STORMACHTIGE HOOGTEN.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 18 November.
Tweede Blad. Anno 1922.
TWEEDE KAMER.
f|o< 19239.
(Ubuitehl. weekoverzicht.
FEUILLETON
I if 011 f0a r!LWO antwoordde hij.
De schoonste dag.
Een goed jngcr en een nog betere hond!
gedelegeerden tot de oores onder het slijk.
De amusantste was Wanselow, de marine
officier. Hij had zijn petje ïoo dwaas op
zijn hoofd staan en hij zag z>o wit, dat hij
deed denken aan een clown. De Franschen,
met hun .esprit d'apropos", noemde hem
direct: „Medrano". Vermakelijk was ook
dat hij overal, drie-, viermaal per dag,
het kleine ordenans-dolkje vergat, dat hjj
in zran gordel droeg. Hij had beter gedaan
het in Berlijn te laten.
Von Helldorf, de' estafette-officier, was
beslijkter dan de anderen. Velen der toe
schouwers hielden hem voor den kroonprins,
zooveel geleek hij op dezen.
In den trein gingen zij onmiddellijk naar
bed en sliepen al spoedig in. De tre:n stond
onder de bevelen van den commandant
Scbutz. Hij bevatte, behalve d9 Duitschers
en enkele menschen van hun personeel, 5
gendarmes, 2 inspecteurs van den veilig
heidsdienst en eenige soldaten voor oorvee.
Zelfs de machinist van den trein wist niet
waarheen de reis ging.
Om halfvijf liet men commandant Schutz
namens den maarschalk Foch weten, dat
do Duitschers moo3ten gewekt worden, en
dat men hun moest zeggen, dat de maar
schalk hen om 5 uur zou ontvangen. Al
leen generaal Winterfcld pruttelde en merkte
op, dat het. werkelijk een beetje te vroeg
dag was.
Op dat oogenblik deed zich een vrij grap
pig incident voor: Al!e3 was zoo haastig
in orde gebracht, dat men geheel verge
ten had water in het reservoir te doen. Dus
scheelde net weinig of de plenipotentiairen
hadden zich niet kunnen wassohen. De com
mandant yan don trein had toen het ge
lukkige idéé om alle mineraalwater, spuit
water, sodawater en alles wat j&iar op
water geleek te latea aanrukken uit het
restauratierijtuig en ontkurken. De flessohen
werden allemaal leeggegoten in het reser
voir en m dit kostbare mengsel hebben de
hoeren hun toilet gemaakt. Hebben ze het
wel ooit geweten?
De ontvangst had plaats onmiddellijk na
dat de trein op het open terrein was aan
gekomen. Toen de gedelegeerden, om kwart
voor zeven, maarschalk Foch verlieten, zag
men Von Helldorff schreien. Hoewel hij
dadelijk naar Berljn moest vertrekken, kon
kjj niet eten van emotie. De anderen waren
minder aangedaan en deden de ontbijttafel
itlle eer aan. Men kon hun nauwelijks ge
noeg boter ea brood geven.
Hun verblijf op het historisch plcaje,
waar, ter herinnering aan deze grootschc
gebeurtenissen, gisteren een eenvoudig mo-
nunent is onthuld, verliep zonder inciden-
ten. Alle menschen om hen heen verston
den Duitsch, doch de Duitschers zeiden
bijna nooit iets wat betrekking had op hun
zending.
In tegenstelling met hetgeen hij beweert
in sijrt Gedenkschriften, verzocht Erz'oer-
ger nooit om de Mis te mogen bijwonen.
Do laatste ontmoeting, die der ondertee-
kening, was vastgesteld op den llden No-
vemer 's ochtends halfvijf. Enkele minuten
voor vijven gingen zjj het compartiment
binnen on om kwart over vjjf kwamen zjj
er weer uit. De wapenstilstand was ge-
teekc-nd, volgens het bekendo protocol.
Zoo was de schoonste dag, die wij sinds
8 jaar gehad hebben, de eenige geluk-,
kige dag van den oorlog.
LEO FAUST.
S
Zitting van gistcrou»
Kleine ontwerpen.
Een 24-tal kleine wetsontwerpen worden aan*
genomen.
