w. GRAADT yAN ROGGEN*
Door Bosnië en Dalmatië.
UIT ONZE STAATSMACHINE.
VOOR DE HUISVROUW.
hoofdzakelijk dampbaden .eil ti6 badkamer
Is een geheel van de buitenlucht afgesloten
Euimte, waarin volgens de oude methodes
althans een stapel keisteenen gloeiend
wordt gemaakt door er een houtvuur onder
ie stoken, met dat gevolg dan ook, dat de
Jbadruimten zwart geblakerd waren van den
smook van het houtvuur. Als dan de steenen
rood gloeiend zijn, worden zij met water be
goten, zoodat het geheele vertrek met water
damp wordt gevuld. Op houten britsen, die
zoowat driekwart ter hoogte aan den wand
zijn aangebracht, zet zich dan de familie
poedelnaakt neer en laat zich daar de ge
neugten van het stoombad welgevallen, on
derwijl, om het transpireeren te bevorderen,
met berkenroeden het lichaam bewerkend.
Dan volgt het afwasschen met lauw water,-
dat in emmers gereed staat en als deze be
werking afgeloopen isspringt men, zóo
uit het heete dampbad, in het meer; als het
winter is, wordt de onderdompeling in het
water vervangen door een Gneeuwbad. De
moderne Finsche badkamers produceercn
den stoom weliswaar op andere manier, en
zien er helder en rein uit, maar de methode
is nog precies dezelfde.
Ik heb dien middag ook allerlei gehoord
'over de genoegens, die de omgeving van
Helsingfors in den winter biedt. De meren
een spiegel van blank ijs ik dacht aan
Gorter en reciteerde stil voor mijzelf: „la:
gen de waters bezijeD, klinkklaar van ijs
niet, spiegelend onder zon V' en daarom
heen één groot winterlandschap, met bos-
echen en huizen en wegen diep, diep onder
de sneeuw. Een paradijs voor wintersport,
.voor schaatsenrijders en ski-loopers, met
fantastische ijsfeesten en sledevaarten in
maanlicht-nacht en in de vroolijke kleur-
gloeiing van burleske lampions. De glooiing
der granieten heuvels, nu, in den zomer
oneffen door rotsblokken en greppels, wor
den onder de sneeuw, die dan al heel gauw
meters hoog ligt, vlakke, gladde hellingen,
prachtige glijbanen en tot ver in de ronde
gaan de tochten per schaats, per slede of
per ski, heuvel op heuvel af, meren en plas
sen over, de pijnboombosschen door onder
een donker dak van sneeuw. Ik heb de en
thousiaste verhalen aangehoord en mij veel
Ongelooflijks laten vertellen en wij hebben
wel even geglimlacht, maarvtoch zonder
Spotzucht. .Want het was alles zoo natuur
lijk en het ongelooflijke werd geloofwaar
dig en ik neem ten slotte aan, dat het 's win
ters nog veel mooier en interessanter is in
de omgeving van Helsingfors. Maar toen
wij op het terras kwamen en ik héél het
landschap kon overzien in het licht en de
kleur van zon en zomer, toen was ik toch
dankbaar dit deel van Finland zóo gezien,
to hebben, in het getijde van het gloeiendst
Jicht
En met het verlangen om nog eenmaal
terug te mogen keeren in den winter.
I? VI (slot).
JT(Nadruk verboden).
Aan fie palmatischgkust is, hocwgl.^cr-
schiïfende steden 'door spoorwegen met het
achterland zijn verbonden, de stoomboot
het meest gebruikte vervoermiddel; de
veelgeprezen Oostenrijksche lijnen van
"Triest uit zijn gedeeltelijk door de Italianen
voortgezet en anderdeels hebben de Yougo-
Slaven zelf in de behoefte aan bootverbin
dingen voorzien. Het bekende antógonisme
tusschen Italianen en Slaven heeft echter
in deze Yougo-Slavische havenplaatsen n
stillen boycot van de Italianen tot gevolg;
de Triester booten doen Gravosa wel aan,
maar als men in z'n hotel naar de booten
voor het Noorden informeert, dan men al
leen dienstregelingen krijgen van de eigen
lijn en weet men van de Italiaansche boot
geen vertrekdagen op te geven. Natuurlijk
zijn deze inlichtingen ten/ slotte wel ergens
te krijgen, maar gewoonlijk zullen de rei
zigers in zoo'n geval wel genoegen nemen
met de Yougo-Slavische booten, welke trou
wens heel geriefelijk zijn.
