persoverzicht.
o. 18286
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 11 October.
Tweede Biad Anno 1919.
BINNENLAND
FEUILLETON.
Een Meisje met karakter,
0 0 0,000,000 gulden.- In
;IFINA1«»BELE REVTJE W WW'.
t Is een groet bedrag, lezer. Be Ver-
sanlffdte Staten rammelen er meo, en den-
Sendat wij, Hollanders, die immers zoo
het geld gesteld heeten te zijn, on van
«atertanden.
T,000,000,000, inderdaad, het isgeen
U&m kapitaaltje. Toch blijven de politieke
hooge oomes er Siberisch bij. Z13 zijn bet
in-elkaar-draaien van nieuwe belasting
wetten zóó gewond, dat zij bet- zonde en
jammer zouden vinden, wanneer Uncle Sam
het ons thans mogelijk maakte, eens tien
jaar hëdemaal geen belasting te betalen,
èn toch je schulden af te doen.
Zeker, wij zouden „onze" West dan kwijt
zijn. Maar wat voor vreugd hebben wij do
laatste honderd jaren aan „onze" West
beleefd.
Het doet ons genoegen, dat er een poli
tieke partij is, die, naar wij vernomen,
Voor ons plan gewonnen is. En het merk
waardige is, dat dit een politieke partij is,
'die niemand te weinig nationaal bewust
zijn zal durven vér-wijtenbet is do Chris-
teliik-Historische Unie. In baar officiëole
Weekblad „BE ZUID-HOLLANDER"
tooh laat zij schrijven
„Grooter knoeirommel, grootcr bende
(dan in de West-, Suriname inbegrepen) is
Werkelijk niet te bedenken.
Wat moet Nederland daartegen doen?
Geen, man en geen cent daarheenWij
moeten* zeggenSuriname voor de Surina-
mers, of de heele boel verkoopen."
En dan vervolgt „DE ZULD-HOLLAN-
I>ER", geen pTOvinciaaltje, maar een offi-
éiëel blad van een door en door degelijke
en door en dbor nationale politieke partij
„Het woord, dat ik don laatsten tijd uit
veler mond opving Waarom verkoopen we
de West niet? Waarom ontdoen we ons
piet van Curasao, Aruba, Bonaire, eilanden
met een half Nederlandsche, half Neger-
bevolking, waar onzedelijkheid welig tiert-,
die we toch niet. behoorlijk besturen kun
nen, en waar Amerika milliarden voor
geven wil?
'Men zegt: 5 a 7 milliard.
Als dat gebeurde waren we in eens van
onze heele oorlogsschuld en van allo crisis-
lost af. Waarom niet?
Gedoogt onze nationale v aardigheid niet,
zlgb men.
't Is misschien heel onwaardig van me,
ïraar ik kan het niet zien. Ik dacht, dat-
bet verstandig was niet verder te npringen
dan onze polsstok lang is. In heb gewone
leven noemt men dat ton minste ver
standig.
Waarom zou het dan. niet kunnen, niet
- iogen
'Als we ons land er mee uit do nesten
hielpen en die verre eilanden aan een
Jraóhtig bestuur, waarvan de leiding
'dichtbij zit
Neen, ik snap het niet.
•Misschien wil een ander wel eens zeg
gen wat er eigenlijk tegen is."
Eén muur hebben wij clus al ingetrapt
Andere muren zullen volgen. Wij zullen
prize- campagne niet staken. Want ook hier
geldt een: frappez, frappez toujours!
•D e belastinggrens.
)-fi<:ïer bovenstaand opschrift wordt „van
hooggeachte zijde" aan ,,DF. NIEUWE
COURANT'o. m. geschreven:
Bij de debatten over dé v-erhooging
der Eijksinkomstenbelasting t-:i de wijzi
ging in de heffing der verdedigingsbela3-
riugen is door den Minister van Financiën
betoogd, dat met deze verhoofing naar
zijn meening de grens van de directe be
lastingen was bereikt en dat iedere verdere
verhooging, ook met. het oog op de te ver
wachten stijging der gemeentelijke inkom
stenbelasting, verlammend op de kapitaal
vorming moest werken.
