De Prins uit het Sprookje
No. 19313.
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 20 Februari.
Tweede Blad. Anno 1923,
Uit het nieuw bezette land.
GEMEENTEZAKEN.
FEUILLETON
en W. den Raad, in overeenstemming met hek
advies van de Commissie van Fabricage in
overweging te besluiten:
a. van gemeentewege te doen bouwen 162
beneden- cn bovenwoningen ap oen terrein
benoorden <ien Heerensingel Sectie Iv nos.
333, 1836, 2830, 2829, 294, 295, 296, 297, 2784
en 3612 cn de ophoogangs-, riolet-rings- en be-
stratingswebken te doen uitvoeren, die in ver
band daarmede vereisöht worden, een en an
der overeenkomstig de overgelegde teckenin-
gen en behoudens de toekenning der bedoelde
premie;
b. hun College te machtigen den eigenlij
ken bouw deiier woningen ondershands op te
dragen aan de N.V. Technisch Bureau van
H. Rutgers te Warmond voor de som van
'f356.152, zulks overeenkomstig de genoemde
teekeningen en verder, onder de door ons te
stellen voorwaarden;
c. voor liet sub a genoemde doel door vast
stelling van den hierbij ovorgclegden supple-
toiren begroofcingsataat, ekenst 1923, een be
drag van f 433.019,25 te hunner beschikking
te ste&Lon;
d. <de voorstellen v an de lieoren Dubbelde -
man en Knuttel in hungeheel ais afgodaan
te beschouwen.
Een onderhoud met generaal Degoutte.
(Van onzen eigen correspondent).
XXIII.
Elberfeld, li Februari.
Ik heb met Degoutte gesproken, den
machtigen generaal, wiens dreunende stem
van Düsseldorf uit. de Fransche troepen
langs dc Roer beveelt I
Voor ik echter iets vermeld over het ge
sprek met dezen Fransohon leger-aanvoer
der'eerst iets over de reis van Essen naar
Düsseldorf, die, tegenwoordig tenminste
geen alledaagsehe is.
Ten. Westen van Essen is vrijwel het ge-
heele spoorwegverkeer stilgelegdmen kan
nog wel een kaartje koopen EssenDüs
seldorf en naar Bahnsfceig nummer zooveel
opklimmen, om daar geduldig op een tram
te gaan staan wachten, waar om dat uit- te
houden moot men al een heel groot geduld
menscli zijn, want de verbinding tusschen
beide steden wordt misschien dan pas weer
hersteld, wanneer de Fransche bezetting
verdwenen zal zijn. Dat zou zelfs onze poes
te machtig worden l
De menschen, die nu toch. naar Düssel
dorf moeten of willen en die bovenge
noemd goduld missen, kunnen dfit op drie
wijzen doen: ten eerste kunnen ze per
spoor naar het Oosten reizen tot ze buiten
het bezette gebied zijn en dan over Elber-
feld, ook weer per spoor, tot dicht bij
Düsseldorf komen, een electrische tram
brengt do reizigers dan in ccn half uur rij
den in de stad, gelegen aan din mond van
de Düsselbachtan tweede kan men den
weg naar Düsseldorf -ook zeer goed per
auto afleggen, evengoed als men eën heel
anderen kant op rijden kan, doch dit ver
voermiddel is alleen voor do veel gesmade
en nog veel meer ben da klasse del* kapi
talisten bestemdtea darde is cfe weg naar
Düsseldorf, al is het daai met een omweg,
ook af to leggen per electrische tram. Ik
heb me deze laatste reiswijze, dié het
meest in gobmik is gekomen, verkozen.
