No. 19344.
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag 28 Maart.
Dercle Blad. Anno 1923.
UIT DE RAADZAAL
VOOR DE HUISVROUW.
Een wederzien na tien jaar.
FEUSLLETON
VRIJBUITERIJ.
Toen de agenda voor de jongste raads
zitting oorspronkelijk bekend werd, dachten
«we aan een lied korte vergadering. Later
iwerd deze agenda nog aangevuld en boven-
idien kwam opnieuw de werkloosheid in deli
raad 't scheelde dus niet veel, of er was
nog een avondzitting noodig geweest, 't
Ging goed, maar op 't nippertje af.
Bij het werkloosheid-vraagstuk geldt nog
steeds: cherchez la politique en het hee'o
verloop van het verzoek van het W. A. O.
Jn aansluiting waarop het voorstol-Tan
Stralen om don werkeloozen een extra-uit-
iceering te geven, heeft dat nog eens bewe
zen. 't Is toch wel een zeer eigenaardige
situatie, dat de voorzitter bij de bestrijding
van het voorstel-Van Stralen feitelijk had
kunnen voorlezen wat ,,Het- Volk" schreef
naar aanleiding van esn dergelijk verzoek
ivan communistische zijde te Amsterdajn als
hier het W- A. C. deed! De heer Van Stra
len kon zi<?h blijkbaar hieraan ook niet ge
heel onttrekken en was erg tam en gema-
tigd.
Waarom hij het voorstel dan deed? 't
Loopt tegen do verkiezingen en dan mag
men zich de wind niet uit de zeilen laten
nemen Of het voordeel" echter toch
niet aan den heer Knuttel is gebleven?
(Veel over verzoek; en voorstel het laat-
gte scheen zoo ongeveer de helft te willen
geven van het verzoek', dat ons niet be
kend is, de voorzitter was nl. abuis, 'dat
klit was gepubliceerd meenen we niet
meer te behoeven zeggen. De werkloosheid
ïs zeker een groote ellende, zoowel voor de
'getroffenen als ook voor de maatschappij,
,wat wel eens vergeten wordt. De maatschap
pij in haar geheel krijgt daarnevens nog
|de uitkeeringen voor de werkloozen te dra-
'gen on nu zullen wij zeker de laatsten zijn
'om deze uitkeeringen te betreuren, maar
'de vaste normen, daarbij aangenomen, mo-
- gen niet willekeurig worden verbroken.
Goed beschouwd, behoorde o.i. zelfs over 't
geheele land één regeling te gelden. Maar
hoe het zij, bij de bestaande normen --
waarover het nu niet gaat maakt Lci-
'den geen slecht figuur, dus is er hier geen
'aanleiding tot klachten aan het adres van
het gemeentebestuur. Dat bij de gegeven
uitkeeringen nog veel wordt geleden, het is
hiet tegen te spreken, helaas, maar daarom
mag men toch de geheele burgerij, waaron
der werkers, die het nauwelijks beter heb
ben, ook niet ontwrichten en dus, dat is
Jiet eind, de gelieele steunregeling in ge
vaar brengen.
Bij zeer velen bestaat overigens ten aan
zien van het werkloosheidsvraagstuk een
'eigenaardige mentaliteit, getuigend dat er
wol iets 'is van something rotten in thé
state." Dat kwam tot uiting, waar gespro
ken werd over c3e werkverschaffing aan si
garenmakers, toen, al werd het niet ronduit
gezegd, toch naar voren kwam do gedach-
,te: die werkverschaffing zal slechts weinig
i boven de steunregeling uitkomen, dus is het
-beter niet te werken. Zie, daaruit spreekt
oen zeer gevaarlijke stemming want eigen
lijk moest een werklooze zelfs voor een som,
^gelijkstaande aan de uitkeering, liever wil-'
'len werken en die eerlijk verdienen dan de
hand op te moe-ten. houden voor steun.
