Eindelijk weergevonden
No. 1940S.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 16 Junt.
Derde Blad. Anno 1923.
VOOR DE HUISVROUW.
De Excursie van Ned. Land
bouwers naar Noord—Italië.
ONZE BESTRATING.
F.EN BRIEF UIT WEIMAR.
FEUILLETON
Verleden week, het was zoo'n echt gure
flag, zooals deze November juni er ons reeds
yele gebracht heeft, rommelde ik in mijn
werkmand en vond er een oud ta6chje, dat
ik eigenlijk alleen had bewaard, omdat de
beugel met knipsluiting nog goed was. De
zijde bleek totaal aan flarden. Toevallig
had ik juist op een uitverkoop een rolletje
staalblauw lint gekocht, om de origineele
kleur en omdat het voor een spotprijs ging.
Met dat lint en een lapje overgeschoten
zijde heb ik nu zóó'n schat van een taschje
samengeflanst, dat ik even vertellen ^wil hoe»
Ik knipte twee „schijven" van de zijde,
iets g rooter dan de beugelbocht, omdat ik
een inslagje moest maken. Beide helften
naaide ik op elkaar met een dubbelnaadje
en daarna knipte ik het lint in gelijke stuk.
ken en hechtte ik op do voeringzijde van
'de tasch; ik begon in het midden met negen
lusjes in een kringetje, en daarna steeds
weer een grooteren cirkel er om heen. Voor
mijn taschje waren vijf „toeren" noodig,
maar dat kan iedereen naar verkiezing re
gelen, dat hangt van de grootte van den
beugel af en van de breedte van het lint.
U begrijpt mij toch goed, dat die lintjes
gehecht worden naar de binnenzijde van
den cirkel, dus dat de lusjes vrij uit wap
peren met middelpuntvliedende kracht 1
Nadat ik zoo beide zijden der tasch „be-
strikt" had, maakte ik van de overschotjes
twee rozettea door een platten grooten
knoop te overtrekken en er drie losse lint-
einden aan te laten hangen. Ik zette ecu
koord in dezelfde tint aan den beugel en
het ding was klaar. Een leuk, loonend werk.
je nu het aardigste is, dat het- nu net een
rcuzenmargrict lijkt, een snoezige opfleur-
dertje van mijn witte zomeer jurken
W u, wat u alzoo met oude kranten
jioen kunt 1
Onder uw vloerkleed leggen; maar denk
'er om, dat zij absvluut schoon moeten zijn
en glad moeten liggen; anders krijgt uw
karpet er moeten en vlekken van. Kranten
zijn in de eerste plaats goedkoöper dan vilt
en dan zijn zij een uitstekend middol tegen
'mot, omdat die lieve dieren do drukinkt-
lucht niet kunnen verdragen.
Reepen krantenpapier, precies op maat
'gevouwen, zijn uitstekende beschermers van
de treden van uw trap. Zij dempen het ge
luid der stappen en verlengen de levens
duur van uw looper.
Dan zijn dikke bundels krantenpapier ecu
zegen voor uw voeten; bijv., wanneer u uren
achtereen op een steenen vloer moet staan,
zullen de voeten u veel minder hinderen,
als u een kranten matje neemt. Vouw onge
veer een twaalf kranten netjes en gelijk
!ën houd ze met een touwtje bijeen. Zoo'n
mat slijt niet gauw en is dus d e uitkomst!
Als het hard regent, tegen dat de kinde
ren thuiskomen uit school, moet u in de
gang wat kanten neerleggen dat spaart u
extra-schrobben uit.
Wrijf na het koken uw fornuis met kran
ten op. Ten eerste hebt u hierdoor latei-
geen getob om de vlekken uit te poetsen en
ten tweede geeft dit soort papier de kachel
een mooien glans.
Bij het afwasschen moet u eerst met een
oude krant het vet van de borden en uit de
pannen wrijvendat is zeep- en handen-spa
ring. Voor vochtige spiegels of vensters is
de krant een prachtige polijst-middel.
