Een Pudding-
Honig's
No. 19631.
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 7
Maart.
Derde Blad. Anno 1924.
j> GEMENGD NIEUWS.
buitenlandsch gemengd.
reclame.
Wandluizen te koop gevraagd
W Puddingen
BUITENLAND.
UIT DE RIJNSTREEK.
Gister morsen vervoegde
dch in den sigarenwinkel van Hillen op de
Groenmarkt, te 's-Gravenhage, een persoon,
die, na wat gekocht te hebben, een biljet
van i 300 ter wisseling aanbood. Hij poogde
echter, toen hij het wisselgeld ontvangen
had, zich met dat geld èn het biljet uit de
Voeten te maken. De chef sprong over de
fonnbank den dief achterna. Het werd een,
drilde jacht door Hoogstraat, Nobelstraat en
Juffrouw-Ida-slraat, waar de dief een fiet
senwinkel in vluchtte. Toen de eigenaar
hem de deur uitzette, viel hij in handen van
een agent van politie, die inmiddels aan de
jacht had deelgenomen, waarna hij naar hel
politiebureau aan de Groenmarkt vervoerd
werd. Het blec-k le zijn de 28-jarige Holland-
Bchc handelsreiziger W. J. de P., wonende te
Parijs. Hij is ter beschikking van de com
missaris geslcld.
De verzouting van Delf-
Iands boezemwater is afgenomen. Van 1,79
gram per liter water op 25 Februari is het
zoutgehalte gedaald tot 1,19 gram op i
Jlaarl. De oorzaak van de verzouting schijnt
weer te liggen aan de Oranje-buitensluis.
(Volgens mededeelingen in de algemeene ver
gadering van den Bond Vereeniging West-
land werd in de laatste dagen van Februari
nan de Oranje-binnensluis, ongeveer 3 K.M.
van de buitonsluis verwijderd, een gehalte
Van 4,25 gram waargenomen. Met het oog
pp het verpotten van millioenen stuks to
matenplanten i3 het zoute water thans zeer
gevaarlijk. Water met 1,50 gram zout per
liter heet onschadelijk voor den groei, doch
yoor opgepotte planten is de toestand geheel
>nder3, wijl het zout bij elke begieting in de
potaarde achter blijft.
Wegens het voortdurend dreigende gevaar
peeft de algemeene vergadering van den
hond Weslland besloten, het bestuur van
Delfland le verzoeken, den aanleg van de
Ontworpen tcgendruksluis aan de Oranje-
buitensluis te bespoedigen en intusschen
alle maatregelen te treffen, die kunnen Lei
den tot verwijdering van het zoute water uit
den boezem.
'Aanhettechnischpcrsoneel
Werkzaam aan de aardewerkfabriek „De
PuiYöIeyne Fles" te Delft, is een loonsver
laging van 5 aangekondigd.
TeZandvoortis oenbejaard
echtpaar door kolendamp-vergiftiging om
het leven gekomen. Toen men de ongeluk-
kigen op him bed vond liggen, moest de
dood reeds acht uren te voren zijn inge
treden.
Op Vrijdag 28 dezer zal de
Nederlandsche Handel-Maatschappij ter ge
legenheid van haar 190-jarige bestaan aan
het goheele personeel van haar kantoren
hier te lande to Amsterdam een avondfeest
aanbieden. Voor haar personeel in Rotter
dam en 's-Gravenhage wordt een extra-trein
Ier beschikking gesteld.
In hetgohucht Zuidzij de o n-
ifer de gemeente Nieuw-Beierl&ud is de
woning van de weduwe P. Hendriks totaal
afgebrand. De bewoners, de nog te bed
lagen, hadden nauwelijks den tijd zich te
redden. Van de zes koeien, welke zich in
de 6chuur bevonden, zijn er twee in de
Vlammen omgekomende overige vier wa
ren zoodanig doer het vuur gekwetst, dat
tij afgemaakt moesten worden. Van den
jnbocdel is zoo goed als niets gered.
Te Kaatsheuvel is gister-
nacht de groote Stoomsclioenenfa.briek met
woonhuis van den heer P. Snoeren geheel
Bfgebrend. Niets is gered. Ruim 60 arbeiders
en arbeidsters zijn hierdoor werkloos,
Voor de betrekking van ge
meenteveldwachter te Warffum zijn 118
Sollicitaties ingekomen.