(Waarmee we natuurlijk allerminst bedoe
len te zeggen, dat de loonen aan ds steun
regeling gelijk behooren te zijn, dat is ver
re van ons, doch in de kern moest het
niettemin juist zijn. Kom er eens om
De steunregeling voor dc sigarenmakers
komt er en als we als juist aannemen ten
'aanzien van het vervaardigen der Scnoritas
een hoeveelheid-cijfer tusschen de gege
ven getallen van den heer Yan Stralen en
^wethouder Sanders in, dan zal in ieder gc-
.val de steunregeling vrij belangrijk over
schreden worden. De organisaties willen
'echter niet, zullen gedwongen moeten wor
den door bedreiging met inhouden van
eteun van regeeringswege......
De heer Yan Stralen wilde de uniforme
regeling weer verbreken door Leiden meer
te doen bijpassen, doch dit werd terecht
geweigerd. Dat echter niet alleen van
„rootte" zijde aan politiek in den raad
wordt gedaan, bewees het feit, dat men
den heer Yan Stralen verwijten wilde nu
te willen accepteeren, wat hij vroeger wei
gerde. Maar op dat politiek gedoe gaan wc
oudergewoonte niet in.
Nadat we nog een straatnamen-dispuut
Eadden gehad en dan zegt men i,og wel
what's in a name 1 door B. en TV. glans
rijk verloren, kwam als voornaamste naar
voren liet voorstel tot opheffing van het
bijkantoor van de Bank-van-Leening aan
do Lammermarkt en de herziening der ren-
tecijfers. Gezien het bedrag van bijkan3
f23000 dat op deze op zich zelf nuttige in
stelling wordt toegelegd per jaar, wasvoor
het bezuinigingsplan van commissarissen,
door B. en W. overgenomen, alles te zeg
gen. Het eenige motief voor behoud van
het bijkantoor: wat ongerief voor de ge
bruikers, dio er dicht bij wonen, valt wel
"totaal wég bij de algemeene bate voor de
stad. De1 gelegenheid om uit handen ie
blijven van woekeraars wordt immers niet
weggenomen?
Wat de tarieven betreft, de 12 pCt. voor
beleende goederen bleef gehandhaafd en
lijkt ons niet overdreven, tevens het oog
gericht lioudend op de tekorten. Ook het
brengen van de rente voor pensioenen van
5 op 6*pCt. is reëel, waar db Bank zelf
zooveel moet geven voor door haar opge
nomen gelden. De rente voor andere lee
ningen hadden we met den heer Yan Eek
ook liever op 16 pCt. wilien zien gebracht,
al is 8 pCt. nu niet direct hoog.
't Was de heer Wilmer, die in hoofdzaak
de verdediging van dit voorstel voerde als
commissaris, terwijl de heer Sanders slechts
kon echoën.
De heer Yan Eek bracht nog eens weer
'de principieele kwestie naar voren van aan
beveling of voordracht van B. cn W. tot
den raad. 't Yerliep natuurlijk', waar wij
zigingen zich niet voordeden, als vroeger.
Het raadsverslag heeft voor ?t overige
duidelijk genoeg gesproken.
Het Home for Dutch Women in Londen.
Het is hier iu Holland nog lang niet ge
noeg bekend, dat meisjes, die in Londen
werken willen of moeten, aardig en gezel
lig kunnen wonen. Het „Home for Dutch
Women", biedt een recht „tehuis"; ieder
een hoorde den naam wel eens noemen
maar wanneer eon meisje plannen maakt
eenigen tijd in Londen to gaan wonen, da*
wordt er niet altijd meer aan gedacht.
En toch is het juist zoo bijzonder geschikt
Gpeciaal voor meisjes, die in kleinere plaat
sen of in de provincie wenen. Zij worden
meer dan Haagschc of Amstcrdamsche,
door het drukke Londensche leven geïnti
mideerd zij zouden cr het heimwee krij
gen, indièiï het Home niét bestond, het
vriendelijk huis, waar een zoo prettige,
frissghe geest heerschC.
Iemand in Holland vertelde mij, dab het
Homo gesticht was als gevolg van een vrce-
selijk ietseen Hollandsch meisje .wcondle
op kamers in de Groote Metropool Op zeke
ren dag werd zij blijkbaar onwel, cn is
kort daarop overleden, zonder dat i:mand
het bemerkt had Eerst na vier diagen werd
zij c?ood gevonden. Ik weet niet, of het waar
is, maar hoe het ook" zij, zoo iets kan nu
niet meer gebeuren. Er is veel plaats in
het Hollandsche huis en de bewoonsters
vormen er één groot gezin.
