sport,
i
lil
No. 18793.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag
11 Juni.
Tweede Blad. Anno 1921.
FEUILLETON
CHRISTOFFEL EN COLUMBUS
Ijl
it'
H) BÜITEKL. WEEKOVERZICHT.
Woaterom is ©on week voorbijgegaan
zonder dal in dc groot© lijnen der politiek
cenig© belangrijke wijziging is gekomen.
Of de ziekte van den Kngelschen premier,
hoewel niet ernstig, daarbij van invloed
j~; geweest?
Wat Oppor-Silezie betreft, de door En
geland voorgestelde neutrale zone tussclien
beide partijen heeft men losgelaten. Men
heeft ingezien, dat de entente-troepen,
zwak als ze zijn, dan wel eens in een
Jeelijken knijptang zouden kunnen gera
ken, waarvan dc- Polen het eene, de
Duihsohers het andero been zouden vor
men. Speciaal met de Polen lieeft de inter-
goalliecrde commissie nog weinig eer kun
nen inleggen, wat, naar het ons wil voor
komen, nog altijd een gevolg is van dé
aanvankelijk door de Franschen aangeno
men houding. Haddon de Franschen direct
ingegrepen, toen Korfanty's legerscharen
de operaties begonnen, het had nimmer
zoom vaart geloopen. Nu dit niet is ge
schied, nu de Franschen integendeel zelfs
in hun passieve houding een zekere pro-
Peoisehlieid aan den dag logden, is het
niet t=. verwonderen, dat de Polen de
aIk-en door de komst der Engeischen ver
anderde situatie nog niet geheel overzien.
Niettemin zijn do Engelsciien direct met
een zuiveringsactie begonnen, die althans
voorkomen lieeft, dat het tot een directe
burgeroorlog is gekomen, zooals die be
gin .van de week een oogenblik dreigde.
Be „neutraliteit" der ijnbergealilieerdte
commissie bleek daarbij weer ééns, toen
den Duitschen bevelhebber der vrijcorpsen,
die alleen ter zelfverdediging optreedt, een
ultimatum werd gesteld, met, dat spreekt
vanzelf, een gelijktijdige pressie te Eerlijn.
Wanneer Korfanty nu eens een ultimatum
thuis krijgt en Warschau zich ziet behan
deld als Berlijn?
Bat Duitsehland ook rechten lieeft naast
de vele plichten, die het op zich heeft ge
nomen, dat is iets, wat In Frankrijk de
groofce massa nog altijd maar niet inziet
on de entente in haar geheel sporadisch.
Dit blijkt overtuigend uit het feit, dat nog
steeds mir nichts dir nichts worden toe
gepast do sancties, in werking gesteld,
nadat Duitsehland de voorwaarden van
Parijs destijds weigerde. Het ligt voor ue
hand, dat deze sancties vanzelf vervielen,
toon Duitsehland hot Londensche ultima
tum, waarin de Parijsche voorwaarden ge
heel waren geconsolideerd, hacï aanvaard.
Maar jawel
Koeren wc evenwel van ons uitstapjo
naar Opper-Sileziè terug. Geregeld is het
herstel der orde dus nog niet. To verbazen
is het daarom zeker niet, dat de verdee
ling door de geallieerden van dit gebied
nog niet aan de orde is gesteld. Men be
grijpt. dat daarvan al bitter weinig ko
men kan voor en aleer de rust is verze
kerd. Het Fransche standpunt, dat op uit
stel der verdeeling was berekend, trïum-
ert derhalve.
Of echter do commissie van deskundi
gen, die nogmaals een onderzoek zou in
stellen, nog zal'worden samengesteld, be
gint ©enigszins twijfelachtig te worden.
Engeland krijgt van zijn nieuwen commis
saris sir Harold Stuart immers een rap
port, Frankrijk heeft zijn standpunt al
ingenomen en ook Italië is op de hoogte.
