LEiDSCH DAGBLAD, Zaterdag 10 Maart.
Tweede Blad. Anno 1923.
Ho. 19329.
OVER BOEKEN.
VOOR DE HUISVROUW.
Geneeskundige Brieven.
„8n niet minder dan
twee uren iijds".
in.
Des "JaaTatetï. fqd wordt" or veel geschreven
cc gesproken over Japan, wat de belangstel
ling in het lani van "de rijzende zon niet
scèijDt te venninderaL IntcgendeeL Sedert
LafcacPTo Hearn sprookjes, d.L al to poëtisch
belichtte verhalen over Japan is er nog heel
wat gesoorevoa: vooral veel onzin, door me n-
eohen, die zich. verbeeldden, het aantal
jaren dat ze in Japan "waren, hen noodzake
lijk het recht g&t erover te schrijven. Den
lsatsten tijd zijn er zelis een paar (lichtelijk)
coramnaiat.iaQh getimtte mensohen, zoo ver ge
gaan, dat ze óns de Barbaren noemden en de
Japanners ten welke heven. Het doel heiligt
Sin de middelen. Icoer middel is goed om
ónze maatschappij, ónze culture, een bah te
zetten. Menschen, die zelf in het Oosten ge
weest zijn, halea de «dhouders eens op.
„Man füMt die Ahsscht und ast nicht mal
veratimmt." 'Maar de "Westerlingen, die de
Oost niet kennen, konden er eens in loopen
en dat zon jammer zijn.
Sedert Lafcadio Hearn het sprookjes-Japan
beschreef, is veel veranderd en toen waren
zijn verhalen al verlicht met te groote fan-
taisie.
Wóe wat over Japan wil weten, iets dege
lijks, moet koopen Things Japanese van
.Chamberlain. Natuurlijk zijn prijzen en zoo
niet moer te vertrouwen, die zijn overai ver
anderd, maar wat de werkelijke eigenaardig
heden van Japan betreft, kan men niets, be
tets vinden.
Een roman van Japan, die wel de beste is
iclae mij ooit in banden kwam, ia Kimono van
John Paris. Ik geloof dat het het. Cenkge boek
is, dat zeilis hen, die Japan njet kennen, een
blik in odit Japan geeft.
Kimono ie het verhaal van een Eurasian
(half Eucopeesdh half Asiatizeh) huwelijk.
Een Engdlsdh officier trouwt met een Ja-
pa cscüi meisje, dat in Parijs en Londen is op
gevoed. en reeds op haar tweede jaar Japan
verlaten heeft. Zo spreekt geen woord Ja-
pansoh, ze weet niets van haar familie, weet
aljeen dat ze zooveel gefld mag uitgeven als
zij wil. Ha-ar gevoelens zijn Europeesah en
ze heeft de man, die ze trouwt, oprecht lief.
Bjj het huwelijk zijn de loden der Japansche
legatie van Londen tegenwoordig, te goed ge
kleed, met te goede manieren. Dit is zco ty
pisch Jspansdh. Ze overdrijven alles:. Ze heb
ben b.v. wel eens gehoord, dat een Engelsch-
man niet iemand aanspreekt, tenzij hij voor
gesteld is. "Wq spraken in Home een paar Ja
panners in hun enigen taal aan. Die lud, in
Japan waarschijnlijk noveaitities die dolgraag
met welken Europeaan odk, kennis gemaakt
zouden hebben, keerden ons hier den rug toe
|en vcobeddden zich, daarmee èdht Enigelsoh
'gehandeld te hebben. Slumperds. Wat den
bruigom opvalt, is, dat niemand die van
het Oosten iets weet, enthousiast is, over
zijn plan, met zijn jonge vrouw naar haar
sclioone land te gaan. Hij zelf kent het
Oosten niet en begrijpt zekere insinuaties
niet. Zoo gaan ze samen naar Japan, en
daar begint de misère. Geen oogenblik zijn
ze alleen. Een ,slecht Engelsch sprekende
gids is niet van hen wèg te slaan. Deze
gids is, als alle Japanschc gidsen, als alle
koks en dienstboden, tevens spion van de
Japansche staat. Alles wordt genoteerd,
iedere vriend die uw huis bezoekt, iedere
brief die ge krijgt. De Engelscbman vindt
4 het afschuwelijk maar zijn vrouw praat
zoo graag met den gids.