De terugreis van Ragusa naar Bakar,
Welke eenigc dagen en nachten duurt, is
een verrukkelijk zeetochtje over het inkt
blauwe Adriawater, steeds lang de kust en
de ettelijke tientallen eilanden, welke hier
met kwistige hand rondgestrooid zijn. Voor
al de Zuidelijke dezer keten van eilanden
zijn dicht begroeid, er liggen vele kleine
sladjc9 op, tallooze vuurtorens passeert
men en als afwisseling doet men enkele
havens aan, waar de boot een voldoend
aantal uren blijft liggen om den passagiers
gelegenheid te geven, aan land alles te be
kijken wat de bezichtiging waard is. Des
nachts blijft men, aangezien het slapen in
de door kleine patrijspoorten geventileerde
cabines geen onverdeeld genoegen is, ge
woonlijk op het dek, geniet er van den
maannacht en liet uitzicht op de verlichte
stadjes, welke men passeert en doet een
dulje van enkele uren in een ligstoel.
De belangrijkste haven, welke men aan
doet, is Split, vroeger Spalato geheelen;
Zara. de vroegere hoofdstad van Dalmalie,
beslaat sedert den overgang aan Italië niet
meer voor de Croatisclie lijn en ziet men
dus slechts uit de verte. In Split, door lioogc
bergen omgeven, met een flinke haven en
goede hotels, is vooral bezienswaardig het
z.g. paleis van Dioclelianusj een stadsdeel,
ontstaan uit een in de 'derde eeuw voor den
gepensionneerden keizer Diocletianus ge
bouwd paleis. Dit later verlaten paleis is
tijdens een der vele oorlogen door de ge
vluchte bewoners der omringende dorpen
als „noodwoning" ingericht en geleidelijk
herschapen in een stadsdeel met tallooze
nauwe straatjes (de vroegere gangen) en
een 100 kleine huisjes (de vroegere ka
mers), waarin ruim 3000 menschen onder
dak vinden .Zuilenrijen en hoogpoorten zijn
in muren veranderd door de open ruimten
met steenen aan te vullen; de groole ra
men zijn dichtgemetseld op kleine ven
sters na en zoo zijn de paleismuren op vele
plaatsen verdwenen, opgelost in het geheel,
elders daarentegen nog duidelijk zichtbaar
als één aaneengesloten muur van tiental
len meters lengte. Middenin staat de dom
kerk met den witten, nog niet lang geleden
vernieuwden toren, naasf &en iguwval van
^n zuilenrij.
Van SpJiï gaaf cfe reis verder: naar Sibe-
nik (Sebenico), vooral bekend als uitgangs
punt voor een bezoek aan de beroemde
Kerka-watervallen, waar het water in een
breedte van 100 AL van IB M. hoogte naar
beneden stort, Sib'enik zelf bevat weinig
bezienswaardigs, al is een wandeling door
deze Dalmatischo stadjes met haar trap-
penstraatjes altijd interessant;' opvallend
zijn de hoofddeksels der mannen, zwart-
met-oranje geblokte kalotjes, slechts enkele
centimeters hoog,
Na Sibenik gaat de boof, met superieure
negatie van Zara, op Bakar af en als slot
van de reis beleef je daar dan middeleeuw-
sche toestanden, zooals deze alleen door
een wereldoorlog ontstaan kunnen. Langs
tal van eilanden, naar het Noorden steeds
schaarscher begroeid, vaart de boot de Golf
van Fiume binnen; maar sedert deze stad
aan de Yougo-Slaven onlnomen is, kan zij
niet meer dienst doen als eindpunt van
hun bootdiensten. De keus tusschen de ver
schillende natuurlijke haventjes, welke on
middellijk naast Fiume liggen, is daarna
gevallen op Bakar, vroeger Bueeari gehee-
ten; wel ligt Sussak, dat haast een wijk
van Fiume is, veel gunstiger, maar het is
te republikeinsch-croalisch en de regeering
heeft het haar goed gezinde Bakar, een
stadje van 1C00 inwoners, tot haven gepro
moveerd .Fiume wordt geboycot, de enkele
kilometers, welke het van Bakar schei
den, kan men per trein niet meer afleggen;
verder dan het grensstation Sweli-Kuzma
komt men niet.
