Om de zilveren schatten der zee.
KUNST EN LETTEREN
VRAGENRUBRIEK.
te nemen, wordt toegestaan.
Voor kennisgeving wordt aangenomen bet
bericht van den keer P. J. Ramaker, brug-
pacbter te Leiderdorp waarbij deze tegen
ten bedrag van l'lOO voor een jaar vrije
passage verleend aan de schoolgaande kin
deren. Do Voorzitter d,oet vervolgens me-
dedeelïng van het verslag der commissie
tot wering van schoolverzuim en zegt met
genoegen te hebben geconstateerd dat het
Schoolverzuim in deze gemeente zeer ge
ring is. Wordt voor kennisgeving aangeno
men.
Het 2o -uppl. kohier H.O. 1921 wordt
vastgesteld op f44.S9. Het primitief ko
hier over d9 eerste vier maanden van 1922
0|> f 11554.58, en bet primitief kohier hon
denbelasting 1922 opl f24Ó.^ In verband
met de laatste wijziging der Gemeentewet
moet er tevens een wijziging plaats hebben
in do verordening op de invordering der
Hondenbelasting. B. en W. bieden een con
cept-verordening aan welke onveranderd
door den Raad wordt vastgesteld Besloten
wordt uit den post onvoorziene 1920. alsnog
te voldoen een rêkening van N. Samsom
wegens geleverde drukwerken aan het co
mité van den Velkszangdag in 1920, ten
bedrsgo van £10.75 en een vordering van
,T. L. Ovormeer wegens teruggave van gel
den voor bedorven aardappelen SO, be
nevens f6.66 rente.
Vervolgens worden de stembureaus sa
mengesteld, waarna rondvraag.
Hierbji deelt de Voorzi'ter mede dab aan
Jac. v. d. Lubbe voor fS 'sjaars een per
ceeltje tuingrond is verhuurd onder Voor
schoten waarvan contact! is opgemaakt;
dat het land aan den Hooge-Rrjudrjk is ver
huurd aan P. J. Vlasveld voor £144 'sjaars
en ook hiervan een contract is opgemaakt.
Beide contracten worden vervolgens voorge
lezen.
Op een vraag van den voorzitter op welke
wjjze de raad de takkebossen wenscht te
verkoopec, besluit de raad dit publiek te
doen plaats hebben.
Do heer De GraaJ vestigt de aandacht
va Dden voorzitter op den slechten toestand
van den weg vanaf den spoorweg tot Van
fiqjt
De heer Stadhouder verzoekt voortaan
zwaarder papier te doen gebruiken voor de
officieels bekendmakingen op 'de aanplak
borden. Do Voorzitter1 zegt van beide me-
dedeelingen nota te zullen hemen.
Aan het eind der vergadering deelt ver-
Volgens de voorzitter mede, dat cp da con
vocatie was vermeld „behandeling van een
aanvrage van do Weningbouwvereeniging
St-Josepb, om voorschot en steun voor den
bcrw van arbeiderswoningen," doch dat do
aanvrage ongezegeld was ingekomen en
daarom aan bet bestour verzocht is deze ge
zegeld in to dienen. Tot heden kwam er
evenwel niets meer in, zoodat de voorzitter
voorstelt dit punt van de agenda al te
voeren. Aldus wordt besloten. Hierna gaat
men over tot vergadering mee gesloten
deuren.
Tentoonstelling van de Vereeniging van
Huisvrouwen.
Toen eenmaal besloten was tot bet in
richten van een expositio hier ter stede,
heeft de presidente 'der genoemde Ver
eeniging gemeent, en het getuigt van een
ruime blik op de beweging onzer dagen,
dat naast tal van nuttige zaken hier zeker
niet mocht ontbreken het aesthetisch ele
ment. Zouden we ons een degelijk inge
richt huishouden kunnen denken zonder
een gezellig interieur, en dit zonder enkele
met zorg gedachte en vervaardigde ge
bruiksvoorwerpen Moet ook niet de goede
smaak worden ontwikkeld naast een ken-
nesmaken met doelmatige moderne instru
menten Men kan me j. A. M. L. Bolleman
van der Veen, directrice der Vakschool
voor Meisjes voor Leiden en Omstreken,
dan ook niet dankbaar genoeg zijn dat ze
hier heeft uitgenoodigd eenige vooraan
staande vrouwelijke kunstnijveren, en op
dit gebied voorgaande vakscholen, zoodat
men hier een vrijwel zuiver beeld kan krij
gen van wat ons land aan moderne kunst
in den vorm van kleine gebruiksvoorwer
pen voortbrengt.