Op 't hooren van de naam van de vrouw
heeft dc gids zich een vreemde glimlach
veroorlooft, die glimlach hebben alle Japan
ners op het hooren van den naam van zijn_
vrouw. Wat wonder! Haar familie is eige
naresse van den beroemden Yoshiwara, de
wijk der proüstutie in Japan. Dit echter
komt de arme Hngelschman eerst veel later
te weten door toedoen van een Eurasian
(halfbloed Japansch-Engelsche). De Yoshi
wara, de Japansche familie van het
vrouwtje, de intrigues, liet is alles meester
lijk en met zeldzame kennis van zaken be
schreven.
Prachtig ïs, hoe de Engelscbman lang
zaam voelt, gebeuren met zichzelf, wat een
vriend had gezegd van anderen. Ik heb het
boek niet bier en kan niet citeeren maar
het komt hierop neer, dat een vriend hem
eens zsi: „Als je door de zalen van de chib
loopt, kun je, zonder ze te kennen, uitpik
ken, die met een Japansche getrouwd zijn.
Ze hebben iels zorgelijksch, iets doodsch in
hun gezicht.
Als de intrigues in vollen gang zijn en hij
zijn vrouw zich voelt Japaniseeren kijkt
hij, bij het scheren in den spiegel en ziet
wat het is, dat ze herkenbaar maakt, hen,
die met een Japansche getrouwd zijn.
De Eurasian, Yaé Smith, speelt een rol,
die iedere European Eurasians heeft zien
spelen, zoodra hen de kans gegeven wordt
in gezelschap van Europeanen te komen,
wat gelukkig niet te vaak gebeurd. Wie niet
in het Oosten geweest is, kan deze schijn
bare wreedheid niet begrijpen. Eurasians
mogen niet op Engelsche scholen in Japan
gaan, (wèL op 't Fransche convent dat ook
Japansche meisjes opneemt) men is niet
intiem met Eurasians, (wèl met Japanners).
Eurasians komen niet in goed gezelschap,
behalve officieel als dit onvermijdelijk ïs,
maar dan ook strict officieel. Wie nooit
begrepen waarom, moeten Yaé Smith ne--
men als een proto-type en niet vergeten,
dat de meisjes die Europeanen huwen van
het minst alooi zijn, geen talen kennen,
geen ontwikkeling hebben. Lieve manieren,
zeker, maar die heeft ook de minste Japan
sche vrouw, die bewijzen niets in Japan.
Oh, ik heb Eurasians, die van Hollandsch
geld leefden, hooren afgeven op het land
van haar vader, zoodra er een Japanner in
de buurt was en op Japan hooren afgeven
als ze onder Hollanders waren. Ik heb haar
zien draaien in honderd bochten, om on
waarheid, waarheid te doen schijnen.
Ik lieb intrigues en tranen gezien en over
winningen om van te rillen. Kimono is een
van de vele pleidooien tegen Eurasian hu
welijken, niet als zoodanig bedoeld, natuur
lijk maar door de werkelijk rake visie op
Japan, zóó geworden.
Er kunnen er nooit te veel zijn van deze
pleidooien, vooral waar het geld Japan en
liet Westen. Een Chinees-Europeesch huwe
lijk is, om sociale redenen, even erg maar
toch is het minder wreed, omdat dc Chinees
een beier karakter heeft dan de Japanner
en omdat de Chinees, slaaf, Als de Japanner,
van voorvaderen cultus, tóch meer indivi
dualiteit heeft en een dieper gemoed. Ki
mono is prachtig. Er komt een scènetje in,
wat 't Japansche jonge vrouwtje diep ont
roert. Men geeft haar (een oude tante en een
nichtje) de obi van haar moeder en haar
moeders portret.
Ze is diep, diep ontdaan. Niet zoozeer
door het portret; dat was bijna niets dan
kleeren en haar, met de koude, harde uit
drukking die het Japansche gelaat krijgt,
als poeier en schminck het tot gekleurd
iwiWH i jpgn—ann i li. ■■■in»iiiibii
hout gemaakt hebben. Ze had een pop van
zichzelf gemaakt, zooals alle Japansche
vrouwen doen, wanneer ze haar p- tret Ia-
ten maken.
De obi, _dat was haar moeder zelf, daar
onder voelde ze, als 't ware, nog het hart
van haar moeder kloppen. Ze besefte niet,
hoe ze reageerde zooals bedoeld was, be
doeld door de familie ,die haar val be
raamd had.
