INGEZONDEN
KUNST EN LETTEREN,
SPREEKCEL
En daarop volgde als derde verjaardag
.Donderdag de wapenstilstandsdag. Na vier
jaar oorlogsjammer ging er II Nov. 1918
een zucht van verlichting door de mensch-
beid. Het bloedige schaakspel was gedaan,
er kwam vrede. Vrede, met al de droom
beelden, die men zich daarvan voorstelde
Wat is er na twee jaar, sinds in den we-
reldkrijg het laatste kanonschot weerklonk,
overgebleven van dio droombeelden?
Eerst na den oorlog bleek, hoeveel kracht
op élk gebied nutteloos was vermorst, hce
na zelfs de overwinnaar toe was aan een
inwendige instorting, wat zijn stempel drukte
op heei on9 werelddeel. Is het nog nocdig,
verder hierop in te gaan? We achten het
overbodig, te zeer heeft men het zelf on
dervonden. In Engeland en Frankrijk heeft
men dezen tweeden verjaardag gemeend heb
beste te besteden door een huldiging van
allen, die hun leven hebben gegeven voor
lum vaderland, in den vorm van het bewij
zen van de hoogste eer aan een der onbe
kend gebleven gesneuvelden. Speciaal in En
geland is de begrafenis van ddii onbekenden
doode nit den „grooten" corlog in de West
minster Abbey, gepaard aan de onthulling
van de cenotaaf voor alle gevallenen, gewor
den tot een plechtigheid van indrukwekken
de beteekenis. In Frankrijk, waar tevens
herdacht werd bet 50-jarig bestaan der re-
pi bliek, destijds uitgesteld wegens de onge
steldheid van president Deschanel maar wien
het toch niet gegeven was, als leider op te
treden, heeft heftig gekrakeel in de politieke
arena èn om de rustplaats van den onge-
kenden pollu èn pra de verdienste van Gam-
uetta, den volksheld van 1870, wiens wer
ken eerst thans beloond is, o.i. de beteeke
nis van de plechtigheid weggenomen. Het
resdtaat van dit onverkwikkelijk vechten
over de regeling der e^icieeie herdenking
moge dan tenslotte het meest juiste resul
taat hebben gebracht. Gembetta's hart in
het Panthéon, de poilu onder den Are de
Triomphe, de zoozeer gewenschte eenheid
t>jj dergelijke huldebetuigingen was hopeloos
zoek. tot scha voor het prestige daarvan.
Overigens is het met de Fransche eenheid
ook niet .bijzonder best gesteld, als men
ziet, hoe langzaam maar zeker de Fransche
arbeider zich afwendt van* de regeerings-
polifciek, die halsstarrig zich vastklampt aan
het Vcysaiher vredesverdrag, waarover de
makers van het tweede plan bovendien elkaar
in de haren zijn gevlogen, n.1. maarschalk
Foch, wien het verdrag feitelijk lang niet
ver genoeg gaat, en Tardieu, Clemenceau's
rechterhand, terwijl Clemenceiu rustig jacht
maakt op zijn naamgenootsn, de tijgers, in
het verre Oosten. Wanneer het officieel©
Frankrijk zal inzien, d3t de loop dep din
gen, wat bet ook doet, om dezen tegen te
houden, onafwendbaar gaat in een terug
brengen van het vredesverdrag binnen de
perken der mogelijkheden? Ook Lloyd
George's jongste redevoering laat daar
aan toch geen twgfel bestaan. Hoe eerder
dit inzicht komt, des te beier in de
eerste plaats voor Marianne zelf.
