No. 19346.
LE1DSCH DAGBLAD, a te raag 31
ftflaart.
Derde Blad. Anno 1923.
GEMENGD NIEUWS.
Benjamin's bekeering
D BU1TEKL. WEEKOVERZICHT.
a
To Londen zijn de gealleerde deskundi
gen het eens geworden over de Turksche
tegenvoorstellen, maar bijzonderheden zijn
niet bekend gemaakt. Waar de Turksche
tegenvoorstellen echter geaccepteerd zijn
iils voldoende om de conferentie van Lau
sanne voort te zetten, zal dit geen verwon
dering v?ekken. Men pleegt immers in zoo'n
geval r.iet tcvoren.de kaarten open op ta
fel te leggen. To?li staat dit al wel vast,
dat den Turken opnieuw concessies zullen
'worden gedaananders behoefde men te
Lausanne niet opnieuw te gaan pingelen
en loven zooals do Turken daar op Ooster-
sclie v. ij ze .wel weer zullen doen. Of zou
den zij soms, wetende, dat de omstandig
heden gunstig zijn, hun geliccle program
wplen doorzetten? Geheel onmogelijk is
h-?:, niet.
F.eji geheel doorzetten van hun program
7.a! echter noch Frankrijk, noch Duitsch-
larid. \\ei gegeven zijn. vertrouwen we. Van
weerszijden zal men water in den wijn moe
ten doen Wel zijn reeds enkele tegemoet
komingen gedaan, maar voldoende zijn
deze nog niet geweest. Duitschland heeft
toch den eiseh laten vallen van ontruiming
van het Roergebied alvorens besprekingen
te willen beginnen. Voorts heeft Duitsch
land overgenomen het idee van den Amcri-
kaansehen minister Hughes om door finan
cieel e experts uit de diverse landen te la
ten bepalen, wat Duitschland betalen knn,
echter onder voorwaarde, <3at het als ge
iijkgcrechticrde daarbij zeggenschap zal
hebben
Van Fransche zijde heeft men evenwel
nog geen ooren naar-een dergelijk voorstel,
dat met één slag het: schadevergoedings-
vraagstuk zou terugbrengen op den begaan
baren weg der praclijk, hetgeen in Europa
een periode van rust zou inluiden. Toen
zal het, daaraan twijfelen we niet, eens
dien weg moéten bewandelen, vroeg of
laat. Misschien t© laat voor zich zelf. In
een-vorig overzicht hebben we er nl. toch
reeds op gewezen hoe cloor Frankrijk's po
litiek Engeland als het ware van zelf steeds
meer afglijdt in Duitsch vaarwater cn
iedere week blijkt dat Duidelijker. Welis
waar spreekt het officieele Engeland nog
altijd een Frankcphiele taal, maar deze
vindt gcsen weerklank meer onder het volk
in groote meérderheid en lang zal Bonar
Law zijn onverschilligheids-politiek niet
meer kunnen volhouden. Dat blijkt wel uit
de herhaling waarmee het Roer-avontuur
ïn het Lagerhuis wordt gebracht en uit
het verloop der debatten daarbij. Waai"
nog bijkomt, dat hefc geschrijf in enkelo
Fransche bladen, als b.v. de Figaro"
dat een orgaan van Poincaré is geworden
waarbij ronduit wordt gezegd, dat Frank
rijk naar nieuwe bondgenooten zal hebben
om te zien, ook geen goed doet aan de
verhouding. Wie echter die nieuwe bondge
nooten moeten zijn 1 Die moéten dan wel
in Europa's Oosten worden gevonden, maar
of die de vriendschap van Engeland kun
nen vervangen? Daaraan is zeker twijfel
gerechtvaardigd. Stevigheid hebben de
Oostersche landen als Polen, 'fc nauwelijks
v/eer op adem gekomen Oostenrijk, Roeme
nië etc. totaal niet. Polen met zijn landhou-
ger is door al dat geannexeer eerder ver
zwakt dan versterkt en heeft daardoor
eenige Elzas-Lotharingens doen geboren
worden. En dat met sovjet-Rusland aan
de Oost-grens, hetgeen wil zeggen: een on
berekenbare factor!
