DE IfüDER.
jboonheid, tot het gros der toeschouwers
'doorgedrongem. Wanneer dit niet ge-
ohled mag men de vertolking er niet de
chuld van geven. Wellicht voelen velen
icli opgewekt dit böek nog eens te Jezen.
iÖe St.-Josephgczellenvereeniging heeft
je aangename taak gehad „Alibaba", net
'ekende verhaal uit „De Duizend en 'één
lacht'* in beeld weer te geven.
Ware het maar echt gou'd, dachten we,
[oen we de met zakken beladen ezeltjes in
len stoet zagen loopen, gevuld met het
joud, dat uit de zoo rijk gezegende grot
ras gehaald, nadat op 'de tooverspreuk::
Sesam 'open u'i de geheime deur was
>pengegaan. De 3-October-vereeniging zou
Jen Leidenaars dan niet alleen een 'dag
jsran veel pleizier hebben bezorgd, maar
De aangenaamste verrassing ia echter
geweest het feat, dat onze burgemeester
voor een der ramen van zijn woning den
optocht heeft gezien en begroet.
De lange wandeling door de stad leverde
geen enkel incident op en de orde werd
geeoi oogonblik gestoord.
Heb publiek heeft aan het welslagen op
voorbeeldige wijze medegewerkt.
In dat opzicht zijn we in de laatste jar.en
zeer vooruitgegaan. Een verblijdend ver
schijnsel waarop wij gaarne de aandacht
vestigen.
Zoo keerde de stoet in goede orde tegen
vijf uren tot haar uitgangspunt terug,
waar zij met een woord van d'ank aan de
deelnemers, werd ontbonden.
gemeester. .Vanzelf komt men dan tot de
vraag, wie jlïr. De Gijselaar vervangt en
dan is 'dat de heer lJera; de inluider van
een nieuwe aera, door den 3-Oct.dag tot
precies 12 uur te beperken en het verbod
van de Zaterdagavond-kermis, een gevolg
dat Thomasvaer verlof heeft gevraagd en
niet Pieternel, aldus 'de laatste. Dan volgt
een hulde aan bestuur en commissies der
3-Oct.-Vereeniging, waarna enkele pakken
de op en aanmerkingen- over onze grach
ten, als bijv. het Levendaal, waaraan dè
medische hulp, hoe goed ook vertegen
woordigd, niets doet, over het nimmer
klaar-komen'de, millioenen verslindende
ziekenhuis, over de tentoonstelling van
Haagsohe organisators in de Stadszaal
over het plukken der burgerij door den
Van BJöRNSTJERNE BJöRNSON
door M. de R. I
(Nadruk verboden).
De man, over wien deze vertelling Kan'«
delt, was de voornaamste uit het heele ker
spel en heette Thord Oeveraas. Op een dag
stond hij in het studeervertrek van den
predikant, ernstig en in volle lengte opge^
richt. „Ik heb een zoon gekregen", zeide
hij, „en ik wil hem laten doopen". 5,Hoe
moet hij heeten ,,Finu, naar mijn va
der". „En wie zijn de peeten
Hij noemde ze ophet waren de aan-«
zienlijkste mannen en vrouwen uit de ge
meente en allen bloedverwanten van 3?hord.
filrrï draait de geh'eele week. Wij kunnen
een bezoek hartelijk aanbevelen.
Precies halfelf ving op het Schuttersland
het slotnummer aan, aangekondigd als ex
tra schitterend vuurwerk. En dat was geen
humbug". Onze stadgenoot, de heer Kat,
.verdient een woord van lof. Hij heeft zich
uitnemend van zijn taak gekweten. [Wij
kunnen de 15 nummers, die elkander in
verrassend snel tempo öpvolgden, met
hoog opgaande vuurpijlen er tusschendoor,
niet alle opnoemen, maar het mooie num
mer de Rekwerker, iets geheel bijzonders
op dit gebied, mogen we niet verzwijgen.
Te elf ur-en ging de groofae sl-otdecoratie,
het omkransde borstbeeld van Burgemees
ter Van der Werff en daar de jaartallen
18861921 ter herinnering aan het 25-jarig
Lei'den ook uit cfle finaneieele misère heb
ben geholpen.