Ongeveer tegelijk met den laatst vermel
den verjaardag vielen twee gebeurtenissen,
die we nog even willen aanstippen. Allereerst
wei bef tot stand komen van een vergelijk
iusschen Zuid-Slavië en Italië inzake het
Aoriatische Zeevraagstuk; na twee jaren,
waarin af en toe zelfs oorlogsgevaar dreig
de. Zuid-Slavië, wiens kampioen het heeft
afgelegd Wilson's macht is immers dahin
heeft ingezien, dat het wel zoo verstan
dig was thans ocren te hebben naar wat
Italië bood, dat tcch heel wat meer is aan
wat het anders volgens een letterlijke uit
voering van het verdrag van Londen, dat
fc\j bet niet bereiken van een minnelijke
schikking zou zyn gevolgd, zou hebben ver
kregen. Met uitzondering van Zara bekomt
liet toch vrijwel geheel Dr.lmailë.. terwjjl
Fiume onafhankelijk wordt. Voor -dit laats.©
heelt d'Annunzio dan toch maar gezorgd;
al gaat zijn hartewenech: Fiume Italiaanseh,
met in vervulling, Zuid-Slavië kan er at-,
blijven.
Met dit al is een gevaarlijke twistappel
in Europa's Zuid-Co t hoek verdwenen, waar
over men slechts juichen kan.
Het tweede feit is het aannemen door
het Engeische Lagerhuis van de Uome-Rule-
bl li. Zoo ooit, d m ka n hiervan gel d en: tel: at.
Een paar jaar terug zou Ierland waarschijn
lijk genosgen genomen hebben met deze re
geling als een soort afbetaling op de hoofd
som; trota de verwachtingen, die de regee-
er^msafnwMimi 11 ■iwiitm
Salisbury. Mevrouw Bean raakte geheel
overstuur door de vriendelijkheid van
iedereen
„Zoo?" zei mevrouw Watson afgetrokken.
„O, liet is waar, Sophie, hier is een brief
van den hec- Howard. Hij gaat naar Cliff-
borough logecren bij de Salisbury's en
vraagt of hij op zijn reis hier een nacht kon.
logeeren Maa** Flodmouth ligt niet aan don
weg naar Cliffborougk. York zou een veel
korter weg zijn geweest. Ik begrijp het niet
goed. Komt hij, om over zijn voordrachten
voor den volgenden winter met- mij te spre
ken 1 Dat doet hij dikwijls graag."
„Dat zal natuurlijk de reden zijn," zei
Sophie, oogenschijnlijk onverschillig, maar
haar hart begon luid to kloppen. Wanneer
komt hij?" voegde zij cr bij.
Maandagavond," antwoordde nicht
Hanna.
Om acht uren zaten Sophie en Howard
dus weer alleen samen aan tafelmaar het
gesprek vlotte niet, zooals den vorigen
keer. De tweede meicl bediende weer even
onpersoonlijk als altijdmaar beiden voel
den haar tegenwoordigheid als een last en
Howard maakte driemaal dezelfde opmer
king over de bloemen van de oude dichters.
Toen liet hij zijn brood vallen, cn Sophie
trachtte er een grap van te maken, die in
het water viel. Eindelijk bracht Martin©
den pudding binnen. Daarop zou het des
sert volgen, en zij zouden alleen zijn.
Maar in plaats van de glazen en het zil
ver van de tafel te nemen, bleef Martin©
als een grenadier bij de deür staan en zei:
„Mevrouw dacht, dat u liever frbet dessert
in haar kamer zoudt gebruiken, omdat uw
tijd beperkt iadus zal het daar opgediend
worden."
Zy wachtte, gereed om Howard naar bo
ring er.van schijnt te koestelen, is dit nu
niet meer het geval. De verhoudingen zijn.
aldus gewijzigd, dat met uitzondering van
Ulster het overige Ierland zal spreken een
onvoldoende, over wat wcrdt geboden. Ul
ster,. die Iersc-he minderheid, is als h^fc ware
Engeland's kwade genius voor zoover bet
een oplossing der Iersche kwestie betreft.
Veel te lang is met zyn weuscheu rekening
gehouden met verwaarloozing van die van
het- andere Ierland, waar men in het thans
geboden© eerder een oorlogsverklaring ziet
dan een vredesboodschap!
De vergadering van den Volkenbond-
Het Journal de Gcnève"' deelt mede, dat
de voorloopig© agenda van de Algemeen©
Vergadering van den Volkenbond, die op
Maandag 15 dezer zal worden geopend, de
volgende punten bevat:
1. Rapport over het onderzoek der ge
loofsbrieven van d© vertegenwoordiger.?. 2-
Verkiezing van don voorzitter- 3. Aanne
ming van een voorloopig reglement van orde.
