LEIDSCH DAGBLAD. Maandag 28 Februari 1921. Officieele Kennisgevingen. STADSNIEUWS Het voornaamste nieuws van heden. BINNENLAND. FEUILLETON. EHe©f Guy PRIJS DER ADVERTENTIEN: 30 Cts. per regel, 'a Zaterdags 40 Ots. per regel. Bij rcgolaboiiiiemeiit belangrijk lagere prije. jKleino ad vertent iën Woensdag 50 Cts., Zaterdag 75 ots. bij eon maximum aantal woorden van 80. Incasso volgens postreclrt. Voor eventueele opzen ding van brieven 10 Cts. porto te betalen. Bewijs nummer 5 Cts. Bureau Noordelndspleln. Telefoonnummers voor Directie en Administratie 175, Redactie 1507. PRIJS DEZER COURANT; Toot Leiden p. 8 mud 2.35, p. weet f m Bulten lolJan. waai agenten genrtlgd tlK per week K 011 Franco per post2.10 Nummer 18708. Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen EERSTE BLAD. gemeentelijke vischverkoop. Do Burgemeester van Leiden brengt ter kennis van de ingezetenen, dat morgen, Dinsdag,- aan de Gemeentelijke Vischwin- kels (Vischmarkt en Stadshuipwerf) ver krijgbaar is SCHELVISCH a f 0.13, GROO TE SCHELYISCH a f 0.20, SCHAR a f 0.22, SCHOL a f 0.25, KABELJAUW a f 0.40 per pond en ZEEUWSCHE MOSSE LEN a f 0.05 per K.G. Hedenavond (Maandag) na 5 uur zijn de MOSSELEN ook verkrijgbaar aan den Ge meentelijken Vischwinkel (Vischmarkt). W. PERA, Weth. Lo.-Burgem. Leiden, 23 Februari 1921. SLUITING BEWAARSCHOLEN IN HET ELISABETHSHOF EN AAN DE VAN DER WERFFSTBAAT. Burgemeester en Wethouders van Lei den Overwegende dat zich in de gemeente on der de leerlingen der bewaarscholen vele gevallen van MAZELEN voordoen. Gelet op art 6, le lid, der Verordening van 18 Maart 1915, (Gem.blad No. 5), tot wering en beteugeling der Mazelen HEBBEN BESLOTEN- de Openbare Bewaarscholen, gelegen In •het Elisabethshof en aan de Van der Werff straat, voor den tijd van VEERTIEN DA GEN TE SLUITEN. W PERA. Woth. Loco-Burgem. VAN STUTTEN, Secretaris. Leiden, 23 Februari 1921. „Brunhilde". Voor hen, dio op eenigerlei wijze in be trekking staan tot do dames-gymnastiek- vereeniging „Brunhilde" en voor doorthaar bestuur genoodigden gaf deze kloeke Leid- sche Vereeniging Zaterdagavond in do (groote Stadszaal, welke met planten ook op het balkon vva> getooid, een uitvoe ring. Velen woonden deze bij. De muziek, nl. het welwillend medewer kende korps van den 's-G ravenhaagschen Turnbond, in mooie uniformen gestoken, zeer geschikt om deel van een optocht uit te maken, en een goöd bezet, strijkje, «liet zich weldra en voorts telkens tijdens de uitvoering zichtbaar en onzichtbaar hooren. Vooral bij den kranigen opmarsch van bet roote aantal turnsters met de vlag maakte dat muziekkorps, onder leiding van den licor Th Th Kneifcr, een goed figuur. Mevrouw Diebon—Konings, de presi dente, opende do uitvoering met- een har telijk welkom aan alle aanwezigen, inzon derheid aan autoriteiten op het gebied van gymnastiek zoo wal betreft de gemeente Leiden als het gewest Zuid-Holland; aan afgevaardigden van zusterverenigingen het bestuur der 3-Oct.-Vereenigingde 'Pers; een oud werkend lid der Vereeni ging, die zioh de reis van Nijmegen her waarts had getroost om getuige van do/.