BRIEVEN UIT BEIEREN III.
De Wachter van het vuur.
VRAGENRUBRIEK.
den betrapt, toen zij hadden 5ngebroken
jn een afgelegen huis, bewoond door een
jouden heer en zijn nicht, die dtoor de ï\oo-
';vers aan itceJen werden vastgebonden,
'fee jeugdige boosdoeners hadden zioli reeds
'Wfeêsjêr gemaakt van geld en juweelen
|er waarde van een aanzienlijk bedrag.
Tevoren had de politie een zestien-jari
gen jongen gearresteerd, die tot- de bende
behoorde. Zij slaagde er echter niet in,
rijn medeplichtigen op bef spoor te komen,
totdat het jongmensch een met roode inkt
geschreven brief ontving, welke was op
geluisterd mot een doodshoofd en ge
kruiste beenderen, en öndert-eekend ,,De
„Vampier."
In dien brief, aldus de „Neue Freio
Pressed werd den jongen öp straffe des
'doods verboden, de schuilplaats der bende
te verraden. Maar toch wist de politie,
aan de hand van de gegevens, welke de
brie! haar verstrekte, zes jongens op te
sporen, alsmede het meisje, dat zij tot
•j.rooverhoofdman" hadden gekozen „om
dat zij zoo mooi was."
Op het politiebureau legden de veelbë-
lovende jongelui een volledige bekente
nis af.
Uit Lugano" wordt gemeld: E enige fran
sport'schepen uit Fiume brachten gisteren
vrijwilligers van d'Annunzio in Punta 'de
Osïro bij Cattarö aan de Joegoslavische
'grens ten Zuid-Oosten van Fiume aan. De
vrijwilligers bezetten 'de stad. Een Ita-
liaanscbo torpedojager beproefde tever
geefs hen tot terugkeer naar Fiume to be
wogen. Do Joegoslavische "autoriteiten lieb
ben liet voorval aan Belgrado geseind.
In Sloirïm 'in Poolsch Litliauen heeft,
éen hevige brand gewoed, die ongeveer 100
inwon in de asch legde en tal van gezin
hen tot den bedelstaf bracht.
Naar uit Bruck (Pinzgau) wordt gemeld,
zijn op den Kitzsteinhorn zeven toerist-en
Verongelukt, doordat zij onder een grooto
ïnassa sneeuw, die naar beneden stortte
werden bedolven.
f We doen veel aan dansen, maar nationale
)dansen houden we er niet ep na, hoogstens
jeen Sohotsche Drie, maar die is dan tocfli
•edgenlajk Sehotsoh, niet waar, en men heeft
eud-Holl andsolie hoeren-klompendansen op
niuaiek gezet, maar met de klompen zijn 'deze
Idansen öp onze dansavonden in onbruik ge
haakt op dat Traohtenseh au feest, waar ik
in mjjn vorigen brief van sprak, ken men
zijn hart ophalen aan nog in zwang zijnde
3D tot de historie beboerende dansen. Om de
boutrt kwam van elke „Au" er waren 10
Landes-Aue met 100 rereenigingen een
«deputatie op het podium om het beste been
Vóór te zetten op de tonen van een boeien-
kapel, dl w. z. van de muziek. Onafzienbare
Hjen van lange tafels met D'irnl en Bauorl
Vulden de reusachtige feestelijk versierde zaal
'tasschen het gewemel der tallooze bonte
ëostumies, hier en daar slechts een enkele
hieuwsgnerigo in een leelijk internationaal
burgerpak je- Tussohen de dansen door wordt
gezongen; in den grooten tuin wordt op de
zelfde wijze met vele potten bier, worst en
Zout© krakelingen gefuifd-, Nu en dau staat
Oen lieftallig© Dirnl op en heft met heldere
stem een lied aan. Zuiver en eenvoudig klinkt
haar stem en nu en dan gaat deze verloren
ia die van het mee-instemmend koor rond
'de tafel. Dan weer zet het boeren-orkest een
Schnaderhiipfel in en een ndeuwe deputatie
bog'int te springen, want Sckuhplatten is wel
'do hoofdschotel in de lange rij van demonstra
ties, en er wordt voel gesprongen bij Soliuih-
platten, tenminste door de mannen klappen
met do platte handen op knieën en voetzolen,
afgewisseld door voetstampen, pirouettes,
joegei-geroep, terwijl do vrouwen eigenwijs-
bezadigd in een kring alleen-walsend zich
bewegen om de min of meer InJdiaan-aolitig
^pok takelen de mannen. Is het schoen- en knie
slaan voorbij, dan komen de sexen weer tot
elkaar en walst elke Dirnl weer met haar
NaaT het Eüg. van Sir GILBERT PAItEER.