Maar laat me u niet meer vertellen. Ki
mono van John Paris is verschenen bij de
London Glasgow clear Type Cy. U kunt
het laten komen.
Zoolang u Kimono leest, bent u in Japan,
in 't echte Japan, 'niet in het Japan van
menschen, handelsmenschen, die in Yoko
hama vastgezeten hebben, maar in het echte
Japan, dat zich openbaart aai} die „leven"
en tijd hebben te zien en er op uit te paan.
Chamberlain en John 'Paris geven u een
goeden kijk op Japan.
ELLEN FOREST.
m
Vrouw, wat is uw plicht?
Te veel spreekt de mo&erao vrouw van. Kaar
rechten; aan de Afrikaa^scho wordt het eens
eventjes anders geleerd! Lees maar heel aan
dachtig het "Veigende gedidhi, dat ft overnam
uit „Ons weg- deur die Worcud"', van C. J. Lam-
genhoveu:
Dia werk van 'n vroa.
Wat is jon werk, o vroa? f
Om huis var jou man te hou. -
Sy sokkies te step, on sy dassies te las,
Sy hemde te strijk en sy hroeke te was?
Om sy kas te kook, en to staan by sy vuur.
En te stik in sy rook, en sy potte te skmir?
In düe wêrold sy kindecc te bring met smart?
Ja dït: en dam steeds nog te dra op jou hart.
En moer: on/vormoeid by sy sickbed te staan,
Sy mood op te beur as sy hoofd hom ontgaan,
Sy wonde te salf, hom te troos in sy klaag,
Sy last o van teespood same te draag;
Sy ywer steeds war te hou vir sy plig.
En jou eie steeds ongewaardeertl te verrig?
Sy huis te verlig met 'n glLmlag van vrcug.
En sy hart te verhef met 'n voorbeeld van delis';
Om to sorg vir sy liggaam cn siel en verstand;
Dit alles, o vrou, is jou piig, en die pand
Aan jou tcevertrou vir dae heil van jou laad.
En om laatste die hoogste on duurste tc noem;
Vir die heil vam jou vol!:, hou jou oer on
jou room.
Hang het boven, uw wascbta.foJ, leer het uit
uw hoofd en breng het in toepassing, als u
kunt dan wordt u eon mod el -li uisvrou wI
Een „Omeletie au chcocolat" Is een van de
grootste traktaties voor kindcron. U koopt daar
voor een plak chocolade on snijdt doze in kloine
stukjes tot u twee ons er van hebt; los het
dan op in drie eetlepels lauwe melk. Laat dit
afkoel en. Klop drie eieren, voeg hier eon ons
sUiker aan too cn een paar drup peis varóclje-
cssence, ten slatle de chocolade. Verwarm on
geveer een ons boter in oen bakpan, schenk er
het choco!adc-iraengsel in en roer het gedurende
conigo raönutcn met een Iepol om. Laat het vast
en een beetjo bruin worden aan den onderkant,
vouw de koek dan dubbel cn dien de omeletto
in een verwarmde schotel op.
Een andere lekkernij is <te psnr.ekoeken;
hoe meer variaties u daarvan kunt maken, dos
te beter is het. Zoo zijn or de rijstekoekjes.
Hiervoor heeft u anderhalf kopje gekookte
rijst noodig; doze moet met root rijk toebereid
zijn. Voeg er twee kopjes moQc en een gok rapt
ei aan toe en roor er anderhalf kopje moei door
heen, waar eerst een theelepeltje zont en. twee
groot o theelepels bek-pooder door geraoagd zijn.
Bak dezo combinatie in de ingevette pannekoo-
kenpan. en dien zo op mot oen kaassaus. Dozc
saus maakt u op de volgende manier: llocr oen
kwart-liter gewone witte saus en vermeng hier
mee, terwijl zij nog heat is, twoe ceCtepjis ge
raspte kaas. Roer dit tot de kaas ia opgelost,
doch pas op, dat de saus niet moer gaat koten,
nadat de kaas ör aan too is gevoegd.
Voor appclkoeken grtw ftt u twee groote ap
pelen, twee eieren, twee eetlepels suiker, twee
eetlepels bloem on het sap van een liah'o ci
troen. Klop de eieren met de snier mot een
houten lepel tot hot schuimt; schil cn rm.p de
appelen. Doe ze hij de geklutste eieren met de
b!oem en het citroensap. Bak dit mengsel lot
kleine ronde koekjes en <k>e ze heet op, licht
bestrooid met suiker.
