Zijn eerste Rendez vous
SPORT.
KUNST EN LETTEREN,
door P. RAëSKEN. V
(Nadruk' verboden).
Hij wast eeai knap uiterlijk te hebben en bad
er tegenover zijn vrienden op gepocht voor elke
vrouw onweerstaanbaar te zijn; zijn kantoor-
collega's mochten veroveringen maken door
gelden innemende manieren één was er, die
zijn succes bij de dames alleen te danken bad
aan zijn kunst van vertellen bij alleen bad
zich maar te vertoonen en een wereld van
vriendinnen lag aan zijn voeten. En telkens, als
anderen hem om zijn grootspraak wilden neer
zetten, beriep bij zich op de gedragingen van
het dames-porsoneel op bet kantoor; die ver
zonnen voortdurend boodschapjes voor zijn af-
deeling en vroegen inlichtingen aan hem, of
schoon zij drommels goed wisten, dat hij geen
afdeelingschef was; er waren er zelfs, beweerde
bij, die voor hun blouses do kleur van zijn zelf-
strikkers kozen, en mej. Louise pronkte met
baar beminde, dien zij elkon dag naar bet kan
toor komen liet, alleen omdat hij die slanke
taille on donkere oogen had.
Een rendez-vous bad hij nog niet gehad.
Het vertrouwen in de zekerheid van zijn over
winningen had hem den aanval doen uitstellen;
zelfs praatte hij zich voor, dat een verovering
voor hom nooit die voldoening meebraoht, dde
anderen er van hadden, omdat zij hem te voren
geen strijd en moeite zou kosten. Een tijd lang
verdeelde hij zijn vrijen tijd en zijn bolangstel-
ling over sport en sportclubs, tot de plagerijen
van zijn vrienden het karakter van een uitda
ging kregen. Hij besloot toen tot een stap, wel
ken hij aan de reputatie van zijn liohaamsim-
porialisme verschuldigd was; hij bepaalde den
dag: den eersten Emgelschen Zaterdag, het café
waar hij met haar zou dineeren en haar per
soon. Do knappe juffrouw van het kantoor aan
den overkant, die haar plaats had Yoor een
raam, en, zooals hij zelf had opgemerkt, toe
vallig telkens naar zijn raam keek, als hij haar
iixoerde.
Op straat sprak Uü haav aan.
Zij stemde er in toe even mot hem op te
loopen.
Hij noemde een afgelegen gracht en zij
maakte geen enkel bezwaar; zij toonde geen
haast te hebben, word nergens verwacht en
scheen het gevaar kennissen te kunnen ont
moeten voor hom te trotseeren.
„Wij hebben elkaar al zoo dikwijls gezien!"
waagde hij tactloos, dooiend op haar herhaalde
attenties voor zijn kantoorraam.
Zij lachte en vergat de belecdigde te spelen;
„misschien begint het u al te vervelen?"
schertste zij, alsof zij reodis een omgang en zelfs
ook gokibbcl en verzoeningen achter den rug
hadden.
Dat zij zich zoo spoedig met hem op haar
gemak gevoelde, was natuurlijk een gevolg van
zijn persoonlijken invloed; de zachte glans van
zijn oogon wekte hij haar vertrouwen; zijn slanke
gestalte, die bij haar paste, vergemakkelijkte
zelfs hot loopen en zijn vragen hij had het
heel goed gemerkt lokte tussohen de kuiltjes
van haar wangen telkens denzolfden glimlach.
Zij waien voor elkaar bostomd, want haar
blouse had de Meur van zijn das.
Zij babbelden on lachten luid cn kondon niet
hegrijpen elkander niet eerder te hebben ont
moet.
Hij vroeg haar of zij met hem ging dineeren.
Zij nam dadelijk aan.
En hij verwonderde zich over haar instem
ming niet. Hij wist alles gedaan te kunnen
krijgen, wat hij maar wilde.
Bij het afscheid nemen spraken, zij af voor
het café.
Zij beloofde te komen; zij had niemand per
missie te vragen, was onafhankelijk.
