li
ANEKDOTES.
CORRESPONDENTIE.
Oma's Verjaardag.
„Ik?!...."
„■Ta, jij! Kijk maar niet zoo schijnheilig!
Ik heb zelf gezien, dat je het gistermiddag
na schooltijd op de van Kees hebt
j opgeraapt."
riotseling barstte Bob in lachen uit en
zei hjj:
„O, nou begrijp ik alles. Al een heelen
tijd geleden heb ik een Indisch muntje met
een gaatje van mijn moeder gekregen. Het
is zoo groot als een kwartje. Gisteren
onder de Geschiedenis-les zat ik er men
te spelen en viel het onder de baak, juist
op de plaats, waar Kees zit. Na school
tijd treuzelde ik expres, omdat ik bang
was dat iemand mij zou uitlachen, als i*
het opraapte. Het is mijn gelukspenning
en ik vond het ellendig dien verloren te
hebben. Kijk maar, dit is 'm!"
En Bob baalde het bewuste geldstukje
uit zijn zak te voorschijn.
Jan vond het esn „lam geval", dat hij
Bob zoo verkeerd beschuldigd had. Even
kwam de gedachte nog in hem op. c£ Bob
werkelijk de waarheid wel sprak, maar
wat was hij boos op zichzelf, toen in het
volgend oogenb'.i'; Kees voorbij kwam hol-
len en uitriep:
,,'kHeb 'tkwartjq al, hoor! Mijn bears
j-is stuk dat wist ik niet en 't kwartje
was tusschen de voering gegleden. 'kHad
er lang naar kunnen zoeken en 'tis maar
goed, dat ik er den directeur niet bij ge
baald heb, zooals ik eerst had willen doen.
Ja, vooral cm dit laatste was Jan ook
blij. Verbeeld je, dat Kees er den direc-
teui eens bij gehaald had! Hij, Jan, geloofde
stellig, dat hij dan' ook niet gezwegen
'zou hebben. En hij zou Bob dan toch
maar op een leeliike manier beschuldigd
i hebben van iets, waaraan de "jongen part
noch deel had.
„Kom Jan, Joop je mee naar huis? Wat
staar je toch op den grond? Zoek je ge
lukspenningen of kwartjes?" vroeg Bob
lachend.
„Geen van beiden", antwoordde Jan,
„maar wil je nog met me naar huis gaan
Toen Bob Jan's ongelukkige gezicht zag,
zei hiij goedhartig:
„Tob er maar niet langer over, ouwe
jongen!"
„Maar Bob, ben je dan niet nijdig
op me?"
„Och, weW>! 'tWas immers een ver
gissing!" luidde het antwoord.
„Ja. een leelijke vergissing!" gaf Jan'
grif toe.
i
Een paar weken later, toen de jongens
weer en nu a's de beste vrienden
met hun drieën naar school gingen, liep
Jan Bob opgewonden tegemoet,
„Goed nieuws, man!" begon bij.
„Vertel maar óp!"
„Oom Joosten, mijn vocgd, vraagt of
je in de zomervacantia met Willem en
mjj op den Oldenbof komt logeeren. Oom
is gisteren bij ons geweest en ik weed
eigenljjk zelf niet, boe het kwam, maar
ik heb heon alles verteld. Oom zegt, clatJ
hj het j,Driemanschap" gaarne bij elkaar
v;il zien en dat hij met hooien 'flinke krach
ten noodig heeft Nou, wat zeg je er
van? Denk je, dat je zal mogen?"
„O zeker en wht graag, hoor!" luidde
Bob's antwoord, „Leve het „Driemanschap"
en leve de gelukspenning! Het was toch
eigenljjk een goeie vergissing, Tan!"
Ingezonden door Annie Amptmeyer.
Oude juffrouw, die hoort vertellen, dat
bij spoorwegongelukken de voorste en de
achterste wagen altijd het meeste te lijden
hebben, zegt: „Maar ik begrijp niet, al3
ze dat nu eenmaal weten, waarom laten
ze die twee wagens dan toch niet weg."