Dit alles zou nu nieis erg, alleen
een beelje interessant zijn, als Bakker
dan ook werkelijk een behoorlijke ha
ven was. Verre van dien echter!
Je komt aan aan een kade, waar het
zóó vol met opgestapelde goederen ligt,
dat er net een gangetje voor de rijtui
gen open blijft. In een dier vehikels neem
je plaats; keus is er niet, de weinige
goede rijtuigjes zijn al bezet en dus
neem je genoegen met een hotsende kar, be
stuurd door een jongen, die geen andere taal
dan de zijne spreekt, maar die wel weet, dat
je hier maar één reisdoel kunt hebben: naar
het station. Tenslotte zet de file zich dan ook
in beweging (passeeren is onmogelijk) als
alle passagiers een plaatsje hebben en bobbel
je door het stadje, dat één hotel en enkele ca-
fé's rijk blijkt te zijn. In een wijden boog
gaat het om de baai heen; na een kwartiertje
rijden verlaat je de stad en neemt de beklim
ming van de bergen er omheen een aanvang.
Gejaten wacht je af, waarheen de koetsier je
brengen zal; de trein gaat toch pas over vele
uren. Hij kiest weldra een weg, welke in zig
zagwendingen de 'bergen bestijgt; voortdu
rend passeeren zwaarbeladen vrachtauto's,
lange wagens vol gevelde boomstammen en
vrachtwagens. De kalkrots is tegen dit druk
ke vervoer niet bestand; een laag kalkstof
van onoverdreven 6 4 10 c.M. dikle bedekt
den weg en in enkele minuten ben je van
top lot teen met een witte laag overdekt,
evenals je rijtuig, je bagage en de struiken
langs den weg.
Het blijft voorloopig een verrassing, waar
heen deze tocht hertropwgft.rl;j ie.rypl £al-Vp£r
■eer.; YC-OS J^YPHahy-gaje nu 'en dan, uit
ergernis over den slakkengang, ook eens
wandelen, geniet van het uitzicht op de baai
van Bakar, die aan je voeten ligt en zoekt
tevcrgeefsch naar het doel der reis, het slati
on. Eindelijk kom je in een dorp; de klim
partij is ten einde, de slofpiaag duurt onver
minderd voort; en anderhalf uur nadat je in
Bakar voet aan wal hebt gezet, levert de koet
sier je aan het station afl
Deze verbinding is dus wel het toppunt
van onbruikbaarheid; een kortere weg, langs
een steil rolspad naar boven, is aangelegd
voor hen, die zich de luxe van een rijtuig
niet kunnen permiteeren en die, hun kolfers
on den nek nemend, in het zweet huns aan-
schijns naar boven klimmen een lijdens
weg, waarover een nict-getrainde zeker ook
anderhalf uur doet. Ik althans klom dienzelf
den dag door bijzondere omstandigheden
langs langs dit pad in het brandende Adria-
zonnetje nog eens naar beneden en verbaasde
mij, beneden gekomen, er alleen over, dat de
helft van degenen, die dit experiment vol
brengen, geen zonnesteek oploopen. Maar
oefening kweekt kunst en in Bakar doen zelfs
vrouwen dienst als witkielen en sleepen kof
fers op hun rug tegen dit bergpad opl
Het slation Bakar is even middeleeuwsch,
een dorpsstationnetje zonder wachtkamers of
perrons, omgeven door een geïmproviseerd
emplacement, waar honderden wagens en
auto's in het stof en den modder heen en
weer rijden om de spoor aangebrachte goe
deren naar de boot te brengen en omgekeerd.
Alles gaat dien vele kilometers langen weg
langs, welken ik gekomen was en de stoflaag
wordt dan ook met den dag dikker.
