As
DeDraadlooze Telegrafie en Telefonie
No. 19614.
LEiDSCH DAGBLAD, Zaterdag 16 Februari.
Vierde Blad. Anno 1924
VOOR DE HUISVROUW.
HET WEE5SZIE&I.
t
Speelgoed.
5ïij zullen Het dilmaal eens Over de kin-,
deren hebben en over de manier om hen
bezig te houden. Want dat is ook al een
jnderdeel van de huisvrouwelijke taak, als
het niet liet belangrijkste deel isl Zooals
alle dingen uit onze omgeving: onze klee-
ren, ons huisraad, het keukengerei en de
bibelots, i3 ook het speelgoed tegenwoordig
ïlceds meer volmaakt, zoodat het nu won
deren van vernutt, luxe en.kostbaarheid
ïijn geworden.
Belachelijke prijzen worden er aan be
kleed. Laatst zag ik een aardig, eenvoudig
jochie, dat, zóó maar, van zijn oom een
prachlstoommachine had gekregen, precies
sen fabrieks-machine in miniatuur, die uit
ziekend werkte en72 gulden had ge
host. Dat is driedubbele dwaasheid natuur
lijk! Ik ben er niets vóór, om kinderen ge
brekkig speelgoed te geven, met het excuus:
„Goede dingen zijn zonde, want ze bre-
JËen het toch directl" Maar een dergelijke
.Weelde, ais die stoommachine, i3 toch weer
$en ander uiterste. De boy was in den ze-
yenden hemel
Vol verrukking slelde hij zich" van het
Jhcchar.iek op de hoogte en dood-ernstig
„werkte" hij er aan; maar laat hij er zich
nu een dertigmaal mee hebben bezig gehou
den, dar. is het héél veel, en dat is toch
beusch geen r2 gulden waardl
Het akelige is, dat je behalve mot de
fceuwig zelfde dingen: een bal, een spring
touw of een lol, gewoonlijk duur uit bent.
Laalst wilde ik een pop voor een klein
meisjs koopen. Onder da zes gulden kon ik
geen aardige krijgen en de meeslc waren
Veel duurder! De kinderen, zeiven hebben
er geen notie van, dat het speelgoed zooveel
kost. Bij intuïtie schijnen zij het meest voor
het goedkoopste te voelen. Ik herinner mij,
dat mijn grootste lievelingen vroeger wa
ren: een, als een kussentje opgevulde kat
en een schaap, waar de mot in zall Als ik
mijn oogen dichtdoe, zie ik nóg de teekening
van die groengrijze poes met haar staart
'jan haar pootjes en haar groote, groene
Jtaaroogen. Och, wat was zij een schalt
Maar van de rest, die in de speelgoedkast
Blond, ben ik haast alles vergelenl
Om nu op mijn uitgangspunt terug te ko
men; het behoort ook tol de huisvrouwelijke
•laak om de kleine kinderen bezig te hou
den, en ik kan u verzekeren, dat u dit niet
jtneer loonend kunt doen, dan door hun
joor uzelf gemaakt speelgoed te geven,
In do eerste plaats weet niemand zoo goed
hls waar uw kleuler het liefst mee speelt:
een Dikkie Bigmans of een aapje, een var
ken cf een „wolf"; dan kent niemand als u
zijn of haar lievelingskleuren. (Kinderen
hebben een uitgesproken voorkeur voor
ilour, veel meer dan menschen over 't al
gemeen geef uw dochtertje h.v. eens aller
lei wol, of een doosje houten kralen en u
Zult zien, dat zij één kleur heeft, die favo
riet is, die haar spelletjes kroont). Verder is
het voor uzelf een aardige, animeerendé
bezigheid, waarbij u uw fantasie vrij spel
kunt laten en ten slotte: lest best is het
"Joedkoopl
Het beste doet u, wanneer u uit een pren-
Jenbcek een beest of een popje nateekent op
papier, want niet iedereen is zoo gelukkig
Uit het hoofd zoo iels geestig te kunnen lee-
ienen en het daarna op een dubbel lapje
Élof speldt en langs de lijnen uitknipt.