Thuis vorzon hij oen afspraak, welke hem be
lette aan tafel te komen; een afspraak met
vrienden. Zijn moedor veinsde te begrijpen. Een
vader had hij niet. Den tijd, dien hij thuis vrij
had, besteedde hij aan zijn toilet. Zij troffen
elkaar woei', nu jn het park. Zij waren beiden
op hun Zondagsoh, Hij maakte haar een com
pliment en zij prees de kleur van zijn kostuum;
grijs stond hom prachtig; zij was blij, dat hij
juist grijs had gakoeren.
„Elke kleur staat me eigenlijk goed!" pochte
hij met kwajongensachtige bravoure. Maar zij
hield vol, dat donker misstaan zou.
„Ik zal eens een donker pak aantrekken, an
dere week!"
„Moet je niet doen, staat heslist leelijk."
„Zal je Maandag niet zeggen.**
„Weet ik nou al!"
Zij spraken er verder niet over; hij zweeg en
nam zich voor haar overmorgen te bewijzen
dat de kleeren niet hém maakten, maar hij met
elke kleur imponeerde, en zij hoprakkizeerdo
stilzwijgend de reden voor haar bewering.
Na een wandeling rustten zij nit in het café.
Er was een strijkje en hij groette zijn kantoor-
collega's die van uit hun box hem konden zien.
Hij triomfeerde met haar. Zij ook had in het
café haar bekenden. Zij was er meer geweest.
„Alleen?" vroeg hij.
„Nou al jaloersch?" plaagde zij.
Dadelijk betrapte hij er zich op burgerlijk',
ordinair, als eon onbedreven joggie te hebben
aangesteld; hij wilde voor zichzelven geloovca
met zijn uiterlijk geen reden te hebben voor
jaloezie. „Ik bedoelmet groote clubs of
zoo!" hernam hij om ziohzelve te verbeteren.
„Ik houd niet van clubs, ik ga 't liefst sa
men uit."
Mot moeite hield hij een nieuwsgierige vraag
achter de lippen; zij was zoo flink en dapper
dat zij hem -direct, wie weet, uitlachen zou. Hij
verbeeldde zich al terrein te hebben verloren en
tracleerdc overdadig.
De 'kantoorvTienden bloven niet lang, groet
ten bijna overdreven, toen zij voorhij gingen.
„Herken je zo nauw?" vroog hij, omdat zij
door den rook ze op een afstand niet had on
derscheiden.
Zij ontkende.
„Ze zitten toch op mijn afdcelisg!" En het
deed hom goed, dat zij alleen hém in kantoor
uren opmerkte; en liebtspollend op hun peen-
haar, groote neus, sl agep^handcru ezelsoor en,
verklapte hij hun bijnamen.
Zij dineerden met wijn. Hij zat tegenover haar.
Zij -spraken weinig en genoten met k'leine
hapjes, die nauwelijks de vier punten van de
vorken voï maakten, van het met veel groenten
omrande vleesch, van den door den kollner ge-
sorveerden visoh, van het graafhorde gevogelte
en van den pudding, die den naam van het res
taurant voorde. Onder de koffie had hij weer op
de canapé zijn plaatsje-naast-haar hernomen.
Zij rookten heiden sigaretten.
Vertrouwend op de voortreffelijkheid van
eigen persoon on op de duurte van zijn tractatk
waagde hij eindelijk de vraag, die hij al voor
hot oten had willen doen: „nou moet je me
toch 's een-lijk
„Ik weet hot ail", onderbrak ze.
„O nee!" overviel hij, „ik weet ook wel wat
jij meentmaar dat bedoel ik heedeanaa!
niet." En zonder haar tijd te laten voor ren
uitval, waarin zij hom van jaloersohheid zon
kunnen beschuldigen, vervolgde hij: „ik wou je
alleen vragen: „hou je van me?"
„Natuurlijk!"
Maar hij wilde uit haar mond hooren, dat
zij hem knap vond, dat zo van hem hield om
zijn gestalte, om zijn oogen, om zijn spraak, om
zijn gehoelo verschijning. „En nou moet je me
nog 's zoggen: waarom?" Hij zat lui, wat laag
weggezakt en leunde met zijn hoofd tegen haar
schouder.
Zij keok op zijn haven, maar zag zijn gezicht
in den spiegelrand, die aan don overkant hoven
de hoxlounangen aangebracht was.
„Waarom?" herhaalde zij.
Hij 'knikte.