Met een tram, die om het half uur uit
Essen vertrekt en waarop je natuurlijk bij
zoo'n gelegenheid vijf en twintig minuten
staat te wachten, heb ik eergisteren, of
nog een dag daarvoor, dat kan ik me niet
juist meer herinneren, des namiddags om
één uur dicrtig Essen verlaten. Met mij
stegen in vele menschen met koffers en
pakken, met akte-tasschen en gewichtige
gezichten, allen per tram reizende, omdat
het per trein niet meer mogelijk was. Voor
vele honderden marken, betaald aan een
vrouwlijke conducteur, een kaarijesknip-
ster, zooals er in grooten getale op al deze
tramlijnen dienst doen, werd, na een uur
rijden, Mühlheim bereikt. Van het eind
punt van de tram, met al die gewichtig
kijkende menschen door de stad rennen
naar de op het punt van vertrekken staan
de tram naar Duisburg, weer honderden
marken betalen om een uur lang in een
gemeene hobbeltram tc rijden en Duisburg
te bereiken, alwaar weer gerend werd
naar een andere tram, nu eindelijk d? laat
ste, dio er twee uur over deed voordat lnj,
zoo nu en dan rijdende afgewisseld met
lange tijden stilstaan, in Düsseldorf aan
kwam. Daar verlaten dan de passagiers,
waarvan sommigen een zitplaats hebben
kunnen bemachtigen, anderen uren lang
aan een lus hebben gehangen, met koffers
en pakken, met- akte-tassehe®, maar niet
meer met gewichtige gezichten, door elkaar
geschud door het vervoermiddel, dat
hen in een viermaal zoo langen tijd als
anders de trein er voor noodig heeft, naar
dc plaats van bestemming gebracht heeft.
Op de hier genoemde wijze, na een bijna
vier-urige reis in een doodgewone electri
sche tram, heb ik Düsseldorf bereikt om
me meteen na aankomst naar het „Stahl-
hoF7, het verblijf van cDen generaal De
goutte te spoeden, om aldaar een onder-
w boud bij he-m aan tc vragen. Doch ziet, dc
generaal was net int Mainz teruggekomen
en nog met verschillende officieren in ge
sprek, den volgenden ochtend om elf uur,
zoo werd mij gezegd, zou hij bereid zijn
mij te ontvangen.
Achteraf hoorde ik, dat dc reis met eon
Franschen militairen trein van Düsseldorf
naar Mainz zoowat dertig uur duurtvroe
ger was die afstand in vijf uren afgelegd.
Als do generaal per spoor heeft gereisd,
begrijp ik volkomen, dat hij geheel en al
fcureluursch weer in Düsseldorf is aange
komen en zeer weinig lust had om een
journalist to woord te staan.
Den volgenden ochtend can klokslag elf
stond ik voor het Stahlhof, toonde mijn
papieren aan de wacht en werd doorgela
ten om lang3 vele trappen en gangen een
vertrek te bereiken, waar ik mo voor mijn
bezoek bij Degoutte aan te melden had.
Men ging om mijn komst te melden, ik
werd ik het vertrek alleen gelaten en ver
maakte me in tusschen met het lezen van
eenige Fransche bladen, die op een tafel
lagen en het bekijken van een kaart van
het Roergebied, die aan den wand hing.
Die kaart heeft me eohter doen verwonde
ren een Fransche legerkaart van het staal
en kolengebied langs de Roer reeds in Ja
nuari 1918 vervaardigdgoen gewone staf
kaart, maar een kaart, waarop slechts do
grote steden als grauwe omlijnde vlokken,
voorkwamen, kleinere steden cn dorpen
heelemaal niet op stonden, maar de spoor
lijnen, de mijnen en do fabrieken nauw
keurig waren aangegeven, bij de fabrieken
stond zelfs nog vermeld tot welke groep
zo behoorden. Zou reeds in 1918 deze kaart
gedrukt zijn voor een mogelijkem inval in
het Roergebied? Misschien is het iets heel
gewoons, dat de generale staf van bet Fran
sche leger dergelijke kaarten laat druk
ken, maar het viel mij toch als iets zonder
lings op.