Laten we dan beginnen met te noemen
do beide scholen die hier met een ruime
collectie zijn vertegenwoordigd, n. I. de
Kunstambachtschool voor Meisjes te Am
sterdam en de Vakschool voor Meisjes te
Leiden.
Wat do eerste presteert kan slechts on
verdeelde bewondering wekken; het is
als werk bet sterkste en het rijkste. Bor
duurwerk is er krachtig en mooi, maar er
is ook Egyptisch vlechtwerk, eerste proe
ven slechts, maar die door kleur en opvat
ting onze levendige sympathie hebben,
ook omdat ze toonen dat dit vlechtwerk
zich niet 6peciaal eigent tot de zwakke
kleuren die we tot nog toe gewend waren.
En dan vooral het batik-werk; één stuk
maar, maar het is buitengewoon mooi werk
voornaam en rijk. En hoe treft ons, dat
de leerares, die hierbij de leiding had, in
onze stad woont. Hoe was bet mogelijk,
dat we niet eerder iets van haar zagen. In
deze zelfde vitrine nog boekbinöwerkver
der houtsnijwerk en japonnen. En heel de
expositie als liet ware omsloten door sta
len van door leerlingen zelf bedrukte stof
fen in allerlei variaties en nuances. Een
-aantrekkelijk hoekje, dat ons een hoog
denkbeeld geeft van bet onderwijs aan de
ze school en van dc krachten er aan ver
bonden.
Maar ook de jeugdiger Leidschc Vak
school komt zeer goed uit. Hier is vanzelf
alle werk op bescheidener schaal, wat het
doel der inrichting meebrengt. Hier moet
het kunstelement zich steeds aan de prak
tijk van andere vakken aanpassen. Maar
ook bier voelen vre een hand, die steeds
het beste tracht te bereiken, en in de klee-
dingstukken en in do kussens, theepiutsen
etc. Hier en daar zijn al werkelijk mooie
gingen te bewonderen.
Hierna willen we noemen de inzendingen
van twee cursussen, die ons geheel ander
werk toonen, n. 1. dio van mej. De Graaff,
hoofdzakelijk op het gebied van binden cn
leerbewerkeu, en die van mevr. Nysfngh,
die zeldzaam mooi kantwerk heeft inge
stuurd, waarover door ons reeds uitvoeri
ger werd geschreven naar aanleiding van
een Volkshuis-expositie. Het tentoonge
stelde van mej. De Graaff is in alle op
zichten voornaam, vooral in de heel een
voudige boekbanden, waar de oude tech
niek weer zuiver te voorschijn komt. Ook
de boekenleggers trekken de aandacht.
Hierbij moet ook de inzending van mej.
Ada Plantenga worden genoemd met enkel
zeer mooie zijden doeken met gechablo-
neerde versiering, en weef- en knoopwerk.
Christine van Zeegen is in haar borduur
werk haast nog "fijner van kleur geworden.
Haar arbeid trekt bijzonder aan cn is
zeer persoonlijk.
Eest ons nog twee groote inzendingen
van bekende ateliers uit Den Haag, n 1.
van het Zonnehuis, waarvan we al eerder
werk in onze stad geëtaleerd zagen (Fico
Eoest, Breestraat), onder leiding staand
van mej. Mien Velthuis. Opnieuw trof het
ons nu weer door rijke kleur en spontane
uiting van zuiver kunstgevoel èn in bor
duurwerk, èn in batikwerk op zijde. Het
andere atelier is dat van mej. Gemmeken.
die haar beschaafd werk afwisselde met-
fijn glas. Noemen wc nog enkelo hleinero
inzendingen van mej. Dina Kolinstam en
Mevr. Van Oosterzce.