Do 18de groep de optocht loopt naar
liet erind voerd'e onze gedachte naar
Voor-ïndië. Van Lemburg Brouwers „Ak-
bar" verhaalt de geschiedenis van een.
Indisch groobmogol, tegen wden, mot welk
ëen wijsheid hij zijn uitgestrekt rijk ook
bestuurde, een samenzwering werd ge-
arn-ied. Do groep was in twee afdeöldngeu
gesplitst. In de eerste afdeeling zag men
deal Keizer en zijn getrouwen on de tweede
3o samenzweerders van de Jor.gelingsvor-
ceni&ing „Dient de -Heer", er past een
woord van hulde. Maar Afcbar is ndet zoo
goed bij het publiek bekend a-ls „do Ne-
geirhüit" van Harriet Beech er Stowe, in
1850 dkxxr haar geschreven, als een aan
klacht tegen de in de Vereendgdo Staten
foem" nog heorsóhonde slavernij, van welk
bock wel oen ieder zioh de hoofdpersonen
herinnert-, zoodat ze ook nu, zooals zij in
den stoet werden voorgesteld, onmiddellijk
werden herkend. De roetzwarte neger,
De Avohdleestelijkheden.
Na den optocht kwam er een korte pauze
die door velen zal zijn gebezigd om den in-
wendigen mensch te versterken. De tradi
tioneel© hutspot vormde ongetwijfeld daar
bij den hoofdschoten Zooals het immers
jaar op jaar het geval was.
Op het Scliutterslaud zoowel op het gere
serveerde, als op het vrijterrein, was "het
den geheel en avond druk. Hoewel ons van
ochtend nog geen cijfers konden worden
verstrekt, werd ons toch van bestuurszijde
verzekerd, dat er nog nooit zoo veel rhen-
schen, zoowel op den dag, als des avonds
aan de feestelijkheden hebben deelgeno
men. Gelukkig., dat er nu ook weer drie
toegangen tot het gereserveerde terrein wa
ren. Alleen door Zomerzorg en Zomerlust
had het niet gekund.
Op het feestterrein speelde oudergewoon
te 't Stedelijk Muziekkorps en gaf de Kef-
hebbers de gelegenheid tot dansen en hos
sen, waarvan den geheelen avond een zeld
bestaan der 3-October-Vereeiniging de luaht
in en daarmede was ons mooie 3-October-
feest weder geëindigd.
De diuiizetndleja bezoekers van het veld
haastten zich naar* de uitgangen en weldra,
was het terrein weder veriaten.
In do stad bleef bet echter nog langen
tijd druk en de laatste trams en treinen
werden bestormd door de vreemdelingen,
die met een aangename herinnering aan
den 3en October van dit jaar huiswaarts
keerden.
En nu wachten wij maar weer op 3 Octo
ber 1922, met den wensoh dat ook dan nog
het zoo actief bestuur van heden de fees
ten ban voorbereiden en dat de eere
voorzitter, burgemeester Gijselaar in
volmaakte gezondheid het feest zal kunnen
medevieren.
De foto's zijn genomen ën de cliché's
vervaardigd door de Maatschappij ,De Po
lygraph", te Haarlem.
fiscus, dank zij b.v. de vuilverbranding,
straks misschien ook nog tengevolge .van
het overnemen door de gemeente van 'de
Duinwatermaatsohappij, die nu werkt met
15 „werkers", dan met 60over de
ketelmuziek^ het raadslid Kuivenlioven ge
bracht, over de 'politiezorg yoqr de kleine
steentjes in dé Breëstraat, over de voet-,
kuit- en Enierënectie en 'de glijbaan aan
liet station en over dé vraag', waar de Za-
terdagsche markt nu eigenlijk is, om te
besluiten met een vaarwel aan mr. dr.
Van der Pot, in wden de stad zooveel ver
liest en de beste wenschen voor onze goede
Sleutelstad.