Na eenig wachten kwam het bericht, dat
de generaal me ontvangen kon. Weer werd
ik gangen doorgeleid, moest trappen op
klimmen om eindelijk voor een deur aan
te komen, waarvoor een wacht stonddaar
achter die deur, zooveel trappen op, zoo
veel gangen door, zoo goed bewaakt, daar
zou de generaal Degoutte wel schuilen 1
Ik moet vooruit zeggen, dat ik niet vol
diespen eerbied was, toen ik voor die be
waakte deur aankwam, om daar den Fran
schen generaal op te zoeken. Alle militai
ren, hooge militairen in het bijzonder,
kunnen zeer vaak iets geweldig belachelijks
hebben: hun pakjes, waarvan gouden
knoop en en randen, waarop als ze zeer
verdienstelijk zijn geweest, fraaie gekleur
de lintjes, gehecht zijn, verder hun karton
nen hoofddeksels, hun kraak-stemmen, hun
dikwijls roode neuzen, waarin paarse pik-
keltjes, hun geheele houding, alsof ze me
chanische menschen waren, dat alles maast
op mij altijd juist den tegenovergestelden
indruk als bedoeld is.
Tot aan de bewaakte deur was ik dus
gekomen, deze bleek toegang te geven tot
oen kamer, waarin tweo officieren zaten,
waarvan er bij mijn binnenkomst één op
stond en mij een tussehenc5eur opend naar
een ander vertrek. Ik overschreed den
drempel en met een zéér, zéér ernstig ge
richt, dooh inwendig met een spotlach,
stond ik tegenover den man, die zegevie-
Woningbouw door de gemeente.
r het overwegen, welke weg ware >e
bewandelen «n tot woningbouw op ruimen
eekaal te geraken, stond bij B. en \V.. den
jfüiancieelen toestand van de gemeens in
aanmerking nemendei, aanstonds vast, dat
de gemeente, indien z,ij den bouw zetfstan-
Üig ter hand nam, eenigen geldelijken steun
van het Rijk. niet zou kunnen ontberen
en dat de te bouwen woningen van hf>ogst
eenvoudigen aard moeste» rijn, opdat hui
zen werden verkregen met huurprij;-. die
binnen het bereik ook van de minder ge-
eitceerden zouden liggen. Immers de er
varing met de bouwverenigingen in den
Jaatsten tijd in het algemeen opgedaan, had
geleerd, dat van deze niet in de eerste
plaats de bouw van dergelijke woningen,
hoewel ook daaraan behoefte bestond, was
te verwachten.
j Eet kwam hen voor, dat da gemeente
met premie van hot Rijk tot den bouw
van een aanzienlijk aantal woningen van
heit door hen bedoelde type zou kunnen
pvergaan. De gemeente zo-u alsdan v or
pike woning een bijdrage ineens aniwa- gth
V3fi 1300.— en het verdere bouwka;: taai
geheel zelf moeten verschaffen,
i Nadat zij zich hadden vergewist, dat- de
gemeente voor de toekenning van ean der
gelijke premie in aanmerking zou kunnen
komen, gaven z,\ji opdracht tot het onivtr-
jpen van de noodige plannen voor den bouw
van woningen op de aan de gemeente toe-
bebooren.de, zeer gunstig gelegen, terrains
benoorden den HearensÈgel, indertijd d-or
de gemeente aangekocht.
I Het resultaat van oen pa ander was, ritih
een ontwerp werd gemaakt, bevattende 162
baksteenen beneden- en bovenwoningen, waar
van 52 woningen met 1 slaapkamer, 76
jmeit 2 slaapkamers en 34 met 3 slaap
kamers. Behalve de slaapkamers, treft men
in elke woning, afgezien van bergruimte
ienz., een woonkamer en een keuken aan.
In aansluiting aan het bereids in de
spitting van 6 December 1922 door den
(Voorzitter omtrent den voorgenomen bouw
te berde gebrachte, kunnen B. en W. tot
hnnno voldoening thans mededeelen, dat de
Regeering aan dit plan, ook wat de de
tails betreft^ reeds hare goedkeuring heeft
gehecht en zetfls machtiging heeft gegeven
■inmiddels met den bouw een aanvang te
jnaken, zoodat op de toekenning, van de
jpiemio de officieel© beschikking i3 om
jadministratieve reden nog niet in hun bi
jzit mag worden gerekend.
