pumL
De Hand met hel Litteeken.
No. 20046.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 18 Juli
Derde Blad. Anno 1925
FEUILLETON.
Fietsen
UIT RUSZ.AHD..
Prov. Staten v. Zuid-Holland.
Bl'tTENLANDSCH WEEKOVERZICHT.
De bieuk in het Fransche
cartel dei linkerzijde
Een zeer bijzondere toe
stand Zal Dnitschland
lid worden van den Vol
kenbond? De ooizaak
van het Engelsche mijn-
conflict.
De gebeurtenissen der afgeloopcn weck
En geleid tot een zeer blondere po-
constellatie in Frankrijk, waar liet
he cartel plotseling in duigen is ge
vallen bg de behandeling der omzetbelasting.
En het merkwaardige daarbij is, dat, on
danks alles, de regeering, die juist in de
Kamer op dit cartel steunde, overeind is
blgwen staan, dank zjj de hulp van rechts.
Men kent öe kwestie. "Bh de laatste ver
kiezingen hebben de socialisten aan de kie
zers bi; voortduring beloofd hun uiterste best
te zullen doen tot afschaffing der omzet
belasting en toen nu deze kwestie ter tafel
kwam in do Kamer, meenden zij trouw te
moeten bljjven aan hun belofte, niettegen
staande Caillaux de verzekering gaf, dat
dtc afschaffing zou ^r len tot een tekort op
de begrooting van 1925 van ruim 2-10
gniUioeu francs, reden waarom hij t9n slotte
de hoop uitsprak, dat de Kamer in dezen
ttnet hem mee zou gaan, omdat hij Daar
anders zou moeten verzoeken hem zijn
vrjjiheid terug te geven. Dit stellen der
portefeuille-kwestie kwam volkomen onver
wachts en bracht de gemoederen in heftige
beweging. Langdurige mi felle debatten
volgden, de spanning st9eg elk «ogenblik
en toen eindelijk de stemmen waren uitge
bracht en geteld, bleek, dat het voorstel
tot afschaffing met twee stemmen meer
derheid was verworpen, en dat... de so
cialisten hadden tegengestemd! De regeering
gered door de hulp der oppositie, zie daar
de uiterst verrassende factor van deze
stemming!
Ook bg de begrooting stemden de 60cia-
Hsten daarna, tegen^ zooaat volkomen terecht
mag worden gesproken van een breuk in
het cartel der linkerzijde.
Waar intusschen do regeering het ver
trouwen* van Kamer eo Senaat heeft be
houden, gelgk bljjkt uit den uitslag der
stemming, kan er op het oogenblik moeilijk
worden gesproken van een minister-crisis,
ai 'bestaat ongetwijfeld de kans, dat het
daartoe zal komen. Een regeering toch als
die van Painlevé, welke steunen moet op
een onderling verdeelde „meerderheid",'
kan onmogelijk langer levensvatbaarheid heb
ben. Misschien zou het Kabiaet, dat zulks
ten volle zal' begrijpen, dan ook onmiddellijk
na de breuk in het cartel reeds zijn heen
gegaan, ware het niet, dat het parlement
op recès is gegaan, waardoor het voor-
loopig aan het bevind kan bljjven en tijd
krijgt om te trachten de scherven zguer
imacht zoo goed en -oo kwaad het gaat te
krammen en te li'jien. Na het recès zal
dan wei heei spo<<iig blijken of de partgen
d&r linkerzijde eea compromis hebben weten
te vinden. Zoo niet, dan zal op z'n minst
een wijziging ;.n het kabinet onvermijdefgk
zijn en do politieke constellatie een andere
moeten worden!