Mevrouw Baart de la Faille heeft hot
opgericht. Zij draagt een naam, dien de
Hollandsche kolonie wel in eerc mag hou4
den. Zij en haar man, de predikant, zijn er
<3e ziel van het. vereenigingsleven maar
bescheiden, al tc bescheiden haast, schoof
mevrouw iedere loftuiting van zich af cn
roemde vooral de inacfewerking, die zij ont
ving van de dames en hoeren van het comi
té, van de wijkzuster en een paar Hol
landsche meisjes. En dan de Matron na
tuurlijk, miss Stuart, die nu reeds ander
half jaar directrice van het home is en in
alle opzichten voldoet! Maar toch zijn het
Ds. en mevrouw Baart de la Faille, die
steeds weer nieuwe initiatieven nemen en
altijd maar meer van hun kostbaren tijd
voor Yriendschapsbond, Werkverschaffing,
Debating-Club, meisjesavonden cn Bijeen
komsten van moeders beschikbaar stellen.
Twee jaar gelëd?n richtten mevrouw
Baart de la Faille die presidente is, met
een bestuur en in verecniging met den Ne-
derlandsclien Yrouwenbond,' het Home op,
dat een uitvloeisel is van den Vrienu-
schapsbond.
Het is vooral^gesticht, voor meisjes met
weinig middelen, die niet veel verdienen;
ook voor werkzoekenden en voor liaar, die
in Londen willen studeeren of leasen ne
men. Daarom zijri er bijv. bepaalde privi
leges als uitzondering op den reg?I, want
natuurlijk behooren er in een hom?, waar
zóóveel jonge meisjes wonen, vrij strenge
regels en voorschriften te zijn, die punc-
tuéel nagevolgd dienen te worden. Zoo o.a.
voor de etensuren en het spaarzaam om
gaan met gas en electriciteit. Om zeven
uur 's avonds is het middagmaal; meisjes
echter, die door haar werk niet op tijd
thuis kunnen zijn, vinden haar diner nog
tot halftien warm gehouden; daarna moe
ten zij zich tevreden stellen met een koud
souper.
Ook voor het ontbijt is een vast uur aan
gegeven maar wie 's Zaterdags heel moe
door haar werk is, mag 's Zondags uitsla
pen en krijgt haar tea-and-toast bovenge
bracht op bed.
De prijzen der boardir.g-houses ,zijn heel
hoog; en het wonen in een tweede-rangs-
pension is voor een maisje-alleen niet pret
tig. Het Home biedt dus een groote uit
komst; als zij moe van het werken zijn, vin
den.zij een werkelijk thuis, met een aller
gezelligste zit-slaapkamer, die zij natuur
lijk met haar eigen spulletjes nog knus
ser kunnen -maken, en beneden een paar
ruime salons, waar een haardje vlamt, ont
spanningslectuur op do tafels ligtwaar
een vleugel staat en heerlijk luie stoelen.
En dan er wordt hier pok voor haar
gezorgd, als zij eens niet lekker zijn. Bij
ernstige ziekten moeten zij echter naar een
hospitaal vervoerd worden.
Een enorme kosten besparing-is de „laun
dry" (de wasch- en strijkkamar) in het
ouderhuis, waar de meisjes haar eigen
wasch kunnen doen. Voor een kleine ver
goeding kunnen zij hier warm water en
strijkijzers gebruiken ook staat hier een
naaimachine tot haar beschikking.
Eén avond in de week dansen zij onder
elkaar in de kamer, die de Ned. Yrouwen-
vereeniging in h-'t Home huurde zij maakt
daar echter zoo weinig gebruik van, dat
de matron er liaar kantoor in heeft, en do
meisjes cr soms mogen dansen. Het is een
gezellig, ruim vertrek, met veel mooie- Hol
landsche voorwerpen versierd; trouwens
het geheele huis is keurig cn met smaak
ingericht.
De slaapkamertjes zijn zóó gemaakt, dat
niemand bed en waschtafel behoeft te zien.
