Eindelijk weergevonden
«o. 19433.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 14 Juli.
Tweede Blad. Anno 1923.
EERSTE KAMER,
GELENGD NIEUWS,
UIT DE RIJNSTREEK,
FEUILLETON
buitenl. weekoverzicht.
-B-
Het is opnieuw Engeland, dat probeert
'de hopeloos yastgeloopen wagen, waarop
Europa ligt te zuchten en te kermen, weer
'aan den gang te brengen. Tevens doet Brit-
$annië een poging, om rich weer in te
Schakelen in het concert, dat thans over
Europa's wel en wee beschikt en waarbui
ten het zich deels zelf had geplaatst, deels
had laten plaatsen. Wat het resultaat zal
fijn? We zullen het gelaten moeten afwach
ten. Er ijn er, die hopen, maar helaas kun
nen wij ons niet- scharen te midden van
'dezen
Reeds ruim eer», baJfjaa/" du.-rt thans de
Roerbezetting, waaraan Engeland alle me
dewerking ontzegde, zonder zioh evenwel
daartegen te verzetten, 't Was nog onder
het bewind van Bonar Law, dat al Heel
weinig positiefs heeft opgeleverd, al had
men er hooge verwachtingen van. Engeland
'deed niet mee, omdat het inzag, dat op
cBe manier niets was te bereiken. Zou bet-
hebben gedacht, dat deze bezetting Europa
sou brengen in oen toestand, ais nu het
geval is? We kunnén het niet gelooven," an
ders, zou, dunkt ons, wel meer zijn
gezegd dan een: ga jullie jo gang maar, op
jeigen risico! In dit halfjaar heeft zich even
wel buiten Frankrijk en het door dik en
dun pro-Fran8ch Belgendom om, wordt
dat thans algemeen erkend en ingezien
door de Roerbezetting de ontwikkeling der
dingen in Duitschland zoo toegespitst, dat
ieen totale inzinking daar voor de deur
fcta-at met al den terugslag daarvan ooi-
buiten Duitschland om in den vorm van
werkloosheid en wat niet al. Wil men nog
ïetg bereiken, dan dient er haast gemaakt,
Xnaar aan dat oor is Frankrijk totaal doof
gebleken. Wat is er toch terecht gekomen
^van de eerste Engelsche poging, om schot
te brengen in de vastgeloopen affaire ton-
fevolge van de onwrikbare houding van
oincaré c.s. 1 Nadat Duitschland een ver-
geefsch aanbod had gedaan, forceerde En
geland als het ware de verbeterde editie
van 7 Juni j.l., waarop de geallieerden het
'antwoord nog altijd schuldig zijn gebleven.
Frankrijk bleef stokstijf staan op zijn
feisch: eerst opgeven van net lijdelijk ver
zot alvorens zelfs maar te willen praten.
Engeland was echter wel verplicht, om het
verbeterde aanbod, waarvan het prooteii-
deels immers de geestelijke vader is, maar
niet zoo te laten afmaken. Daarom tracht
te Brittannië de zaken loopende te houden,
door tot Frankrijk en België eenige vragen
te stellen die door Frankrijk onbeant
woord zijn gelaten. Kon Marianne eerst zioh
verschuilen achter den Belgischen regee-
ringscrisis, toen dezo was opgelost, ging
dat moeilijk meer. Toen moest de aap
wel uit de mouw komen: Frankrijk wilde
zich in niets binden. In het practische En
geland werden vele kringen ernstig boos
en dat kwam in menig krantenartikel als
anderszins tot uiting. Zeer scherpe aan
vallen werden op Frankrijk en diens poli-
iiek gedaan. Er werd zelfs gesproken over
een directe breuk der entente, over een
eigenmachtig optreden van Engeland en
wat niet al. Men vergat daarbij o.i. wel
iets te veel, dat zoo'n alleen-optreden van
John Buil practiso-h weinig effect zou sor»
teeren en den Duitschen ondergang zonder
meer niet zou kennen tegenhouden. Wat
kan Engeland toch alleen bereiken, vooral,
vai er het in gren geval tot een oorlog
mag komen en daaraan durfde, trots alle
boosheid zelfs, niemand in ernst donken.