© uitvoering te zijn, en het meergemelde mu ziekkorps. Zij deelde tevens mede, dat liet „Brunhilde" wol gaat en cïat er steeds voor uitgang valt te constateeren. Tooh ver klaarde zij zich nog niet tevreden en, wij zend1© op het groote nut van do gymnastiek voor het meisje en de aanstaande vrouw, riep zij neg velen op om zich te scharen in „Brunhilde"'s rijen en voor haar vlag te strijden. (Applaus). Staande werd nu door allen het Bonds lied gezongen De afwerking van heb uitgebreide, met zorg samengestelde en niet door een groot» pauze gebroken programma, grootendeela in de zaal, ving nu aan, en werd vlug voort gezet en op gepas ten tijd beëindigd, zoodat de kinderen uit 't groote gezelschap niet eerst 's nachts naar huis behoefden terug te keeren Het eer8t werden uitgevoerd vrije oefe ningen door twee en zeventig adspiranten. drio groepen van meisjes van tien tot zeventien jaren, na den opmarsch een prachtig begindaarna voerden de sub- adspiranten, kleintjes dus, maar kleintjes die er zijn mogen, ten getale van twintig, oefeningen van do plaats en twee zangspe len uit, alleraardigst. Achttien werkende leden deden toen een en ander aan de brug. Dit was het minste nummer van den ganschen avond, door de slechte afwerking niet passend in het ka der er van De diames hadden brug- geficber. Vele fouten werden gemaakt en tal van mislukkingen vielen te betreu ren. 't Was echt jammer l Do vier en twintig adspiranten van twaalf tot veertien jaar werkten echter met haar correcte staafoefeningen en haa* alleszins te prijzen rei en de achttien ad- spiranten van veertien tot zeventien jaar aan het- paard den ongunstigcn indruk der ouderen al een heel' st-uk weg, en dit werd vcrdier geheel gedaan door twee en dertig werkende leden eelven, die met haltors, staven en knotsen een bijna onberispeliik ensemble-nummer gaven. Alle huldo hier voor I De vrije oefeningen der vier en twintig adspiranten van tien tot twaalf en die od deeven wichtslatten van haar twee dozijn zusteren van twaalf tob veertien jaren, vooral do laatste oefeningen, boeiden te recht. zeer de aandacht. De kleintje», twintig in getal, bohooren- do «tot het toekomst-keurkorps van „Brun hilde", hoe aardig, die peutera naar de mat© liarer krachten zoo fier en parman tig *te zien medewerken 1 versohaften als- nu veel genoegen met oefeningen od de plaats (niet voor de poes, hoormot een nabootsingsspel en met „De Molenaar", en de grootcn, die, is heb goed, de steun der Vereeniging moeten wezen, voerden de be kende knotsoefeninge-n uit, de laatste op het tooneel. De spelen loopbal en jachtbaJ door ad spiranten van tien tot twaalf jaren, die thans in twee strijdende partijen waren ver deeld, en waarbij prijzen voor de overwin naars waren uitgeloofd, brachten vele toe schouwers eerst recht, uit de plooi. Als voorlaatste nummer deden vier en twintig adspiranten van veertien tot zeven tien jaar kourige rhythmische oefeningen zien. Toen kwamen op het tooneel de standen, welke, nabootsende beelden en groepen van Saksisch porselein, zóó prachtig worden i gegeven, dat zij allóón reeds een bezoek aan de propagan da-uitvoering van heden-. Maandagavond waard zijn. Daar or ook dan buitendien ®op turngebied inderdaad veel goeds er. aantrekkelijks zal worden ge geven, nl geheel hetzelfde programma als l waarvan wij hiervóór gosproken heb ben, kunnen wij werkelijk aanbevelen deze tweede uitvoering hedenavond te gaan bijwonen. De werkende leden, zullen dan wellicht beter op de brug thuis zijn en de begeleidende pianist er boter in of er min der naast of uit bij het spelen der zeer een voudige, enkele oefeningen vergezellende melodieën. En al zal men dan missen een hulde en de aanbieding van kostbare ge schenken on bloemen aan die beide leid sters, zooals Zaterdagavond onder groot enthusiasroe plaats had, men zal zich toch kunnen overtuigen van de voortreffelijke leiding van ouderen en jongen door