TVaor een andere manior is om de paim©koe
ken in den oven te bakker*. Neem twee CRaren,
twee dessertkpcls bloem, een kwart-li lor meïk,
een bedje zout, wat jam cn twee dessertlepels
suiker. Kluts de eierdooiers met het zout, de
htoem en de suiker, voeg er dan de gewarmde
melk «i het eiwit aan toe en roer voorzichtig.
Verdoel dit beslag over drie of vior ingevette
tinnen borden cn bak ae in den oven. Zorg, dat
da, even verwarmde, jam bü de hand slaat an
doe hiervan lusschen twee koekjes; dit gerecht
client zéér heet opgedaan te worden.
Ten slotte hot recept voor Fransche panne
koeken. Kluts de dooiers van vior deren met
vior eetlepels suiker. Voeg hier een eetlepel
oraujömajrmoladc, oen boertje geraspte noten
muskaat, vier eetlepels melk on vier eetlepels
bloem aan toe. Klop hot oiwit stijf on roor het
voorzichtig door het mengseltje. Doe een stukjo
boter in de bakpan en voeg het beslag hierbij,
zoodra de pan hert is. Bak dc koekjes aan beide
zijden bruin, vouw ze dubbel, bestrooi ze met
suiker en dien zo gloeiend op.
Nu ik het 'och over celwaren heb; wiet u,
dat u zulke leuke kralen van macaroni maken
kunt? Dat Jas ik onlangs in de „Haagscho
Post". Heft is heel gemakkelijk: van niet al te
dikke pijpon macaroni breekt u stukjes ter
k-Dgto van 17? c.M. af en beschildert deze met
een fijn penseeltje in bonte kleuren. Als ze goed
droog zijn, rijgt u ze aan een lange guard- of
zdverdraad en maakt na iedere kraai een
knoopje Hot effect moet alleraardigst wezen!
Een huisvrouwelijke raad:
"Weet n een practische manior om uw spie
gels met vochtig weer heldor te houden?
Maak een stukje zeep nat en wrijf hiermee
over den spiegel lol de gahecde oppervlakte be
dekt is. Laat hot zoo een kwartiertje zitten,
baal dan de zeep er af met oen drogen dook cn
polijst het glas met een zoom of zacht loeren
lap. Er blijft dan geen spoor van vochtigheid
moer over. Uw spiegel blinkt cn is helder aSs
nieuw!
En een andere: als uw badhanddookon
wasdhJapjes en overige dingen, die van z.g.
sponsdoelc zijn gemaald, grauw cn hard uit do
wasoh komen, is dat con bewijs, dat zij bij den
bïeeker nïot goed behandrtd worden. Want ddt
materiaal is juist uiterst sterk en kunt er jaren
mee doen, zonder dat hoi lertijk wordt, maar.
het oisóht een speciale zorg, waar na cft allo
menschen voldoende rekening mee houden.
SpoTLsdoek mag nooit gelijk met het overige good
gewassdhen worden. Het moet eerst oen nacht
te weeken staan in een lauw zeepsop je. Als hot
geen gekleurde doeken zijn, moet u er wat zeep
poeder of soda aan. toevoegen; is de stof met
eon rand, dan mag dit natuurlijk niet. Den'
dag daarop wasebt u het goed uit ia schoon,
warm zeepsop, en èpoelt hat eerst
tweemaal in lauw cn dan. tweemaal in
koud water. Dit ovorvloedïg apodan
dient om alio zeep te verwijderen, die amdars
zoo licht in do draadjes der stof zou blijven
vastzitten. Druk vervolgens d© gowasedhen doe
ken uit, niet wringen en taal ze snol droe
gen, bjj de kachel bijv. of in de zon. Deze stof
kunt u niet mangeffon of strijken; dus door 't
recht hangen bij het droog cn rekt u ze meteen
uit. Door kloppen en reiken der gedroogde doe
ken, blijft het weefsel mooi en los.
Uit den mond der zuigelingen.
Vóór Jantje op visite gaat, krijgt hij ran moe
der nog één vermaning: „Donk ar om, Janno«
man, dat je je bij tante Mario als oen echte heer
gedraagt. Hoe gedraagt zich een echte hoer?"
Jantjo antwoordt vlot an vaardig: „Hij spreekt
mot twee woorden, hij eet mot zijn vork en. hij
pulkt nooit in zijn neusje!"