De inzending der N.V. meubelfabriek
L. O. V., te Oosterbeek, trekt evenals op
zooveel meerdere tentoonstellingen reeds,
bijzondere aandacht door haar moderno
meubels en stoffen.
In alle opzichten is deze expositie een
zeer leerdame; slechts is het jammer, dat
ze zoo spoedig weer zal moeten worden
gesloten. Een hulde aan die haar onderna
men is welverdiend.
De tafel van de Vakschool voor Meisjes
is gedekt met damastlinnen van Van Dis
sel, te Eindhoven. Dit is een ontwerp van
Chris Lebeau.
Mm.
Lcidsche kunstclub „De Sphinx".
In liet verslag over 1921 wordt cun. gezegd
Do belangrijkste gebeurtenis in liet aftre-
loopcn jaar is geweest dc ingebruikname van
de nieuwe zaal Picterskerkgracht No. 9. On
danks enkele bezwaren aan de ligginz van
de zaal verbonden, wü9 het voor de Vereeni
ging een geluk een dergelijke tentoonstel
lingsruimte gevonden te hebben.
Ook dit jaar volgden de tentoonstellingen
elkaar vrij geregeld cp, hoewel ook het be
stuur en de loden-inzenders te kampen had
den met dc algemecne malaise en met die op
kunstgebied in 't bij zon der-
Het aantal werkende leden ging vooruit.
Het aantal donateurs en kunstlievende leden
bleef stationair. Dit valt zeer tc betreuren,
daar do Vereeniging dringend behoefte hoeft
aan meerdere steun en de groep mensehen,
welke ons financieel ter zijde staat maar zeer
klein is. Vele kunst]ievenden onder de stad-
genootcn gaven ons tot heden nog niet hun
6teun, hoewel wij ook deze noodóg hebben.
Evenmin als het aantal ondersteunende
leden, stemt de verkoop bevredigend. Hoewel
dit verschijnsel zich eveneens in den kunst
handel en in zustervereonigingen voordoet,
stemt het toch zorgelijk. Niet alken, dat 't
de" leden financieel onmogelijk wordt steeds
maar te exposeeren, een zoo slechte verkoop
werkt ook deprimeorend op hun scheppings
vermogen. Zij toch mecten de indirusk krijgen,
dat alles wat zijvoortbrengen, dat dc kunst,
diie zij schóppen, niet de minste belangstelling
bij hun no tijdgenooten verwekt.
Ondanks het feit, dat het bezoek bevredi
gend genoemd mag worden, is bovengenoemd
verschijnsel ook voor dc Vereeniging minder
aangenaam.
Al is dus het afgeloopcu jaar niet in alle
opzichten een gunstig jaar geweest, do Ver
eeniging hoopt toch door te kunnen gaan op
don ingeslagen weg het werken en streven
van de kunstenaars in 't algemeen en van dc
leden in 't bijzonder te laten zien aan de be
zoekers van dc tentoonstellingen, en door
deze kosteloos open te stellen aan iedeT (ook
zij, voor wie het steunen van „De Sphinx" te
bezwaarlijk is) hiertoe de gelegenheid "ie
geven.
N. V. Nationale Opera.
Op Vrijdag 3 Maart geeft de N. V. „Na
tionale Opera" in den Schouwburg een
voorstelling van „Cavalleria Rusticana",
gevolgd door „Paljas", onder leiding van
Henri Zeldenrust, met rnedewerkiug van
Greta SantbagenManders, Bella Palla,
Hendrik Drost, Anton Dines, Gusta Scheep
maker, Lea Fuldauer, Jan Steinmctz, John
dc Nocker.
Regie: Henry Engelen.
„Vrije Arbeid".