Als u plotseling aan een scherpe koude of
'een hevigen tocht wordt blootgesteld, speld
'dan gauw een stuk krant in uw mantel of
Onder uw jumper! Er is geen betere afsluit-
methode.
"Wanneer u uw bonten en pelzen zelf deD
zomer over bewaart, stop er dan massa's
kranten onder, in en tusschen. Ook al weer
om er de motjes ver van te houden.
In „De Manufacturier" heb ik laatst een j
en ander over dit dier gelezen.
Het is een bijzondere kieschkcurige dier
soort; linnen versmaden zij en ook katoen,
behalve wanneer dit laatste vettig is. Zij
geven de voorkeur aan bont en zuivere wol
en zijn dus met recht do schrik van huis
.vrouwen en winkeliers.
Het vlugge vlindermotje, dat 's zomers
'opeens uw raam in komt vliegen, heeft
snoode plannen in zijn kleinen bolhet
zoekt het allerdonkersto hoekje op, om er
een honderdtal eieren te leggen 1 Excusez
du peul Dat hoekje is daarna vrijwel naar
de maanl Want de larocn, die uit de eitjes
komen, verpoppen zich in een kokertje, ge
maakt van het materiaal van het hoekje.
Dus, behalve dat zij zich voeden met die
stof, gebruiken zij haar ook als woning. Bo
vendien maken zij, als deze plaats kaal ge
vreten is, daarnaast een nieuwe.'U kent,
wed ik, allemaal wel, bij zure ondervinding,
die witte, kokervormige draadjes, waar do
mottenwmm in huist,
Binucn tien weken is de k.rve volwassen
en dan duurt liet pop-proces nog veertien
dagen door. Bij koude, cn-bij niet volden-
den voedselvoorraad kunnen deze perioden
langer duren. Gewoonlijk verschijnt er één
generatie per jaar en vliegt de mot van
Juni tot Augustus, maar bij een extra warm
en lang voorjaar- en zomerseizoen kan men
op tree broedsels rekenen en zijn er motten
van April-Octobcr (van 't jaar is daar dus
geen gevaar voor!!)
De infectie heeft in den herfst plaats
maar de vroolijke ontdekking doet u eerst
maauden later zoo ongeveer in den
zaligen schoonmaaktijd!
In hoe kouder ruimte u uw wol cn bont
bewaart, des te beter; want koude verdra
gen zij niet. Bij een temperatuur van niet
hooger dan 40 gr. Fahrenheit blijven de
schatjes rustig slapen.
Bij een voor hen gunstige temperatuur
komen zij echter binnen de zes weken al te
voorschijn. Lavendelbloemen, cayenno-pe-
per en eucalyptusbladeren doen dc dieren
niets; maar liet zijn middeltjes, waar menige
huisvrouw bij blijft zweren.
Het beste verdelgingsmiddel is cn blijft:
Veel uitschudden, uitkloppen en uitschuie-
ren en dikwijls blootstellen aan lueht en
zonnelicht.
Kamfer en naphtalinc verhinderen door
hun scherpen geur den vliegenden motten
om daar eieren te leggen; maar zij dooden
de dieren of larven niet.
Pak uw bont eerst in veel kranten, daar
na in nog cenige vellen papier; dat is dc al
lerbeste afsluiting.
Wilt u weten of u een beauty is, voor zoo
ver dan uw afmetingen betreft?
U behoort 1 M. 64 lang te zijn, 55 Kilo te
wegen cn als schoenenmaat 36 te hebben
Voorts moet uw geheelc lengte V^-maal
die van uw hoofd beslaan en dient uw hoofd-
maat viermaal uw neus te zijn! Geluk!
En wilt u dan nog een practische manier
weten, om steeds een korfje bij u te heb
ben, wanneer u tuint Neem een flink bood
schappenmand je (want als het te klein is,
geeft het niets en kunt u er geen langge-
steelde bloemen in leggen), een bczemteel
van ongeveer 1 M. lengte en een plankje van
15 c.M. in het vierkant). Maar hier gaten in
de vier hoeken cu schroef den bezemsteel
precies in het midden vast. Het mandje be
vestigt u met ijzerdraad aan de hoekgaten
van den plank; dan slijpt j nog een punt
aan deu bezemsteel en u kunt uw tuinmand
overal in den grond prikken en heeft dus
steeds uw schaar, "bindgaren, handschoenen
of wat u noodig kan hebben bij het tuinieren
bij de hand.