Niettemin komo do Minister met de „Ver
mogensaa-nwasbclasbing", die vooral dioor
de voorgestelde latere heffingen de kapi-
Jtaalvorming allerminst, zal bevorderen,
waarin bovendien veel onbillijkheid schuilt
en die ten slotte geheel den indruk van
een halven maatregel maakt. In vele op-
zichten is dit toch ook een gemaskerde in-.,
komst©nbelaating en als zoodanig met cles
Ministers vroegere opvatting in strijd.
Veel erger dan hei. voorstel des Minis
ters, veel ergerlijker ia het- slecht door
dachte en al te los daarheen geworpen voor
stel der lienren Marchant c. s. Men kan
zich bijna niet voorstellen; dat do heeren
voorstellers zich rekenschap hebben gege
ven van de gevolgen, welke een aanneming
van hun ontwerp zou hebben
Immers, behalve de heffing-ineens, die
voer die vermogens van 1 tot 5 millioen
guldens loopt van 15 tot 20 pCt wenschen
do voorstellers onder den naam van Ver-
"dedigingsbelasting II Ib gedurende tien
achtereenvolgende jaren een belasting op
het inkomen van 20 pCtc te heffen van
hen, die een vermogen bezilbten van 700.000
gulden en een inkomen van 40.000 gulden.
(De naar beneden afioopende schaal kan
voor dit betoog buiten beschouwing blij
ven).
Wanneer men na weet, dat het totaal
der belustangen voor de gelukkigen, die
een dergelijk kapitaal bezitten, cn een der
gelijk inkomen genieten, in de groote ste
den nu reeds 50 pCt. bedraagt en dan tien
jaren lang tot 70 pCfe. za! stijgen, dan be
hoeft heil) gcon betoog, dat de heffing di
rect vernietigend op de kapitaalvorming
moet werken. Verarming zal er het onver
mijdelijk gevolg van zijn. Zelfs de zeer
groote inkomens, bijv. die tusschen 300.000
gulden en 400 000 gulden zullen dezen laat
nauwelijks kunnen dragen. Men vergete
toch niet, dat zij, die oon dergelijk inko
men genieten, hun „train de Vie" daarop
hebben ingericht dat meestal talrijke ge
zinnen van hen leven. Kapitaalvorming
van eonige beteckenïs is dan uitgesloten en
bovendien dreigt ceu ander gevaar".
Grondwet schennis. Be
driohoekmun van „BE TELEGRAAF''
schrijft
Er zal zoo heeft één onzer medewer
kers berioht een wetsontwerp worden
ingediend om aan de leden der T-weedc
Kamer, boven hun schadeloosstelling, een
vergoeding van f2000 „voor administratie
kosten" te geven.
Indien dit juist is, willen wij er bij voor
baat tegen protesteeren.
Niet op financicele gronden.
ReecBs in gewone tijden kon niemand be
weren, dat een bedrag van f 3000 voor
schadeloosstelling véél was. In do Staats
regeling van 1801 was de vergoeding op
f 4000 bepaald, daarna is zij geleidelijk ver
minderd en in 1848 werd zij op f 2000 ge
steld. Bib cijfer bleef gehandhaafd tot 1917
toen het verhoogd werd tot f 3000. Daarna
is echter de dhiurte pas begonnen, zoodat
dc waarde van het bedrag aanzienlijk is
gedaald on vorhooiging bil-lijk sohijnt.
Maar men doe dat langs den eenig-
geoorloofden weg, namelijk door wijziging
van art, 89 der Grondwet.
Een ontwerp, dat onder een anderen
naam en buiten onze hoogste wet om de
schadeloosstelling zou verhoogen, is niet
andlors eri kan niet anders zijn dan schen
nis van de Grondwet. Bedreven door het
college, dat in de allereerste plaats die
Grondwet moet handhaven.