Dat dit te veel werd vergeten, dat bewijst
wel het feit, dat, toen aangekondigd werd,
dat een belangrijke Engelsche verklaring
zou afkomen, direct werd gezinspeeld op
een ultimatum of iets in die richting, m.a.
w. op een uiteenvallen der entente. De
zulken, die dan ook een soort donder-rede
hebben verwacht van Baldwin, zijn wel te
leurgesteld. In flagrante tegenstelling gai
Baldwin een tegenover Frvnkrijk zoowel
als Duitschland zeer hoofsche uiteenzetting
van zaken, klemmend door den eenvoud
van betoog, ontdaan van iedere stekelig
heid of hatelijkheid, slechts spijkers met
koppen slaande in »eder opzicht. Zonder
groot nieuws was dat evenwel ook mo
gelijk? doch er op berekend te komen
tot een nieuw eendrachtig optreden, zoo
dit althans nog mogelijk is. Dit zal toch
spoedig moeten blijken, want John Buil
heeft aangekondigd een concept-antwoord
op de laatste Duitscho nota te zullen sa
menstellen en' ter goedkeuring te zullen
voorleggen aan alle entente-gencoten, zoc»
doende, tevens uit dp rol van lijdelijk toe
schouwer overgaande tot een van doen en
van meepraten. Engeland treedt uit zijn
isolement naar voren met een program,
waarop het zeker weet de goedkeuring te
hébben van alle partijen in eigen land, van
Italië, van alle neutralen en vermoede
lijk zelfs voor een groot deel van België,
waar men den val van do franc ook aan
I den lijve gaat voelen en langzamerhand
i zich tevens losmaakt van de ijdele Roer-
I affaire. Dat program zal zich weerspiege-
len in bedoeld concept-antwocrd en zoo zal
iedere geallieerde gedwongep worden tot
een keuze een keuze tusschen het Engel
sche en Franscbe standpunt. Want nog is
o.i. moeilijk aan te nemen, dat Frankrijk
zijn standpunt zal verlaten. Poinearé al
thans heeft zich aan handen en voeten ge
bonden en kan niet terug. Daarom staan
wij, gelijk boven reeds aangegeven, abso
luut vijandig tegenover ieder optimisme.
Baldwin's verklaring zal binnen afzien-
baren tijd echter Marianne noodzaken tot
een uitkomen voor zijn plannen, al zal
deze clie plannen ook nog zoo willen om
sluieren. We naderen een crisis in Euro
pal, waarbij nog twijfelachtig is, of het ge
zond verstand het zal winnen cn zoo ja,
of het dan nog op tijd is om een ramp voor
ons werelddeel te voorkomen.
Frankrijk zal zich bloot moeten geven ten
opzichte van de militaristische hegemonie
over Europa, die men haar in de schoenen
wil schuiven trots alle ontkenningen en
alle Fransche beweringen. En de Fransche
daden blijven ook wel in strijd met de woor
den, die telkens en telkens worden ge
sproken. Aan Roemenië is een militair
voorschot verstrekt, aan Polen, nu pas
weer aan Zuid-Slavië. Het totaal finan
cieel opzijnde Frankrijk gooit met mil-
lioenen voor eigen bewapening en voor be
wapening van mogelijke bondgenooten,
wanneer het tot een strijd om de hogenw
nie mocht komen. Naar het Oosten, naar
den Balkan zijn als het ware voorposten
vooruitgeschoven ter ondersteuning van do
Fransche zaak. Polen en Roemenië zijn
wachtposten tegen Rusland, Zuid-Slavië en
Roemenië tegen Bulgarije en Hongarije,
twee landen, die men allesbehalve vei-
trouwt......
Te Lausanne weer een golf van ups and
downs. De vrede heette verzekerd, alle
moeilijkheden waren overwonnen. Men was
begonnen aan de redactie van het vredes
verdrag, dat wellicht nog nu komende week
zou kunnen worden geteekend. De ooupon-
affaire, het groote struikelblok, was een-
vouding ter zijde gesteld, wat in de prue
tijk weinig minder beteekende, dan dat de
geallieerden den stap terug gedaan hebben
dien wij voorspelden. En daar opeens weer
een afbreken der relaties op twee nieuwe
moeilijkheden, plotseling door de Turken
opgeworpen, nl. den eisch t-ot directe terug
trekking der geallieerde vloten en bezwa
ren inzake de concessie-rechten van vroe
gere concessionarissen. Maar wie twijfelt
echter nog aan een overeenkomst, alle
downs ten spijt? De vrede in het Oosten
zal wel komen met een herstel van Turkije
als Oostersche mogendheid van den eer
sten rang
(Zitting van gister en)"
m AFPèL NOMINAAL.
