De Vrouw zonder hart.
4£IDSCH DAGBLAD, Zaterdag 1 September, .Derde Blad. Anno 1923.
Ho. 19474.
GEMEENTEZAKEN. SffjS
UIT ONZE STAATSMACHINE.
FEUILLETON.
BERLUNSCHE BRIEVEN.
55 Benoemingen, aIwYiI
Kaar aanleiding yan arfc. 5 van Het yegle-
gent Van beheer, hebben Bestuurder en VAn
de Stedelijke Werkinrichting het volgende
dubbeltal voorgedragen vooa: een lid van
bet bestuur buiten den Gemeenteraad, flat
jaarlijks op den eersten Dinsdag van Sep
tember aftreedt, ditmaal eijnde de heer
flV. F. V'erbey van Wijk, (die verklaard
beeft zich niet verder beschikbaar te kun=
nen stellen): lo. de heer. J. A. Botg; 20»
tfe heer A. de Koster.
Nu de heer A. L. Reimeringer n.s. Sep^
tember weer als lid in den Gemeenteraad
terugkeert, ontslaat daardoor een tweede
vacature voor een lid als bovengenoemd,
in welke voorziening zij den Baad voor-
Isteli: lo. de heer A. Bisschop2o. de heer
dr. J. C. (M. Timmermans.
Ter voldoening aan het bepaalde bij art.
der verordening van 25 Juni 1923, hou-
'dende Beglement van de Gemeentelijke
Bank van Leening te Leiden, hebben B. en
iW. den Baad ter vervulling van de vaca
ture van Commissaris dier instelling, welke
zal ontstaan tengevolge van de periodieke
aftreding van den heer Th. B. J. Wilmer
als Raadslid, na raadpleging van Commis
sarissen, het volgende dubbeltal aangebo
den: lo. Th. B. J. Wilmer, 2o. J, Splin
ter Gzn.
B. en W. verzoeken den Baad alsnu tot
jeen benoeming over te gaan.
Dit jaar zijn als leden van de Commissie
voor bet. Stedelijk Museum aan de beurt
van aftreding de heeren: Prof. dr. J. A.
J. Barge, dr. G. J. Boekenoogen, J. A. v.
Hamel en B. J. Huurman Dzn., de beide
laatstgenoemden wegens aftreding als lid
van den Gemeenteraad.
B. en W. bevelen ter voorziening in de
hierdoor ontstane vacatures aan:
•Voor de vacature prof. Barge: de Heêrën
prof. J. A. J. Barge en prof. L. Knappert;
voor de vacature dr. Boekenoogen: da hee
ren dr. G. J. Boekenoogen en M. C. F. J.
Cosijnvoor de vacature Yan Hamel: de
Jfeoren J. A. van Hamel en prof. dr. B. D.
Eerdmans en voor de vacature Huurman
rde heeren B. J. Huurman Dzn. en J. Splin
ter Gzn.
~~7 (Nadruk verboden):
Een en ander over de werkwijze Her
Stalen-Generaal,
I,
i Nu de Stalen-Generaal weer spoedig zul
len bijeenkomen, is het wellicht niet van
fcelang ontbloot om een en ander aan te
Slippen omtrent de werkwijze der beide
Kamers, meer bepaald van de Tweede Ka
mer. Immers telkens blijkt, dat ex velen
zijn, die niet weten, „hoe het in sommige
gevallen toegaat", wat natuurlijk in de
ïueeste gevallen aanleiding geeft tot on
juiste beoordeeling. Men praat over de
iTweede Kamer, eens in de vier jaar is men
dat „men" niet al te ruim op te vat
ten 1 vol vuur bij de verkiezing; men
Verneemt iets van de duizend en zooveel
redevoeringen, die in de honderd en zoo
veel vergaderingen worden gehouden; men
krijgt of neemt kennis van de wetsontwer
pen en de aangenomen wetten en spaart de
critiek niet; maar omtrent de werkwijze
van de Kamers is men maar matig inge
licht.
