stemming van den eigenaar in ljefc mil;
vcrkavelingsplan worden begrepen: gebou
wen en erven; parken, 'boomgaarden, war-
racezergcr.; kweekersen, vischvgvers e.ig.;
terreinen, die niet bestemd zijn voor land
bouw of viscbteelt; gronden, die van Staats
wege tot algemeen put zgh verklaard.
Wordt tot verkaveling overgegaan, dan
moeten alle nieuwe pereeeleu op land- of
waterwegen uitkomen. Van het geheeb com
plex krijgt elk der deelnemers e?n even
redig deel van vrijwel gelijke hoedanigheid
als het afgestane, in verhand met de ge-
bruiksbesteiuming. Een gedeelte, maar niet
«neer dan 5 proc. van de waarde van den
inbreng, kan in gekl worden betaald. Ge
deputeerde Staten der provincie beslissen
over alles, wat de waterloopen en de open
bare wegen betreft; maar een waterloop,
die de dr ijfkracht voor een of ander be
drijf levert, mag niet gewijzigd worden.
Zeer uitvoerig geeft het wetsontwerp aan,
hoe een ruilverkavelings-actie zal worden
bef; ndelcL Het erkent vier stadiën: lo. de
vaststelling vaD het besluit; 2a. de vast
stelling der rechthebbenden en de schat
ting; 3o. de eigenlijke ruilverkaveling; 4e.
het opmaken der acten en de overgang van
den eigendom.
Wi.v zullen zeer in 'tkort den gang der
■handelingen volgen, al moeten wij mêu ef
meer van telegramstijl gebruik maken.
I. Do Kroon benoemt een .Centrale Com
missie voor ruilverkavelingEzaken_(C.C.) Een
- tierde deel der rechthebbenden kan een
aanvrage doen bi} Gedeputeerde Statan (G.
B.) G. S. zenden de aanvrage aan O.C.,
die rapport uitbrengt. G.S. stellen in over
leg met C.C. een voorloopig plan vast. C.C.
'maakt een kaart naar dat plhn en een'lijst
van rechthebbenden. Die stukken liggen ter
visie De rechthebbenden worden opgeroe
pen ter vergadering, onder voorzitterschap
van een lid van G.S. Er kunnen bezwaren
vrerden ingebracht. De vergadering besluit
tot uitvoering, als de meerderheid der recht
hebbenden, die samen meer dan de haift
van den grond vertegenwoordigen, er voor
zj;ln. Dat besluit maken G.S. bekend. De
Hechlbank benoemt een Kechter-Commissaris
(R.O.), die allo betreffende stukken ontvangt.
IL G.S. benoemen, C.C. en de betrokken
Burgemeesters gehoord, een Plaatselijke Com
missie (P.G.), die beslaat uit 3 leden en
eea door C.O. aangewezen deskundige. De
R.C. geeft alle stukken aan da P.O. Deze
maak. een lijst op vm belanghebbenden
ea benoemt 3 schatters. De uitkomsten der
schatting worden ter visie gelegd. Ieder
kan bezwaren indienen bij' de P.C. Komen
die niet in, dan is de zaak in orde en
volgt nL Zijn er wel bezwaren, dan ^aan
do stukken, die de schatting en de belang-
ihebbaiden betreffen, naar den R.C., die
cck de vroeger opgemaakte stukken (zie I)
terug ontvangt. De R.C. bepaalt een dag
voor een vergadering, waar getracht wordt
overeenstemming te bereiken; de C.C., de
P.C. en de schatters zjjn daar vertegenwoor
digd. Er wordt als geen overeenstemming
bereikt wordt een zitting van de Recht
bank vastgesteld, waarin de onwilligen ge-
hcord zullen worden. De Rechtbank .loet
uitspraak. Er is geen hooger beroep, maar
wol cassatie vcor den Hcogen Real mogelijk.
III Afs zoo de lijst der belanghebben
den en de schattingen vaststaan, ontvangen
do G.O. cn de P.C. er afschrift van. Do
P.C. maakt een kaart van het complex met
wegen cn waterloopen. Deze laatsten zijm
door G.S. vastgesteld. Het geheele plan
der verkaveling wordt door de P.O. op
gemaakt en ter visie ge'.egd. Opnieuw kun
nen bezwaren wordea ingebracht. Zoo die
or zijn, belegt de R.C" weer een verga
dering en bij onwilligheid doet de recht
bank weer uitspraak.