Naai de twee helflcn nu aan elkaar en
j denk om een Hinken inslagkinderspeel-
goed moet heel stevig in elkander zitten,
Want er wordt wat mee gezeuldl
Een klein eindje van den naad moei open
blijven, om er kapok, watten, oude lappen,
Blroo, papier of wat u wilt in te stoppen
ivoor opvulling. Wanneer er op het dier of
het popje iels geteeker.d moet worden of ge
borduurd, moet u dit doen vóór het opvul-
,len. Doch het vcrcischt eenige oefening, om
.Vooruit le berekenen waar die teekening of
Me-elrjes zitten moeten, als het beeslje rond
la bol is!
Begin met een eenvoudige pop, bijv. 55
e.Ji. groot; maak romp en kop van onge
bleekt katoen, en arrnon en beenen van rip-
slof. Om het hakje Haait u Eet materiaal in.
Het moeilijke is het inzetten van armen en
beenen op de juiste plaats. Uw eerste popje
moet u zoo primitief mogelijk maken; van
zelf fantaseert u dan, al doende, de varia
ties. Geef bijv. den handjes een want-vorm,
Laler naait u er dan de vingertjes wel in. Do
oogen kunt u er op leekenen, (zooals het
heele gezichtje met waterverf er op geschil
derd wordt) of, als u mooie kralen heeft,
ze er in naaien.
Denk om de wenkbrauwen, oogharen,
neusgaten, lipjes en oorent Voor haar kunt
u een pruik koopen of er zelf een pluizen
van blonde of bruine, wol.
Als pop gelukt en u Heeft er plezier in,
maak dan eens een kikker, van bovenop ge
zien; dus: een plat lijf met breeden platten
kop en vier uitgespreide poolen (zonder na
gels, want anders krabt Baby zich er aan).
Zoo'n kikker fabriceert u van één lapje
groen en één van geel satijn (kies de
juiste t in tl)
De gele kant is liet buikje. Tecken de
breede schuif van zijn bek en de uitpui
lende donkere oogpupillen in een ring van
wit op zijn kop; geef wat zwarte streepeu
(al3 een wervelkolom met eenige ribben) op
zijn rug en u zult er succes mee hebben,
Wanneer u het beest op het vloerkleed legt,
loopt uw dienstmeisje gillende de kamer uit
en durlt ze er niet schuierenII
De menagerie is gemakkelijk uit te brei
den. Een ijsbeer maakt u van witte Teddy
beerslof of van een stukje langharig wit
bont; zijn oogen zijn kraaltjes; zijn neus,
muil en pooten geeft u aan met een paar
steken zwarte woi.
Van bruin vilt kunt u een leuk ezeltje
naaien; da ooren knippen zal het lastigst
zijn; maar na een paar keer m o e t u dat
gelukken. Geef het een hoofdstel en teugels
van smalle witte riempjes en over zijn rug
een „deken" van gekleurd flanel met een
klein leeren zadel.
Van leer is er zoo véél le naaien; en door
de leer- en suède-mode hoeft u best wel een
ouden hoed of taschje, of handschoenkap,
die u kunt verknippen. Maak dan eerst een
poezekat met oen zwart, of ip ieder geval
donker suède lichaam; een zittende poes
met een staartje om zich heen; pootjes be
hoeft deze niei te toonen. Naai den kop
met halslintje van wit of een lichte nuance
en leeken daar het kattengezicht op, met de
snorrebaardenl
Een gans moet wél zichtbare pootjes heb
ben: rood met breede vliezen. Laat zijn
body maar van geel leer zijn en zijn kopje,
waarop u de oogen en de snevellijn teekenen
moet, iets lichter geel of wit.
En dan wil ik u nog iets vragen. Nu ik
een jaar lang in dit blad voor u geschreven
heb, zou ik zoo graag wat meer voeling met
mijn lezeressen hebben, ik ken u zoo weinig
weet zoo slecht wat uw belangen en uw
wenschen zijn. Daarom zou ik het licel pret
tig vinden als u mij eens briefjes zondt,
wanneer u iels wenscht te welen of in deze
rubriek een bepaald onderwerp behandeld
wilde zien.
U kunt uw brieven, voor mij' beslemd,
aan de Redactie van dit blad adresseeren
onder het motto: „Voor de Huisvrouw".
RECLAME.
RESTAimA&T SUISSE.
Zntcrdajj, Zor.dafj en IBcMderdajj
ELSE HELLWSG
met geheel nieawe repertoire. 7727
(Nadruk; verboden.)
