De Prins uit beiSpreokje
No. 19297.
LEBDSCH DAGBLAD, Donderdag 1 Februari.
Tweede Blad. Anno 1923.
BERLIJHSCHE BRIEVEN.
UIT DE RIJNSTREEK.
FEUILLETON
De oorlog zonder veldslageta.
$1^, Nieuwe vollierenhaat. Boycot
en vrjandolgke stemming. De
1 i W ,i druk op het Berlijnsche leven.
y' j, Dansverboden en vervroegd slui-
,~Hir tingsuur. De zuivering der the-
aters. - Arbeiders en speculanten.
Berlijn, eiad Januari.
'Een geestig meeisch formuleerde onlangs
tden toestand, waarin Duitschland zich op
duet oogenblik bevindt, als volgt: ,,"Wö heb
ben wet- woer oorlog, maar we voeren
hero niet''
Zoo is het ongetwijfeld. De wereld weer
galmt weer van wapeogerinkel, opnieuw heb-
foen militairen de macht in handen, k.v
namen <m geweren z'rjn geladen. We hoo-
ren weer va» cavalleriopatrouilles, van voor-
tposten, van voortgang der operaties -
de geheele liefelijke woordenschat uit de®
tijd, toen hel blinde geweld nog woedde
jen die wij in ons goed vertrouwen bgna
reeds vergeten en begraven dachten, is
opeens weer aanwezig en grijnst ons tegen.
Op Duitschen grond spoelt zich een vol
ledige veldtocht af, behalve 'dat de tegen
stander ontbreekt en dat de binnendrin-
jgendo troepen hun opmarsch naar 'believen
•ücimnen uitbreiden en niet behoeven te vech
ten. Zco iets is zeker uog nooit voorge-
vallen We zijsi er immers in Duitschland
al jaren lang aan gewend, dat we onaf-
1 -gebroken in toestanden en verhoudingen
teven, die in de geheele vereldgeschiedenis
1 vrijwel -uniek zijn, Maar we z'rja toch altijd
tre'er opnieuw verrast, welke merkwaardig
heden en kwellingen het lot voor ons uit
denkt Het is goddank een „droge" oorlog,
[|er vloeien geen stroomen bloed. Maar alle
.verschrikkelijke oorlogsv-<rschrjii3oleii verloo
iden zich weer: do volkercnhaat, de opzwe
lp in g der hartstochten, de vurige wenseli
plkaar te benadeelein. Is dat niet verschrik
kelijk? In Berlijn worden Pransche 011 Bel
gische gasten niet opgenomen. Waar Frala-
'echo en Belgische reizigers verblijf houden,
Iworden ze verzocht, te verhuizen. Enkele
krinkels dragen het opschrift: „Aan Fran-
Bche® on Belgen wordt hior niet verkocht."
In Parjjs worde» demonstraties tegen Duit-
'sche circu: extiston gehouden. Plotseling is
Jweer een muur opgerezen tusschen de vol
keren, die reeds langzaam en voorzichtig
"een zoo al niet een vriendschappelijk, dan
'doch een economisch on geestelijk verkeer
tornt elkaar begonnen te onderhouden.
Niemand zal zich er over verwonderen,
'dat de opmarsch in het Roergebied in
(Duitschland gevoelens van toorn e.n woor
den van gloeiende verontwaardiging heeft
\doen oplaaien, die aan heftigheid piles te
vfeoven gaan. lederen dag met zijn nieuwe
(berichten uit het bezette gebied verscherpt
\deee stemmingen, doet de kloof zich w.ijr
v jd«r opensperren.
