Een beetje eigenzinnig.
Van alles wat
Een Vos blijft toch altijd
een Vos.
Zich zelf verraden
CORRESPONDENTIE.
aüqci se aè mtL
near rijc eigen kamer gegaan allen hu
Kitty's stoel heen.
„Ja, onze arme, lieve Toby lag dood
Wirmoord buiten het hok!"
„Wie heeft dat durven doen?" ïiop Paul
verontwaardigd uit, terwijl Lydia, die even
ate de anderen veel -ran Toby gehouden
bad, met trillende stem zei:
„Wat vreeselijk! Zag je het, Kit!"
„Nee. i hij wae al dood, toen ik hem
nnd. De jon
Plotseling hield aj óch in en bet ge
richt in haar zakdoek verbergend mom
pelde rij:
„Vraag me alsjeblieft mets meer. Ik kan
ar niet over opreken eo ik beb be-
Ioc#d
„Beloofd 1" riep Paul verbaasd uit. Je
hebt den ellendeling dus op beeterdaad be
trapt? Heb je hem herkend en waren bet
er meer dan één!"
,Jk kan het niet vertellen ik heb het
opmijn eerewoord beloofd", zei Kitty
weer, terwijl Bob om de aandacht van zijn
traoen ai te leiden, bard zijn neus snoot.
„Maar je hadt hei recht niet, dat te be
loven T' riep Paal boos uit. „Toby is van
«os allemaal Moeder, laat Kitty het toch
•eggen 1"
„Moedertje, ik kan het niett Ik beb bet
ep mijn eerewoord beloofd 1"
„Dan moet je ook je woord bonden, be
veling", «ei mevrotnv Dane.
„Ja maar. Moeder", bracht Paul hier te
gen in, Kitty had het toch niet mogen
beloven."
.TV kan er au niets meer aan doem,
Pvc!", zei het arme kind diepongelukkig.
„Je wilt me toch niet dwingen, mijn woord
Ir breken."
„Nee, natuurlijk met", antwoordde me-
auu» Dane voor haar ondsten zoon. „Paul
aioet er zich bij neerleggen en je vertrou
wen, somde wij allemaal doen."
„Je.", stemde Lydia in, niettegenstaan
de er tranen in haar oogon stonden. „Ik
geloof zeker, dat Kitty een goede reden
voor haar stilzwijgen heeft."
„Natuurlijk mag je nooit je woord bre
ken", zei Bol), terwijl zijn stem verrader
lijk trilde, ,,maar ik-ïk eal bem, als ik hem
te pakkeD kriig!"
„Ze zullen hun straf niet; ontloopen",
begon Paul weer op dreigenden toon. „Ik
geloof wel, dat ik raden kan, wie het go-
daan hebben. Robert. Land heeft een
hekel aan mij en Diet Wilson is jaloerech,
omdat tegenwoordig met. Willem Peters
omga. Nou Kitty, heb ik gelijk o£ niet!"
Maar Kitty leundo achterover in haar
utfoel en zich met haar zakdoek in het ge
zicht wrijvend, zei zij op rachten, ktagen-
den toon:
.Vraag me toch alsjeblieft miets meer en
(probeer er niet achter te tomen. De heb het
nu eenmaal beloofd en Vader heeft altijd
■gezegd, dat we onder geen voorwaarde een
belofte mogen breken. O Mioedcrtjc, ik
■voel roe zoo ellendig en 'k ben zoo vreese-
•Kjk moe."
„Ja kindje, het- is tijd voor jullie allen
f«m naar bed te gaan," zei mevrouw Dane
(nu zoo opgewekt mogelijk, niettegenstaan
de dc gebeurtenis ran dien avond weer de
too langzaam heelende wonde bad open-
gereten, door haar vroegere gelukkige da
gen voor oogen te halen, toen haar man
met Toby als een heel klein, jong konijntje
in zijn zak thuis was gekomen en het dief-
tje bij Hcinen Tom in dc box had gezs*.
(Wordt vervolgd).
Gosta en Marie Vermeer waren heerlijk
aanren aan het spelen. Ze hadden hun
buicwcrk af en konden dus volop genie
ten. Guus had hij haar laats ten verjaardag
een paar mooie ballen gehad en was rich
nu flink aan het oefenen. Als ze een der
ballen liet vallen mocht Marie het wocr
peobeereD, en zoo vermaakten ze zich een
pooe. Mhor o, wat werden ze warm,
bet sweet stond op hun gezichten. Mogen
Moeé. «as G«.a,
aan Moe, die voor het raam te naaien zal.