Het eerste lijkt een gemakkelijke rustbank;
de waschgelegenhcid (met warm en koud
'water) kan door ccn plank worden afge
dekt, Iedere kamer heeft een gas- of elec-
trisch kacheltje, dat zes "uur branden kan
voor een shilling extra!
Ook mogen de meisjes tweemaal per
week een warm bad gebruiken; willen zij
het meer hebben, dan kost dat een kleinig
heid meer.
Het Home is heerlijk gelegen in Swiss
CottageHampstead Heath is vlak bij,
zoodat zij er 's Zondangs nogal eens heen
wandelen en vergoten, dat zij in het groo
te, ropkerige Londen zijn.
Ik zelf bracht onlangs een paar dagen
door in het Home en ik kan niet anders
zeggen, dan dat het voor meisjes, <5ic nog
jong zijn en onervaren, een dorado is. Zij
zijn er vrij, lecren er zichzelf redden r.n
zelfstandig zijn, maar toch wordt cr over
haar gewaakt en voor haar gezorgd; vin
den zij er, als zij die behoeven, hulp, raad
en steun.
En het financieele voordeel is ook van
groot belang. Er zijn kamers vanaf 2 pd.st.
tot 2.10 pd.st. per weekdus 21 tot 30 gul
den. Daarvoor hebben zij alle maaltijden,
behalve de lunch, omdat de meeste meis
jes daar niet voor thuis komen. Ook be
staan er kamers met twee^ bedden, wat.dus
nog goedkooper wordt. Meisjes, die voor
haar pleizier in Londen vertoeven, betalen
een klein beetje meer.
Het leek mij van belang in dit B'.ad over
het Home te vertellen. Moeders schrikken
c-r dik-wijls van terug liaar jong dochtertje
naar 't groote Londen te sturen. Het moet
haar rust geven te weten, dat zij daar zoo
goed onder dak komen kan.
Gaarne verstrek ik, zoo ïioodig, nog na
dere inlichtingen tevens kan men die ver
krijgen bij de matron: miss Stuart, Dutch
Home, 55 "Buckland Orescent. Hampstead,
Swiss Cottage, London N.W. 3. en bij
mevrouw Baart de la Faille zelf.
K. d. It.
Van te voren had ik gehoord, dat Londen
zoo somber en saai was geworden dc laatste
jaren, en dat er van den oorlog geen spoor
meer le bemerken was. Hoe geheel anders
kwam het uit, toen ik, na cr tien ]aar niet
le zijn geweest, in het eind van Februari er
een week logeerde. Londen was heel vroo-
lijk in West-End. Overal op straat zag je
menschen in lachend gesprek, en de journa
list, die er nü op uit zou trekken om den eer
sten menscli, die w c r k e 1 ij k opgewekt
was, een groole som geld te bieden, was zijn
ponden al binnen de vijf minuien kwijt!
Keen, een groot deel der Londenaars bchoell
niet meer opgeVroolijkt te worden, klaar
wanneer je over werkloosheid cn woning
nood hoort, dan krimpt je hart ineen en
krijg je de overtuiging, dat Londen, net zoo
goed als Duilschland, „danst op een vul
kaan".
En dan: geen spoor meer van den oorlog
le zien? Waar hebben sommige menschen
hun oogen? Je kunt geen slap doen oi je ont
moet een geschonden lichaam; een man met
een houten been, een weggenomen knie
schijf, een geamputeerde hand, een geca-
mouilcerd oog. In Regenlslrcet winkelde een
gracieuse dame; zij liep voelje voor voetje,
wanl naast haar strompelde op krukken liaar
man: een ellendig gezicht, een groote ge
stalte, liré A qualre épinglesmaar voor
zijn verder leven een wrak! Bij een dancing
zag ik een paar menschen trollen, waarhij
zij haar arm om him geslagen had, wanl
zijn rechter was slechts een stompje, dat
steunde op haar rug, waarlangs de rukmouw
en leoge manchet sinister afhing. En de vele
blinden: „Dear friends I'm blind", „A
disabled service-man", .Ruined by war" en
anderen, die bedelend in Oxfordslreet of
Piccadilly con beroep doen op ieders mede
lijdend hart, en viél ophalen, omdat bijna
iedereen een lieven doode betreurt, Ier wille
van wien zij deze slakkerds steunen. Op de
Ideal Home Exhibition liep een zaalbewaar
der mei zijn borst vol welverdiende kruisen;
maar zijn gróólslc kruis was de verdwenen
rechterarm. Hij vyas gewond gevangen ge
nomen en mei met een transport gewonden
via Kederland naar Engeland leruggekecrd.