mevr. Diobén—Konings en mevr. Kruyfhooft— Konings. Haar en haar turnsters ten slotte, na den reeds in de zaal genoten bijval van velen, ook onzerzijds hierheen eere-saluut! Selskip „Fry6lan". Zaterdagavond hield bovengenoemde Vereeniging een feestelijke bijeenkomst in do groote zaal van „Zomerzorg", die voor deze gelegenheid een heel bijzonder aanzien had. De Friesche vlag hing uit voor het tooneel en de wanden der zaal waren ver sierd met de geschilderde wapens der 11 steden en 33 plattelandsgemeenten van Friesland. Ieder bezoeker herkende er zijn eigen heïmatb uit. De opkomst was niet zeer groot-. Men had dien avond een bijzonder ernstige con currente in „Brunhilde", dat voor haar uitvoering do menschen naar do Stadiszaal riep. Wie er waren gaven daarmede ech ter blijk, dat hij hen „Fryslan boppe" (Friesland boven; ging. De bezoekers werden al dadelijk bij het binnenkomen verwelkomd door een strijk orkestje ,,ven in man ef tsjien" (10 man) al len Friezen, dlab zeer verdienstelijk speelde. De voorzitter de heer W. J. Nyholt, hield vervolgens een openingsrede, waarin hij deed uitkomen, dat de Friezen, waar zij ook mogen zijn, overal een band hebben in hun eigen taal, die zij nooit kunnen ver geten. Een dubbel kwartet zong vervolgens eenige der mooiste liederen uit de Frie sche letterkunde, nadat eerst alle aanwe zigen 't Friesche Volkslied uit vollen borst hadden opgehaald. Vervolgens werd opgevoerd „De Kan- cücBaat", blijspel in dfrio bedrijven van den Frieschen tooneelschr ij verfden heer IJ. O. Schuitmaker, dat uitnemend werd gespeeld en de aanwezigen tot het eind toe boeide. De rollen zaten in goede handien en het spel van de meeste spelers was uitnemend. Tusschen de bedrijven muziek van het strijkorkest, zangnummers van het dubbel- kwartet enejongen meicekoor gemeen- sohappelijk gezang). En daarna bal, waarbij de Friesche dansen de voorkeur hadden. Het was voor de Leidsche Friezen een goeden avond, maar zij had nog veel mooier kunnen zijn als alle Friezen op het appèl waren geweest Leidsche Concert vereeniging. „Een buitengewoon concert" stond er ditmaal op het programma. En dat was het in tweeërlei opzicht. In de eerste plaats, omdat het des avonds werd gehouden waartoe de bijzondere aard er van aanlei ding gaf. Een balletdanseres komt bij dag licht niet tot haar recht. Deze omstandig heid bracht het bestuur echter in eenige moeilijkheid. De gemeentelijke belasting autoriteiten beschouwden het nu als een openbare vermakelijkheid, waarvoor de gewone toegangskaarten voor het concert niet geldig waren. Ook de leden moesten derhalve huil cijns aan den gemeentelijken fiscus offeren en aan het loket een toe gangskaart in ontvangst nemen. Het bestuur heeft deze moeilijkheid ech otor weten te overwinnen on op het bezoek had zij geen invloed. De opkomst was grooter dan ooit, doordat ook vele niet- leden van de partij waren En daarmede komen wij op de tweede voorwaarde, waarom het concert iets bui tengewoons was. Deze gold de op te treden personen. En dan noemen wij allereerst mej. Rosa Spier, solo-harpiste bij het Resi dentie-orkest, de harpiste in ons land. Naast haar moeten wij vermelden den uit- nemenden fluitist, den heer A. Be3t, leeraar aan het Kon. Conservatorium te 's-Gra- venhage, om eindelijk wij zeiden haast lest best te noemen onze stadgenoot©, mej. Corrie de Wekker. •Ee«n profeet wordt in zijn eigen tand riet geëerd, heette het oudtijds reeds, cn een profetes liefst nog minder, tenzij zij onweersprekelijk haar profetische gaven