Door Lenin's ziekte is sovjet-Rusland on
berekenbaarder dan ooit geworden. Komt
de groot leider den communisten te ont
vallen, dan is het niet onmogelijk, dat door
gebrek aan eenheid de Russische heilstaat
spoedig Lenin volgt.
Of b-v. ook het doodvonnis, uitgesproken
over den R.-K. bisschop van Petersburg,
die zich durfde verzetten tegen het in-be-
slag-nemen der kerksieraden, wel zou heb
ben plaats gehad, wanneer Lenin nog zijn
invloed had kunnen doen gelden? Dit dood
vonnis, dat reeds is opgeschort in execa-
tie, heeft over vrijwel de heéle wereld een
storm van verontwaardiging doen gaan eb
doet al het ge'd, voor propaganda uitge
geven, meer dan te niet. Of het cok wel
verstandig'is voor de binnenlanchclïe poli
tiek der sovjets, om zoo'n scherp standpunt
in te nemen tegenover de kerk is daarne
vens de vraag. Het Russische volk heeft
zich immers zelfs, tijdens do jaren van het
sovjet-bewind, niet van de Kerk afgewend
En nu is de R.-K. Kerk wel niet zao mach
tig in Rusland, maar ze is toch verwant
©an de Russische.
We vermoeden dat cïe sovjets don druk,
die thans allerwege op hen wordt uitge
oefend om het doodvonnis niet te doen vol
trekken, niet zullen kunnen weerstaan.
Wat zij dan bereikt hebben met hun door
zetten tot het uiterste?
Dat mag men ook de Franskiljons in Bel
gië wel afvragen, die er maar niet toe kun
nen komen recht te doen wedervaren aan
htm Ylaamsche landgenooten en dezen ont
houden de erkenning van hun_taal. Het ver
werpen door den Senaat van do door do
Kamer aangenomen wet tot vervloamsching
der Gentsche hoogcschool; hoewel het Ka
mer-ontwerp den echten Vlamingen maar
matigjes voldeod, heeft zeer ve-cl kwaad
bloed gezet en de extremistische partij der
Fronters duchtig versterkt. De tij T rchi.int
zelfs niet verre meer, dat de Vlamingen
eenvoudig zullen op^ischen hun recht, des
noods met bestuurlijke scheiding
BUITENLANDSCH GEMENGD.
„Do Burger" bovat het volgende verhaal over
con ongeluk dat zich in do huurt van Pretoria
hoeft a/gospceld
'n Buitengewone treurspel het in Arcadia
plaatsgovind. *n Ou man, genaamd Willemse,
terwyl hy op 'n trom géklim het, is /deur 'u
sworrn bye aangeval. Toe dio trem aangokom
hot, het hy daarin gespring, gevolgd deur die
swerm. Die passagiers het dadelik die loop ge
vat maar ClaTk, die drywer, hot tor hulp ge
snel van mnr. Willemse en is op sy beurt deur
dio bye aangeval.
Al die ander troms op die lyn is ook tot stil
stand gobring, daar 'n deel van die' byo die
beamptes en die passagiers aangeval het wat
skuilto gaan soek het. Dit is opgemerk gewees
dat die toestand van mnr. Willemso ernstig
wa en die brandweer en ên amhulanswa is
ontbied, 'n Stuk 6ak is aan brand gesteck en
die bye met rook bedwelm en sodoende was dit
moontlik om mnr. Willemse naar die hospitaal
te vorwyder. Mnr. Willemse is onderweg Daar
dio hospitaal óorlede. Alhoewel Clark se toe
stand vanaand beter is, is hy ook ernstig.
De Engelsche Labour-afgevaardigde Stan
ley Burgess hield, zoo zegt de Evening
News" dezer dagen in zijn kiesdistrict, Roch
dale," een rede, waarin hgl o.a. dit verma
kelijke voorval vertelde:
Toen hijf onlangs in het Lagerhuis eeb
rede had gehouden over het dienstboden-
vraagstuk, kwam een der conservatieve af
gevaardigden op hem af en zei: „Nu zul
je toch moeten 'toegeven, Burgess, dat ja
niet half zooveel weet van het dienstbo
denvraagstuk als ik. Kijk houdetf
er vier op na!"