De oogen van den man, toen hij van die
thuiskomst verleldcl
En toch, je kunt het aan de vrouwen zien,
hoe dankbaar zij zijn, dat zij ten minste nog
een stiik van hun man terug hebben gekre
gen; zij voelen zich bevoorrecht boven de
velen, die Alles moesten afslaan. Die velen
zijn het, die zorgen, dat er altijd frissclie
bloemen liggen op liet graf van don onbe
kenden soldaat, het simpele monument, een
blok van slcenen: ..To the glorious dead".
Het slaat cr zoo goed in liet harlje van Lon
den, in het midden van While Ilall; en nie
mand gaat er voorbij zonder er een blik opi
te werpen; air' mannen brengen hier een sa-
luut; velen houden den hoed in de hand tot
zij het monument gepasseerd zijn.
De voet ligt bedolven onder bloemen,
kransc-n, vazen, potten met bloemen, de mees
te mei een geschreven groet: „In loving;
remembrance"; „Gone from our homes, but
net from our hearts, your wife and littla
son"; For your birthday, my child, .Mum,
Dad and Dolly". O, het is zoo aangrgpsuij
en dit is nog maar alleen van hen, dia
zich over linn leed uiten! Daar komt eeni
enderofficier; hij loopt kwiek rend te kij
ken; maar opeens verstrakt zijn gezicht;
zijn kaken klemmen, zijn pogen versombe
ren, martiaal brengt hg het zwierig saluut,;
zyn gedachten keeren terug" naar de vele,
vele kameraden, die hy nimmer meer terug
zal .zien.
Geen spoor van den oorlog? Ea de anv
dero monumenten dan, dat van Miss Ga
vel! aa. en van den Ilolborn-poilu?
De Engelschen hebben een warm hart
en liet volk voedt voor mooie dingen. Opt
eon Zondag bezocht ik do Jate-gallerij'. Heü
was or stampvol. Zoor modieus gekleed®
dr mes en heeren, zoowel als de eenvoudig
ste werkman, liepen belangstellend langa
du Milais' en Rosetti's, en de vela ander®
schatten, daar tentoongesteld. ^Yergelgk cati
eens met onze musea! Ea het was geert
toevluchtsoord, „omdat wij toch nergens
anders heen kunnen". Het weer was schit
terend; in het plantsoentje langs de Theems
bloesemden primus en brem; geen be'.era
dag om to wandelen on van buiten tot
genieten. 'Maar de Engelschen gebruueöi
hun tijd. Je ziet ze er met Zoo doelloos
slenteren als velen hier op hun Zondag
deen.
Ik kwam voorbij het St. Goorge-hospiti^
met het opwekkende opschrift: Do not forget'
tbo hospital, you may need its help seme-
day!" Én het werd 'niet vergeten. Eenl
oindelooze rjj menschen etend te wachten,
allien met bossen bloeme» jn de hand,
cm de lieve zieken te vertroosten. Er zijn.
zeer vee! ziekenhuizen in deze metropool;
bij do meeste is vermeld, dat zij bestaart
moeten van vrijwillige bijdragen. Gewoon
lijk lezilten zij eenige gefortuneerde be
schermvrouwen, die or eeu wakend oog
op houden ea als een moeder voor ije zie
ken zijn. I
Opmerkelijk is de liefje der LondenaarS
voor bloemen; niet allee» loopt ieder meisje^
iedere jonge vrouw om eu bi; lunchtijd!
met een toefje frissche bloemen, maar opi
Zendag zag ik ook verscheidene mannen!