Het „Nederlandscli Week-
Élad voor den Handel in Kruidenierswaren"
meldt, dat in de afgcloopen week naar Enge
land zijn verscheept 2,689,200 eieren.
Het parket te 'a-H e r t o g o n-
uosch heeft zich gisteren naair Helvoirt bege
ren, waar in de heide het lijk is gevonden
ffan een man, die vermoedelijk i3 doodge
lden.
Koningin Cristina van Zwe-
den kon men maar niet bewegen haar on
derdanen te vergunnen vreemde ridderor
den te dragen.
T°en men er weer eens bij haar op aan
drong, zei ze: „Neen, hecron, ik ben ge
hoon mijn schapen zelf te merken."
a
Bij een huiszoeking in do woning van
hen proslituée heeft 'de Berlijnsche politie
hen kostbare Stradivarius onldekt. De vrouw
Verklaarde, dat zij het instrument van een
naar onbekenden man had gekocht. De
Dool is in beslag genomen.
Te Kleef is een architect uit Goch wegens
son l10"'11" uitvoer van 9000 dollar,
zOOO gulden en 500 pond sterling veroor-
zno maanden gevangenisstraf en
50,000 mark boete. Een Nederlander uit
"och werd wegens medeplichtigheid ver
oordeeld tot 2 maanden gevangenisstraf en
*■4.000 mark boete.
A olgens een bericht uit Lübeck is een
fianlal Duitsche stoomtrawlers len gevolge
een lievigen storm bij IJsland vergaan.
Den 7dcn December vond men in haar
ttonmg te Brighton het lijk van dc 22-jarige
Vrouw van majoor Bailey, met -een schot
wond in liet hoofd en een loopgraafmes in
hot hart. Op het bed lag een briefje van den
majoor van den volgenden inhoud: „Ik heb
2i ,E'e' scdaan uit jalousie of lafheid, doch
'echts uit liefde. Als de politic mij zoekt,
2Ö „Eocd doen het oog op de kust le
ichten." De majoor was verdwenen. Later
fs Bailey nog te Londen gezien, doch daar
na was hij geheel verdwenen, al doken er
telkens uit verschillende plaatsen berichten
op, dat hij daar vertoefd zou hebben. Te
Turijn heeft een Engelsch filmartist, die
eenigszins op den majoor geleek, eenige
dagen in hechtenis doorgebracht, voordat
hij zijn identiteit voldoende kon aanloonen.
Thans is Bailey aangehouden in een trein
in Luxemburg, waar zijn zonderling ge
drag hij trok zijn schoenen uit, bedreigde
er zijn medereizigers mede en wierp ze ver
volgens uil het raam de aandacht trok,
en in een krankzinnigengesticht in dat land
opgesloten, vorige maand had de politie
uit Maagdenburgg een briefkaart van den
vluchteling ontvangen, waarin hij schreef:
„Ik weet, dat ik schuldig verklaard zal
worden, doch krankzinnig. Dat zou levens
lange opsluiting beteekenen. Ik ben voor
nemens rond te trekken en nimmer in En
geland terug te keeren. Ik wil wegblijven
en mijn leven in vrede eindigen."
Het Chiiuvsche dorp Tsjau-Tsoen, in de
provincie Sjantoeng. is door een brand,
welke tengevolge van het omverwerpen van
een stallantaarn is ontslaan, geheel ver
nield, terwij drie honderd menschen om
het leven zijn gekomen.
Hughes, de staatsecretaris voor buit'en-
landscho zaken te Washington heeft te
New-York voor een vereeniging van advo
caten het woord gevoerd over „de voor
naamste ooTzaken van het groote aantal
misdaden en do talrijke gevallen van wets
overtredingen in Amerika." Hij deelde
daarin o.m. mode, dat er in de Vereenigd0
Staten veel meer dan 50.000 ongestrafte
moordenaars rondloopen en klaagde in 't'
algemeen zeer over het gebrek aan rechts
bescherming tegen de ondernemingen van
misdadigers. Toch zijn de Amerikanen, zoo
meent Hughes, volgt-erkt geen vijanden van
het recht. Integendeel: zij hechten eigen
lijk te veel waarde aan de wetten; zij ver-
waohten er meer van dan ze geven kun
nen. De reden waarom do wetton nact wor
den toegepast is zeer eenvoudig: er zijn er
to veel. Behalve de federale regcering zijn
er nog 43 staatsrogeeringen, die ieder jaar
een flinke hoeveelheid wetten uitvaardi
gen. Alleen een staatssecretaris kan weten,
hoeveel wetten er jaarlijks verschijnen.
