FEUILLETON.
Marj er ie's Vijand.
verder tot. huis toe voor paard. Frits belee-
hem zelf op zijn sterke schouders, en dient
Idigd, dat zijn Oom hem 't kleine neefje niet
toevertrouwt, trekt nu nicht Netteke aaa 't
|haar. Gelukkig is ze niet kloinzecrig, ze pakt
'hem 'de pet. vc-n 't hoofd en loopt hard weg.
Maar Moedor araalrt aan 't stoeien oen eind,
zij zijn er nu bijna en de' kinderen -uugon
niet zoo warm en druk binnen komen, itet-
'teke's hoed wordt Tocht gezet en Moesje
'geeft haar vast het cadewtt.je. Frit.s is vree-
selijk nieuwsgierig wat er in het pakje zit,
.10113ar Netteke -vertelt hot hem lekker niet, hij
'zal het straks wel zien. Maar nu wil Frits-
ook niet vertellen wat hij gegeven heeft on
/Netteke wordt op haar beurt nieuwsgierig.
Gelukkig zjju zc net bij hot witte hekje, wie
voot of er anders geen kibbelpartijtje ge-
'volgif zou zijn.
Nu' Tent Frite vooruit, om met een 'deftig
'gebaar de voordeur voor de familie open t©
ihouden; hij is vandaag huisknecht, beweert
/hij. Tante Dora komt haastig uit de keukon
'uauloopen. Nee maar, Netteke wordt, haast
jfiloersch, zoo als Apje gepakt cn geknuffeld
wordt, maar zij krijigt ook eon beurt, hoor!
Frits brengt gedienstig de hoeden en jassen
naar het kleine kamertje op zij van :l«e deur
cn nu naai* deu jarigen öpa!
De kamer is vel menschen, maar Notteke
laat zich daardoor niet uit het veld slaan.
Ze neemt Apje bij de hand en gaat regel
recht. naar Sneeuw-Opa toe. De ou ic man
zit in zijn grooten leuningstoel, dl." vandaag
met bloemen versierd Ls bij den haard. Al
schijnt het zonnetje vandaag ook lekker toch
brandt er een zacht vuurtje, wnnr. _oudc Opa
hcoft het altijd ccn beetje koud.
.."Wel gefeliciteerd, liovo Opa", zegt. Net
teke met een hoogroodc kleur vaa inspan
ning, om -dat moeilijke woord, waar al die
unenschen hij zijn. zoudcr hsperen te zcg.geo,
maar gelukkig. zx> heeft, zich niet vergist.
„Wel gefeliciteerd, lieve Opn(, en dit is voor'
U. omdat U jarig bent, van Appio en mij".
Ook van Appie", zegt 't ]?roortjp tretsch,
slan keert *hij zich om on wept op eens ver
rukt: „O. 'k zie Poesh, aai Poeahje. Pneshje,
zoete beest". Ook wat lachen, de menséhen
om dat malle ventje cn wat. is die Opa blij
wet het cadeautje, Want raad eens wat or
uit het pakje komt? Een mooi portret.lijstjo
dat Netteke zelf geborduurd heeft-, met zij
den krui.-rsteekjes, eu in dat lijstje, een por
tret van twoo aardige kindertjes, en dat
zijn: Netteke en Appio! Netteke wondt erg
geknuffeld, Appio komt ook nog ééns kij
ken en zegt: „Ikke heef zoo vree sel ijk sfcil-
gezit" en nu moet hij natuurlijk even bij
Sneeuw-Opa op schoot.
Netteke heeft het intussehen druk meb al
le Ooms en Tantes goeden dag te zeggei on
moet dan Opa's cadeautjes bewoaderen. Wat
een bloemen zijn er, uec maar, gewoon vréé-
selijk voel! Riekje hoeft een uiooi kleedje
voor Opa's stoel gemaakt, maar vandaag
wordt liet nog niet gebruikt, want het moot
bij de andere cadeautjes te kijk liggen. Net
teke vindt het erg mooi, zco kan zij nog
niet borduren, maar Riekje is dan ook al elf
jaar zoo groot ai vindt ze en wol bewonderend
kijkt ze tegen haar nichtje op- Dn .va. heeft
die FritS toch nu wol gegeven? Wel, die
jia-d een mooie teekening gemaakt voor Opa,
om boven zijn bed te Langen. Fen groote lo
comotief, wat is Frits knap! Do teekening
is prachtig net een „keusche' locomotief!
Opa is trotsoh op zijn achterkleinzoon en
Frits zegt, dat- hij later machinist zal worden
De kinderen worden nu tot den koffietijd
den tuin ingestuurd. Daar mogen ze roeze
moezen zooveel als ze willen; in de k&mer
wordt, het nu wat te druk voor Sneeuw-Opa.
Lachend stuiven ze naar buiten. Kijk, daar
achter 'fc groote raam van de kouken staat
Keeltje, ze lacht en knikt eens tegen de kin
deren en daar heb je Jaantje ook. Nee maar,
wat lacht die! O, zeker om Appio, die zijn
tong tegen haar uitsteekt.