Regeling van werkzaamheden.
Do VOORZITTER, stelt voor, do volgende!
woük Dinsdag on Donderdagavond to verga-*
doren.
Conform besloten.
De VOORZITTER stolt voor na hoofdstuk I
aan do oirdo te stellen de Be^föoting van Justitie
Conform boslotcuL J
STAATSBEGROOTING VOOR 1923.
Algemeene beschouwingen.
Voortgegaan wordt mot dc algomoono beraad-»
6lagingen over de Staatsbegrooting voor 1923»
HOOFDSTUK L
Dij do algemeene beraadslaging is torens aan'
de ordre: de interpellatie van den hoor van Rap-
pand, naar aanleiding van de woorden in do
Openingsrede, dat „oen vermindering van het
aantal Dopattomenten van Algemeen Bestuur
nooddg wordt geacht";
Do interpollatio van don hoer Troelatra, naar
aanleiding van don voorgonomon aftrok van.
8V® pOt. van de wodiden dor burgerlijke amble-»
naren ten behoove van de pensioenen,
on de biorfbij ingediende moties van de heoron'
ran Rappard cn Troolstra.
Dc heer TROELSTRA (S. D.) repliceert. Hij
gaat de rode van don Minister on van enkoio
6prdkera na. Do rede van don hoor GoUjn tor
zako van do defensie was don sociaal-dem. uit
hot hart gegrepen. Dio mododeding zal don.
hoor Golijn geen genoegen doen, maar hij dood
de S. D. A. P. wol can genoegen. Die rode zal
epr.'s partij flink verstolken, omdat zij geheel
in haar geest is. Intitssckon Vacht opr. ook na-*
dero -uiteenzetting af.
Ovonigenj verdedigt opr. zijn etanJpuut in'
zako do eoononnisoho on fmanoicelo politiek.
De heer DRESSELHUYS (V. B.) wijst'
<nt op dat de heer Colijn wol zijn program
verdedigde maar duidelijk deed zien dat
het ftlbegader etalage-art i kol on zijn. Van
do doodstraf tot het OTganlsch kiesrecht,
van uitvoering zal niets komeai._
Spr. zal tegen de eerste motie-Troedstra
stemmen, omdat hij de noodzakelijkheid
van den pensioen-aftrok erkent. De tweede»
motie do classificatie der gemeenten
acht spr. juist al is de motiveering niet
juist. Het. getal, van 20 pOb. is onjuist-,
want dit geldt niet voor de in den dienst
zijnde ambtenaren.
EI
't Is een week vol gebeurtenissen, die we
^hter den rug hebben, Gebeurtenissen, dio
todis in vollen omvang veelal nog niet zijn
te overzien, maar die toch als een lichtba
ken staan op den mistigen en duisteren
yrpg van het groote wereldgebeuren.
Zoo heeft het blijkbaar niet bijster veel
gescheeld, of de entente was in elkaar ge
tallen vanwege een ernstig verschil tus-
fcchea Frankrijk en zijn buurman over 't
Kanaal;. Engdand stond er nl. op, dab al
vorens men opging naar de conferentie
yan Lausanne, waar de Sèvres-vredes-vaas
gai moeten worden overgebakken, de ge
allieerden het geheel eens waren inzake
Juin houding tegenover de Turken, opdat
floze geen handig gebruik zouden kunnen
maken van blijkende uiteenlooping van
(Opinie.
Engeland had speciaal op 't oog om met
Marianne het tevoren eens te zijn, maar
in de gegovm omstandigheden was Italië
niot te passeeren. Trouwens, Mussolini
heeft bij zijn eerste optreden voor het Ita-
liaansche parlement zoo heel losjes weg,
Idoch daarom niet minder duidelijk uitge
sproken, dat Italië gekend wil worden en
gich niet zal laten behandelen als een quan
tity negligeabls. Zonder eensgezindheid
jyooraf weigerde John Buil eenvoudig naar
Lausanne te komen. Wat een zoo dringend
dreigement uitmaakte, dat Poincaré daar
voor grooteodeels is gezwicht. Do Fran-
ÈChe premier achtte toch eerst zoo'n nader
jwerlog niet nootïg, er was immers eens
gezindheid maar Poincaré wilde zich
liefst niet binden aan eenig vast omlijnd
plan, om te kunnen marchandeeren, zoo-
lols bij Oosterlingen toch bdhoort bij het
|doen van zaken met hon. Een risico, waar-
Voor Engeland bedankte. Door een memo-
ïandumwisseling heeft men nu eer-, yan.