heeft gedemonstreerd op een wijze die een ontkenning niet meer mogelijk maakt. En ■dit is met deze uitnemende en dankbare leerlinge van de groote meesteres op het gebied der plastische dansen, Lilly Green, het geval. Mej. Corrie de Wekker paart aan een krachtig lichaam en groote lenig heid en sterk ontwikkeld muzikaal gevoel eisohen, zonder welke niemand een goed balletdanseres, zooals men dat dit begrip in modernen zin opvat, worden kan. Het programma was uitgezocht, Rosa Spier opende het met „Nordisohe Ballade van Franz Poenitz". Nauw had zij de eerste tonen aan haar prachtig instrument,v dat geheel past bij de mooie verschijning van de speelster zelve en dat zij met bijzondere elegance hanteert, ontlokt, of zij had. aller hart ingenomen. Mert 6ohier ademlooze stilte 'werd geluisterd totdat na het weg sterven van de laatste zuivere tonen het applaus, dat niet eindigen kon, losbarstte. En zoo is het gebleven bij elk der vele num mers. De heer Best leerden wij kennen in An dante uit het concert van Mozart voor fluit en harp met pianobegeleiding van mej. Leening, een leerlinge van mej. De Wekker. Fluitist^ en harpiste zijn aan elkaar ge waagd, zouden wij zeggen, indien hier van een wedstrijd, en niet van harmonisch sa menwerken der kunst sprake kon zijn. Het spel was zeldzaam mooi, waartoe de jonge pianiste het hare ook bijdroeg. Na die pauze genoten wij nogmaals van het samenwerken van harp en fluit. Mej. De Wekker opende imet „Schön Rosmarin" van Kreisler. Van uit de don kere zaal gezien op het in kleurenpracht schitterend tooneel leek haar verschijning een sprookjesfee en haar plastische bewe gingen gedragen door de tonen der mu ziek, werden met spannende aandacht ge volgd. Do lichte kleedij verhoogde den in druk van het geheel nog buitengewoon. Men dacht niet meer aan de profetes uit eigen stad, men waardeerde in haar die bal- letkunstenares. Zooals het ook behoort. Achtereenvolgens genoten wij nog van Mazurka van Chopin van Verlaten van Glüok, dat bijzonder indrukkend wasvan Butterfly van Grieg van een Ballet uit Faust, terwijl de danseres, als was het om haar uithoudingsvermogen te deiponstree- ren, nog een schitterende toegift, schonk. Het publiek was er dankbaar voor zooals het dankbaar was voor het zeldzaam mooi ooncert in zijn geheel. De heer B. P. van Dorsten, alhier, is te 'a-Gravenhage geslaagd als derde stuur man voor de groote stoomvaart. i— Hedenvoormiddag nam de rijksveld wachter T- J. Letscher, die met pensioen den dienst gaat verlaten afscheid van zijn col lega's in het gebouw van het Kantongerecht. Hij werd daarbij hartelijk toegesproken door den brigade-commandant J. B. Teyster- raan, die den wensch uitsprak, dat deze wak kere man nog vele jaren van zijn welver diende rust zal mogen genieten- Hebben wij onlangs meegedeeld., hoe het Cath- Maartensdockterhofje, Pasteurstraat 1, alhier, 300 jaar bestond, heeren regenten hebben dit feit niet onopgemerkt «vooibij la ten gaan en allen bewoners een aangename verrassing bereid, waarvoor deze den regen ten ten zeerste erkentelijk zijn. De tentoonstelling, georganiseerd door die Vereeniging tob Bevordering der Bouw kunst h> het Stedelijk Museum „De Laken hal" alhier, mag zich in een uitermate groote belangstelling verheugen. Gisteren bedroeg het aantal bezoekers 446. De openbare bewaarscholen alhier zijn wegens het heerschen der mazelen onder haar leerlingen voor veertien dagen ge sloten. Zondagmiddag kregen een paar buren in de Yan-der-Werf-straat een hooggaande ruzie