Muizenverhaaltje op rijm.
ANEKDOTES.
"-1V
hondje we<zen. Dat was juist een werkje voor
;Dora een (velletje papier aan -reepjes ge
knipt was vlug gedaan, daarna met een pot
lood de aardigste namen er op geschreven,
een mandje uit haar eigen kastje gehaald en
de papiertjes erin„ziezoo moe, wilt u er nu
een uithalen „Jawel, daar gaat het hoor
kijkt gij nu maar wat eT op geschreven
staat„Pollv Polly, heet mijn beste
hondje
Polly groeide als een aardige goedige hond
op groot' werd hij niet, maar dat was juist
wat Dora altijd verlangd had Vader leerde
hem allerlei kunstjes, zoodat, toen hij een
halt jaar in Dora's bezit was, hij alreeds
„mooi1" kon zitten, „pootjes geven", „dood-
lig.gen" en als Dora een voorwerp goed weg
stopte, dat zij vooTaf Polly had laten berui
ken, en hem daarna de kamer inliet en maar
even riep „zoek Pollv, zoek'', dan snuffelde
hij de kamer rond, wipte met zijn neus de
vloerkieedjes in de hoogte en al9 hij zoo een
paar minuten gezocht had, kwam hij kwispel
staartend met 't voorwerp in zijn bek, naar
zijn jonge meesteres. Geen wonder, dat Polly
verwend en vertroeteld werd op straat mocht
hij eoh^eT nooit komen uiï vree9 dat hij ge
stolen zou worden, 'f geen licht gebeuren
kon, daar het zoO'n vrieh'delijk en mooi beestje
w.is Doch één ondeugd bezat Polly; ".Is er
geheld werd en hij was toevallig niet in de
gang, 't geen echter meestal het geval Was,
dan krabbelde hij aan de'kamerdeur om toch
maar in de gang te komen, en te kunnen zien
wie er gebeld had dan gebeurde het wel
eens, dat Mina, de meid, iets aan mevrouw
moest laten zien, de voordeur bleef d'an open
en wip f Polly als „haantje d'e voorste" om
't hoekje 'der deur d'e straat an gegluurd'Zoo
belde er eens een man aan, die een aange-
kleeden aap allerlei kunstjes liet maken
Polly kwam als gewoonlijk aan de deur met'
Mina mede, en bleef verbaasd dien aap aan
staren, toen Mina naar binnen ging om Dora
te waarschuwen wat er te zien was dóch'
nauhvelijks was de dienstbode weg, of dé man
pakte Polly beet', stopte hem zonder 'dat'
iemand het pp straat Icon zien in het hokje
van den aap, trok toen gauw de deur toe en
liep vlug weg. Toen Dora de gang inkwam
was de deur gesloten en mah nfo-ch aap op
straat te zien. „De man h'ad zeker erge ha'ast"
troostte Mina zieh.
Dora ging diieil dag met haar moeder naar
fle stad en niemand dacht dus aan Polly. Des
Avonds kwam Dora vermoeid thuis, maar zij
wilde niet eer naar boven gaan, voordat zij
Polly gooiden nacht" gezegd had: „Polly, Polly
waar zit je ondeugend hondje!" 't Geheele huis
en de tuin werd doorzocht, moeder, vader, Mina
iedereen zocht mede, doch geen Polly werd er
gevonden. -Schreiende werd Dora door moeder
naar hoven gebracht, die haar trachtte te troos
ten door te zeggen, dat Polly misschien de deur
iiitgcloopen was, doóh van zelf wel terug zou
komen, daar hij veel te veel van Dora hield om
weg te blijven: dioch den volgenden dag verliep
zonder dat Polly terugkwam. Gedurig en ge
durig had Mima op verzoek van Dora, de voor
deur geopend, do straat eens ingekeken, doch'
Polly kwam niet. Dora was niet te troosten
die perste dagen; vader beloofde haar wel een
nieuwen te koopen, maar „o neon, daaT houd
ik niet van en dio bond is Pollv niet!"
Eenige maanden later was vader 's morgens
naar Utrecht gegaan om oom Piet te bezoeken.
Moeder kleedde 's middags Dora netjes aan.
en giing met haar naar 't station óm vader af
te halen, 't Was wat laat geworden per zij van
huis gingen, en dus kwamen zij vader al op
den weg tegen: „0 Dora, raad eens wat ik hier
voor je mede breng?" „Zal ik er erg blij mee
wezen?" .,0 ja, heel erg!" „Een mooie pop!"
„Mis!". „Och vadertje laat mij maar eens zieD,
ik hen zoo verlangend wat het is!" „"Nu dan,
je raad het toch nooit! Beur het deksel van die
mand maar eens op." Dora liep vlug naaT de
mand toe, tilde ha deksel omhoog en.... „0
Polly, móeder het is mijn Polly!"
„Ja, verbeeldt je, ik liep vanmorgen door de
Maliebaan in Utrecht, toen ik daar voor een
der groot© huizen een man zag, die bezig was
een aap en een hondje kunsten te laten maken.