Ook de Duitsche regeering maakt veie
moeilijkheden door, in hoofdzaak veroorzaakt
door de antipathie der Duitsch-Nationalen
tegenover Stresemanu, den rijksminister van
bui tenia ndsche zaken. Geen gelegenheid ïa-
ten. ze voorbijgaan om den minister tegen
te werken, en het Iaat zich dan ook aan
zien, dat een ministerieele crisis er ten
laatste het gevolg van zal zijn. Immers ook
in het kabinet zelf heeft die antipathie al
doorgewerkt en geleid tot ernstige geschil
len tusschen Stresemann en den Duitsch-
Nationalen minister Schiele. De bespreking
der tariefwet en der valorisatie-wetten brach
ten talrjjke moeilijkheden met zich mee en
daarna was het de vaststelling) van net
Duitsche antwoord aan Frankrijk in zake
het veiligheidspact, dat de gebruikelijke
geschillen met zich mede bracht, met ala
resultaat, dat het vertrouwen van het bui
tenland' .speciaal van Frankrgik, in Duitsch-
lands goede bedoelingen al weer een knak
heeft gokregeD. De nota is nu vastgesteld,
en blikbaar heeft de opvatting van Strse-
tnaiui meerendcels gezegevierd, maar toch:
fcet feit, dat zij met een sceptisch gebaar
IBit liet Engelscb yaa Baronesse ORCZY.
(Geautoriseerde verialing van A. T.
62)
Hij liieid van Jim en zijn gelielde zou
meer waard zijn dan dat van Matthew,
wiens heftige Koningsgezindheid moeilijk
heden voor liaar kon opleveren in een
Streek, die geheel vijandelijk gezind was.
Aan persoonlijk gevaar voor haar zeil van
zoovers of het gespuis, dat de verschillende
legers alle op hun tochten, medebrachten,
da-.hl zij zelfs niet. Mudge had een paar
pistolen in zijn gordel en die zouden vol
doende zijn, om aanvallers op een afstand
le houden.
Zóó vertrokken zij beiden, binnen twee
.uuc na middernacht. Kolonel Scraipe had
gezegd, dat liet Parlememlsleger voor dien
nacht slechts enkele mijlen van Brough-
ton gekampeerd lag, en dat de generaal
zelf verblijf hield tc Lor.g Gampton, deut
slechts elf mijlen van het kasteel verwij
derd was. Als generaal Fairfax de brieven
iVan den Koning Iaat in den namiddag van
dim ontvangen bad, was er een kleine kans
dat hij niet vóór den dageraad een bode er
mede naar Londen zou zonden. Dat was de
mogelijkheid, die Barbara als waarsahijnr
ÏUk had aangenomen, en toen zij in den
nacht ujtging, was zij zich bewust van
■lochte één gevoel, een vurig veriaingen, om
NlMmd uit te wissdhen, die lag flis-
johan hpp.r ca d'eu eenigen man, die Jim
zai worden ontvangen, is niet meer te
voorkomen, al kau de inhoud natuurlijk nog.
veel ten goede veranderen. Die inhoud zal
ovcrigeus wel vf(j vaag zij r. en in hoofdzaak
ten doel hebben de mogelijkheid van verdere
onderhandelingen te handhaven. Op één
punt slechts zou de nota, als men de be
richten mag gelooven, een duidelijk ant
woord geven, namelijk betreffende de toe
treding van Duitsehland tot den Volkenbond.
Deze toch wordt nietals een bepaalde
voer «aarde voor de totrStand-koming van
het pact aanvaard, doch wel i3 Duitschland
bereid tot den Volkenbohd toe te treden,
mits het niet verplicht wordt lot deelne-
m:ng aan sancties en tot doorlating van
vreemde troepen, zulks in verband met- de
bijzondere positie, welke het in het midden
van Europa inneemt. Hot is geenszins zeker
dat Frankrjjk, gezien haar vriendschap met
de Oostelijke randstaten, hiermede zal wil
len instemmen, maar men is io ieder geval
een stap in de goede richting, te «-eten
het vermeerderen van de kans, dat Duitsch
land lid zal worden van den band, die alle
staten, en in de eerste plaats de grooten,
dient te omvatten, wil hij op den duur
effect sorïeeren.