Ik heb op 't oogenblik geen limonade,
zei Moeder, maar ik zal jullie een glas
melk goveD, en ze ging al naar de keuken
om. het verlangde te halen. Een oogenblik
later stonden cr twee volle glazen op de
tafel. Marie nam dadelijk het hare en dronk
het leeg, maar Guus keek boos ec liet de
melk staan. „Kom kindje,'' zei Moe vrien
delijk, „drink eens, dan kan jc weer gaan
spelen."
Ik wil geen melk, ik wil limonade,
zei ze boo-s. Dan moet je maar zien
dat je het krijgt, antwoordde haar
Moeder. Gusta duwde haar glas weg
en ging ia een hoek staan schreien.
Moe zal wel medelijden met me krijgen,
ctaohfc de kleine dwingster en de meid limo
nade laten halen. Maar daar gebeurde niets
van. Moe deed net of ze het hullen niet
hoorde en ging stil de kamer uit. Even latei-
kwam haar zusje binnen on zei: Too Guus
laten we weer gaan spelen, het ging zoo
fijnVervelend kind, bitcte Guata, ga weg,
en ze gaf Marie een duw, waarop deze
bedroefd naar buit en ging. Guus ging bij
de tafel zitten, en zag weer hot glas melk
staan; he! wat had ze een dorst! Zou ze
het uitdrinken? Neen, ze moest limonade
hebben. Ze ging weer in haar hoekje staan
en huilde steeds harder. Maar wat hoorde
•m toch slok, slok, slok, eo toen ze verwon
derd opzag zat Minet de poes, die ze niet
binnen had zien komen van haar melk te
drinken.
Lcelijkèrd, riep ze booe. wil je weggaan
en ze vloog naar de tafel. De poes wilde
van de tafel springen stiet met haar poot
tegen het glas, dat in scherven op den
grond viel. Gusta liep naar de keuken en
riep verschikt
O, Moe nu beeft de poes de mefk omge
gooid.
Moeder keek haar meisje eens aan en
zoi: ja kindje dat komt cr van, dan had
je het maar vlugger uit moeten drinken.
Guus kwam bij haar staan en vleide: toe
geeft u me een ander glas, ik heb zoo'n
dorst. Dat kan niet kind, ik heb nieta meer
in huis. Guus ging in de kamer bij de tafel
zitten met haar handen voor do oogen. He
wat is het stil dacht ze en ze hoorde met
een dat Moe zuchtte. Dat was zeker omdat
zij zoo ondeugend geweest was. Zachtjes
ging ze naar haar Moeder toe legde haar
armen om d'r hala en vroeg lief: toe Moe
dertje niet boos wezen. Moeder trok haar
dochtertje tegen zich aan en zei zacht:
kindje wat doe je met je eigenzinnigheid
me toch een verdriet. Hot spijt me zoo van
je, je bont al zoo'n groot meisje, je moet
eens probeeren tevreden te zijn ook wan
neer je niet altijd je zin knjgt. Ja Moe,
snikte Guus, ik zal mijn best doen. Nu
droog dan jc tranen maar gauw on ga
weer spelen. Je hebt net nog een half uur
tje voor we gaan eten. Guus ging naar
buiten naar Rie en vroeg vriendelijk: wil
len we weer gaan ballen. Heerlijk, juichte
deze: wie het 't langste achter elkaar uit
kan houden. Moeder keek door het raam
en knikte haar dochtertjes eens toe, en toen
Guus zag hoe gelukkig ze keek nam ze
zich voor nooit meer boo ondeugend te
zijn.
Een boer had eau tammeii m. 's nachte
aan een ketting liggen, terwijl het fier over
dag vrij over het erf rondliep.
De listige vos Bemerkte echter spoedig,
dat bü den hafsband, waaraan ng' vastlag,
over den kop kon strijken.
Op een nacht maakte hij zich op deze
I manier vrij, bezocht bij' de boeren in de
I bunrt "de kippenhokken, keerde vóór de dag
aanbrak weer naar huis terug en stak zijn
j kop doer den halshand, zoodal c-r niet de
l minste verdenking' op hem viel.
