No. 18888.
LEIDSCH DAGBLAD Vrijdag 30 September.
Derde Blad. Anno 1921.
UIT DE OMSTREKEN
ENGELSCHE BRIEVEN,
VARIA.
DE VLÏÏC1T.
HAARLEMMERMEER. Het naast de
'draaibrug over de Ringvaart bij Aalsmeer
gemaakte pontveer ia in gebruik genomen.
Met bet oog op de drukke passage aldaar,
vaTifc bet wachten nogal eens lang, doch er
wordt al bet mogelijke gedaan, om de
stremming in het verkeer tot oen mi nam um
te beperken.
Met het oog op de bietencampagne
heeft de burgemeester van deze gemeente
'den ingezetenen doen weten, dat bet ver
keer langs den openbaren weg niet mag
worden belemmerd door plaatsing van bde-
tenwagens en het laden en lossen der bie
ten, wijl het bijzonder gevaarlijk is des
Jiaohts ledige of geladen wagens te laten
staan op of langs den openbaren weg.
Varder, diat de beetwortelen niet van of
naar beft land over den openbaren weg
mogen worden vervoerd met wagens of
andere voertuigen, waarvan de wielen
stiet behoorlijk van kled en modder gezui
verd zijn. Voorts, d)at heb z.g. „bieten prik
ken" uit het water bij de laadplaats of
van den openbaren weg, streng verboden
is zonder bijzondere toestemming, omdat
«oodaatige handeling diefstal is en leiden
kaïn tob een strafvervolging en verbeurd
verklaring dier meegenomen bieten.
'HILLEGOM. Gisteravond is er een con
cert in do Ned.-H.orv. kerk gegeven. De heer
S, P. Visser, organist van de kerk, bespeelde
fltfet oigel, waarbij weer uitkwam, dat het nieu
we instrument een grooto aanwinst is. De heer
M. Emmery bespeelde do viool.
f KATWIJK. Aan do jongelieden, die bij de
Vorige loting voor de Nationale Militie een tij-
Idfilijko vrijstelling van den dienst was uitge-
ortókt, ia gisteren een definitieve bijstelling toe
gezonden, een gevolg van de pas in werking ge
treden bepaling. Dit betreft een 17-tal per
sonen.
Ten einde to gomoet te Atomen in dc kosten,
noodig voor het in-orde-makem. van liet ge
bouw van de Chr. Jong.-Voreenigrng „Jeremia
18 vore 10a", heeft zich een comité gevormd
dm eon bazaar te houden, waarvan de opbrongst
.voor dit doel bestemd zal zijn.
KATWIJK-AAN-ZEE. Naar wij ver
nemen hebben zicli voor den wintercursus
boekhouden, uitgaand'© van de Chr. Mid-
«denstandvereenlging een 20-fcal leerlingen
opgegeven.
Van een paard van den heer Van
Schie is, terwijl dit in de weide liep, eeu
zoo goed als nieuw dekkleed gestolen. De
politie stelt een oncSerzoek is.
De laatste drie ki'osken zijn door de
eigenaars van het strand gehaald en op
geborgen. Hiermede is alles, wat daar nog
aan het zomerseizoen herinnerde, ver
benen, terwijl het geheel wed'er een on-
'gdzelligen indruk geeft.
r Van de trawlvisscherij kwam Don-
clefrdag te IJmuidien aan do markt do log
ger KW. 152 mot f 251 bosomimang.
KOUDEKERK. De heer P. Bartloma al
hier is nu offioieel benoemd als hoofd der Van-
Wasscnaer- Hof f man sc-h ooi te Voorburg.
NI EU W-VENNEP. Do 76-jarige wed.
S. aan den Hoofdweg alhier, had Woens
dagmorgen bij haar woning eenige werk
zaamheden verricht. Een broodbakker, die
een paar uren later aan do deur kwam,
vond de oude vrouw dood in het achter
huis. Vermoedelijk heeft oen hartverlam
ming zoo onverwacht oen ©inde aan haar
leven gemaakt.