Nu is het niet onze bedoeling, om le ver
hellen, hoe een wet tot stand komt mis
schien komen wij daar toch later nog wel
eens toe maar wij willen de aanwezig
geachte kennis van het verloop van enkeie
zaken trachten aan te vullen.
Als op den derden Dinsdag van Septem
ber de zitting van de Kamers, door of na
mens de Koningin, in vereenigde vergade
ring is geopend, meestal met een Troon
rede,, dan gaan de beide Kamers haar eigen
gang; de voorbereidende werkzaamheden
beginnen. De Tweede Kamer maakt een
aanbevelenslijst voor het voorzitterschap
Cc akelijke Holl. defective-: era an
Door B J. BRANDENBUBG.
(Schrijver van ,,Het doodend Zwijgen").
(Nadruk verboden).
31)
lk had in 't geheel niet meer aan het va
lies gedacht; wel een bewijs hoe volkomen
ik overtuigd was, dat Arthur inderdaad
don buit had teruggewonnen.
Dit bleek dan ook het geval te zijn. Het
gelaat der beide politiemannen straalde 1
Weer werd Arthur gelukgewenscht eD
voor zijn medewerking bedankt.
Al de gestolen effecten waren aanwezig;
alleen van het bedrag in baar geld ontbrak
een kleine som.
De commissaris van D. stond op, nam
afscheid van zijn collega; hij wilde blijk
baar het rapport van den inspecteur niet
Aleer afwachten.
Ook wij drukten den wakkeren hoofdcom
missaris de hand.
Dan stoven wij in onzen wagen den don
keren weg af, zagen hoe bij Krommingen
sterke lichtbundels van de lantaarns de
boomstammen om den boek verlichtten.
Wij brachten den commissaris van D.
kjis en reden daarna in snelle vaart naar
i>L)er\ en Beuk".
Tante was, nadab Eet bericht gekomen
as, dat zij zich om ons uitblijven niet be-1
bp, 'dié door- 'eelï Commissie uit de Kamer
aan de Koningin zal worden aangeboden.
De Ministerraad heeft daarover advies uit
te brengen en de Koning(in) wijst gewoon
lijk' no, 1 van de voordracht als voorzitter
Sarj.
ï)e Eerste Kamer 19 hiervan vrij, omdat
'de voorzitter van het College rechtstreeks
door de Koningin wordt aangewezen, al-
weer'na advies van den Ministerraad, vóór
de opening der zitting, omdat deze voor
zitter. die functie pok moet waarnemen in
de gecombineerde ppeningsbijeenkomsb
In het reglement van orde van de Twee
de Kamer ivordt bepaald, dat de voorzitter
Vervangen wordt door resp. de tweede en
de derde yöorgedragene öf als deze ontbre
ken door het oudste lid in jaren. In 1884
toen de voorzitter, der Tweede Kamer, mr.
Ott'o van Rees, tot Gouverneur-Generaal
van Indië was benoemd, staakte de Tweede
Kamer de werkzaamheden, totdat de nieu
we voorzitter was benoemd, maar toen in
den loop van 1916—17 mr. Goeman Bor-
gesius stierf, werden de werkzaamheden
niet gestaakt. Men bedenke hierbij, dat de
voorzitter benoemd is door de Koningin en
dat- het optreden van no. 2 of 3 van de
voordracht niet steunde op een grondwet
tige Koninklijke benoeming, maar op.een
bepaling in hel reglement van órde der
'Tweede Kamer.
In de eerste vergadering na de öpening
is nog geen voorzitter benoemd; dan treedt
"een der vroegere voorzitters als zoodanig
op en wel de laalst voorafgaanden het
eerst,
Een der eerste werkzaamheden ïs verder
het trekken der afdeelingen, voor beide Ka
mers vijf. Voor de Eerste Kamer worden
die om de drie maanden vernieuwd; voor
de Tweede Kamer na het Kerst- en Paasch-
recès. Elke afdeeling benoemt een voorzit
ter en een onder-voorzitter en deze vijf
voorzitters vormen met den Voorzitter de
zoogenaamde centrale sectie,
die, zoo noodig in overleg met de Ministers,
de werkzaamheden regelen.