Méér zullen wij er op dit oogenblik niet
van zeggen, omdat wij zullen afwachten of
er inderdaad een dergelijke poging zal wor
den gedaan. Boek een protest bij voorbaat
ieek o us gerechtvaardigd.
Siutork laas-pie l itiek. In „BE
TELEGRAAF" lez/en wfr:
Het wetsontwerp der Regeer ing, om, siaasfc
den duurte-toeslag, aan het Rijkspersoneel
een uitkeering -ineens toe fet 'kennen, heeft
in beginsel onze volle instemming.
Maar er is tcch één punt in de toepassing
d l ens verkeert voorkomt, namelijk' dat de
uitkeering zal werden toegekend aan sala
rissen tob f 10.000.
Dib bedrag is te hcog.
Naar enze meening moet het cttelqkei dui-
zendeu guldens lager werden gesteld.
Men dient niet te vergeten, dat ook de
hcogere en de hoogste salarissen verleden
jaar, bij de nieuwe regeling, belangrijk zijn
geftcgon. Gaat het dan aan, hierop nog eens
een uitkeering ineens te leggen? Hel deel
van het wetsontwerp, wordt in de Memorie
van Toelichting als volgt omschreven:
„De uitkeering is bedoeld als een tege^
mcetkoming in den achterstand, waarin de
Rijksambtenaren in geldelijk opzicht zqn ko
men te verkeeren als gevolg van den lan-
fon duur van de buitengewone omstandige
eden. De sedert het jaar 1916 toegekende
duurlebijslagen konden dienen om het per
soneel in staat te stellen in zijn levenson
derhoud te voorzien, doch daarnaast zijn
meestal niet voldoende inkomsten beschik
baar geweest om in periodieke uitgaven
als vcor vernieuwing van kleeding, schoeisel,
huisraad e.d.g._ te voorzien."
Dib is zeker meb duizenden ambtenaren
net geval, en daarom achten wjj de uitkee
ring ineens billijk. Maar heb geldt zeer
sb: big niet voor hen, die salarissen van
f7000, f8000, f9000 hebben. Toch is heb
de bcdceling der Regeering, cm aan sala
rissen, die minder dan f 10.000 bedragen,
deuitkeering toe te kennen, Volgens het
s> steen van het ontwerp berekend, z'al wor
den gegeven:
Salaris Uitkeer ing»
f 7000 f 392
8000 433
9000 474
9999 o. „516
Bovendien voor ïeaer kind beneden de 18
jaar neg twee biljetten van tien.
Wij gelooven echter, dat die hoogere sa
larissen voor deze uitkeering niet in aan
merking mceten komen, vooral niet na de
belangrijke salarisverhcoging van verleden
jaar. In de gezinnen van deze ambtenaren is
geen „achterstand," al hebben rij, gelijk wrj
aken, onder den druk der tijden geleden, en
van hen kan niet gezegd worden, dat zij zich
geen kleeding en schoeisel hebben kunna.
aanschaffen.
De Commissaris der Koningin in Zuid-
Holland verdient f 10.000, en die in Noord-
Hclland ook. De uitkeering gaat dus hun
geachten neus vcorbij, en sq bezitten geen
vak-vereeniging, die voor hen demonstreert.
Maar de Commissarissen in alle andere pro
vincies vallen er onder, want zij hebben een
inkomen van f9000, en zq zullen voor deze
salaris-zaak ook wel als ambtenaar worden
beschouwd. Is dab nu niet bespottelijk? De
nibc&ten van hen zijn vermogend, zelfs zéér
vermogend. Moeten zij nu een uitkeering in
eens en kinderbijslag ontvangen? Een fooi
van f474? Om den achterstand in te ha
len, en vcor kleeding en schoeisel?
Wq laten het bq dit voorbeeld. En zouden
er echter neg andere te noemen zijn. Be
Kamer zal gesd doen een motie aan te
nemen, waardoor de hoogste salarissen wor
den uitgeschakeld. Financieel ral het niet
zoo heel veel beteekenen, maar principieel
wel. Er is geen enkele reden 0111 het geld
over den balk te gooien. Be Haagsclie Raad
heeft dezer dagen de uitkeering ineens be
perkt tot salarissen van f3000 en lager. Dit
was nu woei* verkeerd naar den anderen-
kant, want deze grens is stellig te laag.
