Dl MTIOHALi RAMP.
fjo> 20073.
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 19 Augustus
Tweede Blad. Anno 1925.
KUNST EN LETTEREN.
H. P. H. KEEREWEER,
FEUILLETON.
Oe Reisgenoote
Het Koninklijk bezoek aan
Brabant.
Gistermorgen te 11.13 uur arriveerden de
Koningin en Prins Hendrik per extra- trein
aan het station te Guyk. Het gevolg bestond
uit den adjudant van den Prins, jhr. Laman
Trip, den adjudant der Koningin, De Vos
van Steenwijk, freule Van Swinderen, hof
dame van H. M., en jhr. Verheyden, or-
donnance-officier. Te Nijmegen had zich
hierbij gevoegd kapt. Werner, commandant
van de maréchaussée in het district Nij
megen.
Aan het slalion te Guyk werden de Ixooge
bezoekers verwelkomd door den Commissa
ris der Koningin in de provincie Noord-
Brabant, baron van Voorst tot Voorst, en den
heer J. van Mortel, burgemeester van Cuyk.
Met de koninklijke auto's werd over Beers,
Mill de (ocbt naar Langenboom aanvaard.
Aan de grens der gemeente Escharen
voegde zich de burgemeester dier gemeente,
baron Van Hövel tot Westerftier, bij het
•gezelschap.
In Langenboom werden vijf totaal ver
woeste boerderijen bezichtigd, waarbij H.M.
zich met de eigenaars onderhield en woor
den van troost sprak.
Daarna werd lret klooster der Paters Do
minicanen bezichtigd. De praeses van bet
klooster, pater Wennekendonk, hield hier
een toespraak tol H. M., waarbij spr. zweeg
van het eigen leed en een schels gaf van de
ramp, die de arme bevolking heeft getroffen.
Spr. zeide, dat de menschen dezer streek
als intens geloovigen de ramp aanvaarden
uit Gods band, maar dat de onrust ben bezig
houdt over de vraag: Moet er opgebouwd
worden en uit welke middelen? Hij sprak
het vertrouwen uit, dat hulp geboden zal
worden.
H.M. dankte voor de tot haar gerichte,
woorden. Daarna werd de R.-K. kerk be
zichtigd.
Nadat nog een paar boerderijen in oogen-
scliouw waren genomen, vertrok het ge
zelschap naar Zeo'and, waar de burgemees
ter, de heer J. Doedens, zich bij het gezel
schap voegde. Graspeel, Trent en Oventje
werden grootendeeh te voet bezocht, wat
door het mulle zand een moeilijke tocht was.
H M. werd niet moe de geteisterde boer
derijen te bezoeken, en zich door de getrof
fenen zelf te laten voorlichten.
Roerend was het onderhoud met den heer
Van der Heuvel, die vertelde, hoe hij zijn
penigen zoon had verloren. Het jongste
dochtertje bood H. M. een prentje van haar
broer aan. H. M. troostte zichtbaar aan
gedaan met het leed van dit gezin,, waar
van de moeder zwaar gewond in het zieken
huis verpleegd wordt.
Ook met den heer branders, wiens dochter
bij de ramp is omgekomen en wiens zoon
ernstig werd gewond, onderhield H. M zich
geruimen tijd. H. M. prees meermalen de
gewaardeerde hulp van den Boerenbond, dia
gratis werkkrachten alom in actie heeft ge
steld tot redding van den oogst. Verschillen
de noodwoningen, waarvan hier 30 gebouwd
worden, werden door H. M. bezichtigd.
Tenslotte bezocht H. M. het ziekenhuis te
Zeeland, waar de gewonden van de ramp
verpleegd worden en waar een 30-tal kin
deren uit <?e getroffen gezinnen liefderijk
is opgenomen.
Duizenden belangstellenden volgden den
koninklijken stoet. De bevolking was zeer
dankbaar voor de koninklijke- deelneming.
Te ongeveer drie uur vertrok de stoet per
auto's naar Uden, waar per koninklijken
trein de terugreis werd aanvaard.