Vroeger volgde dan al heel spoedig de
behandeling van het Adres van
Antwoord op de Troonrede. De Eer
ste Kamer biedt nog steeds een dergelijk
adres aan. Belangrijk is dat zelden. Het
lijkt men vergeve de vergelijking w<d
wat op: „Is dit niet een Schnitzel bank?"
„Ja dat is een Schnitzelbank". De Tweede
Kamer heeft de vriendelijke gewoonte in
1906 afgeschaft door de aanneming van
een motie-Goeman Borgesius c.s., omdat 't
in den gewonen vorm geen politieke betee-
kenis had, en omdat, als rnen die er in zou
willen leggen, die beier tot uiting komt bij
het debat over de Staatsbegrooting.
Al terstond worden ook enkele commis
sion benoemd, want elk jaar wordt het
huishouden der Kamer opnieuw georgani
seerd. Zoo bijv, de Commissie
voor de verzoekschriften,
bij de Eerste Kamer voor den geheelcn
duur der zitting; bij de Tweede Kamer
wordt zij na elk reces vernieuwd, mits zij
vier maanden in functie is geweest.
Voor het publiek is het niet ondienstig
het een en ander le welen omtrent het lot,
dat verzoekschriften boven het hoofd hangt
en de eischen, waaraan zij moeten vol
doen; want de stroom der verzoekschriften
wast met den dag-; in het zittingsjaar
1521'22, dus van Sept. 1921id. 1922,
waren bij de Tweede Kamer 534 verzoek
schriften aanhangig, waarvan er 346 wer
den afgedaan; de overige bleven voor een
groot gedeelte liggen, omdat zij op de wets
ontwerpen betrekking hadden, die nog be
handeld moesten worden.
De onderteekening van een verzoek
schrift moet door de juiste personen ge
schieden men kan niet rekweslreeren na
mens anderen, zonder de volmacht van die
anderen over te leggen. Daarom worden bij
een algemeene petitie de handteekeningen
van allen, die er instemming mee verkla
ren, overgelegd; maar daarom mogen voor
zitter en secretaris van een Vereeniging,
ook niet iets verzoeken namens de leden
der Vereeniging, wanneer deze niet als
rechtspersoon bekend is. En wettig bestaan
de lichamen mogen weer niet rekwestree-
ren over zaken, die niet tot hun werkkring
behooren.
Verzoekschriften moeten gezegeld zijn,
als daarin verzocht wordt: lo. een benoe
zorgd behoefde te maken, naar bed gegaan,
want zij was óp van zenuwen zij had zich
den heelen avond ongerust gemaakt.
Oom* was nog op en wachtte ons met
Charles in de bibliotheek, waar whiskey-
soda gereed stond.
Hier vertelde Arthur do ganscho historie
van het begin tot het einde; deed het ver
haal van alle avonturen, welke wij tijdens
ons verblijf in Holland hadden meegemaakt,
in sobere woorden.
Charles wist, dat De Weerden baron Lu
cius had gedood; Do Weerden had voor
gegeven uit zelfverdediging te hebben ge
handeld. Hij had Charles geheel onder zijn
invloed gebrachtbij bad zicb gehuld in
een waas van romantiek cn Charles was er
ingeloopen. Dat De'Weerden een schurk,
een misdadiger was, had hij niet geweten;
van de diefstallen had deze hem niets ver
teld. Daarentegen wae hij volkomen op de
hoogte van do verhouding tusschen De
Weerden en de schoonc Milly.
Het was diep in den nacht, toen wij ein
delijk opstonden om naar bed te gaan.
HOOFDSTUK XVIII.
De explicatie.
Dit is de geschiedenis van Milly Raven,
zooals ik die, geleid door mijn vrouwelijk
instinct, heb samengesteld, uit mededee-
lingen, van haar broer Jack, aangevuld
door Charles
Zij werd geboren in OosbPruisen; waar
haar vader, het type van den landjonker,
uitgestrekte bezittingen bezat. Mélanie von
Exenstein heette zij en haar geboorte- kost
te haar moeder het leven.