Het is merkwaardig: gedurende den por-
-ïog was in Duitschland werkelijk weinig
;:van een haat tegen Frankrijk te bespeuren,
Vlo wrok keerde zich in 't bijzonder, ja
fcijnr uitsluitend tegen Engeland. Eerst do
'jaren, verloopt» sedert het verdrag van
(Versailles, hebben hier een ommekeer te-
'-Hvecggebraciit. Zeker, Duitschland twijfelt
pjer p cogeablik aan, oü do grootsto
ten kt-stbaarste bezittingen, die 'het bij de
6)nederlaag moest offeren, zijn Engeland ten
.deel gevallen. Maar de wijze, waarop Eiige-
'tend de behandeling van (Jan overwonnen
(tegenstander regelde, de uiterlijke vormen,
Idle hier in acht werden genomen, hebban
langzamerhand de heerschende verbittering
verminderd, zoodat op 't oogenblik eenigs-
{fehis dragelijke betrekkingen tusschen de
beide landen heerschen, hoewel ze nogkoeü
Cr. zerrc van hartelijk zijn.
,j Van Frankrijk hebben we altijd weer
lajmgen gehoord, die het onmiskenbare kea-
'ïnerk droegen Duitschland te wilien verne
deren. Daarbij kan geen volk kalm blijven
1 dat zijn gevoel van eigoiwaarde nog niet
geheel verloren heeft. Ea nu beleven we,
buiten het vredesverdrag om een nieuwe
1 bezetting vain Duitschen grond wie zat
"joais dan kwatjjk nemen, dat we ons in
onze ziel' beleedigd en gekwetst voelen?
De idealisten in Duitschland, die van ver
zoening gedroomd hebban, z:jn bitter teleur
gesteld. En wie is niet graag in (jijden,
'dat alles verward schijnt, idealist?
Het is werkelijk niet alleen de smart
over bet onrecht, dat me» ons volgens
bnze_ heilige overtuiging aangedaan beeft,
het is voor ieder, die verder ziet, evenzeer
de smart over de nieuwe vernietiging van
do hoop cp een vreedzaam samenleven der
volken, die ons terneer drukt
Alle verstandige, politieko persoonlijkhe
den in Duitschland, die zich niet door hun
temperatuur laten meesleepen en rekening
houden met de werkelijke gebeurtenissen,
zi.ji' zich er wel van bewust, dat Frankrijk
zich in een buitengewoon moeilijken fioan-
cieelen toestand bevindt, en dat Duitsch
land niet alleen volgens zijn verplichtingen,
maar ook uit eigen vrije» wil, om een
toekomstige Europeesche gemeenschap te
stichten, er toe moet bijdragen den buur
man te helpen. Maar al deze vredesvrieaden
zijn op 't oogenblik deerlijk teleurgesteld
en wanhopig.
.We willen heden niet optimistisch zijn!
De lessen uit den oorlogstijd schrikken af.
Dac is juist het onaangename; dat geen
ir.enseh uit de tegenwoordige crisis een
.uitweg ziet, die tot betere verhoudingen
zou kunnen leiden. Dit heeft tot de zwij
gende vastberadenheid geleid, waarmee op
't oogenblik alle kringen van het volk, zoo
wei arbeiders als burgers, hun tpevlucht
tot passief moreel verzet genomen heb
ben. Do druk en de spanning, die daardoor
het Berlrjnsche leven bezwaren, zijn onbe
schrijflijk pijnigend. Geen gesprok met oude
vrienden, geen zakeMjk of ambtelijk onder
houd, waarin niet de groote zorg. die ieder
vervult, uitgedrukt wordt. In de trams kaoo-
pen vreemde menschon gesprekken aan, die
zich altijd om hetzelfde thema bewegen.
Berljjn was nooit een vroolijke stad. Maar
zooveel ernstige gezichten, zooveel bewolkte
voorhoofden heeft men nooit gezien.
Het komt trouwens overeen met de alge
meen heerschende stemming, dat de regee
ring maatregelen getroffen heeft, die de
uitwassen van genotzucht tegengaan. In oen
zoo groot© stad ontbreekt het natuurlijk
niet aan manschen, die gewetenloos au licht
zinnig genoeg zijn, om aan de ellende van
het volk voorbij te gaan, ef zich in mis
plaatste „levensvreugde" daarover heen zet
ten. Het is hoel goed, dat aan dezen da
ernst, van den tijd duidelijk gemaakt wordt!