..i,,Zgo!" zei Burgess toen, „maar als ik
er geen verstand van hebik heb er
immers vier het hof gemaakt.F"
„Is dat waar?" v-ro^r do Xory-aTgovaar
digde verschrikt.
v Zeker", was het antweord, „ik heb er
vier het hof-gemaakt en ben er ton slotte
met ciSn getrouwd!"
Of hij ook mee mocht praten
Het handelsdok van Fort William in pa
nada werd heden door brand verwoest. De
Fchade wordt op 1 miilioen dollar geraamd.
Ecl brandweerman werd door het instort.m
yan een muur gedood.
Eenigen tijd geleden werd gemeld, dat
do Zuid-Afrikaansche regeering een expe-
ditic had uitgezonden om heb goud op te
sporen, dat door president! Krüger tijdens
den Boerenoorlog ergens in een onherberg
zaam oord van Transvaal zou ^ijn verbor
gen. Een oud-soldaat h2d verklaard, dat
hij het goud had teruggevonden. Volgens
•zoggen van dezen oud-strijder zou hg in
een verlateii streek onder den gTojid niet
minder dan 62 gouden staven hebben ge-
-vcno'en. De exjpeditie vond evenwel niets
van de aangeduide schatten ^n keerde uit
geput van vermoeienis terug.
Do oud-strijder heeft daarop verklaard,
dat hij maar wat had verteld.' Als straf
daarvoor werd hrj veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van zes maanden.
Terwijl drie jongens een wandeling de
den langs een particulieren weg te Catiikin
Braés bij Glasgow, trok een van hen uit
een muur een stuk goed, dat liij aanzag
voor een dwelL Een steen, viel weg en
daardoor kwam eenoude portefeuille te
voorschijn, waar-in ongeveer 700 pö-ud in
bankbiljetten van 1 pond zaten. Dit bedrag
schijnt te zijn een deel! van edn som Van
6000 pond, welke twee jaar geleden ge
stolen is, toen zij vervoerd werd naar eerx
bank in Manchester. Indertijd werd een man
wegens medeplichtigheid aan den diefstal
door de rechtbank te Manchester veroor
deeld tob achttien maanden gevangenisstraf.
Het was een brievenbesteller 'en men Ver
onderstelde, dat iemand, die aan de poste
rijen was verbonden, te zamen met hem
de pakketten had weggenomen, toen zij in
een postwagen naar de bank te Manchester
vervoerd werden. Thans is al het geld, be
halve een bedrag van ongeveer 100 pond,
terecht.
Harry en Thomas Mc. Intosh, twee broers,
dio op de eendenjaclit waren, werden dezer
dagen, meldt de correspondent van de „Dai
ly Chronicle" te New-York, op een zand
bank in de Missouri, 30 mijlen ten Noorden
var do stad Omaha in Nebraska, geïso
leerd.
<Z\j hadden te laat bemerkt, dat hun boot
was weggedreven. De mannen riepen om
'hulp, doch in weerwil van de energieke
pogingen van de bevolking om hen to red
den, slaagde deze daarin niet.
AlleDgs werd de zandbank door het wa
ter overstroomd en urenlang zaten de broers
op een boomstam.
Ten slotte reikte het water tob' hun mid
del. Flauw drongen toen hun stemmen door
tot de menschen aan den oever, waarbij
zvoor liet laatst om hulp smeekten: „Kan
er dan niets worden gedaan pni ons te
helpen? Hot wat-er reikt ons reeds tot der*
hals. Wij zjjn bevangen door koude en kun
nen het niet langer meer uithouden."
Kort daarop klonk heb van de zand
bank: „Wij zijn op een .\jssciiols» gaan lig
gen." En terwijl zij den dood fcegemeeti
gingen, zengen de ongolukkigen: „Nearer,
ray God, to Thee".
Dozer dagen brak, naar de „Daily Chro
nicle" meldt, in den vroegen morgen in
een pension te New-York brand uit. waarbij
minstens vier personen zijn omgekomen. Men
gelooft, dat behalve deze vier, een aantal
pensiongasten, die in do hoogere verdie
pingen gehuisvest waren, door de vlammen
ingesloten en omgekomen zrjh.