met een ruikertje viooltjes op hun jas';
zelfs een politie-agent, die vrij van dienst
wns,-had zijn uniform er mee gelooid! Do
bloemenmanden op slraat zijn bekoorlijk c-ö
met smaak geschikt. Als ik om twaalf uur
oji een bus Piccadilly circus passeerde, trof
mij altijd weer de prigmeele versiering van
den amor met al die wanden vol vloei
tjes, narcissen, primula's en mimosa; bed
leek wel een óffer op het altaar van 'dieft
kleinen God; plein eg straten zijn door
liaar geuren geparfumeerd. Die voorkant
voor bloemen, waar vooral op slraat vad
valt te genieten, want do winkelétalagert
kinnen Diet halen bij de artistieke versie
ringen van die in Amsterdam of Don Haagt
is misschien we! een onbewust verlangeft
naar vergoeding voor al den rook en 'da
viezigheid ,die de stad ons doet vcelea,;
z'en en inademen. Want o! Londen is zool
vuil' Het best merk je dat aan "je Idee-
ren, die na eenige dagen werkelijk Zwart
zin. Maar ook gezicht en handen gevetf
na één dag slenteren "door de straten in-
derjaad zwart af. De huizen zijn stoffig,
en de verf is vies; door de ramen ka» jet
riet goed kijken. De vloereh der restau
ranis, hotels, kantoren zijn' ,vuil én ongei-
schuierd, alsof er nooit iet3 aan werdt ge-
da: n. Witte vitrages zie je er niet; ge
woonlijk zijn de vensters groote, open ga-
ty
i.
(Nadruk verboden).
Ln een hospitaal in hst Zuiden van Enge
land leerde dokter Felix Holt,, die door het
'Aruerikaansche Departement van ijor'.og bui
tenslands was gezonden, ds pleegzuster Bea
trice Eller kennen. De kloeke jongeman,
met zijn flink, krachtig uiterlijk, maakte
een. sympathieken indruk; alles aan hem
verried kracht; vlug was hij m;t ds daad
eu met het woord, precies zeggend dat,
wat hjj wenschte, zichzelf noóh anderen
sparend.
Drie weken na zijn komst ontmastte bjj
Beatrice Eller in een der gingen van h«
hospitaal. Zij wos een mooi marijs, onge
veer vijf en twintig jaar oud, nut esn in-
r.e-me..deta glimlach om den fijnen, doch ener
gieken inond. Zö was esn pleegzuster van
beteekenis om haar evenwichtigheid, haar
Icaime zenuwen, haar Hooit bevende handen
bij de gruwelijkste operation. Zij bezat een
groole macht over haar patiënten en vele
•waren de haar gébrachte huwe'.iju.-aanzce-
ker,; ook vele, die stierven rnet esn glimlach
om do witte lippen, omdat haar mooie ge
zichtje zich in de laatste ure over hen boog.
Toen Holt aan haar voorbij liep, blesf
hij een cogenbl'ik stain, hsar m:t zijn staal
blauwe oogen doorborend. Zij beantwoordde
zijn blik met haar glimlach, die geen man
kon weerstaan, en wat htm bruusk 'deer!
uitvallen
„Goeie Hemel, is u getrouwd?"
„Neen, dokter."
„Je behoorde dit ts zijn", verklaar Ja hij,
'terwijl hij onverwachts weer doorliep. Hij
bezat een absolute controle over zj'n geutt
alt .over zijn lichaam. Yele dagen dacht
hij niet mesr aan haar, omdat hg dag en
nacht in zij» laboratorium werkzaam was.
Maar toch hield lirj haar verschijning Vast
zcosls een knap gdnersal eenige 'troep311
in reserve houdt. Hij wist, dat bij gelegener,
tijd;, 'hij baar naar zijn gedachten terug
zou voeren tot nadere studie.
'tWas bij een operatie, d-t hjj haar we
der ontmoette. Hij sprak geea woord met
haai- tijdens zijn werk, uitgezondsrd (laU
dat hij haar 'de noodzakelijke bevelen gaf;
rrr.ar na afloop had hij in détails haar
uiterljk, haar manieren kunnen beschrijven.
Eenige dagen hierna ontmoette hij liaar
voor de derde maa! en dezen keer was
het met opzet. Hij rookt3 esn sigaret op
hst grasveld, tosn zij voorbij hsm stapte
roet est» pak lmnsngoei op den arm.