Hij moest de wacht houden over het ver
ste vuur, want Shaknon UTld rees udt hoog
boven de golf en gaf uitzicht ook over der
tig mijlen land naar den kant van de groote
stad. Er kwam weer een tijd, dat het heele
land bodiroiiglrl werd. Van naburig© sterke
«landen kwamen twee groote vloten aanzeilen
de een met de bedoeling om te redden, de
nndoro om te vernieleD. Wanneer Tinoir, 'dio
de hoeder wa9 van het vuur, do schepen der
vernielers zou zien naderen, moost hij op
Shaknon Hiül twee vuren ontsteken en dan
zou 't volk dat zich ergens in 'n verraderlijk
onbekend kanaaltje verborgen had opgesteld
jvuurvlotten uitzendon, om daarmee de sche
pen van den vijand te vernielen. Al vijf ma
len eerder was Tinoir bewaker van de vuren
'geweest en vijf malen hadden de raenslclien
•hem geprezen; die lof en weinig loon waren
alles wat hij ontving.
De hut-, waarin hij en zijn vrouw woonden,
etend op een anderen heuvel, tien mijlen van
Shaknon; er waren maa- twee kamcr9 in en
hun kleine boerderij en do tuin gaven hun
net genoeg om te leven, meer niet. Iets ver-
'dorop was vruchtbaar land in oveiivloed, maar
<Je groote mannen hadden jaren geleden ge
zegd tegen Tinoir, dat hij niet ver van Shale
non Dill mocht wonen, opdat hij, mocht ge
vaar dircigen, het vuur zou kunnen bewaken
en zóó een schildwacht zijn voor het geheel c
volk. Misschien was Tinoir nog te eenvoudig
of te 'suf, om tc zien, hoe hij alles gaf ©n
niets ontving, dat hij, al wachtend, steeds
arm bleef en ook oud weild. Er was op vijftig
mijlen afstands geen enkel huis in hun buurt
en alleen nu en dan Fiehtten eenig© rond"
Zwervend© Indianen don grendel op cn kwa
men binnen om hij hun haard te zitten, of
wel kwam een goed© priester, die veel liefde
Aol de mcDschen bad, binnen en dToeg de mis
c&yaliei*. Behoudens kleine variaties en
kele yereenigingen hadden het geven van
een kus tot c©n der spannende, door het pu
bliek zeer gewaardeerde momenten gemaakt
gaven de meeste Gaoe vrijwel hetzelfde te
zien, maar de eerste malen is dat jolige gedoe
wel aar,dig en humoristisch' van die lenige,
krachtige kerels met hun korte, grtoen ge
borduurde kniebroeken, de vreemde kuitkou
sen, die knieën en enkels bloot laten, hun
goed-gesneden Joppe (blauw of geel colbertje
met- groote uit hertenhorens gesneden knoo-
pen), hun talrijke blinkende medailles en
penningen, hun gevederde hoedjes (zooals we
ze in slechte reproducties kennen van de min
of meer „echte" reizende Beierscho muziek
kapellen) en' vooral die stijve, meestal niet'
knappe, maaT origineele vrouwen in haar
stijve keursen met de van boven, als bloemen
van een balcon, afhangende zilveren sieraden
en penningen, haar ruim geplooide, stijf han
gende rokken, waarin ze, tijdens de regel
matige Solo-walsbeweging als draaiend in
trechters, doen denken aan omgekeerde tol
len. Fijner van kleeding en met meerder©
gratie waren de Franken, die ook variatie
in den 'dans brachten de vrouwen droegen
een vijftal van 't hoofd tot 'de heupen afhan
gende breede zwarte linten, de gekleurd©
zijden rokken hadden in den dans een lossen
zwier en hoven de rijkgeborduuT'de en goudibe-
werkfo keursen vertoonden zich meestal fij
nere gezichten- De mannen in roode vesten,
waarover zeer korte zwarte jasjes, deden met
hun tricornes, korte witte broeken en witte
kousen en door hun toevallig donkere typen
aan toreadors denken hun dansen hadden
nu en dan overeenkomst met. oulde quadrilles,
echter onvermijdelijk afgewisseld door Sohuh-
platteln. Ten slotte gaven ze Jux-poilka,
waarbij kortstondig verdwijnende dense-uses
en verwonderde cavalieren ©enigszins coniedi©
hadden te spelen, waarna de dames, gezeten
op do vereenigde mannenhanden, een ronde
dans genoten.