De reizigers vindèn in deze herrie zelfs
geen bank om op te zitten en zoeken, na el
kaar „afgeborsteld" te hebben, een rustplaats
in enkele boerenhuisjes in de buurt; welke in
„gosliones" zijn omgelooverd en waar al
thans wat eten en drinken te krijgen is. Het
aantal treinen naar Zagreb is gering en Zui
delijk van Bakar liggen druk bezochte bad
plaatsen, die autobusdiensten op de verschil
lende stations in de bergen onderhouden: het
gevolg is, dat je in stampvolle treinen de
prachtige Adrïatische kust langs rijdt en van
geluk'mag spreken-.als je een goed plaatsje
aan het raam heeft gekregen, van waaruit je,
aangezien de spoorlijn zeer hoog ligt, de vele
fjorden en eilanden, de stadjes aan de kust en
de zee zelf als uit een vliegmachine beneden
zich ziet.
Dan buigt de spoorlijn door tunnels en over
viaducten landwaarts in; de Dalmatische
kust verdwijnt, het Karstlandschap maakt
spoedig ook alweer plaats voor de Croalische
bergen en rivierdalen. En 's ochtends vroeg
nog droomend van het prjpnitieve Bakar,
wordt je wakker in Zagreb, waar do kranten
jongens op de boulevards het laatste nieuws
uitschreeuwen: de revolutionaire plannen
van Radit9j, den boerenleider, die Croalië in
een republiek wil herscheppen en daarvoor
steeds brutale propaganda maakt. De mili
taire posten aan het station zijn streng, na
veêl gepraat mag je zonder speciaal visum
van het polilie-bureau enkele uren de slad in;
dan neemt de Orient-Express, uit Beograd
komend, je mee en (wee eimalen lafer slap je
uit in je eigen land, klopt het Bakarsche stof
Van je'kleeren en doet je tegoed aan een Hol-
fandsch maal. Met afschuw denk je nu aan
het Bosnische schapenvleesch en aan wat ze
in Bakar „schnitzel'' durven noemen, met
weemoed echter aan het vele mooie en in
teressante, dat deze reis te zien gegeven heeft
en je betreurt het alleen, dat vacanlie nu een
maal een verschijnsel is, hetwelk slechts
eens per jaar pleegt voor te komen.
H. J. VAN BALEN.
Herziening der Gemeentewet. II. -
(Nadruk verboden).
In ons vorig nummer bespraken wij den
Gemeenteraad en het college van B. en
W, voorzoover liet betreft de veranderde
omstandigheden, waardoor hun taak veran
dering eiseht.
Ook de laak van den Burgemeester is
geheel gewijzigd en veel omvangrijker ge
worden. De wet draagt wel eenige speciale
bemoeiingen aan den Burgemeester op,
maar, waar het geldt uilvoering van Rijks
wetten en de hulp, die daarbij door ge
meentebesturen moet worden verleend, as
dat meestal opgedragen aan B. tn W. Soms
wordt door de wet de Burgemeester aange
wezen om de rijkswet tot uitvoering te bren
gen en in den crisistijd werd allerlei aan
den Burgemeester opgedragen.
Door de velerlei zaken, waarbij de hulp
van Burg. of B. en W. wordt ingeroepen,
zou het overweging verdienen, dat dezen
de bevoegdheid kregen het eigenlijke werk,
ten deeie althans, aan een ambtenaar op
te dragen editor opder verantwoordelijk
heid van de door de wet aangewezen
macht. Do Burgemeester is nu vaak over
laden met werk en daardoor ontbreekt hem
de tijd om zich voldoende op de hoogle le
Stellen van de vraagstukken, die de gemeen
te-huishouding betreffen. Hoeveel uren gaan
er niet heen met het teekenen van allerlei
stukken, een werk van betrekkelijk geringe
betèekeni3. Onder verantwoordelijkheid van
den Burgemeester zou een ambtenaar dat
kunnen doen even goed ,als menig stuk,
dat van het ministerie uitgaat „namens"
den Minister wordt geteekend door den Se
cretaris-Generaal. Daar komen vooral in
de grootere steden nog allerlei beslomme
ringen bij: het bijwonen van conferenties,
het bezoeken, van jaarvergaderingen, ver-
eeïligingen, die haar algemeene vergadering
daar houden het ontvangen van corporaties
en lichamen het'vertegenwoordigen van de
gemeente bij bijzondere gelegenheden. En
al dergelijke zaken vragen tijd, en stellen
eisehon. Daaidcor wordt het vaak zpo
moeilijk, in verband met de eigenlijke be
stuursaangelegenheden om voor 't Burge
meestersambt den geschikten persoon te
vinden.