Wenden wi; het oog meer westelijk, dan
blijkt het ook daar aan mooilijkheleu niet
te'ontbreken. Engeland immers staat aan
den vooravond van een raijincontliet, dat,
mochten de onderhandelingen mislukken, aan
het einde dezetr maand in geheel Albion "de
rust zal verstoren. De mijneigenaars hebben
inet het oog op de slechter wordende uit
komsten van het bedrijf, gemeend het gel
dende contract te moeten opaeggen ea met
nieuwe voorstellen bij de arbeiders te moe
ten komen betreffende verlenging van den
arbeidsduur en wijziging der loonregeling.
Onder het oude collectieve arbeidsverdrag.
was die loonregeling landelijk vastgesteld,
en de patroons meenden dit to moeten ver
anderen, gezien het feit, dat de uitkomsten
in de diverse districten geheel verschillend
zyh. De arbeiders daarentegen weigerden
pertinent hiermede in te stemmen, wef be
grijpende, dat zjj ook in geval van een
conflict onder de oude regeling, dus lan
delijk, veel sterker zouden staan, dan onder
de voorgestelde districtsgewijze vaststelling.
Zjj eischten daarenboven in tegenstelling
met de plannen der patroons, verhooging
der loonen, ondanks de niet te ontkennen
noodlijdendheid van het mijnwezen (de
kolenuitvoer daalde sinds 1914 van 70 tot 52
millioen ton) en oordeelden, dat de nadeelen
in de slechte districten dan maar met de
vocrdeelen der bevoorrechte) disir.cteu moes
ten worden aangezuiverd. Zoo ontstond dns
het groote conflict, waarin de regeering
tot op heden vruchteloos heeft getracht de
partjjen tot elkaar te brengen. Pogingen
van den Rijksbemiddelaar, nroister Bridge;
mnn mislukten, terwijl op het m(jnwerkerf-
cougrcs te Scarborough besloten u'erd. niet
met da patroons te onderhandelen, voordat
deze hun nieuwe voorstellen nebben inge
trokken en evenmin te verschijnen voor een
bereids door de regeering ingesteld hof van
onderzoek. Dit laatste omdat men van oor-
deer is ,dat een vroeger ingosteld onder
zoek, waarvan het resultaat was, dat loons-
verhooging voor de arbeiders wenscnelijk
was verklaard, geenerlei gunstig gevolg
heeft genad. De vraag is: wat nu? Zullen
de arlmiders eieren voor hun geld kiezen
en de sympathie van het publiek behouden,
door aan het hof hun medewerking' te ver-
Ieenen, of zal het conflict over veertien
dagen in al zijn felheid uitbarsten en ook
over vele andere bedrijven worden uitge
breid? Het antwoord is vooralsnog niet te
geven, maar de toekomst lijkt ons niet gun
stig1. Engeland gaat een moeilijk tijdperk
tegemoet!
RECLAME.
Bij Wiel- en Motorrijden heeft men
vaak veel last van schrijnen en door
zitten der huid. Om dit dadelijk te
verzachten en spoedig te genezen
gebruikt men algemeen 1032
30-60-90 ct.
Terwijl zij en Mudge met grooten spoed
westwaarts reden, brak de dageraad lang
zaam achter hen aan, en voor hen uit
maakte de slingerende weg zich vrij van
de omgevende schemering. In het oosten
kleurde een. bleek, citeoe®kleurig licht de
grijze wolken, drie in zilveren strepen langs
den horizon hingen. Maar, dezen eenigen
keer in haar leven, had Barbara geen oog
voor de schoonheid van den dageraad mid
den in den zomer, niet voor de fijne tinten
van groen en geel en paars, die hel uit
spansel een reusachtig koepelgewelf, ver
sierd met ju woeden, maaktenzij had geen
oor voor den eersten roeip der ontwakende
vogels, het vroolijke hanengekraai, den
morgenzang van ai die gevederde menden,
waarvan Jim zooveel hield. Zij had in
waarheid slechts oogen voor den weg, het
lange, witte lint, dat haar nog van haar
deel scheidde; zij spande haar ooren ölecbts
in, om de eerste klanken van het onfhva-
kend leven op (heuvel en in dad op te van
gen, want zij hield 'n wedloop met den tijd:
een wedloop, waarbij Jime leven den prijs
zou zijn, als zij hem won.
2.