Ingezonden door Adriaan Bolle.
Een zeer kundig dokter liep haastig
naar een patiënt. Iemand, die hem tegen
komt, bemerkt aai. zijn mouw een gat en
roept hem toe: ,,Kijk, dokter, de wijsheid
komt er uit kijken."
Haastig antwoordt de dokter: „En de
domheid er
Als ik mij niet vergis, dun heb ik de i
bedoeling van het prijsraadsel al voldoende
uitgelegd; en voor degenen, die het liever
tweemaal lezen om het recht goed te be
grijpen, herhaal ik nu hier nog eens: eerst
woorden zoeken zooals pop en Anna. die
je net zoo goed van voren naar achteren
als omgekeerd kunt lezen en dan toch pre
cies hetzelfde beteekenen. En daarna, woor
den, die je ook van de beide richtingen:
kunt lezen, maar dan van beteekenis ver
anderen, zooals regen, neger, moor, room.
En het aantal woorden? Dat laat ik geheel
aan jullie over, daar zal ik niet op letten;
doet allen maar je best. Ik _ge!oof wel
dat jullie het „een fijn werkje, een leuk
werkje" zult vinden, om pens termen te
gebruiken, die de jeugd zoo heel goei
kent. En jullie weet het.. er is weer een
buitenkansje, tien prijzen mag ik verloten
en daarvan wil ik weer eenigen nemen om
te verloten onder mijn trouwe inzenders
en inzendsters, dus deze loten mee èn metl
de groote massa èn' met de trouwe jeugd.
Opgepast hoor, geen naam vergeten, dat
is toch immers in je eigen nadeel, en!
bijtijds de brieven inzenden.
P. Oostdam, je hadt de vorige week
toch je brief naar Den Haag gezonden,
al bad ik het zoo duidelijk in 3e corres
pondentie gezet, dat ik in Leiden was.
Nelly en Gerard Bruinsma, ik vrees dat
jullie iets verkeerd hebt begrepen, of wo
nen jullie in huis bij1 een oom en tante
die geabonneerd zijn op het „Leidsch Dag
blad"? Als dat het geval is, dan mag je
wel meedoen. Degene, aan wie ik dat on
langs schreef, heeft geen ou3ers meer en
is nu als aangenomen kind bij een oom
en tante.
Je en Neeltje van Leeuwen, het zijn
aaidige feestavonden geweest met de op
voering der operette, maar wel wat heel
ve> moeiend, zoodat het niet te vermonderen:
was, dat Neeltje een beetje ziek werd. Wat
een schrik zal dat geweest zijn toen de
kening met zijn troon achterover tuimelde.
Bertha en Marietje Haarlem, ik vraag
al woken lang om mij voorloopig geen
nieuwe raadsels te zenden; heuseh ik heb-
er zooveel liggen, die ik eerst wil ge
bruiken. Het is dus niet, dat ik je raadsel
afkeur, maar ik heb er nog te veel.
Marie de Koning, nu ik weet dat je
hei. zóó prettig vindt om je naam in de
correspondentie te lezen, doe ik het maar
even, al lijkt het vandaag op den rijsten-
brijberg uit het sprookje, die stapel brie
ven. die allen om antwoord vrager:.
Annie Huisman, voorloopig alsjeblieft
geen raadsels en anekdotes inzenden.
Dirkje Hoogerdjjk, die kpit als kamer
lijkt mij heel aardig, maar niet als het
regent; of is er ook een dak boven'!
Marietje Gaykema, vergeet niet om den
brief weg te brengen, als het prijsraadsels
zijn, want dan kan je niet meeloten.
Annie Franse, heel lief van je om aan
een ander te denken, maar kijk zelf
eens naar de massa kinderen die meedoen.
Dan begrijp je dat er telkens zeer velen
teleurgesteld moeten worden.
Abram Burgerjou, ik zou het ook wer
kelijk aardig vinden als ik je eens zag.