De vraag is gedaan, of hel niet een ver
lichting zou zijn, als de Burgemeester ont
heven werd van het voorzitterschap van
den Raad. Een verlichting zou het zeker
zijn niet alleen, dat hij den tijd won, die nu
aan" (fc-tT.fprtcrjng van den Raad en aan
de voorbereiding uZ-'J 'ïn woiul besteed,
maar hij zou ook een dosis frischhcid be
houden, die nu onder het aanhooren der
eindelooze debatten en ondei'de ergernis
over gewichtigdoenerij der Raadsleden wel
eens lijdt. Maar daartegenover slaat, dat
het zijn nut kan hebben, dat de Burgemees
ter in geregeld contact blijft met de ge
meenteraadsleden en dat nog altijd, on
danks het verdwijnen van eerbied voor het
gezag, de Burgemeester als Voorzitter meer
wordt geëerbiedigd dan een der Wethou
ders. Bovendien zegt de Grondwet, dat de
Koning(in) den Voorzitter van den Raad
benoemt: overdracht van het voorzitter
schap door deil Burgemeester of door den
Baad zou dus in strijd zijn met de Grond
wet.
Een andere vraag, die opgekomen is, is
deze: of het niet goed zou zijn, dat de Raad
door aanbeveling of voordracht invloed zou
uitoefenen op de benoeming van den Bur
gemeester. fn theorie lijkt dat heel mooi;
maar zoolang de Burgemeester aangewezen
blijft om hulp le verleencn bij de uilvoe
ring van Rijkswetten, kan het Rijk niet toe
staan, dat de gemeente zegt, wie daarvoor
do geschikste in onze gemeenteraden, bij
aanbeveling of voordracht eerder gedacht
worden aan partijbelang dan aan gemeen
te- en rijksbelang. Werd de wel wat par
tijdig als no. 1 op de aanbeveling gebrachte
gekozen, dan zou hij waarschijnlijk heel
anders worden ontvangen door de min
derheid dan dezelfde persoon, wanneer er
niet vooraf een partijstemming over hem
had plaats gehad.
Er is verder nog al het een en ander te
doen geweest over de verordenende macht
van. den gemeenteraad. In de tegenwoordige
wet en in de grondwet wordt alles maar vc-r
ordening genoemd en toch past dit woord al
leen voor de algemeen geldende regelingen.
De verordening moet ten opzichte van de ge
meente hetzelfde zijn als de wet voor hot
Rijk; wat daar naast slaat en in een be
paald geval voorzie.t is een besluit.. Verorde
ningen mogen dus niet regelen, wat door een
hooger gezag al geregeld wordt, wanneer niet
de hoogere regeling daartoe vrijheid geeft.
Natuurlijk moeten alle besluiten aan vernie
tiging blootstaan, wanneer zij strijden tegön
de wet of het algemeen belang.
Een belangrijke zaak, die ook vooral in de
latere jaren aan gewicht is toegenomen is de
mogelijkheid van samenwerking van ge
meenten Ier behartiging van gemeenschappe
lijke belangen. Een dergelijke regeling is nu
wel mogelijk, maar de desbetreffende bepa
lingen der Gemeentewet stellen ze n.og als
min of meer zeldzaam voor, terwijl het aan
tal gevallen, waarin samenwerking wen-
schelijk is, steeds toeneemt. Dit punt drong
zoodanig, dat reeds in 1915 een wetsontwerp
tot regeling van deze aangelegenheid is in
gediend; maar het is later ingetrokken. Toch
zal veel uit dat ontwerp nu gebruikt kunnen
wordenzelfs zal nu overwogen worden, of
niet de vbrm eener Naamlooze Vennootschap
waarvan de belanghebbende gemeenten de
leden zijn, aanbeveling verdient. Ook zouden
eenige gemeenten een bond kunnen vormen,
waarvan het bestuur beslaat uit vertegen
woordigers der aangesloten gemeenten. Meer
vrijheid dan de tegenwoordige gemeentewet
biedt, is wel gewenscht.
In de latere jaren zijn nog al eens ge
meenten vereenigd. Daar is wat voor, maar
ook wel wat tegen en algemeene regelen zijn
moeilijk le stellen, omdat de belangen dei-
gemeenten en haar geschiedkundige ontwik
keling zoo uiteenloopen. Toch zal ook op dit
punt vereenvoudiging kunnen plaats hebben.