Dit maandblad is bij den nieuwen jaar
gang van. 1922 uitgebreid met nieuwe me
dewerkers. Naast de hoofdredactie, be
staande uit de heeren dr. R. en mr. S. K.
de Waard zullen optreden voor de rubriek
Letteren en Kunst mevrouw Albertine
DraayerDe Haas, voor Vrouwenbewe
ging mej, M. S. Wecner, voor Nederl. po
litiek prof. mr. J. E. Heeres, buitenland-
sche politiek dr. E. van Raalte, voor Indie
de heer H. F. Tillem'a", terwijl het comité
Nieuw-Indië het orgaan heeft gekozen als
officieel orgaan.
(Nacöruk verboden.)
VIL
De Arbeidswet is er niet voor de visschers.
Wij hadden pech en de schipper ver-
wenschte den landmachinist, die er niet
voor zorgde, d<at zijn scheepje behoorlijk
gerepareerd in zee kon steken.
't Zat 'rn weer in de vlampijpen, waar
van er een paar lek gebrand waren, zoodat
alle stoom den ketel uit moest om ze te
kunnen reparceren.
Dat gaf een oponthoud van vijftien uren
en al dien tijd dreven wijstoomloos, doel
loos en stuurloos op de groote watervlakte.
In dien tijd kon er natuurlijk niet ge-
vischt worden en daarom hadden de ma
trozen noodgedwongen een vrijen dag en
konden zij met den rug togen een stapeltje
touwwerk zoo eens lekker lui tegen het
zonnetje liggen knipoogen.
Voor een kennis, die mij om mogelijk op
te visschen merkwaardigheden van den
zeebodem vroeg, had ik dc medewerking
der matrozen ingeroepen en ik moet eerlijk
zeggen, dat zij hun best gedaan 'lebben een
zoo interessant mogelijke collectie bij el
kaar te brengen. Toen ik 's morgens op
stond, werd ik aan dek ontvangen als een
kind, dat jarig is en naar zijn cadeautjes
gebracht wordt.
Dc geheele bevolking van het' voorschip
wandelde mee, om van mijn b! de verba
zing te kunnen genieten bij liet gezicht van
alle verrassingen, die zc Ts nachts voor mij
op het tuimelraampje van het- achteronder
gedeponeerd hadden.
Er lagen sluitschelpjés, waarvan de rose
en witte inhoud zéé van den banketbakker
scheen te komen er lagen harde en zachte
zccplantjes; er log een zeemuis, even groot
en even groinv als een landmuis, maar met
harde stekeltjes in plaats van pootjeser
lagen kleurige zandballen; er lag een mellc-
en-waterkleurig langwerpig beest met lan-
go, afhangende zuigslangetjes, dat een
inktvisehje bleek te zijner lig eelfs in
een emmer een levende kreeft, die den vol
genden dag spoorloos verdwenen was.
Ik was heel dankbaar cn hèel voldaan
en bewees dit door veel sigaren en een
extra-oorlam.
En omdat het zoo'n onverwachte feestdag
was, kwamen zü allemaal om me heen zit
ten cn kreeg ik de mooiste gelegenheid eens
over hun ©ig«m leven, hun werk. hun ver-
dmiTsten en hun vooruitzichten ie praten.
De beid*» laatste waren nu i.uist, niet erg
schitterend en het. was eieenliik alleen Cor-
nelis, de jonge, flegmatieke Ftrmonder, die
met voldoening over zijn beroep kon spre
ken.
Dp andoren Vlaagden en in hun klagen
lag angst vnor de roe, ontevredenheid over
lief p'wo vicf**»°rsloveii cn mo"h*e'oos'",',id
om 710I1 on.n dat leven t-e onttrekken. Als
ion^ns van iwpjf d^rtfen jaren al mee
ter ba.rïn«'vfm«*st getrokken, waren z»i m"t-
vloo'-on on si.**«ren groot, gebracht en nu
vt^'v-Iov) *ij plovir van bof on de vnnrt-
p-odreven. nrn ?kh aan land een
h^-"->r>rh;l'o broodwinning te verzoVoren.
arb~:^ wfic gen machi"«le ge
worden pbiid dpTelfde grenen, elk drie
en een h^'f upr weer „halen", net-uitbren-
gAi cn ctn'nnon.