Meer dan haar broer Jack, over taien
ming lot een' Betrekking met meer dan
f 1000 salaris2o. een salarisverhooging,
waardoor het traktement boven de f 1000
zou stijgen; 3o. een gunst. Ongezegelde ver
zoekschriften, die aan zegelrecht onderwor
pen zijn, worden ter zijde gelegd. Dat zou
ook gebeuren met een verzoekschrift van
b'eleedigenden inhoud, zooals o.a. gebeurd
is met een rekwest yan de z.g. Rapaille-
partij.
Over de ingekomen en behandelde verr
zoekschriften brengt de Commissie verslag
uit. De conclusie kan drieërlei zijn:
lo. 'overgaan tot de orde van den dag, cl. i.
er verder geen aandacht aan schenken; dat
is het geval, als het met zegel of ondertee
kening (zié boven) niet in orde is, of als de
zaak niet bij de Kamér thuis hoort; 2o.
nederleggen ter griffie ter inzage voor de
leden; dat gebeurt vooral met verzoek
schriften naar aanleiding van aanhangige,
wetsontwerpen. Het beteekent zooveel als:
wil een der leden het adres ter sprake
brengen, dan staat hem dit vrij. Met deze
conclusie is de zaak dus niet van de baan
en zelfs de inzender van het adres kan er
op terugkomen3o. verzenden aan de Re
geering om inlichting; dit gebeurt vooral,,
wanneer geklaagd wordt over onjuiste toe
passing der wet ten opzichte van den adres
sant. De Minister geeft dan inlichtingen en
van deze hangt het af, of tot de orde van
den dag zal worden overgegaan. In 'zoo'n
geval is dus de Kamer min of meer scheids
rechter of adviseur.
Bij het begin van 'de zitting wordt ook
de vaste commissie voor
buitenlandse he zaken be
noemd, die in 1919 op voorslei van mr.
Troelstra is ingesteld. Zij bestaat builen
den voorziller als president uit zeven leden
en bevordert een geregelde gedachtenwisse-
ling over zaken van builenlandsch beleid
tusschen de Rcgecring en de Tweede Ka
mer. Haar kan geheimhouding worden op
gelegd.
Dan hebben wij nog de h' u 1 9 E 0 u-
delijke commi.ssie (voor beide
.Kamers afzonderlijk) en de commi s
sie voor de stenografie,
waarvoor elk der Kamers drie leden aan
wijst. Deze laatste behandelt alles wat be
trekking heeft op het stenografisch verslag
en het kort verslag der Tweede Kamer. De
huishoudelijke commissie draagt aan de
Kamer de benoeming van ambtenaren voor
met uilzondering van de griffiers en de
commiezen-griffiers, maar de bedienden
worden door de commissie benoemd en ont
slagen. De stenografen worden door de ge
mengde commissie voor de stenografie be
noemd en de benoemingen, waarbij deze
beide commissiën betrokken zijn, geschie
den niet jaarlijks, maar voor doorloopend.
Over de wijze van indiening en
Behandeling van wetsont
werpen en de voorbereiding voor de
openbare behandeling spreken wij hier niet,
wellicht doen wij dat later. Alleen slippen
wij aan, dal bij het begin van de beraad
slaging over ecnig onderwerp de Kamer
den duur der redevoeringen van de leden
kan regelen. Doet zij dit bij de begrootin
gen niet, dan gelden de tijden, die daarvoor
bij het reglement van orde zijn aangege
ven. Maar op 13 Dec. 1921 besloot de Ka
mer om den spreektijd bij de algemeene
beschouwingen over de Staatsbegrooting le
regelen voor elke fractie afzonderlijk en re
plieken op de helft van dien lijd le bepa
len: o.a. de R.-K. 2*/a uur, de S. D. A. P.
ook 2V2 uur; de A.-R. V/2 uur, de C.-H. 1
uur; de V.-B .l3/« uur, de V.-D. I1/* uur,
de C. P. 1 uur de overige fracties J/* uur.