Oproep van den Bond van
Nederlandsche predikanten.
Het hoofdbestuur van den Bond van Ne
derlandsche Predikanten heeft aam de le
den-de volgende circulaire gezonden:
Geachte Collega. U weet dat Borculo ver
woest is. Regeermg en particuliere Iiefda-
dikheid maken zich op om dezen nood te
lenigen. En het is bekend, dat zoo iets in
Nederland ook gelukt, als men het aanpakt.
Maar toch zal daarbij de medewerking van
de verschillende maatschappelijke'groepen
en organen niet gemist kunnen worden.
En het zou goed zijn, wanneer te midden
van den grooten nood de schade door de
kerk geleden, door de kerken werd gedra
gen. We hebben hierover gesproken met de
kerkelijke en burgerlijke autoriteiten ter
plaatse en besloten, voor zoover 't het kerk
gebouw en de diaconie betreft, de aandacht
hierop te vestigen van het bestuur der Ver-
eeniging van Kerkvoogdijen en van de Fe
deratie van Diaconieën. Voor de vergoeding
van de schade door onzen collega aam zijn
meubilair geleden en voor de herbouw van
de pastorie meenden we een beroep te moe
ten doen op de predikanten om tezamen de
kosten daarvan te dragen.
We behoavearu den toestand niet nader
te beschrijven. We hebben ons overtuigd,
dat de kerk een rufne is, de pastorie in
puin ligt en de inboedel van collega Ort
vernietigd is. Daarin kan hij slechts gehol
pen worden. Het zij ons een eer en een
voorrecht dat onze collega door eigen ambt-
genootem afdoende geholpen wordt, buiten
de algemeene steun verleening om.
Deze zaak verdraagt geen uitstel. We
doen het nu terstond of we doen het niet,
Indien wij allen, die in den stormnacht be
houden bleven, f 10 geven, komen we er,
Velen onzer zullen dus, omdat zij het kun
nen, meer moeten geven. Anderen zuilen,
omdat zij het zelf niet hebben, dit bedrag
binnen of buiten hunne gemeente moeten
vragen. Maar „ieder moet het zijne doen, wil
het welslagen verzekerd zijn.
Het hoofdbestuur nam deze zaak ter
hand met kennisgeving aan de Synode en
pan het Provinciaal Kerkbestuur en het zal
openbare verantwoording doen zoowel van
die ontvangsten als van de uitgaven.
Hoe de dieren zich hielden.
Een correspondent van de „Tel." schrijft
aam zijn blad:
Temidden van alle verhalen over het leed
der menschen, ook dat der dieren.
Ze leven zoo te midden van hun vee die
boeren vam den geteisterden stillen Achter
hoek, en het land bezuiden-en-beoosten-
ffrave, ze gaan er voo volkomen in op, dat
ook naast de verhalen over eigen schrik en
angsten, steeds weer die komen over hun
koeien, paarden en andere dieren.
Daar staat het kleine boerken bij Bor
culo voor de ruïne van zijn huis. De zolder-
last van oogst is gestort in zijn huiskamer,
de stallen gekraakt! En hij vertelt: En
toe docht 'k iniems am de bieste. In stal
stond 't peerd. Hij ging zien. Binten, bal
ken, sleenen, ponn-ra. oteoo, con Soodech
zwijgen.
En 't peerd is doed, docht'k.En
'kwee niet wèrom maor 'kroep intens:
PietlEn hoor ik gelaik vanunder
de stienen Piet,, die net as smorrges teuge
me hinnikt! Ik g'leufde me ooren nie.
'k roep nogereis Piet!.en weur hinnikt
het stomme biest. Noe, ge begraipt, wij mit
alle mam en macht'an 't rumentö we
bie 'om waore, en na een uurken, je zei 't
noodt niet gleuven, haolden we 'm eruit,
en-ie had oek niet maor zóó'n wondje 1
En een andere boer vertel!: Het was
net een miraokel, of die biestem het weten
hên, maor ik zien de kat ze'n jongen voor
dé-we zeivers nog Jès wisten, ien voor ien
de wei in draogen. Det mot moe 't instinct
wezenik heb er nte meer an gedocht,
en kalkdaor eens Te midden van
den chaos van balken, sleenen en hooi,
heeft de poes zich weer genesteld, ligt met
gevouwen pootjes rustig en- tevreden te
spinnen, met nu reeds kijkende jongen
krioelend om haar. Zij had de jongen, als
wist ze dat het huis zou instorten, naar de
open weide gebracht, en daar de tornado
afgewacht, de jongen onder haar.