Tn lino volgoord.- liandbn stonden de
V'"gor^ krom ple hol-nrt VAll het gedurige
kïoovrpn in (D n<vf-_mo7«n.
Pa nmc-tvAlf h'i oi ^riniipTI WAS PPn gP.-
\voimt.o-h°n] goword-^T). In i n voeten in de
zware **oov>vi.ri<dgorden dansten en snronopn
vnmrOf tijspchen do k«beTs en touwon. die
de sfoomlier met krachtige rukken over het-
smalle züaek deed schieten.
Hun leven bestond niet uit dagen en
nachten, werk- en Zondagen, zomer en win
ter, hun leven was niets anders dan een
aaneenschakeling van di ie en-een halve-uren
en elke drie-en-een-halve-uur bestoud uit
halen, uet-uitbrcngen en strippen.
In den tijd, die er na het strippen tot het
begin van de volgende drie en-een-half-uur
overbleef, waren zij aan hun lot overge
laten.
Zij konden dan als het dag was gaan eten
eii als het nacht was gaan slapen of omge
keerd.
En als het Zondag was, konden zij er
aan denken, wat hun vrouwen zouden doen,
en hoe hun kennissen aan land nu in mooie
confectie-pakjes uit wandelen zouden gaan.
Maar die gedachten waren nimmer van
langen duur, want als de vangst groot was,
bleef er na het strippen nooit veel tgd over
tot het net weer naar boven moest, en als
do zeebodem wat ruw, de keien wat scherp
waren en soms den heelen net-zak in tweeën
gescheurd hadden, "dan ging in plaats van
het bakboords- het stuurboerds-neb ever
boord en dan moesten Z9 allemaal met klos
jes en piktouw aan het werk, om de gaten te
repareeren en het net voor den volgenden
trek weer in orde te brengen.
En als dat eindelijk klaar was, waren
de drie-en-een-half-uur om en moest er op
nieuw gehaald en gestript worden.
Soms, als de zeebodem ruw bleef, y?as
ook het tweede net stuk.
Dan ging heli gerepareerde net. over
boord en begon de herstellingsarbeid van
voren af aan bij het andere.
Zoo is het zware leven van den vis-
fcherman.
Hij draagt het berustend als de zon
schijnt, als do zeo in ooxi goede bui is;
maar hij vloekt wel eens, als hij in kou en
storm, in regen- en sneeuwvlagen, wan
neer huizenhooge golven, het schip heen
en weer smijten, uren lang zijn zwaren
arbeid moet verrichten.
En als hg doodmoe nauwelgks in zijn
warme kooi, door een rauwen schreeuw van
den wacht-matrooa in het holst van den
nacht weer naar dek moet, omdat het weer
tgd van „halen" is.
„Daar wen je nooit aan," zei Klaas', en
hij vertelde, hoe ze bij stevige vangst op
den keibodem, waar de netten scheurden,
wel eens vjjftig en zestig uur bijna onaf
gebroken gewerkt hadden, op do been ge-
hGnden door mokkeni sterke koffie. Dan
stonden ze ten slotte met de ruggen tegen
elkaar, om niet om te vallen, en altgd
taaar eten en drinken ODder het werk door,
brood met koffie, tot ze ten slotte mach
teloos op het dek in slaap vielen.
Elk© drie-en-een-half-uur had' een ma
troos of de stuurman de wacht bg het stuur
rad op de brug, maar als in dien tijd 't neb
vastliep en scheurde., zoodat bet andere
overboord moest, dan telde de wacht niet
mee en stond je drie-en-een-half-uur langer.
Fu wal het goed fflew en het ,waa vol
te houden, al klaagde er eeu, dat lig de
laatste zee en dertig uur maar twee uur
had kunnen slapen.
De verdienste hing van de grootte der
vangst af en dat deed Kén toch ook al weer
big zijn, als er Veel te strippen viel, want
er is niets treurigers dan hard werken,
weinig vangen en weinig verdienen.