De Enid L Inwendige afscheiding.
Kerlf'waardig lang heelt het goduutü,
voordat bewust word ingezien wolk een be
langrijks rol de huid in hot mcaisc.hoSjk
bestaan vervult. Wel- werd soms, als t>ij
intuïtie, g'evoeld, dat zich in en door da
huid belangrijke processen afspeelden, maat!
de Juiste beteekenis Weef aeer lang, ook
voor de geleerden, verborgen. Roods Hufe-
land beweerde: „Er zrjn vier hemelsgavm,
die men met recht de beschuttende gees
ten van al wat leeFfc kan noemen: lucht,
wamde, licht en water." Deze uitspraak
werd gewillig aanvaard, maar weinigen be-
dacbien daarbjj, dat do kaÏEaino werking
van al die krachten niet anders imwelijk
was dan door bemiddeling van do huid.
Er. zelfs in onzen tijd is hat voor velen1
nog niet overbodig om over de beteekenii
en de werking van da huid een weinig!
meer in bpzonderhedea to worden inge
licht.
Ieder kent da huid als hst omhullende:
en beschermende orgaan van het geheaüe
lichaam en tevens als de zetel van een
groot deel van het gevoel. Over weekheid
of hardheid, over koude of warmte^ ovoi
ruwheid of gladheid- der voorwerpen oor-
deelan wij door aanraking met do huid
Stoeten, snijden, knijpen van de huid kafi
pi;;t veroorzaken. Laten wij c z ©igensch.p
per. eerst eens van naderbij beziaa, voor
dat wij bespreken waar "de gjrid nog meen
voor dient
De beschermende functie bezit de huid
vgöi namelijk in de buitenste laag, de opper
huid, die bestaat uit cellen, die van uit
de diepte steeds nieuw gevormd wordei,
doch spoedig vertoornen en. afsterven. Fei
telijk is de buitenste laag van ons lichaam
dus een overtrek van dood©, nog aan elkaafl
klevende cellen. Dood, dus ook zonder ge
voel. Door een merkwaardig aanpassings
vermogen wordt die laag dikker^ naarmate
de huid <yp een bepaalde plek meer etf
krachtiger met voorwerpen uit de buiten
wereld in aanraking komt. Zulk een dikke
laag verhoornde cellen noemen wij eelt
Eigenlijk mogen de nagels ook als eeM
aferdcrlijke vorm van dergelijke massa's
van verhoornde coTlen beschouwd worfenj
Het gevoel moeten w'rj onder deze 'laag
'opperhuid zoeken, dus ia 'de tweede laag,
Uit bet EugaLscfo
door
MARGARET SHIPP. 2
CEn dia fabriekstad, vrasr Hsmpstaad leefde,
ftras ook cao. AïaKama-maisj-o met dankor-
t/rain» kijkers kamen "maren-, dal in minder
'dan. geen tijd. vele gomcoderesi in beroering had
gébracht. Ook Hanipstead. was ander haar be-
loororm-g: gekomenzij bekoorde hem in hooge
nwte. Maar opeens was zij -verdwenen, afge
reisd naar hel Zuiden, in April.
Emmpsteod moest' riöhzeH bekennen, dat 'hij
haar vroeselijk mistebij begon een corres
pondentie mot haar esn zond haar lekkernijen
«n bloemen en boeken, waarvoor hij in ruil brief
je® terugontving, die hoofdzakelijk rót bijvoeg
lijke naamwoorden bestonden.
In Juni schroef zij, dat zij naar familie go-
ireïsd was, d&o oen zcamorhuis in Canada be
zaten, in ©an dorpje aan het Erie-meesr, dat
hoofdzakelijk door Alaibama-mensohen bezocht
werd. Teen volgden er zes lange weken, waarin
hij niets vernam. Zijn brieven bleven ohbeant-
Woord, ook dc gezonden bowpietjes viooltjes I
Wol hal Adèle nooit uitgesproken dat zij fei
telijk irts om hem gaf, maar boe had zij hem
eoms aangekeken I Er was iots onverklaarbaars
in. deze manier van doen en Hampstcad besloot
eindelijk zidh licht in dezo duistere zaak tc ver-
Bchaffen.Hij reisde af, naar Canada.
De holeljongen wees hem den weg naar miss
Evans' woningdaar toonde hem de dienst
bode don boomgaard, waarin, links, miiss Evans
te vinden zou zijn.