Als men bedenkt hoeveel bierpotten op
zoo'n-diag worden leeggedronken er werden
me kampioenen met 30 potten aangewezen,
'die slechts wat angeheitert schenen komt
vooral een Hollander in bewondering en ver
wondering voor zooveel oefening en oordege-
voelop straat zag men geen drenken men
sehen, de Eneipen en café s sloten op Polizei-
stundo zonder eenig Jaweit
Daar do opmerkingen van elk menseh be
trekkelijke waarde kunnen hebben geef ik u
weer eens de opinie van mijn reiscompagnon.
Mijn r- o, vindt die Eelleo* en Eneipen
maar half„ongezellig als stationswacht
kamers, en die kellnerinnen zijn bijna allen
van matige schoonheid, trouwens hoe weinig
mooie vrouwen ziet men in d©z© stad" maar
zoo'n Weinstube 1 er zijn zeer luxueuse
valt meer in den smaak van mijn r. c. Zoekt
men het algemeene moderne, dan vindt men
hier trouwens al wat men wilinternatio
nale namen van bars en cabarets als „Bon-
bonnióre", „Boecaecdo" beknoren ook hier bij
inrichtingen tot het smaken van jaz-band
genot, dat zeker niet. hoogor (of niet lager,
wat is beter in dit genre staat dan in an
dere steden, maar humor en Witz hoort meD
er soms beter en suggestieve, languissan to
dansen ziet men er zeker niet minder dan in
Parijs, Brussel of ten ODzent. Als een bewijs
to meer, «dat men ook hier veel minder .vijan
dig staat Tegenover den Engelschen geest dan
tegenover den Fransohen zijn -de vele Engel-
eche stukken, die men hier geeft, (Shakespe
are, Wild en vooral Shaw), maar de regie
mag in Londen en desnoods bij ons nog
wel eens gaan kijken naar de bij dergelijke
stukken behoorenden stijl en eoberheiidor
wordt te dik onderstreept dikwijls Kan men
een Mozart-opera in het oude zaaltje van het
Residenz-theater snappen, dan geniet men
deze in oen recoco-omgoviiLg als nergens an
ders Er is trouwens op schouwhurggiebidd
hier keuze genoeg, zelfs midden in den zolmer
wordt er in een zestal theaters gespeeld1. De
stukkon in de Mr. Kammorspiel© zijn meestal
belangwekkend*
Dat do beeldende kunst weer opbloeit bel
wijst de groote tentoonstelling, die op 't
oogenblik tot 30 September iin 't Glas- Palast
gehouden wordt. Maar, van de beeldhouw
kunst krijgt men niet dadelijk een indruk van
op in het armoedig kamertje, waar in een'
hoek' een kleine Kruisberg was gemaakt..
Twee, kinderen waren geboren geworden en
waren wTeer heengegaan en Tinoir en Dalice
had'den hun grafjes gegraven cn hun een
warm plokje gegeven in een nestje van maplo
blaron en naderhand haldden zij voortgeleefd
op de herinnering aan Hen. Maar na deze'
twee waren er geen kinderen meer gekomen
cn Tino-ir en Dalicc werden meer en meer
één, zelfs gingen zij op elkaar lijken uiter
lijk, zooals zij innerlijk allang cen'dor hadden
gedacht en gevoeld.
Niemand leefde ooit 'dlehtor bij 'de natuur
en meer één met Haar dan zij dedeD, en, lang
zamerhand werden allo wilde dieren hun
vrienden; zoodat men soms Dalice in haar
deur kon zien staan met haar eene hand
kruimpjes roerend aan de vogels en met de
andore stukjes vleesoh gevend aan vossen cn
wilde honden, die in hun hof en hutje vrijuit
liepen. Tinoir schoot nooit wilde dieren ter
wijle van hun beider genoegen; alleen voor
voedsel en voor bontvellen ter verwarming
en beschutting. Daarom lachten al;lon hem
uit, behalve de pastoor van de' St.-Sulpieius-
kerk die op Paasch'dag, wanneer hij tweebon
derd mijlen ver moest reiZen oim voor hen de
mis te bedienen, hem in het oog van allen
prees, maar Tinoir was niet eens ijdel genoeg
om dat te hegrjjpeD.
