o. 25.
Zaterdag 21 Juni.
Anno 1924
Ferme Dick.
len V'
Naar liet Engels oh" ran L. TYACK.
Vrij bewerkt doer C. fl.
Hoofdstuk III.
De VerJaars-Visite,
m volgenden dag na schooltijd het
.Woensdag vroeg Diak twee kaarten
een envelop aan Bep.
tfooie kaarten die ze altijd voor uitnoo-
ingen gebruiken alsjeblieft," zei hij.
er graag twee hebben, voor als ik me
i. En de inkt, Bep. O ja, en ook een
•e pen."
fp verschafte het noodige schrijfgereed-
deed Dick een groot, blauw schort
en spreidde een krant onder den inkt-
er uit.
nou zou ik graag een tijd met rust ge
worden." zei hij ernstig. „Zorg er
alsjeblieft voor, dat Molly en Éefje niet
enkomen. Zij maken mij altijd in de
als ik bezig ben en ik moet iets heel
ichtigs doen."
ick bracht het grootste gedeelte van den
'ag in zijn ééntje door. Eens kwam hij
de deur der zitkamer vragen, of „aard-
met een lange ij of ei geschreven
en eens om te zeggen, dat hij nooit
schrijven klaar zou komen, als Molly
leven onder het raam maakte. Maar
theetijd kwam hij met zwarte vingers
een krullebol. die heelemaal in de war
bjj Bep. Hij hield een beschreven kaart
ichtig bij een punt vast en vroeg, of
zoo gaan zou.
Ik heb het eerst op mijn lei geschreven."
hij „en toen op de andere kaart overge-
"even. Maar er waren nog fouten in en
x>m heb ik 't nog eens op deze overge
geven. Ik had een oude kaart van jou
inden en schreef er hetzelfde op. maar
erd toch heel anders, want ik veran-
de namen en den datum en ook de
waar we heen gaan. En in plaats
,.er zal worden gedanst" zette ik: „er
aardbeien met room worden gegeten."
!p nam nu de kaart, die vol inktvlekken
en waarop in koeieletters stond:
ongeheer Dick Robertson heeft de eer
itiaoeder nit te noodigen tot het bijwo-
van een partij naar de boerderij van
op Woensdag 7 Juli te 3 uur.
zal aardbeien met slagroom worden
ten.
Aan den anderen kant staat nog een
Dat stond niet op jouw kaart, Bep.
het hindert immers niet Ik kon het
lallemaal op één kant krijgen: ik schrijf
groote letters."
iep keerde nu de kaart pm en las aan
anderen kant:
S. ïk hoop vreeselijk erg, dat U mee-
Als U 't niet doet, ga ik ook niet
Dick.
fk vind het heel goed," zei Bep vooral
S."
In nou wou ik graag een postzegel
ben." kondigde Dick aan. „Ik heb een
•Witje. Kunnen we na de thee naar het
kantoor gaan, Bep?"
Je hoeft er geen postzegel op te plak-
zei Bep. „Als je je brief zelf liever
lts,
niet aan Grootmoeder geven wilt, kun je
Jan vragen hem met de andere brieven
binnen te brengen."
Dick verwierp dit plan echter onmidde-
lïjk.
„Hij zal er zoo gierig uitzien zonder post
zegel." zei hij, „net alsof ik-er geen dub
beltje voor overheb. Groote menschen plak
ken altijd postzegels op hun brieven of la
ten ze door hun bediende wegbrengen. Ik
lieb geen bediende en zal er dus maar een
postzegel op plakken."
„Je kunt wel een postzegel van mij koo-
pen, dan hoef je niet naar het postkantoor
le gaan."
Dit vriendelijk aanbod werd echter on-
middelijk van de hand gewezen.
„Ik zou liever een nieuwen willen heb
ben," zei Dick: „ik wil Grootmoeder geen
tweede-hands-postzegel geven."
Zoo ging Bep na de thee dus met Dick en
Molly naar het postkantoor. Dick voerde
het woord en vroeg, of hij eens wat postze
gels m och trien.
De juffrouw aan het loketje had schik in
den aardigen baas en voldeed glimlachend
aan zijn verzoek.
„Wat kosten deze?" vroeg hij. „Ik vind
deze het mooist. Jij ook. Molly?"
„Deze" waren postzegels van vijftien
cent en Dick had maar een dubbeltje.
„Neem die dan." ried Bep hem aan, ter
wijl zij op een groen vel wees.
„Wat kosten die. juffrouw?"
„Vijf cent? O, dan kan ik er twee koopen
Molly, jij mag er ook één opplakken."
De postzegels werden betaald en triom
fantelijk op den brief geplakt, al was het
even een teleurstelling voor Molly,, dat ze
den hare naast dien van Dick en niet in
een andere hoek moe9t plakken. Op die
voorwaarde liet haar broertje 'l haar doen.
Dick ging nu met zijn brief naar buiten,
liet hem in de bus glijden en kwam weer in
het kantoor terug.