Is ct oen bekoorlijker plekje denkbaar voor
een bekoorlijk meisje dan een Canadeoscho
boomgaard in Augustus'?
Gebalkt onder don zvaren last, staan er de
boom en, gesierd met hun appelen, de roode, de
gele, de liqht-rozc, zacht als perziken gekleurd,
pyramiden van opgehoopt fruit staan op het
malsahe, frisoh-ruikende gras en daar, tus-
>jchen twee boomstammen, waarvan de takken
laag ncerthangen, beschut achter het bladergor
dijn, lag Adèle, in het wit gekleed, in een
tv coke hangmat. Een lach hield haar roode lip
pen open, waartussohen tanden een blanke lijn
trokkenbaar groote, donker-bruine oogen za
gen omhoog, op een wijze, die Homp stead zich
maar al te good herinnerde, maar helaas, nu
fcagen ze op naar iemand anders I
En hoewel niemand dan alléén de vogels om
ben was, voor zoover de twee konden vermoe
den, spraken rij fluisterend onderdrukt
Toen Adèle haar bceoeker ontdekte, sprong zij
overeind en begroette hem zeer vriendschappe
lijk. Zij zeri, het hedl aardig tfc vinden, dat hij
door den een of anderen goeden geert hierheen
was gezondenmet een haar flatteerend blosje
gteide zij hem haar aanstaande voor.
Hij was een Canadees, an rót het gesprek,
dat volgde, begreep Hamprtead, dat rij hem
oerst dezen zomer hod leeren kennen. Hamp
stcad voelde zich gruwelijk fachcux troisième
pn in de behoefte iets te zeggen, dat opgewekt
klonk, bewonderde Irrj druk het kleine meer op
eenagen afstand l
„Het is rerrakkdijk op het water, ja, ja, we
gaan stellig eens met je roeien, zoolang je hier
bent".
Adide's stem klonk kort, terwijl haar aan
staande het niet verder dan het zwijgen kon
brengen.
„Dank je zeer, maar ik vertrek morgen.
Maar, als je 1 mij wilt toestaan, wil ik zrtf
graag nu wat roeien", zei HampsteacL, vurig-
verlangem-d to ontkomen. „Je voelt je zoo stof
fig na oen. trein-raas".
Met bedenkelijk enthusiasm© werd de toe
stemming gegeven. Toen Hampstead naar het
bootje stapte, hoorde hij hoe de onderbroken
draad hunner drukke fhiistercanversatie weer
werd opgevathet zachte gemompel zette weer
in. Zóó fluisteren kunnen maar twee-alléén I
Hot „Zilver-Meer" wns een bekoorlijk water-
plasje, doch Hamprtead was blind voor al bet
mooi o om hemmet booze, ongelijke slagen
stuurde hij de boot over de oppervlakte.
Hjj nam zijn étui met sigaretten; een rel
letje papier gleed bij die beweging uit zijn zak.
Hij keek er naar met iets vreemds in den blik.
Het was een rekening van den bloemist.
„Ik héb er 'genoeg van", herhaalde hij bin
nensmonds „ik heb er meer dan genoeg vam*
vooral van die bruin-oogige l Te moeten don-
kon, dat die kleine cc*ruefcte rakker nu ver
looft is met een man, dien ze vóór zes weken
nog niet eens kende I En nog wel een Cana
dees 1 Niets is dwazer op de wereid dan dat
Amerikanen verliefd raken op andere nationa
liteiten. Arm kind I Dat is mo ook een over
ijlde liefdesgeschiedenis en nog wrt met een
Cans^^es l In mijn hart voel ik eigenlijk meê-
lij möt haar I"
n.
EKj bemerkte, dat hij bijna een klein eilandje
midden in het meertje was genaderd. Hij besloot
aan wal te gaan om het plekje gronds eens te
onderzoeken hij kon toch niet aldoor op dat
zotte waschkommelje Wijven ronddraaien. Drie
boomen hadden kans gezien zich een staan
plaats op het eiland te veroverenook nog
eenige struiken en wal bloeiende planten. On
der een partijtje malsch gras, waaruit een
meisje opsprong, zichtbaar opgeschrikt.
„Is er iets riep zo. Toen zij Hampstead's
verrast gozicht ontwaardde, sprak ze
„Pardon, ik dacht, dat u mij een boodschap
van mijn broer kwam brengen, omdrt; u in zijn
boot bent gekomen".