„SPREKENDE FILMS".
door W. PEETERS.
Eindelijk, na jaren van volhardend
perimenteeren, is men er in geslaagd de
beelden op het witte dook te laton spre
ken; cLw.z. dat men de filmartisten met
alleen ziet spreken doch ook hoort 11 De
lezers zullen ziek wellicht afvragen, wat de
bioscoop eigenlijk met do dr.aadlooze t©
maken heeft, Wel, het slagen is grooten-
decls aan d© radio-lampen te danken, ©n
d© uitvinder van do sprekencte film is dr.
Le© de Forest, de man die bet rooster m
de lamp zette. Hij vond onverwachts de
laatste schakel, die de sprekende film mo
gelijk maakte, Reeds jaren geloden maak
te men filmopnamen, waarbij een gramc^
foon d© gesproken woorden op een wasrol
vastlegde. Tegelijk met de film werd dan
ook de gramofoon afgedraaid. Daar de
gramofoon niet synchroon (in hetzelfde
tempo) liep met het filmtoestel, mislukte
deze methode. Als de film gecoupeerd word
moest er uit do wasrol ook geschrapt wor
den. Dit laatste nu is niet mogelijk. Men
moest dus eon andere, moer ingewikkelde,
methodo toepassen. Verschillend© uitvin
ders hebben zich hiermede bezig gehouden,
en zullen wo de diverse uitvingen hieron
der vermelden. In het midden van 1921
demonstreerde Bergland in Zweden een
toestel, dab veel geleek op de lichttelefcon
van Dr. Bell. Hiermede konden spreuk-
variaties (luchttrillingen) omgezet wor
den ln lichttrillingen. Dit werd verkregen
met een zeer fijn. spiegoltje, dafc voor- en
achterwaarts bewoog. Deze bewegingen
deden een schitterend lichtpuntje voor- en
achteruit bewegen, tegenover een bewe
gende film. Op de film kwamen dus gol
vingen, die precies overeenstemden met
do origineele geluidsgolven. Na heb ont
wikkelen verkreeg hij een film, waarop
een zwarte golvende lijn was afgeteckend.
Tegelijkertijd word de gewone speelfilm
opgenomen. Bij het afdraaien liepen de
beido filmtoestellen op één motor, zoodat
do mondbewegingen precies overeenkwa
men met de gesproken woorden. Dit sy
steem was echter te kostbaar. Kort daarna
vond Grindell Mathews oen toestel uit,
waarbij èn do bewegingen èn de spraak
geluiden op één film kwamen. Dit was een
grooto vooruitgang, vooral wat het finan
cieel e gedeelte betreft Een bezwaar was,
dat de toestellen te ongevoelig waren voor
inwerking van het lioht op ©enigszins groo-
ten afstand. Dr. Forest nu ls de man, die
do gevoeligheid van de toestellen zooda
nig opvoerdo, dat dergelijke filmopnamen
over veel grootere afstanden mogelijk wer
den. Zijn voornaamste verbetering is wel
het „Photionbuisje'^ dat gevuld is met
een mengsel van bijzondcT© gassen. Dit
gasmengsel ga-at met een heldere violette
teint gloeien, nis er een stroom van hoogo
frequentie doorgevoerd wordt. Yclen zullen
do neon-buizen wel bekend zijn, die onge
veer op dezelfde wijzo werken, en veel gej
bruikt worden voor reolame-veriiohting. In
dien het photionbuisje met de daarvoor
bcnoodigde toestellen is aangesloten, zul
len we zien, dat het licht niet constant is,
doch geregeld in sterkte varieert. Dit
wordt veroorzaakt door den tocgevoerdon
gegroepeerden H.F.-wisselstroo'm.
Da Filmopname.