gedachten gewisseld, heden zal Poincaré
öurzon te Parijs ontvangen om dan morgen
temen in of nabij Lausanne Mussolini te
'ontmoet-en, waarna dan Maandag de eigen
lijke conferentie een aanvang kan nemen.
De Turksche delegatie heeft te Lausanne
al een week gewacht-, waarvan Ismet pasja
gebruik heeft gemaakt om een snoepreisje
te maken naar Parijs, waar hij Poincaré
Ontmoette
Zal men nu inderdaad te Lausanne de
(Turken plaatsen voor een vast plan, waar-
pon niet zal worden afgeweken? Dat wil
cr bij ons nog maar niet in. De Turken
kullen daarvoor web stichtelijk bedanken,
gekomen zijnde om over een vrede te pra
ten en te onderhandelen, niet om zich dien
(wederom te laten dicteeren. En daarop
'lijkt dab entente-onderonsje vooraf wel be-
I r&kcndl In een overwonnene-positie voe-
j len de Turken zich al lang niet meer, in
tegendeel. Zij zijn druk bezig, alle hoog©
iwoorden der Engelschs regeering etc. ten
«pijfc, het entenbe-ge.zag te Konstantinopel
TOor zoover dat neg bestaat, te ondermij
nen, een operatie, waaraan zij met succes
bezig zijn. Feitelijk is de positie dför ge
allieerden daar onhoudbaar geworden en
alleen door de grootste lankmoedigheid,
Voortspruitende uit de wetenschap, dat
hun regeeriogen van een oorlog in 't Oos
ten niet weten willen, handhaven de lei
ders zioh schijnbaar nog. De sultan, die
I iweigorfc af te treden, is een eenzame in zijn
palels, do rogeering van Konstantinopel is
heengegaan. Allo gezag berust bij den An-
I göra-vertegenwoordiger, die daarvan zich,
I .wolbowust is.
I Oarzon komt overigens naar Parijs in de
I iwetaruschap, dat hij do Engelsche opinie
I 'achter zioh heeft en dat is heel wat waard.
I De uitslag der Lagerhuis-verkiezing is im-
I mors geworden een overwinning voor het
I unionistische kabinet Bonar Law, -dat zon-
I dar steun van andere partijen alleen over
I voldoende meerderheid beschikt, al heeft
I de arbeiderspartij zich weten te verdubbe-
I Ion. Engeland wil rust en herstel en daar-
I om h&eft het kiezerscorps zich afgewend
I Van Lloyd George's politiële, zooals wel bij-
I Bonder is gebleken door de nederlaag van
I Churchill, de voorvechter bij .uitnemend-
beid voor het Engel sche optreden in 't
Basr hat Engelsch van EMILY BRONTE.
Dcor W. A. C. VAN STRIEN.
PO
HOOFDSTUK XXXII.
I 1B02. Op dozen September werd ik uit-
|9'-Ttoadigd om d-e voLdea van eon vriend in
I G Noorden te ontvolken, en op mijn reis
naar zijn verblijf kwam ik onverwacht bin-
IflMl V'i^en m$cn van Gimmarton. De
I ^kneohfc van een herberg aa den weg
«Jld oen emmer water vast om mijn poar-
IJ*3 *c ver£ri<r>chenf toen oen wagen met
Kir Cr ®roej10» paa gemaaide haver voorbij-
Waui, en hij opmerkte
all'ei oeix van Gimmerton Ze zijn
i. 1 drie weken bij andere menschen ten
pp hun oogst."
■^'1'hl^mei^'an berha-aldo ik, mijn
Stir. streek wa3 reeds vaag en
6oworden. ,,Ha! ik herinner
I I u - er is h&t. van hier?"