IV. AIS alles nu vaststaat, geeft de R.C.
allo stukken aan de P.O. en een notaris
wordt belast met de akten van overdracht.
Wat de kosten aangaat van al deze han
delingen, ten deele komen die ton laste van
het Kjjk; e;n ander deel wordt door liet
P.jj'k betaald, maar daarvoor betalen de be
langhebbenden een ruilverkaveüngs ren'.e van
13.11 proc. der kosten gedurende 10 jaar,
omgeslagen over allen naar de grootte van
hun eigendom in het complex. Die rents
km afgekocht worden.
Londens verkeer en zijn problemen.
(Van onzen Londenscben Correspondent).
(Naclruik verboden).
Indien ik u ditmaal wat wil vertellen
van het verkeer in deze stad, dan beperk
'k mij tot het verkeer van openbare voer
tuigen, zo.oala omnibussen, stadstreinen en
trains. Ook mot die beperking zal het nog
moeilijk zijn om binnen het bestek van
een brief een indruk te .geven van den om
vang cn de organisatie van het vervoer
va.u het publiek in Londen en van de zeer
bijzondere moeilijkheden er aan verbon
den
Er is een voorname omstandigheid, waar
mode men voor een goed begrip van liet
verkeer ter dege rekening moet houden.
De zeven millioeaa mensclien, die „grootór"
Londen bevolken, wonen op enkele uit
zonderingen na op meer of minder gvoó-
tc-n afstand van het centwim van bedrijf
cn arbeid verwijderd. En zoo staan ds
vervoermaatschappijen eiken dag voor de
taak millioenCjQ mensclien 's morgens na«ir
die bedrijf.scent ra to transporteeren en hen
als de avond valt weer naar hun woonoor
den terug te brengen. De City van Lon
don, 's nachts- cn Zondags zoo goed als
leeg, is op een weekdag met millioenen
bevolkt. Hetzelfde geldt doch in mindere
male voor het West End. De Lord Mayor
van- Londen, die zijn ambtswoning binnen
de grenzen van de- City lieeft, heeft dezen
toestand zelf wel eens geteckcnd door de
meening uit te spreken, dat hij d):s Zon
dags dc eenige bewoner van de City is. Do
burgemeester van Westminster, een city
van bet West End, zou dit niet kunnen zeg
gen, ofschoon ook zijn gemeente 's nachts
cn 's Zondags niet aan overbevolking lijdt.
Wie als vreemdeling in deze stad aan
komt en zich in cBo enorme beweging van.
omnibussen 0.11 ondevgrondsdhe treinen be
geeft, moet van diepe bewondering worclen
vervuld over de wijze, was rop men het
vervoer hier aanpakt. Maar de Londenaar
zelf heeft niet veel meer dan afkeuring
over voor de behandeling, welke de „Un
derground'en „Bus" hem geven. En zijn
lot als reiziger is inderdaad niet te be
nijden.
Want naast het feit, dat de treinen en
bussen tweemaal daags millioenen werkers
moeten vervoeren van hun woonplaats naar
hun werkplaats, komt de omstandigheid,
dftt die millioenen tesaam op hetzelfde tjju-
stip van den dag om dat vervoer vragen.
Die tijdstippen heeten hier „rush hours."
En de naam duidt al aan, dat die uren
zich kenmerken door haast, jacht en ge
drang. En de Londenaar, die zijn werk heeft
in de City of het West End, kan die „rush
hours" niet ontwijken. En zoo zit, staat
of hangt lfij eiken dag tweeanaal in over
volle treinen of moet hij 't halfuur in een
queue wachten om een benauwd plekje in
een omnibus machtig te worden, indien
het geluk hem niet mot een plaats „on top
of the bus" dient.