Toen het bericht dat er oorlog was uitge
broken, over de rivier en do heuvels Tinoir
bereikte en dat hij op wacht moest gaan
staan om de vijandelijk© vloot te bespieden
en ook die van het eigen land, mopperde hij
niet, hoewel het oogsttijd was, en Dalice paa
eejy ziekte had doorstaan', waarvan zij nog
niéf heelemaal was genezen,
„Ga maar, mijn eigen Tinoir", zei Dalice
glimlachend, „ik zal het' graan' wel maaien.
WanneeT Je goed kijkt, zul je mijn ritókel
zien schitteren in do zon".
„Maar ook do melk meet wonden gekarnid,
opgewektheid. Men begint met een groot©
zaal en, nadat, men niet zoirder verwondering
eon paar „versuehen sie 's ebnaP-rocpendo
juffen, die u loten willen verkoopon, is ont-
vluölit, vindt men hier vele werken van een
overleden kunstenaar, "Winter-Heildingsfeld,
sommige met rouwkransen, werken, die zeker
recht hebben op deze eereplaats, dikwijls ge
voelige portretten van fijne koppen, ernstige,
bijna sombere portretten, zelfs die van jonge
vrouwen en kinderen, ze doen ietwat mager,
lijdend; d© oorlogstijd moet dergelijk© onder
worpen geleverd hebben. Nog treft men hier
een paar werken, die aan den oorlog herinne
ren, o.a. een „Zyhlus zum "Weltkrieg", groote
gipsreliefs (dio nu en dan aan Meunier den
ken) bedoeld als versieringen voor een ont
worpen koepelvormige gedenkhal. Overigens
denkt men hier even aan een Ja arbours-ach-
tig© massa-tentoonstelling van schilderijen in
velerlei kwaliteit, vooral ook goede.-
Mijn hïnderlij'k© r- c. interrumpeert„Be-
sehcidenheit is ei De Zier", meet je lezen die
advertenties „und weiter kommt man
ohne ihr", vul ik aan. /Juist, maar je meet
de dingen niet overdrijven, maar 't is hier
massa-productie, de fijne kanten gaan ©x af,
net als in Amerika, daar zeggen ze „mo
desty is a fine thing, but it don 't make a
poor chap riek", maar zij kobben de ruimte
daar, ze kinderen niet zoo gauw, en omdat,
ze zich zeo'n beetje verbeelden van dat hand
jevol Puriteinsche voorzaten af te stammen,
doen ze nu en dan wat ingetogen, wat droog
en hoog, wat wolkenkrabberig, weet je
maar moet je hooren, iemand wil trouwen,
och zoo'n bescheiden meisje toch „sehr in
telligent© Danno, grosze, elegante Erschei-
nung, 32 Jahre alt, mit schoner Wohnungsein-
ricktimg und Wascheaussteue-r sucht etc."
is 'dat geen prachtaanbicding, en dan deze dui
delijke meneer „Lebcnsgliick 1 junger schuld
los geschieden Mann, Angestellter, 1.G8 M.
grosz, gesund, 40 J. alt, protest., blond, stram
me Erscheinung, arbeidsfreudig u. sparsom,
sehr naturund musikliebend sowio friedlie-
bender Oh arak ter m- etl. Millo Vermogen",
als di© ge©n kans heeft Kolommen vol
„igut© Ersoheimmg, scliioke Erscheinung, 1
meter zooveel"nou het is altijd goed als
man on vrouw zoo'n beetje dezelfde grootte
hébben. Kolernifmen vod „liebevoll, freundü.