over een hond, dien 'één. hunner had laten losloop en en waarvan den andier last zou hebben gehad. Tot handtastelijkheden kwam het echteor tusschen de twee niet, dank zij het verzoenend optreden van andere buren De vrede was zelfs al geelo- BINNENLAND. Uitspraak in de LIssescha vergiftig! ng*zM*Ri olk dor beklaagden vijftien Jaren. Minister De Visser te Groningen. Een adres Inzake den melkhandel. De wettelijke bescherming van den landbouYfc BUITENLAND. De conferentie te Londen behandelt de kwes ties van Armenië en Koerdistan. Aparte En- gelsch—Fransche conferentie te Chequers. De staking te Roux, in België, geëindigd door het aanvaarden van scheidsrechtelijke uitspraak' In Portugal een kabinet Bernardino Machado. Spoorwegstaking in Polen. Militaire controle ingesteld. ten, toen de vrouw van een der mannen plotseling met een pook op het toomeel ver scheen en daarmede zonder veel omslag buurman een klap op het hoofd gaf, zoodats de punt van den. pook in diens kruin drong. De wond bloedde zeer herig en na voorloo- pig verbonden te zijn, ging de man onder geleide van twee anderen naar het Acade- misoh Ziekenhuis, om daar zich opnieuw te laten verbinden. LEIDSCHE SCHOUWBURG. Het Hofstad-Tooneel* Dolle Hans, Indo-drama in 3 bedrijven, van J. Fabricius. Dolle Hans Henri Brondgeestl Wanneer eetfi affiche dat aankondigt, is het te begrijpen, dat de schouwburg vol loopt. Er zijn toch van die rollen, die als het ware aan een speler of speelster in ieders gedachten zijn vastgegroeid, Kuiertje uit Heyormans Op Hoop van Zogen, ■direct denkt men aan Esther de Boer-Van Rijk; Shriock, Louis Bouwmeester doemt op en hoott men Dolle Hans, dan is het Henri Brondgeest, die zich komt presenieeren Dat het succes dus groot was hoeven wc oe- ker niet nader te verklaren. Het applaus groeide na het 2e en het 3e bedrijf aan tot een ovatie, die een welverdiende hulde was voor de uiterst gave creatie, aan den hoofdpersoon van dit langzamerhand wat uit den tijcl rakend Sinjo-tenden®werk gegeven. Na Brondgeest dienen genoemd de majoor de Weert van Herman Schwab die tevens een maal demonstreerde, hoe moeilijk het 13 voor niot-mil'.Iairen een militaire rol perfect te spe len door blootshoofds het militair 6aluut te brcngenl en do Koes Witte van Grelinger. De confcrolfursrol, zoo scherp belichtend de Iamzakkerighaïd van vele ambtenaren, werd door Gerard Vrolik missohion een klein tikje to voed in slechten zin gechangeerd. Zeer goede momenten stonden daar echter tegenover. De Jolantho werd met gespeeld door Mien Vermeulen maar door Necke Hildebrandt. Ge lukkig komen zulke onverwachte tegenvallers bij het Hofstadtooneel niet te vaak voor. En bo vendien, de plaatsvervangster deod het niet on aardig, al werd zeker aan het slot om haar eonigszins gecoupeerd. De wettelijke bescherming van éen landbouw* In verband met de derde internationale arbeidsconferentie, samengeroepen door 't Internationaal Arbeidsbureau van den Vol kenbond, die in October 1921 zal gehouden worden, hield Zaterdag de Nederl. Vereen,- voor Wettelijke Bescherming der Arbeiders een vergadering, teen einde de vraag te be spreken, op welke wijze de wetgever hier te Door Henri Ardell Naar het Fransch. (Nadruk verboden). 