Naar de „Frankf. Ztg." méldt is op 12
.dezer te Lyon de verkooping begonnen van
■de préciosa, die Duitsche steden en instel
lingen in 1914 naar de tentoonstelling daar
ter stede hadden gezonden. Deze kostbaar
heden, waaronder vele herinneringen aan
Goethe, waren enkele maanden geleden
vrijgegeven, na jarenlang onder sequester
te hebben gestaan. Voor den opslag der go©
deren werd echter 200.000 francs geëischt,
welke som de eigenaars niet in staat wa
ren te betalen.
- Dat do Franschen nu tot verkoop over
gaan, maakt in Duitschland een pijnlijken
indruk, zegt het blad omdat de eigenaars
een verrekening op schadevergosdingsre-
kening hackLn geopperd.
De Goetncana zijn voorshands van de
verkooping uitgesloten.
Op de mijn Minister Achcnbacli bij Dort
mund zijn bij het indammen van een on-
dergrondschen brand vier mijnwerkers ge
stikt. Vijf mannen, die eveneens in gevaar
verkeerden, kon de reddingsbrigade tijdig
redden.
Een van de bekendste bandieten in de
Ver. Staten is Gerard Chapman, cKe in
October 1921, met nog twee anderen, in
Broadway te New-York, een postwagen
aanhield en daaruit voor 2.400.00D dollar
aan geïdswaardigo papieren ontvreemdde.
Do man werd ten slotte gepakt en tot 25
'jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij werd
opgesloten in de strafgevangenis te Atlan
ta. Uit die gevanghnis is hij nu dezer dagen
ontvlucht. Hij wist de tralies van zijn cel
raam door te vijlen en te ontsnappen. Met
Chapman wist ook Grey, een berucht fal
saris, weg to komen.
Welk Lei den aar kond©
niet het oude, aardige buitencafétjo ,,Alle-
mamsgeeoti""dat ondbr Voorsohoton aan
den breedon Vliet gelegen was?
Immers, hoewel bijna geheel verscholen
onder hoog opgaand geboomte aan het
eind van een lange, met kreupelhout be
groeid© laan, die van den Leidschen
Straatweg er heen voerde, werd het
's zomers toch zeer druk dcor natuurvrien
den bezocht.
Heb ruim© vergezicht in de rustige om
geving, de groen© weiden met haar vee,
de kwinkeleerende vogels, de breed© vaart
met haar bootjes en jachten, de gemakke
lijke stoeltjes en die ververschingen deden
cüen bezoeker voor eenigen tijd de beslom
meringen dea 1cvena vergeten.
Maar bestaat dat heerlijke plekje dan
niet meer? zult gij waarschijnlijk vragen.
Ja zeker 1 En thans zelfs in verbeterden
staat. D© aanleg van. de nieuwe tram
lijn Leiden—Den Haag— Scheveningen
heeft verbouwing zoo al niet noodzakelijk,
dan toch zeer wemsohelijk gemaakt en dio
eigenaar, de heer Jac. van der Lubbe,
heeft blijk gegeven een open oog te heb*
ben voor den bloei van zijn zaak.
Een bekwaam bouwkundige, onder wiens
leiding ook later de bouw plaats had, werd
geraadpleegd, de teekeningon werden ont
worpen en vervolgens werd met het amo
ve eren van het oud© gedeelte begonnen*
Weldra werd nu met den nieuwbouw eert
aanvang gemaakt en spoedig was de voor*
malige stal verbouwd tot een flinke zaal,
welke plaats biedt voor ongeveer tweehon
derd personen. Een voorname factor is
tevens, dat, ondanks de verbouwing, hefc
typisoh landelijke van het café-restaurant
niet weggenomen, maar integendeel nog
verhoogd is geworden. Reeds van verre ia
het dbor de witte murdh en het fraaie rie
ten dak duidelijk zichtbaar.
Het interieur is in oud-Hollandscheiï
stijl gehouden, hetgeen een allergezellig-
sten indruk geeft.
Vermelden wij nog, dat het metselwerk
tot groote tevredenheid werd uitgevoerd
door don heer A. J. van Vliet, van Zoeter*
woude, dat do heer G. Yperlaan het tim
merwerk bezorgde, de heer Jac. Oor schob
het verfwerk en de heer Krispijn de dak
bedekking. Deze drie wonen allen te Voor*
schoten en hebben zioh eveneens op voor*
beeldige wijze van hun taak gekweten. Do
olectrischo installatie werd aangelegd door
den heer A. van Eyk, Veen weg, te Nood
dorp. De firma D. W. Zwart, te Leiden,
leverde de sanitaire artikelen.