Waarcm dus nog een commissie, dio
grkans heeft de lieerschencfe wanorde
in ue kwestie te vergraoten?
De bijeenkomst van den Oppersten
Baad, waarmee Engeland aanvankelijk
zoo'n haast maakte, is met dit al eveneens
op den langen baan geschoven. Komt deze
eindelijk, dan zal behalve het Oostersehe
vraagstuk, waarin geen wijziging van be-
teekonis -j gekomen bij geruchte ver
luidt alleen, dat Engeland via Venisclos
öp Griekenland zou willen inwerken en
daarom dozen weer naar voren wil schui
ven misschien ook rie Russische affaire
weer worden behandeld. De berichten, die
melding maakten van Duitsch-Engeischc
overeenkomsten aaugaande een soort van
verdeeling van den handel op Rusland,
d. w .z. van concessie daar te lande, want
iv&st staal nu wel, «dat Rusland niets meer
beeft om uit te voeren, blijken niet op
Door de schrijfster van
„Elisabeth and her German Garden".
(Nadruk verboden).
28)
„Meöü Kind,"- begon haar vader, nadat
hij haar op een geschikten grafsteen had
neergezet, zoodat haar oogen op gelijke
hoogte met de zijne kwamen, „is dat waar
van dien aardappel
„Nee," bekende Anna-Felicitas, en zij
streelde zijn geziekt, zoo blij was ze, dat
akelig gevoel in haar beenen kwijb te zijn.
„Mein Kind," hervatte haar vader,
„weet je niet, dat het stout as om te jok
ken?"
„Nee," antwoordde Anna-Felicitas kalm,
terwijl het hemelsche blauw van haar kin-
deroogen, net als het zachte blauw boven
do boomen, recht in do zijne scheen.
„Noin?" herhaalde haar vader, haar
ernstig aankijkende. „Maar, mein Kind, je
weot toch wel wat waarheid is?"
„Nee," zei Anna-Felicitas met een ver-
teederond blikje, on toen hij haar nog al
tijd bleef aankijken tegen zijn gezicht, zoo
dat zijn wangen heeleanaal plat werden,
en vleide zacht: „Ik hou toch zóóveel
van jou !"-
X.
Geheel in de beschouwing van het verle
den verdiept, bleef Anna-Felicitas veel
&nger met gesloten oogen zitten dan noo-
öïg was geweest.
lossen grond gebouwd te zijn. Daarin zit
veel waars, al is nog niet. precies te zeg
gen hoeveel.. Uit den aard der zaak moet
dit Frankrijk ernstig verontrusten. En wel
om tweeërlei redenen;, lo. otndat nauw
economisch contact tussclien Engeland en
Duitsehlandzoo makkelijk leidt tot poli
tiek contact. Men weet zoo langzamer
hand maar al te goed, dat in do politiek
de financieele belangen een duchtig
woordje meespreken. 2o. omdat Frankrijk
op die manier geheel dreigt uitgeschakeld
te worden in juist dat land, waar het vroe
ger een eerste viool als het ware speelde.
Melde door het geld1., dat Marianne in Rus
land had gesteken
Toen Engeland met Rusland de bekende
handelsovereenkomst sloot, mopperde Ma
rianne wel, doch waar bleek, dat van han
del feitelijk niet veel kwam, verstomde
dit spoedig. Marianne zag zelfs met eenige
Schadenfreude deze mislukking verder ge
laten aan. Nu Lenin c. s. echter het abso
lute bankroet van het communisme in Rus
land moeten erkennen hoe in meer ge
cultiveerde landen daarvan totaal geen
spr-'ikc kan zijn, behoeven we daarom
zeker niet nader meer aan te duiden
nu in plaats daarvan weer komt een soort
kapitalisme, het woord, waarmee zoo
wordt gesold en gerold, al poogt men daar
aan den schijn van sbaats-kapitalisme te
geven, nu dus Rusland terugtreedt op be
gaanbare paden voor de 0Arerige wereld,
nu wordt de situatie voor Frankrijk niet
zonder gevaar.