Het gebeurt misschien nog wet eens.
Winr Overduyn, het is maar goed dat je
niet te laat op school baat gekomen, door
te wachten op die dame op de Princesse-
kade, want dat was ik niet. Dan zou je
op een verkeerde hebben gewacht.
Jaap Le Poole, ik ben op het concert
van Toonkunst geweest en zag er je ouders.
Maandags had ik op straat je Mama al
gezien en toen direct gekeken of zij niet
een jongen van 8 jaar b\j zich had, dat»
zou ik wel even gevraagd hebben of dat
mijn raadselneefje was.
Klazina Parlevliet, ik was 'Zondags wel
in Leidein, maar op den Witte Singel heb
ik niet geloopen, wel op den Zoeterwoud-
schc- Singel.
Bika van Veen (Zoetervvoude), ik wou
voor de aardigheid dat je eens zag, zoo'n
stapel brieven vandaag; dan zou je direct
Pegrijpen, dat ik ze nooit kan bewaren,
maar ze weg moet doen na ze beantwoord
te hebben, anders had ik nu al een hamer
vol na die twee jaar,
door C. H.
Eons in liet jaar: tien Februari,
Is bet in Oma's woning feest; i
En voor de jeugd i9 -dat neg altijd
De leukste dag van 't jaar geweest.
Ook dit jaar zouklen allen komen
Bij j&air'ge Oma op bezoek.
Toevallig vonden Han9 en Rietje
Iets aardigs in een beel oud boek.
Het was een Jeuk comodie-stukje,
Dat speelde in den ouden tijd.
Hoe grappig: Oma in di© dagen
Was eigTijk zelf een kleine meid!
Ze gingen nu bet stukje leeren,
Een samenspraak voor Zus en Broer,
't W>as een geheim. Niets te verklappen
Dat was me nog een Iheel© toer!
Verkleed als kind'ren uit die tijden,
Verschijnt bet tweetal op 't tooneel,
Op ecDsdaar zien ze ai die raensehen,
Er schiet een brok in Hansje's keel.
't Is gek, bij kende toch zijn rol nog
Zoo goe'd juist gisteren op zijn duim.
't Begon... boe was 't ook? Lieve menschea
'k Vertoon van avond scherts en luim.
Maar dan hoe was 't toch verder, Rietje?
't "Was alles van den ouldien tjjd
En wat de kinderen toen deden,
Hans kijkt beteuterd', is bet kwijt.
't Is ook zoo griezelig: zooveel menschea.
Die alien luist'ren naar vriend Hans;
Hij wordt verlegen, stottert, momjpeit:
Het was iets over spel en dans!
1 Ja, zegt Marietje; in die dagen
Was alles aniders juist dan nu,
Maar, en nu tot de jaar'ge, Oma,
Niet een weet dat zoo gtced als «u'.
i Vertel' u 't dus aan al die menscben
En geef bun antwoord op bun vraag.
'k "Weet zeker, Oma-lief, vertellen,
Dat doet u immers juist zoo graag!
Dan snelt Marietje, vroolijk lachend
Op Oma toe, geeft baar een zoen
En zegt: U bent de liefste Oma, -<
Zoo één bestond er zelfs niet toen!
Marietje en Stientje Erkelens, "dat lijkt
mij alleraardigst, dat jullie samen een stukje
op het orgel instudeert, voor als Maden
terugkomt.
Adriana en Stien de .Wekker, dus ml
ziin het voorloopig weer de beide zu^jea
de Wekker, die aan de raadsels meedoen.
Antje Hagenes, zoo, hadden jullie va-
cantie, dan "was er natuurlijk volop tijd
voor de raadsels.
Jo en Anton van "Zftip, dat was heel
tereent opgemerkt, dat ik in zeer vele brie
ven den wpnsch zal' lezen, dat hjj of zij
een prijs mag winnen. Zeker mag je broer
meedoen. I
Tonnie en Ina Houpt, ik ;zal de afspraak
onthouden* A