OEGSTGEEST. De Raad komt he
denavond om zeven uren in openbare ver
gadering bijeen.
De heer J. T. Remmert, klerk op het
telegraafkantoor to 's-Gravenhage, is ala
zoodanig overgeplaatst naar hier.
UlJJNÖtiUKG. Do Raad vergadert
hedenavond te zeven uren.
SASSENHElM. Met ingang van 16
October is benoemd tot directeur van het
Post- en Telegraafkantoor alhier de heer
J. Slothouwer, thans commies der poste
rijen én telegrafie.
VOORSCHOTEN. Vanwege den Rijk3
waterstaat worden, van af Donderdag tot
Zaterdag, aan het Haagsche Schouw waar
nemingen gedaan door een beambte, die
n.l. aanteekening houdt, hoeveel motoren
uit de richting Den Haag naar Haarlem
voorbij rijden.
Tot wjjkzustor voor de Protostantsche
Wijkverpleging, alhier, is benoemd mej. S.
M- van Eik, uit Den Haag. u
Mej. C. J. Antonissen, onderwijzeres aan
de Obr. School alhier, is benoemd tot onder
wijzeres aan de Buitenschool te 's-Graven
hage'.
WOUBRUGGE. In de vergadering
der A.-R. Kiesvereeniging is met *lge-
meeno stemmen ingestemd met cl<o resolu
tie van het Centraal-Comité. Tot afge
vaardigden naar do Öesputaten-vergade
ring zijn benoemd de heeren P. Vromans
en O. C. van Hornessen en tot plaatsver
vangers de.heeren A. Wisman en D. Kamp
KERKELIJKE BERICHTEN.
L i s s o, Nod. Prot.-Bcnid: Zondagmorgen, te
kwart over tienoD, in do zaal van „Do Veroc-
mging", de heor Tjalsma, th'eol. c-and. te lei
den.
O o g s t g e o s t, Ned.-Herv. Gom.
Zondagmorgen, te tien uren, in de Kerk,
ds. C Veen, van Haarlem, en in de Be
waarschool aan den Morsoh, de heer M.
D. Gijsman, oanid. te Leiden'6 avonds,
te halfzeven, in „Irene", de heer G. H.
Jansen Klomp, zendeling.
Wassenaar, Ned. Prot.-Bond: Zondag
morgen, to halfelf, dr. J. A. Bcyorman, Rem.
prei te Amsterdam.
Zwammordam, Rem. Gcref. Gom.: Zon
dagmorgen, te tien uren, ds. Rappold, Doops-
bedioning.
Burgerlijke Stand. Omstreken.
HAARLEMMERMEER. Bevallen: B. v.
der Meer geb. Grau weiman Z. M. P.
Suidgeest geb. VerkLeij D. S. N. O ver-
beek gob. Verburg Z. K. do Haan geb.
Van S trien D. D. Imanse geb. Van Tol
D. J. Hogeveen geb. Brons Z. T.
Joore geb. Tas Z.
Ondertrouwd: A. C. Mollors 23 j. en W.
van der Br eggen 21 j.
Gehuwd: G. Pouw 21 j. cn J. Th. Braak
ai j. G. Simons wedr. 44 j. en M. P. F.
J. Sdiullor 41 j. J. Wcöselius 23 j. on N.
van 't Hof 20 j. C. den Hollander 24 j.
on M. W. den Hertog 20 j. C. L. Pijpers
25 j. en C. M. Mesman 25 j.
Overleden: Johannes Rijke, 44 j., ge
huwd met M. Jansen. Hendrik van Es
sen 4 m., Z. van H. van Essen. Anthonia
Buijs 70 j., wed. van 0. van Velzen.