Daarenboven heeft men nog duizenden pre
cedenten en belangrijke vonnissen der ge
rechtshoven. Een advocaat krijgt ieder jaar
zoowat 175.000 pagina's uitspraken te ver
orberen, gemiddeld 12000 nieuwe wetten
en 13000 vonnissen I Ook de meest werklus.
tigen onder onze advocaten moet wel eens
met heimwee denken aan de dagen, dat er
slechts Tien Geboden of Twaalf Tafelen
waren. Amerika is de grootste wettenfa
briek der wereld. De productie is te groot.
Er zijn thans zooveel misdaden door de
wetten gemaakt, dat ee.n menseh onmogelijk
alles vermijden kan. Zoo krijgt men den
langzamerhand de gewoonte wetten te
overtreden. Zoo komt men dan van kleine
onbelangrijke overtredingen, zonder het
zelf te merken, tot ernstiger zaken... tot
men ten slotte plotseling bemerkt, dat men
ook tot de 50.000 ongestrafte moordenaars
behoort.
In New-York is een onderzoek gehouden
naar den aard van de z.g. „besloten dans
gelegenheden" die daar in groolcn gelale
bestaan.
De enquête werd geleid door mejuilr.
Lambkin, die voorheen inspectricc was ge
weest van de danszalen in San Francisco.
Zij werd in haar onderzoek bijgestaan door
studenten en meisjes-studenten, die de
dansgelegenheden bezochten en er hun
oogen de kost gaven. Niet minder dan 653
danszalen worden bezocht, waarvan de
meeste tot de openbare, een minderheid tot
de besloten gelegenheden behoorden. Een
aantal werd volkomen behoorlijk en fat
soenlijk bevonden, doch niet minder dan
25 pet. van het totaal blijken bedenkelijke
gelegenheden te wezen, waar bet animeeren
tot drinken en de verleiding tot onzedelijk
heid een groote rol spelen.
Er was een aantal besloten gelegenheden
21 in getal waar enkel hecren toe
gang hadden. De dansende meisjes werden
door de inrichting geleverd. De betaling
dier meisjes was zoo schamel, dat zij het
van haar „bijverdiensten" moesten hebben.
Het rapport over deze enquêle uitgebracht,
geeft de lijst van die 21 z.g. besloten gele
genheden, waar de toestanden eenvoudig
ontoelaatbaar bleken te wezen.
De houders van behoorlijke danszalen,
waar fatsoenlijke jongemannen en meisjes
op behoorlijke wijze een onschuldig dans-
vermaak kunnen smaken, zijn er slerk voor
dat er in het bedrijf eens groote schoon
maak zal worden gehouden.
Versterkend, Bloedvormend,
Wekt den eetlust op.
Alom verkrijgbaar i f 2.50 p. A.
7236
(Niet te lezen door erg suggestibele
menschen!)
Als je in zoo'n keurig, net, schoon, helder
land als Holland woont, waar eeuwig ge
boend en gepoetst en geplast wordt, waar
ik dezen zomer iemand zelfs.... de lan
taarnpaal voor z'n huis met zeepsop heb
zien sclioonboencndaar huivert men
al bij liel enkele idee, dat er zulke gediertes
als wandluizen bestaün! Wandluizen
hébben, in huis hebben, dat overkomt
sleohls de allerarmsten in de allerarmoe-
digste huisjes. En dan mag zoo is mij
verteld bestaat er in de groote steden de
gemeente-verdelging9dienst of zoo iets, die
onmiddellijk optrekt op het geïnfecteerde
huis, en, als bij een besmettelijke ziekle, de
boel van boven tot onder reinigt.
In andere landen, de meer zuidelijke
vooral, daar wekt het woord „wandluis"
niet zóó'n hevige schrik als in Holland. En
zeker niet'in de groote steden. Wat nog
niet zeggen wil, dat men „punaises" b.v.
hier in Parijs een wenschelijk goedje acht.
Integendeel men doet alles wat men kan
cm ze kwijt te raken als men er door, of
liever er méé bezocht is: En ook hier blijft
een wandluizenp\aag in huis gelukkig tot
de uitzonderingen behooren.
