De Priis uit hetSprookje
No. 19329.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 10 Maart.
Derde Blad. Anno 1923.
TWEEDE KAMER.
UIT ONZE STAATSMACHINE.
FEUILLETON
jfg BUITENL. WEEKOVERZICHT.
Over 't geheel genomen hebben we oen
faeekpeviode te bezien, die alleen aanlei
ding kan geven tob negatieve beschouwin
gen en daarom schijnbaar even goed had
kunnen worden gemist. Verder gekomen
tob oplossing der groote vraagstukken is
men niemendal, nocib in 't Westen, noch in
't Oosten. De overwonnene van het Westen
zal echter wel met groote jalouzie den blik
richten naai' zijn vroegeren bondgenoot,
den overwonnene van het Oosten, die wei
nig minder dan overwinnaar is geworden.
Daar zijn de rol1 en feitelijk omgekeerd.
Aan den vrede van Sèvres denkt niemand
meer. Dat vredes-dictaat is voor goed dood
tCn begraven, 't is nu de gedicteerde, die zijn
©ischen stelfc en, naar het zich laat aan
zien, deze wel zal zien ingewilligd, in hoofd
zaak.
Het maandelange werk van Lausanne is
grootendeels voor niet gedaan, daar do
Nationale Vergadering te Angora het al
daar in Zwitserland in elkaar gezet vre
desverdrag heeft verworpen. Toch conclu-
déere men daar nu niet direct uit. dat de
extremisten de overwinning hebben be
haald. Niets is minder waar, want dan zou
de- regcering, cn dus die Turkscho delegatie
stilzwijgend inbegrepen, geen motie van
vertrouwen hebben gekregen. Het verdrag
is eenvoudig geweigerd omdat met ze
kerheid vièl te voorspellen, dat nog wel
wat meer te krijgen was. Hoewel, dat zal
moeten blijken uit het venoop der nieuwe
besprekingen, die eerlang op nader te be
palen plaats zullen moeten aanvangen als
voortzetting van die van Lausanne, cn
waartoe Engeland en Frankrijk zich reeds
zoo half en half bereid verklaarden. De her
rezen „zieke man" voelt maar al te goed,
-*"dat geen der geallieerden ccn oorlog wil
-en kan, daar ze alle zondter uitzondering
kampen tegen te veel binnenlandsche kwes
Hes, verstrikt zitten in het groote Westcr-
'Roho vraagstuk dat cler schadevergoe
ding cte. en zwaar gebukt gaan onder
©chier hopelooze financiën, den nervus re-
rum omnium maar zeker van een oorlog-
Wederom zal men gaan pingelen volgens
Oosterscho wijze en hoponlijk dan tot een
goed resultaat komen, dat vooreerst den
vrede in liet Oosten bevestigt. Met opzet
zeggen wc vooreerst, daar ook in dat Oos
ten nog kwesties sluimeren, die bij tijd en
.wijle zullen wakker worden en nieuwe
moeilijkheden zullen kvPren. Turkije zege
viert
Zoover heeft Duitschland het nog lang
Xiiet gebracht c-n zal het het voorloopig wel
niet brengen ook. Frankrijk denkt or nog
ffiict aan zijn greep in het Roergebied los
to laten. - integendeel, 6lovigt Marianne
doze nog telkens door uitbreiding der be
zetting cn door verscherping van allerlei
.maatregelen op economisch gebied. Aan
jden anderen kant denkt Duitschland nog
niofc aap opgeven en verscherpt het nog
telkens het lijdelijk verzet. Zoo houden
beide worstelaars elkaar in al knellender
omarming cn naderen den afgrond des ver-
derfs. En helaas is de stem van het overige
Europa, dat beide kampenden als last mee
dragen, nog te zwak dat in dc hitte van
!dcn strijd deze waarschuwend wordt ge
hoord Met groote belangstelling is tege
moet gezien, wat rijkskanselier Cuno in den
Rijksdag zou verklaren, maar in algem.ee-
3ien zin is dit.een teleurstelling geworden,
daar door zijn rede de oplossing niet na
