Van alles wat.
CORRESPONDENTIE.
„De advertentie was voor den vierden
keer geplaatst en hij ia de eerste, die er
op af kwam. Moeder zegt, dat het komt,
omdat tegenwoordig zoovee! menachen ka
mers verburen. Zij Iaat niet gauw den moed
zakken", ging het meisje op fluisterenden
toon voort, „maar nadat meneer Holms
weggegaan was, m zij naar baar kamer ge
gaan. Betty heeft Moeder zien huilen,
en Lydia's stem haperde „Vader6
portret kussen."
Betty zegt maar wat," mompelde Paul,
doch toen hij dacht aan de rood© oogen
die zijn moeder had, wist hij, dat zijn kleine
susje waarheid gesproken had.
Hij was dikwijls ondoordacht en haalde
meer dan eens katte kwaad uit, maar hij
had een goed hart en zijn liefde voor zijn
moeder was sterk en onzelfzuchtig genoeg
om hem vaak eigen genoegen te laten op
offeren, ten einde zijn moeder pleizier ta
does.
Zoo kwam het, dat hij na minsten»
een dozijn keeren van denkbeeld veranderd
te zijn eindelijk, door niemand opge
merkt, het huis uitsloop on dsn weg m
sloeg naar Victoria Hotel.
Juist wilde hij er binnengaan, toen me
neer Holms er uit kwam.
„Neemt u mij niet kwalijk, meneer", be
gon Pan!, „maar ik wilde u beloven, dat
ik, wanneer u nog bij ons komen wilt, hec-
lemaal geen grappen meer zal uithalen.
Werkelijk niet, meneer!"
„Ha, je bent de jeugdige Dane!" riep
meneer Holms uit, reeds half gewonnen
jdoor Paul's vrijmoedig optreden. „Heeft je
moeder je naar mij toe gestuurd?"
„Nee, meneer, Moeder weet heelemaal
niet, dat ik hier ben", antwoordde Paul.
„Maar ik weet, dat ze u erg graag als
huurder zou willen hebben. Wij bopen bet
allemaal, ik ook te*i minste", voegde hij
er aan tos, ,,als u zich niet met mij be
moeit."
Meneer Holms lachte nu hartelijk.
„Je bent een ferme jongen," zei hij. „Dat
'is dus afgesproken: jij bemoeit je niet met
mij en ik bemoei mij niet met jou. Ga nu
'maar naar huis om aan je moeder te ver-
etlle-n, dat ik de kamers gehuurd heb. Ik
kom overmorgen."
En werkelijk, na twee dagen verscheen
de oude heer bij de familie Dane. Spoedig
voelde hij er zich hoelemaal thuis. Hij en
Paul werden zelfs groote vrienden em klei
ne Tom zei nooit iets andera tegen hem dan
„Opa".
Op den Maandagochtend, die volgde op
de komst van meneer Holms, «ouden de vijf
•udstc kinderen naar school gaan.
Zij hadden het allen prettig gevonden op
kun vorige scholen en zich verheven ge
voeld boven de kinderen, die op de open
bare school gingen. Dat zij nu voortaan
daar ook heen moesten, was een bittere pil
om te slikken en op deasn Maands&norgmi
waren bet vijf niet noolijk kijkende
kinderen, die door bun moeder naar sehool
werden gebracht.
jMoeder", zei Kitty angstig, terwijl sij
het gebouw naderden, „Mina zegt, dat je,
als je maar een klein vlekje in je schrift
maakt>, dadelijk sehool moet blijven. Zou ik
ook moeten schoolblijven, als mijn pen
•pat? U weet wel, dat die dikwijls spat."
„Nee, lieveling, dat denk ik niet," stelde
mevrouw Dane haar dochtertje gerust.
„Ik «al het vreeaelijk vinden op die
achool!" mopperde Bob, terwijl Paul aei:
„jTatuurlijk is het er niet prettig I"
Dy dia zag het bedroefde gezicht van haar
moeder en deed haar beet, soo opgewekt
mogelijk te zeggen •-
„O, 't zal misschien wel meevallen, als
we er een beetje gewend zijn. Vin-je het
niet leuk, Betty, dat je nu op dezelfde
achool gaat ab wij allemaal t"
Betty, die zich nu ook even groot als de
anderen voelde, beschouwde dit ab een
Echtpunije en begon woolijk te babbelen.