Een bijzonder punt is de Tucht.
De voorzitter der Tweede Kamer beschikt
over de volgende tuchtmiddelen:
lo. een lid dat hinderlijke uitdrukkingen
gebruikt wordt tot de OFde geroepen; dit
gebeurt nogal eens, 2o. een spreker, die
van het onderwerp afwijkt, wordt ^verzocht
bij de zaak te blijven; dat gebeurt meerma
len; 3o. het woord wordt onlnomen aan
leden, die met het onder 1 en 2 vermelde
doorgaan; dit is maar eenmaal voorgesteld,
maar niet uitgevoerd, omdat het betrokken
lid zijn beleedigende woorden terugnam;
4o. de toegang tot de vergadering kan ont
zegd worden "aan een iid, dat de geregelde
behandeling van .zaken belemmert (dat is,
voor zoover wij weten) nog nooit gebeurd;
5o. de vergadering kan tot herstel der orde
het jongere zusje al spoedig meesterde,
was zij do lieveling van haar vader, een
trotseh, hoerschzuehtig en bekrompen man,
wiens driftbuien zoowel door het personee.
als door de eigen familie gevreesd werden
ala de uitbarstingen van een vulkaan door
de bcvumcis van den voet daarvan.
Miily'— ik zal haar nu maar zoo blijven
r.oemen - had het karakter en het uiter
lijk van haar vader geërfd het eerste was
niet, hot tweede wél gecorrigeerd door de
oigoiFSchappen der moeder, waarnaar Jack
aardde.
Toen Milly zes jaar oud werd, kreeg zij
van haar vader een ponny en leerde paard
rijden, en toen zij twaalf was, kon zij de
kunst in de perfectie, reed zij in rijbroek
en fooogo laarzen over do heidevelden, re
geerde met haar karwats het heele huis
tot groot vermaak van haar vader, wiens
streng gelaat terstond opvroolijkte, wan
neer hij haar donkeren krullenbol en hair
guitig gezichtje om den hoek van de deur
zag.
Zij striemde het gezicht van den staljon
gen, alleen omdat hij tegen haar kame-
niertje had gelaohen1 zij deed dit in een
onbewuste vlaag van jalouzie.
Op haar veertienden verjaardag gaf haar
vader haar een buks cadeau. Zij sprong er
dolblij mee de kamer rond, legde aan op
Jack, die grinnikte, maar in zijn hart ge
weldig benauwd was, en schoot, om het
wapen te probeeren, dwars door den spie
gel in het groote salon. Terwijl de scher
ven kletterend naar beneden rolden, sloeg
haar vader zich van pret op de knieën. In
de keuken beefden de meiden en de knechts.
Wat zou het dolle kind nu weer uithalen!
Milly ging met haar vader en ziin vrien
geschorst worden. Dat ïs gebeurd in 1911
bij de behandeling der Marine-begrooling;
in 1912 bij de regeling der werkzaamheden
en in 1916 bij de behandeling van het
grondwetsartikel tot regeling van de scha
deloosstelling der Kamerleden,
Brief uit de Beiersche bergen.
(Van onzen Berlijnschen correspondent.)
Millenwald, Midden-Auguslus.
„Ziet U mijnheer," zeide de dikke kanton
rechter, met wien ik van Berlijn naar Mim
eden treinde; „ik heb na lang nadenken 't
middel gevonden om mij voor den duur van
de vacantiereis voor de verrassingen der
markdaling le vrijwaren. Vroeger slak men
eenvoudig zijn Duilsch geld voor den duur
van de reis in zijn zak en vertrok. Nietwaar?
„Ja," antwoordde ik benauwd, „dat heb ik
nu ook gedaan."
„O, onvoorzichtige," riep mijn vis-a-vis in
de spoorwegcoupé uil. „Hoe kunt u dat doen.
Elk millioen mark, dat u nu in uw porte
feuille hebt, kan morgen hoogstens nog een
hal-f millioen waard zijn!"
„Zeker," stotterde ik, „helaas! Maar wal
kan ik daartegen beginnen?"