Naar boven gaande, zag Barbara een
smalle streep licht ondier door do deur, die
de waard haar had aangeduid. Voordat zij
het portaad bereikte, hooide zij dan klank
van een vast on trad op dien houten vloer
en het oogenblik daarna werd de deur
opengeworpen; on cte generaall stond, met
de kaars in de hand, in de openrin/g. Het
flikkerende licht viel op Barba^ra's bleek
gelaat en witte handien, die de plooien van
haar zwaar kleed ophielden. Zij had Fair
fax nooit te voren gezien, en zij keek tot
hem op met den onderzoekenden blik van
Wat Kamenewa heeft verklapt.
De laatste twee jaar worden West-Europa
en Amerika overstroomd door geschriften
over de Sovjet-Unie, waarbij de schrijvers
telkens verklaren, dat zij zelf in het land
zijn geweest, dat zij volkomen vrij waren
in hun doen en laten en dat hun \»erk dus
een zuivere en onpartijdige weergave is van
den werkelijken toestand in het rijk der
bolsjewiki. Het merkwaardige van al deze
geschriften is, dat zij, onverechilling wie de
schrijver cr van is en tot welke partij hij
behoort, veel overeenkomst vertoonen cn
alle dc bolsjewiki en hun arbeid verheerlij
ken. Gebreken zijn er in Rusland niet, alles
loopt er schitterend, het volk is tovreden
enz., zoo schrijven alle buitenlanders, die
een reis naar Rusland hebben gemaakt en
cr een paar -weken hebben doorgebracht.
Deze geschriften zijn in den regel zeer uit
voerig en de schrijvers vertellen zoo veel,
dat gij u verbaast over de bovenmcnschc-
lijke inspanning, die zij zich hebben moeten
getroosten om in een paar weken zoo veel te
kunnen presteeren, waarvoor een normaal
mcnsch maanden en maanden noodig heeft.
Onze bewondering vooV dc geweldige capa
citeiten van deze oppermenschen stijgt ten
top, als wij vernemen, dat de schrijvers geen
Russisch kennen, niets van de geschiedenis
van het land afweten en nooit eenige studie
hadden gemaakt van de ingewikkelde vraag
stukken, welke zij bespreken. Heelemaal
alleen (want de schrijvers herhalen telkens,
dat zij allee, absoluut nlleg alleen hebben
gedaan cn in .niets door de regeering of
een of andere bolsjewistische instelling wer
den geholpen) dus heelemaal alleen, zonder
kennis der taal, maakten deze wonderlijko
menschen reizen naar ver afgelegen streken,
bezochten dorpen aan do Wolga of nog ver
der, voerden gesprekken met de boeren,
die natuurlijk geen enkele vreemde taal
spreken enz.
Het is daarom voor iedereen, die over een
zekere dosis gezond verstand beschikt, dui
delijk, dat deze geschriften en boeken niet
de volle waarheid bevatten, dat de schrijvers
die zoo vaak zweren, dat zij volkomen vrij
waren in hun doen en laten, zioh van schuld
bewust zijn en iets verzwijgen. Voor den
schrijver dezes was het altijd duidelijk, dat
de journalisten en letterkundigen, die in
dieq geest schreven, onwaarheid vertelden
en bij iedere, gelegenheid hob ik dat ook ge
schreven. Het was echter moeilijk dc on
waarheid van do schrijvers der boeken en
artikelen te bewijzen.
Nu krijgen wij het bewijs en wel van de
bolsjewiki zelf. Dat bewijs geeft niemand
minder dan Kamenewa, de vrouw van een
der drio dictators van Rusland, en de zus
ter van Trotzki, een vrouw, die in Rusland
een voorname rol speelt en zich verbeeldt do
„eerste vrouw de3 lands te zijn." Wij zullen
nu onze lezere vertellen wat deze vrouw in
haar laatste, artikel in het te Moskou ver
schijnende tijdschrift „Nowyj Wostok" (Het
Nieuwe Oosten) vertelt.
