De Wandeling.
CORRESPONDENTIE.
•0
«- 't Waait érg, 't is zoo'n ein'd,
0, we komen nooit boven,
zegt Let, maar zoo vast
moet je dit niet gelooven,
want Letta klaagt gauw
en is zelden te vree
in 't eind valt 't dan altijd
nog tamelijk mee.
Celiëntje is flink,
en in plaats van té kTagëat
wil zij voor haar zus
wel het popje nu dragen;
Guus, 't nichtje, is bjj
allebei op bezoek
en stapt ais Celientje
zoo ferm en zoo kloek*
Zoo komen zë aan
op den top van den heuvel;
hier rusten ze uit
onder prettig gekeuvel,
maar Let valt in slaap
tegen Guusje geleund,
'die 't zeurige kindje
nog vriendelijk steunt.
HERMANNS
als een giraffe, want dan zou de-pijn -na
tuurlijk nog veel erger zijn.
Jonge giraffen vatten evenals kinderen,
jok heel dikwijls kou. Ze willen 's avonds
ook wel eens niet gaan slapen en gaan dan
recht overeind in bed zitten, zonder dekens
over hun blooten hals.
En dan roepen zë ook om hun vader en
moeder en vragen om het licht aan te ste-
kej» of om een beetje wafcr of een zakdoek.
De kleine giraffe, waarvan dit verhaaltje
zal vertellen, deed dat dikwijls en op zeke
ren dag kreeg ze dan ook heel erge keel
pijn. Haar keel was zoo dik, dat ze bijna
niet meer kon praten. Haar ouders vonden
dit nu niet zoo heel erg, want Anastasia
zoo heette de giraffe was een kleine bab
belkous en gunde niemand een oogenblik
rust.
Maar moeder bond een natten handdoek
om haar keel en daarover heen een wollen
doek, maar het hielp allemaal niets.
Een buurvrouw gaf toen een fleschje met
een dik, strooperig drankje en dit moest
Anastasia's moeder met een penseeltje op
de keel van haar dochtertje smeren.
Maar waar nu een penseel vandaan te ha
len, dat lang genoeg was, om onderin
Anastasia's keel te komen. Haar hals was
zoo lang!
Zelfs berketakjes werden geprobeerd,
maar alles was te kort.
Eindelijk begreep Anastasia's moeder, dat
alleen een lange bezem zou kunnen helpen,
zoo één als de schoorsteenvegers gebruiken.
Natuurlijk een nieuwe, want anders zouPde
keelpijn nog wel eens erger kunnen wor
den.
Maar Anastasia vood het zóó vreeselijk
dat haar keel precies eender als een schoor
steen behandeld zou worden, dat zè van
haar keelpijn ineens niets meer voeldé.
Sinds dien dag gaat ze des avonds altijd da
delijk slapen, ze zit nooit meer overeind in
aed om haar vadef of moeder te roepen en
te heeft dan ooi: nooit meer keelpijn.
Dat had ik wel gedacht, dat de meeste
kinderen, als zij de oplossingen der prijs
raadsels zagen, zouden roepen: hè, von
den we dat nu zóó moeilijk? Daar waren
toch woorden bij, die we heel best hadden
kunnen vinden. Nu ja, degenen die wel
de goede woorden hadden gevonden, had
den nu veel kans bij het loten. Maar ik
vind het toch gezelliger als er niet te veel
behoeft gezucht en dus heel veel kinderen
kunnen inzenden, al is het voor mij: hoe
meer brieven, hoe meer werk, dat doet
er niet toe ik heb veel liever dat er heel
velen komen meeloten. Ik hoop voor do
volgende prijsraadselbeurt zoo ieta te kun
nen inzenden.
Gonny Boon hoe jammer, dat je brief te
laat wasIk vond nu deze week in het
pakket je brief met de beide prijsraadsels
goed opgelost en een aardig zelf bedacht
raadsel. Nu heb je niet kunnen meeloten.
Coba Dee, ik had je nog niet vergeten,
al heb je in lang niet ingezonden. Heb je
er 's winters avonds weer plezien in, als
je thuis zit. Ga je zomers veel wandelen
en fietsen als het huiswerk klaar is?
De drie zusjes Verbiest, aan je verzoek
3s al voldaan, zooals je ziet. Die eene anec
dote, die je nu stuurde, zal ik later wel
plaatsen, maar de tweede heeft al eens in
de kindercourant gestaan. Wensch Truus,
beterschap, ik hoop dat ze niet erg ziek is
Annie Zirkzee, je wist natuurlijk dat ik
in Leiden zou komen, ma-ar ik ben er
maar kort geweest en het was leelijk re;
genweer, zoodat ik liever thuis bleef. Jo
hondje heb ik nog gezien, heb je dat ge
hoord? Terwijl jij schreef, vond je het
zulk zacht weer, maar nu doet een kachel
tje wel goed met al dien regen.
Marie van Dijk, ja dat was jammer, net
toen je zin had om veel en lang te schrij
ven, dat je toen plotseling moest eindigen,
ïnaar wandelen is gezond en prettig, dus
toen moest het maar een korten brief wocr*
den. Ik hoop er ook zeer het beste van,
wat je op het einde van je brief schreef.
Coba Hoope, je had het 2eker bij het
fechte eind. da± het düwiila een heelö
toer voor mij ls, om weer prijsraadsels te
bedenken voor jullie, ik wil ze niet te
moeilijk geven, want dan is mijn jeugd
wanhopend en to gemakkelijk mag toch ook
ui et. Je anecdote zal ik eens gebruiken.
Bet je en Henk Broeksema, dan zal je
werkelijk wel geen tijd hebben voor visi
tes als je in Den Haag komt voor de gou
den bruiloft van je grootouders. Hoe toe
vallig dat op denzelfden dag <ie groot
ouders van Coba Dee ook gouden bruiloft
vieren.
Betsy en Harry Amerongen, hartelijk
gefeliciteerd met jullie 13en verjaardag,
wel prettig hè zoo samen jarig te zijn, en
over wat een prachtig cadeau schreef je
mij al. Ik wensch julie een vroolijken ieesfc-
dag, gelukkig dat je dien dag niet naar
school hoeft.
Clazma van Venetië je vraagt of er al
weer gauw prijsraadsels komen. Nu de £e-
gel is zoowat eens in de maand, maar soms
duurt het ook wel eens 6 weken zooafs
's zomers als zoovele kinderen afwezig zijn,
maar misschien komen er in November nog
wel een keer, en dan in December ook nog
eens, ik zal eens zien, hoor. En jij 30
October jarig, wel gefeliciteerd hoor. Hek
j© dan vrij van school? Hoe komt dal,
herfstvacantie Zoodra je 12 jaar bent,
behoor je tot de grooteren.
Dina Brinks, dat is lang geleden dat ik
een briefje van je kreeg. Ga je nu dezeü
winter weer trouw meedoen?
Jeannette Verboog, groot gelijk hoor dal
Marie en jij eikaars boeken ook lezen. Die
tweelingen waar je mij over schreef, de
den vroeger trouw mee en hebben toeq
ook wel eens een prijs gewonnen.
Anni Krüger, zou je dat niet heerlijk'
vinden, als je moeder ook een poosje in
Holland kon komen. Blijf jij den heelen
winter nog in Leiden?
Christina Massa, de kinderen die goede
oplossingen der prijsraadsels inzenden, mo
gen allen meeloten. ook de kinderen
die enkel meedoen als er prijsraadsel'
zijn. Maar als ik bij gelegenheid van extr<_,
prijzen er eenige verloot onder de getnou*
wen, neen dan mogen die niet meeloten,