Het vraagstuk, waarvoor de maatschap
pijen, welke voor het openbaar vervoer
zorgen, zich aldus zien gesteld, schijnt al-
feen oplosbaar, indien de organische w<i-
menstelling van Londen een werkcen
trum met een ruimen kring van "voorste
den, welk gebied men met een verzamel
naam wel „Suburdia" noemt, er om lieen
verandering zou ondergaan. Zooals ue
toestand thans is, zijn opstoppingen,
queus en boordevolle voertuigen in cie
„rush hours" niet te vermijden. Er zijn
dan ook al vaak stemmen vernomen, tffie
Vragen om de functies van de City over
een uitgestrekter gebied te verspreiden,
om te beproeven de hoog opgevoerde cen
tralisatie van arbeid van allerlei aard tü
wijzigen in een stelsel van decentralisatie
En ofschoon op den langen duur zeer zé
ker in die richting ©en oplossing van hec
ver voerprobleem zal worden gezocht er
zijn inderdaad al teekenen van dien aan*,
aan te wijzen in den vorm van groote in-
dustrieele stichtingen, waar fabrieken en
werkplaatsen en kantoren grenzen aan of
omgovcn zijn door tuindorpen, waar net
personeel woont met de volledige uit
voering van zulke plannen zijn natuurlijk
generaties gemoeid. En de troost, welken
do huidige generatie er uit kan putten is
erger dan schraal.
Het vraagstuk is onlangs weer urgent
geworden, omdat de maatschappijen bezig
zijn nieuwe faciliteiten te verschaffen. De
maatschappij, welke thans bijna uitslui
tend vroeger uitsluitend de motor
bus-diensten onderhoudt, heeft al zóó ver
bazend veel bussen op de straten, dat het
wel onmogelijk schijnt er nog meer aan toe
te voegen zonder gevaar te loopen ernsti-*
ge congestie in het straatverkeer te ver
oorzaken. Maar de „Underground", voor
zoover het ds diepliggende ondergrondsche
lijnen betreft ook wel „Tube" genoemd,
heeft nog wel gelegenheid althans te be
proeven verbetering aan te brengenen
die gelegenheid wordt ook wel aangegre
pen. De maatregelen bestaan ten cteele in
c3e verlenging der ondergrondsche lijnen
haar districten, waar alleen maar een bus
verbinding of een lokaaldfiensfc" cïer groote
spoorwegen is en ten deele in het wijder
maken van de oudste „tube", om er rui
mere rijtuigen in te kunnen brengsn.
De kansen, dat het verkeer doordeze
r.-aatregelen zal worden verlicht, moeten
gering worclen geacht. De „Underground"
lijdt ernstiger dan eenig ander vervoer
middel aan de vevkeerscongestie. Dat zal
met het verlengen der lijnen niet veel ver
beteren en inderdaad is de kans groot,
dat c?c treinen stadsw&arts en aan stations,
waar men moet overstappen, de menschen-
massaJs*d)ie do, treinen binnendringen, zul
len vergrooten.
De trams en de bussen alleen schijnen
in bet huidige stadium bij machte eenige
verlichting te verschaffen. Maar de bussen
moeten al straten opzoeken, welke voor
rustig wonen waren bestemd. En aange
zien den Engelscbman niets zoo na aan het
hait ligt als ©cn rustig „home", een bezit,
dat liij bereid is met mannenmoed te ver
dedigen en dat ook graag dfoor burger en
autoriteit wordt geëerbiedigd, kan Jnsn uit
dit feit wel concludeer en, dat het aantal
bussen niet veel meer kan worden ver
hoogd. Van de trams hebben dte Londenaars
een ingeboren afkeerzij beschouwen deze
lawaaierige gevaarten als een noodzakelijk
kwaad, dat moet worden geduld. Dat is
niet heel vriendelijk van de Londcnaars,
want alles tesaam genomen dient de tram
het publiek beterook tot veel later uur
dan cle andere vervoermiddelen. En ze
brengen haar passagiers tot de verst ver
wijderde voorsteden, zonder den last van
overstappen, indien men c3e moeite neemt
de juiste tram uit to kiezen.
Maar ook voor cle trams is er niet veel
gelegenheid tot uitbreiding. Dc aanleg is
ciuur en de exploitatie van de tramlijnen
geschiedt met verlies, hetgeen men aan
het uiterlijk dezer snerpende en vuile jug-
gernauten wel kan zien. Bovendien is cike
verkeersweg of straat-, welke een tramlijn
krijgt, bij voorbaat tot verval gedoemd.
Dat wil de openbare mccni ïg zoo. Dit alles
maakt het moeilijk om voor de traan ge
schikte trajecten te vinden.