Toen schoof mijn nieuwe dikke vriend wal'
dichterbij, trok een erg slim gezicht, en
fluisterde glimlachend; „Geen Duilsche mar
ken meenemen! Devisen meenemen!
Builenlandsch bankpapier koopcnl Ziet u"
en hij onthulde mij zijn geheim ik
heb alleen maar eenige briefjes bij me van
een Hollandsche rijksdaalder. Die zal ik on
derweg langzamerhand te gelde maken. Dan
heb ik steeds geld naar koerswaarde, en ik
lijd er geen schade bij."
Ik bewonderde den wijzen mensch van
ganscher harte. Mijn God, dacht ik, wij
journalisten, wij „geestelijke arbeiders" zoo
als men ons tegenwoordig noemt, zullen in
geldzaken wel altijd domooren blijven.
In 't gedrang van 't Münchener slalion
verloor ik mijn nieuwen kenni3 uit 't oog.
Maar hier in Millenwald ontmoette ik hem
weer. Maar welk een verandering 1 Het
ronde, glimlachende, tevreden gezicht droeg
zorgelijke rimpels, zijn oogen stonden bijna
melancholiek.
„U ziet er lang niet zoo vergenoegd uit als
u decdl" riep ik uil. „Wat is er gebeurd?"
Toen begon zijn jammerverhaal. Zijn heele
systeem was in elkaar gestori! In Millenwald
bleek, dat het gebrek aan betaalmiddelen,
de schaarschte der Duilsche papiermark, die
door nieuwe fantastische waardedaling ont
slaan was, juist in dit afgelegen kleine dorp
bijzonder sterk merkbaar was. Mijn vriend
wilde zijn guldens wisselen maar niemand
had Duilsch geld voor hem.
Drie banken hebben filialen in Millen
wald maar zij bezitten geen betaalmid
delen, zij kunnen slechts cheques uitgeven,
die door de hotels en pensions niet graag
in betaling aangenomen worden. Want
ieder heeft hier baargeld noodig Intusschcn
wilden eenige zakenmenschen, die mijn
vriend na onbeschrijfelijke moeite uilge
vonden had, wel zijn vreemd bankpapier
wisselen maar tegen welke koers I
Het bleek, dat veel menschen even slim
geweest waren als deze kantonrechter.
Ieder bracht mee, wat hij maar had kunnen
machtig worden, de een dollars, de andere
Zwitsersche francs, de derde Zwecdscho
kronen, de vierde weer guldens. Daardoor
is plotseling in dit mooie plaatsje in de ber
gen ver van de drukke wereld een belang
rijk aanbod van buitenlandsche deviezen
ontslaan, en ziet na de voortdurende mark-
daling steeg hier de mark, en daalde het
vreemde bankpapier. De Mitlenwalder3 be
kommeren zich geen zier om de koersen
van Berlijn en München, die vandaar ge
meld worden. Zij maken hun eigen koersen:
„Mittenwalder koersen".
Mijn vriend de kantonrechter is wanho
pig. Hij wilde zijn mooie guldens toch niet
beneden de waarde verkoopen. In vertwijfe
ling lelegrapheerde hij aan zijn bank te Ber
lijn, om hem dadelijk desnoods telegraphisch
geld te sturen. De bank deed dat ook, het
geld kwam aan, maar het Wittenwalder
postkantoor kon het niet uilbelalen I Zij
heeft ook al geen baar geld. Zij heeft den
armen man alleen beloofd dat ze hem zou
1 ÜE3
uitbelalen zoodra zij, doordat anderen geld
stortingen zouden doen, weer over geld zou
beschikken. Maar wie verstuurt van hier
geldbedragen en slort geld bij de posterijen?