Bastiaan Luohtenburg 76 j., gehuwd met
A. Groen. Neeltje van Laar 80 j., wed.
van A. Borst. Keetje Buiser 78 j., wed.
van P. Cokart. Cornelia Oorbeek 76 j.,
weduwe van C. Struik.
OEGSTGEEST. Geboren: Gerard, Z.
van G. de Geus en L Th. Rijsdam.
Willebrordus Gerardus, Z. van S. W. den
Dubbelden en E. Voerman.
Ondertrouwd: M. van Eg mond 23 j. en
C. Star 24 j., beiden te Oegstgeest.
Overleden Arendje van dor Meij 66 j.
eohtge. H. van der Meij.
De werkloozen crisis.
Londen, Sept. 1921«
Het moet mij van het hartik zie den
komenden winter in Engeland in 't algemeen
on in Londen in 't bijzonder, met angst tege
moet. De toestand is dan ook werkelijk angst*
wekkenid. De Iersche kwestie is nog alles
behalve opgelost en de dreigende burgeroor
log is nog niet van die baan- Maar zelfs als
het gezonde verstand bij beide partijen de
overhand behaalt on de Iersche kwestie tot
•ailler bevrediging wordt bijgelegd, dan nog
zijn wij hier niet te benijden. Het groot©
angstwekkende gevaar dreigt uit een geheel
anderen heek de werkloosheid. Maanden ge-
loden sohreef ik al, dat dit g.roote land een
allesbehalve rooskleurig» im&iistrieölo toe-
loomst had. De bijna onmogelijk koog© be
lastingen, direct en indirect, gepaard met
krankzinnige loonen voor den doorsnee
werkman, hebben hier een industrieel© crisis
te voorschijn geroepen, waarvan het einde
niet te overzien is. Natuurlijk draagt de on
mogelijke valutastand in Oentraal-Europa
ook al het zijne er toe bij om alles nog moei*
lijker te maken, maar het kan aan geen
twijfel onderhevig zijn, dat hoofdzakelijk de
eerstgenoemd© oorzaken schuld zijn aan den
beroerden toestand en de export-industrie
totaal op één oor Egt. Ongeveer millioen
mannen zijn hier totaal werkloos, en het
meerendeel al sinds maanden. Ik spreek van
totaal, omdat er een Leger van airheiders is,
geschat wordende op ongeveer 2 millioen,
die slechts halve of gedeelten van dagen
werken. In Londen zelf wordt het aantal
totaal werkloozen op ongeveer 150.000 ge*
schat. Zooals bekend, is Londen verdeeld in
„boroughs" (districten), die elk hun eigen
locaal bestuur hebben- Tot nu toe werden
do werkloozen geholpen dpor.het bestuur der
„borough", waarin zij woonden. Nu de winter
voor do deur staat en de werkloosheid steeds
aanhoudt, begon de nood zoo te nijpen, diat
die ongelukkige werkloozen hulp vragen,
die het locale bestuur hun niet verschaffen
kan- In Shore ditch, Poplar cn "Wandsworth
b.v., alle drie districten waar slechts werk
lieden en zeer kLedne burgerlieden wonen,
verlangen do werkloozen een ondersteuning
van 5 pd'. st. per wede voor gezinnen niet
kinderen. Nu kan het locale bestuur slechts
betalen met geld uit do opcenten van do
burgerij in hun district vorkregen. Eu het
spreekt vanzelf, dat een armoedige bevol
king zulk een enorme belasting niet kan op
brengen. In Poplar, waar de geheele raad
met den Mayor (burgemeester) incluis uit
arboiders bestaat, weigerde die raad dé op
centen te heffen, waarmede de oontributie
aan de „London County Council" (het cen
trale stadsbestuur) voor brandweer, politie,
etc. betaald wordt. Als gevolg hiervan is de
geheele raad in de gevangenis geworpen. En
in adle „boroughs" is men het er over eens,
dat de weiüoloozen-kwestie een nationale is
gewerden, te geweldig om door oen locaal be
stuur onder de oogen te kunnen worden ge
zien. Daar de werkloozen steeds dreigender
werden en hier en daar al tot plunderingen
oversloegen, begreep deregeering, dat iets
gedaan moest worden en zette zij daarop een
Regeerings-Comittee (sicop de been.