4. Onderzoek en goedkeuring van de agenda-
5. Benoeming van commissies. 6- Algemeen
rapport o-ver den arbeid van den Raad van
den Volkenbond. 7- Reglement van orde. 8.
Amendementen op het verdrag van den Vol
kenbond- 9. Voorstellen van de regeeringen
van Zweden, Noorwegen en Denemarken- 10.
Wüzo van verkiezing en benoeming van de
4 niet-permanente leden van den Raad. li-
Betrekkingen tussöhen de technische orga
nisaties. den Raad en de Algemeene Verga
dering van den Bond. 12. Instelling van een
permanente organisatie voor de hygiëne.
13- Typlius- 14. Controle op de uitvoering
van de overeenkomsten nopens den handel
in vrouwen ënricinderen. 15. Controle op de
uitvoering der overeenkomsten nopen9 den
handel in opium ingevolge art- 28 van het
verdrag van den Volkenbond (op verzoek van
do Nederlandsche regeering)- 16- Instelling
van een permanente organisatie voor de
kwesties van verkeer en doorvoer, welk©
krachtens het verdrag van Versanlles tot het
ressort van den Volkenbond beliooren. 17-
Jurisdictie ten aanzien van de regeling der
geschillen, omschreven in dé artikelen 336,
3-37, 376 en 386 van het verdrag van Versa il
iac en soortgelijke artikelen in andere vre
desverdragen- 18. Paspoorten voor de leden
van het secretariaat. 19. Economische en fi-
nancieele organisatie. 20- Verzoek vau
Britsch-Indië om vertegenwoordigd te zijn
in den raad van bestuur van het internatio
naal arbeidsbureau. 21- Voorstellen tot de
vestiging van ©cu permanent internationaal
gerechtshof. 22- Rapport van den secretaris
generaal over de organisatie van het secre
tariaat. 23. Ie en 2e begrooting van den vol
kenbond voor de diensten tot 31 Dec- 19*20.
24- Voorloopige begrooting voor 1921. 25. Ver
deeling der uitgaven van den Volkenbond
over de leden. 26- Toelating van staten, die
niet voorkomen op de lijst van staten, welke
in het aanhangsel van het volkenbondsver-
diag tot toetreding uitgenoodigd zijn- 27. Be
perking van bewapening. Resolutie, aapge
nomen o-p de conferentie der ministers van
staat en van buitenlandsche zaken.van Zwe
den, Noorwegen en Denemarken. 28. Voar-
loopige maatregelen ter verzekering, in ge
val van nood, van het gbruik van het eco
nomische wapen van den Volkenbond- 29.
Mandaten. Verantwoordelijkheid van den
volkenbond ingevolge art- 22 van het verdrag.
Een bouw-schandaal in Amerika.
De correspondent dei- „Daily Chronicle" te
New-York, maakt uitvoerig melding van een
bouw-schandaal op groote schaal, waarvan dc
hoofdpersoon is zekere Robert P. B rind ell, dio
genoemd wordt de Tsaar in de New-Yorksche
bouwwereld".
Deze man geboortig uit Canada, kwam
vijftien jaar geleden naar New-York en vorm
de do vereeniging van dokwerkers, die nu 5000
leden tolt, en waarvan elk lid verplicht is hem
lovens-lang een halven kroon (f 150) per maand
uit te- koeren. AV hun vertegenwoordiger kwam
hij in d<> „United" Board of Buaniers Agents",
een combinatie van arbeiders v ere onigingen
Verloden jaar m October wc-rd hij daarvan de
leidende man en veranderde die in de „Building
Trades Council", waartoe 41 vak vereen: gingen
behooren. Hij koos een staf van 136 „rondgaan
de beambten", voor de propaganda der orga
nisatie, wolko propagandisten salarissen kre-
ven te geleiden, en in het voorbijgaan boog
h;j vlug zijn hoofd naar Sophie. „Ga niet
naar bed Blijf beneden lezen. Ik zal bij je
komen," fluisterde hij.