Maar het beginsel, dat er een normale grens
gestold meet werden is uitstekend.
Wat de Regeering dcot is niéts andere
dan Sinterklaas-politiek.
D e M o d e. „BE NEDERLAN-
BER" driestart
Mevrouw Yan ItallieVan Embdcn heeft
in „BE NIEUWE COURANT" ton aan
sporing gericht .tob do vrouwen, om rich
te. ontworstelen aan den dwang der méde,
011 door het dragen van een eenvoudig
insignetje te zeggen Ik doo niet meer mee!
Tweo dingen troffen ons in dit artikel
ten eerste de juistheid) van het inricht, dat
iedere vrouw, in plaats van naar de
mode te vragen, moest dragen wat
haar goed kleedt.
Ten tweet?e, dat de mode, die onze fat
soenlijke vrouwen volgen, veelal geïmpor
teerd wordt door wat- men in Parijs de
„demi-mondaines" noemt; vrouwen, wier
reputatie slechter is clan de snit van haar
mantel.
Is het dan niet dwaas, dat onze vrouwen
zich zoo laten ringelooren door de mode?
En is er werkelijk een Anti-Modebonü
noodig om daaraan een einde te maken
Mevr. Yan Itallie meent- van wél.
Gelukkige uitzondering.
„BE NIEUWE COURANT" leest in een
circulaire, dat de administratie van „DE
BODE", orgaan van den Bond van Ned.
Onderwijzers, aan adverteerders belooft
„met het succes zult u zeer tevreden zijn.
Denk er aan, dat de salarissen in de laat
ste jaren flink zijn gestegen en dat u
reclame maakt in tien duizend koopkrach
tige gezinnen."
„Waar het met de koopkracht van het
Nederlandsche publiek in den laatsten
tijd zoo droevig is gesteld, vormen de-ze
onderwijzers dan toch wel een zeer geluk
kige uitzondering," zegt het blad. Blijk
baar heeft de Haagsche onderwijzer, wiens
klachten over het gebrek, dat hij leed, wij
onlangs uit de „SCHOOLBODE" hebben
gesignaleerd,, deze circulaire van zijn lijf
orgaan nog niet onder de oogen gehad.
Gelukkig maar, wie weet wat den man
overkomen ware!
Ons H 0 0 g e r O n d e r w ij s.
Bij héb lezen der redevoeringen, gehou
den bij do overdracht der rectoraten, trok
ken blijkens de „STEMMEN" enkele
feiten dr. Bronsvelds speciale aandacht.
Hij noemt het nog steeds aangroeiend ge
tal van manlijke en vrouwelijke studenten
aan onze Hoogescholen en- wijst clan op de
onverpoosd stijgende uitgaven.
Vooral de medische en natuurkundige
faculteiten zijn niet te verzadigen. Al rijd
door verrijzen er nieuwe laboratoria en wor
den nieuwe leerstoelen gevestigd. Vooral
trekt heb aantal specialiteiten do aandacht.
Voor Utrecht worden er weer drie aange
wezen. Welk een gevaar daarin schuilt voor
don praot-ischen medicus en voor de studie
der medicijnen, werd dezer dagen te Am
sterdam door een hoogleeraar bij zijn
inaugureel© oratie aangetoond. Maar het
is een moesson, die niet schijnt te ont
wijken.
Ons hooger onderwijs bevredigt niette
min weinigen, en radicale wijzigingen rijn
te wachten. Zal men de methode van eol-
lege-geven veranderen, nu het zoo gemak
kelijk valt te lezen wat gesproken wordt?
Zal men meer nadruk gaan leggen op vor
ming en veredeling van gemoed en gevoel?