„Er i3 hier", begon hij met de hem
egeue. plotselinge onverwachtheid, „esn
stroompje op esn mijl afstands van het
ckrn waar forellen zijn. Morgen gaat u
niet mij daar vissollen"
„Dat zou aardig zijn", antwoordde zij g'im-
lachend terug, „maar ik zal geen heelen
dag cr uit kunnen."
„Ik heb alles al voor elkaar; morgen
cm halfacbt staat er esn kaïfstje klaar en
ur.dei' den bok staat ons mandje proviand."
„Maarik loop natte voeten op en
er zuilen zeker slangetn zijn", wierp zij vaag
tegen.
„Misschien esn paar slaiigstjq?, maar daar
is u even bang voor ais iï voor vlinders-
En wat uw natte voet;» betreft, u weet
tost, dat u 'dat wat aardig vindt. Dus
wilt u klaar zrjn?"
„Ja", antwoordde Beatrice, zooah hij wel
gedacdit had.
Den yo'gendc» morgen precios op 'tijd
reden zj uit. Zij -haj haar pleegzusters-
ko: iutm tegen esn "licht sportpakje verwis
seld
„Al ben je misschien niet de allermooiste
vrouw in Engeland, je bent er toch na
aan toe". Luisterde Felix haar in, terwijl
h:i do teugels greep.
Zij vonden het stroompje en Felix zetts
zich vol ijver 'aan de vischvangst, terwyl
Beatrice bloemen zocht, ou zelfs kalm ec(a
slang bij zijn staart greep, de eenige, die
zij vcoden. Zij lachte en sprong als een
uitgelaten kind; do kleur steeg warm 'in
haar wangen en Felix, onder ücxi schijn
van ernstige sport-toewijdiug, v-rloer lias.r
niet uit het oog.
Tegen twaalf uur werden er toebereid
selen voor den lunch gemaakt; een servet
werd or.der de boomen uitgespreid en de
msnd vol goeden inhcui geopend.
Toe» alles verorbsxd was onder veel ge
lach en gebabbel, een pijpje en oen jigaret
gerookt, koos Fe'ix zich esn rustplaats tegen
een boom en sloeg het" meisje gade, dat
zich ook had uitgestrekt. Maar hg! hield
het niet uit op dien afstand, en liep zacht
jes in de richting van haar .plaats. 'Zij
opende de oogen en glimlachte naar hem,
tcc» hij naast haar ging zitten; toen strekte
zij haar hand naar hem uit.
„Hebben wij niet volop pret?" vroeg zg
tevreden.
In plaats van te antwoorden, trek hij haait
bij de hand naar zich toe, z.godab zij tegen,
zijn schouder te rusten kwam. Hij legde
zacht zijn arm om haar middel en z?i kalm:
„Ik ga je omhelzen, niet alleen kus ik
je op je wangen, maar ook zoan "jk je
mond. Ik doe het ook, al weer je me af.
Je weet, dat ik sterker ben dan jij; toch
zou ik zoa gaarne te voren weten of je
van pl'an bent tegen te spartelen
„Neen", zei zs met haar bekoorlijken lach,
„neen, ik geloof eigenlijk, dat ik' begeer
door jeu gekust te worden."
Hij omvatte haar met zijn armen en fluis
terde: „lij, heerlijkheid!"
Het was zonsondergang, toen zjj huis-
v,-aarts Ireden; lachend lokta zij hem tol
kussen uit:
„Ik doe het nu en wat graag", Zei hij,
„maar hoewel mijn houding ge:n aanspraak
op deugd kan maken, maak ik er ook niet
de minste aanspraak op. Weit wel, Beatrice,
dat ik je niet echt liefheb en dat gr niet
de flauwste kaas voor ia r 1
„Ik weet dat", antwoordde zij.
Hij zag haar met eau vasten blik aan,
eenigszins verwonderd.
„Tn dat geval vervallen dah ook nu marr
de i6twat gecompliceerde uitleggingen Van
mi,» gedrag, die ik van plan was voor lo
dragen. Ilicr, neem jg nu eens even de
teugels."
iZi) deel dit en leunde tege» hem nan.