Aangezien te 11.35 uur het vereischte aan
tal leden niet aanwezig is, verdaagt de
Voorzitter de vergadering tot 2 uur.
Te 2 uur wordt de vergadering geopend.
WIJZIGING DER H. O.-WET.
Voortgegaan wordt met de wijziging der
H. O.wet
De Minister van Onderwijs, de heer DE
VISSER, zegt, dat de harde noodzakelijkheid
dwong tot verhooging dezer college-gelden.
De kosten van het Hooger Onderwijs zijn in
45 jaar tijd vertienvoudigd en is het nu niet
billijk, dat althans een iets hooger bijdrage
wordt gevraagd. Een progressieve regeling
acht spr. niet te aanvaarden.
Het wetsontwerp wordt aangenomen met
19 tegen 7 stómmen.
VERSCHILLENDE ONTWERPEN.
Aan de orde zijn de, navolgende ontwor
pen:
1. Wijziging en verhoogingen van hoofd
stuk V der Staalsbegiooting voor 1923 (Over
brenging diensttakken in verband met ophef
fing Roparltmeni vac Landbouw, Nijverheid
en Handel).
2 Wijziging var. hoofdstuk Xa der Staacs-
b'-grooting voor 1923 (Overbrenging dienst
takken in verband met opheffing Dcparte-
ir.frt van landbouw. Nijverheid en Har.delV
3. Wijziging van artikelen 34 en 38 jier
Woningwet.
■4. Goedkeuring van het verdrag ter bestrij
ding van den handel in vrouwen en kindei en,
op 30 September op het Secretariaat-Gene
raal wan den Volkenbond.
5. Wijziging van het Reglement van Orde
der Kamer..
De heer WESTERDIJK (Y.-D.) dringt
bij de Landbouwbegrocting op een herzie
ning der Landarbeiders wet aan.
De Minister van Binnenlandsoh9 Zaken,
de heer RUYS DE BEERENBROUCK,
zegt een spoedige herziening toe en zal
dan de opmerkingen van den afgevaardig
de gaarne overwegen.
Nos. 15 worden goedgekeurd.
De Kamer is uiteen.
De commissaris van po
litie der 1ste afd., Riviervischmarkt le
's-Gravenhage, verzoekt namens de ouders
inlichtingen omtreut W. J. Bout, geboren le
Loosduinen, 18 M^art 1914, scholier, wo
nende Slijkeinde, die gisterochtend om
streeks 9 uur de ouderlijke woning verliet
om naar school le Haan. De jongen, die ge
kleed was in paarse blouse, manchester-
broek met bretels *üi zwarte schoenen, is
niet op school gekomen en is niet bij zijn
ouders thuis teruggekeerd. Vermoed wordt,
dat hem een ongeluk is overkomen.
Men s c h r ij f t ons uit Loos
duinen: Voor den verkeersagent, die bij de
Wilbrug zijn zware taak uitstekend ver
richt, heeft men een stellage gemaakt, zoo
dat hij naar weerszijden een goed uitzicht
heeft, 's Avonds wordt die post ingetrokken.
Een kwajongen uit de buurt vond dat een
mooi postje voor hem. Van een krant werd
een manchet gemaakt en zware strepen
daarop getrokken. De agèht is weg. De jon
gen bestijgt de tribune. Een vrachtauto na
dert. De hand omhoog; de auto blijft staan.
Van de andere zijde komt een zwaar bela
den wagen; hand omhoog. Ook de wagen
blijft staan. Meerdere auto's en wagens ko
men aan, maar alle stoppen, zoodat aan
weerszijden een heele file staat. De arm
gaat omlaag en de eene rij komt in bewe
ging. Ook de andere rij krijgt het sein van
voortgaan. Midden op de brug een hopelooze
verwarring; alles in elkaar. De jongen is
weg. Nu staat er op de tribune: „Verboden
toegang". („N. Crt.")
De beroemde groote rob ij n
uit den gestolen monstrans van Munster is,
naar „Do Tel." verneemt, dezer dagen door
een opkooper van edele metalen en juwee-
len uit Rotterdam aan een juwelier in Ant-e
werpen te koop aangeboden.
Schijnbaar op den koop ingaande, waar
schuwde hij de Duitsche politie, die onmid
dellijk een onderzoek te Rotterdam instelde.