Eigenaardig, is zekor, dat ook in deze
kwestie beide grootmachten der entente,
in plaats van naast elkaar, weer van
elkaar staan, om niet te zeggen tegenover
elkaar.
Engeland krijgt bovendien naar buiten
waarschijnlijk spoedig zijn handen weer
heel wat vrijer, daar thans eindelijk, no
ruim twee maand, ernstig uitzicht op be-
cïndigintr van het mijnwerkersconflict be
staat. Op zichzelf toont ook üfit conflict,
weer eens, hoe men zich vergist in het
uithoudingsvermogen van een staat en
van de betrokken individuen. Een wereld
oorlog kon niet langer dan een half jaar
duren het were! eventjes ruim 4 jaar.
Een algemeene mijnwerkersstaking zou
iederon staat direct met lamheid slaan;
hoewel niet ongerept, is Engeland na 2
maanden nog safoDe kassen dbr mijn
werkers waren leeg: toch hebben zo het
gekropt
Het dreigement van Lloyd George "de
10 milioen p. st., die de régeering nog
al-s steun wilde verleenen, in te trekken,
heeft beide betrokken partijen opgeschrikt,
en om deze subsidie niet te derven,
beide bliikbaar met uiterste concessies ge
komen, die waarschijnlijk tot een vergelijk
zullen voeren.
Ook in Noorwegen lijkt het met cDc
staking gauw gedaan te zullen zijn.
Twrmü n/iRRaco
(Zitting van gisteren).
Regeling van den Dienstplicht.
De MINISTER VAN OORLOG, do heer
POP vervolgt zijn gisteravond aangevan
gen rede.
In de eerste plaats behandelt hij de rede
van hen die voor ontwapening quand-
mome zijn. Hun hoop ds gevestigd op de
internationale arbeiders-organisatie on de
Volkenbond. Zekerheid omtrent do bemid
deling daardoor bestaat niet; men kan het
or hoogstens op wagen. In 1914 verklaarde
de heer Troelstra da/t zij er niets meer aan
konden dloen toen de oorlog er was. Het is
begrijpelijk dat de Regeering naar andere
waarborgen zoekt.
De Regecring kan op zulke onzekere
grondslagen niet vertrouwen, hoezeer zij
zelf ontwapening wenscht. De oorlog heeft
geleerd dat allen zich te weer gesteld heb
ben. Niet alleen in arbeiderskringen is het
verlangen naar iets anders da nbowape-
ning gohoordin alle kringen is dit verlan
gen levendig, maar de Regeering staat
voor een onaangename noodzakelijkheid
Spr. wijst op 1914. Was toen de toestand
dezelfde gebleven als wij geen leger hacl-
Zij had do Duitsohe dames on Amerika
en de onmiddellijk dreigende toekomst
totaal ver ge ton en was ver, ver weg, aan
het strand der Oostzee, waar, na een
storm, stukjes amber aanspoelden on hot
lichtgroene riot in het ondiepe, zonnige,,
nauwelijks zoute water groeide, en waar
de lucht bijna altijd den geur van seringen
scheen te behouden. In al do tuintjes van
hot dorpje, dat op een open plek in liet
boech gelxmwd was, stonden seringenstrui
ken. Er scheen daar iets in den grond te
zitten, dat de seringen er mooier, over
vloediger deed bloeion dan ergens anders
ter wereld, en in Mei was hot heele bosch,
hoe vor jë ook liep, doortrokken van don
geur. Hoe heerlijk was hot op een Mei
avond, als het geregend had, de donkere,
vochtige boschpaden tusschen de natte
pijnboomstarnipen, uit te loepen, tot aan
het strand, en daar dan de zon te zien weg
zinken onder do grooto grijze wolken links,
waar Denemarken lag, on intusschen je ge
zicht op te houden, om dien verrukkeiijken
geur in te snuiven, die wonder-lokkore ver
menging van zee- en soringenluebt. En dan,
als het in het bosch zoo donker werd on de
stilte soms een rillickje langs je rug deed
glijden, dan ging je naar huis on scheen
hot licht io tegen uit de kamer, waar je
moeder was. Onbegrijpelijk, de veiligheid
van die dagen, die koesterend© warmte oim
jo heen en die zorglooze onbekrompenheid.