der is gebracht. Het doel, van Duitsehe
zijde de zaak bekeken, schijnt echter be
reikt, nJ. versterking der eenheid van het
front togen Frankrijk. Voor binncnlandsch
- gebruik blijkbaar geheel bestemd, heeft de
rede succes gehad, zooals bleek uit het de
bat, dat daarop is gevolgd. Principieel
«tonden immers alleen do communisten te
genover de regeering. De eenige wanklanlc
•kwam echter van de zijde der Duitsch-na-
iionalen, de partij, die uit den oorlog m
'den na-o'orlog nöoit iets leert. Deze natio
nalisten van het ancien regime wilden de
afbreking der diplomatieke betrekkingen,
wat volgens oude stelregels cn is dat
niet goheel in hun lijn? vanzelf naar
'den openlijken oorlog leidt. En zou Duitscli
land thans Frankrijk grooter dienst kunnen
bewijzen, waar daar stemmen opgaan, die
niet meer cn niet minder willen dan het
verdrag van Versailles „aanvullen" in den
geest als Clemenceau en Foch eerst voor
stonden, maar waarin zij tenslotte moesten
wijken: de Rijn maken tot de grens? Poin
caré durft dat nu niet aan, maar als
Duitschland eens officieel den ooriog maak
te, die er thans alleen formeel slechts is?
Welk een prachfc-gelegenheid't Zou dan
zeer de vraag zijn, of ook Engeland wel die
aanvulling zou kunnen tegenhouden, gelet
op het feit, hoe wankel daar de regeering
staat en in welk dilemma zij verkeert.
Do Duitsehe xogeering is verstandiger.
Zij denkt niet aan oorlog cn militair ge
weld. Al haar kracht concentreert rich op
het lijdelijk verzet, waarop zij bouwt. Ge
weld is praotisch ook uitgeslotenStrese
man van do Duitsehe Volkspartij zei heb
zoo juist: wanneer ons vechten mogelijk
was, dan was de oorlog zeker, gelijk voor
ieder land, dat zich behandelt riet ais
Duitsohland in het Roergebied l 't Is ech
ter onmogelijk
Edoch, dit lijdelijk verzot benadeelt de
strijders in niet mindere mate dan een
oorlog zou' doen. Beide partijen absorbce-
ren dte krachten, welke zij beide even hard
xuxMÜg hebben. En dit staat vasthoe lan
ger do strijd duurt, des te minder profijt
zal do overwinnaar cr van hebben, spe
ciaal, wanneer dat Frankrijk mocht zijn.
Cuno heeft- blijkbaar de laatste Duitsehe
voorstellen die nog altijd een geheim zijn,
ni-et aan de openbaarheid willen prijs
geven, omdat zij al niet meer voor verwe
zenlijking vatbaar zijn na dc Roeractie.
Dat die voorstellen niet zoo slecht zijn ge
weest kan men afleiden uit het frit, dat
Frankrijk zè niet publiceert, uitroepende
ziet, hoe weinig werd geboden, 't Zou een
pracht-troef zijn in de Franseho inwendige
actie. Daarvan is Marianne toch evenmin
vrij. Baten leverde de actie immers niet
óp, wel nadeelcn, dus moet do publieke
opinie worden gesteund tegen defaitisme.
Of het in den grond der zaak ook oor
log is!
Hoe de strijd zal eindigen, ligt nog ge
heel in den schoot- der goden. Eenige aan
wijzing ontbreekt ten eenenmale. Cuno'-s
redio leverde in dit opzicht ook geen enkel
houvast. Voorstellen heeft Duitschland
niet to doem; wel wgI het ten allen tijde
naar voorstellen luisteren maar slechts als
„gelijkgerechtigde". Wederom onmogelijk
te vervullen bepalingen onderteekenen zal
het niet doen. Is hierin eenig perspectief?
Wij kunnnn het niet ontdekken, zelfs niet
al schijnt die Duitsehe industrie bereid
wat tot dusver steeds zorgvuldig werd ver
meden to zeggen mee te werken aan z.g.
wel vervulbare sohikkingen en daarvooT
garant to staan.