Terwijl die heeren beraadslagen, verhonge
ren de werkloozen niet alleen, maar geven
ook het op goe'de kans wachtende Commu
nisten-gespuis de gelegenheid de radeloozen
tot hun vuige praktijken over te halen- De
Mayors der verschillende districten besloten
daarom de vorig week cTe kat de bel aan te
binden, en Lloyd George op te zoeken, die
momenteel in de Sohotsche Hooglanden va-
caniti© houdt. Men wilde den premidr dè
netelig© kwestie zelf vóórSeggen en cr bij
hem op aandringen de zaak direct ondier de
oogen te zien, daar men anders voor de ge
volgen niet kon instaan- Lloyd George, die
zijn vacantie al half bedorven zag door de
elepen'dJe onderhandelingen mot de Valera,
en de paar dagen, die hem nog resten, in
vergetelheid wcnschtc door te brengen, wei
gerde per telegram de deputatie te ontvan
gen. De heeren waren echter niet zoo spoe-
die uit hot veld geslagen, en telegrafeerden
dat zo toch komen zouden. Gelukkig is Enge
land een democratisch land er is een zeker
land in Centraal-Europa, waar zóó iets vóór
1914 b.v. onmogelijk zou geweestzijn. De
heeren Mayors spoorden een uur óf twaalf
en kwamen in Inverness, 80 mijlen Van Gair-
loeh, do verblijfplaats van den premier. Dit
plaatsje, hoog en droog in het Schotsohe ge
bergte gelegen, is slechts per auto-, en dan
nog zeer moeilijk, te bereiken. De taaiheid
der heeren werd beloondnoodgedwongen
heeft Iiloyd George de deputatie ontvangen.
Nu is er nog een andere moeilijkheid.
Tasn voor eenige maanden de mijnwerkers-
staking werd bijgelegd!, opende de rogeering
een fontlis van 10 millioen p. st-, waaruit de
werklieden oen extra paar shillings per week
kregen om hot lagere loon dat de mijneige
naars aanboden, meer gelijk te maken met
dó loonen vóóir de shaking. Dit enorme fonds
nu is uitgeput- Men had gehoopt, 'dat de
verbetering van dón ind'ustrieelen toestand
niet lanig meer op zLöh zou laten wachten en
men tegen den tijd, dat het regeeringsfonds
uitgeput raakte, weer boogere loonen zou
kunnen bedingen. Inplaats van beter is de
toestand echter sliaohter. Vele maaktenvoor
steenkool zijn gedurende de langdurige sta
king voor de EngeLsohcn verloren gegaan,
en een groot gedeelte dfer steenkoolligt in
de nabijheid der mijnen opgeslagen. Ze is
veol te diuur in vergelijking met Belgische
en Duitsehe steenkool. Van een verhooging
der loonen is dus geen sprake. Het is maar
te hopen, dat dó mijnwerklieden^d!it inzien
een nieuwe staking zou de bcel hier voce
goed in de war sturen.
Meer dan do helft der vel© hoogovens zijn
gesloten. Bijna alle fïetsfabrieken in Coven
try dito dito. Bijna twee jaar geleden stuur-"
don Coventry 10.000 fietsen per week naai-
het continent. Momenteel staat dio industrie
totaal stil. De verfstoffenfabrieken, met
mililioenen regeeringskapitaal beg-onnen en
gesubsidieerd^ werken met zwaar verlies- Het
ia bijna overal hetzelfde. Het eenige Licht
puntje is de onder vootr 4 nieuwe slagsche
pen, welke bij elkaar zoowat het bagatel van
30 millioen p. st- kosten, die de Admiraliteit
deze week zal plaatsen. Elk schip houdt meer
dian 3000 man een jaar of vier van de straat.
