LEIDSCH
DAGBLAD.
Maandag 25 October 1920.
Officieele Kennisgeving
STADSNIEUWS
BINNENLAND
FEUILLETON.
IN ©NZB STUPÜAT
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
"gO Cts. I>ct tefiol, Des Zaterdags 40 Cts,
per regel. Kleine advertentiëa Woensdag
76 Ots. Zaterdag 1.bij een maximum
aantal woorden van 301 Incasso volgens post-
rcoht. Voor eventueele opzending van brieven
10 Cts, porto te betalen. Bewijsnummer 6 Ots,
Bureau Noordeindspleln. Telefoonnummers voor Directie en Administratie 175, Reaactie 1507.
PRIJS DEZER COURANT:
Voof Leiden p. 3 cnwL f2.50, p. week I 0.19
Buiten Leiden, waa* agenten gevea-»
tigd, zijn, per week' 0.19
Franco per post noommnom'»» H 2.90
Nummer 18603.
Dit nummsr bestaat uit TWEE.BIaden
EERSTE BLAD.
GEMEENTELIJKE VISCHVERKOOP
De Burgemeester van Leiden brengt
ter kennis van de ingezetenen, dat morgen
(Dinsdag) nart de gemeentelijke vischwin-
kels (Vischmarkt cn Stadsbulpwcrf) ver-
"krijgbaar is SOHELLVISOH a £0.18,
GROOTERE SCHELVISCH a £0.94,
SCHOL a 0.27 en VERSGHE HARING a
f 0.13 per pond.
N. C. DE GIJSELAAR, Burgem.
Leiden, 25 Oot. 1920.
Leidsche Concertvereeniging.
Be Loidsoho Goncerlvoreenising werd giste
ren ook weder met ernstige concurrentie van
•Moeder Natuur bodroigd, dip ons vorgastto op
mooi, zonnig herfstweer.
Menigeen zal in dubio hebben gestaan wat t«
(doen: oen heerlijke wandding naar buiten lo
maken of tweo drie uur van hot concert le ge
nieten. En het ie ongetwijfeld aan het welver
zorgde programma te danken geweest, dat zoo-
yelen aan do vocaal en instrumentaal soliston-
matinée de voorkeur hebben gegeven. De zaal
was op de galerij zoo goed als beneden geheel
hezot.
Mej. Chris tien Kouw, sopraan te Nijmegen, do
heeren Ph. Swaab, fluit, H. Arbous, hobo, on
(A. Robbaets, waldhoorn, solisten van de Natio
nale Opera, mot Theodoor Polman aan den
.vleugel, wisten de aanwezigen met goede kunst,
ivol_niet afwisseling van begin tot einde to
boeien.
De matinee werd ingezet met con solo voor
fluit door den heer Swaab met pianobegeleiding
De heer Swaab deed zich in „Fanlaisie Pas
torale bongroide" als eeh eerste plas fluitist
kertnen. Zijn meesterlijk spel werd dan ook
Koer gewaardeerd.
Eon solo voor hobo van den heer Arbous was
bijna oven aantrekkelijk.
Daarop verscheen de jeugdige sopraan-zapge-
J-es op het tooneel en zong fragmenten uit de
öfc»ra's „Lohengrin", „Carmen" ón „Tosoa" en
(Wist zoowel door bevallige houding als door
haar mooi en krachtig stemgeluid, te boeien. En
/toen haar door het bestuur eeu bouquet werd
aangeboden, ging er eon daverend handgeklap
in de zaal op, ten leeken, -dal mon deze atten
tie wel verdiend achtte. Liderdaad kwam die
bijval haar toe.