Tegenvaller is voor geheel Europa dc
huidige zwakte van Engeland, waarop wij
reeds zinspeelden en welke voor Poinoaré
een soort winst beteekent. Grif zij erkend,
da-t John Bull in een vreemdsoortige posi
tie is gedrongen, want een oorlog is wel
uitgesloten logen den vroegeren medestrij
der, doch een soort drang zou van die
zijde toch wel rijn te oefenen, vooral als
hij Amerika achter zich wist zoo Bonar
La-w sterk stond. Niets is evonwel minder
waar, dat hebben drie achtereen volgende
nederlagen bij tussckentijdscho verkiezin
gen in vaafre conservatieve districten be
wezen. En al beèrusten die nederlagen ook
vrijwel op binnenlandbohe politiek, n.l. het
plan der regeering de huren vrij te geven,-
ook op buitenlandse!» terrein doen zij
zidh gevoelen, en Verzwakken Engeland's
prestige.
Eenig perspectief bracht de afgeloopen
week dus niet
(Zitting van gisteren.)
Regeling van werkzaamheden.
m
De VOORZITTER stelt voor aan dc agenda
loo lc voegen oenigo ontworpen, w.o. Begroo
ting P. T. T., ontwerp lot wijziging dor Regi
stratierechten en het onlworp-'Duys Ier zake
wijziging der Ouderdomswet.
Conform bestalen.
Jachtwet.
Voortgegaan wordt mot de wijziging der
J achtwet.
Art. 1.
De heer BRAAT (Platt.p.) licht toe een aincn-
1 om ent om Ic doen vervallen de bepaling, dat
dc Kroon voor bepaalde gedeelten van het Rijk
kan afwijken van de bepaling omtrent hetgeen
onder „wild." wordt verstaan.
De heer DUYMAER VAN TWIST (A.-R.)
wenscht dezelfde hepaling te doen luiden, dat
de afwijking slechts kan plaats li ebben na ad
vies van dc Commissie voor.de wildschade ta
hebben ingewonnen.
Do beer VAN RAPPARD (V.-B.) verdedigt
een amendement dat de strekking heeft den
fazant le beschormcn-em déze onder het kleine
wild te rangschikken.-
De lieer SASSE VAN IJSSELT (R.-K geeft
de voorkeur aan het amendement-D uymaor, in
dien dit de fazanten fcitschakcÜ.
Do heer DUYMAER VAN TWIST (A.-R.)
wonsc-hte wel den wihlen. gans onder bet scha
delijk gedierte te brongen. Hij vraagt don Mi
nister dit te overwegen.
Do heer WEITKAMP (C.-H.) zal vóór het
amendeniCDl-Duymacr stemmen, en tegen hot
amendement-van Rappard, omdat hij de fazan
ten schadelijk acht.
Do hoor DECKERS (R.-K„ diont een sub
amendement in op het amendcment-Duymacr,
zoodat dc fa-santen er huiten vallen, maar de
wilde zwijnen cn de konijnen niet onder de uit
zonderingen komen.
De Minister van Rirnienla-ndsclio Zaken, dc
heer RUYS DE BEERENBROUQK, betoogt,
dat de gestelde uitzondering, ter booordceling
van dc Kroon, dc wet soepeler maakt. Volgons
dc deskundigen k a n dc fazant schadelijk wor
den en dus moet dc gelegenheid blijven, dal dit
dier onder hot schadelijk gedierte wordt ge
rangschikt.
Hetv amendement-van Rappard heeft alleen
bctcckenis voor het Departement van Biiuien-
landsche Zaken, omdat dit zijn bevoegdheid
daaraan zou ontlconen. Voor do wet heeft het
dus geen boteckccis.
Het amoaidemonl-Deckers kan spr. niet aan
vaarden.
Do heer DECKERS (R.-K.) trekt zijn amen
dement in.
Dc MINISTER wil wel overnemen dc uit
zondering voor wilde zwijnen en konijnen. Di-o
zijn dus to allen tijdo schadelijk gedierte en do
Regcering kan -daaraan niets veranderen.
Do hcor BRAAT (PI. P.) trekt zijn amende
ment in.
Het amendement-Kolkman wordt verworpen
met 49 tegen 19 stemmen.