Het is alleen jammer, dat dio schepen niet!
voor een vreemde mogendheid gebouwd wor
den. Nu moeten al die millioentjes uit de
zakken dór Engelsche belastingbetalers ko
men.
Waar men in alle kringen op aandringt,
diat is dat de nog-eering een internationaal
Congres bijelkaar roept, waar middelen be
dacht kunnen worden om de valuta in
'Europa weer 9tabiel te maken. Mocht dal
inderdaad gelukken, 'dan g-dloof ik haast'
zeker, dat niet alleen Engeland daar voor
deel van zou hebben. De hooge stand dor
Hollandscihe valuta moet ook menigen expor*
teur ïn Nederland een doorn in 't oog zijn.
S. LOOPUTT.
De straten te Parijs.
De bestrating van Parijs verkeert in
deplorabelen toestand. In zeven jaren is
er niets aan gedaan, en eerst dezen zomer
is men begonnen de .voornaamste ver
keerspunten weer een beetje bij te werken.
Wat dab beteekent, enkele droge cijfers
kunnen u er eenig idee van geven:
De totale bestrate oppervlakte dezer
stad bedraagt 9,500,000 vierk. meter, waar
van 5.400,000 geplaveid met- steen,
2.500,000 met hout, 900,000 met asphalt en
700.000 met macadam.
Wanneer men bedenkt, dat dó steen-be
strating het gemiddeld' 22 jaar uithoudt,
hout niet langer dan 10 jaar en asphalt
15 jaar, dan volstaat een eencoudig r en-
sommetje om te ontdekken, dat elk jaar
245,454 vierk. meter stcenp.'-aveisol, .50,003
vierk. meter hout en 60,000 vierk. meter
asphalt moet vernieuwd worden
Dit gebeurde vóór den oorlog don ook
geregeld, doch als gezegd sinds 1914
is er niets meer aan gedaan, en het is
dus duidelijk, dat formidable oppervlakten
thans hoog noodig een vernieuwing be
hoeven.
Het ergste is daarbij nu, dat ook het
bestratingsmateriaal veel duurder is ge
worden dan het vroeger was. In 1914
kwam een kei. gelegd waar hij behoorde
te liggen, op frs. 0.65op het oogenblik
kost er een enkele frs. 2,651 Een hout-
blokje, dat voor dón oorlog frs. 0.25 kost
te, betaalt men thans driemaal zooveel,-
en een enkele vierkante meter asphalt,
die .op frs. 14 kwam kost. nu frs. 14.
Ook al kon men den tijd vinden en de
noocLigo main-d'oeuvre om de drie mil
lioen vierk. meter, di© verniluvring behoe
ven, weer in behoorlijken toestand te
brengen, waar zou men het. geld vandaan'
moeten halen?
0
Door
JET VAN STEIEN.
(Nadruk verboden).
Flora en Rosa waren tot de overtuiging
'gekomen, dat het 't aangenaamst voor
Raar beiden geweest zou zijn, indien zij
samen de eenige bewoonsters dezer we
reld waren. Zeer subsidiair kon er dan
nog mee door, dat zij een totaal-onbewoond
eiland tot woon aangewezen kregen; maar
dat was ook haar uiterste concessie.
Ze gaven aan deze overtuiging lucht in
"een dialoog, waarbij ze gezeten waren op
een groenende dijkhelling en de Bedelaar
aan haar voeten kwispelstaartte. De dijk
omzoomde een stuk drassigen polder; de
(Bedelaar was een straathond van onbe-
schrijf lijk ras, die sedert een uur haar
^schreden met aandoenlijke volharding ge-
l ,volgd was, en aldus gedoopt, omdat zijn
I oogen smeekten om een goed woord en als
het kon, iets eetbaars.