„Omdat je me heélemoal doet deuken aan
hem."
„Wat zog je?" Hij schrok overeind.
Zij bemerkte niet, dat zij pijnigde; prettig ge
stemd door den drank en dOor de herinnering
aan een verleden babbelde ze vertrouwelijk'
voort: „Frans had ook
„Wie is Frans?"
„Mijn vroegere beminde'die had ook van
dde oogon net als jijen droeg nooit andere
dan grijseen paar maanden geleden zat
mot Frans ook in deze box, precies net ah
nouik héb noodt iemand ontmoet die me
zoo voortdurend aan Frans denken doet ah
jij
Hij was stil geworden en verzon een reden
om afscheid te nemen.
Hij.... met zijn knappe figuur.... ahren
goed om een meisje aan een anderen minnaar
te doen denken!
Evon later was hij weer alleen.
Goddank!
Toch nam hij zich voor Maandagmorgen op
kantoor even te bluffen, dat hij haar met zija
figuur- gewoonweg gek gemaakt had.
lijke gevoelens, niet alleen van grooten
eerbied, maar ook van oprechte liefde en
aanhankelijkheid, ja, vooral van warme
dankbaarheid.
Wij HoomscKe burgers, allen één van
zin, hebben ons best gedaan, om u zeer-
eerw. op dezen dag een u waardige hulde
te brengen.
Wij zien in U den plaatsheklec-der van Chris
tus. Gij zijt ons middelpunt. Alle parochianen
zijn in feestelijke slomming. In opgetogenheid
zullen straks alien U omringen. Bier reeds is
©en stoet, die U een zegetocht bereiden wil. In
ons midden willen wij U voeren door straten en
wogen, waar Uw gezegende gang in priesterlij
ken eenvoud, reeds jarenlang zoo gaarne werd
gezien.
Heden is het onze dag. Thans geen stillen
eenvoud, geen nederigheid. Thans sleept gij U
zelf niet voort als dc minste onder de uwen;
vandaag gaat gij niet rond om do uwen te die
nen, om den noderigen offeraar voor allen te
zijn. een, vandaag Ls het onze dag. Wij wil
len en zullen thans uiting geven van onzen
plicht.
Wij brengen U een openbare hulde, niet om
daarmede een demonstratie te houden van wc-
reftdschen luister, maar van hoogere orde. Wij
willen toonen, dat wij gevoelen grooten eerbied
voor den Herder. Wij huldigen U als Priester,
als g-ozant van Hem, die reeds voor 40 jaren
door den mond van den Prins dor K«rk tot U
sprak: „Weid mijuo lammoron."
Aanvaard zooraerw. heer pastoor, hetgeen
Uw kinderen U uit do volheid des harten be
reiden.
Sta ons toe, dat wij in dezen gecsrt, in don
geest van Roonvsche blijdschap, onzen tocht
aanvangen, naar den tempel waar wij straks U
zuilen omringen, om het altaar, waar offeraar
en offerande één zijn. Wil plaats nemen in on
zen stoot.
Hierna zette de Igtoefc, welke bestond
uit een groot aantal meisjes en jongens,
op keurig versierde rijwieleD, voorafgegaan
'door het fanfarecorps uit Voorhout en ge
volgd door eenige auto's, zich in beweging.
Langs den weg stonden honderden belang
stellenden en nieuwsgierigen geschaard.
Bij de Molenstraat keerde de stoet, om in
'den voortuin van de electrisch verlichte
pastorie te worden ontbonden.
Nadat de jubilaris in zijn woning eenige
'óogenbikken had uitgerust, werd in de
berk een plechtig Lof gehouden. De groo
te kerk was stampvol, waaronder ook vel©
niet-Roomschen. Onder het zingen door al
len van het welkomstlied, trad zijneerw.
het gebouw binnen, voorafgegaan door
lieve bruidjes. In de feestpredikatie werd
'de jubilaris toegesproken door den kape
laan der parochie, die vooral wees op de
groote beteeken is van het priesterschap.
Hiermede was de plechtigheid van dezen
dag afgeloopen.
VOORSCHOTEN. Burgerlijke
Stand. Geboren: Jansje, d. van A.
van Leeuwen en A. H. Keyser. Lauren-
tius Jacobus, z. van J. T. van Kampen en
C. A'. den Hollander.
Ondertrouwd: Jan van Belktim
30 j. en Johanna Wilhelmina Eigeman 24 j.