Het is onverdragelijk, in café's bars en
„Dielen" reeds 's middags dansende paren
te zien. Een radikaal' verbod voor alle open
bare dansgelegenheden heeft hier een eind
aan gemaakt. Ook de groote bals, die juist
in dezen tijd van het jaar vallen, die in
Januari en Februari, anders in Berlijn aan
de orde van den dag zijn, vervallen, en
wel in de eerste plaats het „persbal", sedert
tientallen van jaren het hoogtepunt van
het maatschappelijk leven in den Berljjn-
scher. winter. Men is nog verder gegttan.
Ook Elo bnitensporigo verspilling moest te
gengegaan worden. Niet alleen in de „Schlem-
mer"-lckalen, maar overal. Daarom werd
het sluitingsuur reeds op 11 uur 's avonds
vastgesteld. Dit is misschien wel wat al
te streng voor een wereldstad, waar vela
mtnschea eerst laat 's avonds hun vrark
kr-nnen verlaten eo die zich dan gaarne
bij een glas bier of een kon koffie een
oogenblik willen ontspannen. Maar d9 regeo-
ring wildo ingrijpende maatregelen nemen
en toon en, dat het haar ernst is.
Tenslotte is me» ook tot een zuivering
van het theaterwezo» overgegaan, <lie reeds
lang noodzakelijk was. Ik heb herhaaldelijk
in mijn Berlrjnsche brieven erop gewezai,
dat de stroom van minderwaardige, slechts
op zinnenprikkeling gerichte stukken steeds
aanzwol. Nu heeft de tooneelvereenigirrg
zelf ingegrepe». Ze heeft besloten, voor
alles da „pikante" Fransche kluchten, die
geen kunstwaarde bezitten en die zich .on
belemmerd hier inburgerde», te waren
maar behalve dat, ook ervoor te zorgen,
dat de Duitsche maaksels van bovenge
noemde soort van het repertoire verdwij
nen. i\Vat las men niet voor titels op de
aanplakzuilen: ^Lissi, die Kokotte", ,,Im
Belt", „Bubi wilt nicht", ,,Lauf doch nicht
iirmer nackt hcrum", ware» peniga der,
pikantste opschriften. Andere „drama's" die
niets da» in gesprekvorm gebrachte vuile
greppen zijn, waren aan hun etilcet niet
zóó duidelijk te herkennen, maar in wer
kelijkheid nog erger. Daaraan is nu een
einde gemaakt.
Deze maatregelen zij® ook van, staat
kundige zijde noodzakelijk. Het is helaas
niet te loocSanen, dat het ongeluk, dat
het vaderland- getroffe® hqeft, voor een
massa menschon met materieele voordeeten
vei bende® Is. Als hei Duitschland slecht
gaat, daalt" do mark, de buitenlandsche wis
sels stijgen, de beursfondsen eveneens, de
speculatie bloeit, hetgeen tot gevolg heeft,
dat een kleine kring van raeoscheu dage
lijks millioenaa en millioenen „verdient".!
Het volk, de massa, is hevig verbitterd
over dit feit Want wie geen vermogen
en gee» effekten bezit, wie niet speeuteeran
kan. alleen maar op de opbrengst van zijn
arbeid aangewezen is, welke bij het dage
lijks meer in waarde dalende geld steeds
minder wordt, die drukt daarentegen van
dag tot dag het Teven zwaarder, e® de
stjjgende duurte voert dea dag, Waarop)
hy niet genoeg to eten zal hebben, steeds
dreigender naderbij. Ean staat, die de sym
pathie van de arbeidende .massa niet ver
liezen wil, moet ervoor zorgen, dat 'de
ergernis uit de wereld verdwijnt, die op
gewekt wordt door de vloolijkheid van de
genietende speculanten.