Blijkens de begrooting van stichtlngskos-
|eei moeten de totale bouwkomsten wordeni
geraamd op f460.552. In mindering komt
een premie van f 48.600, zoodat voor re
kening van de gemeente blijft een jïedrag
van 1411.952. Voor wat den eigenlijken
bouw der woningen aangaat, ligt aan deze
raming een bindende prijsopgave ten grond
slag. De N. V. Technisch Bureau van E.
Rutgers te Warmond, die momenteel' ook
in andere steden groote werken onder han
den heeft en op het gebied van massa-
bouw geacht raag worden groole ervaring
te hebben, heeft zich namelijk bereid ver
klaard den bouw der woningen op rich te
bomen voor de som van 31356.152. Bij
deze prijsopgave, welke B. en W. zeer
aannemelijk voorkomt, doch die slechts tot
1 Maart a.s. geldt, is er o.a. van uitge
gaan, dat de plafonds der huizen worden
gestucadcord, dat de woningen, ter keuze
van de gemeente, worden behangen of met
koud waterverf worden behandeld, dat de
buitenmuren aan den binnenkdnt worden be
spoten met asphalt tot wering van vocht
en dat alle scheidingswanden tusschen de
kamers en gangen slechts uit metselwerk
bestaan, dat de schoorsteenmantels van te
gels en de voordeurdorpels van steen wor
den vervaardigd en eterniet niet wordt ge
bruikt; dat onder do houten vloeren een
1 waterdichte gemetselde- of betonvloer wordt
gemaakt en dat het terrein, door de ge
meente bouwrijp ter beschikking wordt ge
steld. Voorts dat, behalve de eigen voor
lieden van. de N. V., alleen Leidsche werk
lieden op het werk mogen worden gebruikt
en het timmerwerk slechts te. Leiden of ia
ide fabriek „Padox", waar een groot aan-
.Roman va» 6. HARDWIS.
31)
Zij merkte deze verandering, sprong op
'en knielde naast hem neer, baacr h-oofdje
tegen zijn arm vlijond. „Je hebt gelijk,"
fluisterde zij met een lief lachje. „Wij moe
ten heelemaal niet meer over ons geluk
©preken. Het is genoeg, wanneer ik zoo bij
jou ben on jij bij mij. Ik zal er niet meer
over spreken, dat zul je eens zien."
Met hoeveel kracht hij er zich ook tegen
verzette, hij kon zichzelf niet beletten,
steecfe aan het oogenblik te denken, waar
op hij voor Alexandra Louise neerknielde,
en waarop een groot gevoel van zaligheid
zijn hart doortintelde. Wat was er uit do
vlam der hoop van dat uur geworden?
Verwaaid uitgedoofd
Een koude rilling kwam over hem bij
ideze gedachte.
Toen boog hïj zioh tot Mra over, hief haar
in de hoogte en trok haar op zijn schoot.
„Je kunt denken en zeggen wat je wilt. Ik
zal altijd mijn best doen, je eigenaardige
gedachten te volgen. Wanneer je vertrou
wen in mij hebt, dan is alles goed."
„Dat heb ik wel!" fluisterde zij, haar
'armen om zijn hals slaande. „Het is mij nu
precies gelijk of de domme juffrouw Lüders
angstig is of niet ik vraag het je zelf.
Waarom hebben jij en je moeder er nooit
over gesproken, dat je nog een suster
hebt?"
tal Leidsche werklieden werkzaam zijn, mag
worden vervaardigt!
Wat de exploitatie vooruitzicht-n betreft
eea gemiddelde huurprijs van f3 87 wordt
vereischt- om een sluitende rekening te krij
gen; het spreekt echter vanzelf, dat da
huurprijs van woningen van één slaapka
mer op een lager bedrag zil moeten wor
den bepaald. Allereerst zouden in aanmer
king moeten komen gezijineo, die thans op
ten eenenmale onvoldoende wijze zijn ge-
huisvest, waardoor dan tot onmiddellijke op
ruiming van krotten zon kunnen worden
overgegaan. De aanvankelijke gedachte van
B, en W. is 03a vroningbouwvereeni ging
met de exploitatie te belasten of, indien
dit op bezwaren mocht stuiten, een spe
ciale stichting daartoe in het leven te roe
pen, zoodat het eigendom der woningen
aan de gemeente verbluft. Het behoeft ech
ter gean betoog dat de gemeente, welke
vorm van exploitatie ook wordt gekozen,
in alle geval een eventueel te Vort voor
hare rekening zal moeten nemea.