Een ander punt, waaromtrent de gemeente
wet wijziging behoeft, is de politiezorg. Sa
menwerking van rijks- en gemeentepolitie; of
de ondergeschiktheid van de laatste, of haar
volkomen zelfstandigheid hebben menigmaal
een punt van overweging of bespreking uit
gemaakt. Het verschil in grootte der verschil
lende gemeenten maakt het vraagstuk nog
ingewikkelder. De gemeente behoeft een zelf
standig werkend hoofd van politie, die naar
eigen inzicht kan handelen. Maar die zelf
standigheid kan weer niet onbeperkt zijn, en
aan den anderen kan! moet aan een te wei
nig doortastend Burgemeester de leiding kun
nen worden ontnomen, als er gemeenschap
pelijk gevaar ook voor andere gemeenten ont
staat.
Zeker zullen velen ook hopen, dal art. 188
(het berucht geworden artikel waarbij aan
den Burgemeester het veto wordt toegekend
voor de opvoering van tooneelslukken e.d.g.)
gewijzigd wordt. Het onderwerp is moeilijk
anders te regelen, tenzij men een algemeene
rijkskeuring wil aanvaarden.
In or.ze gemeentewet zijn een groot aanlal
besluiten van gemeenteraden genoemd, die
aan de goedkeuring van Gedeputeerde Staten
moeten worden onderworpen. Bij de toene
ming der gemeentelijke bemoeiingen en de
uitbreiding der huishoudelijke belangen
wordt dat voor beide partijen lastig en een
vrijgeviger regeling zal zeker aanbeveling
verdienen.
Het onlstaan of instellen van gemeentebe
drijven, die in 1851 zeer zeker niet heston-
den, maakt het wenschelijk om de regeling
van bet beboer en de controle der gemeente-
linanciën te herzien.
Wij hopen nader het wetsontwerp te verge
lijken met de geldende wet en de voornaam
ste wijzigingen aan le stippen. In een volgend
artikel dus eenige voorgestelde veranderin
gen I
H
De vorige maal vertelde ik van een
meisje, dat zelf haar muren beschilderd
had. Nu wil ik nog even een paar alge
meene raadgevingen opschrijven. Ik ga uit
van het idee, dat de meesten van mijn
■lezeressen klein-behuisd zijn. Dat is geen
bewijs van een klein-achting, maar meer
een van vertrouwen in de moderniteit van
mijn lezerspubliek. Welk modern mensch
zou er pleizier in hebben, zich een groole
woning aan te schaffen? Niemand natuur
lijk; want behalve de hooge koopsom en
de daaraan verbonden belasting, is zoo iets
met het tegenwoordige personeel niet
schoon te houden, en het zou dus een berg
.van-zorgen en lasten aan de eigenares op
leveren.
Dus een klein huis, Bijv. met 4 4 G ka
mers. Hiervan kan er dan maar één als
woonvertrek worden gereserveerd natuur
lijk.
Nu zal iedereen deze huiskamer vooral
en uitsluitend naar eigen smaak willen in
richten; maar toch zijn er bepaalde voor
schriften, waaraan wij ons allemaal moe
ten houden. Zoo behoort een kleine kamer,
laag van verdieping, door gordijnen, muren
en binnenvallend licht een zoo ruim moge
lijken indruk te maken; doch u moet te
vens oppassen, dat het er gezellig blijft en
niet kil aandoet.
Ligt uw kamer op hef noorden, waar dus
nooit de zon in schijnt, dan moet de aan
kleeding in warmer loon zijn dan wanneer
zij op het zuiden ligt.
Is u huiselijk van aard, brengt u een
groot gedeelte van uw dag in dit vertrek
door, kies dan een ruslig interieur, dus bijv.
effen behang cf dito beschilderde muren,
vooral geen lawaaiig, druk gebloemd pa
pier!
Het meest aan le raden zijn de lichte
tinten van blauw, grijs, crème of geel in al
hun nuances.