Sophio zette het raam van het salon open,
dat op den tuin uitzag, en ging er bij zit
ten met een boek op haar schoot. De dagen
waren nu wat korter, dan toen zij op do
bank gewacht had bij de avond-primula's,
en do kamer was al zoo donker, dat nie
mand doen kon, of hij las zonder licht
daarom stak zij een enkele gaspit boven
haar hoofd aan, en probeerde de woorden
voor haar te volgen maar een soort van
nevel lag; tusscben hen en haar werkzamen
geest een nevel van wachten en luiste
ren, die al liet andere wegdoezelde. De
kerkklok sloeg negen uur kwartier over
negen, halftien, tien uur: gelijk aan een
doffe stem, die dc mijlpalen telt langs een
weg, die naar iets schoons leidt. Zij lette er-
alleen op bij het voorbijgaan. En boven
haar klonk onophoudelijk praten -de
diepe, vrij scherpe stem van Howarddaar
op een scherper en korter antwoord. Plet
was duidelijk, dat hij het gesprek voerde
en vertelde van zichzelf en zijn werk en
zijn opvattingen aan iemand, die de gave
had van te luisteren als zij het verkoos.
Elf uur.
Zijn geestdrift verslapte een beetje, en hij
keek tersluiks naar de klok op den schoor
steenmantel hij verlangde er naar, naar
Sophie beneden te gaan, maar de gewoonte
van mevrouw Watson was, hem heen te
laten gaan als zij vermoeid wasdus moet
hij blijven. Hij kon alleen maar zeggen„Ik
hoop, dat ik u niet vermoei?"
En toen zij antwoordde: „O neen, ik heb
vanmiddag geslapen," zat er niets anders
gen van 15 tot 20 per week mot vermeer
dering daarvan ids de vakvereenagings-mannen
loans verhooging krijgen. Een van zijn „rond
gaand o beambten" is de vice-voorzitter van de
New-Yorkscho vereeniging van „aldermen".
Door het optreden van dezen man is, naar
thans blijkt uit een onderzoek door een comité
uit de beddo wetgevende huizen van de staat
New-York, een complot in het loven geroepen
tusschen do vereeniging van patropns in de
bouwvakken en den bovengenoemden „Building
Trades Council". Als een' gemeente, of maat
schappij, of particulier wilde bouwen werden
do inschrijvingen der patroons in handen ge
steld van een advocaat, die optrad voor pa
troons en Yaikvereenigingen en dan werd do
laagste inschrijving, dio toch al een goede
winst beloofde, verhoogd in overeenstemming
met de hoogste inschrijving. Degeen, die hou
wen wilde, bevond dan dat er feitelijk maar
een inschrijvingen bestond en dat hij zich
daaraan mee had te onderwerpen. Als het
bouw-contract dan was geteekend, kwam de
„Building Trades Council" met allerlei eisohen,
zoo dat do gecontracteerde som nog danig werd
overschreden. Op dio wijzo had men iedereen,
die bouwen wilde te pakken; oa. moest tea
slotte een openbaar gebouw voor New-York,
dat door een architect op 1.400.000 begroot
was, niet minder dan 5.000.000 kosten.
Kleine aannemers, dio niet vooruit belang
rijke sommen bij BrindeLl konden storten, had
den nooit kans een opdracht te krijgen en wer
den geruïneerd en BrindeU gaf dikwerf eenvou
dig bevel dat een contract met duizenden moest
worden verhoogd. Het verwon derlijko was
steeds dat de vakvereenigingen zich kalm aan
zijn bevelen onderwierpen en dikwijls bekwame
vakmannen op zijde zetten, die niet voor het
lidmaatschapp van Brindell's vercenigingen een
entreegeld van 10 en een wekelijksoho con
tributie van 2 betaalden. Berekend wordt dat
BrindeU uit zijn bedrijf jaarlijks ongeveer
250.000 in zijn zak stak.
Thans zirllen vermoedelijk een tachtigtal aan
nemers en leiders van vakvèrcenigingen betrok
ken bij dezeai bonw-zwcndel terecht moeten
staan.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie).
Onze straatnamen.