De bcgrootLugsstaat, dien B. en W. ter vast
stelling aanbieden, behoeft een. korto aan-
lïehting.
Het totaal bcDOoddgde bouwlcnpitaal be
draagt, met inbegrip van de premie f 460.552.
Hicrtoo bobooien ook ide kosten van don
grondaankoop ad f 27.532.75. Aangezien voor
don grondaankoop reeds vroeger een begroo-
tingaregeling plaats had, kan thans worden
volstaan met een uitgaaf van f 460.552
f 27.532.75 f 433.019.25 te ramen; daartegen
over staat een ontvangst wegens premie uit
'Rijks kas van f48.G00, terwijl het restant
ad f 384.419.25 uit leening moet worden ge
vonden.
Het bovenstaande is tevens te beschouwen
als een prat:advies op de door dc lieoren Dub-
béldeman en Knuttel ingediende voorstellen.
Omtrent doza voorstellen zijn, na het voor
gaande, nog siedhts enkele opmerkingen te
maken.
Zooals B. cn W. reeds meermalen aantoon
den, is de kans voor con cenigsrisna groot
aantal woningen rijksveorsdhot te verkrijgen,
uiterst gering. Nu hebben zij bij de Rogce-
ring pogingen aangewend om, behalve voor
do 162 door do gemeente te bouwen wonin
gen, bovcndiien neg voor een aanzienlijk aan
tal door bouwvereenigingen of eveneens cLcor
do gemeente te stichten woningen premie in
uitricht gesteld te krijgen. Bij het Rijk is
daai ook o.a. tevens in bahandoling een aan
vraag van de vereerd ging „do Eendracht" om
premie voor den bou.w van 120 afiflacédeTswo-
ningen op een terrein benoorden den Lage
Rijndijk, op welke aanvraag, naar zij meenen
te mogen vertrouwen, gunstig zal worden be-
edhakt. Het ligt in hun voornemen, acodra idle
premie voor dleae woningen is verkregen, bij
de Regeering opnieuw aan te klappen voor
verderen steun. In dit verband1 kunnen zij
voorts meedeelen, dat zij dozar dagen van den
Minister van Arbeid, Handle! en Nijverheid,
na een langdurige carrespcuiientle eindelijk
beri-dht ontvingen, dat in het ioopend
kwartaal de noodige rijksvcorsclioften zullen
woTiieji gereserveerd voor den bouw van 52
woningen. Binnen afaienbaren tijd is der
halve de bouw van een aanzienlijk aantal
woningen te wachten. Mede in het belang
van de bestrijding van de werkloosheid dient
de bouw van een zoo groot aantal woningen
echter geleidelijk te geschieden.
Het tijdstip voor den bouw van woningen,
met de 'bedoeling om na hare voltooiing on
middellijk tot opruiming van krotten over te
gaan, achten B. on W. eerst aangebroken;
wanneer het woningtekort op voldoende wijze
is ingehaald, hetgeen thans nc-g niet het ge
val is. Trouwens de Regcering zou ode niet
bereid zijn voor een dengelijken boaiw premie
of voorschot toe te kennen. Op een dicor hen
in verhand met het bekende rapport van de
Gezondheidscommissie, aan de Regeering ge
stelde desbetreffende vraag ontvingen rij ten
antwoord, dat de gemeente alleen voor steun
in aanmerking zero. kunnen komen, indien
do bouw geschiedde uitsluitend tot voorzie
ning in het woningtekort en niet tot verbe
tering van. de volkshuisvesting (opruiming
krotten), daar hiervoor de tijd: nog niet was
aangebroken. Het denkbeeld inzake denhouw
van reserve-woningen, in den zin van het
rapport van de Gezond-heidsoommissie en van.
de voorstellen DuhbaMteman en Knuttel is
derhalve thans niet voor verwezen!ij'king vat
baar.