Ivc!- 'a3c '11 veertien mijlen over do heu-
wfhn-i da>ang beving mij om
Bb'.TLinWrange te bezaekeïlr Het wa3
cvoWCrn?0<^ biddag, ©n ik bedacht, dat
^aoht onder mijn eigen
B'L v ^°rbrengen als in een herberg.
I&fen 1 &GI^akke]ijk een dag mis-.
trs aa^cn me^ raijn huisheer ia
b- aro» rari8'c'^ <^n aldus mij zelf de moeite
mi]^ om streek opnieuw binnen te
Oosten, zooals het kabinet Lloyd George
die had gevoerd met de groote gevaren
van een oorlog na in zicht. Tegen ver
wachting in, zal Lloyd George in het La
gerhuis slechts oen bescheiden rol kun=
nen spelen, voorloopig, zelfs al zou een
liereeniging met de Asqhithdibsralen tot
stand komen, waarover thans veel wordt
gesproken. Do grootste dreiging yoor Bo
nar Law zou in de huidige omstandigheden
juist het drijven der unionistische die
hards zijn vroor een volledig unionistisch
program, waarover de natie zich niet heeft
uitgesproken. Met opzet hebben wij steeds
het woord conservatief vermeden, om ver
keerde gevolgtrekkingen te voorkomen oon-
servatief hier en unionistisch.daar is toch
niet hetzelfde.
Kan het Engelsche kabinet 'zich niette
min vooreerst veilig voelen, in Frankrijk
begint Poincaré's zon te verbleeken. Men
begint langzamerhand in te zien, dat Poin
caré feitelijk Briand's politiek voortzet, zij
het slapper en met tegenzin. Wat tenge
volge heeft, dat er geen geld in 't laatje
komt der Fransche schatkist, die om goud
roept, alle optimisme van den beheerder
ten spijt. Wat had Poincaré ook anders
kunnen doen, men plukt geen veeren van
een kikker 1 Wat Duitsohland steeds meer
begint te wordendoor den val der Mark
als onderszins,.
Dat juist in deze periode, nadat- Wirth
de Commissie van Herstel nog een nieuw
vooratel naar Parijs had nagestuurd, de
Duitsohe rogeering ten val moest komen
de 60oialisben gaven den laatsten doo
delijken stoot, nadat den laatsten tijd
reeds vele stoten waren toegebracht
bergt voor Duitsohland groote gevaren In
zich. Hoewel vaststond, dab het laatste
voorstel door de nieuwe regeering, van
welken aard ook, gesband eou worden ge
daan, heeft de Commissie van Herstel toch
zijn beschouwingen vooreerst opgeschort en
uitstel is al gevaarlijk, zonder meer nog.
Wirth wilde per se de groote ooalitie (op-
nemiqg der Duitsohe Volkspartij) doordrij
ven, waarvoor de socialisten bedankten.
Mogelijk is zeker, dat de nieuw aangezoch
te Rijkskanselier Cuno een regeerin^g vormt
die steunt op de z.g. groote coalitie maar
officieel zal zijn regeering wanneer bij
slaagt dat cachet niet dragen'. Cuno, zelf
geen partijman, zal vormen, als het lukt,
een soort kabinet van de practijk, geheel
staande in het tecken van het weer op de
been brengen van het Duitsche rijk. Of
men en dan vooral Marianne dat mo
gelijk zal willen maken
(Van onzen Paryschen Correspondedt)
(Nadruk verboden.)
Parys, 12 Nov. 1922.
Tei gelegenheid van den wapenstilstand-
d«?,g heeft een eenvoudige poilu ons ver
teld hoe de historische gebeurtenissen van
don llden November 1918 zich hebben
toegedragen.
Hy heet Maifcre. Thans, teruggekeerd in
het burgerlijk leven, i3 hjjj handelsreiziger.
Doch op dien gedenkwaardigen dag wa3 hy
maréchal d©s logis (wachtmeester) en
zetto den post van agent de liaison bij het
19de bataljon jagers.
Een rijzige, slanke verschijning, met een
trouwhartig, rondborstig gelaat, en een lan
gen, echt Gallisêhen knevel hangend f>m
de hoeken van den mond.