Toen zij het hospitaal bereikten, z?i Felix:
„Het is wel wat een vreemde dag ge
weest, Beatrice. Jk vraag me af, of ja
vridoende realisaert het eigenaardige cachet
er van. Wat we deden is ai>;oluut onver
dedigbaar, uitgezonderd ten opzichte vaft
ons eigen begrip over onze zwakheid en
over onze kracht. Het hangt hse'.emial yan
jou af o£ we nog oans weer uit zulle» gaan."
„Natuurlijk gaan )S& nog eons samen",
antwoordde Zij.
Doch van 'deze plannen gebeurde niets.
Er lagen twea brieven op Holt te wachten
brj zijn thuiskpmst. Eén riep hem naar 'Ame
rika terug; de andere brief was het gewone
wckelrjksehe praatje van zijn yrouw.
II. J
Holt was over 't algemeen een spraakzaam
man, hoewel hij ook buien kon hebben van
geslotenheid. Op Zjjn reis van Engeland naar
New-York terug 'behoorde hij to; de zwijg-
zamen, wat we) esnige ergernis bij1 de mede
passagiers verwekte. Hiji rookte ontelbaar
veel pgpjes en jjsbeerde veel kilometers
over het dek. Om verschillende redenen had
hjj Zijn vrouw niet getelegrafeerd. In de
eerste plaats had hg het razend druk gehad
vóór zijn overhaast vertrek; t:n tweede was
Mildred er niet de vrouw naar, om yan zgn
plotseling verschijnen te verschrikken, on
ten derde had hij er niet ergo behoefte
aar. gehad. 1 I
Hyt dacht er niet over. om Mildred zijn
omgang met Beatrice te verzwijgen. Zijn
natuur was niet in staat tot eaiüge fwee-
Elaihtigheid, ook al scheen het oneindig 1
'gemakkelijker. Hij kon niet andera als èvefll
openhartig zijn met zijn vroukv als met het
EngeTsche meisje. Maar voordat hij de kwes-
tio te berde bracht, wilde hij eerst meti
zichzelf absoluut in 't reine zijn.
Nooit nog, gëduran'de da vier jaren vhrt
zijn huwelijk, had Felix Helt een andera
vrouw aangekeken met eenig bêgearen; maafl
'hij constateerde tegelijk, .dat hij en Mildredl
nooit langer dan maar eva paar dagen vaut
elkaar waren geweest. Nn wa; het al zea
m.tanden, sedert zjj elkaar gezien hadden..
Er was geen lcwe3tis van, dat hij inl
gedachten de twéé vrouwen tegen glkaait
cp zou wegen; het was absoluut overbodig
cm zijn gevoelens voor Mildred uit ts plui
zen. Die waren niet veranderd, die zjudanl
nooit veranderen. Z'-j was wat geea anderei
vrouw op aarde Voo- hem zou kunnen zijn.
iVor.r Beatrice Eller daarentegen voelde hij
ïiicls, al'.öen daa wat momenteele ftpwlndlng.
Zij was voor hem moer een tusschenspel
dan oen 'nieuwe figpur in pijn leven ge
weest. Ilij had zich ook heelemaal
niet in haar leven Verdietpt, noch in haaït
belangen. Hg stond onverschillig jsgenöven
haar toekomst.
„En toch", peinsde hg, Ferwgl hij deïi
Oceaan aftuurde, „toch kaa ik onmogelijk
Zeggen, dat ik £pljt tob over wat gebeurd
is. Ik ben zelfs niet z:-ker of het niet nog
eens kon gel;vuren pnder dergelijke om
standigheden. Drommels nog tbi, wat hseft
dat allemaal voor zin?"-
Na tal'laoze malen h.vt dek afgestapt te
hebben, werd het hem duidelgk, Bat cr
eerst 'can oplossing zou zijn, zoodra Mil1-
died de zaak met hem zou hebban be
sproken. jVan haar aahvoelm, of liever vart
het aanvoelen van han beiden, nadat alles
precies was verteld, zou het slot-corded
afhangen. - a -
- (Slot volgt),