Het amendemcnt-Duymaer van Twist wordt
verworpen met 36 togen 31 stemmen.
De heer DECKERS (R.-K.) verdedigt oen
amendement om het begrip ..grondgebruiker'
iets te wijzigen en juridisch juister vast* ta
eft Hen.
Op voorstel van den Voorzitter wordt Uil
artikel aangehouden.
Art. 3a.
Do heer SASSE VAN LJSSELT (R-K.) ver
dedigt een nieuw artikel, dat het jachtrechi wil
laten aan don grondeigenaar maai* dat een
paebt-voorkeur van dit recht lockout aan den
gron dgebruikcr.
De hcor IIIEMSTRA (S.-D.) ziet in dit punt
het belangrijkste van het ontwerp. Het gaat or
nu om wie liet jacht recht zal hebben dc jagcr-
grondcigenaar of de landbouwer, dio zija eco
nomische belangen verdedigen wil. Het voor
keursrecht, dat de grondgebruiker krijgt, acht
hij van weinig betcókeuis. Hel gaat hier om do
tegenstelling, dio ook straks gold jager of boer
wie zal eigenaar van het recht zijn
De heer OUD (V.-D.) meent, dat praoiisdh
het amendeanonf hetzelfde is als het regcorings-
ontwerp. In dit laatste blijven voorwaarden bij
de .pacht mogelijk, als is het dan niet in het
paehtoemtraet. In het ontwerp dor Regcering
blijft overdracht van het jaohlrcoht mogelijk cn
dus is de gelegenheid gelaten, dat dc eigenaar
hot niet op dc een of andere wijze voorbe
houdt.
De MINISTER meent, dal de heer Oud za
kelijk het punt in kwestie heeft uiteengezet.
-Spr. schetst don toesland. gelijk die tot nu
toe bestaat. Hel amendement laat dien toestand,
zooals die is. Maar hot regocringsontwc-rp doet
dit ook. Of nu de eigenaar zich het jachirceht
kan voorbehouden of wel den gebruiker hot
jachlredbt kan afstaan, dat is hetzelfde. Het
amendement geeft een duidelijker beeld van de
situatieop zakelijke gronden is het daarom.
beter dan het regeeringsontwerp. Practisch is
het hetzelfde.
De hoer DRESSELHÜYS (V.-B.) acht hel
amendement juridisch beter dan het regeerings-
ontwerp en practisch hetzelfde. Het laatste lid
omtrent de voorkeur acht hij van geen betee-
kenis en dat kan z. i. wel vervallen.
Dc lieer VAN SGHAIK (R.-K) meent, dat
de oplosstag alleen zal kunnen zijn, dat het
jaohtrecht los wordt van het eigendomsrecht
en eon puhliek reclit wordt. Spr. acht het amen
dement heter dan het ontwerp, omdat in dit
laatste hert jaohtrocht in de lucht komt to han
gen, waarneer dc willekeurige gebruiker dit
krijgt.
Do heer TROELSTRA (S.-D.) acht do regec-
ringsrogoling steliig beter. Het gaat hier niet
om eigendomsrecht, maar om een kwestie van
huur cn verhuur. Practisch slaat spr. de kwes
tie niet hoog aan, maar hij acht het Yan belang,
dat het theoretisch standpunt in de wet wordt
aangegevcp.
De heer OUD (V.-D.) stelt een sub-amende
ment voor, dal te allen tijde het jacht rookt in
oersle instantie aan den pachter geeft. Het voor
behoud verdwijnt dais.
Do beer DE BOER (Pla'f. Partij) acht hel
practisch wel van belang wat er in de wet
staat. Hij geeft aan het regceringsoirtwerp de
voorkeur, omdat de gebruiker bet recht prac
tisch moet bezitten.
De heer RUTTEN (R.-K.) geeft ook do voor
keur aan het ontwerp.
De vergadering wordt verdaagd let Dinsdag
één uur.
Invoerverbod en schoenwerk.
(Nadruk verboden).