„Wilt u er vooral aan denken, dat u mijn
brieven aan Grootmoeder laat bezorgen?"
vroeg hij nu aan de juffrouw. „En wilt u
de postzegels alstublieft heel zwart stem
pelen?"
De vriendelijke juffrouw beloofde hem
dit.
Ik geloof niet .dat géén uitnoodiging
Grootmoeder in haar heele leven zóóveel
plezier gedaan had, als de kaart, die zij den
volgenden morgen aan het ontbijt ontving
en waarop Dick heel deftig een schriftelijk
antwoord kreeg, dat eveneens over de post
verzonden werd.
„Nou weet u. wie ik vragen wou." riep
hij uit, terwijl hij uitgelaten door de kamer
danste. „Ik kon het u niet eerder zeggen,
want dan zou het geen verrassing meer ge
weest zijn. U vondt het immers niet erg
van dat P. S., is het wel. Grootmoeder?
Juf zei, dat het eigenlijk niet hoorde, maar
ik geloof, dat zij van zulke dingen geen
verstand heeft."
Grootmoeders oogen glinsterden weer
net ab Eefje's oogen, wanneer zij ging
schreien. Maar Grootmoeders ge2icht lach
te, terwijl zij antwoordde:
..Het deed mij juist zooveel plezier. Dick;
ik vond je P. S. het mooiste van je heele
uitnoodiging."
Ik kan jullie onmogelijk alle heerlijkhe
den van Dick's verjaardag opnoemen Dick
was zóó opgewonden bij het vooruitzicht
van zijn „visite", dat hij niet eens veel
aandacht wijdde aan de cadeautjes, die hij
kreeg; hij danste maar door de kamer en
riep telkens uit:
„Vanmiddag gaan we naar de boerderij
van Japiksl Hoeral" totdat Molly plotse
ling zei:
„In dat pakje zit iets levends, Dick;" Ik
zal eens kijken."
„Nee; Bep zegt, dat je nooit brieven ol
pakjes van een ander mag openmaken I"
riep Dick nu van het andere einde der ka
mer.
*,Goed; maak jij het dan open," zei Molly
terwijl Dick naar de tafel liep.
„Iets levends" bleekeen snoezig, klein,
rond klokje te zijn, dat hij op den schoor
steen in zijn slaapkamer kon zetten. Nadat
het door allen bewonderd was en de andere
pakjes eveneens uitgepakt waren, zei Groot-,
moeder:
„Laten we nu eerst ontbijten, kinderen,
want Dick moet naar school."
De kinderen gingen nu om de ontbijtta
fel zitten.
Het was mooi, zonnig weer en toch niet
al te warm. Het ritje naar de boerderij was
heerlijk en allen genoten. Dick drukte zijn
tevredenheid uit door te zeggen, dat de weg
erheen „bijna even mooi als ïndië" was.
Nooit werd een gast meer geëerd dan
Grootmoeder door haar jeugdigen gastheer.
Hij wilde vóór alles, dat Grootmoeder ple
zier had en liet haar geen oogenblik aan
haar lot over, zoodat zij hem eindelijk met
moeite moest overhalen met de anderen te
gaan spelen, terwijl zij met een boek in bet
priëel zat.
„Ik geloof, dat het beter is als ik u ge
zelschap bliif houden," zei hr\ terwijl bij
verlangend keek naar Bep. die met Moily
en Eefje op het groote grasveld stond.
^.Maar er kan mij hier niets overkomen,"
zei Grootmoeder, „en ik zou graag willen,
dat je prettig ging spelen. Ik ben eigenlijk
een beetje moe en zou graag wat rustig
willen zitten."
„Maar zult u u dan niet eenzaam voe-
„Nee, zeker niet. Jullie komen hier
straks terug om aardbeien met room te
eten en ik heb een mooi boek oan te lezen."
„Bent u nergens bang voor?" vroeg
Dick nog. „Ik dacht, dat vrouwen altijd
gauw bang waren, als ze alleen zijn."
„Nee, ik zou niet weten, waarvoor ik op
het oogenblik bang moest zijn," zei Groot
moeder glimlachend. „De lucht is zóó hea
der, dat we wel geen onweer zullen krij
gen en
„Bent u bang voor onweer?" vroeg
Dick onmiddellijk.
„Ik houd er niet erg van, als ik alleen
ben; maar je zou bi; me terug kunnen ko
men, zoodra er een bui opstak. Ga dus met
de anderen spelen vent, en heb veel ple
zier!"
Dick sprong nu meer dan hij liep en was
weldra bij Bep en de zusjes.
Nadat 2ïj allerlei spelletjes gedaan had
den, zei Bep tegen don jarige:
„Ik ben blij, dat mijn Dick zoo lief voor
Grootmoeder is."'
Zij zaten onder een boom en Bep was be
zig een krans van madeliefjes te winden
terwijl de zusjes de bloemen daarvoo-"
plukten.