De opkooper scheen echte? reeds lont te heb
ben geroken. Hij is spoorloos verdwenen. De
robijn heeft een gewicht van 100 karaat, de
kleur is „pidgeon blood", aan de onderzijde
bevindt zich een bleekrose ader. De 9teen
moet uit Goa afkomstig zijn, van waar hij
door Porlugeesche zendelingen naar Portu
gal werd gebracht. Later kwam hij in het
bezit van den Dom te Toledo. Daarna werd
hij, waarschijnlijk door juweliers naar Ne
derland gebracht, waar hij in het bezit
kwam van den Bisschop van Munster, vorst
von Galen, die hem in den Dom-monstrans
liet aanbrengen. Kort voor den oorlog deed
de cx-keizer een poging hem te ruilen tegen
een schitterende Ccylon-safier, met het doet
hem voor de familieschalten der Hohenzol-
I lerns te winnen. Het Domkapittel ging ech
ter op zijn voorstel niet in.
Men meldt uit Beverwijk
aan het „Hbld.":
Met den aardbeienoogst is het hier dit
jaar opnieuw treurig gesteld. Was verleden
jaar de groote droogte oorzaak, dat er bijna
geen aanvoer was, dit jaar heeft het natte
en zonlooze weer de vruchten niet doen rij
pen. Door de abnormale hitte, welke op die
periode gevolgd is, vallen de aardbeien af
en is de opbrengst uiterst gering.
Wij zijn thans midden in het seizoen,
doch van de drukte'van andere jaren is in
den omtrek der veilingen niets te bespeuren.
Er is nog slechts één exportveiling gehou
den drie weken later dan andere jaren
en het laat zich aanzien, dat nog hoogstens
één of twee veilingen gehouden kunnen
worden, tegenover- andere jaran een reeks
van zes of achtl
Dit beteek ent een schade van een paar
milliocn gulden alleen voor de tuinders uit
deze omgeving! Geen wonder, dat het pes
simisme hier groot is en velen den moed
verliezen. Ook met de andere producten
gaat het slecht. De erwten en peulen wor
den door het abnormaal heete weer te dik,
de sla gaat schieten en de postelein is vrij
wel onverkoopbaarl
De doorsneeprijs, voor aardbeien te ma
ken, was Zaterdag j.l. ongeveer 50 tot 60
cents per K.G.; deze week echter nog be
duidend lager, zoodat zelfs niet eens behoor
lijke prijzen den misoogst komen goed
maken.
De imkers in den Gelder-
schen Achterhoek zijn zeer tevreden over
den toestand- van hun bijenvolken, waartoe
het warme weer wel meewerkt.' Men ver
wacht, dat de honigopbrengst die van het
rijke honigjaar 1916 zal overtreffen.
De plannen der Gelder-
sche Stoomtram tot het in het leven roepen
van diverse auto-diensten hebben in de be
trokken gemeenten veel sympathie ontvan
gen. De directie heeft op aandringen van
de bevolking besloten, gelijktijdig een aulo-
vrachtdienst op alle trajecten te openen.
In westelijk Noor d-B r a-
bant zijn de meeste regenputten reeds leeg.
Er heerscht op voel plaatsen gebrelc aan
drinkwater.
Te BabilcTiiênbroek is
gisternacht door onbekende oorzaak de
groote boerderij me4 schuur en stalling van
J. K. geheel door br^d vernield. De gehcele
hooioogst en eenige varkens werden een
prooi der vlammen.
Te Tilburg heeft gister-
ochtend vroeg de caféhouder Kennis een ree
bok gevangen. In zijn door een hooge haag
omringden tuin wandelend, ontdekte hij het
dier, dat reeds eenige weken zich in de om
geving schijnt.te hebben opgehouden.
Het aantal sterfgevallen
door de hitte, vooral van personen, die in
het land werken, en bij zwemmen neemt
steeds toe.
Volgens mededeeling van
het Handelsinformatiebureau van Van der
Graaf Go.'s Bureaux voor den Handel
zijn over de afgeloopen week, eindigende 13
Juli, in Nederland uitgesproken 78 faillis
sementen, tegen 70 in dezelfde week van het
vorige jaar. Van 1 Januari tot en met 13
Juli 1923 2188 faillissementen tegenover
1557 over hetzelfde tijdperk van het vo
rige jaar.
Knelis, een recruul, was bij de
cavalerie ingedeeld, en kreeg den eersten keer
het lastigste paard van den troep.