Mijnheer de Redacteur
Nu onze stad zich uitbreidt, schijnt men
ook hier de m-i. goede gewoonte te gaan
volgen om bijzondere wijken van eenzelfde
soort straatnamen te voorzien. Dit heeft toch
tot gevolg, dat iemand terstond weet in welk
deel der stad zekere straat te vinden is, al
is cr men zelf nooit geweest- Een vreemde
ling, die den weg vraagt, kan men terstond
cenigszins den weg wijzen- Maar dan is het
ook wenschelijk, dat ons Gemeentebestuur
hierin consequent handelt- Wij hebben nu
een Indische buurt, een Japansche buurt, een
3-0ctoberbuurt, e<?n Oranjebuurt, een zeehel
denbuurt, enz. Maar nu vindt men de Piet-
Heinstraat niet aan den Zijlsingel, maar op
denMaredïjk- Zoo zou men, den
Haarlemmerweg langs gaande, denken, dal
daar een schildersbuurt zal komen, ziende
de Jan-Leuvensfraat, de Van Mieris-straat,
de Bakker-Korffstraat. Maar treurig voor
den vreemdeling, die u naar den Rembrand-
straat. vraagt en gij verwijst hem naar den
Haarlemmerweg- 't Kost hem een kwartier
minstens, die vergissing. En erger nog, wie
de Gerrit-Doustraat daar zoekt- Zij schuilt
heelemaal bij den Witte-Singel. Komt gij in
onze OranjebuuTt of Koningsbuurt achter de
Gasfabriek, dan .vindt gij daar opeens een
Molenstraat, die gij daar natuurlijk niet zoe
ken zoudt, eerstens, omdat er heelemaal geen
molen te bekennen is, en tweedens, oipdat
gij die bij de Molensteeg zoudt zoeken, op de
Doezastraat. En vraagt iemand U naar d©
Bronkhorslstraat, dan zult gij hem naar de
Heerenstraat verwijzen. Daar zijn immers de
Valdezstraat, Doezastraat, enz? Maar och
arme, hij mag weer 25 minuten terug loopen,
want de Bmnkhorststraat ligt in de
Oranjebuurt
Ik zou zoo zeggen, is het niet wenschelijk
do Bronkhorststraat en de Stadhouderslaan
van naam te laten verwisselen, de Gerrit-
Doustraat een naam van een geleerde geven
En wat doet de Torbcckestraat bij do Was-
straat en de Laat-denK an terstraat Torbec-
op, dan terug te keeren tot Chauccr en de
verbastering van het nieuwe Engelscb."
Maar Sophie had dien middag niet gesla-
pen en haar vermoeid gezicht zonk over
haar boek^ zoodat net twaalf uur sloeg over
het hoofd van een slapend meisje, dat haar
droomen op muziek zette
„Twaalf uurriep mevrouw Watson uit,
in de kamer boven. Het ia vrccselijlc! En
u zal morgenochtend zeker weg zijn voordat
ik bezoek ontvangen kan U zal zeker als
gewoonlijk beneden whiskey en soda vin
den."
Toen namen zij afscheid en Howard ging
zachtjes naar beneden voor whiskey en
soda en Sophie of liever, Sophie kwam
het eerst, omdat zij het was, die hem naar
Flodmouth teruggebracht had. Hij verkeer
de in hetzelfde geval als menig slechter
en beter man hij wilde niet met haar
trouwen en hij kon niet van haar weg blij
ven.
Hij zei bij zichzelf onder het naar bene
den gaan, dat een vriendschap, zooals hij
die aanbieden kcm, zeer tot haar voordeel
zou zijn; zij was zoo vlug, zoo bevattelijk;
zij had een geest, die onder goede leiding
voor alles vatbaar was. En zijn levenswerk
was, jonge menschen naar de bron der ken
nis te leiden het zou van zijn kant mis
dadig zijn, als hij zulk een gelegenheid voor
bij liet gaan.
Dit zei hij met zijn oppervlakkige gedach
ten, maar die andere gedachten, die de
dingen bij hun naam noemen, herhaalden
telkens weer; „Wat zijn haar oogen lief,
als zij luistert I"
De deur van oe kamer was niet bepaald
gesloten en toen hij haar openduwde, zag
hij haar slapend, met het licht boven haar
hoorfd brandend, en nevelachtige scbadu-
ke is toch geen burgemeester van Leiden ge
weest
Ik geloof, M- de R-, dat eenige consequen
tie in deze het algemeen belang ten goede
zou komen.