Za-1 de theologische faculteit in haar
tegenwoordigen vorm zich weten te hand
haven? Zal heb mogelijk zijn in het hart
der studenten te wekken iets van den fris-
sclien levenslust, die vroeger© geheraiaties
kenmerkte, en hen te verlossen van een
zekere loomheid en apathie, welke in het
leven van hun corpsen, en in hun schrift
uren rioh openbaart Be Minister van On
derwijs, die deze vragen, met zoo vele te
vermeerderen, zich gesteld ziet, is ftiefc te
benijden.
Do aaidappetoiiprijsHet Koninklijk Ned-,
Landböuw-Comitc deelt mede: In de dag
bladpers van de vorige week vonden wij
het volgende communiqué
„Naar vanwege het Rijkskantoor voor
Aardappelen, wordt meegedeeld, is onjuist
do meening, geuit in eon door het Ned.
Arb.-Secretariaat aan den Minister van
Landbouw gericht telegram, als zou de Re
geering den prijs voor taan haar te leve
ren aardappelen verhoogd hebben van
f 3.51 tot f 5.25 per H. L (70 K G.).
Reeds in 1918 (onder minister Posthuma)
werd, zoo wordt thans gemeld, aan de ver
bauwei's, teen vevhooging der productie
noodzakelijk was. toegezegd een prijs van
f 7.50 per 100 Iv. G. (overeenkomende met
f 5.25 per H. L.) voor de aardappelen van
den oogst 1919, te leveren, in het voorjaar
van 1920.
Be verbouwers wenschen echter gaarne
nu dadelijk te leveren togen -een lageren
prijs, n - 1. van f 3.50 a f 3 75 per LI. L.
Het Kon. Ncd. Landbouw-Comité meent
tegen de laatste zinsnede tc moeten opko
men op grorfd van het volgende
De Regeering liecft de landbouwers voor
consumptieaardappelen een prijs gegaran
deerd van f 7.50 per 100 K. G. of f 5.25
per H. L., zonder daarbij te bepalen, wan
neer deze zullen worden afgenomen. In de
vorige jaren werden de aardappelen tegon
den gestolden prijs als regel afgenomen
in heit naja,ar vóór 13 November, terwijl
bij latere afneming bcwaarloonen werden
betaald, omclat het bewaren van do aard
appelen veel verlies veroorzaakt.
Uit officieus-gedaue mededeelingen blijkt
dat de Regeering thans voornemens is, do
aardappelen eerst in heb voorjaar tegen
den gegarandeerden prijs af te nemen.
Mochten dezo mededeelingen juist zijn,
dan schijnen zij er op berekend, om de ver
plichtingen van de Regeering zooveel mo
gelijk te ontgaan.
Vele verbouwers toch kunnen niet tot
het voorjaar wachten met do aflevering
hunner aardappelen, omdat zij hot geld
noodig hebben voor hun bedrijf; anderen
zijn bevreesd, dat de regeering haar be
loften niet zal nakomen, terwijl de treu
rige ervaringen, tijdens de jvorige cam
pagne opgedaan, velen doen besluiten, lie
ver nu te verkoopen tegen lagere dan de
gegarandeerde prijzen, om niet weer het
slachtoffer tt.e worctWn van de willekeur
een vorig jaar bij de afneming van huu
aardappelen ondervonden.
Bat naast- de officieuze mededeelingen
over de afneming van aardappelen thans
bovenstaand communiqué door heb Rijks
kantoor voor Aardappelen aan de pers i3
verstrekt, zal tot gevolg hebben, dat de
prijzen, die thans door den handel worden
geboden, nog meer gedrukt worden. Het re
sultaat van deze prijsdrukking zal zijn, dat
minder kapitaalkrachtige verbouwers, die
hun aardappelen van de hand moeten
doen, daarvan de dupe worden, terwijl de
kapitaalkrachtige verbouwers hun aardap
pelen kunnen inkuilen en deze in. groote
hoeveelheden aan de Regeering voor de
afneming ir het volgend voorjaar tegen
den garantieprijs plus cïe bewaarlocmen
kunnen aanbieden.