Vil
(Particuliere Correspondentie.}
(Nadruk verboden.)
Veeteelt in de Po-Vlakte.
Weer een Nederlandsch succes.
De Po-vlakte is rijk aan grasland. Ieder,
die er heeft gereisd, zal dat weten. Wij
hadden reeds dc gelegenheid op de oorza
ken daarvan te wijzen. De rijstcultuur
wordt meestal door kunstweiden afgewis
seld en de bevloeiïngen maken een hooge
opbrengst aan groenvoer (gras, lucerne en
klaver) mogelijk. Men herinnert zich nog
waarschijnlijk de schitterende resultaten,
welke men met behulp van het sladsafval-
water bij Milaan heeft verkregen. Ook ge
durende den winter zijn deze graslanden
groen en dan van groote waarde.
Ten gevolge van het ontbreken van na
tuurlijke weiden, ziet men geen vee buiten I
l9ESnas. flat bcuitc nou Laische kaic."
loopen. Toch wordt er zeer veel rundvee in
Nuord-Ilalic gehouden. Men heeft in Italië
vee van-zeer verschillend type, maar-in de
Alpendalen en dc uitloopers daarvan in
Lombardije en dc aangrenzende vlakten, is
het muiskleurigc Alpenvee overheerschend.
Het is een veeslag, dat heel wat minder
oogclijk is dan 't zwartbonte, maar dal een
goede melkopbrcngst heeft. Een feil is het
verder, dat het zich hier, evenals meer zui
delijk in Italië, uitstekend aan de omstan
digheden aan te passen weet. Typisch voor
dit vee is de hoog ingeplante staart, die uit
een aesthetisch oogpunt niet bewonderd
kan worden. Vroeger hadden onze koeien
dit euvel ook, maar men is er in geslaagd
het „weg" le fokken.
De groote naam, welken het zwartbonte
Hollandsch-Fricsche vee zich in de wereld
heeft welen te veroveren, heeft ook in
Italië reeds vroeg de aandacht op de uitne
mende eigenschappen van dit ras geves
tigd. Voor het eerst werd in 1883 in de
provincie Piacenza zwartbont vee inge
voerd. Men bereikte hiermede goede resul
taten, zoowel wat het zuivere ras betreft
als met de kruisingsproducten van Hol7
landsche stieren en Zwilsersche koeien. De
kleur van ons vee blijft in de eerste krui
sing behouden.
Men gaf ons de volgende cijfers als ge
middelde voor dc productie der beide ras
sen op:
Zwartbont vee 33005000 L. per jaar,
3,2 pel. vel.
Zwilsersch vee 2200—2500 L. per jaar,
4,0 pet. vet.
Een eenvoudige vermenigvuldiging ter
berekening van de ruwe boleropbrengst be-
wijsl dan al spoedig, dal in dit opzicht het
zwartbonte ras geen slecht figuur maakt.
Bij eerste kruising behoudt men in den
regel ongeveer de 4 pet. van het Zwilser
sche vee en verkrijgt men een melkgift van
meer dan 2500 L.
In hel algemeen verefschl ons vee meer
verzorging en verpleging. Het is in dc Po-
vlakte gebleken dal het met „gejaagd" gras
alleen niet erg gedijen wil, maar dat daar
naast krachtvoer, klaver en lucerne noodig
zijn. Gebrek aan krachtvoer en weidegang
is, waarschijnlijk de oorzaak dal het in
broei bij het Zwilsersche vee ten achter
blijft. Ook schijnt ons ras, tengevolge van
de dunne huid, meer van de warmte en de
vliegen te lijden le hebben.