Met dank voor de plaatsing,
OPMERKER,
De wedstrijd L. F. C.—A. S. C,
Geachte Redactie!
Gaarhe zag ik dab U onderstaande regelen
opnam in Uw veelgelezen blad, U bij 'voor
raat dankzeggende.
Na lezing van het Sportoverzicht in het
rammer van Maandagavond (Tweede Blad)
wenschte ik een enkele opmerking te maken,
aangaande de plaatselijke derby.
Uw overzichtschrijver laat het voorkomen:
lo. vAlsof ik na het ^ppelleeren van de
grensrechter van A. S. C. voor een straf
schop had toegegeven." Dit is onjuist. Ge
noemde grensrechter kwam, -nadat de' b3i
corner was gegaan via Van Kruit's maag,
mg vragen of ik gefloten had, waarop ik
„jav antwoordde. (Dus niet vragende naar
een strafschop of corner!)
2o. „Dat ik blijkbaar onder den indruk
van het jjeval en na veel heen en weer ge
praat met L. F. C.'ers en publiek (u.b.)
corner gaf."
Daar dit ïngn laatste beslissing was, is dit
geschrijf van U erg bezjjden (je waarheid.
Dit getuigt niet meer van eerlijkheid aan
mrn adres (zooala U wel schrijft) Soort-
redacteur
Het was juist mijn streven om langs be-
minnelijken weg het publiek bulten hel speel
veld te krijgen met behulp der spelers. Dat
ook ik hier woorden heb gespreken tot het
pi bliek, acht ik niet kwaad. Maar nooit zal
ik met het publiek praten zooals U het
weergeeft.
3o. „Hoe ik op mijn eigen beslissingen te
rug kan komen, begrijpt U niet". Ik geloof
dat U na mijn opmerkingen wel begrijpen
zul* dat ik op geen één beslissing ben te
ruggekomen.
Tot slot wil ik mijn conclusie mededeelen
naar aanleiding van het lezen van Uw over
zicht: „Dat het U erg spijt dit A. S. C.
niet gewonnen heeft, zeer begrijpelijk, maar
dan geen smaad op iemand werpen, die er
buiten staat.
Hoogachtend,
A. KAMERMAN.
Scheidsrechter N. V. B.
Den Haag, 10 Nov. 1920.
Ofschoon wij doorgaans geen ingezonden
stukken over de sportrubriek opnemen, mak
ken wij ditmaal een uitzondering, vooral om
den heer Kamerman gelegenheid te jjeveu
zijn zienswijze mede te deelen. Wrj schreven
ons overzicht in verband met de in ichtingen
die wij van den A. S. G-grensrechter kre
gen, en deze mededeelingen kwamen over
een met'hetgeen wij en met ons tiéntallen
anderen duidelijk hebben kunnen conitaLee-
ren, n.l. het spelen van den bal met de lin
kerarm door Vos. Wanne?r thans de heer
Kamerman schrijft, dat hij nooit een straf
schop heeft toegekend, dan gaat dit langs
ons heen. Wij hebban gee® reden, den A.
S. C.-grensrechter te gelooven, en o.et den
heer Kamerman, maar evenmin is het omge
keerde het geval. De mededeelingen van deze
beide heer en geven wij hier naasb-elkaar on
daarmee basta. Dat overigens onze indruk
van het geval niet zoo heel gek is, moge
blijken uit het feit dat in „De Sport", van
9 November een vrijwel met de onze overeen
komstige lezing van de kwestie wordt ge
geven.
Dat de heer Kamerman, niet om raad
heeft gevraagd brj hot publiek, nemen wij
gaarna aan, en wij willen ook toegeven dab
de desbetreffende zinsnede in ons overzicht
van Maandag wat ver ging.