Wesen, vorzügl. Oharaktereigenschaften, in
telligent, 3000 Mark, löoO Morgen G-rundbe-
eitz, dat is ten minst© beter dan al di© Mar
ken en meestal zegt de trouwlustige, dat hij
piano speelt en iemand wil trouwen, die viool
speelt, allergenoeglijkst naïeve advertenties I
R. c. is weer erg pessimistisch en als ik be
toogd heb, dat do huwelijksmogelijkheden in
dit land zoo moeilijk geworden zijn, komt er
/overigens constateer ik met genoegen, dat
•de Wanzen-advertenties met Entlausimg^mit-
teln zooveel minder worden, het beste bewijs
van hun deugdzaamheid, werkelijk gerust
stellend 1"
Wanneer men Müncken als centrum van
Awaflügo heeft leeren kennen (Starnbeirger
See, Wendolstedn, öhiemeec enz. of tweedaag-
seho tocht naar Beieren's hoogste punt, de
Zugjspitz, bijna 3000 Meter, „Partenkirchen)
is bij wijz© van „Abstechcr" oen bezoek aan
de omgeving van het meer van Comstanz zeer
loonend, vooral ook als men toch doorreist
naar Zwitserland (of de ZiirickBazel-reute,
of de FriedrichshafonMannheimFrank
fort-lijn). Over deze Beierscho hoek d© vol
gende maaL
K. v. B., to K. Aan het betalen van
ecnige schadevergoeding zult u niet ont
komen.
Eenigo kiezers. De algemeen© verkiezingen
voor het lidmaatschap der Tweede Kalmer zul
len het volgende jaar worden gehouden. De
actie daarvoor zal dit najaar door de verschil
lende partijen wel worden ingezet on blijven
voortduren tot aan den dag der stemming toe.
Do Gemeenteraadsverkiezingen worden in
1923 gehouden. De cersto Gemeenteraadsverkie
zing met algemeen kiesrecht en volgens hot
slelsel van evenredig© vertegenwoordiging bad
in Leiden plaats 20 Mei 1919. Wel werd in ver-
Daliec," antwoordde Tinoir, „en jij bent niet*
sterk en bet duhrt scwms heel lang vóór do
dokter komt en dan moet er ook nog worden
gemolken".
„Tinoir, ik word dagelijks sterker", zei zc
cn richtte zich' op. Maar zij was neg zoo
Smalletjes on tenger. Tinoir nam haar aron qp
vcelldc dien beven den elleboog.
„Het lijken wel spieren van een klein kund"
zoi hij-
„Maar ik' zal eiken dag van den iooden wijn
drin'kcD, dien do gouverneur je gezonden1
heeft, toen je den laatsten keer de vuren op
Shaknon Hill hebt bewaakt'', zei ze, door
haar ciigen ©pgewektheild trachtend hem op
te wekken.
Hjj knikte maar, want hij zag wel, hoe zij
haar best deed blij en opgewekt te zijn en zei:
„En ook een beetje van dc gentiaan en clon
sinaasapel-wortel, hè, Dalicc, 'driemaal per
dag?"
Nadat zij hadden afgesproken, Hoe zij toch
samen zouden kunnen spreken door het aan
stoken van vuren op de heuvels, die zc van el
kaar zouden kunnen zien, zeiden ze: „Vaarwel,
Dailice", en „Vaarwel, Tinoir", dronken oen
glas rooden wijn cn voegden er aan toe: „God
zij geloofd", toea veegde Tinoir 2ijn mond met
zijn mouw af, en ging weg, Dalice achterlatend
met een gebroken glas aan haar voeten en een
blik in haar oogen, dien het maar goed was,
dat Tinoir niet kon zioD.
Maar, Heengaand, dacht hij er aan, Koo Da-
Iico den vorigen nacht met haar armen om zijn
hals urenlang had liggen slapen, zooals zij al
tijd hadden gedaan vóór zij nog een kind had
den; en dat zij hem, zelfs in haar slaap, kuste
zooals zij hem altijd kuste vóór bij haar had
meegenomen uit de Parochio van de Heilige
Genoveva, om zijn vrouw te wordon. En hoe
meer hij daarover dacht, boo gelukkiger hij
werd, en noeer dan eens keek hij om en hij
glimlachte bij d© herinnering. En ook Dalico
dacbt daaraan, als zij ovor d.o karnton hing,
band met do i^-werking-troding der grenswij
ziging in 1920 op i*0 Juni een nieuwo verkie
zing gehouden, waarbij ook do vrouwen konden
medestemmen, doch bij Koninklijk Besluit -werd
bopaald, dat de nieuw benoemde Raad' toch op
1 September 1923 zou aftreden. Bij de in 1919
gehouden stemming werden 11,230 stemmen
uitgebracht cn was dc kiesdeeler 3623/" en
1920 (toen de vrouwen meestemden) was dit
cijfer 26,706, zoodat do kiesdeeler bedroeg
86113/a».