Wio oude Londenaars spreekt, die zal
van hen vernemen, daV er vóór den oorlog
nauwelijks van opstopping cn ongemakke
lijke drukte in het openbaar vervoer spra
ke was. En zij kunnen niet al te best een
verklaring geven van de gewijzigde omstan
digheden. De vlottende en de werkende
bevolking van de stad moet de laatste tien
jaren ontzaggelijk zijn toogfJhomen. Daai-
bij komt, dat de onrust in cle massa, in dta
oorlogstijd ontstaan, ook thans nog niet is
bezonken. Het verlangen om op de been to
zijn, in het gedrang, onder de mensclien
is aanzienlijk grooter dan voorheen. Do
mentaliteit der massa, zoo als ui© zich ook
na den oorlog ten gevolge van de oneven
wichtigheid in de maatschappij en den
nood der gemeenschap heeft ontwikkeld,
schreeuwt om een verzetje, afwisseling,
beweging en het gezicht van medeslachtof
fers. Het kudde-instinct doet zicli in een
tijd vol zorg en alarm, sterker dan ooit
gelden. En dab is wellicht een verklaring
voor het feit. dat de mensehen van na cfen
oorlog veel meer „on the go" zijn dan cbe
van vóór 1914. En al die o n rast! gen, dte
niet noodzakelijkerwijs in treinen cn bus
sen behoeven te zitten, doen dit toch en
vorhoogen de moeilijkheden, waarvoor do
verkeersorganen zioh zien gesteld.
Ten einde een idee to geven van den om
vang van het vervoer met bussen en trei
nen, moge ik met eenige cijfers besluiten.
De vijf diep liggende ondergroncbeh©
treinen, dc „tubes" dus, welker lengte te
saam genomen ongeveer 61 K.M. bedraagt,
legden cle laatste jaren gezamenlijk en per
jaar ongeveej.* 70 millioen K.M. af. En het
gemiddelde aantal passagiers in die pe
riode per jaar vervoerd bedroeg bijna 300
millioen.
Een der drukste stations van do Under-
groundtreinen is Charing Cross om en
nabij het groote eindstation, waar vroe
ger de boottreinen voor Holland vertrok
ken en aankwamen. Op dit „Unterground"
station passeeren dagelijks gemiddeld
240.000 reizigers de controle.
De motorbussen, waai'van er meer dan
2500 dagelijks de straten berijden. 1 eggen
tesaam per jaar in de jaren na den oor
log ongeveer 180 millioen K.M. af. Er
zijn 105 verschillend© diensten, waarvan
de trajecten geheel Londen en ©en groot
deel van de verste voorsteden en nabije
plaatsen bedienen. ETke bus legt per dag
gemiddeld 200 K.M. af. En zo vervoeren
per jaar bijna duizend millioen passagiers.
Hi ei-bi j wil ik het laten. Later hoop ik
nog wel eens gelegenheid te hebb?n u eeni
ge belangwekkende bijzonderheden over de
organisatie van het openbaar vervoer te
vertellen. Maar met al deze enorme cijfers,
kan niet worden ontkend, dat men t.egen
de eiséhen, welke het publiek mag stellen,
thans niet voldoende is opgewassen.
Londen, 1 Maart 1S23.
BERLUMSCHE BRIEVEN.
"1*1f
IHoe kan do lTuhrcrisis eindi-
b' gen? De meening van Duitsche
i politici cn industrieel en.
(Van onzen Berlijnschen Correspond :-nt).
Naar aanleiding van gesprekken, die ik
dezer dagen te Berlijn met leidende iudus-
tricelc- en politieke persoon! ijk helen ge
voerd heb,zou ik, alles samenvattend, de'
meeningen willen schilderen, die in Duilseh-
lar.d over den teganwoocdigen foesband heer-
schen.
Geer. énkele groep der bevolking loochent
don diepen ernst Van den toestand. Wo
weten, dat zich hier oen nieuw vraagstuk
voordoet, voor welks oplossing zich bergen
van moeilijkheden opstapelen. M;ar wie zijn
vaderland liefheeft, moet zich toch de vraag,
stellen, hce de Rührcrisis eens eindigeie
meet. Want daarover besbaat geen twijfel:
zo kan niefc eeuwig blijven voortbestaan.