,J0, ia dit zijn boot? Dat wist ik niet. Ik
bracht miss Evans een bezoek, die zoo vrien
delijk was mij deze boot te Iconen".
Het meisje glimlachte, ondanks zichzelve. Zij
scheen ©enigszins op de hoogte van Adèlo's
hamdigWtd om zich een ononderbroken tête-a-
tc-te te verschaffen
„Hebben zij er van gesproken Mer naar het
eiland te willen komen Zij zouden mij hier
vindon op thee-tijd en ik wacht hun al tien
minuten."
„Zij zeiden er niéts van. Misschien dat mijn
onverwacht bezoek hen alles deed vergeten".
De vreemdeling maakte blijkbaar oen pret-
tigen indruk, wamt in plaats van verveling te
toonen, zag zij er eer minzaam rót.
„Miss Erara vertelde mq van haar verlo
ving", vervolgde Hampstead. Het feit scheen,
nu hij deze woorden luid cn zakelijk bad uit
gesproken, minder drukkend.
,,Ik mag gel ooven, dat die ometfeddghei d hun
den/ken gehort en al in beslag neemt. Zal ik
terugroeien en hen waarschuwen
„O, neenEven bedacht zij zich, toen zei
ze, in openhartige gastvrijheid „Kunt u zich
misschien wat hongerig gevoelen Als u bet
kunt, dan zou ik het prettig vinden om ter
wille van één van Adèle's vrienden, te blijven en
haar souper mot iemand to deden".
„Of ik het kan Maar ik verga van honger.
Er was geen eotwagen on ik bereikte het hotel
hier na llunchitijd I"
„Dus na uw ontbijt heeft u nog niets ge
had riep zij uü, in vriendelijk© verontrus
ting.
Er bestaat een type v«jn vronw, da© doar
nkfe zoo sterk wordt aangetrokken als door de
behoefte 'het andoren gezellig en behaaglijk te
makende kinderen van haar buren kennen
het adres van voortdurende kookjesvoorraad
gelukkig de zieken, door haar verzorgd, on hoe
wel af cn toe als ^nannen-bedfarfrter" uitge
lachen, wordt het type niet gevonden bij d»
categorie vrouwen, <he voor ontevreden gelden*
of gescheiden zijn.
De vermoedde bezoeker Eet zich in een getmak-
kelijkem stort neerdrukken en een kop thee aan
bieden.
Letrüo, spreidde een sneeuwwit laken rót op
heit gras en begon den verledddijken inhoud van
de pic-róc-znand rót te pakken. En het wan de
moeite waardoverheerlijk© sandwiches, roo-
mige boter, koude kap, marmelade, onbeschrijf
lijk smakende taart werd op uitlokkende wijze
uitgespreid. Hampstead had tok dusver niet
vermoed, boe hongerig hjj wa*J En hoe Bet
werd hij niet tot toetasten aangespoord l
De schaduwen werden langqf, do stille rast
van den namiddag kakneerde onbewust zijn.
stemming en wat was zijn metgezellin eon al
lerliefst meisje l Baar wit japonnetje etond
haar goedzij droog goen hood en do wind
ppeelde met haar bruin, krullend haar.
Zij is niet bepaald mooi, dacht Hampetoad,
hoowei zij prachtige tanden heefteen mooi,
gezond teint, en haar oog on kijken je recht aan
Zq waren bruin, tusschcn twee haakjes, maar
dat had hij niet bemedkt I
Als ik badenk, dat, voordat ik Adèle esn uur
kendo, wij hst al druk hadden ovor allerlei
persoonlijko "aangelegenheden, over het geheim
van charme, over platonische vriendschap, ovor
liefde of zoo iote dergelijks, ovct alk», wat be
trekking hoeft op man en vrouw. En nu dit
meisje l
Mol haar toestemming had hij een sigaret op
gestoken en hij vond or oen houding in, om
ongezocht naar haar te luisteren, hoe rij sprak
ovor muziek, boeken, hot dorpsleven, dat zij
val humor hern schetste.
Het meisje was zich niet bewust zich meer
op haar gemak te voelen met dezen man, dan
met wien ook, vroeger ontmoetniet bewust,
dot in haar iots ontwaakte, toen zij met vrou
welijke voldoening bemerkte hoe de vermoeide,
pijnlijke lijnon om zijn mond wegtrokken en in
een laoh van tevredenheid veranderden.