Zeker, we willen hier ook niet huichel
achtig zijn: ook in de arbeiderswijken vindt
men, binnen zekere grenzen, lokalen, waarin
gebrast wordt. En dan: de genotzucht zoekt
zich, als ze verhinderd wordt, zich in het
openbaar te uite®, wel weer nieuwe uit
wegen. Gisteren ontmoette ik den bezitter
van een groote likeurfabriek. „Och'j zei
hij. „oerst ondervond ik bij 't bekend wor
den van de nieuwe bepalingen groote schade.
Bestellingen van 18 millioen mark. wer
den afgelast- Maar dat is al weer in orde.
Op 't oogenblik bestellc» de delieatessan-
winkels als dollen likeuren. De menschen
kotper, nu hun flesschen eö drinken ze
thuis leeg!" Het kan zij®. Maar het pu
blieke leven is toeh gezuiverd, ontelbare»
werden voor de verleiding, om aan bia>
pertijen deel te nemen, bewaard en het
luitcrijjk van da stad is toch fatsoenlijker
geworden. Wie redelijk denkt, zegt tot zich
zeli: „Het vaderland lijdt e® bloedt ,uit
inwendige wonde», da» wil' ik. 'ook een
kalm, rein leven leiden."
Dr. MAX OSBORN.
7 ZWITSERLAND, 4
De Zwitsersc'ne valuta is er eene, die
een even groote welvarendheid ver
toont. als de onze, de Zwitsersche
Franc noteert voortdurend nagenoeg
op z'n goudwaarde. Doch evenals hier
profiteert de Zwitsersche bevolking
niet bijster van den goeden stand van
zijn ruilmiddel, openhartig gesproken/
zegt een Zwitsersch jaaroverzicht, is
het jaar 1922 slecht voor ons land ge
weest.
De Zwitsersche uitvoer heeft het na-,
deel, uit een groot aantal artikelen te
bestaan, die niet bepaald lot de meest
dringende levensbehoeften kunnen ge
rekend worden en eerder een luxe-'
achtig karakter dragen. V/ij noemen'
b.v. zijden linten, borduurwerken, cho-j
colade, horloges enz. Deze artikelen
lijden zeer slerk onder de concurrent
tie van landen met gedeprecieerde va
luta en is deze concurrentie iin den
laatsten tijd ook aan het afnemen, be
schermende rechten in de landen van
invoer, welke het karakter dragen den
invoer van Zwitsersche artikelen te
beletten, maken den uitvoer van vele
dezer zoo goed als onmogelijk, waar
om ook verschillende Zwitsersche fa
brieken reeds filialen in het buitenland
hebben gevestigd. Ofschoon de leiding
dezer fabrieken in Zwitsersche handen
is, zijn de werklieden buitenlanders,
een feit, dat niet in staat is de werke
loosheid in Zwitserland te doen ver-
minderen." i.iv
Het tegendeel is dan ook eerder het
geval. Het aantal werkloozen in Zwit
serland, dat ondersteuning genfet, be
droeg einde November meer dan
73.C00 personen, volgens het Maand
blad van het Zwitsersche Arbeidsbu
reau waren tot einde Augustus j.l.
door de Zwitsersche regeering, ge
meenten en industrieelen een (totale
uitkeering van ruim Francs 400.000,00
aan werkloozengelden verstrekt.
Men heeft in Zwitserland op tal van
maatregelen gezonnen, van regeerings-
wege, dezen slechten stand van zaken
te verbeteren. Tot dusver met nog niet
14eel resultaat. Behalve bijzondere ta
rieven, ten doel hebbende de binnen-
landsche nijverheid te steunen, is door
de Zwitsersche regeering speciale cre-
dieten gevoteerd om industriën te hulp
te komen. Tot dusver zijn daarvoor in
aanmerking gekomen de horloge-nij
verheid en die van borduurwerken, j
De horloge-nijverheid heeft een cre-
diet gekregen, welk tot een totaal loop
van Francs 11.000.000, Dit geheele be
drag is tot dusver nog niet opgenomen,
De subsidie wordt verleend voor den
uitvoer naar landen met gedeprecieer-'
de valuta. Een speciale commissie stelt
een bepaalden omrekeningskoers vast,"
die hooger is dan die van het land vaii
invoer. Deze omrekeningskoers wordt
als_basio van den verkoop genomen,''
het nadeelig verschil, dat voor de ex-;
portoerende horlogefabrieken voort
spruit uit den werkelijken koers en de
gefixeerden wordt door de regeering
bijgepast. Deze subsidie zal echter ten
hoogste 30 pCt. van den kostprijs mo
gen bedragen. Volgens mededeelingen
heeft deze hulp tot dusver de moge-'
lijkheld van belangrijke verkoopen
naar het buitenland verzekerd. Men
spreekt van bedragen, varieeerende
tusschen 60 en 70 millioen francs, die
werden verkocht en zonder deze sub
sidie onmogelijk ten uitvoer waren ge
bracht.