Yóór do pauze gaf do hoer A. Robbaets nog
oen waldhoorn-solo ton beste en toonde daar-
imedo zijn meesterschap op dit instrument. Het
bost beviel echter do fluitist, de heer Swaab,
(die, na oen Famtaisio uit de Opora „Rigolette"
!te hebbon gespoeld, zóó herhaaldelijk werd toe-
goj uioht, dat liij na reeds te zijn verdwenen, nog
(weer eens op hot tooneel moest komen
Mej. Kouw zong na de pauze „Gebet der
Elizabeth", uit „TannMuscr", „Nir" uit „But
terfly" cn oen ballade uit „Faust". Ook deze lie
deren sloegen in. Do jonge zangeres bleek nog
meer op haar gemak dan bij het eerste optreden
.on haar werden nogmaals bloemen aangeboden.
Vergezeld van gulle toejuichingen.
Mot oen mooien' solo voor den -waldhoorn
word het concert bewloton.
Een woord van hulde past ons ook aan Theo-
idoor Polman, die den geheelen middag aan den
vleugel zat on zich een uitnemend piamist
toonde.
Het publiek, dankbaar als altijd, beloonde ten
slotte ook hem met een hartelijk applaus.
Het was weer een mooie middag vol van af
wisseling en waarvan, het een zoo goed als
het ander.
'Als het bestuur den volgenden keer weer met
een zoo goed vijftal voor hot voetlicht komt, is
hei succes bij voorbaat verzekerd.
En or wcr.d ons in het oot gefluisterd, dat
hot volgende concert nog interessanter Zal zijn.
De heer C. A. H. Waar, alhier, tot
arts bevorderd, is bestemd tot officier van
gezondheid bij het O.-I. leger.
Door den Hoogen Raad is beëedigd
als advocaat en procureur rar. H. W.
A. Aveibeck, alhier.
Bij ministericele beschikkiffg is den
heer W. F. IC. de Kievit, waarnemend
griffier bij de arrond.-rechtbank te 's-Gra-
venhage, benoemd bij het kantongerecht
te Alkmaar.
Bij resolutie van den Minister van
Koloniën is de heer A. J. J. Egmond, al
hier, ter beschikking gesteld van den gou
verneur-generaal van Nederl.-Indië, om
daar te lande te worden benoemd tot hoofd
agent 2de kl. bij de algemeane politie.
Onze stadgenoot© mej. Rie van Leeuwen
is benoemd tot leerares in het teekenen aan de
Industrieschool voor Meisjes to Rotterdam.
Deelden wij onlangs mede, dat prof
dr. W. Nolon, hoogleeraar in de faculteit
der geeenskunde alhier, op Woensdag 27
dezer den dag zou herdenken, waarop hij
vóór veertig jaar aan onze Univeitsiteit
werd bevorderd tot doctor in de genees
kunde, thans wordt ons bericht, dat op het
verlangen van den hoogleeraar zelf deze
dag onopgemerkt zal voorbijgaan. Prof.
Nolen is dien dag uit de stad.
Het Leidsch Drankweer-Comité zal
haar aangekondigdo openbare vergadering
op 30 October, gevolgd door een tentoon
stelling tot 6 November, dooi; een samen
loop van omstandigheden op genoemde
data niet doen plaats hebben.
Deze data zijn verzet van 4 tot en met
11 December.
Alhier is opgericht een Vereeniigang van
Jongelieden geheelonthouders (V. V. J. G
jeugidaf'd. van. D. W. S. Het voorloopig bestuur
bestaat uit: H. van Ewijck, Bilderdijkstraat 16,
voorz., J. Alt Jr., Rijnshurgersiugel 17, sec.,
mej. Kouw, Lokhorsstraat 27a. penningmeester;
A. J. v. cl. Wal, 2de sec.- pennnigm., Aloëlaan
43a, en mej. G. Alt, comm., Rijusburgersin-
gel 17.