Het is derhalve niet juist, dat de verbou-
weVs nu dadelijk willen leveren, tegen con
lageren prijs, n.l. van f 3.50 a f 3.75 per
H. L.leveren zij wel. dan doen zij dit
noodgedwongen.
Dc Rijkssuikerkaart. Dc MinLter vso
Landbcuw maakt bekend, dat in het tijdvak'
van Maandag 13 October tot en met Zondag
19 October nullen geldig zijn de bons 1 en.
2 der Eijkssuikerkaart van het eerste tijdvak,
Vrouwen als kinderrechters. De VereenI-
ging tot Verbetering van één Ma af schap pe
te ken on Reohtstoestenl der Vrouw in Neder
land heeft het volgend adres aan den Minis
ter ven Justitie verzonden:
Mét groote bolangstelliuig venramen wij,
dat 'het in dé bedoeling van Uwe Exoelfentfo
ligt, te bevorderen zoowel instelling van kin
derrechters nis regeling van het patronaat.
I Het verheugt ons zeer. cl'at ook naar uw
Ènzicht eeu bijzondere rechter behoort te
woiden aangewezen, om over wan dia den, door
jeugdige personen ibedreveu, te oordeeien, en
om in den rechtstoestand van jeugdige pensa
ren tegenover zwakke of onwaardige outers
ofverzorgers te voorzien.
Wij 'koesteren do hoop, 'dat dit ruim© in
zicht in de behoeften van de kinderen, wier
jeugd verwaarloosd as ©n wier toekomst be
dreigd wordt-, zal leiden ook tot do erkenning,
dat aan de vrouw een groot aandeel mug en
mo'vt worden toegekend in déze bijzondere
berechting. Wij zijn overtuigd, dat in Neder
land reeds nu vele vrouwen zijn aan te wij
zen, die en als rechters en in hot patronaat
een bijzondere .plaats zouden innemen en do
C'ieuwo instelling een zegen zoo voor 4e
jeugd als voor onze samenleving lot voir
ik dage ont wikkeling zouden breng© 1.
D onzen dank brengend voor het blijde
vooruitzicht, dat uw schrijven van 1.8 Juli
op dit gebied opent, verzoeken wij, voor zoo
veel nog noodig, u met vriéndelijkeu aaa-
•jranig om bij de regeling ea haar uitvoering'
r< kening te willen houden met die groot© bo-
nis, welk© de benoeming ook van vrou
wen tot kinderrechters en in het patronaat,
icor de heilzame werking van het nieuw© la-
Vrifuut zal hebben.
Nederland en België. Reuter seint uit
Foiijs, dab de- commissie tot herziening der)
■verdragen van 18-39, besloot, dat de aano*.
vdingen der commissie zullen vorden opge
schort, ten einde een verzoening cm de grond-
door CHARLES GARVICE.
V r ij naar het E n g e 1 s c b.
(Nadruk verboden.)
Hij had een heel knap gericht, de eigen
aardigheden van een Desbrook, een eeuigs-
zins gebogen neus en ferme, stevige lippen.
'Alles bij elkaar genomen was hij niet een
man om onopgemerkt- in de menigte voor
bij te gaan, en zoker een man, dien men lie
ver tot- vriend clan tot- vijand zou hebben.
Zijn gezicht, gebruind door weer cn wind,
zag vrij rood, alsof hij wat gedfronken had
én dat was ook zoo. Ralph Desbrook had
niet alleen do gelaatstrekken en het uiter
lijk va:- zijn slechte eigenschappen; cn het
was niet zonder oorzaak, dat zijn vrienden
hem noemden Ralph de Woestaard.
En toch soms wanneer hij wilde kon
Ralph een hoffelijkheid ten toon spreidon
éven beschaafd en fijn als die van Talley-
ïand.