Wat de heer Kamerman schrijft bevestigt
echter onze meening „dat de scheidsrechter
wel wat heel erg slap was." Wanneer men
tweemaal heeft moeten stoppen, omdat het
publiek in het veld staat; wanneer twee
clubs, die anders in de best© harmonie met
elkaar leven, scherp (zie het meergenoemde
nummer van „Do Sport") tegenover elkaar
staan, dan mag men als scheidsrachler niet
meer „beminnelijk" zijn, dan geen woorden
meer. alleen daden. U weet hec heer Kamer
man. geeft men spelers en publiek één
vinger, dan nemen zjj de heele hand.
wen overal verder zij zag er bleek en ver
moeid uit en heel jong iets onbeschermds.
En het goede, dat in Howard verborgen
was onder zijn verlangen, om vooruit te
komen, werd wakker, foen hij in de deur
naar haar stond te kijken. Als hij niet be
reid was. haar to trouwen en voor haar te
zorgen, moest hij haar nu met rust laten.
Hij zou dit doen.
Maar daar het goede in ons nooit geheel
zegeviert, brak hij een lelie van den stengel,
die op de tafel stond, en legde die in haar
schoot, voordat hij naar boven sloop zonder
zijn «whiskey cn soda.
Tien minuten later kwam Martine binnen
om het licht uit tc draaien, en zij maakte
Sophie wakker.
„Het is twaalf uur, juffrouw," zei ze.
„De heer Howard is naar bed) gegaan en ik
moet sluiten
Sophio wer-d met schrik wakker en voelde
dc bloem op haar handen. Waar kwam die
vandaan
„Is de. heer Howard naar bed gegaan
vroeg zij verbaasd.
Toen begreep zij, dat hij gekomen was,
de bloem gebroken had een weer wegge
gaan was. Maar zij begreep niet, dat hij
het nis oen afscheid bedoelde zij lag
alleen het grootste deel van den nadht
wakker en vroeg zich af, wat het belee-
ken^e.
Aan het ontbijt was hij aangenaam,
maar een beetje zenuwachtig, en hij v.
zich d'e har.ilen, alsof het een koude mor
gen was. En hij toonde ©note be langs tel
ling in Sophie's ontwikkeling, maar niet
in de rest *an haar.
„Ik heb de lelie gekregen", zei ze ein
delijk.
Hij bloosde, den purperca, onaangena-
En hiermede is de kwestie in ons blad af
gehandeld. Do protestcommissie zal in deze^
uitspraak doen; daar helpen geen verklarin
gen van tientallen personen, daar is maan
één factor n.l. „de god scheidsrechter" en
dat is maar goed ook.
Uit he* heele geharrewar blijkt alweer,
wat een vreeselrjk sportief spel ons tegen
woordige voetbal toch wel is, en wal een
groote opvoedende kracht er toch wel van'
moet .uitgaan
Voet bal verslag ge ver.
Jubileum Bouwmeester.
In de Amsterdamsok© Stadsschouwburg]
had gisteravond de jubileumvoorstellinj; van
Bouwmeester in „Vriend Fritz" plaats met
receptie in Carré na afloop.
Jubileum Caroline van Dommelen.
Caroline van Dommelen, die vijf en twin
tig jaar aan het tooneel verbonden is, zal
dit seizoen dit jubileum vieren. In overleg
met haren clfirectcur, de heer Cor. v. *d.
Lugt Melsert, die deze actrice in de gele
genheid stelt to jubelen, zal een keuzo van
een geschikt stuk worden gedaan, terwijl de
datum, die in Februari of Maart zal vallen,
later definitipf vastgesteld zal worden.
Ensemble Gérard Arbous en Johan Schmidt.
Onder leiding van Gerard Arbous en
Johaji Schmidt heeft zich een gezelschap ge
vormd, dat voornemens is, behalve in da
groote steden, ook in do provincie-plaatsen
op te treden. Daarvoor werd' in studie ge
nomen het kluchtig spel getiteld; „De
Levend-Dcoie-Bobby" bewerkt door me
vrouw Elise Poons van Biene.
NIEUWE UITGAVEN.
Bij do Uitgeversmaatschappij De Hoogo
Brug te .Amsterdam is verschenen „Onze
Baby's", teekeningen van Sjoerd Kuperus
en versjes van René de Cle^cq. Het zijn
derhalve twee bekenden, d/ie voor de uitvoe
ring van dit bij uitstek voor de kinder
kamer geschikte boekske hebben gezorgd.