Ieder is blij als hij iets heeft. Daarop heeft
mijn vriend opnieuw zijn bank met brieven
en telegrammen bestormd om hem -geld te
sturen per brief. Het telegrafische antwoord
was ja, zeker, graag, maar ten eerste
hecrscht er in Berlijn zelf gebrek aan pa-i
piergeld, en ten tweede was de kantonrech
ter nu al zoo diep in de schuld geraakt, dat
men hem moest verzoeken, de gulden-brief
jes weer naar Bei lijn over te maken I
Wat dit heen en weergeschrijf bij de te
genwoordige toestanden bij do Beiersche en
Duilsche post beleekent aan tijdverlies, is
niet te zeggen. Mijn dikke vriend is er in-
lussehen ongelukkig aan toe zijn -slim-.
Iicid heeft hem en zoo ging het vele an
dere kurgasten in de grootste moeilijk
heden gebracht. Hij moet leenen, en moet
met groot verlies zoo nu cn dan weer een
paar gulden verkoopen. „Seine Ruh ist hin".
Zijn vacanlie-gcnoegen is bedorven. Hij
heeft een klein vermogen in zijn zak en
heeft gebrek aan alles. Verdwaasde tijd I
Zoo strekt Berlijn zijn armen uil lot in
dit verre dal in "t hooggebergte, waar men
voor een oogenblik de dagelijlcsche zorgen
wilde vergelen. Ik maaklc mij vrij van het
ecuwig gepraat over geld en nog eens geld,
en nu pralen mij hier toch weer anderen
over al deze zaken suf. En dat is hel niet
alleen. Ook 't gebrek aan levensmiddelen
bespeurt men overal. Ik dacht, toen ik uit
Berlijn verliok: van deze misère zul je nu
conigen lijd bevrijd zijn. Geen sprake vanl
Ik ben hier op T platteland en ondervindt
gebrek aan. brood, aan aardappelen, groot
gebrek aan groenten en boter. Wat doen de
boeren met hun schapen? Sturen ze ze nu
soms juist naar de slad? Maar daar is ook
niets te vinden. Of wachten zij lot de prij
zen nog hoogcr, nog fantastischer gewor-.
den zijn, dari nu? Of willen ze alles bewa
ren voor den winter cn fabriceeren ze lie
ver kaas dan boter? 11c weel het niet. Er is
hier geen ei le koop. Geen eiergerechl in dc
restaurants. En toch -kakelen de kippen op
alle erven. Prachtexemplaren in grooten
getale. Waar blijven de eieren, die zij leg
gen? Niemand losl deze raadselen op.
Doch als men dit heerlijke oord door
kruist, dan vergeel men Berlijn. Miltenwald
is een lclein paradijs, een der schoonste re
presentanten van oud-Beierschc volkscul
tuur. Langs deze plaats leidde reeds 5
eeuwen de oude weg van Duitschland over
Tirol naar Italië, en de Noord-Duilscher
vangl in deze streek al een glimp op van
de vrije, kleurige Zuidelijke cultuur. In de
18e eeuw echter ^beleefde het uitgestrekte
dorp zijn hoogsten bloei. Deslijds ontston
den de wondermooie boerenhuizen, met
hun houten daken, waatop zware steenen
rusten en met hun beschilderde voorgevels,
die zwelgen in vroolijke krullen, mooie
vensier- en deur-omlijslingen, heiligenbeel
den, legendarische en allegorische voorstel
lingen. Het uiterlijk van deze van den top
van het dak lot de grondvesten in bonte
kleuren versierde huizen is onvergetelijk.
Steeds weer nieuwe ideeën hadden de fan
tasierijke volks-kunstenaars, die hier met
voortreffelijke techniek den voorgevel be
werkten.
In een zonderlinge, hoogst schilderach
tige bouworde zijn de huizen bovendien zoo
geplaatst, dat de steeds inspringende hoe
ken ontslaan, waar in kleine nissen, uit
hout gesneden, heiligenbeeldjes geplaatst
zijn en waar onder de boomen banken ver
scholen slaan, die 's avonds het punt van
samenkomst zijn van de jongens en meisjes
uit het dorp. Geheel Millenwald is een
kunstwerk.
En do kunst vc-edde bok de bewoners op".