Op het filmatelier ls alles ingericht als
bij een gewone filmopname, met dit ver
schil, dat er in dc nabijheid van de artistcn
een microphoon is opgesteld, die do ge
sproken woorden zal opvangen en omzet
ten in electrlscho trillingen. Dezo elcctri-
scho trillingen beïnvloeden een H.F.wis-
eolstroom, en de verkregen, varieerende
stroom wordt door het photionbuisjo ge
voerd, waar de electrisoho variaties omge
zet worden in liohtvariaties. Deze lichtva-
riaties worden op den rand van do film
gefotografeerd. Het photionbuisje zit ni.
in een kastje, waarin zich slechts een smal
le opening van 1 bij 1.5 m.M. bevindt. Juist
achter deze opening loopt het randje van
de film, zoodat bet daarop geworpen lioht
na ontwikkeling van de film een reeks van
smalle streepjes zal doen ontstaan, die
min of meer doorzichtig zijn, naar mate er
sterker of zwakker lioht op geworpen is.
De stom is dus gefotografeerd. Om het
stemgeluid weer terug te krijgen gaat net
proces in omgekeerde volgorde. De film
wordt nu zoodanig op een toestel gezet,
dat het daaruit geworpen Jicht gecontro
leerd kan worden door de smalle zwarte
lijntjes. We verkrijgen dus een flikkerend©
lichtstraal, die nu eens helder, dan weer
minder helder licht afgeeft. Deze lichtva-
riaties moeten nu omgezet worden in ge
luid.
De eïectronenplaaf.
Prof. Hoitz ontdekte jaren geleden, dat
cr stoffen waren, die, als zij verlicht wer
den, electroncr. uitstraalden. Deze electro-
nen worden benut in de radiolamp om het
versterkend effect te bereiken. Hier is het
de glocidraad, die ze uitstraalt, doch deze
moet daarvoor eerst verhit worden. De
clectronenplaat, die zich in ccn luchtledige
ruimte bevindt, ia voor dit doel door de
Forest „Photoelectric cel" gcnoenul. Hij
bouwde zoo'n electroncnplaat, die aan den
achterkant met het eigenaardig© metaal
rubidium bestreken was, tezamen met een
kopexon plaat in een luchtledige ruimte,
en verbond deze via eon batterij met de
primaire wikkeling van een transformator.
Valt er nu een lichtstraal op de elcctronen-
plaat, dan eraiteert deze electronen, en
maakt een stroomovergang mogelijk van
olectronenplaat naar ds koperen plaat.
Hoe sterker de lichtstraal, hoe grooter heb
aantal electnonon, dus hoo sterker do
stroom, die door de transformator vloeit.
Er ontstaat dus een zwakke varieerende
stroom, die door middel van eenige radio-
versterkers krachtig gonoeg gemaakt kan
worden om een luidsprekend© telefoon to
doen werken. Dit is du9 do omzetting van
liohtvariatics in stroomvariatdes, terwijl
do telefoon deze weer omzet in luchttrillin
gen, die ons gehoorvlies als geluiden waar
neemt. Ongeveer vijf maanden terug was
Dr. Lee do Forest met zijn uitvinding in
Engeland en gaf in een bioscoop in Lon
den een voorstelling met zijn sprekende
film. De voorstelling verliep uitstekend,
©:i geen enkele keor waren do geluiden niet
in overeenstemming met 'b vertoonde. Wij
gclooven, dat de sprekende film een grooto
toekomst heeft, en dat zij het toonecl soher-
pe concurrentie zal aandoen.
kffjuTgjJ «O
'rmö3?(tM#!!—,
NIEUWS.
Luidspreker voor kristal.
Do firma S. G. Blown, to Londen, heeft
than3 een luidsprekend;, telefoon in den
bondol gebracht, dio direct op een kristal,
ontvanger kan aangesloten worden.
Toch is er een microfoon-relay, dat do
signalen vooraf versterkt. Laag frequent*
versterking behoeft dus niet toegepast te
worden, wat een belangrijke verbetering
betcekent.
Omroep in Ierland.
Het is thans zoo goed als zoker, dat er
in Ierland een broadcastingstation door de
B.B.CJ. ral worden opgericht. Vermoede*
lijk komt dit in Belfast on ral binnen ecu
maand reeds werken.
Amorikaansche telefonie in Amsterdam;
gehoord.
Bij do onlangs plaats gehad hebbende
proeven van do British Broadoasting Gom*
pany om de Amerikaanscho telefonie in
Engeland ber-uit te renden, hadden wij 't
genoegen 'het gedeeltelijke programma
tamelijk duidelijk in Amsterdam op een
eenlamptoestel te hooren. Binnenkort rul*
ion do proeven voor dit jaar beëindigd
worden, daar do ongunstigo tijd voor
trans-atlantisehe overbrenging weer aajf*
komt.