i De borduurwerken-nijverheid wordt
op een andere wijze te hulp gekomen.
Er is een speciale commissie in het le-'
yen geroepen in den vorm van een coö
peratie, Aan dit lichaam nemen .deel
de fabrieken en het Zwitsersche gou
vernement. Prijsovereenkomsten wor
den gemaakt en credieten verstrekt/
Het kapitaal dezer coöperatie is vast
gesteld op Francs 1.500.000. waarvan
Francs 1,000.000 door de Zwitsersche
regeering wordt verschaft en de rest
door belanghebbenden, als patroons-;
organisaties, vakvereenigingen en kan-
itons. Deze samenwerking is nog van
korten duur, zoodat een oordeel hier-j
omtrent nog niet mogelijk is.
Een eigenaardig middel van bestaan
dat in Zwitserland een zeer groote rol
speelt en geruiraen tijd sterk noodlij
dend is geweest, is v/el het hotelwe
zen, De oorlog overviel Zwitserland
wel in het bijzonder. De hotels liepen
leeg en jarenlang voerde het hotel
wezen een kwijnend bestaan. Nu het
wereldverkeer z'n gang heeft herno
men, komen toeristen uit landen met
krachtige valuta de Zwitsersche ber-'
gen weer opzoeken. Uit den stand der
Zwitsersche valuta blijkt wel, dat het
verblijf aldaar voor personen uit lan-j
den met gedeprecieerde valuta zeer
^bezwaarlijk is. Ook ondervindt Zwit-1
seriand in dit opzicht nog concurren-l
(tie van aangrenzende landen als Ti-
rol, Beieren, waar langen tijd het ver
blijf goedkooper was. In den laatsten
tijd komen de prijzen in genoemde
landen vrijwel die van Zwitserland
nabij.
De Zwitsersche staatshuishouding
werkt natuurlijk ook met tekorten.'
;Dat van 1921 zal Francs 127.000,000
bedragen, in het afgeloopen jaar wordt
een tekort van Francs 100.000.000.—'
geraamd, dat men voor het jaar 1923
op Francs 84,000.000.— hoopt terug
te brengen. In verschillende takken
van dienst zijn bezuinigingen inge
voerd. Onder de verschillende takken
der staatshuishouding, die de uitgaven
:>an een totaal van Francs 192 millioen
in 1913 tot 522 millioen Francs in 1922
hebben doen stijgen, worden genoemd
salarissen aan ambtenaren, die van
77 millioen Francs tot plm. 177 mil
lioen Francs zijn gestegen. De Zwit
sersche staatsschuld.vercischte in 1913
slechts een jaarlijksche uitgave van
9% millioen Francs. Op het oogenblik
zijn daarvoor 115 millioen Francs
jaarlijks noodig. Verschillende uitga
ven voor sociale doeleinden hebben
voorts het Zwitsersche budget be.;
zwaard. Wij hebben reeds het bedrag,
aan werkloozen uitgekeerd, genoemd,:
Ondanks dit alles is de Zwitsersche
geldmarkt gezond gebleven en wist
zelfs in het afgeloopen jaar een Am-
sterdamsche leening op te nemen.