In het Leidsche Volkshuis had gis
teravond de eerste muziekuitvoering van
dit seizoen plaats. Dè zaal was geheel ge
vuld; men kwam zelfs programma's te
kort. De dames M. Horneman en L. Har-
logHorneman speelden een sonate van
Henri L'ccles (een Engeischman) voor vio
loncel en piano, een Elegie van Gabriel
Fauré (Franschman) en Andante van
Go'ttoed Mann (Nederlander). Mevrouw
A van Leeuwen—De Pauw zong, begeleid
door mej. Toos Gleuns, Vlaarasche, Duit-
sche en Hollandsche liederen. En mej. Mien
van der Goes droeg van Chopin, den be
roemden Pool, van Mendelssohn, den Ham
burger. *an den Oostenrijker Schubert-en
van Pinné, den Lotharinger, keur van
pianostukken voor. Aan de uitvoerenden
gelukte het, den Geest der Muziek te doen
spreken. Hulde en dank zij allen gebracht
voor dezen heerlijken avond
Vanwege den Provincialen Bond van
Geitcnfokvereenigingen in Zuid-Holland
werd voor do afdseling Leideoi een keuring
gehouden op het terrein, gelegen aan den
Zoolerwoudsche-Singel.
Als keurmeester trad op de heer Tukker,
11 ij k s vecteel tcon sul er t voor Zuid-Holland.
Aangevoerd waren 22 witte geiten. Van dit
aantal kwamen 13 stuks in aanmerking, die
goed gekeurd werden. Zeer mooie exempla
ren waren aangevoerd.
Doel dezer keuring was, om een overzicht
te krijgen, welk gehalte van dieren er in
de Vereeniging aanwezig is. Door de beste
geiten te merken en daarvan aan te fok
ken, hoopt deze nog jonge Verecniging haar
doel te bereiken en te komen tot haar
ideal, n.l. een ongehóornde witte geit, die
veel melk geeft met een. groot vetgehalte.
Zondagnamiddag even vóór vijven had
op de Breestraab, ongeveer voor do socië
teit „Amicitia", een botsing plaats tussclien
de clectrische tram en een auto.
De auto had gestaan voor ,,In den Ver
gulden Turk" eh zou op de Breestraat lcee-
ren, terwijl or uit de richting Hoogewoerd
een tram aankwam. Onder het wenden, ter
wijl do auto nog gedeeltelijk op de rails
stond, weigerde, volgens de verklaring van
den chauffeur, do motor, zoodat hij er niet
af kon rijden. Do tram was toen tor hoogte
van 't Stadhuis, volgens zijn zeggen, en had
dus tijd genoeg gehad om te remmen, meen
de hij.
Do conducteur der tram daar entgen ver
klaarde het anders. Hij gaf de schuld aan
den autobestuurder, die, hoewel de tram
naderde, nog een bocht maakte. De tram
weerstond den stoot kostelijk, de auto
daarentegen werd in liet midden vrijwel in
gedrukt, een der voorwielen stuk gereden
en een achterwiel ook ernstig beschadigd.
De eigenaar, den heer Van den Berg, te
Voorburg, en een dame, mevrouw B., uit
Rijswijk werden uit de auto geslingerd,
doch kregen geen letsel van beteekenis.
Do tram had eenige vertraging, zoodat
de volgende tram er een oogenblik achter
kwam te staan, en er stonden weldra hon
derden menschen omheen, onderling en met
den chauffeur en don eigenaar druk pra
tend over de aanleiding en do schuld. Een
deel van het publiek koos partij voor den
tramconducteur, een ander deel voor d'en
autobestuurder.
Tot de laatsten behoorde ook een dame,
dio van uit haar woning het ongeval had
aangezien.
De politie spoorde eindelijk het publiek
aan door to loopen en verzocht chauffeur en
eigènaa-r met eenige ooggetuigen mee te
gaan naar het politiebureel, waar de ver
klaringen van verschillend'© personen wer
den opgenomen Hot was voor den. inspec
teur van dienst echter niet mogelijk uit te
maken wie van de wee partijen schuld had.
In ieder geval moest ook nog de tramcon
ducteur gehoord worden.