Er bestaat te Moskou, aldus mevrouw
Kamenewa. een Bureau voor Informatie,
bekend onder den naam OBI (de bolsjewiki
hebben de gewoonte alle namen te verkor
ten en valkomen onbegrijpelijke woorden te
maken). Dit bureau stel) zich ten doel in
het Westen inlichtingen over den toestand
in de Sovjet-Unie (natuurlijk in een voor de
bolsjewiki gunstigen geest) te verspreiden.
Deze inlichtingen worden aan speciaal
daarvoor in het Westen van Europa opge
richte en door de bolsjewiki onderhouden
vereenigingen gezonden, die er voor zorg
moeten dragen, dat de bolsjewistische infor
maties verder onder het publiek zouden
verspreid worden. Daar de instelling vreest,
dat de brieven met het ..kostbare materiaal"
ergens door de postadministratie zouden
aangehouden kunnen worden, maakt zij ge
bruik van de buitenlandsche reizen van de
diplomatieke agenten, de koeriers, en van
de hoogere ambtenaren van de departemen
ten om het informatie-materiaal naar de
verschillende landen te smokkelen, zoodat
het officieele karakter dezer instelling nu
vast staat.
De OBI beperkt zich echter geenszins tot
de bewerking van het buitenland, zij ver
leent haar hulp ook aan alle vreemdelingen
van eenige beteekenis, die naar Rusland
komen. Al deze menschen krijgen van de
iemand, die om een levon komt smeeken,
en nieuwsgierig of het gelaat, dal een spie
gel van de innerlijke gedachten is, vri«n-
delijk of wreed schijnt.
Zij klom de laatste paar troden op en
stond stil op het porlaatl.
„Ik ben de vrouw van Jim Fdemnes, ge
neraal," zeide zij eenvoudig, „en (hij is ter
dood veroordeeld."
Hij vroeg haar binnen te komen, ging
op zijde, om haar lange te laten gaan, en
loen zij binnen was, sloot hij de deur achter
haar. De eerste blik, dien zij in de kamer
wierp, toonde haar een ruwJhouten tafel,
bedekt met papieren: een van deze, een
brief, lag open, alsof !hij, hadf gelezen, daar
was neergelegd. Dwars over de tafel lag
een zwaard en gordel, en daarnaast een
inktkoker, pennen en een paar pistolen.
„Wilt ge niet gaan zitten?" zei de ge
neraal kortaf en met één hand trok hij een
etoel voor haar naderbij. Hij zette den kan
delaar weer op tafel, verzamelde kajlm ai
de papieren tot een (hoop en legde een der
pistolen er als een presse-papier over heen<
Toen pas keek hij Barbara scherper aan.
Zijn blik was strak, bijna onderzoekend,
maar Barbara sloeg haar oogen niet neer;
zij beantwoordde zijn bttik openhartig en
odbevreesd, terwijl twee dikke tranen lange
haar wangen liepen.
„Vertel mij alles," zei hij zachter.
Zij ging zitten, doodmoe, bijna versuft
door gebrek aan slaap, en hij zat tegenover
haar met zijn elleboog op de tafel, zijn
•kin io de hand. Zij wachtte een oogenblik
om haar gedachten <3 verzamelen en haar
tranen in to slikken; toen zeide zij rustig:
„Ik zag den diefstal van de brieven yan
den Koning."
Fairfax bewoog zich niet;' zelfs geen
OBI „ervaren gidsen", die er voor moeien
zorgen, dat de buitenlanders geen dingen
zouden zien, welke voor de regeering onge-
wenscht zijn. De gidsen talen de vreemde
lingen geen oogenblik alleen, treden als tolk
op bij de bezoeken, die de vreemdelingen
afleggen, waarbij zij natuurlijk de antwoor
den der Russen zóó vertalen als zij het
wenschehjk achten, voorzien hen van alle
gewensclit geachte inlichtingen enz.
De lezer ziet dus, dat de bewering van
schrijvers der boeken en artikelen over Rus
land, dat zij volkomen vrij waren bij hun
tochten door het land, op zijn zachtst uit
gedrukt, bezijden de waarheid is.