Hrj vertelde:
Den ochtend van den 7den was er groote
beweging rond het hoofdkwartier van onzen
commandant Dueornez. Hjj had bericht ont
vangen, dat Wy de komst konden ver (vach
ten, te Buironfosse, lang3 den weg van
La Capelle, van automobielen met de Duit
sche parlementairen.
Ik werd er op uitgezonden, om het te
melden aan den kapitein Lhuillier, sjiek
typó, een bijna baaxdeloozen jongen man
van 25 jaar.
Inlusschen waren de Duitschers nog veel
minder kalm dan wy. Ge weet, dat er in
j dien tijd geen loopgraven meer bestonden,
van uur tot uur wonnen wij terrein, en do
Na een poosj-o gerust te bobben, beval^ik
mijn bediende, om naiar den weg naar het
dorp te informeerenen tot groote ver
moeiing van onze beesten slaagden wij or
in ongeveer drie" uur over den afetomd te
doen.
Ik liet hem daar en ging alleen voort de
vallei in. De grijze kerk zag er grijzer uit
en het eenzame kerkhof eenzamer. Ik on
derscheidde een heischaap, dat het korte
gras op de graven op at. Het was aange
naam, warm weer t-o warm om te rei
zen maar de ikbto verhinderde mij niet om
het gelukkige tafereel boven en beneden to
genietenbad ik heb dichter bij Augustus
gezien, dan weet ik zeker, dat het mij in
'de verzoeking zou hebben gebracht, om een
maand te midden van zijn - eenzaamheid
door te brengen. In den winter niets na-ar-
geeistigers, in den zomer nieta goddelijkere
dan deze dalen, door heuvels ingesloten,
en dezè steóle, stout© golvingen van. hei.
Ik bereikte de Grange vóór zonsonder
gang, en klopte om toegelaten te worden
maar het gezin had zich in het achterge
deelte teruggetrokkenoordeelde ik naar
een dunnen blauwen kring, die uit den
keukenschoorstecn krulde, en zij hoorden
mii niet.
Ik reed den hof binnen. Onder het por
taal zat een meisje van rtogon of tien jaar
-te breien, en een oude vrouw leunde ooli-
terovér op de stoop en rookte nadenkend
een pijp.
„Is juffrouw Dean binnen?" vroeg ik
aan de juffer.
„Juffrouw Dean?"- Neen!" antwoordde
zij„die was hier nietdie was op do
Heights."
„Bent u dan de huishoudster?" vor-
volgde ik»
eenige hindernissen, welke wij ontmoette®,
waren de door den vijand achtergelaten
mynen-trechters, cn, hier en daar, een goed
opgesteld machinegeweer.
Plotseling, in den loop van den oehtendf
zien we een groep Duitsche officieren, die
ons toeschreeuwen: „De wapenstilstand is
geteekend. Wij verroeren geen vin, als je
lui niet naderby - komt."
Andere groepen probeeren zich met ons
te verbroederen. Bedaard nemen we het
heelo zaakje gevangen en ik snel naar
den commandant Dueornez om hem ervan
op de hoogte te brengen. Maar nog altijd
geen parlementairen. Vanaf 1 -uur 's mid
dags heeft men order gekregen niet meer
te schieten. Overal zwijgt alles. Het is
6pannend. Dan, j om 3 uur, ter .hoogte van
de cote 231, ^verschijnen twee Duitsche
ruiters, de een.; met een witte vlag.
Luitenanti Von Jacobi, schreeuwt de
ander, in vloeiend Fransch. De generaal
X. (de naam is me ontschoten) zendt mij
van Rocquigny om u mede te deelen, dat
de Duitsche wapenstilstnndsraissio zich om
4 uur zal aanmelden langs den weg van
Handroy.
De luitenant springt van zijn paard en
begint met ons allen te praten. Hij is op
gewonden druk. Hy lacht, hij is in zijn
schik. Zijn vroolykheid doot ons versteld
staan.
Ik ben zoo gauw ik kon commandant.
Dueornez gaan waarschuwen,die, vergezeld
van zijn kleinen staf en vaot den comman
dant De Bourbon-Busset, van liet leger,
zich per auto naar 't kruispunt der cote
232 begeeft, niet ver van 't boscli „Nul
s'y frotte", waar wij nu wachten, gedal-
dig en nieuwsgierig.