Getrouwd: G. Schrama 28 j. en
J. E. Doeswijk 26 j.
VOETBAL.
ZwedenTsjccho Slowakije 02.
Te Stockholm is Zondag de interlandwed
strijd ZwedenTsjecho Slowakije gespeeld.
Do Tsjechen wonnen met 20.
Het Ajax-elftal.
Ilct Ajax-elftal zal volgons de N. R. Ct.
voot het a.s. seizoen versterking ondergaan.
Do linksbuiten van hot. Weesper Rapid.itas,
Buwakla, dde vtrociger ook reeds voor Ajax is
uitgekomen en toen dé linksbuitenplaats be
zette on die indertijd ook in het Nederlandscöi
elftal hooft gespeeld, hoeft zijn goeden vorm
weor te pakken en zal zijn ou'de plaats bij
'Ajax weor innemen.
Voorts zal do A. F. C.-er Hamel in liet elf
tal worden opgenomen, misschien ook Ad*
dicks (ex-A. F. C.), die zich eveneens bij
Aiax heeft aangemeld.
De Spartaan-spelers de Natris en van Gent;
zijn eveneens bij Ajax candidaat gesteld; er
is itu d© club een strooming, om de Natris
weer in genade aan te nemen.
Hulsman.
Hulsman, die het vorig seizoen voor Feijeh-
ooru heeft gespeeld, zal van September af
weer voor Go-Ahcad (Deventer) uitkomen.
GOLF.
De wedstrijden in Noordwijk hadden het
volgende resultaat
Zaterdag. 18 holes modalplay 1. La Cha-
pelle, Den Haag met 78 2. Vas Visser, Haar
lem, met 70.
Zondag. V1 aggen wedstrijd 18 hbles 1. de
heer Walraven Boissovain met mevr. de
Borg.h 2. de heer van Eeghcn met mrs.
Wijl Ir ïa
DUIVENSPORT.
De Blauw-Kras.
De Postduivenvereeniging ,,De Blauw-
Kras" heeft Zondag 13 Augustus -cfcta)
kas en onderlinge vlucht gehouden met
jonge duiven vanaf Marloie.
Ie prijs J. Schreuder, 5 uur 5 min. 2e pr.
P. Laman, 5 uur 14 min. 7 sec. 3e pr. J.
Marijt 5 uur 15 min. 22 sec. 4e pr. J. Steen
bergen 5 uur 22 min. 24 sec. 5ê pr. A. H.
Korenhof 5 uur 56 min. 41 sec. 6e pr. A.
Vogelenzang 6 uur 18 min. 40 sec. 7e pr.
R. Luth 6 uur 53 min. 19 sec. 8e pr. L. van
Vliet 7 uur 15 min. 18 seo. 9e pr. J. Spek
7 uur 40 min. 2 sec.
Voor deze vlucht waren vier medailles
en eenige diploma's beschikbaar gesteld.
Cor RuysTilly Lus.
Het zal den velen vrienden van het echtpaar
Rays aangenaam zijn te vernemen, dat zij a.s.
Woensdag 16 Aug. oen avanid zullen geven in
het Casino te Noordwijk. Cor Ruys on Tilly Lus
zuilen o.a. verschillende één-aolors opvoeren,
verder imitaties etc.
Jef Denijn.
De MccheLsohc bevolking heoft Zaterdagavond
Jef Denijn, den bekenden beiaardier die 35 jaar
geleden als zoodanig in dfienst trad van de stad
Mechelon, met een betooging gehuhdigd. Denijn
werd daarna in de stedelijko feestzaal door het
college van burgemeester on wethouders toege
sproken, waar hem onder moor een zegeklok
werd overhandigd, welke binnenkort haar plaats
in den Meohelsclien beiaard zal vinden. Op de
Mok leest men het opschrift: „Ter eere van Jef
Denijn, 35 jaar beiaardier. God zij dank werd
tot boter samenspel gij hergoten door Marcel
Michiels te Doornik 1922." Vervolgens namen
het woord te hoeren Starmer, Engeland;
Brandts Buys, officieel gedelegeerde van de Ne-
deriandsoho regeering; Debez Malmedy Rice,
Ver. Staten en Meyl, Nederland.