„Zeg eens, Anna," klonk opeens Anna-
Rose' s stem dring'end aan haar oor, „zou
jo je misschien een beetje beter kunnen
voolen, want wij moeten zoo dadelijk van
do boot."
Anna-Felicitas sloeg haar oogen open en
stond verward en vol zelfverwijt op. Ieder
een bleek dit gedeelte van het schip verla
den gehad? Was het niet vacn beteckenis
geweest als een paar clagcn de militaire
actie was tegengehouden.
Den aanval op spr. gericht, aoht spr.-
niet billijk. Hij is niet van standpunt ver
anderd, gelijk de hecrcn Ter Laan, Oud en
Marchant beweren. Spr. citeert wat hij
vroeger heeft gezegd over het contingent
en hetgeen hij thans heeft geschreven .De
lichting zou bestaan uit 13,000 volledig ge
oefende en 10,000 onvolledig geoefenden
en die indeeling heeft spr. behouden. Op do
bezwaren van den ocfenplicht is echter ge
wezen, ook in de Kamer en dat heeft dc Re
geering er toe gebracht om na te gaan
hoo die bezwaren waren te ovorwinnen. In
plaats van oefenplicht koos zij toen vrij
willige oefening. De oefeningen blijven
hetzelfde. Spr. begrijpt niet dat die wijzi
ging verbazing heeft gewekt. Zij beteekent.
stellig een verbetering.
Uitbreiding van het kernleger zou om
te beginnen zeer veel meer kosten, mis
schien 123 millioen. En weer wacht dan
misschien de desillusie dat men dit. alles
niet in het reine kan brengen. In een nota
heeft spr. een overzicht gegevenhij achtte
het niet gewenscht die nota to publicee-
ren omdat bij vrijer wilde zijn in zijn
mededeelingen. Spr. geeft nog eenige be
cijferingen van de kosten. Wanneer dit
ontwerp is aangenomen, z.ullcn wij onze
uitrusting moeten uitbreiden. Tijdens den
oorlog zullen wij nieuwe formaties moeten
vormen die wij moeen ©utilleeren met het
geen onze bondgonooten zullen willen af
slaan. Zulks is in de oorlogvoerende lan
den ook geschied.
Verschil van opvatting is or over de wijze
waarop van het kernleger gebruik zal wor
den gemaakt. Het gevaar voor omsingeling
ziet spr. niet; het kernleger moet juist zor
gen dat het bewaard blijft voor vernieti
gen. Het gaat niet aan het gansche land te
verdedigengeen enkel land heeft in den
oorlog den stijd buiten zijn grenzen weten
t© houden.
Het leger moet goed geoefend zijn on het
gansche volk moet er achter staan. Spr.
vraagt alleen wat noodig is en minder daai
6 maanden oefening acht hij niet mogelijk.
Minder dan zes leidt niet tot het doel, dab
men zich moet stellen.
Wat de kosten betreft, spr.'s stelsel moet
bezuiniging brengen, hetgeen men ziet uit
wat er vordwijnen gaat. Het is niet moge
lijk een kostenberekening t© geven, o. a.
ten gevolg© van gemis aan cijfers omtrent
do vóórgeocfenden. Hoo meer deze cr zijn,
des te lager zdjn de kosten. De becijfering
is gegeven op de basis van 24,000 vóór
geocf enden in twee jaar tijds. Do herha
lingsoefeningen heeft spr. op zijn begroo
ting moeten plaatsen om een eerlijke ver
gelijking te krijgen met don ouden toe
stand.