Toon hij den ouden, antieken historischen
hall ïoncSkcek, die bevolkt scheen te wezen
door de geesten van zijn voorouders, trok
hij de lippen samen en frons'e do wenk
brauwen eerder cynisch en nadenkend dan
zegevierend en gelukkig. Hij had geen voet
£e-zet over den drem-pel van Desbrook Hall
er1t er uitgejaagd was voor een heel
^beduidend vergrijpnu stond hij daar als
•koning van alles, wat hem omringde.
obson, do butler, kwam de trap af en
sir Ralph trok zijn donkere, :ware wenk
brauwen vragend op.
„Freule Oonst-ance zal zoo aa. stouds ko
men, sir Ralph," zei Hobson op vrij bedees-
dcn toonwant het gericht e.n het figuur
waren wol wat ontzagwekkend. „Zij ver
zocht mij u te zeggen sir Ralph, dat mijn
heer Crayson, de notaris en zaakwaarne
mer, hier is."
„Haal hem," zoi sir Ralph.
Voordat- Hubson aan dit kort bevel kon
gehoorzamen, kwam Lyce-tt. Crhyson de
bibliotheek uit.
„Sir Ralph?" zei hij met zijn zachte
stem.
Sir Ralph knikte.
„Hoe gaat het u? U is de mijnheer Cray
son, die mij geschreven heeft, nietwaar? Ik
heb vanmorgen uw brief pas gekregenik
ben pas thuis gekomen van de wolvenjacht,
in Noord-Amerika. Heb spijt mij te hoo-
ren, dat mijn oom gestorven isik dacht
zeker, dat hij nog wel een jaar of twintig
leven zou. Hoe is het met mijn nichtje,
freule Constance?"
Lycetb Crayson had zijn oogen laten
gaan over de lange gestalte, het sterke,
bijna strenge gezicht, en nu stond hij wet
neergeslagen oogleden voor hem.
„Freule Desbrook's gezondheid is goed,
sir Ralphnatuurlijk heeft zij zeer veel ge
leden en dat doet zij nog; maar zij zal
zeker wel in staat zijn u zoo aanstonds te
ontvangen
„Ja, dab zegb zij." Sir Ralph wierp zich
in een van de grooto stoelen en strekte zijn
lange beenen voor het vuur uit. „Wilt u
niet gaan zitten? Wees zoo goed eerst even
te schellen."
Lycetb Crayson gehoorzaamde en Hobson
verscheen,;
„Breng ons wat te drinken. Whisky en
soda als je blieft." Hij leunde achter over
in zijn stoel 'en tuurde in het vuur, totdat
de drank gebracht werd en hij een teug ge
nomen had. Toen zei hij: „Hoe staat heb
meb dat testament-., mijnheer Crayson? Een
vreemde geschiedenis, nietwaar
Lycetb Crayson zat oSaar heel gedwee met
over elkaar geslagen beenen aan den ande
ren kant van het vuur en antwoordde
zaoht„Het eenige testament, dat gevon
den is, sir Ralph, is, zoeals ik u geschreven
heb, vier jaar geleden gemaakt-. Bij dat-
testament vermaakt- hij aan u alle3, waf
hij bezit.
Wat een malle boel is dat!" riep sir
Ralph. „Be oude man en ik hadden elkaar
niet gesproken, in 't geheel niet ontmoet
sedert ik een jongen was. O ja, ik herinner
mij hem nog eens te Ascott ontmoet te heb
ben, en bij St.-Jorishij keek mij zoo boos
aan of 'hij mij haatte en dat- deed hij ook
Wou u zeggen dat hij mij alleen heeft nage
laten en niets aan mijn nichtje Con
stance, zijn doohter?"
„Bijna niets, sir Ralph," antwoordde
Lycett Crayson.
•„Maar lieve hemel! Waarom? Ik zeg u,
hij haatte mijWat tfas er dan met dat
meisje
Lycett Crayson bevochtigde zijn lippen
met zijn tong.
„Sir John was een manmet een heel
bijzonder humeur, sir Ralph
„Verduiveld, zou ik dat niet weten!"