Langs den weg stroomen onafgebroken
burgers "toe van uit de Duitsche linie3. 'Zjj
profiteeren van 't oogenblik om te eerder
over te loopen naar hun landgenooten-
Velen hunner weonen, anderen heffen de
armen ten hemel. Weer anderen beschry-
ven ons, met een vloed van woorden, de
wanorde in het Duitsche leger.
De Boches zijn als gek, zeggen 2Öjt
Ze willen ons omhelzen.
Om 4 uur, niets. Om 5 uur, niets. Om
6 uur, nog altyd niets. De duisternis valt.
Het regent. Do weg, vol kuilen en gaten,
is byna onbegaanbaar. Een modderbad aan
beide kanten.
De commandanten Dueornez en De Bour
bon-Busset, het wachterTmoo, keeren terug
naar La Capelle. Slechts de kapitein Lhuil
lier, ik en een handvol poilus blijven. De
opmerkingen gaan hun vrijen loop: „Ze
haasten zich niet! De commandant heeft er
genoeg van!"
De duisternis is nu volkomen. Alles is
donker en het begint hoe langer hoe har
der te regenen
Opeens, om halfzeven precies, zien we
vaag een lichtschijnsel in de verte, en te-
gelyk hoor ik getoeter. Het doet denken
aan de bazuin van een mailcoach. Jui3t
op datzelfde oogeablik haalt een mitrail
leuse het in zyn hoofd te schieten. Een
trompet blaast het signaal: „Staakt vu
ren!" De mitrailleuse stoort er zich niet
aan en gaat door. De trompet klinkt nog
eens. Eindelijk houdt het vuren op. We
hooren de bazuin der Duitschers dichterbij.
En plotseling werpen drie geweldige zoek
lichten hun verblindend schijnsel op on3
te midden van de algeheele duisternis. Wy
staan paf. Daar waren wy niet op be
dacht gewéest. Wy, wij, moeten ons behel
pen met een armzalige electrische zak
lantaren
Tot zoover de indrukken van onzen wacht
meester. De rest is nu successievelijk ook
opgebouwd uit de yerkalen der oogge
tuigen.
Omstreeks halfelf dienzelfden avond kwam
do missie te Tergnier aau, waar generaal
Deöeney aan de heeren een bescheiden
avondmaal deed voorzetten. Vervolgens, om
kwart voor twaalf, namen zy plaats in den
trein, die in het station hun wachtte. Van
het station stond alleen nog nmr oen. brok
muur overeind, maar juist op dat brok las
men in groote zwarte letters den mam
Tergnier. Die naam, in een kromming van
den weg verlicht dóór de lantarens van
de voorste auto, zei aan Erzberger waar
hij zich bevond.
Toen ze uit "de auto's stapten, zaten de
„Ja, ik bewaar het huis,", antwoord
de zij.
„Wel, ik ben mr. Lockwood, de heer des
huizes. Ik ben benieuwd of er eenig ver
trek ia om mij in te huisvesten? Ik ver
lang hier den beelen nacht te blijven."
„Do heer des huizes!" riep zij vol vor-
baaing. „Wel, wie wist er dab u kwam? U
hiadt bericht móeten sturenEr as geen ge-
sohikte kamer in het heele huisneen, -die
is er niet!"
Zij wierp haar pijp neer en snelde naar
binnen, het meisje volgde en ik trad ocik
binnenen daar ik spoedig bemerkte, dat
haar verslag juist was, en bovendien, dat
haar verstand bijna verstoord was door
-mijn onwelkome verschijning, verzocht ik
haar kalm te blijven.
Ik wilde uitgaan, voöt een wandeling en
imüus&ohen moest zij probeeren een hoekje
van een zitkamer voor mij gereed te ma
ken om in te soup eeren en een slaapkamer
om in te slapen. Geen geveeg en gestof,
alleen een. goscl vuur en diroge lakens wa
ren noodig.