Men wenscht echter in de Po-vlaklc
met haar talrijke sleden uit den aard der
zaak een melkrijk ras. Daar de veestapel
bovendien tijdens den oorlog geleden heeft,
is het niet onwaarschijnlijk, dat men toch
meer het oog op onze zwartbonten gaat ves
tigen. Op hel oogenblik is men hier te lan
de juist bezig Friesch-Mollandsch vee voor
Italië aan te lcoopën.
Het is daarom niet zonder belang, dat
onlangs op de Jaarbeurs tc Milaan een in
zending zwartbont vee, bestaande uit een
slier en 7 vrouwelijke runderen, alle stam-
boekers, met den kampioen- en met den
eersten prijs werd bekroond. Zoo iels be-
leekent een nieuwe overwinning van de
„Hollanders" in Italië. Afzetgebieden voor
ons vee hebben we voortdurend noodig,
vooral nu onze export van rundvee sterk
den invloed van de slechte lijden onder
vindt. Vreemd moet het den buitenlander
nu wel toeschijnen, dal cr in Nederland
twee stamboeken voor hetzelfde ras be
slaan, hel Nederlandsch cn het Friesch
Rundvee Stamboek, maar onbegrijpelijk zal
hel hem worden als hij verneemt, dat deze
beide instellingen, die nagenoeg met de
zelfde kwaliteit fokmateriala voor den dag
kunnen komen, elkaar niet erkennen! IIcl
zou vermoedelijk niet lot schade van de
stamboeken, noch van den Nederlandschcn
rundveen-export zijn, indien dc twee orga
nisaties cr eens loe konden besluiten de
handen ineen tc slaan.
In de provincie Piacenza is dc rundvee-
fokkerij even intensief als in Nederland.
Men hoeft daar 130.000 stuks rundvee op
een bebouwde oppervlakte van 140.000
II.A. In Nederland lelde men in 1921 op
een bebouwde oppervlakte van rond 2,2
millioen II.A. ruim 2 milliocn runderen.
liet bedrijf slaat in deze slreek voor een
groot deel in dienst van de veehouderij
de helft van het land levert groenvoer
en is zeer intensief. De meeste boerderijen
zijn tusschen 20 en 100 H.A. groot. Wij be
zichtigden er een van 80 en een van 135
II.A. Op deze laatste hield men 200 melk
koeien en 100 sluks rundvee, wat heel veel
is, vergeleken met ons land. De melk werd
op dit bedrijf voor een groot deel "lot kaas
verwerkt, die per sluk ccn gewicht van on
geveer 21 K.G. vertegenwoordigen. De mel-
kerij gaat samen met een verkensfokkerij
eu -meslerij op groote schaal. Totaal waren
450 varkens aanwezig.
In verband met dc uitgebreide vccteell,
heeft zich een belangrijke suivel-induslrie
ontwikkeld. Men Ireft in de Po-vlaklc vele
groote fabrieken aan, die zich toeleggen op
de bereiding van boter, gecondenseerde
melk, melkpoeder, melksuiker, caseïne, ca
seïne) ij 111 en vele soorten min of meer slin
kende, scherp smakende kaassoorten. Een
dezer soorten luistert naar den wclluiden-
den naam van „cacio cavallo". Degene, die,
np dit woord afgaande, denken .zou, dal
deze kaas van paardcmelk wordt bereid,
heeft het echter mis. De kazen worden n.l.
veel op de boerderijen gemaakt cn dan bij
tweeën Iegelijk aan den zolder opgehangen,
waardoor zij den indruk wekken, kleine
paardezadels le zijn.
Bezocht werd dc fabriek le Lodi, die da
gelijks 40.000 L. melk verwerkt cn aange
sloten is bij de bekende uilvoermaalschap-
pij Polenghi cn Lombordo tc Codogno. Dit
is de krachtigste maatschappij voor de pro
ductie van en den handel in melkproduc
ten in Italië. Zij leidt lal van groote en
kleine zuivelbedrijven in Lombardije cn
Emilia, die tezamen dagelijks 150.000 L.
melk verwerken. De fabriek le Lodi bezat
een mooie installatie voor liet vervaardi
gen van melkpoeder volgens hel betrekke
lijk nieuwe systeem „Krause". Hierbij
wordt dc melk eerst gedeeltelijk geconden
seerd en daarna zeer fijn verdeeld uitge
spoten in een toren, waar zij in aanraking
komt met een heelen luchtstroom, die haar
als een uiterst fijn poeder neerslaat. Lodi
bezit voorls nog een zuivclschool en een
kaasproefstation.