Ziedaar do pikante saus uit die overigens
wed voorziene ■disch in de bruiloft van Mo
ris en Roosje, die zelf eersb op bet derde
-pilan staan, claar Krelis en Elsje na Tho
masvaer en Pietemei de aandacht voor
zich opedscheai door hun zangnummers en
dansen. In den heer H. van der Werf en
mevr. A. Arnoldv. d. Tol had men een
fraai verliefd paartje gekregen^ zooaüs
„Wenscht gij nog iets vroeg de predi*
kant, terwijl hij hem aanzag.
De boer weifelde even. „Ik zou graag
willen, dat hij alleen gedoopt werd", zei-
de hij.
j,Dat wil dus zeggen op een weekdag?"
„Ja, volgenden Zaterdag, des middags
om twaalf uur".
„Anders wenscht gij niets ?"- yroeg 'dö
predikant.
„Anders weet ik niets".
De boer draaide met zijn pet alsof Hij
wilde heengaan. Toen stond de predi
kant op.
„Ik wilde u alleen dit zeggen, zeide Hij,
terwijl hij op Thord toeging, zijn hand
greep en hem in de oogen zag: „God geve,
dat dit kind u tot een zegen worde 1--
Zestien jaar later stond Thord wederom'
in dezelfde studeerkamer. >,Wel, Thord,
je houdt je goed, man," zeide de dominee,
want hij vond hem niets veranderd.
„Ik heb ook geen zorgen", antwoordde
Thord.
gevolgd door de Sneeuwkoningin.
Uit de Sprookjes van Andersen: De herderin en de schoorsteenveger.
Uti de Sprookjes van Andersen: Twaalf met de Post,
De Kozakkenmuzi<
oom Tom, van de familie St. 01 aire, loo-
peaide naast een negerjongen, de familie
St. Olalro in een manden wagentje, (3e
jongeren op ponnies. En verder George en
zijn vrouw Elise, met andere in oen huif
kar, vluohtendo naar Canada, achtervolgd
door slavenhandelaars en twee veldwach
ters te paard Zoo was deze voorstelling en
ieder leefde er in mee.
De laatste geen groole, doch daarom
niet minder aardige groep waar aan Ghr.
H- B. S.-ers er hun jeugdige krachten
hadden beproefd, speelt omstreeks 1880 in
Zuid-Afrika en was een episode uit den
strijd tegen do Zooloo's en Engelschen.
Van het gezelschap, dat voo-r onj oog voor
bijging was do hoofdpersoon do oude eer
biedwaardige zendeling, waarom hier zich
indero meer of minder bekende persoon
lijkheden uit dien tijd aic-h groepeerden.
Do flink aan elkaar sluitende stoet werd
gesloten door de muziek van het Stedelijk
korps: Overal langs den weg wercl de
optocht! mot toejuichingen, ontvangen en
do kransen en bloemstukken onder weg
&an het bestuur en verschillende deelne
mers geschonken, zijn zoovele bewijzen van
je sympathie der burgerij voor de 3 Octo
ber-V ere omging en dti'o met haar hebben
^mengewicrikt. Door enkele vreemden
^-ctd do hartelijkheid betracht, bestuur; en
^miriissa/risson bij het passëeren hunner
""oning de eerowijn aan -te bieden.
'c voor aan de groep Oorlog en Vrede.
zaam druk gebruik gemaakt werd. En wie
op den dansvlonder geen plaats kon krij
gen, hoste op het land zelf. Er heerschte
een dolle stemming, doch wanklanken wer
den er gelukkig niet gehoord. De politie
behoefde zeer zelden tusschenbeiden te ko
men.
De kermisvermakelijkheden hadden het
ook druk. „Wij zouden nog veel meer ver-
koopen kunnen", zeiden ons sommige on
dernemers, „als wij er maar personeel voor
hadden".
Hetzelfde gold voor „Zomerzorg" en
„Zomerlust" en ook voor de uitspanningen
in de stad zelve.
In „Zomerzorg" gaf het muziekkorps van
Het 2de reg. Veld-Artillerie uit Den Haag
een concert en wekte de van nature goede
stemming nog op.
In het Luxor-theater was het, evenals
in Rejo al druk. De wakkere directie had
er voor gezorgd dat de feestelijkheden van
den dag tot den optocht toe kon worden
vertoond. Den geheelen dag had men van
de mooiste momenten films opgenomen cn
deze waren uitmuntend geslaagd.Van half-
tien tot tien uur passeerde zij de revue in
Luxor en vervolgens in Rejo, steeds harte
lijk toegejuicht. AI en toe, klonken de va-
derlandsche liederen op en zong men ter
eere van burgemeester De Gijselaar. Deze
Kloris en Roosje.