Er zijn weinig onderwerpen, die in den
laatstee tijd zoo van zich lisbb n do .n stro
ken als de druk, waaronder onze nijver
heid gebukt gaat, en de middelen, die do-
zon druk naar sommigrr meaning zou do.
opheffen. Wij habben eanige weken gele
den het voorstel-Flëskens behandeld, iirrS
nan de Regearing hot reoht wilde toeken
nen, om, naar bewind van zaken, lijdelijk
een invoerverbod te leggen op zekere ar
tikelen bg wijze van boschermenden maat
regel voor con o£ andere industrie, maar
tegelijk ook aan de Regeering de bevoegd
heid te verleenen, om voor bepaalde per
sonen dit invoerverbod buiten werking te
stellen en dus wear een beperkt consenten
stelsel in te vosten, waaraan voor velen
van onze landgenooten Zulke onaangename
herinneringen verbonden zijn.
Het Vuorlcopig Verslag over dat ont
werp was zear ongunstig en de voorstellers
hebben zelf ingezien, dut liet maar beter
was, dat de Regearing zich de zaak aantr'k.
Het vraagstuk gat tevens aanleiding tot
een gedachlenwisseiing vóór en tegen het
vihhaDdeistelsel.
Konder dat stelsel hier te willen verde
digen oü aan te vallen, zij liet ons toch
vergund uil het rijkvooiziene arsenaal van
jttnvals- on verdedigingswapenen het con
ea ander te voorschjjv te brengen, zcoiis
iarideren dan w(j er mee optraden.
Mr. Child, de Amcrikaansclie gjzint op
de conferentie te Lausaobe, meent, dat',
wanneer alle volken de politiek van „da
open dom" aanvaardden, zij in tegenstel
ling tot! de politiek, die naar temitoriala
on andere voorrechten streef-, em mach
tige vredcsfactou zou zjjn, een grondslag
voor een grootero rechtvaardigheid in do
internationale betrekkingen, en de grondslag
voor een krachtige ec.-ncmische ontwikke
ling der verschillende lauden.
Lijnrecht daartegenover staat ccn vergade
ring van vertegenwoordigers der wollenstol-
fen-, schoenwerk-, leder-, slgiareiv- en tex
tielnijverheid, die te Tilburg vóór .eenige
■weken plaats had cn waar de talrijke opgr-
koircnen aandrongen op wettelijke maatre
gelen, om de bestaansmogelijkheid van de
'Nooid-Brabantsche nijverheid t; beschermen,
dio gebukt gaat onder da wanverhouding
der loonea cn verdere arbeidsvoorwaarde.'»
en algemeene onkosten tusschen Nederland
en do landen mot sterk gedaalde valuta;
de. vergadering sprak het uit, dat zelfs bij
lager loon en verlengden prbeidstijd de con
currentie met het buitenland nog onmoge
lijk zon bi ij ken.
Het C.-H. dagblad „De Nederlander" kent
aan bescherming drieërlei gevaar toe: ver»
slapping van de energie; omzetting van geld»
macht in regeermacht en verbreeding vatt
de wrijvingsvlakken tusschen de volken. Maar
de drang tot bescherming neemt toe, hu
de confectie, de schoenen, het glas, hett
aardewerk en do sigaren het te kwaad krij
gen. Er staan, zegt het blad, vier wegea
open. geldelijke bijslag voor de nijverheid;
eaport-premie; verhoogd invoerrecht en tij
delijk invoerverbod. De beide eersten kos
ten gehl en dus zal de Minister er tegeni
hebben; het verhoogde invoerrecht geefd
strijd, dus blijft het invoerverbod over; ech
ter is het blad tegen het voorstel-Fleskens^
omdat het aan tie Regiering te veel macht]
geeft cn het gehate consentenstelsel erdoor
wordt ingevoerd. Maar het blad geeft toe,
dat do invoer ontzaglijk is toegenomen. Int
1913 werden in ons land voor 1.650.000
schoenen ingevoerd; in 1921 voor 10 mil-
lioon gulden en in 1922 voor 14 millioeit
gulden.
