteld was, dat zij bij ons
onderhoud' tegenwoordig wasIk zei, dat
je een heel oude vriend was, hijna een oom
voor me.en toen drong zij er niet ver
der op,aan. MarceMe verging van lust je ie
zien wegens de briefkaarten.... ik deed
alsof ik het niet hoorde. en nu kunnen
we samen rustig praten.
Dadelijk informeerde Phyllis naar zijn
reis. Maar plotseling, midden in een zin,
zelf vóór hij nog een woord had gezegd,
viel zij zichzelve in de rede:
Kerjean, zei ze met gedempte slem, je
weet, dat hij gaat trouwen, nietwaar?
Hij boog zwijgend zijn hoofd. Gansch zijn
hartelijke medelijden was in zijn oogen te
lezen.
Weel je het uit de courant?" vroeg ze.
Uit de courant, ja.gisterochtend..
toen ik aankwam.
Ik wist het al tien dagenEn toen
had ik niet meer den moéd je te schrij
venIk ken die Alice Tourneur, met
wien hij gaat trouwenHij heeft ook
haar bij de Mauriceau's leeren kennen
Zij Is niet mooi.te groot, le dik en te
massief.... Evenmin is zij intelligent, en
mist alle distinctieMaar zij krijgt an
derhalf millioen francs mee ten huwelijk.,
met tien millioen in hel vooruitzicht....
Dat maakt, dunkt me, nogal veel goed....
(Wordt vc.volgd).