Op grond van het vorenstaande geven B.
Hij sprong haastig op: „Laat dat rus
ten
„En toch moet ik je wel vertrouwen
eei ze zacht.
Een ontroering, zooals hij nog nooit had
ondervonden, overviel hem. Hij n.-rrp haar
hoofd tusschen zijn beide handen. „Vergeef
het meZul je trachten te begrijpen, wat
ik jc ga vertellen? Zij sloot een huwelijk
ver benodten haar stand. Dat werd haar
vloek, want zij werd door haar oudere on
middellijk het huis uitgejaagd.
„En waar ging zij naar t-oe?" vroeg Mia
opgewonden.
„Dat weet ik niet, kind."
„En wat is er van haar geiworden?"
Hij hnaalde zijn schouders op.
„Is zij dood ?77
„Verdwenen
„En jullie liet haar gaan? Vroegt niet
pieer naar haar? Jij ook niet?77
„Ik was een knaap
Ancïers was je ook stellig niet zoo hard
geweest, dat hadt jij niet kunnen doen. En
haar galant?77
„Ik weet niet meer van hem. Toentertijd
was ik niet thuis. Nu weet je, wat je we
ten wilde. Laat die zaak nu rusten."
„Natuurlijk zal ik er niet meer naar
vragen,77 zei ze zacht en keek vol liefde in
zijn ernstig gelaat.
Een storm van nieuwe indrukken over
viel haar nu.
Huis en tuin, remise, stalling en Richards
rijpaarden moesten worden bezichtigd.
De goudvos met zijn glanzend vel was
haar lieveling.
Eens, toen Mersbaoh van zijn dienst te
rugkeerde, en zij hem in den tuin te ge-
moet kwam, kon zij niet nalaten hem te
verzoeken haar op het paard te helpen.
Hij was warm en moe. Toen hij haar ech
ter in de heldere oogea keek, onderdrukte
hij zijn verlangen om te gaan rusten.
„Kom, zet je voet maar in mijn hand
de vos etaat rustig."
Zij bloosde„Zou ik niet
„Een ladder halen?7vroeg hïj lachend.
Neen, men klimt niet op paarden. Men
zwaait rich or op. Pas maar eens opZoo,
nu omhoog!77
Toen zij boven op het paard zat, klapte
rij van vreugde in haar handen.
De Meizon glansde in haar Wond haar,
de tinten van haar gezichtwaren zoo zacht
als de appelbloesems aan den boom. Het
tooneeltje verraste hem.
„Wanneer je zou willen leeren paard
rijden, wil ik het j e graag leeren. Wij vlie
gen dan samen door veld on woud.77
„O, heerlijk!'7
In haar ijver, om hem voor dit voorstel
te bedanken, was rij bijna van het paard
gevallen.
Hij ving haar in rijn armen op. „Maar
wat doe je nu?77
„Niets!77 Daarbij word zij vuurrood.
„Wat is er?77 vroeg hij, terwijl hij den
staljongen een wenk gaf, om den vos weg
te halen.
„Ik wilde je alleen maar om den hals
vallen en vergat, waar ik zat."
Den volgenden morgen moesten zij visi
tes gaan maken. Er stonden ongeveer twin
tig families op het lijstje.
De stad wae vrij groot. In het midden
was alles nauw en dichtgebouwdhet
nieuwe gedeelte was modern en aardig.
Voor Mia was een der grootste genoe
gens trap op trap af te gaan en in alle
voor kaar nieuwe huizen rond te kijken.
Geen oogenhlik viel het haar in, dat zij
dooT haar bijzondere knapheid overal met
bewondering en nieuwsgierigheid werd
aangekeken.