In de nabijzijnde kleine stad, met haar
boerenmenschen en boerenmanieren, had
(Flora's en Rosa's verleden gelegen. Haar
'toekomst lag in een paraplu-winkel in
«'"een groote stad. Het eerste was zoo ge
dweest, zestien jaren lang. Het laatste was
eerst een feit sedert drie korto weken.
(Voor dit drietal aanbrak, was het woord
„toekomst" een leege klank geweest. Het
/had bij vele nuttige en vervelende zaken
gehoord tot de afdeeling van nicht Dien-
■jtje, die, naar men zulks noemt, voor haar
Opvoeding zorgde, van af het uur, dat Flo-
ra's en Rosa's sindsdien gestorven vader
haar de zorg voor de moederlooze twee
lingen opdroeg. Nicht Dientje had met
gestrenge hand geregeerd; zij was een
vrouw-van-de-daad geweest. En do „daad"
liep vele malen op een kastijding uit.
\aar toen ze plotseling, zonder eenig
jorafgaand teeken, was overleden, in
haar eigen leunstoel, onder het kousen
mazen, hadden Flora en Rosa niettemin
'geschreid.
Nicht Dientje werd met gebruikelijk
'eerbetoon begraven. Met plechtigheid
werd verklaard, dat zij een brave vrouw
was geweest. De familieleden hadden
«daarop puntbroodjes met rookvlecsch ge
geten en zich bezwaard gevoeld ten aan
zien van Flora en Rosa.
[Want er moest „iets" gedaan worden.
Twee ooms en één weduw-tante ver
klaarden met nadruk niets te kunnen doen
Daarop wendden aller oogen zich tot den
kinderloozen oom Flesscheman, die in de
grootste stad des rijks paraplu's verkocht.
Het „iets" moest onvermijdelijk van hem
komen. Hij schikte er zich in. Hij zou de
meisjes tot zich nemen. Zij waren oud ge
noeg om een vak te leeren. Hij zou haar
inwijden in het geheim van paraplu-over
trekken.
Het was een naargeestig beroep en het
vervulde de tweelingen met sprakeloozen
afschuw.
Nochtans had „de familie" gedempt ge
juicht over oom Flesscheman's nobel be
sluit.
Eén dag na de begrafenis was oom Fles-
schemans sombere figuur afgereisd. Flora
en Rosa werden aan het eind der week ver
wacht. Ze konden nu nog wat pakken.
Nicht Dientjcs boedel zou verkocht worden
maar dat ging buiten haar om.
Het waren deze beslommeringen, die in
de tweelingen den ij delen wensch gewekt
hadden om slechts getweeën op dit onder-
maansche to vertoeven. „En te leven zoo
als de wilden", zei Rosa, vage voorstellin
gen koesterende omtrent blokhutten, wacht
vuren en vellen-gewaden.
De verdwijning van het gansche men-
schenras was uiteraard gewenscht, omdat
oom Flesscheman dan automatisch mee ver
dween. Ze hadden hem voordien slechts bij
naam gekend en de kennismaking was
verre van meegevallen.
Aldus was do positie, toen zij, den laat-
sten dag van haar verblijf in het polder-
stadje, op de groene dijkhelling zaten en
de Bedelaar aan haar voeten kwispel
staartte.
„Wat helpt ons wat we willen",
vroeg de practische Flora ten slotte. „Kon
den we er maar van doorgaan".
De Bedelaar lichtte zijn kop op met een
blik van verstandhouding.
„We hebben geen geld", zei Rosa, de
dric-en-een-halve gulden spaarcenten niet
tellend.
„Ons verstoppen in een scheepsruim
als bedelaressen het land doortrekken
Rosa, met visioenen van gerafelde klce-
dij, zweeg angstig. Ze was gewend in groo
te problemen op Flora te steunen. Maar
Flora zei nu ook, zielig: „wist ik 't maar".