Maar 'f komt hier méér voor dan in
Holland, dat is zeker. En 't kan voorkomen
in de beste huizen. Dat wil zeggen, in zulke
huizen dan, al 3 hotels en pensions, waar
veel gaslen in en uittrekken,, waar de gas
ten zélf meest de overbrengers zijn van dat
gezellige gedierte. Heb je er één, of liever
twee in je kamer, en je merkt het niet da
delijk, in een minimum van tijd ben je ver-
géven I en lot je er aan gewend bent (want
ook déiraan schijn je te kunnen wennen I)
slaap je geen nacht meer rustig, gaan er
nachten voorbij, dat je geen oog toe doet, en
's morgens kijkje mei een wanhopig gezicht
in den spiegel naar de roode plekken en
bulten op je lichaam.
„Hoe kom ik daar af? in vredesnaam,
hoe kom ik diür af?" vraag je. Het
beste wal je in zoo'n geval kunt is te gaan
verhuizen en de hotel-baas of de pen
sion-juffrouw ander voedsel voor hun platte
ronde grijze gasljes te lalen zoeken. En zelf
op te passen dat je er bij ongeluk niet een,
maar dan ook werkelijk niel ééntje, mee
neemt in je kleeren, of in je koffers, of tus-
sohen je boeken want anders zou je zelt
oorzaak worden van een nieuwe kweekerij
in je nieuwe hotel of nieuwe pension.
Maar er zijn menschen, die niet kun
nen verhuizen, al ontdekken ze wandlui
zen in hun kamers. Dat zijn de menschen,
die in hun eigen huizen wonen, menschen
zooals de hotel-houder zelf, en de pension
houdster zelf. Die menschen vragen óók
zich af, wanhopig: „Hoe kom ik er af? hoe
kom ik in vredesnaam d&éir af?"
Het beste middel voorhen is wel: het
heele huis te laten reinigen, te laten uit
dampen van boven tot onder. Maar dat mid
del is duur, en vrij lastig ook in de prak
tijk. Dus zoeken ze baat bij middeltjes,
die drogisten, apothekers, cn gewone win
kels aanbevelen en er zijn heel wat van
die middeltjes, het een meer, het ander min
der goed.
Er is zelfs een enorme concurrentie in die
middeltjes.
En ieder tracht door reclame-makerij le
bewijzen, dat zijn middel het allerbeste is.
Reclame door advertenties, door geschrif-
tjes, door mooie platen.
Reclame door demonstraties zelfs I
Dat doet de koopman van wie ik u ver
tellen wou.
Die man is marktverkooper hij slaat
met z'n stalletje ergens aan de kant van
een boulevard, en zijn sjxcialiieit is: een
wandluizenverdelginssmiddel. En daar
hij weet dat zélf zien en constaleercn veel
meer koopers aanbrengt dan het lezen van
de meest suggestieve reclame zoo liit hij
den voorbijgangers zien, hoe goed zijn mid
del helpt. Als hij genoeg menschen rond
zich heeft verzameld, begint hij z'n verloo-
"üing. Uit een doosje haalt hij eenige levende
wandluizen. De toeschouwers buigen zich
nieuwsgierig naar voren, maar toch huive
ren ze even, als ze de grijze platte ronde
beestjes zien kriowelen en uit louter sug-
gestig wrijft hier en daar iemand zich al in
z'n hals, alsof hij reeds een er wandelen
voelde.
Geen gevaar bijl ze ontsnappen niet, de
koopman is ze te vlug af en te slim. Uit een
spuitje stuift hij dan hel een of andere
vocht, de een of andere slof over ze heen
en, bijna onmiddellijk is het uit met het ge-
kriewelde monsters vallen dood neer echt
dood, ze zijn niet alleen maar versuft
de toeschouwers mogen zoo lang blijven
kijken ais ze willen de wandluisjes ko
men niet meer bij, ze zijn en blijven dood,
morsdood, „as dead as a door-nail", op slig
gedood door licl onfeilbaar middel van den
koopman.
Natuurlijk heelt die succes met z'n de
monstratie. Hij verkoopt voor tientallen
francs er van iedcren dag.