„Denk er aan," zei de sergeant, „niemand
mag van zijn paard komen zonder bevel."
Knelis zat nog niet in het zadel, of het
paard wipte hem over zijn kop heen.
„Knelis, riep de sergeant, „ben je nou
toch van je paard gestegen?"
„Ja, sergeanti"
„En kreeg je bevel daartoe?" -
„Ik geloof 't wel, sergeant."
„Van het hoofdkwartier?"
„Neen, sergeant, ik denk van het achter-!
kwartier."
ALFHEN De JC jarige M., die a:litór.
aan c n v agen hing en zich plotseling vaa
a: hto; dit voertuig verwijderde, had het on-,
geluk tigep een voorbij rijdenden motor lei
löopen. Hij werd tegen do straat geslingerd
en bezeerde een zijner armen zoodanig, dat
geneeskundigen hulp moest worden ingeroe*
pen welke hulp door dr. Nieuwcnhuizen ver*
leend werd.
Ten nadeele van den heer v. L. alhier,
zijn palingkorven ontvreemd, van de daders
geen spoor.
Bij verschillende opfokkers van pluim*
gedierten zijn een aantal jonge kuikens ge*
storven. Men vreest, dat er onder deze dierea"
een besmettelijke ziekte is uitgebroken.
BODEGRAVEN. Een negentienjarigs
jongeman, alhier, is bij het zwemmen ver*
dronken.
HAZERSWOUDE. Kerke 1. Bericht
Ned. Herv. Kerk half elf (H. Avondmaal)!
en half acht ds. Luuring.
Geref. Kerk half elf en half acht ds. vaa
der Heijde van Wassenaar.
Kerke 1. Bericht. Ned. Herv,,
Kerk Julianastraat v.m. tien uur ds. de Bruin
en n.m. zeven uur ds. Veldhoen.
Geref. Kerk Raadhuisstraat v.m. tien uur
ds. Schouten (bed. II. A.) en v.m. zes uur d3.
Schouten.
LEIDERDORP.
De werkman v. d. S., die eveneens dooe
de hitte bevangen, eenige uren buiten t>o*
wustzijn verkeerde, gaat naar wij verne
men in beterschap vooruit.
NIEUWE-WETERING. Door den land*
bouwer P. S. alhier is ter gemeente-secrcta*
rie aangifte gedaan van een geval van mond
en klauwzeer onder zijn vee. Dit is reeds het
derde geval in deze gemeente.
OUD-ADE. De boerenarbeider W. ia
dienst bij den landbouwer J. C. alhier kreeg
het tijdens het hooien zoo te kwaad dat hij
zich van het land moest verwijderen. Na van
de hitte een weinig te zijn bekomen ging hij
opnieuw aan het hooien met het gevolg dat
hij bewusteloos neerzeeg. Het bloed kwam
hem uit neus en ooren. De dokter die inmid
dels was gewaarschuwd zag het geval hope
loos in. De man overleed kort daarop. Hij laat
een weduwe met 9 jeugdige kinderen na.
RIJPWETERING. -r De hitte heeft ook
hier zijn slachtoffers gemaakt De landarbei
der C. II werd zoodanig door de hitte bevan
gen dat hij op het oogenblik zijn spraak en
verstand totaal kwijt is. Na bewusteloos te
zijn geworden liet men hem ongeveer twee
uur in de heele akkerhut liggen, wat hem
zeer zeker niet tón goede zal zijn gekomen.
Verschillende andere personen hadden het
met de warmte te kwaad, doch na eenige ver-
frissching kwamen zij weer onmiddellijk bij.
WOUBRUGGE. Tien jaren geleden
schreven wij,,Daer gaet een groet (groot)
dine ghebeuren in die Woubrugghe, daer
sal een gantsche dagh gejubileert worden
van die verlossinghe noe 100 jaeren ghej
leen.
Daer sal men sich versaemen tot een
grofte scaren (optocht) in 't langhe linien
ende treoken lancks die ackers naer die
Heirbaene (Heerenweg) in dine polder-"
kijn", enz.
D volgende maand hopen wij niet 66a
dag maar twee dagen te „jubileeren",
maar die „langhe linien" zal ontbreken. De
eendi achtige saamwerkende geest van toen
ontbreekt voor een optocht. Moge het feest
daarom niet minder zijn.
Kerkel bericht. Ned.-Herv.