De vermindering van het beroepskader
is reeds aangevangen men moet bedenken
dat voor de voorbereiding van d© mobili
satie en voor het in orde-houden van het
materieel personeel noödig is.
Vermindering van het beroepskader
brengt met zich mede een aanzienlijke uit
breiding van het reserve-kader. Ook voor
administratief werk hoopt spr. het reserve-
personeel te gebruiken.
Do voor-oefeningen zullen voornamelijk
onder leiding van den Vrij willigen Land
storm plaats hebben. Echter zal liet des
noods door andero lichamen kunnen ge
schieden. Voor vóórgeoefendheid zullen
eisclien worden gesteld, waaraan strikt
wordt vastgehouden. Het is niot aan te
geven wolk© groepen zich het meest zullen
aanmelden voor d© vóór-oefeningen. Bij do
oefeningen zal tucht moeten bestaan, maar
het begrip dwang of plicht moet achter
wege blijven, opdat de vóór-oefeningen
geen al t© militair karakter krijgen. Van
de instructeurs hangt alles af.
Toen de Regeering nog dan oefenplicht
wenschte, moest er verband zijn met do
opleiding van de rijpere jeugd die aan den
dienstplichtigen leeftijd vóóraf gaat. Thans
echter valt. de leeftijd van. vóóroefeningen
niet meer in den dienstplichtigen leeftijd,
maar daarvóór, zoodat hot verband met do
opleiding van d© rijpere j'eugd is verval
len.
D© loting to vervangen heeft spr. vaak
overwogen. Hij weet echter niets beters.
Aanwijzing heeft ook haar groote nadeden,
ten te hebben, behalve zij en Anna-Rose.
Do St.-Lucas" lag eindelijk aan de werf.
Zij had clo zaak dozen keer wat overdreven
en schaamde zich, dat zij zich zoo, zonder
zioh om iets te bekommeren, in het geluk
kig© verleden had laten terugzinken en
Anna-Rose voor heb moeilijke heden had
laten zorgen.
„O, 'b spijt mc, dat ik zoo zat te soezen,"
zei ze, on mot een verontschuldigenden
glimlach opstaande, gaf zij haar hoed een
boslisfc duwtje, als om aan te duiden, dat
zij nu tot alles gereed was, speciaal voor
Amerika. „Ik goloof, dab ik weer zoowat
ingedut was," zei ze. „Heb jo aarzelend
liet zij haar stem zinken. „Zijn de Clouston
Sacks al zichtbaar?"
„Ik geloof, dat. ik ze gezien heb," zei
Anna-Rose, even zacht sprekend en met
c-en angstigen blik over haar schouder.
„Ik zou wel eer hier terug zijn gekomen
om naar je to kijkenmaar ik dacht
lieusoh, dat ik ze zag, en zo leken zoo pre
cies op wat ik me liad voorgesteld, dat ik
nog maar even een paar minuten naar
onze hut beu gegaan. Ma-ar zij waren het
niet Zij hebben anderen afgehaald en zijn
al weg."
,,Er staan nog oen heeleboel menschen te
wachten," zei de heer Twist, naar hen toe
komende „me dunkt, nu moesten wc
maar eens gaan kijken of jullie vrienden
er bij zijn. Een tamelijk lastig probleem,
nu wij niet weten hoe zij er uitzien, en zij
jullie niet kennen. Denk niet, dat ik jullie
onnoocüg jachten wil," voegde hij er ver
zachtend achter, „maar als ik vóór den
nacht thuis zal zijn, moet ik mijn 1 aalsten
trein halen, en ik ben niet van plan weg
to gaan, eer ik jullie goed en wèl aan de
Sacks hob afgeleverd."
en is misschien nog willekeuriger dan
loting.