Uok wie zich de grootste moéite geeft
geheel objectief te oordeel-en, wie zich ertoe
uvingt, eens alle gevoelens uit te scha
kelen en de gebeurtemssea. alleen met hot
koele verstand te beschouwen, kan van het
optreden der Franschen .en Belgen in bet
Ruhr gebied geen andere opvatting krijgen,
dan dat eea rechtsbreuk gepleegd is, zoo
ais do moderne geschiedenis geen twesde
weet aan te wijzen. Deze opvatting heer;ebt
in Duitschland werkelijk algemeen; er is
geen potiiieke partij en geen enkele per
soonlijkheid, zelfs gein dwarskop of zonder
ling, die- een uitzondering maaKt. Zelfs de
communisten, die zich uit principe van ei
ken gewonen gedachtengang onde rscheiden,
zonderen zich hier eens niet af. Ze leggen
wet is waar den nadruk er op, (lat al de
ellende, die er in de wereld heersclit> van
de kapitalistische maatschappij afkom dij is,
e.i verzekeren, dat ze do Duitsche-kapifca-
listc. evenzeer haten als "do Fransclia en
Belgische, maar er is geen sprake van,
da ze daarom den opntarsch in hét Rubr-
gebied ook maar in denverste verte recht
vaardigen. En aï laten ze het niet aan
pogingen ontbreken om in tag*» stelling met
cle overweldigende massa h rei* laadgenoo-
teu met de vreemde paacltèhebbsrs i.i over
leg to treden, ook dit is slechts te ver
klaren uit heb streven, op deze wqze in-
'vloe-c te verkrijgen. Dat hebben de Fran-
sche militaire autoriteiten dan oek heel
goed ingezien, tengevolge waarvan ze te
genover de verliefde aanzoeken der com
munisten een afwijzende houding an namen
zooals bijl het communistische aanbod
cm de opgeheven politie in Essen te ver
vangen. Allen echter, die niet tot de kleine
ccmmunistische groep behooren, wrjzen elk
optreden af, dat ook maar aanleiding tot
do opmerking ge-ven kon, dat er in Duitsch-
ïand partijen zijn, die iets als een rechts
grond voor de Fransc-he gowel'dpolitiek et-
kennen.
Slechts uit deze overtuiging is de ver
wonderlijke, na bijna twee maanden niefc
verzwakte, veel' eerder versterkte kracht
van den algemeenen, passieven tegenstand
le verklaren. Heb zou verkeerd zjjn, aanj
te nemen, dat deze tegenstand op zuiver
tactische overwegingen berust. Daartoe zou
hei onpolitieke Duifcscha volk heelemaal niet
in staat zqh. Men houdt het voor bewezen,
dat door do Duitsche regeering voorstellen
uitgewerkt en in de eerste dagen van Ja
nuari aan de Parqsche conferentie voor
gelegd werden, 'die heel goal een bruikbare
basis voor onderhandelingen hadden kun
nen vormen. Men twijfelt niet meer eraan,
dat bet den Franschen, die de Belgen op
sleeptouw genomen "hebben, zuiver en 'dh-
Ieen om het staatkundige doel van een
uitbreiding der eigen macht en een yern'e-
tiging van den Duitechen welvaart, en voor
zoover daar nog iets van over was, vait
do Duitsche arbeidskracht en van het Duit
sche rijde te doen jsf.
Het moet voor de leidende Franscke krin
gen de grootste teleurstelling geweest zijn,
toen ze steeds duidelijker inzagen, dat de
arbeiders in bet Buhrgebled niet de mce-
ning toegedaan zijn, dat de halsstarrige
houding der Duitsche groob-industriëelen
met betrekking tot de kerstelquaestie da
oorzaak geweest is van allo ellende. Op
het oogenblik is de toestand in Rijnland en
Westphalen juist zóó, dat de arbeiders in
li nu verbittering, moeilijker te beteugelen
en van onbezonnenheden te weerhouden zijn
dan de ondernemers. Dezelfde massa's, die
Ttcg voor acht weken de Internationale en
de arbeiders-MarselIIe zongen, keffen nu
in de ^Vest-Duitsche provincies „Deatseh-
land, Deukschland über alles" of de „Wacht
am Iihein" aan. Ja, er spreekt grimmige
humor uit het feit, dat ze zoo pi en dan
zelfs het oude „Heil dir im Siegeskranz"
laten hooren, terwijl men toch ia arbeiders
kringen werkelijk niets meer van de kelzir-
ItJüve monarchie weten wil. Zij, die dezer
dagen uit het bezette gebied teruggeko-
mer zijn, verklaren, dat de menschea het
liefst met de b'oote vuisten op de Franscke
en Belgische tanks zouden willen losgaan,
wat goddank, door de uitstekende discipline
en zo.fbeheersching der mazsa nie; geschiedt.