Wij kunnen niet nalaten den heer Van
der Lubbe geluk te wensohen met zijn
onderneming, de aandacht van heb publiek
'te vestign op eeoi in dit Blad' voorkomende
advertentie on d© wandelaars, in bet bij*
zonder de Leidenaars, op to wekken met
de Paaschdagen him wandeling te richten,
naar „Allomansgee-st", ten eind© een en
ander zei ven to bezichtigen.
Uit het tuinbouwbedrijf. Uit
Locsduinen schrijft men aan „Do N. Crfc.":
Eet is in enze tuinbouwwereld nog niet irt
orde. Na lang onderhandelen is men het
eens geworden over een verlaagd weekloon^
rccar over don arbeidsduur kon men het
niet eens worden. Toen hebben de arbei-» -
ders arbiiiage aangeboden, die door de R.-«
K, patroons, vereenigd in, den JJ. T. By
werd aangenomen. N11 de uitspraak is geko
men, willen de neutrale patroons, vereenigd
in do Locsduinsche Warmoezeniers-Patroons*
vereeniging, daar niet van, weten. Zij wil
len niet door contracten gebonden zijn, maar
wensehen vrij te zijn personeel1 in dienst!
to nemen op de voorwaarden, die iedeii
patroon individueel stelt. Daar veel Katho
lieke arbeiders ook bij! neutrale patroon^
werken, is ook voor ben de kwestie vanl
belang. Met 1 April is hefc thans vigeerenda
contract afgelccpen. Daar beide partijen!
voet bij stuk houden, is een werkstaking}
niet uitgesloten, ondanks het feit, dat zoo
vele tuinarbeiders werkloos zgn.
De vroegere kappersbediende
C. P. L. J. de S., thans seoretaris yani
den Huurdersbond te Rotterdam, is aange
houden, verdacht van verduistering van gel'-»
den, ten nadeel© van menschen in yerscüil-i
lende wijken van do stad woonachtig.
De S. heeft zich, toen hij secretaris vani
dcji Huurdersbond werd, ook als zaakwaar
nemer gevestigd op de Nieuwehaven, én|
behandelde behalve huurzaken voor de ledetil
van den Bond, ook echtscheidingsproceduren;
cn''. Een juffrouw van den Schiedamsche-dgk!
die van haar man wou scheiden, kwam meti
hem in aanraking, zette hem haar belangen!
uiteen tn vertelde, dat haar man wel in
een scheiding wou toöstemmén, mits zgl hem!
f1000 uitkeerde. De S. wist die vrouwi
te bepraten, hem alvast de f 1000 ter handl
Naar het Engclscli van BRUNO LESSING.
Door T. do R.
(Nadruk verboden.)
Rabbi Salwen woonde in eon klein stcencn
huisje in de Kanaalstraat, waar hij sinds jaren
met z'n dochter Stella en 'n vertrouwde dienst
bode leefde. Stella was negentien jaar cn had
hot prachtig-glanzendre haar dor Semiotische
vrouwen. Ik zou lang cn veel over dat haar kun
nen pratenmaar ik volsta met te zeggen, dat
geen man onder de zeventig dat golvende, glan-
Eöndo haar kon zion, zonder het vorlangon in
zich to voelon opkomen, het te streelen. Wat ook
in Benjamin- opkwam.
Voor het eerst zag hij haar op een bal in
Deborah-Hall. Haar vader hield niet van bals
maar er waren vele dingen, waar zij veel om
gaf en dio baar vader haar liever niet zag doen.
Zijn ideaal was, dat Stella veel „goedo werken"
zou verrichten, eooals de doahter van een rabbi
betaamde, de ijd'olhodën van het uitgaande leven
zou schuwen en. eens, m d© toekomst, trouwen
met een rabbi, geleerd in de Wet. Nu zijn der
gelijke gedachten vrij algemeen onder vaders,
maar zelden of nooit zijn zij die van de doch
ters zei ven ook. En dus ging Stella naar het
bal in Deborah-Hall.
„Ik vind dat een onhebbelijken vont", zei zij-
tegen do vriendin, dio bij haar was. „Hij kijkt
mij maar steedis aan. Wie is hij toch
„O, dat is Benny Stiglitz. Verder weet ik niet
veel meer van hem, als dat hij verloofd is met
Minnie Zoo-en-Zoo, een roodharig meisje".