Ze huilden samen een deuntje. Ze wa
ren, uitgenomen van den Bedelaar, ook
zoo van God-en-goed-mensch verlaten,
daar 'cj den stillen dijk, met het somber
verschiet van oom Flesscheman cn de
paraplu's.
Wilde plannen joegen door Flora's
brein. Ze moest iets doèn, iets probeeren,
haar eigen lot in handen nemen, hoe dan
ookHet moest niet oom Flesscheman
zijn, die met zijn paraplu-overtrekken haar
leven kon gaan richten. Het moest
Een jongen op een hondenkar kwam,
fluitend, voorbij.
„Meerijden?" noodigdo hij goedig uit.
Flora hijgde. Misschien was dit een kans,
een Kans met een hoofdletter, om de don
kere toekomst te ontvlieden. Aanpakken,
ja, aanpakkenZe stond snel op en trok
ook Rosa mee. „Alsjeblieft", zei ze. En
zachter: „We hebben geen geld".
Nou, dat maalde niet. Hij stak dwars
den polder door, naar 't Zuiden. Hij noem
de den naam van een gehuchtje. „Motten
jullie daar ook wezen
Flora knikto ernstig. De jongen hielp
beiden op den wagen, de twee groote hon
den trokken aan en ze reden.
De zon ging onder en een gulden licht
viel over het vlakko polderland. Rosa zag
er naar door een dik tranenfloers. Ze
volgde Flora en haar onbekende voorne
mens dociel, maar ze was ongerust. Ze
idealiseerde op dit oogenblik barsche niclit
Dientje tot een liefhebbende tweede moe
der. Ongelukkige schepsels waren ze, zon
der thuis. En waar zo op die hondenkar
nu heengingenFlora keek zoozoo
wétend.
Over dijk en polder weggetjes reden zo
tot het volslagen donker was. Er viel een
nattige kilte.
„Waar mö-je toch zijn?" vroeg nieuws
gierig de jongen, ,,'k Ben zóó thuis".
„O, dan stappen we hier af", zei Flora
haastig. Ze sjorde Rosa met zich van de
kar. „Welbedankt, hoor!"
„Dég", zei ook, maar Verbaasd, de jon
gen.
Daar stonden ze dan in den 'duisteren
drassigen polder, arm in arm.
„Watwaar wou je eigenlijk heen
schuchterde Rosa.
De stoute gedachten hadden Flora's
brein geheel vermeesterd. Ja, ze moesten
naar liet Zuiden. Daar lag de grens. Ze
zouden daar vertellen, dat ze verlaten wee
zen waren, maar zwijgen van oom Flessche-
mans bestaan. Ze zouden smeeken te wor
den toegelaten in het vreemde land, hard
werken voor haar brood, rijk worden......
,,'k Heb zulke kouwe voeten", zei Rosa,
die kribbig werd. „Als je nou maar zei,
wat je van plan wasZe erkende Flo
ra's recht om te bedisselen ten volle.
„Naar het buitenland", antwoordde Flo
ra, snel.
„En mijn voeten zijn ook koud. Maar
ik spreek er niet over. Weldaar heb
je zoowaar den Bedelaar ook". Inderdaad
was hij het, die met vriendelijk geblaf op
haar afstoof.
„Hoe...... hewil je daar komen",
vroeg Rosa. „We hebben toch geen geld".
„Wil jij soms liever naar oom Flessche
man V'
Het klonk dreigend.
„Nee......"
„Nou dan. Ga maar mee".
En ze liepen. In den killen, vochtigen
voorjaarsavond lagen de polderpaadjes
drassig en vol plassen. Pas voor pas zogen
hun voeten vast in de natte klei.
Flora voelde het nauwelijks. Haar groo
te gedachte wasde grens vinden. Maar
Rosa spon angstig hersenschimmen uit.