Deze tegenstano der arbeiders is de oor
zaak geweest, dat de vreemde heerschers
tot. nu toe geen enkel1 practisch doelpunt
bereikt hebben. Of men moet het voeren,
van een schrikbewind tegenover een yreed-
zomei arbeidzame bevolking en de vc>roor-
c'eeling van één der grootste industriege
bieden der aarde tot onprcductiviteit als
zoodanig willen beschouwen. Hierin berust
het groot-e gevaar van den heelen toestand:
dat een streek, die de rijkste schatten der
aarde in haar schoot bergt, schatten, die
opgedolven werden door een samenstel vaq
technische en menscheiijke machineriesu, dio
zijns gelijken niet had, na onproductief ge
maakt is en steeds meer onproductief ge
maakt wordt. Dit is echter ook een pc gen-
blik, waarop liet ons, Duitschers, duide
lijk wordt: er moet een uitweg uit dit
labyrinth gevonden worden. Hierbij heeft
do geheale wereld belang. Het economises
levei van de beschaafde menschheid zal
een zware, nooit fco herstellen, schade lij
den, als deze met onnoemelijke vlijt bewerkte
industriegrend bij voortduring onvruchtbaar
blijft, als een zoo belangrijk lid uit den
keting van 's wereld instellingen weg
kwijnt en cDruirdoor in zijn natuurlijken
groei beDadeeldi worelfc.
Er moet een mogelijkheid gevonden wor
den, die een einde markt aan cSezcn moord-
dadigen toestand.
Daarop hoopt of rekent in elk geval in
Duitscliland geen mcnsch, dat van buitenaf
een stem zal klinken, die Frankrijk zou
kunnen doen ontwaken uit zijn hnperialis-
t-isebo roes.. Als er optimisten geweest zijn,
dba een interventie voor mogelijk hielden,
cian zijn dezen reeds lang van hun waan ge
nezen. We hooren. wel de woorden van af
keuring, die hier en daar in de wereiu
daarbuiten over cÏ3 Fronsch-Belgische expo
oitic vallen, maar wc zien steeds duidelij
ker in, dat achter die wöorden óf geen wil
óf geen macht staat. De Duitsche politici
zijn bet daarover eens, dat „hulp" van het
buitenland niet te verwachten is, dat geen
„wonder" geschieden zal, <lat het gestran
de schip weer vlot maakt.
Wat moet er dan gebeuren? Niemand in
Duitscliland denkt natuurlijk aan een ge
welddadig verzet, zelfs niet aan de *verro
mogelijkheid van een positieve afweer. Het
valt natuurlijk niet te ontkennen, dat on
der normale omstandigheden een groot volk
door dergelijke voortdurende vernederingen
er toe geprikkeld moest woiden, near oc
wapens te grijpen. Maar we leven niet On
der normale omstandigheden. Ook de meeefc
verwoede Duitsch-Nationalisten zijn ver
standig genoeg te begrijpen, dat in de eer
ste tientallen jaren Duitschland E:ëh zelfs
niet de gedachte aan een militaire herle
ving veroorloven kan. Dar weet iedereen
hier en ieder is ook overtuigd, dat mei! het
in Frankrijk eveneens weet, cn dat, als
daar uiting gegeven wordt aan „bezorgd-
hek!" of zelfs „vrees", dit in hoofdzaak
huichelarij en kwaadwilB^heid is. Maar
W is beslist niet. alleen de weerloo 7
en ongewapendheid, die de waanzmnigheïd
van een gewelddadig verzet onmogelijk ma
ken, ja zelfs belachelijk doen schijnen. Zelfs
als dit niet het geval was, zou het Duit
sche volk een nieuwep oorlog niet willen
cn niet dulden. De eenheid van stemming
zou dadelijk vèrstoordl worden, als derge
lijke plannen ook maar in de verste verte
zouden opdoemen. We willen onder geen
omstandigheden nieuwen strijd, nieuw
bloedvergieten, nieuwe verwoesting, nieu
we o-ovlogscliencüo. We willen arbeiden en
vreedzame menschen zijn.