De redactie van „Nelerlandsch Fabri
kaat" wijst) op de toeneming van don in
voer en geeft voor enkele artikelen bet)
verschil tusschen 1920 en 1922 in dtii-
zender kilo's: schoenen 1334 en 3277; hou
ten meubelen 7083 en 21628; gebreid em
tricot-goed 1421 on 3463; onder kleeding;
634 en 1234; dameshoeden 104 en 283;
bovenkleding voor vrouwen en kinderen,
658 on 974; borstelwerk 473 en 1002;
sigaren 251 eer 1461. Het hier bedoelde
blad wijst herhaaldelijk op het nadeel voor
onzo nijverheid cn de daarmee samenhan
gende werkloosheid, wanneer te veel ge
bruik wordt gemaakt van buitenlaadscha
artikelen.
„Het Vrije Ruilverkeer" geeft toe, dat
een invoerverbod vermindering van werk-
kosheid ten gevolge kan hebben, maar met
den mvosr zj! oolc do uityoar verminderen,
omdat liet buitenland zich wreekt; en doai
zeilen weer anderen werkloos werden, èH
iit de getroffen industrieën an in handels
verkeer en transportbedrijf. Het is nu moert
do Mtag of do vermindering van xerk-
loosbeid door bescherming grooter is dani
de vermeerdering deur kleineren uitvnMti
Or,s land leaft van uitvoer. En bescher
ming vah zekere industrieën betockant prirj;-
vethooging vooral voor den middenstand eni
de arbeiders. De redactie wijst er boven
dien op, dat hot moeilijk is een defmitict
te g6ven van „afgewerkt! product"; waf!
voor den eon afgewerkt product is, is vooa
den ander lialf-fnbrikaat of zelfs grondstof.
De zeer bekende heer 7. G. Schüvmaniï
aclit het bezwaar van prijsstijging van het
artikel door invoeiverbol niet erj', c-mdaS
er toch altijd werkloosheidSYermindering ont
staat (zie o.-hter boven!). Er moet, volgons
hem, iets gedaan worden en dan is invoer
verbod nog het minst schadelijke, 't Is waar,
dat door zulk een verbod maar enkelen!
geholpen worden, maar alles hangt samett
en dc hulp van dai een komt ook derj
ander ton goede. Bovendien kan zoo'n in
voerverbod «en tijdelijke maatregel zijn. 1
Daarentegen zegt- Mr. Smis3aort, dat d*
Rc-gesring het algemeen belang moet Be
hartigen cn dus wel moet Wikken eh wegaaj.
Te ver! wordt in zulke gevallen alles be
zien van het standpunt van den benardent
Industrieel, zonder m8t dat van de overigen!
rekening te houden. De overheid beiioclö
niet door dik ea dun te gaan ten behoevel
van één categorie, die geen recht beefü
om bij uitsluiting van anderen gtholpen t«
werden. Iedereen beschermen gaat niet eui
bescherming !ïs dus gunstbetoon.
„De Standaard" acht hot probleem zeeü
moeilijk. Het blad is van rpeeniug, dat. hefi
levenspeil van ons volk te hoog is en daar
door concurrence moziiijkhrden ont taan, dia
weer ten gevolge hebben, dat wij van ah
markt verdreven worden. Maar daartegen
over mag de vraag gedaan worden, of dnai
maar gezonde industrieën aan .den 'onder
gang mogen worden prijsgegeven. Tijdelijk»
hulp in den vorm van een beperkt invoer
verbod zou wellicht uitkomst kunnen geven.
Ten slotte vermelden wjj een ongenoemde;
(ons ontging de naam!), die zegt, dat de(
concurrentie alleen kan worden volgehou
den. als de productie goedkcoper werdt/j
er. dat kan alleen floor verlaging van looi*
en verlenging van <jen arbeidsduur. Huig
aan één categorie helpt niet, want zoodra
er een geholpen wordt, schreeuwen alia
anderen, i'as zijn de sigarenfabrikanten _ge-
Roman van G. HARDWIG.
47)
Het "voetpad," waar lfings /ij als Ictml zoo
'ditewijls naar den ouden pijnboom was ge
gaan, midden tusselien velden door, was nu
geheel begroeid. Zij moest door het ritse
lende» kruid! looperi, dat zijn harde stengels
niet wilde buigen. Paar stond de oude
boom nog, zoo moge-lijk nog trot schor dan
vroeger; in zijn verwarde takken tjilpten
vogels hun afscheidsliedjes.