De stuurman keudo alle geheimen der
verschillende verdiensten.
De schipper, zei hij, kreeg geen vast loon,
maar 4 of 5% van de netto besomming;
hij zelf ontving f 85 per maand, l\i van
de eerste f 4000 cn verder f 10 van elke
meerdere f 1000 besomming.
De machinist had lVh en f 100 per
maand, dc matrozen f 80 per maand, f7,50
per f 1000 van de eerste f 1000 en van de
rest V-2 de tweede machinist f 85 per
maand, 1% van dc eerste f -1000 en
van do rest.
Dc kok en dc tremmer krijgen slechts
f 70 per maand.
Dat is niet veel, maar in het visschevs-
bedrijf kan het niet meer lijden en zc zou
den er nog van kunnen komen, als er niet
een groot deel af moest als bijdrage in
wat de kok dagelijks schaft cn waarvoor
zij iu gelijke mate hun aandcol hebben
13 betalen.
Neen, het visschersleven was geen rijk
makerij en je behoefde het ook niet tc be
ginnen om rustig te IkV
ben. Dc mcesteu waren voor dien tijd al
voor de haaien cn wie zijn ouden dag
haalde kon van de liefdadigheid leven.
De Arbeidswet is er niet voor de vis-
schers.
Die is er voor de mensclieu op het land
cn nieuwsgierig, omdat ik van de courant
was, informeerde ze naar de zetters en
drukkers, wat zij verdienden, hoe zij leef
den en werkten, en wanneer zij vrijaf had
den. Die hadden een leventje, dachten zij.
Altijd aan land, eiken dag naar huis,
nooit in angst voor hun leven cn door do
wet tegen te langen cn te ingespannen ar
beid in bespberming genomen. T
Zij luisterden met. groote oogen cu wouên
allemaal een baantje aan den wal on dik
ke Piet sloeg op zijn dijen, dat het klapte,
en beval zich aan bij dc eerstvolgende va
cature van chef-kTantenlooper.
Toen moest ik het vooronder zien en wij
giugen er op een rijtje heen, plechtig als
naar een begrafenis. Wij doken in het
zwarte trapgat, klommen een ijzeren lad
der af cn wij zagen eeu hok voor touw
werk en daarnaast een hok voor mensehen
Om de kleine parallellogram-vormigc tu
we tafel, naast het met ijzerdraad vast
gesjorde salamandertje, was geen plaats
voor alle zes bewoners.
In het midden stak een vierkante paal
boven do tafel uit en in de ijzeren bandrin-
gen daarvan waren verroeste vorken en
lepels gestoken.
Rondom vertoonde do zijwand zes openin
gen, telkens twee boven elkaar, cn uit die
zes zwarte spelonken hingen de slippen
van ruwe paardendekens Dat waren de
kooien, waarin zij bij dag en uacht geheel
gekleed een oogenblikje in slaap vielen tot
de schreeuw van den wachtmatroos zc we
der naar dek joeg.
Het vooronder waa van elke luxe ver
stoken.
Het was een hok en dat vonden ze allen,
behalve Cornelis, do Egmonder, die ver
genoegd rondkeek en het wel een „aardig
kajuitje" vond.
En toch was het hier nog heilig bij wat
vele andere trawlers te aanschouwen geven
cn ook haringschepen, waar soms twee of
drie jongC8 in dezelfde kooi gestopt wor
den.
De „iJm. 201" was nog niet de siechtstc cji
de directie van de Centrale Vissohcrjj-Maat-
£©h.uppij dreeg haar mannen een goed hart
Ice.
Dat merkte je, zei dc stuurman oven later
cp dc brug, als je eens op het kantoor kwam.
Hij had jaren lang voor een andere onder
neming gevaren, zijn leven in kou cn storm
gevraagd en als je dan op het kantoor kwam,
dan zag je de heeren lekker en veilig achter
de schrijftafeltjes hun sigaartjes rooken en
door eerf luikje werd je nijidig toegesnauwd
wat of jo wou en wat of je eigenlijk moest,
als jo niks amiers deedt dan om jo dikwijls
niet levensgevaar verdiende centen vragen.