Zondag word in het Koninklijk Atheneum een
merkwaardige tentoonstelling van bcdaardkunst
geopend, welke plechtigheid gepaard ging met
de uitvoering van de cantate „Klokkenspel",
woorden en muziek van der. A. van Wesiihreenen
uit Arnhem, secretaris van dé Ncderlandsche
Vereomiging voor klokkenspel, 's Middags, zegt
de „N. R. Ot.", werd Denijn ten stadhuize ont
vangen in tegenwoordigheid van den Ameri-
kaansohon gezant, do Nederlamdsche en Fran-
sche afgevaardigden en werd de nieuwe school
voor beiaardiers geopend. Om 3 uur ving in den
Stadsschouwburg het eerste congres voor bei
aardkunst aan met een Nederlandschc, EngeQ-
soho en Framscho rode van den voorzitter Van
Doorslaor. Brandts Buys bracht namens de
Hollands cke beiaardlief hebbers hulde aan de
durvers, die hot oongres on de tentoonstelling
op touw wisten to zetten en sprak vervolgens
over Noord-Nod or] andsche klokkenspelen en
Noord-Nederlandscho klokhenspelkunst.
Nog enkele dagen zal hot feest der beiaar
diers duren.
Gerhart Hauptman-feesten.
Te Brcslau viert men thans feest ter eorc van
Gerhart Hauptman ,dic weldra 60 jaar wordt.
Ook' Rijkspresident Ebort is aanwezig. Do be
took onis van dezen dramaturg voor de Duitsché
culturen wordt van diverse zijden geschetst en
enkele zijner tooneelwerken worden over het
voetlicht gebracht.
Helaas spreekt ook de politiek mee. De too-
neelsohrijvor wordt gehuldigd doch de politiek
zorgt, dat den man, aan wien in 1912 de No
belprijs voor letterknde is toegekend en dien
de universiteiten van Oxford, Leipzig en Praag
tot doctor honoris causa hebben benoemd, het
toegedachte eere-burgorsckap van Silezië's
hoofdstad onthouden wordt.
SCHEEPSTIJDINGEN.
KON. NED. STB. MIJ.
ACHILLES, 11 Aug. v. Patras n. Calamata.
HEGTOR, 14 Augu. v. Ibrail te Malta
JUNO, pass. 14 Aug. Dungeness.
MERGURIUS, pass. 14 Aug. BoJtenau.
NEPTUNUS, 13 Aug. v. Lissabon n. Cadix.
VESTA, pass. 14 Aug. Gibraltar.
KON. WEST-IND. MAILD.
CRYN^BSEN, uitr. pass. 13 Aug, Lizard.
G AN V ME DES, 12 Aug. v. Cristobal n. Guaya
quil.
STUYVESANT, 12 Aug. v. Cristobal n.
Puerto Colombo.
VAN RENSELAER, 12 Aug. v. Amst. te
Trinidad.
VENEZUELA, thuisT. 11 Aug. te Barbados.
KON. nOLL. LLOYD.
DELFLAND, tbuisr. 13 Aug. v. Las Palinas.
KON. PAKETVAART MIJ.
HOUTMAN, 14 Aug. v. Brisbane n. Java.
ROTTERD. LLOYD.
DJOGJA, uitr. 13 Aug: v. Belavvan.
HOLL. WEST-AFRIKA LIJN.
IJSELSTROOM, 12 Aug. v. Lagos n. Gr.
Popo.
HOLLAND-AMERIKA LIJN.
GLAMORGANSHIRE, 11 Aug. v. Thamesha-
ven n. d. N. Pacifiokuet.
LOCHKATRINE, 10 Aug. v. San Francisco.
HOLL. BRITSCH-INDIE LIJN.
OOSTKERK, uitr. pass. 14 Aug. Oucssant.
STV. MIJ. OCEAAN.
ACHILLES pa-ss. 10 Aug. Gibraltar.
AGAPENOR, 14 Aug. te Suez.
DIOMEDES 14 Aug. v. Tsingtao n. Amstcrd.
PATROGLUS, pass. 13 Aug. Gibraltar.
SARPEDON, 12 Aug. v. Batavia n. Amsterd.