Evenwel om die dcmonslralies te kun
nen houden heeft hij levende wandluizen
noodig. Misschien had de koopman de eerste
wandluizen zelf meegebracht, van zijn
eigen kamer. Maar natuurlijk raakte de
hoeveelheid daar aan 't verminderen, en dat
zónder toepassing van z'n prachlmiddel nog
well en lioe jammer hij 't ook vond, daar
was niels aan te doenl legen zóó drukke
demonstraties kunnen de vruchtbaarste
wandluizen niet optelen. En dus moest
hij op andere wijze aan levende wandlui
zen zien te komen.
Niets in de wereld krijg je voor niets
als ie 't nóódig hebt len minste. Zelfs geen
wandluizen. Dat wist de koopman ook wel.
Maar hij wist ook, dat je voor geld alles krij
gen kunt; zells wandluizen. Zoo plaatste
'hij dus een bordje aan zijn slalletje, waarop
te lezen staat: „Wandluizen te koop ge-
vraagdl levende wandluizen I ik belaal de
hoogste concurreerendo prijzen!"
En zoo wordt hem nu iederen dag zijn
voorraadje levend reclame-maleriaal ver
strekt. Min oi nicer schuw komen ze bij
hem, de verkoopers. Liefst op een stil uur,
heel vroeg 's morgens, of 's avonds heel laat.
Een enkele maar kort brulaal-weg in de
vollen Schooiers-typen zijn het allemaal,
die hun doosje levende, versche waar ko
men aanbieden hun buit van een heele
slapelooze nacht misschien; misschien ook
hun buit van enkele minuten jagens slechts,
na een rustige, droomloozen slaap we
zijn 't er immers ovr-r eens, dat men aan
illes wenl?
Het gekke van het geval is dat die
koopman met dat bordje zichzelf legen-
werkt; en zichzelf tegenspreekt. Zijn
bordje beveelt aan. „Kweekt wandluizen!
Want ik koop ze van. UI levend 1" Terwijl
hij zelf niet anders doel dan den voorbij
gangers den heelen dag toeroepen: „Ver
delgt da wandluizenl ik verkoop u een mid
deltje, dat ze in een ommezien naar de an
dere wereld helpt!
Wat wil die man nu, vraag je je at: dat
de wandluizen blijven leven, of dat ze uit
geroeid worden?
Maar dat is waar, zóó is hel tooh nog
de beste oplossing, want zoo hebben de
wandluis-houders d- keuze: de beide moge
lijkheden zijn hun opengesteld: ze laten
leven en er de last van hebben, maar er
geld,voor krijgen; óf: een beetje geld beta
len, en ze kwijtraken voorgoedI En in beide
gevallen is het hun voordeelzich met
dien handigen marktverkooper in verbin
ding te stellen 1
Als er voor het eenc of hel andere geval
een liefhebber in Holland mocht zijn (je
kunt nooit welen I) dan geef ik gaarne zijn
adres op. Brieven te richlen aan de redactie
van dit blad onder de letters
M. DE ROVANNO.
RECLAME.
is in de meeste ge
zinnen een waardig
besluit van den maal
tijd. Het is echter
lang niet hetzelfde
welke pudding. De
lekkerste zijn
f
Gefabriceerd met Honig's Maïzena*
a l
8509
Eön dagboek van generaal Allen.
Een paar weken geleden zijn de gedenk
schriften van generaal Allen, commandant
der Amcrikaanscbo troepen aan den Rijn,
verschenen. Die gedenkschriften zijn hoofd
zakelijk gevormd door een dagboek, dat de
goneraal te Coblenz gehouden heeft. Wij
laten er hier een en ander uit volgen.
10 Ju 1 i 1919. Generaal Mangin had
het over de noodzakelijkheid om Duitsch -
land de ruggegraat te breken door een
maatregel, zooals de oprichting een er Rijn-
landsche republiek zou zijn.
4 September 1919. Mangin sprak
uitvoerig over zijn plan tot oprichting een er
Rijnlandrepubliek; hij schijnt waarlijk be
zeten te zijn van die idee. Nadat ik er
Mangin op gewezen had, dat Clomenceau
noch Poincaré zich teD gunste eener Rijn-
landsche republiek hebben uitgesproken,
antwoordt hij, dat Poincaré zich tegenover
hem wel als een voorstander der Rij aland-
soke politiek heeft uitgelaten. Hij gaf toe,
dat noch Poincaré, noch Clemenceau wel
is waar in heb openbaar in dien zin gespro
ken hadden, maar dit verklaarde hij door
het feit, dat zulk een uitlating op Lloyd
George en op Wilson oen zeer slechten in
druk zou maken.