Ia do Stede!ijko Werkinrichting zijn opge
nomen in de week van 17 tot en met 23 Oct.:
167 volwassen personen, 27 kinderen, totaal
194 personen.
mers zijn ingelascht, was zooals wo dat
gewoon zijn niet beter, niet slechter. Tot
eenige opmerking geeft het ons geen aan
leiding, behalve dan dat mevr. Hesse
Slauderof blijkbaar nog niets verliest van
haar jolig spel, cenig in haar soort.
Een goed gevulde schouwburg tot en
met parterre I uitverkocht heeft we
derom genoten.
~w
LEIDSCHE SCHOUWBURG.
Ensemble Solser cn Hesse.
Ploert, in 4 bedrijven en een \oot-
spel van Herman Bouber.
Bouber hoort blijkbaar tot die gelukkigen,
die eens flink de mouw uitschudden en
weer een speelstuk voor het volk in handen
houden. Met bekwamen spoed volgt de eene
Amsterdamschen schetst den andere op.
Toch loopt er o.i. geen crescendo-lijn door
die elkaar opvolgende stukken, speciaal
niet, wat de laatsten betreft, w. o. natuur
lijk „Ploert". Sinds Bouber het melo-dra-
matische gaat beoefenen, zijn zijn creaties
o.i. bepaald gezakt. Zoo ook „Ploert", spe
lend in het Amsterdamsche nachtleven
van de Pijp enz., trachtend te geven een
voorstelling van het lijden en strijden van
wat tot dat milieu is neergesmakt en van
het „Ploert"-individu, dat daartoe mede
werkt.
Niettemin, een groot deel van het pu
bliek smult aan die dingen. Heeft Bouber
niet de snaar te pakken, waarop de volks
ziel zoo gaarne reageert Hij Aveet, wat zijn
volkje gaarne lust. telkens en telkens weer
en handig weet hij daarop te speculeeren,
ook wat betreft het aanroeren van maat
schappelijke vraagstukken. En al behoort
„Ploert" dan ook niet tot zijn beste wer
ken, het doet het en wat wil men nog
meer-.
Het spel, waarbij weer eenige zangnum-
De electriciteïtsvoorziening van ons land.
I-Ict Verbond van Nederlandsche Fabri-
kanten-Vereenigingen, heeft zich per adres
gewend tob de Tweede Kamer, waarin het
te kennen geeft, met belangstelling en vol
doening kennis te hebben genomen van het
wetsontwerp tot regeling dor electricitoits-
voorziening van het land.
Hoezeer zich met dit ontwerp in hoofd
zaak kunnende vereenigen, meent het Ver
bond enkoio wijzigingen, resp. aanvullin
gen, in overweging te moeten geven, met
name uitbroiding bij de wet van do voor
het landelijk bedrijf gekozen organisatie
vorm tot de gewestelijke en gemeentelijke»
bedrijven, en wordt de> Kamer verzocht, bet
ontwerp, geamendeerd in bovenbedoelden
zin, goed te keuren.
Aan een begeleidende memorio aran toe
lichting is ontleend, dat het Verbond heil
een gelukkigen greep der-Regeering acht,
dat zij voorsbelt, haar bedrijf den vorm der
naamlooze vemiootscnap te geven. Het
verdient z. i. echter aanbeveling, dat ook
de overige overheidsbedrijven, bij 's lands
elecbricitoitsvoorziening betrokken, op ge
lijke leest geschoeid Avordon.
Het Verbond zou het toejuichen, Avanneer
artikel 11 alsnog in dier voege werd ge
wijzigd, dat de Electriciteitsraa-d daar
aan in voorkomende gevallen de bevoegd
heid zou kunnen ontleenen, den minister
van Waterstaat, ook ongevraagd, van ad
vies te dienen. Voorts acht het 't noodig,
noch gewenscht, do beAroegdheid van den
Electricitoitsraad. tob'die van oen eenvou
dig adviseer end lichaam to redueeeren.