Opmerkelijk daarnaast het viik herhaal
de verhaal over menschen. die versuft en
totaal verward van angst, de kinderen gre
pen, naar het open veld droegen, ze daar
neervlijden, en, op handen en voeten, ge
bogen er over ze tegen den moordenden or
kaan trachtten te beschermem. Voorbeeld
hoe, waar bij den mensc-h in angst en
schrik het verstamd even ophield te wer
kenhet instinct onmiddellijk de plaats
innam.
Steeds weer die varhalen van boeren die
nog v66r het losbarsten vam het natuurge
weld in verbazing hadden gezien, hoe het
vee zich plat in de wedde legde, paarden
zoowel ads koeien, den kop afgekeerd van
de zijde vanwaar de tornado zou aansnel
len. En smartelijk geleden is er ook door
dieren, die opgesloten waren tusschen in
eenstortende muren, of getroffen werden
door vallende boomen in de weiden. Of an
dermaal, ondanks hun liggende houding,
door den orkaan werden meegesleurd en
gekwakt tegen de prikkeldraad-hekken en
aldus het lichaam zwaar verwondden. Den
dag daarop heeft mem nog koeien gevonden
met ingewanden uit het lijf gescheurd of
geperst, die er met de hoeven in liepen te
trappen, zoodat ze moesten worden afge
maakt.
In contrast met de katten, weer de verba
len vam honden. De menschen kropen dicht
bijeenWe hielden elkaar maar vaat
(de algemeene uitlating) en wachtten af".
De honden kropen bijna steeds dicht bij
hum meesters. Ats was dé&r de eenige toe
vlucht. En keerden de katten terug in de
ruïnes, de honden volgden hun meesters
naar de nieuwe tijdelijk» woningen bij
buren.
Een aantel boeren heeft, zoodra de da
ken begonnen in te storten, zooveel moge
lijk het zomer-stalvee, als paarden, stieren
en varkens, naar buiten geleid of gejaagd.
Waar zou een goede boer, als hij eenmaal
zijn gezin in veiligheid weet, verder amders
aan denken? Maar er zijn vete bouwvallen,
waarbij men de plek aantoont, waar nog
een paard, of ander dier onder begraven
moet liggen, dat soms een en zelfs twee da
gen nog had liggen steunen.
En daar was boer Broekman in Mailden,
die ons zijn huis rondvoerde, het groote
„Jachthuis", datearande uit 1652. Vóór,
nog een kamer betrekkelijk gaaf. Achter
een groote chaos van zware eiken balken,
steenen en stroo.waar eenmaal stallen
en oogstscburen hadden gestaan: 't.Was
nle maor niks, licht hij in, tweu peerde,
tweu stieren en een honderdjarige mins
naor bflten te krieg'n. Maor het peerd ls
doed! En treurig kijkt hij naar de plek,
waar het nog liggen moet.
Karakteristiek die volgorde. Mogelijk
ook heel toevallig.
Er is oen „schijn" van zakelijke hardheid
in, en tóch, als ik bulten den rijksveld
wachter daarover vraag, zegt hij: Ja, de
oude man is 99 jaar. En het paard wae
bijna even oud Vier en twintig jaar.
Het kon niet meer werken, maar ze hielden
het toch maar, omdat ze het zoo lang had
den gehad.
En de veldwachter, aarzelend, als bang
iels géks te zeggen, verklaarde het nader
'Ziet u. ap hielden van dat «nrt
peerd.
Veilig bij buren is de oude man onder
gebracht, de bijna hondordjarige, die niet
wist, dat hij nog zou overlevenhet
oude nog zoo stoere huts, en i het grijze
trouwe peerd.