De awiklagfiH» cüe den wrlawdee dak
bii zjjn baas kwamen, overtuigden zich, dal
hij aan den ketting lag en daar hij het
kippenhok ran zijn baas onaangeroerd liet.
j bevestigde hij die oude spreekwijze, dat
Heintje nooit op eigen erf jaagt.
Eindelijk werd hij echter toch op beeter
daad *betrapt en daar de boer de aangerichte
schade moest vergoeden, liet hij den vo;
maar weer vrij.
'k Denk, dat Heintje in zijn vuistje
lachte, toen hij weer vrij- in het boscb
ronddoolde.
Iemand zat in een hotel een brief te
schrijven. Hij had echter veel last van een
onhesc-haamden kellner, die over zijn schou
der gluurde om te lezen, wat hij schreef.
Daarom zette Inrj in zijn brief:
„Ik zou u wel meer vertellen, maai- er
staat een nieuwsgierige kellner achter mi,,
die elk woord, dat ik schrijf, leest".
„Dat is een leugen!" riep de kellnei- woe
denet nit. „Ik heb geen woord gelezen!"
Daar het al weer 6 weken is geleden, dal
ik prijsraadsels gaf, heb ik er nu weer eent
voor gezorgd, en dan kan het net nog mooi,
vóór de Paaschvacantie begint, anders zijn
er misschien weer zooveel kinderen nil
logoeren, en die zouden het dan misloopen.
Op verzoek van zeer veel kinderen, heb ik
weer m mijn oude boek met gedichten ge
zocht en een gedicht opgegeven, waarvar
jullie de klinkers en tweeklanken moet in
vullen op de plaats der puntjes.
De grooteren moeten het heeie gedicht
opschrijven, de kleineren -i coupletten.
Denkt er aan wie zijn naam niet er bij zet.
niet meeloten, en als je blieft niet te
laat de brieven inzenden.
Bij het raadsel Moorpotlood was een ver
gissing, het moest zijn: iemand die n iel
blank is.
Aiida en Jan de Hoog, vriendelijk dank
voor de mooie duidelijke kiek van je beiden,
ik zal die een plaatsje geven in het album
voor de raadseljeugd. Voorloopig heb ik
ruimschoots voorraad raadsels.
Dik van Riessen, verleden week kwam jc
brief veel te laat. Als je den brief over de
post naar Den Haag stuurt, dan moet je
zorgen, dat ik dien Woensdags al heb, ik
krijg dien dag ook altijd het pakket uit
Leiden. Ik zal je raadsels leggen bij den
grooten voorraad, dien ik nu weer heb en
waarvan ik iedere week wat uitzoek:
Goof van der Voort ,dat wil ik gelooven,
dat je de poesjes niet altijd kunt vinden,
als ze vrij uit kunnen loopen in bollen
schuur, zolders, tuin, enz. Dat is wel een
heerlijk leventje voor katten daarbuiten,
vooral ais ze grooter zijn en overal muizen
vinden.
Neeltje van Leeuwen, zoo ga je met Mei
naar de naaischool in Uithoorn, en kan je
dan nog wel zoo trouw blijven schrijven,
als je tot nu toe altijd deed? Aardig hoor.
dat je het portret ook hebt uitgeknipt en
opgeplakt.
Annie van Leeuwen, dat is nu overal de
drukke tijd, de schoonmaak, en het moet
zeker klaar zijn voor het huwelijk van je
broer. Gaat Jo altijd met de fiets naar
Uithoorn?
Wim van der Vliet, ben jc nog op ver
jaarpartij geweest bij je oom? Of woont die
niet in Noordwijk, zooals jij.
Jans en Adrie van Dijk, natuurlijk is hei
een vergissing, het was iemand die niet
blank is, n.l. Moor. Maar dat heeft bijna
iedereen begrepen evenals jullie.
Nelly Rijsdam, nog wel gefeliciteerd met
je verjaardag, al is die al voorbij als je dit
leest; ik wist het niet eerder. Help jij je
moeder maar flink bij de schoonmaak, dan
leer je ast wat in het huishouden.
Piet Mechelse, je ziet, er is nu een prijs
raadsel, en de volgende week zal je zien,
dat er o zóóvelen zijn, die graag meeloten.
Mientje Henny, dus nu duurt het weer
een heelen tijd eer je vader thuis komt. Het
is waar, jullie zijn er aan geweocL dat hq