Daarnaast hebben twee Zwitsersche
staatsleeningen in 1922 hun weg op de
publieke markt gevonden; een 5','2
leening, groot Francs 300.000.000.^4
tegen 10O en één 4% leening, groot
200.000.000 Francs, tegen een koers
van uitgifte van 97 Jó'
ALKEMADE. Burger-tjjke Stand.
Geboren: Wytoanda, dochter vin Jacobna
den Hollanden 011 Cornelia Huigsloot. Gerar-
dus, zoon va» M. Hoogenboom en J. van
Berkel. Petrus Nicolaas, zoon van P. van
der Ploeg en C. Sehreurs. Cornelia Maria,
dochter van J. van Seggele» on M. Kwet-
sloot. Jacoba Elisabeth, dochter van A. 'A',
Brand en C. Louter.
Overleden: Cornelia van Es, wed. 'Al
Dobbe, 57 jaar. Levenloos kind, D. Zoete
melk en C. H. Maarschalk. Elizabeth vaö
der Meer, echtgenoote G. P. va» der Hoorn,
20 jaar.
Ondertrouwd: Johannes Meyer, jm. 33
jaar en Martha Maria Borst, jd. 30 j.
Martinus Jacobus Colyn, jm. 25 jaar on
Elisabeth Cornelia Vol water, jd. 20 j.
De verkeersverordening dezer gemeentel
is van Gedeputeerde Slaten ajgekomen en
za! op 2 Februari a.s. iu werking treden.
In die verordening is bopaald, dat vracht
auto's slechts een maximum asbelaiting mo
gen hebben van 3000 J£.G. Voor al da
v/egon in deze gemeente, met uitzondering;
van den weg door het dorp RoelOfarenils-
vee® em die gelegen in de JJinnen-Kaag,
welke slechts een asbelasting toelaten van
1400 K.G. 1
IIAZERSWOUDE. Burg. Stand.
1 Bevallen: C. M. Vreeburg, goh. Ver
meulen, z. A. C. Vellekoop, geb. v. d.
Stijl. d. A. Voskuil, geb. Brand, z.
Ondertrouwd: M. J. Boting, 27 jaar en
J, A. Groeneveld, 27 jaar. J. M. Boting,
31 jaar en W. va» Rliijn, 24 jaar. 1
Gehuwd: A. Binnendijk, 24 jaar en jVt.
Stigter, 2G jaar. i j
NIEUWE-W EjTER INGVoor de vacantel
betrekking voor önderwjjzer(es) aan de O.
L. School alhier hebben zich 39. sollici
tanten aangemeld.
OUDE-WETERING. Voor liet inga-
nieurs-examc-n riebtiug kolon'aio boichbouw,
is aan de landbouwhoogeschool te Wagenin-
gen geslaagd de heer J. \V. Roeloffs, geb.
alhier. I
iWADDINGSVEEN.
Burg. Stan d. G.e boren: 'Abra
ham Louis, Z. van J. Oudijk cn J. A. van
Griethuizen. Adrianus en Aaltje, Z. en
D. van P. Zwanenburg en A. Kasbergen.
Janni Cornelia, D. van C. Geldorblom cn
N. van don Hoven. Hendrika Maria, D.
van P. Asscheman en N. Zandvoort.
Overloden: Maria Kok, 86 j., We
duwe van Eik,
Getrouwd: J. Morbis, en A. Cam-
meraat.
Roman van G. HARDWIG.
•15)
s Lotlewijk August was csn vroolijk kind
thans is hij een stil inain."
,,De tijden veranderen, en ook wij go-
eerde tante," zei Alexandra Louise met
j©en flauwcm glimlach. ,,U beinb voor ons
Aocih het mooiste voorbeeld, cuat men op
bejaarden leeftijd eerst de volle ontwikke
ling zijner geestesgaven en beimnlijk-
beid bereikt."
Vaii uit het gerimpelde gczïoht schoot
leen scherpe blik naar het 6ohoctno gelaat
donder den ge veder den heed. ,,Men moot al
leen maar een weinig meer in het hoofd
ihebhen dan aiohzelf cji de toiletkamer, dan
'xaJ. .het a-an meerdere ontwikkeling niet
"tKnlbreken."