Voorts zou het z. i. oen punt van overwe
ging moeten uitmaken, of het niet ge
wen sclib is, den Rijks-Electriciteitsraad
voor een aanzienlijk gedeelte door provin
ciale Electrioiteitsraden te dioen benoemen,
deze op hun beurt voor een minstens even
groot doel gemeentelijke Electricit-eits-
raden.
Volgens de Regeering schijnt hot in de be
doeling te liggen, to bereiken, dat tot nu
toe vrije bedrijven zich genoopt zullen voe
len een concessie te aanvaarden, wat dan
weer do mogelijkheid met zich mede zou
brengen van een eventueele naasting.
Het Verbond is a'an oordeel, dat het uit
oefenen van een dergelijken druk op zooge
naamde ATije bedrijven, en deze langs een
omweg te dwingen tot aansluiting bij het
grooter geheel, niet gerechtvaardigd is,
warmcer deze bedrijven even of meer econo
misch produceeren dan het staatsbedrijf,
Avat niet per sé uitgesloten behoeft te zijn.
Het Verbond betoogt ten slotte, het ont
werp met ingenomenheid te hebben be
groet. Zij verwachten, dat de economische
opbloei van ons land ten zeerste zal worden
bevorderd door do electriscbe stroomop-
Avekldng in één hand to brengen en aan het
nieuwe oa'erhoicfcbedrijf den meest econo
misch en ondernemingsvorm te geven.
Hot in het Avetsontworp ontvouwde stel
sel acht het Verbond zoo goed geslaagd, dat
het dit gaarne overgebracht zou zien op het
terrein der prorinciale en gemeentelijke be
moeiing met de riecrtriciteitsvoorziening,
ten einde aldus een groot geheel te verkrij
gen, dat van boven tot boneden doorbrokkeu
is van dezelfde gedachte.
Ontwapening.
Do Partijraad van do S. D. A. P. kwam
in zake het vraagstuk der ontwapening tot
de volgende conclusie:
De S. D. A. P., de handhaving der na
tionale onafhankelijkheid aanvaardende, ver
werpt de militaire defensie als middel daar
toe. 'Zij aanvaardt, als betere waarborgen
voor heb behoud der onafhankelijkheid van
een klein land als Nederland, de directe in
ternationale actie der arbeiders en den Vol
kenbond.
De actie der partij dient zich voortaan
consequent te richten, niet slechts op inter
nationale, maar ook op nationale ontwape
ning.
Hiermede vervalt elke actie voor het
volksleger.
Bet programpunt in zake militarisme dient
in dien zin te worden gewijzigd.
De partij steunt elk streven, om den Vol
kenbond tot een werkelijk internationaal or
gaan voor den Avereldvrede te maken en'
hem onder den invloed der arbeidersklasse
te brengen.
Tot versterking der waarborgen, uit de'
internationale actie der arbeiders, tegen den
oorlog voortvloeiende, zal in overleg moeten
v/orden getreden met het I. V. V. en do Ar
beiderspartijen der landen, die ten opzichte
van eventueel oorlogsgevaar voor ons land'
daarvoor in aanmerking komen.
In ons land wordt een krachtige propa
ganda vcor de ontwapening op touw gezet,
waarbij wordt gewézen op do diensten, die
vooral de transportarbeiders en de mijnwer
kers voor de afweer van oorlogsgevaar kun.
r.en verrichten.
Ter versterking van* het internationaal
saamhoorigheidsgevoel ter bestrijding van
imperialisme en oorlog, wordt nu on dan
een internationale meeting voor de ontwapen
ning belegd, waar vertegenwoordigers van
buitenl an dsche arbeidersorganisaties het
woord voeren.
Voer de parlementaire actie der 'partij, in'
bovengenoemden zin gevoerd, gelden de vol
gende regelen:
Stemmen tegen militaire credieten.