„Foei, stoute jongen' beknort zijn zusje
hem", mag je niet doen, hoor!"
Apjc steekt, nog eens zijn tong uit en holt
dan zoo gauw zijn korte beentjes hem dra
gen willen, weg. Maar Notteke loopt hem
niet na, ze vindt het tc warm, Riekje stelt
voor. Klaas eens op te gaan zoeken. Ja, dat
is leuk! Klaas is achter in den moestuin
bezig.
„Dag Klaas, dag Klaas!"
„Zoo jongelui ben julder daaj* woor en
maakt jelui braaf pret?" zogt dc tuinman-
Frits heeft dadelijk de hark te pakken en b©
gint ijverig to harken. Hè, dat willen do moisjes
ook wol oens doen! Maar Frits loopt met de
haik weg, Riek en Netteke hom achterna.
„Voorzichtig, voorzichtig," roept Klaas, val
niet, jo zou je kunnen bezeeron,"
Een vreesolijk gebrul doet hen op eens stil
staan en omkijken. Daar* zit Apje plat op den
grond en zet een vervaarlijke keel op Wat een
schrik! Ze hollen terug en waarom huilt nu dat
kleine ventje zoo? Een dikke bij ia op zijn
armpje gaan zitten en hij is er zoo vreeselijk
bang voor. Netteke schrikt er ook van, bijen
kunnen zoo steken, maar Riekje neemt een
slokje en jaagt daarmee moedig het bijtje weg,
dat zoemend opvliegt en even later rustig op
een bloempje gaat zitten. Appie is nu weer ge
rustgesteld en Frits geeft de karmaan Riekje,
hij gaat zelf hij de pomp den grooten gieter
vullen. Netteke zal hem helpen, om beurten
pompen zo. Wat oen pret! Maar ook. wat een
knoeiboel! :t Water loopt er aan alle kanten
overheen. Kijk dio schoenen er nu toch eens
gaan uitzien en Netteke'e mouwen zijn dti» j
nat! Gelukkig wordt net hot klokje goiuid,
't dak van 't huis, ze moeten komen koffl.
drinken.
Tanlo Dora helpt ze gauw even met 't h-i-
denwassehen en dan naar binnen! Hè, wj'
ziet die koffietafel er gezellig uit! Twee groo
schalen met stapels boterhammen in 't mid.iL
en dan ook nog een paar schotels met verre.
kelijke aardbeien, dc eerste van 't jaar! Sneer i
Opa zit in zijn versierden stoel aan 't hooi
van do tafel en hij geniet van al die vrooliji |j
gezichten om hem heen. De kinderen laten zio
alles goed smaken, zo hebben honger gekreg
in den tuin!
Na de koffie brengt Moedor Appie naar h Ij
en ook Sneouw-Opa gaat een beetje slapen,
zal zoo'n drukken middag hebben door al 1 i,
bezoek. Riekje, Netteke on Frits gaan n;
Jaantje een paar boodschappen in 't dorp dc
on als ze terugkomen, is er al heel wat visit Ij
De meisjes mogen Tante Dora helpen met koe', ji
jes presenteeren, en, als ze heel voorzicb
zijn, de* thee aan de mensohen brongen. Fri j
heeft in de keuken hij Noeltje, een stuk pap:
en een potlood gehaald en zit rustig te teel
nen, hij maakt nu oen groot stoomschip, ojfll
voor Sneeuw-Opa. Om een uur of half yier ge
Moesje Appie haleu; die heerlijk gcslap,-
hooft. Wat ziet hot ventje er snoezig uit m 1
dio mode 'wangetjes van 't slapen.
Het jonge volkje gaat nu maar weer nai
dan tuin. Er zijn een paar buurkindertjes
komon en ar worden leuke spelletjes geda>
Tanto Dora brengt hun limonade en keerlij*
taartjes. Ze spelen verstoppertje, zakdoci 4
leggen, roomer t je, huishoudentje on school J
cn hebben dolle pret.
Eindelijk moeten do buurtjes naar huis
de kinderen worden opgeknapt om aan tiSË
te gaan. Wat zion die witte jurkjes en pak;!.;,
or uit, roet-zwart gewoon! Zo mogen onder'h
oten, aan oen apart tafeltje zitten, dat he-'-'
maal alleen voor hen gedekt is, net als die vt; jï
de groote monsohen, zóó gezellig! Frits weel
vertellen, dat zo ijs toekrijgen. hij heeft l J9
Nooltjo zelf zien maken, zoo'n keukenpiet' [fl
Riekje zegt, dat ze morgen elk een zakje ebe
laadjes meekrijgen, die nu op de groote tal 9
staan. Alleen Appio heeft vooruit gegeten. 'N
is nog zoo klein! Toon is hij, getroost mot
paar „lekkertjes", naar bed gebracht. De gr* LI
menschen zitten heel lang aan tafel, wel I a
kwart voor acht, maar do kinderen mogen «jflj
dor opstaan, om nog wat in den tuin te i
Bij het dessert komen ze weer binnen.
is dat ijs heerlijk! Nou, maar die Frits
niet to veel van eten, hij is warempel al
zijn derde schotelt je 1 Ze mogen tot negeu
opblijven, en kunnen dus nog net oen kol jja
thee drinken en dan worden zc in bed gesti^j
Wat 'n pret! Riekje en Netteke mogen sarw
op één kamer slapen. Nettoke's Moesje he
zc met uitkipeden.