De „dikke boom" in Oele.
Dr. J. G, van Stee schrijft aan de „N. R.
Ot." uit Diepenveen:
Naar aanleiding van het bericht omtrent
den „dikken boom" in de buurtschap Oele,
kan ik u mededeelen, dat ik er dezer dagen
van uit Delden ben heen gewandeld. Het
was toen nog niet bekend of hij van den
wervelstorm geleden had. Ik zag toen dat
de enorme breede kruin er was uitgeslagen,
maar de stam van 7 8 meter omvang
stond nog ongeschokt 8 h 10 meter hoog;
zware takken waren afgescheurd en lagen
in 't ronde, deels nog van den stam afhan
gende; dunnere takken staken nog met hun
gebladerte uit den kruin naar boven. Abso
luut vernield ia de boom dus niet, hoe erg
ook geschonden. De dikke boom kan als
levend natuurmonument nog best in stand
blijven, als men niet besluit hem verder
om 1e hakken.
De sieanverleening.
Bij de Nationale Bankvereeniging, kan
toor Borouto, whs tot 16 dezer eet» bedrag
van f 32.286.09 ingekomen.
Van de gedetineerden in de
gevangenis te Zntfen.
De waarnemend directeur van de strafge
vangenis te Zutpken heeft aan den burge
meester vkn Borculo geschreven:
De gedetineerden in het gestioht onder
mijn direotie, diep getroffen door mijn me-
dedeeling van het vreeselijk gebeuren van
10 dezer, waardoor uw stad zoo ontzettend
zwaar getroffen is. wenschen allen iets bij
te dragen als blijkt van hun meegevoelen.
Het bedrag ad f 17.06, dat ik u hierbij per
postwissel toezend, moge niet groot zijn,
wanneer echter daarbij fn aanmerking
wordt genomen, dat vele gaven, waaruit
het bedrag is gevormd, het loon van één en
meer dagen arbeid vertegenwoordigen, dan
geloof ik wel, dat do bedoeling van de gift
op de juiste waarde zal worden geschat.
Een vriendelijk geschenk.
De N. V. sigaretten- en tabaksfabriek A
N. Bagdanoff en Co. hebben 10.000 Kibari-
sigarotten verzonden aan den burgemeester
der gemeente Borculo, zoomede 10.000 Ki-
bari-sigaretten aan don burgemeester der
gemeente Zeeland (Noord-Brabant), ten ein
de deze aan de slachtoffers van de storm
ramp te doen uitdeelen.
Gif* Dnibclüand.
Hot stadsbestuur van Frankfort a. 31.
heeft ten bate van de noodlijdenden door
de stormramp in ons land een som van
10.000 Mark toegestaan.
Het conflict in de H. 0. V.
Nadat verschillende conferenties gehou
den waren, is het conflict in de Haarlem^
sche Orkestvereeniging opgelost. Het be
stuur van den Toonkunstenaarsbond neemt
thans het standpunt in ,dat de regeling van
de salarieering van mej. Samnels niet met
het orkest als zoodanig te maken heeft en
een zaak is, die het bestuur met mej. Sa
muels moet regelen. Het bestuur had reeds
als bemiddelingsvoorstel zich bereid ver
klaard aan mej. S., die tegen 1 October
ontslag gevraagd heeft, tot dien tijd de
helft van het salaris uit te betalen.
De heer W. Dyserinck heeft om per
soonlijke redenen ontslag genomen als voor-
zitter van de H. O. V.
NIEUWE UITGAVEN.
Hoden verscheen de vierde aflevering van
„De Bijbel", opnieuw vertaald door en onder
leiding van dr. H. Th. Obbink, hooglceraat
aan de rijksuniversiteit te Utrecht (verkorte
uitgave), en „Het Nieuwe Testament", ver
taald door_dr. A. M. Brouwer, hoogleeraar
aan de rijksuniversiteit te Utrecht.
SCHEEPSTIJDINGEN.
ROTTERDAMSCHE LLOYD.