Misschien belandden ze aanstonds voor
een breede vaart. Ze zouden het niet mer
ken en er in stappen. Haar noodgegil zou
niemand hooren. De Bedelaar zou dappe
re pogingen doen, maar haar niet kunnen
redden. Ze zonkenverdronkenEn
al hetgeen van haar zou overblijven was
een klein courantenberichtje: „Door duis
ternis misleid zijn twee zestienjarige meis
jes te water geraakt en
Zc gaf een zenuwachtigen gil: ze had in
een diepe plas getrapt.
„Jij bent geen menscli om mee over de
grens to nemen", zei Flora verwijtend,
maar haar stem was niet zoo vast meer.
„De grens"waar was ze, kilometers
verder
Ook de Bedelaar, trouw als hij was,
jankte verdrietig om zóóveel kils en kouds.
Plots: een heftige schrik. Een fel oog
van-licht doorboorde de poldernevelen. Een
zwaro stem baste: „halt".
Het flikkeren van metalen knoopen werd
zichtbaar. Een platte pet, een dikke snor.
Een veldwachter.
„Wat doe jo hier in je eentje?" vroeg de
man met kennelijke verbazing. „Deze weg
loopt dood op den dijk. Wat hè-je hier to
maken Twee fctsoendelijko meisies, zoo te
zien", 's Mans hersenen spanden zich in
een misdrijf uit te denken, waarop z ij
uit konden zijn.
Flora's moed was niet zoo fier als zij
zelf verwacht had. Zc. mompelde iets van
„de grens verlaten weezen gang la
ten gaan...-..,"
„Je hebt politie voor", zei de veldwach
ter, vermoedelijk een weinig met het ge
val verlegen. „Zeg nou maar waar je heen
moet. Ben je soms verdwaald V'
Nu barstte de lijdzame Rosa los. ,,0 ja
meneer," kreet ze. „We zijn verdwaald.
Oom Flesschemande hondenkar
kletsnatte voeten heb ikMaar we wil
len graag terug".
Flora poogde te protesteeren, maar nn
de sluizen van Rosa's welsprekendheid ge
opend waren, viel de stroom niet te stui
ten. Ze huilde, van moeheid en kou en ver
latenheid een_ armzalig hoopje mensch.
Verwilderd keek de veldwachter, zijn
„maatregelen" beramend. Soortgelijke ont
moeting kende zijn ervaring nog niet. Hij
besloot de vondelingen mee te nemen naar
zijn dorp. Zoo marcheerde de stoet-, Rosa
gearmd met den man der wet, den be
schermer. Momenteel had oom Flessche
man minder afschrik voor haar dan de
duistere polderwegen. Men mocht aanne
men, dat oom en tante Flesscheman een
kachel bezaten.
Flora, verslagen, overlegde, dat men
plannen als de hare slechts alleen kon uit
voeren. Rosa was een gced kind, maar
laf, erg laf.
De Bedelaar stootte verdrietelijke ge
luidjes uit.
En liet begon zachtjes te regenen.
Het politiebericht, dat Flora en Rosa
door oen veldwachter „zwervend waren
aangetroffen en op transport gesteld",
sloeg als een bom in don huize Flessche
man in en veroorzaakte een kleinen echte
lijken storm. Want tante Flesscheman, het
fatsoen aanbiddend, sidderde, nu de eer
baarheid barer woon, nu zulkezulke
schepselen cr aanstonds door politie heen
geleid zouden worden. Wat ccn schandaal
voor do buurt!
Oom beaamde hot, plechtig en droevig.
Dien eigen middag werden Flora en
Rosa overgebracht, thans beiden ge- en
verslagen.
Ze spraken niet. Dc onweersbui, die
haar opwachtte in den kleinen triesten.
parapluwinkel, waar alles in den rouw
scheen, lieten zc, zachtjes huilend, over
haar schuldige hoofden gaan.
Zwarter dan alle overtrekken, van zijde,
of satinet of katoen, leek haar de toe
komst.
Ook de Bedelaar was meegekomen,
maar aanstonds door tante Flesscheman
verjaagd.