Luisterprogramma.
8 29 v.m. St. Inglovert AAI 1290 M. woet*
bericht, iederen dag.
8.30 v.m., Warschau, WAR, 2500 M.,w;cr-
beiicht, iederen dag.
8.35 v.m., Parijs, F.E, 2000 M., weet?
berioht, iederen aag.
8.1Ó v.m., Parijs, FL, 2600 AI., weet*
bericht, iederen dag.
VRAQENEUBRIEK.
Hr. G. M. le Z. Voor een absoluut leek'
is het beschreven toestel wel een beetje las*
lig. Op het redactiebureau kunt U een
schema afhalen voor een zelfde soort toe*,
stel, dat zoodanig geleckenl is, dat de ver*
schillende onderdeden er allen op afgebeeld
zijn. en tevens twee prijscouranten, die U
een idee zullen geven van de to maken kos*
ten. De totale onkosten zullen ongeveer 30
A S5 gulden voor het toestel en 55 gulden
voor spoelen, lamp, accu, anodeballerij en
telefoon bedragen, indien het toestel bij een
firma geheel compleet wordt gekocht, zal
het op c.a. 100 gulden komen. Do antenne*
onkosten zijn laag, en zullen niet meer als
7 gulden voor draad isolatoren en masten
bedragen. Leveranciers in Leiden kunnen
U misschien offerte maken voor de onder
deden. Onze vragenbus staat verder geheel
tot Uw dienst.
J. B., te L. Het door U genoemde ver*
schijnsel wijst cr op, dat in den roosterkring
een lekweerstand moet worden gezet. Da
waarde van zoo'n lekweerstand is voor
iedere lamp verschillend, zoodat ik U aam
raad een variabele rooslerlekweersliSM to
koopen. Deze hebben een waarde van 1 lot
5 miljoen ohm. Een zeer goed merk is da
Freshman, die wellicht in Leiden te koop.
zijn.
Vragen op draadloos, telefonisch en tele*
grafisch gebied kunnen worden ingezonden
aan de Redactie van ons Blad en worden
dan 'e Zaterdags daarop beantwoord.
RECLAME.
gaat gepaard met verschillende verschijn
selen benauwdheid, kortademigheid, be
klemdheid op do borst by dc minsts
inspanning. Akker's Abdijsiroop verlicht de
aanvallen doordat zjj de horst van de prik
kelende slijm zuivert, de ontsteking der
luchtwegen wegneemt, en daarmedo do
oorzaken van hoest, bronchitis, catarrh en
keelpijn. Akker's Abdijsiroop is zuiverend,
genezend, verzachtend en slijmoplosscnd.
7895
(Nadruk verboden).
1 Voor do spiegelkast ia zijn elegante, rus-
Wge hotelkamer stoDd de universiteitspro
fessor, dr. Theobald Sigurdsen, en knoopte
ïijn zwarte, onberispelijk sluitend© pand-
iJesj-*a dicht. Hij draaido zich van rechts
ïianr links, streek met een schildpad-bor-
6teJtjo fiog eens weer over het grijzende,
jSfeiverzorgde puntbaardje, gaf zijn lorgnet
een ©xtra-drukje en scheen bijzonder te
vreden met zijn indrukwekkende persoon
lijkheid.
Volgens gewoonte begon hij daarna de
.-blanke, magere handen te wrijven en trad
behoedzaam met opgeheven hoofd naar het
.wijde, openstaande venster.
Erced-getakto kastanjeboomen vormden
\teen groen reuzendak, waaraan, in de warm©
Voorjaarszon, de bloeicndo rose en gelo
kaarsjes geurden.
-■ In gepeins verzonken, staarde professor
Sigurdsen over dit groenzijigo bladerdak
freg
Vandiag dus zou hij haar weerzien
haar
„Zij", die zijn naam gedragen had, die
bom had verlaten, omdat zij elkaar abso
luut niet begrepen.
Do scheiding was toen wegens onover
komelijker! wederkeerigen afkeer uitgespro
ken. Jaren later had hij haar naam onder
tzn artikel in een groot blad gelozen.
Vandaag^ bracht hem een reis naar de
Btad, waarin zij woonde.