Om haar lezers de beteekenis van deze
gidsen duidelijk le maken, vertelt Kamene
wa. dat \Toeger de vreemdelingen aan zich
zelf waren overgelaten, dat zij dan, daar
zij het Russisch niet kenden (menschen, die
het Russisch volkomen beheerschen, wor
den in Rusland alleen dan toegelaten, wan
neer zij overtuigde bolsjewiki zijn), de rc-
geeringsinstellingen plat liepen en daarbij
dingen zagen, die voor de bolsjewiki onge-
wenscht waren en dat zij later over den
chaos schreven, die in de regceringsbureaux
hcerscht Nu is dit gevaar geweken, want
de gidsen zorgen er voor, dat de vreemde-
ringen den indruk zouden krijgen, dat alles
zich in uitstekende orde bevindt. Mevrouw
Kamenewa verlelt dat alles met de cyni
sche openhartigheid; die de bolsjewiki vaak
ten loon spreiden.
Het werk van deze gidsen is zeer om
vangrijk, want zij moeten alle vreemdelin
gen, zoowel individueel als bij groepen,
door de bolsjewistische woestenij leiden en
hun aandacht van voor de regeering ongun
stige feiten afleiden. Tot 1 Februari 1925
hebben de gidsen 177 buitenlanders, die
naar Rusland kwamen om den toestand ..te
onderzoeken", bewerkt. Er waren onder hen
politici (79). journalisten (29), geleerden (29)
van wie sommigen een wcreldrepulatie ge
nieten, enz. Bijzonder veel belang stelt OBI
in de bezoeken der journalisten, want op
deze wijze wordt het buitenland het best
bewerkt. Kamenewa erkent, dat op deze
wijze werd verhinderd, dat de journalisten
in een voor Rusland ongunsligen geest zou
den schrijven. Het werk van het bureau
wordt vergemakkelijkt door heft feit, dat de
vreemde journalisten geen Russisch kennen
en alles slikken, wat de gidsen hun op-
disschen.
Hiermede was echer de OBI nog niet te
vreden cn leiders van deze instelling be
sloten do verheerlijking van de bolsjewis
tische toestanden op een meer doeltreffende
wijze aan de burgers van de „kapitalisti
sche landen" op te dringen. Dit bereiken zij
op de volgende wijze. Er werd een speciale
sectie opgericht, die iedereen kosteloos ma
teriaal toezendt voor boeken cn artikelen
over Rusland. De vreemde journalisten, die
belang stellen in de Russischen toestanden,
behoeven nu geen diepgaande studie van de
rytgebreidc literatuur te maken, die over
dit onderwerp bestaat, zij behoeven zelfs de
artikelen niet zelf tc schrijven, want zij krij
gen alles kant en klaar uit Moskouer rest
hun alleen hun naam onder de stukken tc
zetten en het geld in ontvangst te nemen.
Uit de mededeelingen van Kamenewa in
het bovengenoemd tijdschrift vernemen wij,
dat alle boeken en artikelen, die dc laatste
twee jaar over Rusland zijn verschenen er.
waarin 't bolsjewistische regime werd ver
heerlijkt, niet. door de schrijvers, wier naam
onder de stukken prijkt, zijn geschreven,
maar door agenten van de OBI. Onder der
gelijke „auteurs" bevinden zich veel jour
nalisten (o.a. ook een Nederlander, door
Kamenewa met name genoemd), letterkundi
gen (ook hierin zijn Nederlanders" verte
genwoordigd) professoren enz. Eed paar.:
voorbeelden: prof. Obst heeft een botrkuié*
gegeven over Rusland en nu blijkt het-, dat
het werk is van eenige OBI-mannen'n En
gelsch parlementslid heeft 'n boek over Rus
land „geschreven" en dat boek werd hem
uit Moskou toegezonden; prof. Pedruenza
liet 'n werk verschijnen over den landbouw
in Rusland cn ook dat geleerde boek, waarin
overigens veel onzin wordt verkondigd, is
door onbekend gebleven bolsjewiki geschre
ven. Het bekende „Prager Prcs6c" gaf kort
geleden een speciale editie uit, gewijd aan
Rusland, en nu blijkt, dat alle artikelen,
van a tot z, door agenten van dc OBI zijn
geleverd en dat de redactie van het Praagsch
trilling van zijn oogleden verried schrik of
verbazing. Maar Barbara, die dubbel scherp
was geworden door het dreigende van Jims
gevaar, solieen ihet toe, alsof de houding
van den grooten man plotseling strakker
was geworden, en zijn aandacht grooter
Zij had (het gevoel, alsof haar ziel nu bloot
voor hen lag; en hij scheen met zijn door
dringenden blik de maat te bepalen tan
haar trouw en haar liefde voor Jim. Zij
meririe ook op, en met een zekeren trots,
dat hij geen oogenblik aan haar woorden
twijfelde of beweegredenen verkeerd op
vatte, die haar hierheen had gebracht. Hij
wachtte nu geduldig totdat zij kalm genoeg
was om hem datgene te zoggen, waarvoor
zij gekomen was.