De teekeningen speciaal zijn bijzonder mooi
geslaagder zit diepte, er zit leven in.
Ook de uitvoering is keurig verzorgd, zoo
wel wat druk als kleur betreft.
„Onze Baby's" zal rijn weg wel vinden,
vertrouwen w<
In de Parkstraat-
Een Parkstraatbewoner schrijft ons:
Een onhoudbar© toestandSinds gerui-
men tijd is het publieke verkeer in de
Parkstraat voor rij- en voertuigen een on
mogelijkheid geworden Het is schande, hoe
mensch en. dier zich daar moeten afbeulen,
om door de dikke zandtmassa te komen,
welke daar ligt. Eiken dag worden er hoo-
pen zand neergegooid, cn wel in die mate,
dat er niemand door kan komen. Ook
'8 avonds wordt het zand niet opgeruimd.
Ook ligt er nog een lorrie-rail -dwars over
de straat. Dat die -er ligt, is nog zoo'n
groot- bezwaar niet, als er dan maar aan
beide kanten een ophooging gemaakt werd,
zoodat do wagens er gemakkelijk over been
konden komer f
Hij hoopt op spoedige verbetering.
Riolet.ing aan de Heerenstraat.
Joh. P. W. wgst op een groote fout,
welke zich zal gaan voltooien bij het legged
der ïio'eering aan het e!nd9 van de Heeren-
Mraat. Het betreft de uitmonding der bedeel
de rioleering, die men daar gaat leggen aaa
het achtereinde van een doodioopende spcor-
sloot.
Beter ware het, schrijft hg, indien men
deze doorbracht aan het doorstrcomend wa
ter de Vliet. Dit nu gaar met geen bijzondere
moeite gepaard, echier alleen met wat groo-
ter kosten, doordat de rio eering plus minus
150 Meter verder doorgebracht zou m>eten
worden. Indien men zou gaan zegge®: Nu,
:dat zal wat gaan kosten! vraagt hij: En de
"Volksgezondheid dan? Of houdt men hier
geen rekening mede? Daarbij oog niet ge
sproken van de onkosten, welke jaarlijks
zeer zeker zouden terug komen om de slocü
schoon te maken, dus te reinigen.
men blos van een acht-en-dertigjarig man
met een bleeke gelaatskleur.
„Ik ik vond het jammer, je wakkeij
te maken stamelde hij.
„Ik deed een heerlijk dutje", zei Sophie,
opstaande. ,,Ik moet u nu vragen, mij te
verontschuldigen Ik moet de boodschap
pen voor de huishouding doen, voordat het
te warm wordt."
Hij stond ook op, en kwam naar haar toe,.
„Je bent niet boos, wel?"
„Neen, waarom zou ik dat zijn?" ant
woordde zij, haar oogen wijd openzettend.
„Ik had gisteravond beneden willen blij
ven. Ik het was heel moeilijk, om weg
te gaan."
„Zoo?" zei zo onverschillig. „O. u zal
wel naar bed verlangd hebben na al dat
praten. Goeden dag, mijnheer Howard."
En zij was weg en liet hem achter, ver
liefder dan ooitnog niet genoeg verliefd
om in een klein huis met ócn dienstbode
te wonen, maar te veel. om licht te tt-len,
wat zij hem onbewust aanbood. Hij at het
overige van zijn nier met ham zonder het
eigenlijk te proeven. Maar toch at ïïij het.
Sophie ging uit voor haar boodschap
pen en ging bij Haar buren aan, om te zien,,
of men daar iets noodig had. Nadnt zij
een lijst gekregen hod, zei mevrouw Bean;
„Je ziet er moe uit, Sophie. Het is jammer,
d'at je ook niet naar Cli.Yborough gaat."
„O, de heer Howard zal Salisbury's
beste hebben. Dat is in orde", zei Sophio
met een lach.
Juffrouw White is er nu ik kreeg van
daag een brief over haar kist met zilver.
Zij blijft nog twee of drie weken langer.
(Wordt vervolgd).