KAWI, iritr., 18 Aug. van Marseille.
SLAMAT, tbuisr., 19 Aug. bij Perim ver-
wacht.
HOLLAND—AMERIKA LIJN.
MOERDIJK, 16 Aug. van R'dam te Seattle
GROOTENDIJK, 16 Aug. v. R'dam te Bal-
timore.
NOORDERDIJK. Pacific Kust- n. R'dam,
17 Aug. te Los Angelos.
LOOH KATRINE, R'dam n. Pacific Kust,
15 Aug. te San Pedro.
KON. WEST-INDISCHE MAILDIENST.
VAN RENSSELAER, vertr. 19 Aug. van
Barbados n. Amst.
AMERSFOORT, 18 Aug. v. Amst. n. Chili*
KON. NED. STOOMBOOTMIJ.
ADONIS. 17 Aug. v. Palermo n. Algiers.
FAUNA, arr. 18 Aug. te Salonioa.
VESTA, arr. 18 Aug. te Triest.
HOLLAND—AFRIKA LUN.
ALBIREO, uitr., 19 Aug. te Bordeaux ver
wacht.
SPRINGFONTEIN, 18 Aug. v. Amst. n. O.-
Afrika.
HOLLAND—BRITSCH-INDIE LIJN.
VECHTDIJK, thuisr., 18 Aug. v. Port Said.
JAVA—CHINA—JAPAN LIJN.
TJITAROEM, 17 Aug. v. Japan te Batavia.
ROTTERDAM—ZUID-AMERIKA LIJN.
ALDABI. thuisr., pass, 17 Aug. Bonavista*
ALCYONE, thuisr., 16 Aug. v. Montevideo*
NEDERL. EN VREEMDE SCHEPEN.
ELLEWOUTSgTJK, B.-Airos n. Hamb-, 17
Aug. van St. Vincent.
PROOYON, San Pedro n. Las Palmas, 18
Aug. van St. Vincent.
NEW-YORK, 16 Aug .v. Philadelphia naar
Rotterdam.
TJSELDIJK, 16 Aug. v. B.-Aires te Rosa-
rio.
THUBAN, Cardiff n. B. Aires, pass. 16
Aug. Fernando Noronha. -
SIRRAH, 16 Aug. v. Rosario n. Las PalmaS
AMELAND, 17 Aug. v. Harstad.
LEONORA, 17 Aug. v. Sevilla te Brixham.
TYNE, 16 Aug. v. R'dam to Tonnay Cha-
rente.
SASSENHEJM, Mesane n. Londen ,pas9.
15 Aug. Lodingen.
HILUEGOM, 15 Aug. v. R'dam te Hamb.-
ALBLASSERDAM, 15 Aug. r. Harburg n.
Mesane.
RECLAME.
AALMARKT 16 - TEL. 861
MEUBELMAKER - STOFFEERDER.
ALLE REPARATtER. 980S
(Uit't Fransch vain GUY OHANTEPLEURE).
Geautoriseerde vertaling van W. H. G,
12)
Sedert die aanzienlijke verbetering van*
ziJn positie, had Kerjean van zijn moeder
weten gedaan te krijgen, dat zij Fougères
^verlaten, om bij hem te komen wonen.
Hij had in een oud huis, dat er klein-
sÜ 111 'es Batignolles, door een
oud hek gescheiden van de rue Bowesault
en gelegen buiten de rooilijn tusschen bin
nenplaats en tuin, een bescheiden, maar
voor Parijs nogal ruime éiage gehuurd.