Plotseling was hij besloten, haar op te
gaan zoeken. Het interesseerde hem haar
.weer te zien, precies zooals een bijzonder©
«teen hem zou hebben geïnteresseerd.
Hij wilde haar alleen maar zien. Mis
schien van haar vernomen, dat deze lang-
Yoorbije tijden toch do beste waren ge
feest. En dan wou hij met zijn blik be
duiden, dat zij dwaas, onverantwoordelijk
dwaas gehandeld had onverbeterlijk
dwaasEn dit alles zou zij dan uit
dien blik kunnen begrijpen
Koud en scherp staken de oogen door
zijn lorgnotglazen.
Hij wilde haar, om zoo te zeggen „onder
do loep" nemen.
Stram richtte hij zich op, nam hoed,
handschoenen en stok en verliet het hotel.
De straat, waarin Jacoba Sigurdsen woon
de, was in een villa-wijk, waarin tuin aan
tuin een groene haag vormden, met daar
achter do villa's verborgen.
De omgeving viel hem niet tegen; hij zou
do étage, die zij waarschijnlijk bewoonde,
wel vinden. Hier was nummer vijf, dus het
volgende huis zou liet zijn. Een wit, vroolijk
hek leidde naar den aangrenzenden tuin.
Die tuin scheen zeer groot en zeer bijzon
der. Hij moest even aan dien van zijn groot
vader denken. Midden op een ruim grasveld
klaterdo ccn fontein en dc paden werden
door rozeboompjes gevormd. Ter zijde was
een green, rond grasveld, omplant met
vroolijke, luchtige berkjes, die denken de
den aan een rondedans van jolige meisjes.
Dieper-in lag een zonnig, licht huis met
breed terras.
Hoo vriendelijk, hoo aanlokkelijk lag het
daar voor hem in d© warme zon, omgeven
van bloesemboomen en voorjaarsbloemen!
Op het terras werd iets lclaar gezet door
een keurig dienstmeisje, dat, hem ontdek
kend, direct naar hem toekwam.
Professor Sigurdsen nam zijn kaartje,
eenig3zins onzeker, .of hij het meisje direct
volgen zou.
„Waar woont in dit huis mevrouw Sigurd
sen?" vroeg hij met een ietwat schoolmees
terachtig accent.
„Wilt u mij maar volgen", zei het kleine
ding, terwijl zij den bezoeker even verwon
derd aanzag.
Over do blanke, breede trappen van het
torras volgde hij en kwam in een ruime,
zon-verwarmdo hall, waar grooto toefen
bloeiende azalea's gloeiden naast ccn witten
echoorsteenmantel en anticko warme meu
beltjes heb vertrek vulden, waarin tevens
een oude, Engelscho klok zachtjes cn knus
tikte.
Toen zag hij zich geleid naar een rustig,
in donkero tinten gehoudon, studeerver
trek. Open boekenkasten vulden de muren;
op mooie, oude tafels lagen boeken en tijd
schriften en dichtbij een open raam stond
ccn groote mahoniehouten schrijftafel.
Professor Sigurdsen keek niet zonder
verbazing naar do vele, velo boeken.
Opeens hoorde hij spreken. Als over een
brug van tallooz© jaren droDg dez© stem
tot hem door.
Een japon ritselde zacht, een deur werd
geopend en viel weer toeHij draaide
zich om
Jacoba Sigurdsen stónd, met zijn kaartje
in de hand, voor hem,
„Dat noem ik nu eens ëen lechte verras
sing, professor 1"
„JaCoba mevrouw Sigurdsen r.j
ik wou u terugzien Excuseert u mij deze
niet geheel ongemotiveerdo vraagmaar
is dit uw eigen interieur?"
„Ja, nietwaar, 'tis hier gezellig! Maar
neem u toch een stoel! Neen maar, zoo'n
verrassing!"
Zij ging zitten in den breeden, hoogen
stoel voor haar schrijftafel.
„Dat wil zeggen", zij schoof iets naar
voren en met haar smal kopje tegen den
antieken gobelin stoel gedrukt, keek zij met
haar mooie, grijze oogen open naar den
man tegenover haar.