Boven in de luoht over lien heen daalde co©
reiger in langzanle glijvlucht naar omlaag en
bleef boen op één poot staan.
De zon was achter hen ondergegaan do late
gloed kleurde den hemel nog vol roze cn gou
den tinten. Hampstead bemerkte, hoe stralend
het meisjesgezicht er uitzaghaar hoelc we
zen scheen zich met do wegvluchtende glorie
van den dag te willen meten.
Zij stond op haar glinsterende oogen staar
den naar den hamel.
„Ik moet gaan. Moeder wacht en wij weer
houden den reiger rijn nachtkwartieren op te
zoeken. In deze buurt woont hij".
„Mag ft u niet even uoar do overzijde
roeien
„Neen, dm-ck n, het is niet dc moeitehet
nog geen vijf minuten naar de plaats van aan
leggen. Daar riet u ons huis, recht hier tegen
over, waar die oude eft staat. Moeder wuift mij
al toe I En ziet u daar Letitaa rennen naar het
stapje a-flir den wal Zij is mijn allerkleinste
nichtje en is mijn petekind. Be zal u morgen
aan haar voorsteden".
Beiden zagen in elkanders oogen de blijd
schap over hei woordje „rnortgen.", toen Hamp
stead gevraagd had een visite to mogen maken.
m.
Haropstoad staarde haar na, toen rij aan wró
gestapt was, en met oen troepje kindoren om!
haar heen den weg naar haar huis ondernam.
Hij zag hoe het kleine meisje Loüt ia'a hand had
gegrepen on de vroolijke Collie om haar heen
sprong. Het eiland scheen oven verlaten t»ls
Crusoe's eiland, nu het die lieve, frissche aan
wezigheid moert ontberen.
"Wat oen vrouw I riep hij rót Niets van tidoL
luïtorij en zelfingenomenheid is or om haar. Bd
wist niet, dat er nog zulke meisjes op die we
reld bestonden. Geen aanstelster, geen ver-
wuandheidje 1
LotitiaLe-ti-ti-a 1
Zijn nagenoeg vergelen. Laliiosóhe konnis ont
waakte opnieuw en blij herinnerde hij zioh!,
dat Letitia „vreugde" brtoekonde.
Hij vond oven later Adèle vóór haar huk
terughaar aanstaande was heengegaan. Haar
blijdschap over zijn lange afwezigheid had
plaats gemaakt voor angst, voor vrees. Werden
maunt-n soms niet tot zelfmoord gedreven, ak
rij een dergelijke teleurstelling hadden onder-
vondfen Hoe onverantwoordelijk van haar on>
hem naar het meertje te drijven l Maai
toen Haurpstead eindelijk verschoon, veront
schuldigingen makende over zijn lange uitblij
ven, raakte haar verluchting bokneÈd in haar
verbazing over zijn blijde opgewektheid.
„Dus nu moeten we afscheid nemen, met
waar vroeg rij. „Je zei immers, dat jo mor
genvroeg woot vortrekl
„Zei ik dat Maar ik vind het hier zoo ruo^
tig en koel, dat fk besloten ben om hier maai
oen paar woken te blijven".
Dit alles Honk inderdaad raadselachtig, zeer
vreemd. "Was Hampstead zoo ijdol, dat hij mee-
nesa kon Arthur oprij te kvnrnen schuiven
Adèïe werd wat strak.
„O zool Kom don morgenmiddag hier
bij ons terug, Arthur en ik nemen je dan me©
in de boot".
„Hartelijk dank, erg Eed van jullie, maar ik.
heb al een afspraak. Adieu I"
Hij schudde haar hartelijk de hand en wan
delde jhoon. Er was niet dc minste aanmatiging
in zijn houding, niets dan blijheid, verwach
ting. Adèle luisterde naar rijn vccrrkrachligen
tred, naar de hiohstige melodie, die hij floot
„Als ik bed ook, dat hij nog dezen zelfden
middag verliefd op rae was zuchtte zij.
Maar zij kende ook toen nog niet de buiten
gewone rekbaarheid van geestelijk o afvalligheid
in den man in niet minde, dan twoo uren tijds
waart zij wist niot dat Hampstead huwelijken
tus6chen Amerikanen en Carna doezen had af
gekeurd, dat hij had afgegeven op vluchtig©
liefdesgeschiedenissen en da£ hij gezworen had
de meisjes te ontloop en, vooral dio met don*
kero oogen 1
B