AMSTELSTROOM, 13 Aug. v. Amst. te Brus
sel.
BATAVIER IV, 13 Aug. v. Rett, te Gravescnd
BEURSPLEIN, 13 Aug. v. Rott. to Narvik.
BRITSUM, 12 Aug. v. Port Hastings n. New-
A'ork.
DIRKSLAND, 12 Aug. v. d. Tync n Hamb.
GEERTJE, 9 Aug. v. Hamburg n. Holtenau.
GELDERLAND, 14 Aug. v. Hull to Hamb.
HELENA, pass. 13 Aug. BranshutteL
HERNODIA, 13 Aug. v. Rott ,te Kotka.
HTLLEGOM, 11 Aug. v. Puerto Mexico n. N.
York.
HOOGVLIET, pass. 14 Aug. Lucoubro.
ITTERSUM, 13 Aug. v. Pillau to Lovisa.
JANTINA, 10 Aug. v. Aaikus te Hamburg.
MORGENSTOND, 8 Aug. v. Friedricbestad
to AlHona.
NAALDWIJK, pass. 13 Aug. Ouessant.
PARKHAVEN, 14 Aug. v. Rosario to Gra-
vosond.
PONTOS, 7 Aug. te Malta
RANDWIJK, 12 Aug. v. Bremerhaven n.
Grangemouth.
SCHIELAND, 12 Aug. v. Rouaan.
STOLWIJK, 12 Aug. v. Cette n. Bueiva.
VEERHAVEN, 13 Aug. v. Brc-merhaven te
Sunderland.
VREEWIJK, 12 Aug. v. Hull n. Bilbao.
WILLEM BARENDSZ on GELDERLAND.
12 Aug. 7 gr. 31 mooi. Z.B. en 33 gr. 54 min.
W. L.
WINTERSWIJK, 13 Aug. v. Hoilt te Sun
derland.
WOLSUM, 12 Aug. v. P. Natal te La Plata.
ZEELAND, pass. 12 Aug. Sag ros.
•gen en blij. Hot tweede is zich reeds van zijn
verantwoordelijkheid bewust, het wringt zioh
moeilijker los en komt nooit hoven het ge
wone uit, als niet een of ander 9terk verlan
gen het vlougels geeft verlangen naar
macht, naar rijkdom, wetenschap of schoon
heid. Een bloem in haar bloei, het rijpen
eener vrucht is verlangen, verlangen, dat zich
voleinden moet".
„Die oude man had gelijk. Docli voor mij
bestond er geen zaligheid, waarnaar ik moest
stna'kken alle heerlijkheden lagen voor het
-grijpen. Ik heb nooit den honger, niet den
dorst gekend, noch lichamelijk, noch van mijn
ziel. Ik lieib niet geweten, wat het zeggen
wil, in waanzinnig verlangen de kandén uit
te strekken naar een onbereikbaar geluk.
Tot het oogenblik, toen ik u ontmoet had en
u niet terugvobd''.
Karin Sylander vouwde de handen in 'den
echootzij zweeg.
„Zal i'k u vertellen, hoe het mij verder
-ging vroeg hij glimlachend, ,,'t1 Kwam mij
voor, als had' ik voor de eerste maal een
mensoh gezien en plotseling wist, dat alle
andere schepselen slechts dieren, maskers of
schaduwen waren, en dat ik hunis gelijke
worden zou, wanneer ik ook maar één uur
langer onder hen toefde. Ik ontliep d© men-
schen, zocht die eenzaamheid, om met het
wondér mijner ziel alléén te blijven. Behekst
voelde ik me was als dronken dtoor het
geluk mijner levensvrijheid. Plotselinge schep
pingsvreugde voéllde ik ontwaken en toen het
eerste, kleine, teere gedichtje vóór mij lag,
ben ik een stuk wan deh nacht door stroomen
den regen gegaan en heb in den storm mot
u gesproken u gedankt, dat u mij ontweken
waart".
„U hadit mij niet mogen volgen", sprak zij
«acht, zonder op te zien.