2 Maart 1920. Maarscbak Poch cn
generaal Weygand kwamen hier 's mor
gens om 9 uur aan. Met generaal Weygand
had ik een onderhoud, dat een half uur
duurde. Hij toonde vooral belangstelling
voor do stemming onder het Duitsche volk
en sprak dan ook over de Rijnlandkwestie
den Rijn noemde hij do natuurlijke grens
van Duitschland in het Westen. Het lijdt
geen twijfel, dat dc gedachte aan die gren3
nog steeds in hun hoofd zit, maar de gene
raal erkent, dat zulk een verandering nc
peut se faire au galop.
21 April 1921 Een zeer invloedrijk
Fransch goneraal beweert, dat Duitschland
als men het niet heelemaal lam slaat, er
nog meer land aan ontrukt en het vooral
berooft van de mijnen in het Roergebied,
binnen vijf jaar een nieuwen veldtocht te
gen Frankrijk zal ondernemen Tirard
komt uit Parijs met het bericht, dat de
Opperste Raad van plan is het Roergebied
in geval het bezet wordt, door de Rijülan l-
cornmissie te laten besturen. Men heeft
hem een memorandum daarover gevraagd
De Franschen hebben zich do bezetting
van het Roergebied ten doel gesteld en
meenen thans, dat zo alleen nog door de
Amerikanen verhinderd worden daartoe
over te gaan.
13 J u n i 1921. Ik heb con onderhoud
géfiad met Loucheur en natuurlijk ook met
Degoutte, die blijkbaar geen lust hebben
de sancties op te heffen en ook meenen,
dat dit wel Diet gebeuren zaL Degoutio
erkent echter, dat Frankrijk zijn eigen doel
moet aanpassen aan wat de geallieerden en
in het bijzonder aan v.afc Amerika wil.
Loucheur zcide, dat Briand geen vier uren
meer aan het bewind zou blijven als het tot
een opheffing der sancties kwam. De Fran
schen hebben wel is waar het woord an
nexatie laten vallen met betrekking tot het
Rijnland, maar dat bcleekent geenszins dat
zij het idee ook hebben opgegeven.
14 October 1921. Vanmiddag had
ik een ernstig gesprek met Tirard en Rolin
over zekere gebeurtenissen iu het Rijnland,
die het gevolg zijn van het optreden van
sommige Fransche officieren, met name
majoor Benin te Bonn, generaal Payot in
Ludwigshafen en generaal de Metz in
Spiers. Het valt Tirard aliijd moeilijk do
daden van Fransche ambtenaren af te keu
ren; wanneer hij het optreden dezer man
nen niet goedkeurt, zoo meent hij, dan zou
het wel lijken of hij de rechten der overwin
naars in het bezette gebied prijs geeft. Al
hoewel ik dat standpunt wel begrijpt, is het
mij als vertegenwoordiger der Amerikaan-
sclie regeering toch volkomen onmogelijk
het ook in te nemen. Om volkomen eerlijk
le zijn moeten wij den toestand als volgt
schetsen: wij overtreden onze eigen veror
deningen, weigeren zulks te erkennen en
denken er nog veel minder aan de ambtena
ren le straffen, als ze ongelijk hebben.
18 Februari 1922. Bij mijn be
zoek aan het gezantschap te Parijs wa3
Herrick (de Amerikaansche gezant) vrien
delijk als steeds. Jk heb hem uitvoerig uit
eengezet welke onze positie in het Rijn
land is, hoe de Franschen steeds agressie
ver optreden met de bedoeling het Rijnland
permanent in handen te houden, welko poli
tiek ik tot nog toe gevolgd heb, dat ik be
twijfel of ons land zich oen bepaalde voor
stelling gevormd heeft van wat wij in het
Rijnland moeten doen, en dat ik vast over-i
tuigd ben, dat Europa nooit den waren
vrede genieten zal, zoolang Frankrijk het
Rijnland bezet.
5 Juni 1922. Tirard sprak uitvoerig
en geheel openhartig over de afscheiding
van het Rijnland van Duitschland. Hij geeft
toe, dat de bevolking Duitsch is, dat het
slechts" een scheiding van Pruisen zou zijn,
dat zelfs dan de volksvertegenwoordiging
door en door Duitsch zou blijven on dat de
Fransche invloed niet de overhand zou krij
gen. Het uiterste, dat hij hopen kon, waren
vriendschappelijk U trekk.'n jen t t Frank
rijk.