Maar -wat most, luidt dc vraag nog
maals, wat kan er gebeuren?
Er blijft inderdaad niets anders óver, dan
te hopen, dat ook in Frankrijk en Beïgic
■c?8 mecning langzame; hand veld wint, dat
men een zoo reusachtig arbeidsgebied uict
onproductief kan laten omkomen. Als de
politiek, die "iets dan nationaal machtevci
toon op het oog heef;, geen invloed meer
zal hebben, kan slechts de erkentenis van
de economische krachten hier cn gincb, uat
daardoor het onheil der volkeren en
Europeesche volkerengemeenschap vergroot
en bezegeld wordt, redding breng:n. S'erhts
wanneer de Franschc industriemachfccn, zoo
wel ondernemers als arbeiders, toL dit na
zicht komen, wanneer zc zich sterk genovr,
voeden, de vernietigende machtspolitiek
met succes te bestrijden, en zoo met de kar.*
op een werkelijk practischcn uitslag met
de daarvoor in aanmerking komenëri klin
gen in Duitschland onderhandelingen aan
te knoopen, zou er hoop zijn op uitkomst.
Tot zoolang kan Duitschland echter geen
andere methode toepassen, dan die van het
stomme, lijdelijke verzet. Men beschouwt
dit systeem in het buitenland misschien al
gemeen als onoverlegd, doelloos, uit den
wanhoop geboren. Men denkt: de Duitsche
regcering moest toch met voorstellein ko
men hij de Herstelcommissic of bij de Fran-
srtio regeering. Maar ze kan dit niet doen.
Niet alleen omdat haar eergevoel dat
verbiedt, hoewel dat zeker ook nog wel een
woordjo mee to spreken heeft in het be^
staan van een volk, evengoed als in het
leven van den enkeling, maar vooral op
gronden van practfseh overleg, waarbij blij
ken zou, dat een dergelijke stap van dé
Duitsche regeering op het oogenblik de
grootste onrust in het land veroorzaken
zou 3 En tenslotte ook om deze reden, dat
dn Duitsche regeering, die buiten de zone
<3er ellende staat, onmogelijk de sombere
vastberadenheid der Ruhrbcvolking zelf kan
verbreken. Deze echter, de Ituhibevolking,
laat icderen dag duidelijker merken, dat
ze niet van plan is, één stap van den weg
van het lijdelijk verzet af te wijken. Wan
neer dus de Duitsche regeering na het vree
selijko onrecht, dat het land aangedaan is,
zich niet door het gevoel van onmacht er
toe bewegen laat, onder het Caudijnsche
juk te buigen, dan is daarvan niet alleen
gemotiveerde trots, of een handelwijze zon
der vooraf vastgesteld plan, de oorzaak,
maar ligt daaraan een weloverwogen plan.
ten grondslag.
Zo kan niet anders doen, dan wat de
Rulirbevolking zelf doet: den tegenstander
bewijzen, dat zijn optreden een bloeiend
industrieland onproductief maakt en aJleen.
vernietiging met zich brengt. Daarom raoec
cle tegenstand in tact gehouden worden,
al schijnt het menigen buitenstaander, al®,
zou dat niet verstandig zijn hij moet in
tact gehouden worden, totdat men ook aan.
de andere zijde de waarheid erkent, die er
in opgesloten ligt. Dan eerst kan er een
oplossing in de ïtuhrcrisis gevonden wor-»
den.
Wanneer dit het geval zal zijn? Dat 13
door cSe onberekenbaarheid der mensche-»
lijke natuur niet te zeggen. "Duitschland is
ochter vast besloten, dJen bitteren weg ten
einde to gaan. Er blijft Duitschland geen
andere keus over. Mocht zich daarginds
ook slechts de geringste neiging tot eerlijk
onderhandelen openbaren, dan zal het iede-»
ren dag daai'fo© bereid zijn. Zouden de ar-»
beidende krachten in Frankrijk werkelijk
den Duitschers de hand willen reiken om
met hen tesamen de sporen van den oorlog
voor goed uit te wisschen en in gemeen-
sch appel ijken arbeid weer gelukkig te wor
den, dan zou iedereen in Duitschland hei^
als een misdaad beschouwen, indien we
niet openlijk tot onderhandelingen oveTj
gingen. Maar tot zoolang moeten we wachj
ten en onzen stommen s tri id met onbuïg-»
zame halstarrigheid volhouden.