Een verhaal uit den Engolschen Burgeroorlog.
Naar het Engelsch van M. ADAMS-
Bewerkt door O. H.
.2)
..Maar als er in 'de buurt een slag geleverd
is o Dan, ik 'hoop, dat de Koning hem ge
wonnen heeft! kan het heel goed zijn. dat
.Toeelyn meegevochten heeft en misschien
koon't hij ons even gooi end a g zeggen, vóór hij
verder trekt."
Alles zag er zoo rustig en vredig uit, dat
de gedachte aan een veldslag in de nabijheid
een onmogelijkheid scheen te zijn. Maar toch
had deze plaats gehad» Marjorie had haar
vader dien morgen hooren zeggen, dat het
leger van den Koning dat van het Parlement
(wee dagen geleden bij Marston Moor, niet
ver van hun woonplaats, ontmeet had en er
een groote slag geleverd was. Het was nog
niet mot zekerheid vastgesteld, aan welken
kant de overwinning was, daar men aan beide
zijden uit eenige teekenon meende te kunnen
opmaken, dat hun partij gewonnen had. In
beide legers bevonden zich dappere lieden én
met trots bedacht Marjorie, dat haar broer
Jocelyn zeker geen slecht figuur zou maken.
Marjorie's vader, Sir Piers Eradiford, was
en bereid zijn laatste druppel
bloed te geven voor Karei I, aan wiens hof
hij in vroeger jaren een post bekleed had.
Nu was hij echter een oude, min of meer
sukkelende man en daardoor genoodzaakt ge
weest zijn zoon in zijn plaats deel uit te laten
maken van het Koninklijk leger. In Marjo
ries oogen was iedereen oud in Morton Hall,
(zoo heette het huis van haar vader) ieder
een behalve Jocelyn en zijzelve. Na zijn ver
trek was het er dus wel erg saai voor haar
geworden.
Meneer Carston, de huispred-iker. die Jo-
celeyn's voogd geweest was, had grijs haar
en liep gebogen Phoebe was al meer dan
dertig jaar in de familie. Lady Bradiford,
hoewel jonger dan haar echtgenoot, was of
verbeelde zich dit ten minste, veel zwakker
en ziekelijker dan deze. Alleen met Dan kon
Marjorie eens naar hartelust stoeien.
„Maar toch. Dan," zei zij rnet een zucht,
terwijl zij de tuinmanswoning naderden,
,Jbon je niet half zoo leuk als Jocelyn of
of als Jasper
Het hek was gesloten on het huidje nog
steeds verlaten, want de weduwe was nog -
verdiept in haar spookgosohiedenisisen. Mar
jorie wist, echter onder welken steen zij den
sleutel altijd legde.
„Wij zullen er binnengaan en boven vóór
bet raam, waar je zoo'n heerlijk, ver uitzicht
hebt, kijken-"
Dan volgde haar gedwee, nadat hij even
een kleipo schermutseling bad gehad met
juffrouw Vane's kat, die uit de keuken te
voorschijn kwam. M-arjorie had nu het slaap
kamertje bereikt, waar zij uit het raam |1
weg een heel eind kon afzien.
Aan den overkant lag Ohesham Wool'
meer links, tuschen de boomen, zag zij s
torens van Scaribriek Grange, het oude
dat eens het tehuis van Jasper was gewe4-
van Jasper, wiens naam zij altijd in één adl
genoemd had met dien van Jocelyn. Sató j
hadden zij van meneer Carston les gehü i
en bijna den geheelen dag was hij op Na
ton Hall, waar hij de zooveel jongere M
jorie als een klein zusje beschouwde.
Wat hadden zij met hun drieën altijd t
plezier, als de lessen voorbij waTen
heerlijk speelden zij in den grooten tuin
op koude, natte dagen in de lange, ouc I
wetsche gangen.
Maar die heerlijke d?agen waren nu vis
bij voor altijd voorbij. Zelfs tegen lL j
durfde Marjorie Jasper's naam slechts fj
sterend te noemen op tegen een ander mol J
zelfs dat nog niet eens, want op den a.v
van Jocelyn's verjaardag die juist vie'Ktf
den dag vóór zijn vertrek toen er tg.,',;!
groot gezelsöhap bijeen was en er op de
zondheid van don Koning gedronken wej/j
was Jasper Graham plotseling opgestaan*
had hü gezegd, dat het hem niet moge*
was te vechten tegen het Parlement.. Zj" j
sympathie ging uit naar bet volk, niet nnó-!
den Koning, die hen allen bedrogen had Aw
hun rechten en vrijheden in 'te trekken ji
stellig nog verder zou gaan, tenz\j H
Marjorie herinnerde sicrf^ dat hem het
der spreken belet werd er was een