In het vestingstelsel ligt ndet- veel
kracht meer, gelijk in den oorlog is geble
ken. Wat ligt, blijft liggen, want het kan
zijn nut hebben. In dien zin opgevat, wil
hij de motie-Drion wel aanvaarden. Intus
schen overweegt spr. herziening van de be
velvoering in de vestingwerken.
Replieken.
De heer DRION (V. B.) meent, dat het
stelsel dat de heeren Yan Veen en Duy-
maer van Twist hebben verdedigd, geen
aanbeveling verdient. Het verheugt hem
dab do Minister het vesUugstelsel niet wil
uitbreiden. Hij trekt daarom zijn motie in.
De heer VAN VEEN (C. H.) meent, dat
wij een onvoldoende kernleger krijgen. De
Minister moet de verantwoording dragen
spr. zal weten de zijno te dragen.
Do heer MARCHANT (V. D.) blijft den
Minister verwijten, dat zijn stelsel onvol
doende is. Hij kourthefc af, dat de Minister
voor zijn reserve! roep en afwacht wat zijn
bondgenooten aan uitrusting zullen be
schikbaar stellen. Spr. komt er tegen op,
dat de Minister het voorstelt alsof spr.'s
stelsel duurder is.
Dc heer DUYMAER VAN TWIST
(A. R.) wijst er op, dat de Vrijwillige
Landstorm de vrijwillige vóóroefeningen
niet wil. Van leiding zal dan niet veel te
recht komen. Nogmaals stelt, hij in het
licht, dat het leger onvoldoende zal zijn.
D© heer K. TER LAAN (S. D.) dient
een moti© in, gelijk aan die van den heer
Rruijt, maar waarin de Regeering tevens
wordt uitgenoodigd een nota van kosten
over te leggen en een wetsontwerp in te
dienen om de tweedo helft van de lichting
1921 vrij to stellen.
D© heer VAN RAVESTEIJN (C. Fr.)
betoogt clat do sociaal-patriotten weer de
zelfde houding als in 1914 zullen aannemen
als dezelfde toesband weer intreedt. De
eenige anti-militaristische partij is de
Sovjetpartij in Rusland. (Gelach).
De MINISTER VAN OORLOG, de heer
POP, antwoordt kort.
De algemeeno beraadslagingen worden
gesloten.
Over do moties wordt Dinsdag gestemd.
De vergadering wordt verdaagd tot
Dinsdag 1 uur.
SCHAKEN.
Good© oplossingen ontvangen van dc heeren
Tjalsma. Telcng, Van Os, Van der Wilk. Pau-
lides. Er ontbreekt door mijn schuld een
zwarte pion op gi. De zot Lei: gaat niet op
li a T©2:
Do oplossing van het probleem van Funk
was KeC, waardoor zoowel de toren op f6 als
ook de dame op e2 gepend worden. De dan
ivoigende varianten zijn Pe3, Bcf2±; Lo3,
Dc4±, Tgo, Tf4±; Te2:f, Pe2:±; TfG:f
I/f6:±. Dc dreiging is natuurlijk Pbö±.
Naar aanleiding van de opmerking, dio ik de
vorige week ontving, zal ik hierbij nog een
voorbeeld voegen van dc derde wijze, waarop
wit zichzelf pennen kan met de slculelzet. Het
probleem is bijzonder mooi door de lichte con
structie, die het vertoont en de sierlijke „ont-
ponningen"
E. E. WESTBURY.
2e prijs G. C. Club Mrt. '17.
-••-ri
m
k
ik
wê
f'xM
Wit begint en geeft mat in twee zotten.
Wit: Ivf2, De3, Tcö en a6, Le8, pif-i- en f5.
Zwart: Ivd6, Lb6 en a8, Pb5 en f3, pia7 en d5
„Hé, die Saeken," zuchtte Anna-Rose,
en daar op bego-n zij to philosofeeren over
d© kleine bijkomstigheden in 't leven, die
hot soms nog moeilijker maakten dan do
heel groot© dingen, waaruit Anna-Fc-licitas
onmiddellijk afleidde, dat Anna-Roso het
hart weer in de sohoonen begon te zinken.