„Natuurlijk niet, als het mij ernst was met
mijn dachten. Gelooft u niet, dat ik dit mij
duizendmaal voorgehouden heb, als het ver
langen naar u mij al te sterk te pakken kreeg
en ik er mee worstelde en toch door dat leef
de cn tot scheppein kwam. Maar ten slotte heb
ik filosofie cu verstand naar den drommel
gejaagd cn heb ik mezelf gezegd;„Terwijl
jij met je dichterlijke diroomen in de wolken
zweeft, gaat het geluk van je leven, dank zij
alle middelen der moderne techniek, er van
door en daarom ziet u mij nu hier, juf
frouw Sylander 1 Neen, neen, blijf rustig,
waar u bent Als een man een vrouw dwara
door Europa nareist, om haar te zeggen, dat
hij haar liefheeft, dan mag hij wél verlangen,
dat zij hem minstens oven wil aanhooren. En
ik weet, Karin, dat je mij liefhebt
Karin was opgestaan zij stonden tegenover
elkaar, maten elkaar zwijgend imet de oogen.
„Ja", zei ze ciïidelijk met haar heldere,
voorname stem, „ja, ja, ik heb je lief
maar in hot oogenfblik, dat ik het voor jo ge
heim hield, heb ik je meer -gegeven dan nu
met deze bekentenis. Nu is het mij, alsof ik
je den weg naar den top heb getoond1 en je
in het dal terughoud. En ik weet zeker, dat
jij dat ook eenmaal zult onder-vinden".
„Misschien, Karin, doch ik weet ook dat ik
veel liever mijzelf voor een tweede maal wil
verliezen dan nu jou
Zij zag hem aam en het was hem als had
hij nimmer te voreh zooveel kracht en vreug
de uit menschenoogen zien stralen ale in deze,
waarin tranen blonken.
„Laat mij nog wat tijd*', zei ze stil.
Hij nam haar handen, die hij aan zijn lip
pen bracht. Zij boog echter naar hem over
en bood hem haar mond em beantwoordde zijn
kus met een toeren ernst, die hem ontroerde.
„Tot morgen vroeg hij behoedzaam.
En zij knikte„Tot morgen
Den volgendén morgen was zij heengegaan.
Hij wachtte op haar, van af de zon' was
opgegaan zij kwam och ter niet. Hij vroeg
'den hofmeester naar haar, deze keek hem
zeer verbaasd aan.
„Die dame is gisteravond in 'Antilojpe van
boord gegaan", aei hij.
Ludwig von Rkoener begreep niet dadelijk
„Wanneer landen wij daar opnieuw", vroeg
hij, nauwelijks de eigen vraag begrijpend.
„Niet vóór dé eerstvolgende vaaTt", ant
woordde dé man, terwijl hij den passagier be
dachtzaam aankeek.
„Zóó zóó", en R/htoener streek zich
lusteloos langs het voorhoofd.
Hij diaoht, dat hij droomde. Hij keek om
zich, zag de zee, het schip, de mensohen, ailleö
als gewoonlijk, allcch Karin Sylander ont
brak.
„Allemachtig sprak een eerste officier
hem aan, „u zult toch bij <Iiit kalme watertje
niet zeeziek worklen
„Ik ik Wekteen, ik ga me wat op-
frisschen".
Toen hij zijn hut binnenkwam, lag er
de tafel een briefje. Haastig scheurde hij be*
open en las
„Omdat ik jo liefheb, heb iik je verlaten-
Ik wil je het hoogste schenken, wat liefde
vermag te geven jezelf. Zoek niet
naar me, volg me niet. Je zoudt mo niet
vindén maar schep schep met al'e
kracht en gloed van je verlangen een nic-tri
een echt kunstwerk Toep om mij door
nieuw werk dan zal ik komen.
KARIN".
Luxlwig von Rhoener tuurde naar die
kéle regelen schrifts in zijn hand en las zft
las ze als waren zij -een duizen'dibladig
Toen haalde hij diep adem, wierp het hooft
in -den nek, spreidde zijn armen uit
„Ik zal om je roepen, Karin en id
lend krachtsbesef herhaalde hij
„Ik zal om je xoepén
alsof hij heen wilde gaan. Doch hij ging niet.
Hij bleef tegen de reeling leunen, half van
haar afgewend, zoodat zij zijn scherp profiel
als een schaduwlijn togon deh helderen hemel
zag. Er viel een beklemmende stilte.