Plotseling vroeg mevrouw Dane, terwijl
rij zoekend om zich heen keek:
„Waar is Bob?"
J^ waar was Bob?
lm ften geval bij ben Was bij mrmohba
vooruifcgeloopen en ging hij nu midden
tusschen de vroolijk lachende en pratende
kinderen de schooldeur binnen, dis veel
tc nauw leek te zijn voor de menigte, die
cr door moest?
(Wordt vervolgd),
i
Een Eenvoudige Gooeheltoep.
Geld mt een beurs nemen zonder die te
openen.
Dit IqU onmogelijk en took is het een
heel eerrvondig kunstje. Vergeet daarbij niet,
ÓM de kunst vso den goochelaar voorname
lijk uit behendigheid bestaat. Hij moet zijn
toeschouwers in de verbeelding brengen, dat
zij iets aen gebeuren, wat toch eigenlijk
niet door hem verricht wordt
Die handigheid wordt echter maar niet
zóó verkregen. Zp vereiseht veel oefening.
Voor dit kunstje moet je twee volkomen
gelijke beursjes hebben. Je laat er echter
maar één van zien en verzoekt iemand uit
bet gezelschap daar een geldstuk in te doen
en ion vóór je op tafel te leggen.
Terwftl je dan aan een ander een hoed
vraagt waarmee je de beurs wilt bedekken,
heb je gelegenheid om de leege beurs on
bemerkt voor den dag te halen en terwijl
je al pratende want een knap goochelaar
moet onophoudelijk babbelen om de aan
dacht van zijn banden of te leiden den
hooa óp tafel legt Iaat je de gevulde beurs
behendig ran de tafel af glijden, zoodat
zjj op je schoot valt en moffel je de leege
er voor in de plaats.
Om je kunstgreep zooveel te meer bedekt
te houden, kun je er één of andere onver
wachte beweging bij maken, b.v. plotseling
naar boven kijken; dan kjjken je toeschou
wers ook naar boven en je hebt daardoor
je handen meer vrij.
Dat kan niemand.
1. Leg iemand een stokje voor de voeten
en verzoek hem er over te springen, doch
hij moet daarbij zijn lichaam zoo recht als
een kaars honden en hoofd noch knie bui
gen. Het zal Died gaan.
2. Plaats iemand met den rug en de hie
len tegen den muur en verzoek hem een
geldstukje op te rapen, dat je vóór hem op
don grond hebt gelegd. Zijn knieén mag hij
niet buigen. Het zal niet gaan.
3. Plaats iemand met de linkerzijde stijf
tegen dan muur en verzoek hem den rech
tervoet np te lichten. Het zal niet gaan.
t Verzoek iemand op een stoel te gaan
zitten, zoadat zijn beenen in bet kniege-
wTicht een rechten hoek vormen. Vraag
hem om op te staan zonder zijn* rug te
buigen, en het aal niet gaan.
Leest *11 ©n het be&in der correspon
dentie. De "volgende week moeten de brie
ven Maandag voor 4 uur bezorgd wor
den, want dnai ben ik in Kloostermand0
(Zeeland:) en moet beft pakket dus al Maan
dags a-ftn opgezonden worden. En al de
genen, die gewoon zijn, de brieven over de
post aan mij be zenden, moeten die de vol
gende wede mijn adres Klooeterzande
(Zeeland) zenden.
De meeste kinderen vonden dit prijsraad
sel een heerlijk wenk, dat heb ik gemerkt
aan de groote massa brieven. Er is heel
ijverig gewerkt en er zijn aardige schakels
of kettingen van woorden gewonden.
Nellie en Boriha Muider, samen geluk
met je prijs, gaat dien maar samen halen
en schrijft mij maar lailer, met wat voor
mooi boek of je bent thuisgekomen. Geluk
kig, dat je vader weer uit het ziekenhuis is
gekomen.
Mini Metselaar, dat trof je goed, dat je
gelukkig lootte nu je met zooweel moeite
had gedaan, 100 woorden, het is koloseaal
hoor.
Berlhn Duval, ben je blij, dat je ook ein
delijk eens een prijs hebt geloot, heerlijk
niet wa<ar?
v Molt tn«st «g refr*-
kig dat je naam bij de prijswinnenden
staat, blijf nu maar trouw meedoen.