Want het dorp is sinds eeuwen her beroemd
als bakermat van de vioolbouw. ,,Hct Duit
scho Cremona", zoo werd Mittenwald reeds
eeuwen terug genoemd. Aan talrijke deurec
en vensters hangen sierlijke violen als getui
genis van het edclo handwerk dat hier be
dreven wordt. En bovendien zijn do Mittert-
walders meesters in het spelen op gitaren,
cithers en violen. De. huisindustrie is echter
tot een groote industrie uitgegroeid, die ia
de in de gehcele wereld roem geoogst heeft.
Aloude families, die sedert generaties
steeds weer de geheimen van het vak van
vader op zoon geërfd hebben, zijn nu, even
als voor een paar eeuwen, de beoefenaars
den op de jacht en weldra schoot zij* als de
beste jager en kende zij geen grooter genot
dan te paard, met het geweer over den
rug, do reusachtige bosschen te doorkrui
sen.
Toen zij haar eerste hert had neergelegd,
was er feest in het groote huis. Er werd
een jaohtmaal aangericht, waaraan alle
vrienden uit den omtrek deelnamen. Milly
was de eenige dame, zij bleef tot het eind,
toen do grootste helft der herren, halfdron
ken, liedjes zong en grappen maakte, die
Milly nog niet geheel begreep, 3naar waar
van zij do beteekenis, blijkens de ondeu
gende schittering in baar oogen, instinc
tief voelde.
Dien avond vergat zij Dooit. Allo kaar
sen van de groote koperen kroonluchters
waren aangestokenhet vet rilde in groote
tranen er langs en drupte op de tafel, waar
in groote schotels do overblijfselen vnn het
maal, de afgekloven ledematen en geraam
ten der dieren, lagen schalen met resten
van pudding, met vruchten 6tonden tus
schen de wijnflestschen, welke als een leger
de tafel bevolkten. Naast elk couvert ston
den drie glazen, waarin de roode wijn
gloeide en de Rijnwijn kleurde als vloei
baar goud. Het wit-batisten tafelkleed was
als met bloedvlekken bedekt.
In heb groote vertrek hing cte geur van
gebraad, vermengd met het aroma der wij
nen en heb fijne parfum der vruchten.
En om do tafel zaten veertien heeren
mei vuurroode koppen, maakten een ka
baal alsof zij alles kort en klein wilden
slaan, schreeuwden, 2ongon, gebaarden,
aten en dronken als bezetenon.
Alleen Milly'g vader was kalm; hij be-
heerocbe Eet geheel. Wel had hij veel g«
dronken, maar Diet meer dan hij kon ver
dragen.
Ondier aan de tafel zat Jack met groote
oogen het schouwspel aan te^aien.
Miljy genoot. Zij gevoelde zich het konin
ginnetje, dien avond, want allo heeren
dronken op haar gezondheid, vleiden haar
met complimentjes cn uitten de beste ver
wachtingen voor haar toekomst, waarbij
zij Milly's vader eon geheimzinnig knip
oogje gaven.
Nog een avond stond Milly tot haar dood
too in het geheugen gegrift. Een dolle sle
devaart door de besneeuwde bosschen 011
over co witte vlakten. De bellen der paar
den zongen, hun hoeven wierpen do sneeuw
klompen omhoog. Overal schitterden de
zilveren sterretjes en over alles goot het
maanlicht zijn betoo veren den glans.
Dit was de avond, waarop Milly voor
het eerst gekust werd.
Een jong huzarenluitenant, zoon van een
hunner buren, bestuurde haar slede, die
alle anderen ver vooruit was.
Milly voelde zioh dronken door de snelle
vaart en leunde met het ihoofd achterover.
De jongeman boog zijn gloeiend gezicht
I over haar heen. Eén oorgenblik keken zij el
kaar in de oogen en hun blikken brandden
ineen Toen kuste hij haar en Milly voelde
het bloed opspringen als wijn dartelde het
door haar aderen en zij sloot de oogen.
Een week daarna was de luitenant ver
dwenen en Milly treurdo niet om hem,
maar dien eersten (kus vergat zij' nooit.
Zoo groeide Milly op. Hier leerde zij
haar trots.
(Wordt vervolgd).