Na den eersten /dans, toen Stella stilletjes in
een hoekje zat uit te rusten, kwam haar vrien
din mot Benjamin Stiglitz naar haar -toe.
„Hij wilde' absoluut aan je worden voorge
steld", zei zo. Stella deed of zij zijn uitgestrek-
to hand niet zag, maar liij hiold die net zoo
lang uitgestrekt, totdat zij, die ton slotte wel
moest aannemen, en ook was zij niet van plan
in zijn oogen te kijken, maar hij keek zoo diep
in de hare, dat zij zijn blik ni^t kon ontwijken.
„Mag ik den eersten «dans met u hebben
zei hijT
„Neen", snauwde zij h'em toe, zonder goed te
begrijpen waarom.
„0, o, óók al last van humeurigheid Ik
Slacht, dat dat alleen dé roodharige meisjes
hadden. Heeft iemand u wel eens verteld, dat
uw haar net zwario zonneschijn was Een
ewarte zon. Wat zou dat dwaas zijn, hè
't Was alsof zij moest lachen en het toch
Jndet wilde. Ea daarom probeerde zij veront
waardigd te kijken, wat ook niet lukte. Maar zij
beging do fout Benjamin's blik te ontmoeten en
toen lachte zij en bloosde zij en zij stond op cn
liep weg en was boos op zichzelf den haclcn
avond.
In de week, die daarop volgde, trachtte Ben
jamin telkons haar te zion. Hij schreef haar
wachtte haar op buiten haar huis. Maar alles
zonder gevolg. Het was net, alsof Stella tot de
conclusie was gekomen, dat het voornaamste
wat zij had te doen, was Benjamin te vermij
den. Na dio eerste week' jbëgon zij vrijer adem
le halen, want Benjamin scheen zijn vervol
ging te hebben gestaakt.
Een week of ,twee ongéveer na het bal word
aan do bei getrokken en toon Stella open deed,
zag zij een oudere dame, die vroeg haar vader
te spreken. Het was het spreekuur van den
rabbi, waarop velen van zijn gemeente hem
kwamen raadplegen.
Toen de dame bij den rabbi was toegelaten,
barstte zij in snikken uit.
„Mijn naam is Stiglitz. Ik kom u over mijn
zoon Benjamin spreken. Hij is zoo ondeugend
en gceftrmo zooveel zorgen. Hij is altijd ijverig
en oppassend geweest. Nu ineens is hij veran
derd. En ik kan de roden niet vinden. Hij komt
laat thuis. En er zijn whdskey-vlekkon op zijn
kleoren En hij, die vroeger nooit een druppel
dronk 1 Hij 6peelt ook al. En hij wil me niets
vertellen en ik kan heolemaal de roden niet ver
moeden.
Met rustige woorden trachtte do rabbi haar
tot kalmte to brengen en ried haar toen aan,
haar. jongen, Benjamin, eens bij hem te sturen.
Binnen oen uur stond Benjamin op de stoep
en Stelki zelf deed hem open. Toon zij echter
zag, dat hij het was, trachtte .zij do deur gauw
weer té sluiten, maar hij verhinderde dat door
zijn voet er tussohon to zetten.
„Wat wil je eigenlijk vroeg zij.
„Een uurtje geleden was mijn moedér hier
bij je vader en zij bracht de boodschap moe,
dat ide rabbi mij wcnscht te spreken. Ik ben be
nieuwd wat hij wil. Zeg, ik verlang er zóó naar
eens rustig met je te praten. Kunnen we geen
vrienden zijn
Stella zei niets, maar wees Kern zwijgend de
deur van haars vaders studeerkamer, waar de
rabbi hem vriendelijk ontving en hem over zijn
moeilijkheden begon te spreken. En bij zichzelf
merkte hij op, hoe intelligent dc oogen van den
jongen waren en hoe er faeelemaal iets heel
prettigs van b°m uitging.
„Ik weet niet precies wat hot is", antwoordde
Benjamin. „Ik voel me soms vreosolijk eenzaam.