Er zijn menschen, die er van houden
hun geheele woning in één toon te verven;
maar, tenzij het een klein één-persoons
huisje is, waarvan de kamers in elkaar uit-
loopen, lijkt mij die ééntonigheid vrij ver
velend. Natuurlijk is het wel goedkoop;
want je hebt dan ook maar één soort gor
dijnen noodig en knnt je kamers zonder
onkosten zoo nu en dan verwisselen.
Ik voel er altijd voor om een woonver
trek sober te maken: rustige muren, een
zacht geverfd plafond, een donkere vloer
en meubelen; en dan door levende bloe
men en planten, kussens, theeservies en
een lampekap „la note gaie" cr in le bren
gen. Om daar eens wat variatie in te ma
ken, gaat bovendien gemakkelijk en kost
niet veel geld.
Iets, wat menschen al te dikwijls nog
vergeten, is, dat de kamerkleuren, het ook
goed bij avondlicht moeten doen, want juist
dón- is de huiskamer liet meest in functie
en de Hollandsche winteravonden zijn
langl
Bij een Jaag vertrek kan een behang met
verticale slreepen veel verbeteren. Maar
denk er om, dat die streepen niet grof of
zwaar mogen zijn; zij moeien slechts een
illusie van lengte geven en de kleur van
den wand verdiepen. De tegenwoordige
mode van een effen of besfen cilled fries
heb ik reeds eer besproken. Dat slaat zéér
decoratief.
Wee9 geen „Prinzipiën-Reiter" bij de
inrichting van uw home. Denk in de eerste
plaats er aan, hoe u het zoo gezellig en
warm mogelijk kunt maken.
Houd niet angstvallig vast aan uw eeas
voorgenomen plannen. Al doende leert u
veel meer, en u zult dikwijls tot de ontdek
king komen, dat de praktijk heel ander9 is
dan de theorie. Want alle theorie is grauw 1
Maak van uw huiskamer een home; een
plekje, waar uw man op zijn gemak zijn si
gaar rooken en zijn krantje lezen kan
punt, waar de kinderen graag zilicr
waar zij hun huiswerk kunnen maken
hoekje, waar uw vrienden gezellig
kunnen babbelen; een plaais, waar
huisvrouw niet gemist kunt worden.
Een paar goede kleur-combinalies?
1. Bleekgrijze wandbedekking; wens
paneelen, zooals ik vroeger beschreef, o
die dan zwart! Op den muur een paar
rellen in zwart passepartout en lijstje!
oud-goud. Een antieke hoekkast met
porselein bij voorkeur geen blauw,
grijs karpet met mauve dessin; mauve
dijnen en sloel-bekleeding.
2. Muren en plafond roomkleurig; g,
nen van en meubels overtrokken niet
tonne in appelbloesem-dessin. Een boe
kleurige mat; een oud bóeren-buffel,
easy-chair en veel kussens.
Heel aardig maar voor veel mens
misschien le „bijzonder" was hel
rieur, dat ik onlangs zag. Een jong vroj
had, in plaats" van een spiegel, bovenl
schoorsteenmantel een lap prachtig z]
fluweel gehangen. De lap' was op een H
gespannen en vormde een warme ael
grond voor een arlisliekc bak met blo3
en een paar kostbare blauwe pullen.
schoorsteenstuk was hoofdzaak in de kal
In overeenstemming hiermee droegen oo|
kussens, vloerkleedjes en gordijnen „iouj
of black" in de slof. Het meubilair w'asl
gehouden; langs een zijwand stond een|
brcede eiken boekenkast, die echter sla
twee planken bevatte én dus maar iels
gcr reikte dan mijn knie.