„Dat wil dus zeggen", aei hij ten slotte
„U beschouwt de toekomst van Ludwig von
Rhoeaer als verloren, omdat hij zich op do
vergulde lauweren van zijn eersteling te sla
pen heeft gelogd".
„Ik zou zoo blij zijn, als ik mij vergist
had", zei ze za-oht. „Als u mij van een nieuw
werk vertellen kdn, dat mijn verwijten zou
ontzenuwen
„Dat weet ik, jufïfrouw Sylanderdoch
dat werk bestaat niot en zal nooit gescha.pen
worden".
„Nooit
„Nooit
„En waarom vroeg zij toonloos.
Hij glimlachte even. „Dat wi'l ik u wel ver
tellen, lieve, mooie -vijandin. O-mdat u ten
merkwaardig verstandig persoontje bent en
volkomen gelijk hebt. Er zijn successen, waar
racn aan te greinde kan gaan. "Het zou zelfs
een aardig próblcora voor een dichter kunnen
zijn do tragedie van een kunstenaar, dde te
veel geluk had, vindt u ook niet U heeft
heeft liet niet verkeerd ingezien, toen u mij
midden in do feestvreugde hebt geobsorveenl.
Tosscdieu fuiven overdag en fuiven in den
nacht kan geen kunstwerk ontstaan".
„Ik heb dat begrepen en ben heengegaan",
zei Karin.
„Hol was het mooiste, wat u mij hebt kun-
ncai aandoen', bekende von Rhocner, „want
toon u er met meer was, viel het mij op. Ik
informeerde naar u ik wilde weten, wie die
onverbiddelijke reine oogen toebehoorden, die
mij met zooveel vijandelijke droefheid ver
wonderd ha-dlden aangestaard. Men noemde
mij uw naam Karin Sylander. En döor 'dien
naaim werd een lieve, mooie melodie in mij
wakker het liedje van den bloeiend en
kastanjeboom. En dc herinnering aan e®3
brief, dien ik, na ons uitééngaan, gevonden
had; in het bureautje van Martina. Een vreemd
document was dez© brief. Het zal een ver
loofde niet dikwijls overkomen, dat haar de
vriendin schrijft„Ik houd meer van hem
dan jij. I-k hooidi van he<m, sedert ik hem heb
ontmoet. Hij kent mijn naam zelfs nietzelfs
heeft hij mij nooit aangekeken en toch ken ik
elke schaduw, die over zijn oogen glijdt en
ik zou jou al de lieve, teere woordjes dér lief
de willen leeren, die met haar smartelijke
kracht ook de donkerste schaduwen kunnen
opklaren. Doch ik vrees, Martina, do zege
vierende en de overwonnen liefde spreken
een verschillende taal en kunnen elkaar nooit"
bcgrij.peb
„Ik verzocht haar dien brief te verscheu
ren", sprak Karin met bleek© lippen.
„Zij heeft het niet gedaan en i'k geloof,
dat dit een der mooiste verzuimen is geweest.
Het is een zeer eigenaardige gewaarwording
voor een man, als hij plotseling voor de be-
teekenis eener liefde staat, waarvan hij niets
vermoedt, die trotseh en stil aan hem voorbij
is gegaan en die hij toch heel duidelijk aan
voelt als de beste in zijn ldren. U kunt gerust
duizend om één wedden, dat de meeste men-
schén afzien van het beste in hun leven, om
dat zij er niet toe bereid! zijn. Ik dacht dik
wijls aan u in oen vluchtige dankbaarheid,
waarmee mannen atfn vrouwen denken, van
wie zij zich bemind weten, en die hun onver
schillig zijn. Slechts sterke naturen zoeken
dé vrouw, die hen tot het hoogste verplicht
ik heb dat niet gedaan. Doch op het oogen
hlik, toen u voor de tweede maal zwijgend van
mij ging, werld er iets ih mij wakker, dat' ik
tot dusver niet gekend hhd. Verlangen
Sterk verlangen Kent u dat gevoel
Zjj boog het hoofd.
„Ja", antwoordkïe zij met* gesloten oogen.
„U bent «véél rijker dan ik", bekende von
Rkoener. „Ik kende het niet. Een oude ge
leerde en kunstenaar aei mij eens Elk eerste
werk wordt r.aïef geschapen, het is onbevan-