Ik zou graag een zustor willen hebben iemand,
met wie ik over alles zou kunnen praten, die
zich voor mij zou interesseeren. O, rabbi, pis u
bijvoorbeeld een zoon of een dochter hadt, dio
zoo nu on dan eens met mij zou willen praten,
wat zou ik dan gelukkig zijn. Ik heh iemand
noodig, die in mij gelooft, die mij een heter
mensch maakt. Een vriendelijk, welwillend
mensch".
„Maar het zou voot een vriendelijk' en dege
lijk m'eisjc toch eigenlijk bed moeilijk rijn om
le gaan met iemand, die, eooals jij do laatste
weken, nogal wild en teugelloos leeft".
„Dat is niet mijn gewoonte anders", ant
woordde Benjamin. „Ik deed hot uit oen soort
van wanhoop".
„Welnu, ik zal het eons met je probeeren
vandaag", zei de rabbi. „Kom vanmiddag dan
maar eens eten". En al Benjamins zolfboheer-
8ching was noodig, om niet luid op te juichen.
Hij had den rabbi wel willen omhelzen.
Toon zijn bezoeker vertrokken was, riep de
rabbi zijn dochter bij zich.
„Er komt vandaag een jongmonsch hier eten,
Stella, en ik hoop, dat je me helpen zult iets
voor hem te zijn".
„Wil hij dan met më trouwen vroog zij
verontwaardigd.
„Nu, voorloopig is het nog niet zoo erg", jgaf
de rabbi glimlachend ten antwoord. „Hij is al
leen maar een eenzame jongeman, dio wat op-
govj^olijkt én geholpen moet worden".
Het is heel moeilijk om d'o verschillende aan
doeningen en gewaarwordingen in Stella's hart
te beschrijven. Dat is trouwens altijd heel moei
lijkeen vrouweniJiaTt doorleeft in een enkel
uur zooveel tegenstrijdige ©moties. Maar als zij
onrustig is en verward, wordt de taak vrijwel
ondoenlijk.
Volstaan wij met te zoggen, dat Stelia met
veel zorg h'eur haar opmaakte èn zich kleedde.
Toen Benjamin, keurig gekleed en geschoren,
binnenkwam, keek do rabbi verbaasd op, nau
welijks in dien knappen, mardigen', jongen man
den verloopen jongen van dien morgen herken
nend.
Na het eten liet do rabbi, die gewend was in
zijn kamer een pijpje te rooien, de beide jonge
lui alleen. 1 1
Stella was gedurende <dcn maaltijd heel stil
geweest. Nu ging zij vóór Benjamin etaan en
vroeg "hem, wat dit alle3 beteekende.
„Ik geloof geen woord er van, van die bck'ee-
ring van je. Wat wil jo toch eigenlijk Je kunt
mijn vader voor den mal houden, maar mij
niet. Wat i& eigenlijk je bedoeling V' - -
Zij keek hem hard en onvriendelijk aan,
maar dat duurde niet lang. Want do uitdruk
king van Benjamin's gezicht was zóó zacht, zóó
eerlijk on zóó smeekend, dat zij die niet langer
kon weerstaan.
„Ik zal jo eerlijk alles zeggen", eoï hij op
zachten toon. „Ik wil met jou trouwen of ik
ga naar den kelder.-Jo bent niet uit mijn ge
dachten geweest, vanaf dat ik jo zag, geen enkel
oógenblik. Het loven kan me niets meer schelen,
als jij me niet liefhebt. Jo moogt het onzin vin
den, maar liefde is een vrooselijko tiran. Ik'
weet bost, da«t ik jo niet waard ben, maar jo
kunt mo ten mlnsto oen kansje geven mijn leven
te verbeteren. Als jo me beter leerde kennen,
zul je mo niet langer zoo haten".
Stella'9 lippen trilden. Er viel aan zijn op-
redhthoid niet te twijfelenzij had con gevoel,
alsof zij in oen ijzeren greep bekneld wa».
„Maar ik kon je bijna niet", stameldo zij. „En
je bent immers verloofd Met een roodharig
meisje
Benjamin fronsto zijn voorhoofd.
„Goeio hemel, neen I Jo bedoelt Minnie 1
En hij lachte, niet heel erg op zijn gemak'.