„Hij was onderhevig aan driftbuien en
dan verloor hij alle bedwang over ziolr/.elf
en over zijn daden. Hij twistte zelfs met
freule Constance, die een zeer trouwe doch
ter voor hem was, en een zeer beminnelijk
jong meisie
Sir Ralph keek den fluisterenden spre
ker ©ven aan oen blik, die scheen te ge
tuigen, dat sir R-a-lph di© ongevraagd© ver
klaring geenszins goedkeurde.
„Sir John heeft dit testament zeker ge
maakt," ging Lycett Crayson voort, „bij
gelegenheid van een van die uitbarstingen
van woede. Dat dit zoo is, blijkt inderdaad
duidelijk uit het feit, dat hij aan miss Con
stance de niet noemenswaardige som van
vijf en twintig pond 'sjaars heeft nagela
ten en u aangewezen als haar voogd."
„Haar voogd?" herhaalde sir Ralph en
zijn wenkbrauwen schoten omhoog en daal
den daarna fronsend neder. „Haar voogd V'
„Het is meer dan mogelijk, dat sir John
van plan is geweest dit testament te ver
nietigen. Hij kau gedacht hebben, dat hij
hot al gediaan had, on van plan wasteen
ander te maken, waarbij freule Constance
fatsoenlijk bedeeld werd."
„Dat- zal zeker zoo zijn," zei sir Ralph.
„Hij kan tooh niet vier jaar lang woe
dend op haar geweest zijnals hij weer
normaal was, kan hij toch niet zulk een
vervloekte dwaas geweest zijn, om alleen
zulk een onwijs testament na te laten. Ik
wil wel hqndcrd tegen één wedden, dat er
een ander, oen fatsoenlijk testament ergens
te vinden is."
Lycett Crayson schudde hot hoofd.
„Ik geloof het niet, oir Ralph. Ik heb
overal gezocht. Mijn vader heeft het testa
ment opgemaakt, dat wij gevonden, heb
ben Heb lag iu do safo op ons kantoor. In
dien sir John een ander/een later, ge
maakt had, dan had mijn vader het ook
moeten opmaken. Maar dat nog daargela
ten, ik heb zorgvuldig overal gezooht-, op
gesohikio on ongeschikte plaatsen. Ik kan
geen ander testament vinden en ben ge
noodzaakt daaruit op te maken, dat 6ir
John zijn voornemen van dag tot dag heeft
uitgesteld, zooals zooveel menschen, en er
te lang mee heeft gewacht. Hij stierf plot
seling, zeer plotseling, zooals ik u geschre
ven heb."
J Ralph knikte.
„Ja, dat begrijp ik. Hij had geen tijd
meer om iets te doen. Ja, ik had altijd wel
gedacht, dat- hij plotseling heen zou gaan.
Evenals wij allen ging hij er van door en
leefde echt, terwijl hij leefde. Het was ©en
knappe, oude man. Heere Heerewat heb
ben wij gekibbeldIk had de gave, dat booze
humeur bij hem op te wekkenen mijn
eigen humeur was, zelfs toen ik uog een
jongen was, ook niet zoo gemakkelijk; ik
beet dus terug en stond hem als hij aan het
razen was. Nu heeft hij mij alles nagelaten,
op di© onnoozele vijf en twintig pond
'sjaars na; dat was zijn manier om haar
te beleedigen. Verduiveld Ik wou, dat ik
hem hier hadIk zou hem eens goed zeg
gen wat ik cr van dacht. Alles aan mij na
gelaten! Ik kan het haast nog niet geloo
ven. Hij stond op en rekte zich uit tot zijn
volle lengte, zoodat hij een heel eind uit
stak boven den bleoken Lycett, die hem
met een geheim© spanning aanzag. „Zegl
wijs mij eens aan, waar hij heb grootste ge
deelte van den dag doorbracht; waar hij
een testament heeft kunnen neer!éggen."
Lyoetb Orayson stond op. „Sir John
bracht heb grootst© gedeelte van den dag
door in de bibliotheek."
„Ga dan mee; wij zullen daar eens gaan
kijken," zei sir Ralph, zijn glas nog eens
vullende en den inhoud! in één teug op
drinkende,
(Wordt vervolgd).