Maar dat was nu anders. De directie van
de O. V.-M. respecteerde het werk van haar
mannen en cr was daar altijd op belangstel
ling en waardeering Voor je arbeid te reke
nen.
En toch, zoo vertelde de schipper later in
do kajuit, waren de arbeidsvoorwaarden in
het heele visschcrsbedTijf nog treurig cn
acker van je positie was je nooit. Als je een
kleine vangst had, een ongelukje, een tegen-
slagje, waar je dikwijls zelf niks aan doen
kon, had de xeeder do macht jo morgen op
straat te zetten.
Zóó was je schipper cn zóó kon je voor ma
troos gaan. En aan do willekeur dor kanto
ren was het to danken, dat een matroos plot
seling schipper kon zijn.
Do maatstaf van je verdiensto was de hoe
veelheid visch, dio jo binnenbracht. Hoe meer
visch, hoe beter schipper, cn daarom deedt
je altijd je uitersto best om uit do zee te
halen wat je maar krijgen kondaarom
waagde je telkens weer je leven daarom
offerde je huiselijk geluk, rust en gezondheid
op om do p'old'oening den heeren in IJmuiden
toch maar het succes van hun onderneming
te kunnen melden.
Van hulp van eenige organisatie hadden
de visschors niets te verwachten.
Dc schippersbonden waren te verdeeld, er
ging niet de minste kracht van uit en het
gevolg was, dat de meesten weer voor hun
organisatie bedankten.
Hij, de schipper, was tevreden. Hij hald een
goed kantoor en een best schip, waarop hij
nog lang hoopte te varen.
Als jongen was hij al ter haringvisscherij
gegaan, hij had zijn heele leven op het water
gezworven, maar wennen deed het toch eigen
lijk nooit.
Elke reis was weer een nieuweonderne
ming met al haar goede en slechte kansen. En
als je ouder werd, voelde je to meer het geh
mis van het familieleven en liep j'e
rcD als je van huis ging en ei een zieko'
waar je in do eerste tien dagen niet-
van zou hooren. r°
Hij, do schipper, had gl-oote kiucklCD Ki
v/as tallooze malen uitgevaren*en toch hl
zijn vrouw, dié zich nu juist niet goed V06i
toen hij weer uitgevaren was, altijd aa*
en telde zij de dagen tot hij weer voor&
oogonblikjc thuis kon zijn.
Er was een jaar geweest, dat bij éón Z-
dag thuis was.
Vroeger was het nog slechter, maar o0]j
is de reis nog te lang, vergeleken bij
oogenblikje, dat je maar bij je vrouw fc,
zijn.
Wanneer je weinig vangt, niaak jo
lange reis en soms, als jo in Engeland
schikt kolen kon krijgen, bunkerde je
cn jc ging opnieuw op de vangst zonder
streepje van den vadcrlandsehen grond
zien te hebben.
Maar met het loon namen zij genoeg
omdat zij begrepen, dat het niet meer lijd
kan. Elke trawler, diio op goed geluk in
steekt, kosi een kapitaal aan kolen, ijs, ga3
verzekering, loodsgelden, enz. cn er moet*
heel wat visch gevangen worden, wil de rc
dcrij winst kunnen maken.
De onkosten worden zco- klein mogelij
gemaakt, het leven aan boord is zoo sob
en eenvoudig als het maar kan en je wi
al een matroos uit door er maar één in d
stuurhut to hebben.
Do heele verantwoordelijkheid voor
kleine, drijvende wereldje is voor denschi
P&i"-
Hij is de almachtige, de aansprakelijk
de man, die nooit rust heelt, die over
bij is en van wiens durf en stuurmanskun»
straks het lot van de geiieele bemanni-
zal afhangen als storm ei Z2e het scheep]
willen verbrijzelen.
Ea hij is ook de raadsman, de steur
en toeverlaat van zijn vaarfcgenooten.