Ik ging naderbij en herkende in die hond Polly:
ik herinnerde me toen. dat ik dienzelfden man
voor geruim en tijd geleden in ons dorp gezien
had en ook, dat Mina dienzelfden dag binnen
was gekomen om Dora te roepen om naar de
grappen van een aap te komen zien, en dat,
toen zij aan de deur kwamen, man en aap ver-
Br waren eenB neven twee muizen
die heetten er allebei Vaal;
z' ontmoetten elkaar op een bruiloft
het feest werd gevierd in een zaal,
een zaal, die heel hoog was gelegen
ver boven de huizen der stad;
het* was me een klim voor dgasten,
'k denk: niemand b' ';dde bun dat!
De bruid en haar heele familie
bewoonden de spiits van den Dom,
juist boven de bei'rende klokken;
dat gaf een geweldig gebrom
Br waren ook gasten van buiten,
bij voorbeeld neef Vaal uit de Bilt,
die konden er moeilijk aan wennen
en hebben voortdurend gerild.
,,Er gaat," zei neef Vaal in vertrouwen
al tegen neef Vaal uit He stad,
,,m' een griezeling over de leden
„als bij het gezicht van een kat;
„bij ons in de Bilt is het stiller
'k beloof je een vriend'lijk onthaal,
„als j' ook in mijn huis eens wilt komen.
Dat wil ik heel1 graag," sprak neef Vaal
Toén werd het meteen afgesproken,
dat spoedig de neef uit de stad
bij neef Vaal te eten zou komen
in 't huisje aan 'tUtrecihtsche pad;
hij woonde daar o, zoo genoeglijk,
gelijkvloers en vlak bij lut veld1
1dit en nog een heeleboel anders
heeft neef van de Bilt toen verteld.
Niet lang na het feest bij de klokken
versoheen reeds neef Vaal uit de stad,
heel keurig in 't pak van de bruiloft
bij neef aan het Utree! sche pad.
D' ontmoeting was hart'lijk, o zeker,
maar toen wee, o wee l
kwam zt onthaal:
geen spek en geen k'aaskorst, geen worstjes
kreeg neef uit de stad bij neef Vaal!
Twee aren slechts vond hij op tafel,
zoo juist versoh geplul.op het veld.
„Dat is er mijn lievelingskostje,"
zei neef, ,,'k heb de korrels geteld;
„ze zijn van het jaar heel voordeelig,
„ik heb ze wel minder gekend l"
Maar neef Vaal zei heel uit 'dë hpogte*
„Zóó ben ik het th'uiB niet' gewend."
Hij proefde een enkele korrel,
maar weet je, daar bleef Eet ook lj|j;
neef Vaal van de Bilt vond 't bespottelijk
ze Hadden geen schik, allebei*
,,'k verkies", sprak heef Vaal bij 't afscjieiü
„den Dom mët zijn klokkengebrom
„hier buiten is 't mij te eenvoudig
„je ziet me zóó gauw niet Weerom.
„Ja, ja," zëi zijn neef toen Verstandig,
„een elk Heeft zijn plaatsje, mijn vrind;
„gelukkig als ieder zijn woning
„dan ook maar het prettigste vindt;
„ik blijf wat ik ben: slechts eén veldmuis,
„en jij blijft: een muis uit 'de stad
toen bracht hij zijn gast héél
vriendschap' lijk,
het Eek 'dóör öp 't UtrecHtsche pad.
Neef Vaal uit dë stad moest eens lacEën
neef Vaal uit de Bilt zei het goed
hij keek nog eens om bij het Boekje
en wuifde hem toe met zijn hoed.
HEKMANNA.
dwenen waren, maar ook. dat Polly sedert dien
dag verdwenen was: er ging mij toen een licht
op. en ik begreep, dat deze man Polly medege
nomen had; de man echter wilde er niets van
weten en hield vol, dat het zijn hond was; in
minder dan geeii tijd had zich een kring van
menisohen om ons heen geschaald, en begrij
pende, dat het een lastig standje worden kon,
bood ik den man eenig geld voor den hónd aan;
de koop werd spoedig gesloten en hier Dora,
hebt je nu je Polly weeT terug!"
„0 pa, ik ben zoo blij! Ik zal Hem nu nooit
meer aan de deur laten komen!"
A. „Hoé gaat het met de pas-geborene
B.„0, best. Hij heeft veel aanleg om
student te worden".
A.„Daar valt txych nog weinig over te
oordeelen".
B. „Toch wel. Hij slaapt overdag en
maakt 's nachts spektakel".
Willem krijgt iedéreh" avond voor Hét inJ
némen van zijn lepel levertraan, een 2'1/»
centstuk. „Moe", zegt hij op zekeren mengen,
„ik kan voor 25 cents een mooien drijftol
koopen, gééf mij nu tien leipels lévertraan''.
Ingezonden door 'Annie Stouten.
Jantje: „Moeder hebt u de koekjes nu mee
gebracht?"
Moeder: „OcH, die Héb ik ira Seeleinaal ver
geten."
Jantje: „0, Moeder, nu Hen ik dus den heelen
dag voor niemendal zoet geweest."
Ingezonden door Dina v. ld. Reyden.
Verstrooid.
Professor, die op zijn wandeling 'door jon
gens met sneeuwballen wondt gegooid: „Wel,
wel, wat vallen er dezen winter groote sneeuw
vlokken."