18) Maar zijn onbewuste schreden leidden hem terug naar huis. Niemand in die wo ning moest weten, welke nieuwe e-n bloe dende wond hij bij zich droeg. De woorden van banale vertroosting, die mevrouw Morgan© misschien zou raeenen hem te moeten toevoegen, hinderden hem reeds van te voren, want hij wist. dat zij leugen achtig zouden zijn. De stiefmoeder zou geen echt medelijden gevoelen met de armoede van Arlette. Onwillekeurig deed hij behoedzaam de deur open, want hij wilde op dat oogen- blik haar liever niet ontmoeten. Maar bet oplettend oor van Arlette had het zachte geluid van de deur gehoord zij kwam die vestibule door en liep naar hem toe. „Vader, is u daar eindelijk? Wat kom u laat thuisIk begon mij al erg ongerust to maken en wou stilletjes naar den kapitein üoopen, om zeker te zijn dat u daar was." „Stilletjes wegloooen? Waarom dat. lief kind ,,U begrijpt, dat, als ik permissie ge vraagd had, heb mij zekor goweigerd zou worden. Is u dus niet. a' te mo*?, vader „Neen, lieveling, niet al te moo." „Werkelijk?" En in de donkere vestibule deed zij al haar best het dierbare gezicht te onder scheiden. „Werkelijk!" heriiaalde hij, het geliefde schepseltjo, waar l\ij zoo dol op was cn ter wille van wie hij op het cogenblik zoozeer leed, naar zich toe trekkende in zijn armen. Achter uit die kamer, waar zij met de wasch bezig was, riep mevrouw Morgana met haar harde item: „Ben jij het, Yves Er rijn brieven voor jo in de kamor. Anaile zal licht brengen." „Neen, niet Anaile, ik zal het wel doen!" riep Arlette, die de lamp al gegrepen had. „Natuurlijk 1 Jij denkt er maar aan je tijd te verbeuzelen, in plaats van te wer ken, zooals je zuster," bromde mevrouw Morgane. Door een blik belette de dokter Arlette een bits antwoord te geven zondier te ant woorden ging hij naar zijn kamer.. Een flauw vuurtje brandde in den haard en ver warmde de lucht in do groote kamer ter nauwernood'; de kleine lamp, cl/ie Arlette meebracht, verlichtte heb vertrek slechts schaars. Hij liet zich meer neervallen dan hij ging zitten; en het kind zette zioh zooals gewoonlijk aan zijn voeten neer, met haar hoofd op zijn knieën. Liefkoozend streelde hij de losse haren, maar hij bleef zwijgen, uitgeput door de moreel© crisis, die hij had doorstaan hij dacht bijna niet, maar voelde alleen, dat zij bij hem was, zijn dochter, en dat zij op dit cogenblik nog niet leed onder hot ongeluk, dat. haar jeugdig leven had ge troffen. Maar zij had het hoofd een weinig opge heven en zij zag hem opmerkzaam aan, on gerust over de verandering van zijn bleek gelaat. „Vader, voelt u zich ziek vanavond?" vroeg zij angstig „Neen, kind ik ben alleen moe; heel moe." „Is u alleen moe? U ziet er zoo droevig uit! Vader, ik weer zeker, dat u bedroefd is! Wilt u niet zeggen aan uw „kleintje," wat u heeft? Misschien zou zij u wat kunnen troostenzij houdt zoo veel van u De stem van Arlette beefde, want zij trilde van angst. Maar er was zulk een tee- derheid in haar stem, in de oogen, die zij op hem vestigde, dat hij er tegelijkertijd een groote vreugde en een scherpe smart van voelde. Was hij dan zoo weinig sterk, dat hij zich zoo bloot gaf tegenover haar? Door oen uiterste wil sin spanning zei hij, terwijl hij zijn best deed een gewonen toon aan te slaan „Ik heb vandaag inderdaad groote zorg geha-d, Arlette. Maar ik zal er wat op vin dentrek het je dus niet aan, Arlette. Laat mij nu alleenik heb nog veel te doen." En het gelukte hem er met een glimlach bij te voegen: „Je ziet, ik heb mijn brieven van van avond nog niet eens ingezien. Wil je 2e bij de lamp leggen V' Hij zei dit om haar weg te krijgen en haar scherpziend liefhebbend oog te ont wijken. Zij gehoorzaamde en zonder er veel op te letten, schoof zij de brieven van elkaar, die op het bureau lagen. Een vroo- lijke uitroep