Min ging aan den voet van (Jan boom zit
ten met Fips naast zich. Zij had bet leven
in -al zijn glans aanschouwd, en was een
voorname dame geweest. Nu veelde zij lioo
ter leegte wsjs ondor dien lakkende n ui ter-
lijken scliijn van deftigheid, die slechts
'eischen stelt cn zoo weinig geeft.
F.n terwijl zij daarover zat te donken,
was het haar of zij deze plaats nooit hact
verlaten, of dezelfde bijen en vlinders nog
om haar zoomden, alsof ook nu weer stap
pen nadei-dcn
Fips richtte zich op.
Hot was Mia of zij in de- aarde zou zin
ken. "Willy Seller stond voor haar, sprake
loos van verrassing en bevangen door aller
droevigste verbazing.
„U hier?"
X>o jongo vrouw sprong op.
Hij liop haPuStig op haar t-oe. ,,Wat doet
u hier?"
Pat was dc man, tot wiern zij van haar
ovoggroot IwujL gesproken, dien zij
met haar verhalen van haar geluk onbe
wust verschrikkelijk had pijn gedaan.
,,T.k bon weer in mijn eigen huisje terug
gekeerd." Zij voelde wel, dat haar ©tem
bitter klonk, terwijl zij trachtte zich goed
te houden.
„Maar de reden, tie reden Hij
bleef in zijn zin steken. „Ik ga te ver
neemt u me niet kwalijk! De oitdo vriend
schap bestaat immers niet meer."
Hij voelde zijn hart warm worden bij liet
zien van haar lijdende trekken.
„Indien het mogelijk was deze vriend
schap weer aan te knoopenBestaat die
-mogelijkheid? Ik ben zelfzuchtig, niet
waar? Donk slechte aan mij zelf."
Hij meende, dat zij door den onoverv/in-
lijken afkeer der barones tegen Josef
Frank cn uit angst voor haars cohtgenoots
gelijk inzicht hierheen was gevlogen en
•haat kwam bij liem on tegen de wreedheid
van die beiden.
„Mijn vader is gisteravond terugge
keerd
Zij viel hem haastig in de rede. „Zoo
gauw ik kan kom ik hem opzoeken. Ik zal
wel een goeden tijd zien te vinden; maar
dring er niet op aan!"
Zijn treurige blik gleed langzaam over
haar zacht gezichtje. Wanneer u ook komt
u zal altijd welkom zijn."
Hij keerde zich om eii ging weg.
Tegen het ondergaan der zon richtte ook
Mia haar schreden huiswaarts.
Nog. een lclcin oogoftblikjc cn dan_ zou
Richard von Merebach io het bezit van
Mia's schrijven zijir.
En dan?
Dan was hij vrij, evenals dc vrouw, die
hij liefhad.
En hij zou voor haar staan, voor de
vrouw, die naar zijn liefde verlangdehij
zou haar oogen en lippen kussen. Iiij zou
het lang ontbeerde .geluk met volle teugen
genieten en terwijl hij in Alexandra
Louise's armen lag, zou hij de domme doch
ter van zijn zuster Marianne bespotten.
En terwijl zij daaraan zoo dacht, moest
zij het luid uitschreeuwen van schaamte en
verdriet.
XVIII.
Do zon brandde fel op het manoeuvre-
vold, maar nog feller werd er gestreden
om de overwinning te behalen.
Ivceds heel in de vroegte naderden de
tirailleurs linies der blauwe partij de vijan
dige voorposten, die ten slotte werden te
ruggedrongen.
Het land was vlak. Eentonig wisselden
over ccn groote uitgestrektheid stoppel
en aardappelenvelden elkaar af als blok
ken van een reusachtig schaakbord. Slechts
aan den anderen kant, achter den rug ,van
den vijand, strekte zich een hoogte uit,
waarvan de met mais bezaaide kam als
een groene muur er boven uitstak.