-"en had er uit Fougères een deel der
meubelen van het ouderlijk huls heen ge
zonden, de kamers van mevrouw Kerjean,
aar mooie Bretonsche kamer uit de eerste
jaren van haar huwelijk, de kasten met
oeren-porselein, souvenirs van zijn groot
eer van vaders kant, een boer, die rijk
geweest, voorts het salon van mahonie-
ouv met groen fluweel, waarop de lieve
°uw trotsch was, zonder zich misschien
'e zijn, dat die honderd jaar oude
noil?- va.n .Z9er zniveren stijl, die stoelen
diepe zittingen, die groole ronde tafel,
s secretaire met sloten, die lichte stoeltjes,
nijen waren gebeeldhouwd, door de
t J91® kenners mooi en kostbaar zouden
"omen gevonden.
alle 'j'8m de meubelen geschikt met
ih«r T°r.e' noodiB was om aan elke ka-
rou-.w®! uiterliik te «oven van het te
res daarmee overeenkomende vertrek.
hij had zelf gezorgd voor de gordijnen voor
de ramen, de geschilderde portretten en
oude gravures in goed licht opgehangen, op
nieuw behang, alle nog naar lavende! rie
kende linnenkasten in orde gebracht en in
de porselein kasten het servies van oud aar
dewerk uit Limoges, eerbiedwaardige voor
werpen van zilver en tin. geschikt en, zij
het ook zonder veel smaak, alle vazen met
bloemen gevuld en een mooie rose horten
sia in de jaidinière van het salon geplaatst.
Maar mevrouw Kerjean mocht niet het
genot smaken van die ontvangst te midden
van al die bekende voorwerpen, die de ge
liefde zoon haar had bereid. Op den dag,
vóórdien, welke voor het verrek uit Fougè-
„res was vastgesteld, werd zij door bronchi
tis, gepaard gaande met pleuritis, op wreede
wijze ontrukt aan de lieve zorgzaamheid,
de manlijke en feedere bescherming van
haar zoon, die had gehoopt haar een lieflijk
tehuis, een langen, gelukkigen ouden dag
ie bereidenEn het had Willem toege
schenen, dat hij, die zijn vader reeds sinds
zijn kinderjaren had moeten missen, eerst
nu de smart leerde kennen.
Zes jarèn waren voorbij gegaan. Niets
was er veranderd in de woning, waar me
vrouw Kerjean nooit was binnengetreden en
waar toch alles van haar getuigde. Willem
bleef de minst mooie van de beide slaap
kamers gebruiken en ook de kleine hoekka-
mer, waarvan hij zijn werkkamer bad ge
maakt. Het salon, waar zelden iemand
kwam, behield de koude deftigheid, waarin
de oude bekenden van het huis te Fougères
een bewijs van goeden smaak zouden heb
ben gezien, en de mooie kamer van me
vrouw Kerjean 9cheen nog steeds te wach
ten op de moeder, die niet meer komen
zou
Anaïk, een oude dienstbode uit Fougères,
die nog de muls uit de streek droeg, be
roemde er zich op, dat ztj alles zoo vol
maakt goed onderhieldGeen smetje,
geen stofjeMen kon zich In den vloer
spiegelen. Alles was netjes, keurig, hoewel
er door den tijd hier en daar wel het een
I en ander verschoten was; alles was door
trokken van een lekkeren geur van zinde
lijkheid, boenwas en lavendel.
De fabriek van Patain, te Lavallois, was
herbouwd en zeer uitgebreid. Van af 's mor-
gens ging Kerjean er heen, ten minste als
er geen proeven met vliegtuigen te Issy-les-
Moulineaux moesten plaats hebben. Hij
bleef den ganschen namiddag weg. Maar
tegen den avond kwam hij thuis en bét
oude Bretonsche nest. onder het dak van
het Parijsche huis, scheen hem in zijn een
zaamheid dan zoo lieflijk en gastvrij toe.
Hij hield van zijn vrijgezelleninterieur.
van de maaitijden, die bij er in de eetkamer
met het porselein van den boerengrootvader
liet opdienen; van de avonden, die bij er
met studeeren doorbracht. Zelfs op Zonda
gen, als hij 't 's soms druk had met ver
schillende bezigheden, of als een nog op te
lossen moeilijkheid hem niet losliet, nam hij
er zijn toevlucht, om rustig te werken.
Wie hem slechte in zijn goed geregelde
omgeving en bij zijn huiselijke gewoonten
had waargenomen, zou hem voor een schu
wen vrouwenhater hebben kunnen aanzien.