„Ik zag niete zeep duidelijk," ging Bar
bara voort, „omdat ik de zon in mijn
oogen hadmaar ik zag een man aan een
touw buiten de muren hangen, waar de
brieven van den Koning bewaard werden
Het was eien vermetele daad; de man hing
zestig voet on meer boven den grond, toen
klom hij naar het dak en ik verioor horn
uit het gezicht. Ofschoon ik begreep, dal
alloen een main, die stoutmoedig en ver
metel is, zulk een daad kon volbrengen,
kwam ik, voor mijzelve, tot het besluit,
dat het Tubal Longdhankes was, dien ik
gezien had."
„Waarom dacht ge dal?" vroeg de gene-
neraal.
„Omdat," antwoordde zij, „ik meende,
dat ik hem te Daventry gezien had, bij hot
spionneeren van den krijgsraad van den
Koning, en later weder te Farndon Fiels,
teen hij trachtte de brieven van den Ko
ning te stalen. Het kwam aJles door een lit
teeken," voegdo zij er met een snik bij.
„Een litteeken?"-
blad geen letter aan de bolsjewistische kopy
had gevoegd enz.
Wij zouden nog veel, zeer veel voorbeelden
kunnen bijvoegen, maar het bovenvermelde
is voldoende om te zien, welk een corruptie
dank zij de bolsjewiki, in de journalistiek©
cn zelfs de geleerde wereld is ontstaan. Onze
lozere weten nu. hoe de boeken en geschrift
ten over Rusland ontstaan en hoe „volkomen
vrij" de reizigers waren, die naar Rusland
gingen.
BORIS RAPTSCHINSKY,
Verschenen is de agenda van de zomer-
zilting der Prov. Staten van Zuid-Holland,
welke op Dinsdag 21 dezer, des voorm. te
elf uur in de vergaderzaal van do Tweede
Kamer gehouden wordt. Tevens zijn de ver-
slagen der commissies van rapporteurs
over een aantal voorstellen verschenen,
waaraan het volgendo is ontleend;
Provinciale begrooting voor 1926
Verschillende leden spraken hun waar
deering uit over het feit, dat Ged. Staten
tot een belastingverlaging willen overgaan
en dat daarbij geen vitale belangen behoo-
ven te worden geschaad. Enkele leden
wenschten te waarschuwen tegen het coüto
que qoüte invoeren van belastingverlaging
en vroegen welk motief geleid had tot het
voorstellen van verlaging der opcenten op
de vermogensbelasting. Door bijv. do but>-
sidics voor krankzinnigenverpleging te vor-
hoogen, zou bereikt kunnen worden, dat
de gemeentebelastingen konden dalen.
Een lid vroeg of het niet gcwcnscht waro
te komen tot meerdere belastingverlaging
bijv. ten opzichte van de opcenten op de
hoofdsom van de grondbelasting voor ge
bouwde eigendommen cn op dc salarieering
van het provinciaal personeel te bezuini
gen en tevens na te gaan op welke am ze
len der begrooting nog met een minder be
drag ware te volstaan.