Was het 't elegante, hoewel zeer sober ge
houden japonnetje, dat haar zoo lang deed
schijnen? Was zij gegroeid? Was dit het
klein© movrouwtje Sigurdsen, dat hem in
do herinnering lag als een gedrild school
kind? Als iet-s bedrukts, iets hongerigs,
zelfs als iets droefs en armzaligs
En nu hier deze vrouw, dezo dame, ge
rijpt cn ernstig, en onmiskenbaar zelfstan
dig, waren die twee één
„U schijnt cenig3zina verbaasd over mij
te zijn, waarde professor
„Ja, ja, zoo is 'tnu eenmaal iu het le
ven, jonger worden doen wij niet."
„Kom, kom, met do heeren der schepping
gaat de lievo tijd voorzichtiger om dan
met ons, Eva's docliteren," lacht© Jacoba
ondeugend.
„Alsjeblieft geen complimentjes, me
vrouw", weerde hij af.
„Neen, neen, dat is een oude geschie
denis."
,Maar u hebt zich toch zeker niet te be
klagen. En daarbij, wat heeft u .zich een
verrukkelijk plekje aardbodem uitgezocht!"
„Ja, dat is zoo. Vijf jaren geleden was
alles hier nog een groote wei met niets dan
heerlijke bloemenDeze tuin hier moet
u doen denken aan dien van uw grootvader.
Dien zal ik nooit vergeten. En nu heb ik van
deze wei hetzelfdo gemaakt, als wat ik
maakt© van mijn arm, eenzaam leven. Ik
heb getracht cr iets uit tc vormen, dat mij
lief en waardevol zou kunnen worden. In
den beginne is men wat onhandig. Men
probeert en men zoekt, draait en keert,
totdat men eindelijk het rechte eind te pak
ken heeft-, waarmeo ieta to beginnen is.
En verderccn klein beetje geluk moet
men ook hebben. Mij ontbrak bij het begin
van mijn leven zoo alle talent tot geluk."
„En nunu, mevrouw
NuZij stond op cn zag ernstig naar
den professor. Tot opeens een week, ondeu
gend lachjo over haar iinmer nog mooi ge
zichtje gleedijNu, nu gaan wo ons
kopje koffie drinken, niet? Deze biecht
heeft mij wat hongerig gemaakt en eetlust
bezit ik nog steeds l"
„Ho© vroolijk kunt u nog zijn, precies
alsof u nog ©en jong meisje wasl"
„En ik ben reeds een vrouw diep. in de.
derpsst!niet rekenen! Dat doel
cr ook niets too. Maar ik heb mij dat tob
principo gemaakt. Do ongelukkige jarcu
van mijn leven tel ik niet. Dusik ben
nog heel jongTrouwens, ik voel geen
vrees voor den ouderdom. Integendeel. Ik
denk het mij zeer aardig, om op mijn
sneeuwitto haren een wit kanten mutsj©
to dragen. En dan mag ik, ongestraft, al
leen lieve, jonge, vroolijke mennchenkinde-
ren bij mij invitecren. O, jé, cn in het saloai
zit nu ook een gast, nog wel een zeer ge
wichtig „krantenraensch', die over mijn
nieuw verschenen boek wil schrijven. Ik
lub den arme geheel vergeten l"
Zij liep naar liet salon, haaldo den „kran-
tenmensch" to voorschijn en stelde de her
ren aan elkaar voor.
Daarna gingen alle drie naar liet terra#
cn dronken hun kopjo koffie.
Den avond van dien dag was professor
Sigurdsen niet in een stemming om iets te
ondernemen. Hij voelde zicli inoo en voor
dc eerste maal oud. Wel borstelde hij vóór
het naar-bed-gaan als altijd zeer zorgzaarrt
zijn pak, trok zijn handschoenen in do
lengte uit, legdo zijn das recht als een
lijntje op tafel, verlegde een paar maal
zijn lorgnet en zuchtte.
Na het volbrachte nachttoilet bekeek hij
zich nog eens in den spiegel, en het scheen#
dat zijn verschijning hem niet direct op
monterde.
Het bed kraakte, toen hij zich uitstrekte-
En tegelijk mengde zich daarmco een zware
zucht. Vlug knipte hij bet licht uit cn kroop
weg onder do lakens. Alleen de hemel weet#
hoe moeilijk het meneer den professor ga-
vallen is dezen avond elaap en rust tel
vinden