Ongetwijfeld ,is De Bruiloft van Kloris
en Roesje een der meest populaire oud-
Hollandsclie kluchten gebleven. Dankt zij
dit aan de aardige wijsjes en dansen voor
een deel, ,voor het grootste deel echter
zeker aan 'de opmerkingen en spotternijen,
die Thomasvaer en Pieternel in den mond
gelegd worden en we onderschrijven vol
komen, waar in de officieele gids gozegd
wordt: „Daarom en misschien daarom al
leen zal 'dit oude boerenbruiloftstuk de
eeuwen blijven verduren."
't Is een gesukkig idee geweest om op
den feestavond van Leiden in den" schouw
burg deze klucht te geven, doorspekt met
Leidsche aardigheden en rake opmer
kingen nap velerlei a'ares. Thomasvaer en
Pieternel, die resp. werden voorgesteld
door den lieer F. A. Buil en mej. O. van
Staveren, liebben zich met lust gekweten
van hun dankbare taak" en hebben hun sa
menspraak met' succes over het voetlicht
gebracht, 't Was al leven 'en levendigheid
en spo-ntaan barstte menigmaal een dave
rend applaus los uit den volle'dig bezet
ten schouwburg. Wanneer we in 't kort
trachten een beeld te geven "van deze /sa
menspraak 'dan krijgen we'Alleredrst
.worden de beste wenschen uitgesproken
voor een volledig herstel van onzen bur-
Groep uit de Ivantoe van Wa
van Krelis en Elsje wordt gevergd, terwijl
het ^echtpaar Kloos—Yan Staveren het
bruilof tspaar fleurig gaven.
Do bruiloft zeilf was een aardig festijn,
goed aangekleed met frissch© kleur-nuan-
oes en de dames etc. deden het wat beet.
Ook de bloem en-uit deeling onder het pu
bliek sloeg overtuigend in.
Summa summ/arum: een beslist succes,
dab ziah hedenavond, naar we Verwachten
za.l herhalen in niet mindere mate.
We willen niet eindigen voor nog mevr.
Van der LijkeSytenia te hebben genoemd
voor de keurige regie. Tevens speelden zij
nog los en blij de Mansette. De heer Yan
der Reyden, als do ceremoniemeester mag
ook niet vergoten, evenmin als het mu
ziekgezelschap „Sappho", dat wederomi
eens zijn hooggewaardeerde medewerking
verleende en het woord van hulde oprecht
verdiende.
Aangevangen was met het Wilhelmus,
dab staande werd aangehoord1.:
t-E-
ïr Scott.
Daarop zweeg de predikant, maar na
een poosje, vroeg hij„Wat is vandaag
de reden van uw komst?"
„Ik kom hier vandaag, omdat mijn jon
gen morgen wordt bevestigd".
„Het is een beste, vlijtige jongen".
„Ik wilde dominee betalen wat ik hem
schuldig ben; maar ik wou eerst .weten
wat zijn nunïmer is".
„Hij is nummer één".
„Best", hier zijn vier daalders voor 'do
minee".
„Verder niets?" vroeg de predikant, ter
wijl hij Thord aanzag.
„Verder niets", en Thord ging heen.
Weder gingen acht jaren voorbij; toen
hoorde men op een goeden dag voor domi
nees studeerkamer een druk geraas; want
er kwamen een menigte menschen aanloo-
pen en voorop ging Thord.
De predikant keek op en Herkende hem.
-„'Wel, wel, gij komt heden met een 'groot
gezelschap !"-
„Ik kom om het huwelijk aan te geven
van mijn zoon; hij wil Karen Storliden
trouwen, 'de dochter van Gudmund, 'die
hier ook is meegekomen".
>,Dat is Het rijkste meisje uit het 'dorp".
„Ja, 'dat zegt men",- antwoordde 'de bóer
"én streek met zijn Hand zijn Haar Paar
achter.
De predikant stond een obgenblik in