Vele leden daarentegen zagen de nood
zakelijkheid van salarisverlaging geenszins
in daar de provincie wel in staat is goeden
arbeid goed te betalen en de loonstandaard
in bet particulier bedrijf nog aan te veel
schommelingen onderhevig is dan dat daar
op ware te bouwen.
Enkele leden gaven opnieuw uiting aan
hun opvatting omtrent de samenstelling
van het college van Ged. Staten, hetwolk
niet overeenkomst met de eïschen van even
redige vertegenwoordiging. Zij waren van
oordeel, dat aan do gecoalisecrde partijen,
op welke bij de verkiezing van l Juli 1925
voor de Tweede Kamer in deze provincie
slechts ruim 44 pCt. van de stemmen zijn
uitgebracht, niet zulk een overgroot© meer
derheid in het dagelijksch bestuur mag wor
den toegelaten. Met name zullen do vitale
belangen der arbeidersklasse ook door t»r-
beiderBafgcvaardigden moeten worden be
hartigd, welke vertegenwoordigers in ueze
provincie mot geweld uit het college wor
den geweerd.
Andere leden bestroden deze opvatting.
Naar hun raecning behoeft evenredige ver
tegenwoordiging zich geenszins uit te strek
ken tot een dagelijksch bestuur. Andere le-
den meenden, dat de verkiezingen voor do
Tweede Kamer met de provincie niets to
maken hebbeu.
Meerdere leden wezen er op, dat toch in
1918 zich wel iets heeft voorgedaan, dat do
liefde van zekere partij voor grondwette
lijke bepalingen niet zoo sterk heeft gede
monstreerd en deze wenschten aan de ver
kiezing van deze leden niet mede to wer
ken, zoolang van die zijde geen verklaring
wordt overgelegd, dat men zich aan de
grondwettelijke verplichtingen zal houden.
Een lid merkto op, dat zijncizijds nim
mer een slem verwacht mag worden op man
nen, die zich in hun beleid niet bonden
aan de ordeningen Gods.
Omtrent de wegen verbetering weid o.m
aangedrongen op de instelling van ccn vas
te commi38ie voor de wegen. Enkelo leden
vreesden, dat deze vaste commission op het
terrein van Ged. Staten zouden treden, an
deren daarentegen koesterden die vrees
niet.
Inzake hygiënisch schooltoezicht werd ge-
„Ja, toen wij samen kinderen waren,
Jimf Lon-gshankcs en ik, had ik oen hondje
het boe-t Lor.g-hankcs in de hand
het liet een litleekcn achter.... IJas gis
teren.... hoorde ik. dat Jim bijna het
zelfde litteeken heeft aan dezelfde
hand."
Zij zonk bijna neer, maar slaagde er
weer in, haar tranen in Ie houden.
„Welnu," hernam de generaal bedaard,
nadat hij haar tijd had gelaten, om kalm
te worden. „Ge zaagt den diefstal van de
brieven des Konings: ge dacht, dat Longs-
Jiankes de dief was. Wat gebeurde er
daarna?"
„Ik ging naar kolonel Scrape," nr.tsvoord-
de zij. „Wij gingen naar de raadkamer en
zagen, dat de brieven inderdaad verdwenen
waren. Toen gaf ik Tubal aan, en kolonel
Scrape zond een (roep 6o!daten uit, orn hem
gevangen te nemen. Maar Jim kreeg dit te
hooren, en hij gaf zichzelf aan. Ilij is nu
op het kasteel Broughton als gevangene. En
kolonel Scrape zal hem lalen doodi-iii?ten,
tenzij
„Tenzij wal?"
„Tenzij de brieven van den Koning voor
twaalf uur van den middag zijn terugge
geven."
Fairfaix zweeg. Barbara trachtte tevergeefs
ziin gedachten in zijn oogen te lezen. Maar
hij keek haar aan. Koek haar aan, alaof hij
tot in haar ziel wilde zien. Na een oogen
blik stilte, vroeg hij opeens:
„Waarom zijt ge naar mij gekomen?
„Omdat," antwoordde zij vastberaden,
Jims leven len koste van alles moet ger^
worden." i
(Wordt vervolgd),