Abonné C. Als u goed gemeten hebt, zit er
op uw zolder 37s H. L. (mud) anthraedet en
l5/3 H. L. parelcokcs, te zamen dus 5 H.L.
A. V., te L. Een heel eenvoudig en toch
probaat middel om slakken te verdrijven is op
de plaats, waar deze lastigo gasten komen,
schijfjes beschimmelde citroen neer le leggen.
De dieren hebben het land aan de lucht er van
en mijden deze plaatsen. Wij zouden u raden
niet alleen op den vloer, maar ook achter het
behangsel zelf eenigo schijfjes te deponeeren.
Als de stukjes verdroogd zijn, gaat u ze ver
wisselen. Hot zal vermoedelijk niet noodig
wezen.
J. M. v. d. M., te L. Wij zouden u willen
raden door te gaan met de premie te betalen.
Van de door n genoemde Maatschappij hebben
wij nog niets vernomen, maar wanneer de ver
zekerden do betaling gingen slaken, zou de
Maatschappij, ook al is zij solide, niet langer
aan haaT verplichtingen kunnen voldoen. Voor
al voor verzekerden, zooals u, die reeds jaren
hun premie betaalden, zou dit een schadepost
zijn.
J. T., to L. Bij den commissaris van
politie kunt u een klacht indienen.
Anonymus. Na dertig jaren is de vor
dering verjaard.
V. d. M., te O. Het is niet mogelijk u
aan de voogdij te onttrekken.
De tuberculose in het Fransche leger
tiidens den oorlog.
Uit een onlangs uitgebracht rapport
blijkt dat in het Fransche leger tijdens den
oorlog 29,000 personen aan tuberculose zijn
overleden. Het aantal aan tuberculose
overledenen bedroeg in Augitetus, Sep
tember cn October 1914 duizend per maand
van 1 November'1916 tot 31 October 1916
460 per maand; van 1 November 1916 tot
31 October 1917 600 per maand; van 1 No
vember 1917 tot 31 October 1918 695 per
maand cn van i November 1918 tot 31 Oc
tober 1919 400 por maand.
De stijging van het aantal sterfgevallen
in 19161917 is toö te schrijven aan hof
grooter aantal deelnemers aan den oorlog.
Men kan dus zeggen, dat d© tuberculose
tijdens den oolog niet is toegenomen en
dat zij in het legér niet meer voorkwam
dan bij de civiele bevolking.
Eenvoud in de zeden.
„Nieuw Vrouwenleven" opent met con
pleidooi voor Eenvoud in <?e zeden. Zij
meent o.a.:
Geld schrapen is tegenwoordig bij ieder
sterveling nageavoeg d'e hoofdzaak, de eoni
go waarde van het leven, cn om te sparen
voor den ouden dag, voor tijden van ziek
te en nood, wanneer een slag het gezin
treft, waarvoor dat gespaarde geld zoo
noodig kan worden, te weinig wordt daar
aan gedacht.
Neonaller gedachten houden zich bezig
met „sjiek" te willen zijn, zich op to dir
ken ver boven stand en rang, ver boven
een ware levensbehoefte.
Is netjes zijn, knap, frisch en zindelijk
niet genoeg? 't Zal toch niet altijd zoo op
geschept 'blijven, met hooge loonen, enz.,
voelen die lichtzmnigen van den druk der
tijden niets?
met wit, vertrokken gezichtje, glimmend van
zweet, cn zij schudde bedroefd haar hoofd en
tranen kwamen in haar oogen, want zij zag
verder in dc dingen dan Tinoir. En eens, toen
zij langs zijn jas liep, dio daar tegen den muur
hing, strook zij or zachtjes langs met haar
hand, zooals zij dood over zijn donker haar,
als hij naast haar lag.
Van Shaknon keek Tinoir uit naar haar,
maar natuurlijk was het tc ver om haar sikkel
t© zien glanzen, en hij kon niet zien van daar
of haar japon nog zoo los cn slap om haar
tenger lichaam hing en of haar armen nog zoo
slapjes en dun waren als dio van con kind.