Dat is dc meening van alle nolitici en ïrï'
dlnstrioolc practici in Duitschland.
Dr. MAX OSBORN.
«STEMLETTEREN, i
Kei Lcidsch Trio.
Het LcicUch Studenten Trio (P. H. M Ho©-»
genbergh, T. cn "W. Locker de Biuyne) zal moo
sa an op een concertreis door Tsjech o-Slowakijfl
Pd en, do BaJlische landen, Skandinrrric, ion:
behoeve van lie-t European Student Relief.
nieuNve uitgaven
Badseizoen 1923.
Lijst van hotels, pensions, g^meublb
kamers en to huur staande villa's eni
huizen in do badplaats Noord wijk.
Zooals telken jare, is thans weder verr
schenen bovengenoemde lijst van Hotels,
Pensions €taz. voor het Badseizoen 1923,
uitgegeven dcor de Vereeniging Vreemde
lingenverkeer in overleg met de Vereeni-
ging Zeefcod.
Leze lijsty thans 56 pagina's dik, is zeeü
zeker eren uitmunfcende vraagbaak voor iedei
die zich voorstelt korter i>ï langer tijd ia
Noordwijk te vertoeven. Behalve de lijst
van Hotels, Pensions, Villa's, Kamers, Hui
zes en Appartementen,y bevafc het boelya
ecu korte beschrijving van de Badplaats*
in het Nederlandsch, Duifcsch, Fransch enl.
Engelseh, benevens verschillende wetens^-
waardigheden. Het is geïllu fcreerd met kiek
jes uit de BadpT^is en d? Bloembollen?
velden. Alles hoogst practisch.
Ten overvloede is aan de lijst toegevoegd!
een alphabet!sclie' lïrifc van straten, inet all®
in élko straat zich bevindende Pensions enz.
ecz. Een zeer gema' ke 0 n iag voor
hea, die aldaar een verblijf zoeken.
Do zoogenaamd-3 Kam-r1 ijst is wel eexï
thermomefcfi* van de vlucht, dié deze Bad
plaats in. den loop der j-pn g n heeft.
Do or t®Me 3 nagina's.
Van de Kv%"-eekschool voor de Zeevaart té
Amsterdam ontvingen wijhet programma
van het onderwijs. Behalve dit cn een lijst
van leeraren wordt geschreven over het ont
staan en liet doel der school, enz. Het goed
uitgevoerd programma is mét genige photo's
verlucht.
Commissaris-correspondent voor Leiden is
de heer G. Gerlings.
SCHEEPSTITDINGEN.
KON. NED. STB. MIJ.
ARIADNE 16/3 v. Amsterdam n. Rolierdank
BERENICE 16/3 v. Amsterdam n. Rotterdam.
BACCHUS 16/3 v. Lissabon tc St Ubes.
EUTERPE 16/3 v. Amst. n. Bordeaux
HECTOR pass. 1653 St. Catherine's Point
MERCURIUS 15/3 v. Savona'n. Livonio.
NERO 16/3 v. Amst. n. Gothenburg.
NEREUS 46/3 v. Amsterdam n. Kopcnlvaged#
TELLUS 16/3 v. Amst. te LLssabon.
ZEUS 16/3 v. Amst to Lissabon.
KON. WEST-IND. MAILD.
BREDA 16/3 Chili.
GERES pass. 16*3 Dan gei; es s.
DEUCALION thuisr. 16/3 40 mijl van North
For eland.
PRINS DER NEDERLANDEN uitr. 15/3 te
Madera. 9
VAN RENSSELAER 16/3 r. Amst. 11. West-
In dië.
H0LLAND-AMER1KA LIJN-
EDAM J5/3 v. Tampico.
KTNUERUIJK 14/3 te Panama,
ROTTERDAM 11/ü» Piraeus te Konriaar
tinoped.