Ik sprak al eenige malen van kus
Weet u wel, dat u die zoo uitstekend]
afdankertjes maken kunt? Als mijn bloj
of uitgaansjaponnen op een paar punten
slijten, ben ik daar niets rouwig om, 3
de slof doet nog jaren mee als kussen, c]
overtrek, of als lampekap. Soms, als dek]
wat verlept is, laat ik de lappen eerst vel
in een tint, die goed in mijn kamer pasi
ieder geval moeten zij natuurlijk geslol
worden, wanneer ik er een cosy van ml
Kussens zijn in eindelooze varialies lel
denken: ronde, vierkante, ovale, sluin
rollen of pouffles. Het hangt af van denl
die beschikbaar is, en van de lijn det tw
ning. Slreep-stof leent zich het beste I
een rol; diagonale streepen kunnen heel
schikt zijn voor een langwerpig kussen,
niet te stijf op; bekleed voor en achter]
zelfde en werk af met een koordje of]
slanken, langen kwast aan de beide uil
den. Een vrouw heeft altijd wel een
met overschotjes, waar leuke verrassinga
zitten, juist geschikt voor wat u maken 1
Tegenwoordig houdt men er veel 1
zwarle, kleine (natuurlijk!) Egyptische
guurljes uit teknippen, hetzij in suède-li
tafzij of fluweel, en die op een reebruin,
kanariegeel of oud-blauw fond te appliql
ren. Dikwijls maakt men er dan van 't za
een lampekap bij „to match ill"
Een ander ding, dat u heel geschikt j
oude stukjes lint en zij kunt fabriceere»
een zakdoeken- of handschoenen-sacliel
Neem de groote van een tea-cosy, m
dan vierkant of rond; knip eerst een rail
in papier en daarna twee lappen satijm
twee van zijde, liet eer&lc ia
want dat slijt minder gauw. U meet hotl
watten opvullen en aan drie kanten de
kussentjes aan elkander naaien.
Snoezig, staat het, wanneer u bovenop!
gioole roos of roset maakt van oversell!
lint. Het hart moet het donkerst wezed
en dan in sleeds lichter nuances naar 1
ten toe.
Een zakdoekensachet behoort rond
vierkant te zijn; een liandschoenen-j
langwerpig cf ovaal. Die modellen kua
aardig versieren met een grooten los
strik op'dén eenen hoek cd op den leg]
overgestelden eenige dwars rijen ingela
de ruches van fijne Valenciennes ol n
smal lint; die loopen dus van één hoek
in smalle slreepjes.
U kunt zelf eindelooze variaties cr
brengen. Als uw lap zij mooi is, ook 1
lint, kunt u volstaan met een klein loj
bloemen om de klep mee op te slaan;
maakt het een aardig effect, bijv. wani|
het sachet blauw is en met wit gevol
dat u een punt omslaat en met een sl
vasthecht, maar denk er dan om, datl
nog gesloten deel van den zak ruim gen
moet wezen.
LIJST VAN ONBESTELBARE BRIEVEN]
BRIEFKAARTEN, VAN WELKE DE Al
ZENDERS ONBEKEND ZIJN.
Terugontvangen in de le helft der ma
Augustus 1923.
BRIEVEN BINNENLAND.
J. Bekker, Papendrecht, J. Beider, I
Mej. C. Broek, 's-Gravenhage. P. J. 5
dier Jr., Leiden. Fraul. W. Derks, 'sj
venhage. II. Hoogenkamp, Scbevemnl
Juffr. N. Houwaard, Sassenheim. I
M. de Mooy, 's-Gravenliage. Mevr. B. I
Rheede, Amsterdam. Rijkskanloor,
sterdam. Z. v. d. Sluijs, Rotterdam -
J. v. Schroomdijk, Baxum. Mej. A. de 1
Rotterdam. Mej. Zandbergen, 's-Graj
hage. N.V. Ver. Zeepfabriek, Zwijndr]
BRIEFKAARTEN BINNENLAND.
Bijzondere Slrafgev. No. 87, 's-Gra
hage. J. Boom, Leiden. fc Hagen!
's-Gravenhage. Mevr. Backer fen H<
Nieuw-Buinen. M. Huigen, !Haarleit
H. de Kier, Hofwijkplein. H. de Kr
Rotterdam. Kuiper, Bussum. Van I
v/en, Haarlem. C. Neijen, Leiden. -
Riepma, Amsterdam. C. J. J- ScW
Amsterdam. Chr, Stapels, IJmuidea
Jac. v. Vliet, Goulehof 7. A. A. v. d.
Rijswijk.
BRIEVEN BUITENLAND.
Frau Annie Heck, Gronau. EG-Bh
Wien. Mej. H. Oberman, Essen (We#
Mad. E. DorhoutMee9, Wengen.
Hoogkaag Faben, La Roche. Arthur b
bee, Vigimen Mark. B. v. d. Veen,
sel. G. Zandvoort, Munchen (Post he;
2 brieven en 4 briefkaarten zonder
Hieronder zijn ook begrepen poslslo
niet of onvoldoende gefrankeerd.