deed zioh hooien: „O vader, een brief van Parijs, van tante Chausey; ik herken baar schrift i" „Ik zal hem zoo aanstonds inzien. Ga nu na-ar je moeder, kind „Zeker diie wasch vouwenAch, vader, het ia zoo vervelend! En 't is nooit goed, zooals ik liet doe! Dan moet ik het weer overdoen. Dat. maakt mij kriebelig. En ik krijg knorren Ach, vader, laat mij nog wat hier blijven 1" „Neen, kindje, dat is onmogelijk," zei hij op oen toon, waaraan zij nooit weerstand bood. „Heb geduld, mijn lief kindje; heb geduld door te bedenken, dat ik het zoo graag heb." „Ja, vader." En de woorden kwamen over haar lippen met don ernst van een belofte, terwijl zij nog een kus van hem vroeg. Do dokter hoorde haar lichten tred zioh verwijderen, verloren gaan op do trap. Toen deed hij onverschillig machinaal den eersten brief open, die hem in handen kwauiden brief uit Parijs, en liij las „Waarde Vriend. Ge hebt mij beloofd, dat Arlette van den winter bij ons mocht komen, en nu kom ik het kind opeisohenhet_koste wat hot wil, maar gij moet ons het offer brengen van haar te scheiden en haar aan ons af te staan voor het huwelijk van Laar nichtje, dat ongeveer over drie weken zal plaats hebben. Zend ons uw schat, waarde Yves, of breng haar zelf, dat zou nog veel betor zijn. Wij zullen goed op haar passen en haar zoo lang mogelijk houden, dat zeg ik eerlijk vooruit, want wij zijn allen verlan gend, mijn dochters, Guy en ik, nader ken nis te maken met het lieve kind. Gij kunt zeker zijn, mijn vriend, dat zij een ddoh- ter voor mij wezen zal, al den tijd, dat gij zoo vriendelijk zijt haar aan mij toe te ver trouwen ik heb hoop, dafc wij haar zoozeer bedorven, dat zij Bretagne niet al te zeer betreurt. Een gunstig antwoord nietwaar, en spoedig ook? Doe mijn groeten s. v. p. aan mevrouw Morgane. Eon hartelijke kus aan Arlette en mijn vriendelijken groet aan u zelf. Geloof mij, waarde Yves, uw zeer toegenegen LOUISE CHAUSEY." VI. Het was dus zekerheid voor dokter Mor gane, dat Arlette naar Parijs zou gaan hij had het zooeven aan mevrouw Morgane meegedeeld. Haar kennende, had hij wel voorzien, dat zij niet. ingenomen zou wezen met het denkbeeld, dat Arlette genieten zou van een pleiziertje, waarin zij en haar dochter niet deeldenmaar hij had niet verwaoht, d)at zij bij de mededeeling van dit reisplan een scène zou verwekken, zoo- als zooeven had plaats gehad. Hij was er bepaald verbrijzeld van, zoozeer had hij ge leden onder de koele en meedoogenlooze vijandigheid! van mevrouw Morgane tegen over Arlette. En hoe had zij hem ook trachten te tref fen, op allerlei wijze, zelfs niet. vreezende, zij triomfeerend in het volle bezit van haar eigen zorgvuldig bewaakt fortuin, hem de financieele ramp te verwijten, waarvan hij het slachtoffer wa6 en die zij gedeeltelijk begrepen had niettegenstaande zijn stil zwijgen. En het was aan de genado van die na ijverige en slechte vrouw, dat Arlette zou zijn overgeleverd, indien hij er niet meer was weldra misschien, zooals hij zioh be dreigd voelde Indien hij geaarzeld had welk antwoord hij aan mevrouw Chausey zou geven, zijn besluit zou onherroepelijk zijn aangegeven door dit gesprek. Het was zeker een ontzet tend groot offer voor hem te scheiden van zijn kind, op een oogenblik, dat zijn dager geteld warendaar had hij de vreesclijke overtuiging van. Maar het betrof het geluk van zijn Arlette, haai* toekomst, en tegen over die reden moesten alle bezwaren wij ken* (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1921 | | pagina 1