„Waarachtig niet, ik ben niet verloofd", ver
volgde hij. „Ik dacht, dat ik een beetje verliefd
was op Minnie, en ik ging dikwijls met haar
uit. Maar zij is humeurig en kon nooit hebben,
dat ik haar plaagde. Toon schroef zij mij een
brief, waarin stond, dat zij niets meer met mij
te doen wilde hebben. En eigenlijk gezegd was is
er blij om".
Toen vloog oven 'door Stella's hoofd de ge
dachte, dat zij er ook blij om was, cn het was
alsof dat haar ineens heelemaal veranderde.
Toen zei zij ineens i
„Die dingen gaan bij jou allemaal zoo vlug.
Jo wilt toch niet zoggen, dat je van mij ver
wacht, dat ik ineens zal zeggen, dat ik dol op
je ben
Zij keek rroolijk naar hem op eri Benjamin's
hart sprong op van vreugde. Toen werd hij ern
stig.
„Neon, zoo elecht bon ik niet", zei hij. „Ik
wil alleen', dat je vertrouwen in mij krijgt en
dat je mij niet de dour weigert. Jo moet mij een
kansjo geven. Zooals jo mij behandelde, was
eigenlijk schandelijk".
„En do manier, waarop jij steeds probeerde
Inot mij in aanraking te komen, was bijna mis
dadig", zei zij. En toen lachten zij 6amen, zoo
als alleen gelukkige mensohen dat kunnen doen.
Toen stonden zij boiden op.
„Kijk mij eens aan", .zei Stelia, „en vertel mij
eens, dat je heusch aan 't spelen en drinken
bont geweest en allerlei andere akelige dingetf.
hebt gedaan ?"-
,,'t Was zoo", zei hij, „maar ik waarschuw
je, dat ik ieder woord, dat ik zei, ineendo. Een'
volgenden koer zal 't alles ernst zijn".
„Dat is onzin", zei Stella.
„Vclo wateren kunnen do liefde niet uitblus*
scihen, nooh kunnen de zeeën haar Verdrinken",
Zoo was het in den beginne, en zoo door alld
eeuwen heen. Zal het hart van do jeugd
roepstem der liefde beantwoorden
Stella's lippen behoefden het niet uit le spréc
ken om het aan Benjamin te verzekeren', .dat hij
zijn pleit aan het winnen was. De blijdschap;
in haar oogen, als hij kwam, ide druk van haar
hand, do gretige stem, waarmode zij hem bo*
groellc, spraken voor zichzelf. En Benjamin'
begreep, al zag do rabbi er niets vandeze,
met al zijn wijsheid, merkte niots, vormoedd©
niets, zoodat het zijn dochter wel verstandig
leek hem opheldering te geven.
„Vader, ik denk, dat Benjamin me fcal vraX
gen, zijn vrouw te worden", zei zij op ©en modX
gen aan het ontbijt.
De rabbi bleef haar aanstaren,
„Onzin, kind, groote onzin", zei hij. „Als ik!
con jongmensch tracht to helpen, wil dat niet;
dadelijk zeggen, dat ik een schoonzoon aan heem
krijg. Die malligheden moet hij zich uit zijn
hoofd zetten. Ik ,w'l hcm niet 200 dikwijb hief
over den vloor hebben, als hij van plan is rich1
zoo dwaas aan te stellen".
Stella ging op haars vaders schoot zitten. C3,
logde haar hoofd op zijn schouder.
„Hij is wol boel lief, vader", zei ze eenvoudig
De rabbi hicQd haar op een afstand, zoodat
hij haar blozend gezichtje kon zien. En toen
wist hij het wel.
Maar toch kon hij niet nalaten op verCntwaaiX
digden toon uit te roepeni
„Maar ik wil er absoluut niets van wefenV
Hoor I DaX moet maar uit zijn 1"
Binnen oen kwartier was zijn boozo bui b'é*
'daaTd. Toen begon hij in te zien, dat zijn kloin<
meisje oen vrouw was geworden, en dat vadorë
altijd in het liefdesdrama maar een zeer onder*
gesdhikto i'ol 6polendat Stella zelf een wil
had, dat dezelfde zon', die nu in zijn leven aan
het dalen ging, in heit haro begon op te gaan t
kortom, hij kreeg een inzicht in die cföngenV
waarover hij eigenlijk nog nooit had nagedacht^
En dat is voor vaders altijd oen openbaring*
rr t - i
Af. STZ.