Hjj is de man, die hst jui3te woord o
do juiste plaats most spreken; hjj is o
vele loggers de zieleherder en hij is over
do dokter, die bij alle ongelukken met zij
verbandkist verschijnt cn aan wiens m
disch inzicht zijn vaartgeuooten zich on
voorwaardelijk onderwerp-n.
Maai* juist opi dat gebied voelde dr
schipper zich niet haelemaal thuis en toq
de matroos Kodde in de roef kwam, om
zwerenden duim to laten verbinden, he
de schipper mg zijn medicamenten getoon
allemaal fleschjes, groote en kleine rae
VTC-emdo, latgnsche nanjen, die ze geen va
allen kenden uitspreken.
Maar er was gelukkig een i!j>t hij, waar
op stond waarvoor het alles di?nstig wasj
en het was alleen maar jammer, dat cr o
dio lijst geen cijfertje gezet waren, di
ook op de fleschjes stonden, want nou wis
je eigenlijk nooit of jo wel ii -1 goede gij
neesmiddel té pakken had.
Overigens was do sclieepeverbandkist puil
in orde, 200 gram geperste watten, cara-
brie-windsels, onelverband met schaar, split,
tertang, wonderolie, stopmiidelen, pijnsfciH
lende-, heest- en maagmiddelen, boorwa
ter, petroleum met groene zeep tegen on
gedierte, lijnolie tegen brandwonden, all
zooals het volgens do schepenwet vcor de
visscherijvaartuigen is voorgeschreven. I
Geen ziekenhuis, dachten ze, kon het
eigenlijk beter hebben, want er waren mooie
driekante doeken met gedrukte plaatjes er
op en houtjes om je armen en beenen mee
te spalken.
Maar de schipper was er wat huiverig!
voor.
Ieder zijn vak en hij stond liever aan 't
roer dan ala verantwoordelijk leider van
een operatie op te treden.
En de meester, die met een verknoeiden
duim in Duitschland in een ziekenhuis gfr
legen had, begon een avontuurlijk verhaal
en vertelde hoe hij het als bed-patiënt aan
gelegd had de waakzaamheid van de zusterf
te verscüafken, om voor een zieken, kameraad
in die straat van het lazaret een flescJije
cognac te gaan koopen.
Dat was een heel spannend verhaal en ze I
luisterden er allemaal met groote belang
stelling naai*, totdat de schipper het nacht-]
sein gaf, zijn pijpjo uitklopte en in zjn
kooi kroo-p om nog even te kunnen maffen
eer Piet-ejoen zgm baardstopipelig gezicht
ever den rand van de kooi zou steken cm
het onder veranderlijke „schipper haléé" te
laten hooren.
TJEERD.
FAILLISSEMENTEN.
Uitgesproken 5s het faillissement van A»
J. Vlaaman, koopman in huishoudelijke arti
kelen, Leiimuiden. R.-e. mr. A. Mnclaine Pont)
cut. uur. P. Tjecnk Willink, Haarlem.
SCHEEPSTIJDINGEN.
ROTTERD. LLOYD.
RiNDJANI £3 Fcbr. v. Rott. n. Batavia*
BOLLAND-AMEK1KA LIJN.
MAASDAM 21 Febr. v. Santander.
MAASDIJK 22 Fcbr. 174 M, West rt»
Scilly.
DOLLAND-AUSTRALIE LlJtf.
GAROET 23 Febr. te Rotterdam.
JAOATRA thuisr. 22 Febr. te Hamburg-
nOLL. BR.-INDIE LIJN.
RIDDERKERK uir. 22 Febr. v. Colombo-
A. O., to L. - Wend u tot den hoofd'
commissojis van politie te 's-Grave
d'en heer Van 'b Sant.
Mevr. T. W„ te Z. - De Raad
beid zal u de meest volledige inben
kunnen verschaffen.
Van d. P., te K. - Op lijfgoed kan ge
beslag worden gelegd.
Mej. v. L., to L. - Mevrouw
reclit de nieuwjaarsfooi van uw
houden.