Kerk voorm. 10 uur ds. Veldhoen van Al-
Uit het Engflsch van ADELINE SERGEANT.
89)
„Als ik mocht kiezen, ia."
,,Jo eult genieten van den zonneschijn en
allerlei schoone dingen", zei John, wat
aarzelend.
Er kwam een blos op haar gel&at en er
klonk hartstochtelijk gevoel in haar stem.
toen zij antwoordde:
„Och, John, denk je, dat de zonneschijn
tnij het gemis van de opgewekte kinder^e-
■zichtjes vergoeden kan, die ga achter
laten? Is er iets zoo schoon als hulp, die
men soms in de huizen der armen geven
kan? Maar ik doe niet goed; ik weet, dat
ik verkeerd doe met zoo te spreken. Je
moet het vergeten en mij vergeven, beste
John. Ik weet, dat God mij roept, om hier
alles op te geven e>n met mijn echtgenoot
mee te gaan, evengoed, als Hij mij riep
'om de laatste twintig jaar voor Hem hier
In Fairford te werken maar je ziet, dat
ik nog weinig onder tucht sta, dat het mij
niet altijd gemakkelijk valt mij te onder-
Werpen."
Johns hart scheen een oogenblik stil te
ètaan, en ging toen met een pijnlijken
"schok voort,
„Catherine ben je niet- gelukkig met je
Snftnl" vroeg hij.
„Gelukkig?" herhaalde ze. „Ik heb hem
Hef en hij heeft mij Hef; als het dat is,
- Ml J« bedoejfctü
„Niet geheel en al. Ik bedoel: ben je sa
men gelukkig? Kan je het samen vinden?
Ik dacht, dat je nu ten minste dat soort
van geluk zou vinden, na al die jaren
dat alles goed zou gaan
„Het is niet zoo gemakkelijk, alles in
orde te brengen, vindt je wel?" zei Cathe
rine, drooraerig. Zij wist niet hoe haar
woorden kwetstendan had zij ze zeker te
ruggehouden. „Twintig jaren van het leven
maken zulk een verschil. Als ik ze met hem
had doorgebracht, zou ik zijn gewoonten
gekend hebben en hem hebben kunnen be
grijpen maar ik vrees, dat het daarvoor
nu te laat is. Mensahen ontgroeien elkan
der in twintig jaar, al is hun liefde op
zich zelve niet veranderd."
John Holden zat zoo strak en stil, dat zij
naar hem keek en toen de smart op zijn ge
zicht zag. „Och, John, wat zeg ik?" zei ze,
zich wakker schuddend uit haar droom. „Ik
meende geen verwijt legen je. Ik dacht al
leen aan de zaken, juist zooals ze gebeurd
zijn, zooals God ze mij gezonden heeft. Je
moet je zelf niets verwijten."
„Is het niet le laat voor geluk?" vroeg hij,
haar vast aanziende.
„Volstrekt niet. Ik ben gelukkig, in de
liefde van mijn man. Ik ben gelukkig met
mijn jongen, mijn lieven Laurens. Wat een'
belooning was het voor me, John, voor de
kleine weldaden, die ik bewees, te bemer
ken, dat ik in slaat ben geweest mijn eigen
dierbaar kind te helpen, al kende ik het
^niel! Wenden niet alle dingen zich ten
goede?"
.,Als alles gegaan was zooals het had
moeten gaan," zei hij, zijn oogen afwen
dende, „zou je leven effen en gemakkelijk
geweest zijn en in ieder geval zou je nu niet
.die .hards scheiding feefchen."
„Ik twijfel er niet aan of het zou veel
slechter voor me geweest zijn", zei Cathe
rine, „en wat de scheiding betreft och,
het moest geen scheiding zijn niets
moest er meer op aankomen nu!"
„Maar is het een losrukken?"
Zij glimlachte even en schudde hel hoofd.
„Je bedoelt is het dat niet?" vroeg hij, le
vendig. „Zeg het me eerlijk, Kitty; ik wil
het graag weten."
Zij aarzelde nog even en een uitdrukking
van gelatenheid en zachtheid kwam over
haar gelaat.
„Je moest het me nu nüt vragen", zei ze,
„nu ik het gevoel heb, alsof mijn leven bij
de wortels er wordt uitgerukt. Ik heb hier
zoo lang geleefd en ben er zoo gewend ge
raakt. Na zes maanden zal ik je beter kun
nen zeggen, hoe ik het voel."
John steunde.