Zij eoheen bereid haai* bost te doen, hoe
wei zij den hoards toffer bij vergissing in
plaats van den pook in het rooster stak
en verschillende andere artikelen ook ver
keerd gebruikte; maar dk trok mij terug,
vertrouwende op haar energie vooir een
rustplaats tegen dat ik terugkwam.
Wuthering Heights was het doel van
mijn voorgesteld uitstapje. Een opkomen
de gedachte bracht mij terug, toen ik den
hof al had verlaten.
„Is alles wèl op de Heights?" vroeg ik
aan de vrouw.
„Voor zoover ik weet well" antwoordde
zij, terwijl zij wegsnelde met een bak heete
sintels.
Ik had haar willen vragen waarom juf
frouw Dean do Grange verlaten had; maar
het was onmogelijk haar bij zulk een crisis
op te houden, daarom wendde ik mij af cn
ging naar buiten, terwijl ik op mijn gemak
voort wandel do met den gloed van de da
lende zon achter mij, en den zachten luis
ter van een rijzonde maan vóór mij
waarvan de een verbleekte en dc ander
helderder werd toetn dk het park ver
liet cai den etocmigen zijweg betrad, die
zich vertakte naar de woniog van mr.
Ueatholiff.
Vóór ik die in het gezicht kreeg, was al
wat er van den dag overbleef een staat
loos amber licht langs bet Westenmaar
ik kon door de prachtige maan reder
steentje op het pad en ieder sprietje gros
onderscheiden. Ik had noch het hek te be
klimmen noch te kloppen het week
voor mijn hand. Dat is een verbetering,
daohb ik. En ik bemerkte nog een andere
op met behulp van mijn reukorgaan; een
geur mn stokrozen en muurbloemeït^zweef-
de op de lucht van tussohen de vruyht-
boomen.
Zoowel deuren als latwerk waren open
en tooh, zooals gewoonlijk het geval is in
een kolendistrict, verlichtte een mooi rood
vuur dien schoorsteenhet gerief, dat het
oog er aan ontleent, maakt de extra-hitto
te verdragen. Maar het huis van Wuthe
ring Heights is zoo ruirn, dat do bewonors
overvloed van ruimte hebben, om zioh van
zijn invloed terug te trekken ;en dienover
eenkomstig hadden de bewoners, die er
waren, zich niet ver van een van de ven
sters neergezet. Ik kon ze zoowel zien ale
hooren pralen voor ilc binnenkwam en keek
en luisterde bijgevolg; waartoe ik bewo
gen werd door oen _gemengd gevoel van
nieuwsgierigheid en afgunst, dot groeide»
naarmate ik toefde.
„Tegengesteld!" zei een slem zoo liefe
lijk als een zilveren bel. „Dat is voor
den derden keer, jou domkop! Ik ben niet
van plan het je opnieuw te vertellen.
Denk er om, of ik zal aan je haar trek
ken 1"
„Tegengesteld!" zei een stem zoo liefe-
dcre stem in diepe®, maar verzachten
toon. „En kus rnc nu, omdat ik het zoo
goed verbeterd heb."
„Neon, lees het eerab correct over, zon
der een enkele fout."
Do manlijke spreker begon fce lezen
hij was een jonge man, fatsoenlijk ge
kleed, en aan de»n tafel gazeton met een
boek vooa* zich. Zij a fraaie trekken gloei
den van genoegen, cn zijn oog en bleven
ongeduldig van de bladzij zwerven naar
een kleine blanke hand boven zijn eohou-
der, die hem door een vlug tikje op do
wang tot aandacht terugriep, aio-de edgo-
narea zulke teekenen van onoplettend
heid ontdekte.
Die eigenares stond achter hem; terwijl
haa/r heldere, glinsterende krullen zioh bij
tussohenpoozc(a vermengden met zijn
bruine lokken, ala zij zich boog om toe
zicht te.houden over zijn studie; en haar
gelaat het was gelukkig, dat hij haar
gelaat niet kon zien, of hij zou vast niofc
zoo standvastig geweest zijn. Ik kon het
welon ik beeft mij vol spijt op mijn lip-»
pen, dat ik de kans verspeeld had, die ik
mogelijk had goh ad, om nog iets andere te
doen dan op de frappante achoonheid er
van te staren.
(Wordt vervolg'dj.