,,Zecr waar, geëerde tante," glimlachte
Alexander Louisa mert een toestemmend
^hoofdknikj"e. „Dat zijn geestesgaven. Maar
•hoe zou men aan de beminlijklieid komen,
die wij zoozeer in u bewonderen
Do Kroonprins stond op. ,,De beminlijk-
iicid der vrouwen," zei hij snel, „is te dndi-
/viidueel, om een schema daarvan te kunnen
«opoiaken. De vrouw, die werkelijk bemin-
wil zijn, is heb reeds, want reeds do wil
is bominuijk."
„Ziet u, waarde tante," riep Alexaxndra
Lojise met kwaadaardigen ©po>t in kaar
vtKHjca, „dat Lcdt-wijk August niet het stille
water is, dat uw goedheid hem toeschreef I
Men moet slechts zoo juist weten te 9laan,
als onze waarde tante, dan geeft de steen
zeer zoker vonken. Wij mogen toch do
hoop koesteren, dat u niet. te veel van uw
krachten hebt gevergd?"
„Ik heb niets met hoop te maken," zei
de oude dame scherp. „Wat ik in werke
lijkheid zie, is al treurig genoeg."
„Dat betreuren wij onrecht," lachte
Alexandra Louise, haai- roode lippen nau
welijks merkbaar op de zwarte mitaines
drukkend. „Wij tien de wereld nog vol
rozen, gelukkig I"
Toen zij naast haar gemaal door de vesti
bule ging, lag er oen wrevelige trek op
haar gelaat. „ALsjof men een egel aanpakt-,
mompelde zij heftig.
„Ik verzoek u
„Een oude, venijnige ógel," herhaalde
Alexandra Louisa toornig.
Toen zij in het rijtuig zaten, vatte hij
haar hand.
„Heeft zij dan zoo ongelijk, Alexe? Maak
je mij niet dagelijks stiller, treuriger?"
„Ik weet niet waarom?" zeido zij onge
duldig. „Wij zijn tooh gelukkig over hot
sentimenteele jaar heen."
Hij drukte heftig haar hand in d<5 zijne.
„Je weet toch, dat ik je lief heb."
Zij verbleekte nog meermaar zij lachte.
„Dat- heb je me reeds zoo dikwijls verze
kerd, dat ik, al was ik ook de ODgeloovig-
heid zelf, bet wel zou moeten gelooven."
„En jij?" vroeg hij, haar hand kussend.
Haar wenkbrauwen trok zij donker te
zamen.
„Ik keer in mijzeive terug en zoek mij
zei ven te doorgronden."
„Wat heb ik daji aan dat alles?" zeide hij
zacht.
„Heb ik meer dan jij?" zei de zij harts
tochtelijk.
„Dan hebben wij beiden niets."'
H-efc rijtuig hield stil. De koetsier sprong
van den bok en opende heb portier.
Alexandra Louise steeg vlug uit.
In de vestibule stond de ritmeester von
Mersbach om een mededeeümg te doen.
Toen zij hem zag, klopte haar hart
sneller.
„Wij zullen gauw lente hebben," zeide
zij, terwijl zij hem voorbijging. „Men voelt
haar reeds in de luoht."
Hij boog diep.
„Uw Koninklijke Hoogheid brengt 6teeds
de lente mee."
Zij knikte hem glimlachend toe.
Heh zachte parfum, dat haar altijd om
gaf, drong weer tot hem door. Het be
dwelmde hem. Hij luisterde naar het ritse
len van haar kleed, terwijl zij de trap op
ging, en het was hem als luisterde hij naar
een lentelied in het woud.
Zij. stond eohter boven aam het venster,
peinzend, opgeschrikt uit haar trotsch zelf
bewustzijn door de vraag van haar gemaal.
Had men haar soms indertijd deze vraag
gesteld, toen zij op den wemsch der beide
Hoven, die een huwelijk tusschen hen bei
den gewensoht achtten, haar toestemming
gaf den man, dio haar vriend was. hierheen
te volgen?