„Ik dacht, dat je nu in ieder geval geluk
kig en tevreden zou zijn", zei hij.
„Mijn beste, dwaze neef John! Kan je
een zwakke vrouw niet laten klagen, zon
der het. al te ernstig op te nemen? Ik ben
als een schelpdier, dat aan do rots is vast
gegroeid; als een plant, die uit de heerlijke
schaduw van een stillen tuin naar een broei
kas wordt overgebracht; dat is alles. Het i9
niets om bezorgd over te zijn en ik ben
ja, volkomen gelukkig."
„Planten kunnen niet altijd verdragen,
dat zij overgebracht worden", zei John Hol
den langzaam.
„Niet? Wij zullen wel altijd een soort
grond vinden, die goed voor ons is, denk ik,
John. Wees niet bezorgd voor mij; het zal
heel goed gaan. Kan je nu na al die jaren
nog niet voor mij op God vertrouwen?"
Er klonk iels van vriendelijk ongeduld in
haar stem, alsof zij zijn stemming bijna on
begrijpelijk vond. - v' v. -
„Je hebt om mij gestuurd]', zei John, na
een oogenblik stilte. „Hadt je me voor iets
bijzonders, noodig?"
„Alleen om je eens weer te zien. En om
je alles van mij te vertellen en wanneer wij
weggaan. En ook om een paar vragen te
doen. Wanneer trouwt Rose?"
„In November. Sydney blijft den winter
door bij mij, na een kort bezoek aan haar
broer te Londen. Zij wilde niet hier zijn met
het huwelijk."
„Dat kan ik begrijpen, ofschoon ik niet
geloof, dat zij iets om Philip Massinghara
geeft."
„Ik vermeed", zei John, „dat de liefde
van Laurens je zoon voor haar voor
bij is".
„Neen, dat geloof ik niet. Hij heeft er
onlangs met zijn vader over gesproken en
diens toestemming gekregen."
,,Ik wilde zeggen", zei de heer Holden
met blijkbare inspanning, „dat, als hij Sya»
ney trouwt, ik haar graag zou geven wat
Rose geef. Het is beter voor haar, dat zij
niet geheel zonder iets bij hem komt."
„Zonder iets! Maar, mijn beste John, dat
is vorstelijke overvloed."
„Het is heel weinig", zei hij, met afge
wend gelaat, „vergeleken met andere
dingen."
Catherine begreep hem. Zij vroeg zich
alleen af, hoo haar echtgenoot en zoon de
gift zouden aannemen, want in zekeren zin
zou het meer een gift aan hen dan aan Syd
ney. zijn. Zij praatte nog wat met haar
neef, tot hij eindelijk opstond om heen te
gaan, en verlegen zei
„Je zoon, Catherine? Hij weet zeker
alles V'
„Als ik gekund had, zou ik het voor hem
verzwegen Hebben, John."
„Ja, ik kan geen verontschuldigingen
maken togen een jongen."
„Ik denk het ook niet."
„Ik was krankzinnig, geloof ik, toen hij
mij begon te ondervragen. Ik heb er na
tuurlijk later groote spijt van gehad." Het
was oen van John Holdens gewoonten om
heel boos te kijken als hij berouw of spijt
uitdrukte, maar Catherine werd er niet
door bedrogen. „Het geeft niets, berouw te
h-ebben over wat voorbij en gedaan is, ze
ker
„O neen, John", zei ze, zacht, „het geeft
heel veel, het maakte een heel groot on
derscheid."
„Dat zie ik niet in. En de jongen haat
me, natuurlijk."
„Dat doet hij zeker niet. John, zou jë
hem niet graag eens zien?"
„Neen- dat zou ik niet kunnen, het ia
onmogelijk", zei John, zijn hand uitstrek*
kend als otri een gevaar af te wenden.
„Maar misschien kan je hem eens zeggen,
Kitty, dat ik berouw heb over het verle*
den."
Zoo trachtte Hij stijf en bijna norsch ver
ontschuldigingen tc maken. Do bedoeling
was beter dan do manier cn voor Catherine
was alleen de bedoeling duidelijk, net was
een van haar voornaamste karaktertrek
ken, dat zij altijd de bedoeling duidelijker
zag dan de manier in haar geheelen om
gang mot dc menschen. Misschien gaf haar
dit haar bijzondere macht cn invloed over
de menschen. dio zij ontmoette.
(Wordt vervolgd),