Tusschen Lodi cn Cremona, in Soresina
werd een zuivelfabriek bezocht, waar men
jaarlijks 25 millioen L. melk verwerkte. Te
zamen met een fabriek daar vlak in de
buurt ontving men de melk van 12.000
koeien, zeer zeker een behoorlijk aantal.
Deze fabrieken leveren tevens melk aan da
groote sleden Venetië, Triest, Florence en
Rome. Aldaar wordt ze door dc gemeente
op bepaalde plaatsen in de stad len verkoop
aan hel publiek aangeboden. Wie prijs
stelt op melk van goede kwaliteit, kan ze
daar dan betrekken. Men moet dan wel een
eindje loopen, maar in Italië wordt alles
maar niet aan huis bezorgd, zooals de Hol-
landsche huisvrouw dat zoo graag ziet en
waarvoor men haar zoo ferm laat beta
len ookl
Wie mooi Zwilsersch vee wil zien, moet'
niet verzuimen een bezoek te brengen aan
dc stallen van graaf Vimircati Sanseverino,
die zijn prachtig bedrijf niet ver van Sore
sina heeft liggen. Ilij loonde den excur*
sionislen een fraaie collectie slamboekers,
waaronder exemplaren werden aangetrof
fen, die met dc hoogste prijzen waren be
kroond. Alles slond hier natuurlijk op stal,
maar men deelde ons mede, dat het jong
vee 's zomers lijdelijk op de bergen werd
geweid,
In de omstreken van Ravenna ten slotte
hebben wij dc gelegenheid gehad een stal
van zwartbont vee te bezichtigen. Hier
j stonden 7 ingevoerde koeien cn 2 ingevoer
de slieren. Bij de overige 22 dieren was
aan den vorm le zien, dat zij een kruisings
product waren. Men was op dit bedrijf te
vreden met de resultaten der fokkerij. Iloe-
j wel de beesten cr niet slecht bijstonden,
I zoo kregen wij loch een vermoeden, dat do
zwartbonten, die uil Nederland geïmpor
teerd waren, sterk naar de zindelijke boer
derij in Holland of Friesland terug ver
langden. Zindelijkheid is niet de sterkste
zijde van den Italiaan cn dat werd in deze
omgeving weer eens gedemonstreerd. Dat
men op deze boerderij in dat opzicht ruime
opvattingen huldigde, bleek wel toen op
een gegeven oogenblik de zoon, op een ezel
gezelcn, kalm de huiskamer kwam inge
reden. Daar moesl de zoon des hui-zes zijn
moeder op de Hollandsche boerderij ook
eens mee trachten (c verrassen 1
K.
Wij laten hieronder voor belangstellen
den een overzicht van den veestapel in
Italië cn Nederland volgen; de cijfers zijn
van 1918.
Italië. Nederland.
1000 sluks. 1000 sluks.
Paarden 990 378
Ezels 949
Muilezels 49.7
Runderen 0240 2049
Schapen 11754 G68
Geilen 3083 311
Varkens 2339 600
Buffels 24
K.
(Van onzeu Berlijnsclien Correspondent).
Weimar, begin Juni.
Als het voorjaar wordt 01 het gewoel
vam do grooto stad niet meer te verdragen
is, stapt de Berlijner gaarne in den trein
en reist naar de algemeene vergadering
Uil het Engelsch van ADELINE SERGEANT.
64)
,,Er is niemand, die veel macht heeft",
zei Laurens, langzaam, „behalve juf
frouw Carlton zelf. Maar ik zal haar nim
mer vragen, mijn vrouw te worden, voor
flat ik een naam," onafhankelijkheid, een
thuis heb om haar aan te bieden. Daar
kunt u op rekenen."