2 2 Augustus 1922. De l stand
in Duitschland is kritiek en men kan zich
nog steeds niet voorstellen, hoe in de poli
tiek van Frankrijk verandering gebracht
kan worden, indien niet als gevolg van de
houding der Verecnigde Stalen. Als
Frankrijk zich meester maakt van de kolen
van hel Roergebied, zal het met deze, met
die van hel Saargebied en met de SilezL
sche kolen, waarover Polen beschikt, in
staat zijn een o verkeersellende invloed in
Europa uit tc oefenen, misscliien zal het alle
stalen van het vasteland om zoo lo zeggen
tot zijn schatplichligen maken. Frankrijk
heeft het over productieve panden, waar
over het de deskundigen niet gelukt i3 vast
le stellen, dal zij productief zijn. Nu gaat
liet oin een controle van bosschen en mij
nen. Frankrijk weet, dat een dergelijke con
trole Duitschland verder verlammen zou en
Frankrijk een bijna onbeperkte macht over
het vasteland zou brengen.
26 Augustus 1922. Indien Frank
rijk zijn houding tegenover Duitschland niet
wijzigt, zal dit groote midden-Europ.?eschc
land steeds dieper zinken cn Frankrijk zoif
zal lijden onder een toenemenden finan-
cieelen nood.
3 Januari 1923. Als Frankrijk
voortgaat do schadevergoedingskweslie op
de wijzo der machtspolitiek te .behandelen,
lot nadeel van den Europceschen vrede en
handel, kan het gebeuren dat eens Enge
land en Duitschland een economisch ver
drag sluiten, dat de goedkeuring der Ver
ecnigde Staten win!. Dan zou Frankrijk door
zijn vroegere sterkste hondgenoolen g 2o-
leerd zijn.
liet kan niet langer in twijfel getrokken
worden, dat liet hoofddoel van Poincaré i3
zijn veiligheid door een verzwakking van
Duitschland te verzekeren. Dit doet weer
de oude vraag oprijzen: Hoelang kan de
behoefte van één staat een politiek bepalen,
die bijna voor allo andere stalen schadelijk
is? De grens moei ten slotte ééns bereikt
zijn? Is zij nog ver?
8 Januari 1923. De Commissie
van Herstel rnoet de opzettelijke tekort
koming van Duitschland vaststellen in zake
(le leveranties van hout, kolen en dc beta
lingen in natura. Bradbury deed opmerken,
dal sedert de dagen van den Trojaanse hen
oorlog het hout nooit voor schandelijker
doeleinden is misbruikt.
23 Januari 1923. De economische
ocrlog wordt met toenemende verbittering
voortgazet. Nieuwe weerstand wordt met
nieuwe sancties beantwoord. Kolen delven
met bajonetten cn houthakken met sabels:
dat bezorgt meer haal dan schadevergoe
ding.
25 Januari 1923 De snelle loop
der gebeurtenissen bewijst definitief, dal dc
gedachten, die eens de koppen van Clemen
ceau, Foch en anderen gjvufd hebben, die
bij de besprekingen vóór hel verdrag van
Versailles in den Rijn dc Oostelijke grens
van Frankrijk wilden zien, nu in werkelijk
heid worden omgezet. Het memorandum
van Diriac, dat Poincaré verwc-r en had, is
reeds uitgevoerd.
Alphen. Ds. E. J. Wientjes, van het
dorpsdeel Oud&koorn, is beroepen bij de
Geref. Kerk tc Oost- cn West-Souburg.
Gistermiddag ontstond in dc woning
van O. aan de Hooflslraat alhier een begin
van brand, doordat een vetpan, die op het
vuur stond, vlamvalle. Door eenige buren
werd hot brandje tnel emmers water gc-
bluscht, doch dc vrouw des liuizcs viel van
schrik in zwijm.
In wijk Hoorn slak een kind van v. \V
aldaar den weg over, juist toen een au'o
kwam aanrijden. Door een handige wending
van den wagen door den chauffeur werd er
ger voorkomen, doch hij reod hierdoor een
lantaarnpaal stuk. Ook het spatbord der auto
was nogal beschadigd.