„Kom maar mee," zei do heer Twist, liun
voorgaande naar de loopplank. „Naar al
julli© beschouwingen omtrent 'slovens
moeilijkheden wil ik graag luisteren;
ma-ar op een ander oogenblik, wanneer wo
den tijd aan ons zelf hebben."
Nooit of t© nimm-or was het bij de
Twincklers opgekomen, dat de Clouston
Sacks hen niot zouden afhalen. Zij hadden
als vanzelf sprekend aangenomen, dat de
een of andero Sack, hetzij van het manlijk
of van het vrouwelijk geslacht, of ten min
ste ©en gevolmachtigde der familie, op <len
weg zou staan om hen „me© te voeren naar
heb hol der Sacks," zooals Anna-Felicitas
bet \iitarukte. Zij woonden in Boston, dat
wisten ,ze doch het zei hun niets. De heer
Twist alleen wist- hoe ver het van New-
York was, en had zieli altijd voorgesteld,
dat een lid der familie de tweelingen zou
ontmoeten, den nacht met hen in New-York
doorbrengen ©n den volgenden dag naar
Boston doorreizen. Het vaste vertrouwen
der tweelingen, dat zij zouden worden af
gehaald, had zich ouwillekeurig aan don
heer Twist meegedeeld, en liij had dus de
gevolgtrekking gemaakt (met een gevoel
van leegte, dat toenam naarmate het
oogenblik van scheiden naderde), dat hom
nu niets meer restte dan zijn pleegkinderen
aan de Sacks over te geven. En daarna
kon hij naar huis gaan naar dio moeder,
die hij natuurlijk „liefhad," maar van wio
hij sedert eenigen tikl hij wist het
Daar ik onlangs eenige variaties van hot
zgn. E vansgambiet naging, wil ik gaarne met
mijn lezers hot genoogon deolen, dal ik onder*
vond, bij het nog eens naspelon van do be*
roemde partij AudcrssonDufresne.
Anders sen.
DufrcsnOrf
e-i
1
c5
Pf3
2
Pc6
Lc4
3
Lcö
M
4
Lb4:
c3
5
La5
d4
G
ed4:
O—0
7
d3
Db3
8
DfG
c5
9
DgG
Tol
10
Po7
La3
11
1)5
Db5:
12
Tb8
Da 4
13
LbG
Pbd2
14
Lb7
Pc4
15
Dfo
Ld3:
16
Dh5
Pf6f
17
gf6:
cf6:
18
Tg8
Tadl!
19
Df3:
Tc7:f
20
Pe7:
Dd7:t
21
Kd7:
Lf5t
22
Kc8
Ld7f
23
K18
Lc7:±
24-
P. FEENSTRA KUIPER.
Don heer Tj.: Gelukgewcnscbl:
Den heor v. d. W.: Zal de zaak onderzoeken!
Den heer P.: Accoord. Dc volgend© woede
uw probleem.
VOETBAL.
D en omarkeuN ederland.
Het is morgen de vierde maal dat ons
national© elft-al tc-g©n de Denen in heb veld
komt. Van do drie gespeelde wedstrijdten
wc-rd er slechts één door ons gewonnen. Do
eerste ontmoeting ter gelegenheid van do
Olympische Spelen te Stockholm in -1912
leverde een 41 overwinning voor d© De
nen op. In 1914 wonnen deze te Kopenha
gen opnieuw, en wed thans met 43, nadat
met de pauze de stand nog met 31 in het
voordeel van Nederland was. Eindelijk, in
1920, wisten de onzen, in het Amsterdam-
sche Stadion, na harden strijd t© zegevie-
ren, daarmee tegelijkertijd ©en eind© ma
kende aan den Deenschen overwinnings
reeks.