En Catherine wilcle niet zeggen, hoeveel
zij op hem rekende hoe volkomen zeker
zij was, dat hij niets zou doen, wat een
man van onbevlekte eer en afkomst on
waardig was.
Hij nam bijna onmiddellijk daarop af
scheid, en het werd Catherine overgelaten
flen toestand te overdenken, die haar zeer
moeilijk leek.
Het was veel later in den avond, ter
wijl zij met Sydney zat, dat de heer Holden
werd aangediend.. Hij gaf haar de hand
en schonk zijn nichtje een stijf knikje,
terwijl hij vrij droog zeide:
nik zou je Kraag even spreken, Cathe
rine."
i»Ik ga weg, oom", zei Sydney <ladeK£?.
En haar werk opnemende, verliet zij de
kamer met een moedigen glimlach, hoewel
j|efc Catherine toescheen, dat er tranen in
haar oogen etonden.
Juffrouw Holden zei echter nietszij
achtte den tijd niet rijp voor tegenwer
ken.
„Ik wilde je raadplegen", begon John
Holden opeens. „Ik heb een huwelijksaan
zoek voor Rose gehad."
„Zoo! Wie is het?"
„Kapitein Massingham. Hier in garni
zoen. Een neef van lord Broxbourne. Ik
weet heel weinig van hem af, maar Rose
schijnt van hem te houden.
„O, John, John! Hij is niet de ware man
om Roses echtgenoot te worden."
„Zoo? En waarom niet?"
„Hij is harteloos en zonder beginselen;
bedrieglijk en wreeddat weet ik. Rose
is je dierbaar, John laat. haar toekomst
niet verwoest worden door een huwelijk
met dien man."
Holdens gezicht werd Hard en vastbe
raden.
„Praatjes alleen bewijzen niets, CathV
rine", zei hij.
„Ik ben zeker van wat ik" zeg, John. En
toch, ik geloof niet, dat ik de vrijheid heb,
je tc zeggen waarom."
„Dan beteekent bet niets", zei haar
neef, koel. „ïk kwam hier om te hooren,
of je me soms iets bepaalds omtrent hem
zeggen kunt; ik weet, dat je soms op on
verwachte manier wat van de menschen
te weten komt; en ik dacht, dat je me bij
een gewichtige beslissing zou kunnen hel
pen. Het is zeer gewichtig voor mij
te weten, met wat soort van man mijn
dochter trouwt. Maar ik kan niet alleen
maar praatjes aannemen zelfs niet van
jou. Catherine, Geef mij feiten."
„John, ik zou niet gezegd hebben, wat
ik deed, als ik -niet zeker van de feiten
geweest was."
„Maar ik moet zë ook weten", zei JoKn
koppig.
Catherine aarzelde een oogenblik. Zij
dacht aan Sydney's weigering, om haar
oom het verhaal van haar liefdesgeschiede
nis te doen maar zij wist niets van Syd
ney's belofte aan Rose, om de waarheid te
verbergen Zij zelve was niet gebonden liet.
stilzwijgen te bewaren en toch wenschte
zij zeer sterk, dat zij niet behoefde te spre
ken, want zij wist, dat Sydney het haar In
vertrouwen gezegd had. Na een paar oogen
blikken zwijgens, zoide zij
„Ik kan je een deel zeggen van wat ik
weet, zonder een naam te noemen. Ik weet-,
dat, toen hij Rose het bof begon te maken,
hij pas dienzclfden middag zijn engage
ment met een ander jong meisje had ver
broken."
„Had hij het eerst verbroken? Zoo, dat
is al iets", zei John, kalm spottend. „Ik
heb mannén gekend, die zich niet van de
oude liefde afmaakteü, voordat zij met de
nieuwe begonnen.
„Maar, John, Het was een geheim enga
gement, en het meisje in kwestie vroeg,
dat h'ij een eind aan de geheimhouding zou
maken. Om deze goede en billijke vraag
kreeg hij twist met haar en gaf haar op.
Noem je dat een handelipg van een hoog
staand en eerlijk man?"