En wanneer haar liefde niet noodig was,
om den huwelijksband t6 loioopen, hoe
durfde hij dan nu liefde van haar vorderen
nu zij zoo mat on vermoeid was van de een
tonigheid -van het dagelijksch loven, zoo
ongeduldig en ontevreden met datgene,
wat haar deel was geworden, ontnuchterd
door hem zelf, smakkend, smachtend naar
overvlcedl L.- Tï -
VII.
„Beveelt Uw Hoogheid, dat ik de rozen
in het water zet?"
Mia was nog geheel onder de betoove-
.ring van de verschijning der Prinses.
Zóóveel schoonheid was haar zelfs in
haar droomeai nooit verschonen. Zij wisb
niet waar zij mot haar bewondering begin
nen moest. Gelaat, houding, toilet, alles
overweldigde haar.
Zij wist niet wat er gesproken was; zij
had genoeg te zien gehad. In haar geheele
leven had niets zooveel indruk op haar ge
maakt als de verschijning van prinses
Alexandra Louise.
„Bent u hardhoorend, freule Helling?"
vroeg de oude Prinses scherp. „Ik heb
reeds tweemaal gc-zegd, dat u al dien bloe-
menrommel naar buiten moet laten bren
gen."
Mia schrikte op.
„Jawel, Hoogheid. Dadelijk."
Maar d;ön geheelen dag bleef het rui-
sohende, nijlgroene toilet haar voor de
oogen zweven en het sohocrne gelaat onder
den met veeren versierden hoed.
De oude Prinses was vreeselijk uit haar
humeur. Niets kon haar naar den zin ge
maakt worden. Voortdurend miste zij haar
goede Kleesehen.
De stemming werd er niet beter op, toen
uit het hertogelijk paleis een uitnoodiging
kwam tot het bijwonen van een bal voor
de hofdame van Haar Hoogheid, baronesse
von Helling.
Mia ging met de kaart, die kwistig ver
sierd was met kroon en wapen, verlegen
naar de oude Prinses.
„Ik heb immers gezegd, dat u mijn toe-
fftcininidig hebt?"- mompelde de oude dame,
terwijl zij verwoed bleef breien., Waarom
keent u me nog mot dit ding aa-n boord?
De Hertogin heeft de goedheid gehad den
neus in mijn huishouding te steken, zorgt
u nu maar met haar in overeenstemming
te blijven."
„Lieve hemel, wat moet ik nu begin
nen," zuchtte Mia in stilte, geslingerd tus
schen angst en vreugde.
Haar toilet! Dat wais hot ergste. Wat
moest zij aantrekken Haar wit stoffen
japonnetje Onmogelijk. Het moest iets
fijns on luchtigs zijn.
Zij sloop naar het bed van freule von
Klees.
„Geef mij toch raad alsjeblieft."
„Met genoegen, lieve kind. Wacht eens
even
Kleesehen ging in gedachten -een tijdperk
van meer dan veertig jaren terug.
„Bla.uwo zijden schoentjes. Ja, precies.
En een volle krans rozen. En do japon?
Korenblauw. zijde natuurlijk. Een paar
bouquetjes rozen daarop vastgemaakt."
Zijde! riep Mia-, terwijl zij de oude dame
ontsteld aanstaarde.
„Met sleep, beste kind. En een waaier
rose, dunkt rne."
„Maai waar moc-t ik dat alles vandaan
halen?" riep Mia in vertwijfeling. „Van
mijn maandgeld kan >ik het niet koopen. En
ik kan toch moeilijk aan dominee Seller
vragen mij een baltoilet oadeau te geven."
„En dan bet linnengoed, lieve freule He!j
ling. Daaraan rnoet ook gedacht wofden,"
fluisterde Kleesehen
„Groote hemel. Dat kan ik mo onmogc
lijk aanschaffen." Mia^zuchtte zóó diep,
dat Kleesehen in bet tegenwoordige terug
keerde.