De Kamerfractie onthoudt zich A'an allé
positie\re medewerking aan ons Inilitair stel
sel, dat zij voortdurend blijft critiseereh.
Wettelijke maatregelen, die wezenlijke VeVr
mindering van bewapening medebrengen,
worden door haar gesteund.
Zij eïsoht omzetting van oorlogsbedrijven
in vred esbedrijven
Indien en voor zoover onze aansluiting bij
den Volkenbond de verplichting tot deel
neming aan internationale prestaties van mi
litairen aard medebrengt, beslist het Con
gres of de Partijraad, in hoever die presta
ties in het belang der internationale ontwar
pening kunnen worden aanvaard.
Elke poging, de opvoeding der kinderen
en der jongelieden aan militarisme en na
tionalisme dienstbaar te maken, wordt met
alle kracht tegengegaan. Gestreefd wordt
naar een hervorming van onderwijs em volks
opvoeding in dien zin, dat de vredesgel-
daclite, de solidariteit aller volkeren, dé
plicht aller burgers tot arbeid vooir de wel
vaart van allen zich bij - het" opkomend ge
slacht baanbreken en naast de geestelijke
ookde lichamelijke oefening van het op
groeiend geslacht is gewaarborgd.
In onze buitenlandsclie politiek worde
tioende rekening gehouden met het element
van den wereldvrede, waarvan de nationale
belangen der staten ondergeschikt dienen
te zijn.
De eisch van openbaarheid van het buiten-
landsoh beleid blijft Voortdurend gesteld.
Onze delegatie in den Volkenbond dient
daar een krachtige vredespolitiek te vol
gen- Ook onze Partij behoort daarin te zjjn
vertegenwoordigd.
De Partijraad heeft de volgende' resolutie
aangenomen:
„Do Partijraad der S. D. A. P.: kennis
genomen hebbende van de door heb P. B.
ingediende memorie: besluit het aanstaand
Partijcongres voor te stellen, paragraaf 6
van liet strijdprogram te vervangen door de
volgende: actie voor internationale ea natio
nale ontwapening. Deelneming aan en bevor
dering van de internationale actie der geor
ganiseerde arbeiders ter verhindering van
den oorlog; actie bot demccratiseering en
verbetering van den Volkenbond en bestrij
ding van alle imperialistische stroomingen;
het volksonderwijs vrij te maken van elk stre
ven naai* nationalisme m militarisme/''
Naar het Engelsch van J. E. BUCKROSE.
(Nadruk verboden.)
2)
,,'fc Komfc er niet op aan," zei de heer
Bean. „We hebben nooit eens geluk. Het
as altijd, hetzelfde. Verwacht niets en dan
zal je niet teleurgesteld worden".
Het waren veel woeden voor den heer
Bean, maar dat had het leven, hem geleerd
en dat zei hij nu. Het leven had) zijn vrouw
echter iets heel anders geleerd, dat, als
zij in den put zat, zij, als een veer, Aveer
omhoog sprong. Zij begon- nu te gloeien
ivan een nieuw plan, d?.t als een regenboog
door haar tranen scheen, en de bedrukte
omstanders verlichtte. „Ik weet wat! Mijn
ZAvart-kanten doek, dien moeder mij heeft
nagelaten! Hij zal prachtig over den rok
,vallen en de vlek bedekkeD, cn de indruk
zal nog meer Fransch zijn.
„Onzin", mompelde de heer Bcan, nog
pessimist.
Maar mevrouAv Bean vloog al naar bo
ven, naar den grooten spiegel van de kast
jn de logeerkamer, met al het vuur van
een kunstenaar, die iets nieuws wil schep
pen.
„Gwendalme, steek het gas aan!" riep
zij. „Bobby cn Betsy, houdt de spelden
.vast. Nu, Sophie, als jij dezen hoek nemen-
wilde. Herbert, haal een kaars, en laat het
Jicht op mijn linkerschouder vallen".