In liet prachtige Kopenbaagsche Stadion
„Idraetsp arken" zal thans morgenavond
te zeven uren, naar wij meenen, de return-
match plaats hebben, onder leiding van
den Zweedschen arbiter Abihn uit Norr-
köping.
Wie ditmaal den zegepalm zal wegdra
gen? Een beslissing in dezen te geven is
uiterst moeilijk. Weliswaar moeten wij he
laas onze Oranjeploeg do slechtst© kansen,
geven, maar dit wil nog niet zeggen dat er
werkelijk verloren wordt. Immers ook
tegen do Belgen was iedereen hier to land©
overtuigd van een nederlaag en op wolk
een schitterende wijze heeft onze Oranje-
ploeg toen niet aan al die pessimistische!
voorspellingen den bodem ingeslagen!
Het is juist, dat verschillende spelers
uit het elftal van toen, wegens verhinde
ring, door andoren moesten worden ver
vangen on dat het spel dezer laat-stcn in'
den Zondag te Tilburg gehouden oefen
wedstrijd nu niet bepaald een openbaring
kan worden genoemd, maar hieruit mag
nog maar niet dadelijk worden geconolu-
deerd dat deze ploeg er ook morgen in
Kopenhagen niot veel van zal terecht bren
gen.
Gezien den slechten oefenwedstrijd zou
den wij haast het tegenovergesteld© dur
ven voorspollen. Wij voor ons meenen, dat
dit elftal volkomen in staat is don Denen
handen vol werk te geven en dat deze
hard, zeer hard zullen moeten werken, wil
len zij de overwinning uit het vuur sleopon.
Een zege der on zon te voor zoggen zou al
te gedurfd zijn, gezien heb feit dat d©
Denen in een internationalen wedstrijd:
nog nooit op eigen bodem zijn geslagen, en
zij bovendien door het spelen van tal van
wedstrijden in don laatstcn tij cl tegen bui-
tenlandscho vereenigingon op geweldig©
manier zijn getraind.
Onze prognostic is=dan ook een kleine
nederlaag of in hoogste instantie een go-
lijk spel.
niet meer hield naar huis, als een be
roofd en eenzaam man.
Maar onder al die monsohen op do pier,
zoo angstig door de Twinklers geïnspec
teerd, schenen geen Sacks to zijn. Niemand
kwam ton minste naai* voren, om to vra
gen of rij de Twinklers waren. Al deze
monschen. vielen elkaar in de urmen, van
alle kanten hoorde je hot geluid van kus
sen, van het luide, geoorloofd© kussen
onder bloedverwanten maar niemand
daagde op, om eenige notitie van de Twin
klers tc nomen. Langen tijd stonden zij te
wachten, nog altijd hopende. Haar ba-gage
was on dor zocht-, de kussende en luidruch
tige menigte vloeid© uiteen, vormde klein©
groepjes, werd hier cn daar opgehouden
door interviewers, en in taxis gepakt, werd
steeds dunner, ja, wa-s op 't laatst, zoo dun,
dat do Sacks zich cr onmogelijk in hadden
kunnen verbergen.
Er waren geen Sacks.
De heer Twist stapte nog moedig op do
laatste groepjes monschon af, dio standen
lo wachten in de groote, met glas afge
dekt© hali. waarin zakken wol en zwavel
lagen opgestapeld. „Wacht u soms op do
jongedame-s Twinkler?" vroeg hij op een
toon, die waarschijnlijk door zijn zenuw
achtigheid bijna dreigend klonk, cn de ont
vangen antwoorden klonken koud. Beslui
teloos liep hij rond van groep tot groep,
zijn zaehtcn vilten hoed achter op zijn
hoofd en zijn wenkbrauwen steeds ernsti
ger gefronstAnna Rose, die op eenigen
afstand in spanning stond toe tc kijken,
werd op 't. laatst ongeduldig, dat niemand
een Sack scheen te willen zijn, en vreesde,
dat de heer Twist zich misschien niet dui
delijk had uitgedrukt.
(Wordt vervolgd).