Annie Looyesteym, ik loot uü de massa's
brieven met goede oplossingen, wie een
prijs heeft, en die kinderen mogen dan naar
j het bureau van het Leidsch Dagblad gaan,
en daar krijgen ze een mooi boek. Geluk
kig dat jullie niet allen bent nat geregend
met het feest in Oegstgeest.
Marietje Kwaadgras, ik hoop, dat aks je
dit leest, je niet meer den heelen dag te bed
behoeft (e liggen en weer door huis mag
loopen. Hoe oud werd je broertje?
Annie Schrijver, natuurlijk mocht je 1110e-
lolen, want de woorden waren goed. En
boos ben ik nooit als iemand eens een paar
maal over slaat. Zijn die beide uitvoerin-
I gen in Maart?
Adrie Huter, als ik niet naar Zeeland
ging, dan zou ik pas een week later de
I 'rijsraadsels hebben gegeven, maar na jul
lie deze keer de brieven Maandags al moet
bezorgen, nu wilde ik dat niet doen, voor
prijsraadsels gun ik jullie den vollen tijd
zooals gewoonlijk.
Jasques RensLnk, ja het was verleden
Zondag een koude damp 's middags, ik wil
best gelooven, dat het heel frisch was om te
fietsen.
"Wim Zegers, de volgende week ben ik
niet in Den Haag, lees maar het begin dezer
correspondentie, dan weet je, waarheen je
den brief moet zenden. Zoo, kruipt je kleine
broertje graag in een kast. ik ken een
kindje, dat zich altijd onder in het buffet
verstopte.
Goof v. d. Voort, gaan Wim en jij niet op
dezelfde school? want dan zou je voor en
na schooltijd samen over de raadsels kun
nen praten.
Neeltije en Annie van Leeuwen, och nu
al lammetjes, en het is nog wel koud, maar
ze zijn zeker nog heelemaal niet buiben,
maar lekker warm op stal.
Klazina Parlevliet, gezellig dat Gizi weer
bij je heeft gelogeerd en met je heeft ge
werkt voor de tentooneteMéng. Heb je veel
aardigs in elkaar gezet? Je moet er mij la
ter maar wat over vertellen. Groot gelijk,
dat je je tulpen weer hebt toegedekt.
Bep Spierenburg, ja de vorige keer was
jou briefje in het eerste pakket en toem ik
met al die brieven klaar was kwam er nog
een bezending en daarbij was het briefje
van je naamgenootje.
Siebe de Roos, dat was heel mooi alles
was ik kreeg te lezen op het 2de blad van
j© brief, zelfs eenige zeer goede cijfers,
prettig hè, om zoo iets mee naar huis te
krijgen.
Aairt v. d. Nadort, daar 'heb ik nog aoodt
van gehoord een kip, die zkh over den kop
laat aaien als eon poesje, terwijl zij een ei
legt.
Clazina en Anton Ruytenbeek, ik zorg er
altijd voor dat de bedoeling van een prijs-
radsel zóó goed uitgelegd ie, dat alle km-
deren er aan kunnen mee doen, vertrouw
daar maar op, daar zorg ik altijd voor.
Rudi en Susi di Piao, onder je raadsels
hadden jullie alleen je voornamen gezet
en was ik eerst je achteranaxu vergeten,
ik heb zóóveel namen t© onthoudenlater
heb ik die opgezocht in een vroeger cou
rantje.
Drietal Meyers, 3 verjaardagen zoo vlak
na elkaar hoe aardig, waren het prettige
feestdagen
Lien de Graaf, neen ik ga ook nooit naar
een voetbalmatch, evenmin als jij ik laat
dat ook liever aan anderen over, «1 ik houd
ook niets van die propvolle trams, waar de
menschen aan de baJcons hangen, zoodat
ze er bijna afroDen.
Francisca Gieien, ja deze brief was veel
prettiger, om te lezen, dan die mot rooden
inkt. Je nichtje had zeker met potlood ge
schreven en daar iete van willen uitvegen,
dat er een gaatj« in bet papier was ge
komen.
Oath arm a van Egmond, boe oud is dat
kleine zusje dat dan roept: hoesten. Ik be
loof je, dat als ik weer eens voonrit weet,
dat ik in Leiden kom logeeren, ik het «n
de correspondentie zal schrijve*» en zal ver
tellen. hoe ik er uitzie, dun kan je «w*ar mij
uitkijken.
J. W. Ridderikhoff, tot en met je 11de
jote a>*t junoi noejLcw. Bi