Als alles good was mot Dalice, zou zij een klein
vuurtjo aanstoken voor do huisdeur op hot
oogenblik, dat de zon onderging, en hot zou
m.otcen worden géblusohl. Als zij ziok mooht
zijn, zou oen vuur worden aangestoken en
eerst twee uren na zonsondergang worden ge
doofd. Als zij hopeloos ziok mocht worden, zou
dit vuur blijven doorbranden lot het vanzelf
doodbranddé. Dat vyas hun afspraak geweest.
Dag aan dag zag Tinoir van het hooge punt,
vanwaar hij stond :uil to kijken naar do nadê-_
rendo vloot, hot vuur tegen zonsondergang
worden aangestoken on onmiddellijk daarna
worden gcblusokt. Maar op zekeren avond werd
pas tw-eo |uren na zonsondergang het vuur
aangestokc n en onmiddellijk daarna uitge
daan. Hij tobdo veel cn bad, dat Dalice
uitgedaan. Hij tobde veel cn bad, dat Dalice
mocht genezen, en hij bloef op zijn post, uit
ziend naar de vloot van den vijand. Avond aan
avond word het andoro vuur aangestoken en
onmiddellijk gedoofd cn een groot verlangen
kwam ovct hem, om het bewaken van zijn vuur
na te laten en naar haaT toe te gaan, „Maai
voor een halven dag", zoidc hij „niet meer dan
oen halvo dag"! Maar in dien hal ven dag kon
immers de vloot voorbijgaan cn dan zou men
kunnen zoggen, dat Tinoir zijn land had Ver
raden I Ton slotte verbet de slaap hem heele
maal en bil streed dag en naoht en steeds maar
De klecdiug is du over het algemeen
vaak wei elegant eji kleurenrijk, maar kan
die nu ook niet wat zediger en meer de,
vrouw waardig zijn'?.,
Vogeltrek in Zwitserland:
In eou diepgaande studio over don vogelt^
in Zwitserland en de daarmee samenhangoaie
problemen van do manier, waarop in hot ^Qor.
jaar het land, dat zoo verschillend is van hoog^
bozot wordt door de vogels, die daar 's zomen'
broeden, en in den herfst langzamerhand weef
verlaten wordt, komt dc zoöloog D. K. Brotsoltf
van Züiieh, tot do conclusie, dat voor de vijf
hoofdrichtingen van don vogeltrek, die mon tol'
nu too met zekerheid in Zwitserland heeft lom,
non vaststellon, en voor do verschillende soor,
ten, die daar wonen, in de eerste plaats dc moi
gelijkheden van voedsel beslissend zijn. Wan,
neer een soort op verschillende manieren haar
voedsel kan vinden, dan zien wij, dat het vol
gens verschillende routes naar een gemeen,
sohappelijke plaats van bestemming gaat; is dat
niet het geval, dan is het gebonden aan een
enkele riohting.
Van slechts 23 srt. (sproeuw, huis-roodstaart',
zanglijster, ooievaar, koekoek, nachtega4
schoorsleonzwaluw, enz.) is de riohting van den
trok naar het Zuiden hakend. Ook de ddkwijla
opgeworpen vragen, of weer- en temperatuur
invloed bobben op vertrek en terugkomst gaal
Bretsoher na. Hij komt eohtcr tot do conclusie,
dat vogels zioh bijna niet bekommeren om hel
weer. Zij komen en gaan, zoodra do tijd gelo*
men is. Deze tijd is door vast ingewortelde in.
stmeten gebonden aan bepaalde jaarperioden;.
zoodat enkele soorten vele jaion achtereen op
denzelfden dag in hun woonplaats plegen te
verschijnen. Waardoor echter deze termijnen
zoo streng zijn bepaald weten wij niet; wij kun.
nen slechts vermoeden, dat eon regelmatig we-
derkeereaid verloop van physiscke toestanden in
zekere orgaangebieden hun dezo termijnen laat
voelen en hen dwingt naar het Zuiden of Noor
den te gaan, hoe de weersomstandigheden ooï
zijn.
Vcftsen-spcurzin.