De morgennevelen bedekten de aarde
nog en maakten-alles zóó voolitig, dat ieder
«en rilling door de leden voer. Maar ten
slotte werd de nevel door den wind in grau
we massa's voortgedreven naar het bosch-
je,-dat in do verte zich als eenig bewijs je
vcm uitgestrekte wouden vertoonde.
Nu is paardegotrappel hoorbaar. De ko
lonel met zijn staf komt aangereden.
Do wind wordt heviger. Nog steeds ligt
het militaire tooneel verscholen achter wol
ken' die ook de .zon verhinderen haar stra
len te laten sohijnen.
wordt de «uidweafcenwind «tortor. En
plotseling scheurt' dan de nevel in tweeën
en breekt de zoii door, zoodat allee zich nu
in licht cn warmte baadt. De blanke hel
men dor „blauwen'*" glinsteren als goud
in de verte glanst de vlakte van marohee-
rende troepen.
Nu komt er leven in de vijandige loop
graven. Het is, alsof cr nieuw leven door
de strijders stroomt. Knal op knal wordt
er gehoord, alsof er harde boon en door
een molen worden gemalen.
Op den achtergrond, op den heuvel, waar
tot nu alles rustig was geweest, verschijnt
een ruiter. Hij wenkt met de hand.
Een ratelen cn -dreunen, dat de grond
schokt.
In galop rijdt dc artillerie dc „blauwen"
te gemoct en richt dv don dei-monden te
gen de vijandige stelling.
„Vuur!" Het eerste salvo wordt griioord.
De aarde schokt. Het knalt en suist met
een helsch lawaai over clc hoofden der naar
voren dringenêlo selierpschutterszwermen
heen; waarachter de groote troep, tot aan
val gereed, volgt.
Waarheen het oog ook blikt, overal stol
en kruitdamp de geheele- vlakte is één
grauw, nevelig landschap
Toen de zon begon te dalen, maakten de
voorposten zich gereed tot een aanval.
Bataljonsgcwijs gaan de tirailleurs hon
derd passen voorwaarts. Nu beginnen zij
te vuren. Achter hen aan marcheeren de
gesloten afdeelingen.
De „rooden" hebben hun laatste reserve-
eoldaten aan laten rukken, maar tevergeefs
Do overmacht van den vijand is te groot,
een nederlaag schijn! onvermijdelijk.
Daar komt uit de struiken aan de
rechterhand hulp in den boogstpn n/HX*,
Het pavaTerie-regimc dat m?t d? nia*
roeuvretroepen was meegegaan,hod: zij»
eskadrons verdeeld. Drie eskadrons waren
den „blauwen" toegewezen, twee eskadron*
onder den oudsten ritmeester, baron voa
Movsbach, behoorden bij de roode partij.
Hij had ze 's morgcns vroeg, toen de ne-»
vel nog elk vergezicht onmogelijk maakte,
onbemerkt in hel bosehje gevuerd en zoa->
lang werkloos gelaten.
Nu wacht hij, achter een dikken boom-3
et am verscholen, een geschikte gelegenheid
af om aan tc kunnen vallen.
„Nu1
De aanvallers hadden, zeker van hun.
overwinning, hun laatste nataijon, dat zij
tot aiu toe tot bescherming der artillerie'
hadden achter gehouden, vooruit laten ruk-»
ken.
Mersbach slingert izich in liet zadel ea
geeft liet teeken tot voortrijden.
Stil komen de ruiters tusschen de hoo
rnen te voorschijn, en verzamelen rich aar»
den anderen kant. De eskadrons vormei/
nu een gesloten geheel.
„In colonnes reehls!" „Draf!"
De ritmeester, mot den trompéfter naast
zich, heeft zijn plan goéd vooruit bedacht.
Het zou cén echt flink ruilersiuk worden.
Achter het hoogopbloeiende maïsveld t.?a
hoogte omrijden cn de artillerie in den rug
vallen.
Do paarden trappelen over de .aardappel-»
velden, dat de krollen omhoog sprongen.-
Nu weiden, daartusschen een stroom,?
niet breed, maar door de vele voorafgo#
gane regens aangezwollen.
n
(Wordl vervolgd))