Eindelijk betraden zij ook het salon van
een jong echtpaar, waarin den vorigen dag
de eerstgeborene was gedoopt. De bloomen
lagen nog op het opgerichte altaar, waarop
oen lichtkroon en een kruis.
„Kijk toch eens,77 fluisterde Mia vol be
wondering, ,hoe feestelijk dat lijkt!7'
Toen kwam do jonge vrouw de kamer
binnen.
Haar man nam haar een beetje in de
maling.
„Nou, haal je schatteboutje maar. Je
wilt toch niets liever clan hem laten bewon
deren."
Tegelijkertijd keek hij haar vol liefde in
de oagen en drukte haar hand met groot a
warmte.
Mia had den blik gezien. Hij deed haar
pijn in het harte.
„Daar ko«mt hij al,77 zei de gelukkige
moeder, terwijl zij rich over het gezichtje
van den slaper boog. „Wilt u hom ook
eens in uw armen nemen? Het is zoo'n
heerlijk schatje." Zij gaf hem daarop aan
Mia over.
Mia had nog nooit zoo'n klein kind ge-
riem. Zij had tegenover dat wonderkleine,
menscbje hetzelfde gevoel als tegenover
een fijne, licht breekbare vaas. Zoo hield rij
het kleine poppetje met beide banden te
gen haar borsi
Uit het diepst van haar hart welde een
bijzonder heilig gevoel op. Eten heerlijk ge
voel doortrilde haar riel.
Zij kon niet nalaten het slapende kind
op te heffen en het te kussen.
Mersbaoh gevoelde rioh bij dit tooneeltje
rend met zijn leger de landen om de Roee
had weten te bezetten.
De generaal Degoutte is geen schoon-»
Jieid. Hij is een tamelijk klein mannetje
mot een rondachtig hoofd, dat van boven
alle haartooi mist; in dit rondachtig hoofd,
dat geelbruin verbrand is, staan twee
sluwe spleetoogjes, waardoor eoms rijn
voorkomen iets Aziatisch heelt. Den indruk
met een beduidend mensch, een groot le
geraanvoerder, met een scherpen wijdzien»
den blik te doen te hebben, maakt gene
raal Degoutto allerminst; wel van een
sluw iemand dio op liet oogenblik cr alles
voor doon zal om zijn doel, clat is de ver
nietiging yan Duitschland te bereiken, ook
al ondervindt geheel Europa cr ds schade
van. Evengoed als generaal liad deze man
postdirecteur of belastingambtenaar in een
provinciestad kunnen zijn nu staat rijn
naam in alle dagbladen, anders was hij een
onbekendheid geweest.
Zoodra ilc ziju vertrek had betroden cil
eenige woorden had gepreveld van dat heft
mij buitengewoon aangenaam was, dat hij
me wilde to woord staan e. d., begon goj
neraal Degoutte te spreken. Een vlot rede*
naar was hij niet, eiken zin onderbrak hy
met een lang alaof hij zich bedenken
wilde wat vorder to zeggen. Het eersto
wat hij mij verklaarde was, dat Holland
gerust kon rijn over zijn uitvoer naar en
zijn invoer uit het Roergebied. De Fran-»
schen zouden cr voor zorgen, dat Holland
zijn steenkolen kreeg en tevens dat de uit-*
voer van Hollandscke levensmiddelen naar
de Roer geregeld zijn gang kon gaan, dab
de Fransche overheid zelfs, inden de Duit-
schers staakten, zelf het levensmiddelen*
vervoer ter hand aouden nemen.
Het le^k me n0g aj vanzejf sprekend,
dat de Franschön den ia- en uitvoer tus-»
echen Holland cn het Roergebied niet zul-*
len stopzotten, daar dit tegenover ons i«nd
7n weinig vriendschappelijke daad zou zijn
Of de Fran schen, wanneer de Duitsohe
spoorwegbeambten staakten, zelf den diensb
ter hand zullen kunnen nemen, zal nog
moeten blijken, tot nu toe hebben ze dat
nog niet gedaan.