D© he©r A. F. Van Bourdon vertelt ifl
„BuLteaa" het volgend© staaltje van den
speurzin van vossen
Een tiental jaren geleden groef men bij
het Siebengcwald, ©en Limburgsch dorp aan
d© grens bij Goeh gelogen, een neet met drie
vlugge, jong© vosjes uit. Van d© oud© vossen
was niets tc bcspeuron. Men deed de jongen'
in ©en zak, legde z© ©p ©en kar, die gereed
stond, ©n reed cr mede door de beid© lange
het kasteel Blijenbeék naar het donp Affer
den aan de Maas, ongeveer twee uur vetr. De;
gravers ©n d© voerman waren dadelijk c$
de kar gaan zitten en er niet afgeweest. In
het dor,p werden do vosjes in een groote, g&
metseld© kilppenlcooi, met draad omspannen,
gezet en goed verzorgd- Maar drie dagen later
was het of er een hond beproefd had eon gat
te graven tegen het fundament der kooi. Men
wierp het dildht en dacht er niet verder oveft
Tot don vijf den dag 's morgens bleek, dat
een nieuw hol gegraven was onder de steenen
door tot im het hok ©n d© vosjes pardoes allé
drie verdwenen waren.
De oud© vossen hadden ja, hoe, wie weej
dat het spoor gevonden en midden in het
tlorip in een tuin, de kooi en hadden na eeA
eerste aorgeefsohe poging den tweeden keer,
regelrecht tot in de kooi gegraven en de vos
jes medegenomen naar hun vrij vaderland
dc groot© heide. Een meesterstuk Voor nijj
en aD©n, idi© het waarnamen, is deze vosseh-
toer een onoplosbaar raadsel
Nieuwe aanwinsten uil Ocs'. cn V/cst voer Ar lis,
Por „Saparoea" der Mij „Nederland" kwaa
oen belangrijke zonding vcor „Artis" behouden
aan. Do heor G. Povk Jr., Ic Modan, heeft een
jong o Deli-Orang, de hoor Mioholson eon Sin*
mang, do heer J. van Wijl; een Sumatraamob'
Waterhort als gesohonk voor het Genootschap
moogogoven; bovendien waren er nog een M&
loisoho boor, een Ceylonsche Hoomuil, ecnis'd
apen on een krokodil voor Artis versoheept,
Voorts bracht do „Gommewyno" der Wesf-i
Indisoho Mail een aantal aangekoohtc Sun-
naamsohe dieren over, waaronder hot mer&
kon hij aan niets anders denken, dan aan Da*
lice's arm om zijn hals cn haar zachte kussefl*
dien laatsten nacht, dat zij samen waren.
Tweemaal verliet hij zijn post om naar haaï
toe to gaan, maar vóór h>j honderd passen vél
was, was hij omgedraaid en terug bij zijn vuur.
Ten slotte op een middag zag hij scHepen
den hoek van do Kaap omkomen cji na eenigen'
lijd, tegen zonsondergang, zag hij aan huri
vorm, dat hot de viool van den vijand was, cn
daarom ontstak hij zijn groote vuren en op
mijlen afstands werden zij beantwoord door
andoro vuren in den omtrek.
Dien dag werd, twee uren na zonsondergang'
ook hel vuur voor Tinoir's huis aangestoken
en niet gedoofdEn Tinoir zat en leek
cn keek totdat hel uit ziohzelf golioel opbrand
de. Zoo lag hij hij het lichl van zijn olgen fP'OOl
oorlogsvuur tot den morgen, want hij kon Hen
nacht niet weggaanen toen, zijn plicht afg^
loopen, koorde hij huiswaarts. Hij vond DalW
liggen naast de koude asoli van haar vuur.'
niet meer in staat do woorden to hooren, <b«
hij haar in hot oor fluisterde, niet meer den
kus, dien hij op haar lippen drukte, boari*
woordend.
Tweo avonden later, toen hij terugkwam ran
waar hij haór had gelegd naar haar kinderen)
zag hij een groot licht aan den hemel in dc
richting van do stad, alsof daar een groot vun*
brandde. Toon de koerier hij hem kwam
de boodschap van don gouverneur en den dan,
van hot volk en hem vertelde hoe de vijandeliP^
vloot door vuuiwlotlen was vernield, bleci M
lang den man sta aai aankijken, wendde l0^,
zijn hoofd naar de plaats, waar een kruiö v
dennetakken stond op het groene gras, on z*1
„Dalice, mijn vrouw, is dood". m
„Jo hebt je vaderland gored, Tinoir I",
woorddo de koerier zacht. i
„Wat kan mij dat schelen", zoi
'groep steviger don rozenkrans, diian Dalicc>
baar loven, altijd bij zich droeg, en bij
niet meer spreken tegon den koerier,
woorddo do koo/rior zacht.