Zoo gaf zij haar bevelen en was haar lot
weer geheel meester èn zij speldde den
ZAvartkanten doek vast met de ongelooflij
ke snelheid, waarmede zij alles deed.
„Zou het niet mooier staan, als hij er
eenvoudig over gehangen werd V' vroeg
Sophie aarzelend.
„O neen; dit is veel meer in stijl ik
geef het hierdoor een Grieksch effect, als
je weet, wat ik bedoel. En niemand geeft
er tegenwoordig om, er een beetje als een
tooneelspeelster uit te zien dat moet je
wel, om mee te doen. Nu!"
Zij stak er de laatste speld in, bekeek
zichzelf in den spiegel en riep uit: „He
moet zeggen, het staat goed veel beter
dan te voren. Herbert, ik ben blij, dat het
gebeurde met den lever en het spek!" Zij
boog zich naar Sophie. „Ik zou er heuscn
niets om geven, om in deze japon naar een
galabal te gaan, als ik gevraagd werd.
Wat vindt je er van V'
„Het is het is prachtig", zei Sophie,
die de waarheid trachtte te vinden.
„Worden zulke japonnen in dit seizoen
gedragen" vroeg de heer Bean een beetje
twijfelachtig.
„In Londen en Parijs niet in Flod-
houth", antAvoorddc zijn vrouw.
„Neen," zei de heer Bean. Toen klaarde
zijn saai gezicht op van werkelijke bewon
dering. „Ik moet zeggen, dat je er in ieder
geval heel mooi uitziet, vrouwtje".
„Ze zullen denken-, dat de koningin
komt, nietwaar moesje lachto Betsy.
„U zult veel mooer zijn dan mevrouw
Salsbury, moeder", zei Bobby met groote
oogen.
Sophie keek hen aaii, zooals "zij daar in
het leelijke logeerkamertje stonden, met
mevrouw als middelpunt, in haar belache
lijke japon en een onbestemd gevoel be
kroop haar, want zij begon onbewust te
begrijpen, dat geluk uit liefde bestaat.
„Ik ben blij, dat u aan don kanten oloek
dacht," zei ze Averktuiglijk, Avant zij dacht
niet bij hetgeen ze zen, -door dat vreemde
gevoel in haar hart.
Mevrouw Bean lachtehaar heldere,
bruine oogen waren helderder dan ooit..
„Het is juist, zooals Herber altijd zegt:
Als je erg je best doet, het boste van iets
te maken, ontneem je het ergste aan het
ergst e."
Soiphüe keek verwonderd, omda& het
zoo'n onwaa-rcshijnlijke opmerking voor den
heer Bean scheen, en zij wist nog niet, dat
moATOuw Bean altijd gevoelens aan haar
echtgenoot toeschreef, die zij té kiosch was
voor haar eigen uit te geven.
„Het is tijd, dat w© gaan!" zei de heer
Bean.
„Hc-t eenigo is," zei mevrouw Bean, ter
wijl haar gezicht betrok, „d!at ik het niet
prettig vind, om uit te gaan om me te
amuseer en, als we het niet betalen kunnen
do kinderen dezo week naar den circus
to laten gaan. Maar mijn tanden moesten
betaald worden."
„Het ia goed, hoor," zei Bobby, die veel
op zijn moeder geleek. „Ze moest ze heb
ben," zed hij tot Sophie. „Ze kreeg pijn,
onidat zij haar eten niet kon verteren,
ziet u."
Sophie werd verlegen,, maar zij raakte
er aan gewend, dat geen kinderen overal
zoo an waren, als de kleine Beans.
„Kom nu, kom nu,^ zei de heer Bean,
wat kribbig uit zenuwachtigheid. „Anders
zijn wo te laat."