John trok zijn wenkbrauwen samen.
„Misschien was bet geen passend enga
gement. Het is mogelijk, dat hij gelijk had
en wijs
„Er was niets onpassends in, behalve
dat het meisje arm was. Rose zal rijk
zijn. Je moet er heel zeker van zijn, dat zij
niet om haar geld getrouwd wordt."
„Om mijn geld. Zij zal niets anders heb
ben dan hetgeen ilc haar geef. Kan je in
staan voor die geschiedenis. Catherine?"
„Dat kan ik zeker."
„Dan zal ik er hem naar vragen, 'en zijn
verklaring hooren."
„Dat moet je niet doen, geloof ik."
„Onzin, Catherine. Ik dacht dat je ver
standiger waart. Mij zoo iets to vertellen,
en dan te zeggen, dat ik er tniet naar on
derzoeken moet, is belachelijk. Je bent
even erg als Sydney, ofschoon ik zeggen
moet, dat zij en die jonge Ogilvie
Catherine keerde zich plotseling scherp
tot hem.
„Laurens Ogilvie! Wat is er met liem?"
„Zij waren in het geheim geëngageerd.
Ik zei mijn meening tegen het jongemensch
en zond hem weg met een flink standje."
„John, je hebt het heelemaal mis. Er is
geen woord van liefde tusschen hen ge
sproken. Sydney heeft cr nooit aan ge
dacht. Haar hart behoorde geheel aan een
ander."
„Aan wien? Ik begreep
„Ik moet nu wel spreken. Je moet het
weten. Het was kapitein Massingham.'-'
„MassinghamOnmogelijk 1"
„Ik verzeker je, dat het zoo was. Eo
toen Sydney zijn toestemming vroeg, om
het je to vertellen, gebruikte hij dat ver
zoek tot een voorwendsel om zich vrij te
maken. Hij gedroeg zich heel leelijk je
gens haar."
„Tegen mijn nicht! En dan Rose het hof
te maken 1 Ik dacht niet, dat de kerel tót
zoo'n onbeschaamdheid in staat was."
John Holdens gezicht werd donkerrood
van toorn. PLose was een der weinige we
zens, die hij liefhad, cn een beleediglng
tegenover haar trof hem in zijn teederste
gevoelens.
„Wat deodt jo denken, dat bet Laurens
Ogilvie was?"
„Och, ik geloof
De heer Holden hield op en dacht na*
Het was toch Rose zelf, die het hem ver
teld had? Hij keek peinzend neer, hield zijn
zware kin in zijn hand, zooals liij de ge
woonte had ie doen, als hij diep in gedacht
ten zat. Ja, het was Rose, die hem het
eerst het denkbeeld aan de hand had ge
daan en Rose had waarschijnlijk haar
eigen oogmerk met zoo te doen op dat
punt had hij geen illusies. Maar dat wilde
hij Catherine niet zeggen.
„Do jonge man bekende mij, dat hij ver
liefd op haar was", zei hij eindelijk.
„Ja, dat vertelde hij me", zei Catherine
levendig „maar hij verzekerde me, hij
gaf mij zijn woord dat hij niets tegen
Sydney gezegd had."
„Ja, dat zei hij mij ook. En ik heb hem
niet goloofd."
„En was dat de reden van je twist?"-
„Hm, ja Ik geloof van wel.'.'
„O, John, hoe hard! Hoe onrechtvaar»
dig!"
Hij bewoog zijn hand ongeduldig.
„Noch het een noch het ander. Ik heb
hem buitengewoon goed behandeld. Ik
bood hem een hcele goede betrekking in
Huil aan, als hij wilde gaan. Wij hadden
dat juist besproken, toen deze kwestie zich
voordeed. Ik was misschien een beetje
driftig; hij werd boos; cn he^ eindigde
met zijn weigering de betrekking aan te
nemen, tenzij ik mijn woorden terugnam,
wat ik natuurlijk niet deed."
„Maar dat zal je nu Hoen, John, uit bil-'
lijkheid jegens hem?"
„Dat weet ik nog niet. Ik ben eigenlijk