Nooit was er een vrouw binnengedron
gen; zelfs niet zijn vriendinnetje. Colette
Mouche.
Zijn leven van arbeid hield bij streng
gescheiden van het andere.
Uit de ramen van zijn werkkamer nam
hij de gedaanteverwisselingen waar van den
tuin. die even klein was als die te Fougères,
met een heel grooten boom, die door de
jaargetijden bij toerbeurt werd gehuld in
bleekgroen kantwerk, donkergroene zijde
met goudbrokaat, grauwe wol of wit bont.
De meubelen, die hem in zijn stille woning
omringden, eenvoudig als zij waren en zon
der werkelijke schoonheid, maar solide en
deugdelijk in het gebruik, had hij altijd ge
kend en spraken zoo vertrouwelijk lot hem.
De portretten, waarvan hij de personen, die
ze voorstelden, niet allen had gekend, sche
nen tegen hem te glimlachen, als hij zijn
oogen ophief.
En Jap was altijd bij hem, Jap, een klein
hondje van geen bepaald ras, dat Willem
eens op een avond had gevolgd, en dat door
niemand was opgeêischt.
De fijn gebouwde Jap was een gracieus
dierlje. Het bad een blond vachtje, zwarten
staart en snoet, zwarte ooren, handige
pootjes, een soepele tong als een lapje rose
zijde, doordringende oogen, die ook bijna
zwart waren en die met een geel schijnsel
konden lichten of in donker smaragdgroen
glansden. Jap wist met die oogen, tong, poo
len en staart, die zoo aardig stonden, de
meest ingewikkelde en meest verrassende
maniertjes ie verzinnen om zich uit te druk
ken.
Jap hield van Anaïk, maar Willem was
de baasde god van zijn rudimentair
hondezieltje. Zoodra Willem thuis was,
volgde Jap hem op den voet, schoof zich
onder zijn stredende hand, keek hem met
een vertrouwelijke innigheid aan, en scheen
hem, als hij tot haar sprak, te verslaan en er
soms onder te lijden, zelf niet le kunnen
spreken
Willem was zeer gesteld op die zwijgende
tegenwoordigheid van het hondje. Als hij
aan zijn schrijftafel of teekentafel wcrk'.e.
lag Jap, opgerold, op het rood» kussen le
slapen cn haar rustige ademhaling maalde
een deel uil van de zachte, onmerkbare, be
kende geluiden, die de vertrouwelijke stille
in een kamer, vormen en waarvan wij ons
eerst bewust worden, dat zij er waren, als
zij plotseling zwijgen.
Achter in de kamer slond een oude bruin
houten pendule, die langzaam, met oen la
gen, diepen klokkcklank de uren sloeg en
aan den anderen kant van den muur, in het
salon, was een verguld-bronzen pendule,
die de uren met hoog en 'muzikaal timbre
zong, luchtig als een harptoon. Ilreds als
kind had Willem die pendule, onderling ge
scheiden door een muur. gehoord, de eens
ernstig, de andere vroolijk. Het scheen hem
toen alsof elke slag een uur was, dal ont
snapte om weg le vtiegen en alsot hij de
uren kon zien Uit de houten van-
genis kwamen kabouters, zoo log en bruin
als hommels, uit de vergulde gevangenis
kwamen kleine, gouden, iiclile feeen ie
voorschijn, vlug als bijtjes...: Dan werd
het overal weer ordelijk en aan weerszijden
van den muur hoofde men alleen maar hc-t
rhythms van slechts één slinger. Hoewel
de lijd van die herinneringen al lang voor
bij was, behield Willem er een heerlijken
indruk van. Iels van een mysterie, van een
droom, iels niet onder woorden te brengen
onzichtbaars en ongrijpbaars bleci voor
hem 't gevleugelde trillen van voorheen in
de lucht voortduren, waar, als twee meer
dan honderdjarige en nog altijd kloppende
harten, de twee pendules voortgingen de al
tijd nieuwe uren te lellen, de een slaand*
na de andere, hel gouden stemmetje, ant
woordende op het sombere geluid.
(Wordt vervolgd.)