Over het algemeen zag generaal Dégout-»
tc den toestand voor de Franschcn nogal
hoopvol in. Hij twijfelde niet of de Duit
sohe tegenstand zou gebroken worden. Wat
betreft de houding van de beambten, weefe
hij hun verzet alleen aan het opstoken door
do Duitschc regecring, zonder dit Waren zij
nooit tegen de Franschen in opstand ge
komen, het zou hun zelfs geheel en al ge-»
lijk zijn onder Fransoh of Duitsoh bewind
te staan. Het uitbreken van onlusten on
der de bevolking leek hem niet te verwach-»
tende Fransche overheid wensohto toch
alleen dc vriendschap van do inwoners,
hetgeen b.v. wel bleek uit de uitdeelingoa
van soep aan de armen.
Over enkele dingen, <Ke ik verder nog
vroeg, wist of kon hij gocn antwoord ge
ven. Vermakelijk was het te zien hoe hij
opvlamde, toen ik hem iets vroeg over de
afscheidingsbeweging van het Rijnland.
Daar wilde hij niet over praten!, dat was
geheel en al een Deutsche zaak!, vóóral
moest ik niet denken, dat de Franschen
daar ook maar eenig belaDg bij hadden,
dat ging heelemaal buiten allo Fransche
belangen om, de Rijnlandera moesten dat
maar uitvechten!
Uit het geheclo gesprek met den gene
raal Degoutte kreeg ik sterk den indruk
dat hij de Duïtschers in het geheel niet
kende of ,zc niet wilde kennen. Wanneer
men fo.v. beweert dat het hee-le verzet in
het Roergebied op bevel van Berlijn in het
leven is geroepen, dat het de beambten ge-
)jjk is onder Duitseh of Fransoh bewind te
staan, c.d., dan kijkt men wel dcor een
heel sterk gekleurde bril of beter, men riet
heelemaal niet en denkt alleen dat het wel
zoo rijn zal. Niets is meer uit de bevol
king zolf ontstaan dan het tegenwoordige
verzet tegen de Fransche dwang-heerschap-
pij. Wanneer de Fransche overheid denkb
do Duifcsche inwoners 4 milKoen in Rct
Roergebied te kunnen lijmen met het
uitdeelen van een paar c-mmertj'es met soep
aan de armen, dan mag ze nog heel wat
emmertjes uitdeelen voor ze liet zoover ge
bracht heeft. Tot nu toe is daar nog geen
sprake van
wonderlijk to moede. De geweldige leegte
van zijn huwlijk greep hem sterk aan.
Hij had haar tot nu too als een werk
tuig gebruikt; nu ineens zag hij de vrouw
in haar. Met al do kracht on de macht der
vrouw stoncl zij plotseling voor hemmet
al haar rijke ga van, om geluk te geven, in
duizendvoudige mate. En wat een ellendige
rol had hij daartegenover gespeeld, met
zijn onvruchtbaar gepeirB over het verle
den
Hij kwam zichzelf afschuwwekkend en
verachtelijk voor.
„Ik zou hem wel mee willen nomen," zei
Mia lachend tot groot plezier der troteohe
moeder, die dezen wcnsch den allernatuur
lijkste n vond.
Toen zij haar kleinen schat weer over
nam, sloeg do jonge echtgenoot en vader
zijn arm om haar en liet kincfi en zaolit hun
beider blik. „Mijn beide lievelingen
Daar doortrilde Mia weer datzelfde zon
derlinge gevoel.
Zij stond een oogenblik stil met ingehou
den adem en wachto op een weerklank cn
weerspiegeling van dit woord en blik in
haar eigen ziel, zooaLs rij dikwijls vroeger
a!s kind had staan wachten, om naar de
weerkaatsing van haar roepan in h-et basoh
te hooren.
Toen alles stil bleef, beet zij treurig op
haar lippen en rij ging zwijgend de trap af.
In het rij'tuig greep Mersbaoh haai- hand.
„MijD lierve Mia!77
De ontgoocheling moest haar immers be
ep aard blijven.
Een kennis reed groetend het rijtuig
vooihij.
Mersbaeh liet stilhouden.
(Wordt vervolgd),