•De Beans gingen arm in arm door het
ijzeren hek en Sophie liep gauw naar huis,
óm nicht Hanna goeden dag te zeggen. Toen
zij. tien minuten daarna, alleen wegging,
wenschto zij voor het oogenblik, dat er
iemand was om haar tc zeggen, hoe aardig
zij er in haar oude, zwarte japon uitzag.
Maar zoodra zij op straat was, vergat zij,
zich eenzaam te gevoelen,, want het was
juist acht uur, en het klokkenspel a-an den
toren begon, cn de sterren schenen helder,
en een wagen van de brandweer rende aroor-
bij met dat gerinkel en geraas, dat den
adem doet inhouden, en de wereld vol avon
turen doet schijnen.
Toen zij daar stond, wist zij niet, welk
een heerlijke macht haar gegeven was, dat
zij troost kon putten uit den aanblik en de
klanken van het gewone leven. Want voor
hen, diie die gave bezitten, wordt het bit
terste leed! verzacht door het zien van een
bloeiende primula of een wegzinkenden dag.
Sophie hield even stil, om naar de dra
vende paarden te luisteren, en door dien
klank heen hoorde zij de klok:
Kling, Klang, Klang, Kling 1
Klang, Klang, Kling, Klang!
Zoo luidde het ieder en avond om acht
uur anders dan. op ieder ander uur en het
was het meisje rec-ds lief en vertrouwelijk
geworden. Bij het laatste „Klang" liep zij,
gesterkt, die 6traat door, waar de lichten
d-oor den nevel schenen als sterren op een
onzichtbaar pad dooi* oen geheimzinnig
land het land van d/en levensdroom van
een jong meisje.
Toen zij het hoekhuis bereikte, was er
een heele verzameling op heb trottoir, om
naar de gasten te zien, die naar binnen gin
gen. Dezo toeschouwers waren meer endeels
naar do straat gekomen uit de nauwe ste
gen achter de kerk; behalve het naaistertje
dat iederen dag uitging en movrouw Bcan
geholpen had met do rose satijnen japen,
en als een vleermuis tegen het hek Iiing
met zwarfc-glacé handschoenen, vol minach
ting voor de anderen.
Een „O" van bewondering begroette dé
twee dames Norton, die uit een rijtuig stap
ten met veel goudvorsiering op haar witte
japonnen, vergezeld door hun broeder, den
heer Piet er Norten; maar het stierf weg
in: „Ik wed, dat dio alleen maar komt om
piano te spelen toen. Sophie in haar ouden
zwarten mantel voorbij kwam.
In de kleedkamer knikt on de Nor ton a
A'iyendelijk tegen Sophie, want ofschoon zij
zich wel bewust Avaren van hun grootheid,
hadden zij een goedhartig verlangen om
vriendelijk jegens een eenzaam meisje te
zijnzij namen haar d)us mede naar binnen
en stelden haar voor aan Pietor, dio leeraar
was en juist teruggekeerd van zijn Paasch-
vacantie. Hij bemerkte Sophie's zAvarte
japon en blijkbare vorlegenheid op, en
sprak vriendelijk nederbuigend met haar,
maar zonder veel belangstelling, Avant zij
had niet hot vlugge, dat hij bij c3& jonge
dames van Flodmouth geAvoon was.
Dc gastvrouw stond bij de deur van eeni
groote kamer, heel prachtig in het zwart,
dat iederen keer, als zij zich bewoog, schit
terde, on een groene versiering in heur
haar, terwijl de heer Salisbury ©enigszins
onrustig rondliep, maar met een voorko
men. alsof hij een groot bank-conto achter
zich had.
„O! aangenaam je te zien, Sophie! Ilc
hoop, dat moeder wèl is,' zei mevrouw Sa
lisbury, terwijl zij zooveel mogelijk een
groote dame van het graafschap nadeed, die
tijdens db laatste A*e>rkiezing heel vriend
schappelijk jegens dö dames van Flodmoutk.
geweest was.
«(Wordt vervolgd-)
