INGEZONDEN
PARUSOHE BRIEVEN.
VARIA.
VRAGENRUBRIEK,
echter, gesteld op 10 uren 's voormiddags.
In Leiden is dit 11 uren.
De Voorzitter zeide. dat men ook daar dit
tijdstip een uur zal vervroegen.
Ook werd, op voorstel van den heer Rot-
levee., 'bepaald, dat aüeen aan bakkers en
troodverkoopers het vervoer van brood vóór
10 uren 's voorm. wordt verboden. Parti
culieren vallen niei ond -r het verbod.
Naar aanleiding van een circulaire van
hcoger hand, in 1916 reeds verzonden, waar
in de wenschelijkheid wordt betoogd om h(j
Lestélijkhrden in verband me. bet sluiten
van den wrede, de Jrankgeiegenbeden te doen
eluiien. werd na eenige discussie, waaruit
bleek, dat de meeste Raadsleden er niet
veel voor. voelden, een desbetreffende ver
ordening vastgesteld.
De heer De Boer merkte hierbij op, dat
het brj mogelijke toepassing, wenscheiijk is,
dat de ambtenaren, met deze toepassing be
last, zeil daartoe bekwaam zijn, wat, als hij
wèl ingelicht is, bij een vroegere feestelijk
heid niet het geval is geweest
De Voorzit.,r zeide, dat ook hem dit ge
val ter core!) kwam; echter zóó laat. dat een
onderzoek niet .meer doenlijk was.
pe gemeente-rekening 1917 werd'vastge
steld. de gewone ontvangsten op 152,623,39;
de buitengewone op f 13,027.41; totaal
f 65,6-50.80. De gewone uitgaven op
145,195.66' de buitengewone uitgaven
op 112,131.21; totaal 157,326.87'
Namens de commissie voor het nazien
dezer rekening werd aanmerking gemaakt
op het verkoopen van eenige wagens grind
aan een particulier. Verschillende Raads
leden sloten zich bij deze aanmerking aan.
Aan den gemeente-opeichter zal nn wor
den medegedeeld, dat zoodanige verkoop
niet meer zal mogen plaats hebben.
Hierna werd de gemeenterekening van
1918 aangeboden in ontvangst f 66,218 en
de uitgave op f58,314. Deze rekening werd
in banden gesteld van een commissie, be
staande uit de heeren Rotteveel, Van lU:u-
wen en Varkevisser.
Bij de rondvraag merkte de heer Van
Leeuwen op, dat een der, wegwerkers bij tiiir.
bad geklaagd, dat hij, hoewel zijn loon na
de verhooging f 19 bedroeg, slechts f 15
ontvangt.
De Voorzitter achtte dit niet mogelijk,
waar de wedde maandelijks wordt uitbetaald,
en wel een maand vooruit.
De weihouder Kompier dacht, dat het
zat in de verhooging, wat de heer Siraatnof
bevestigde. Deze had echter gehoord, dat
aan de politiebeambten de verhooging al was
uitbetaald.
De Voorzittc-r zeide een onderzoek toe.
De beer Straathof was slecht te spreken
over het werpen van vuil in de vaart, dicht
bij zijn huis. Hij meende, dat daartegen
to slap wordt opgetreden.
De Voorzitter zeide. dat het bestuur van
den polder een aanschrijving heeft ontvan
ger,. Wordt daaraan geen gevolg gegeven,
car: zal proces-verbaal volgen. Overigens is
dit een politiezaak, die den burgemeester
alleen aangaat.
Ook vroeg de heer Straathof waardoor in
de gemeente geen rjisfc aanwezig is en in
andere gemeenten wel.
De Voorzitter zeide, dat rijst niet meer
in de distributie viel. Hij wil echter deze
zaak nog wel onderzoeken.
Hierna ging de Raad over in een zitting
met gesloten deuren.
,,'s ZGmers Buiien"é
Geachte Redactie!
VergUD ons in het belang van de rust' en
be on!spanning behoevende arbeidersgezinnen
een weinig plaatsruimte van uw blad. Brj
Voorbaat onze dank.
1 2ooals uw verslaggever uit Katwijk in Uw
blad var. 26 Juli reeds mededeelde, kon onze
.Vereeniging, opgericht in Maart van dit
jaar, reeds met de exploitatie van haar
vacartiewoningen aanvangen.
I-ank zij de financieele 'nedewerkiug van
hen, die met onze plannen sympathiseerden
fen daarvan blijk gaven d-oor aan de door
'cn ze Yereeniging uitgeschreven obl'gatie-
leening deel te nemen ,konden wij 27 Juli
(te woningen uit handen van onzen architect
overnemen en door onze leden doen be
wonen.
Ea zoowel de gezinnen, die reeds een week
in do duinen woonden, als 7Jrj, die een kijkje
meest hij bekennen, dat zij bijzonder goed
paste bij haar stoffelijke omgeving, de
zwaar gebeeldhouwde meubelen en de be
hangen muren. D'c beide mannen keken
op hetzelfde oogenblik om en hun blikken
ontmoesten elkander. Rosewarne's oogen
dwaalden in het verleden, en hij zeide met
gevoeligen eenvoud
Haar moeder was de dochter van een zee
man en Esther zegt dikwjjls, dat zij, als
zij een man was, op zee zou gaan. Zij kent
al de zeemansliedjes uit het hoofd en als
'er een schavuit van een weggeloopen
scheepsjongen hier aan wal komt-, zoekt
zij hom op -eü praat met hem."
Zeer tegen den zin van den jongen man,
drong Rosewarne er op aan, hem mee to
nemen naar de bibliotheek. In 'tegenwoor
digheid der boeken gevoelde Maydenstone
zich onbehaaglijk, alsof hij gedwongen was,
een man, van wien hij hield, in een schecve
verhouding bij een menigte ontwikkeld
menschen te zien. Het waren zeker goede
boeken, en zij waren uitstekend gerang
schikt, maar hij zou zich gelukiger gevoeld
hebben, als zij blijkbaar gekocht waren om
de kleur van hun banden. Terwijl Rose
warne over zijn boeken en schilderijen
sprak, en dit goed deed, begon Mayden-
stone duidelijker te bemerken, wat eigen-
lijk do zaak met hem was. Zooals Blan-
ohard zeide-, was hij een wonderlijk man,
'inaar door den wonderlijken man was er
een goedle kerel bedorven, en zijn dochter
scheen dit in ieder geval te zien en de ver
andering te betreuren.
Blijkbaar op aandringen van den predi-
.kant namen de Leventhorpe's gelijk af
scheid met Maydenstone. Rosewarne eai
Esther gingen tot de deur met hen mee,
zij stonden allen een oogenblik op het
kwamen nemen, waren vo! lof over wat hier
geboden wordt. Vastgesteld kan xeeds wor
th n, dab de oprichters goed hebben gezien,
dat slechts op de wijze als nu in uitvoering
1 is gebracht, de vacantiedagen, gegeven om
1 in de behoefte aan rust en ontspanning te
I voerzien. tot hun recht konden komen.
En wat ook bij de oprichting onzer Ver-
I eeniging voorzien .werd, dat, als de gele-
genheid geboden werd, de behoefte pas goed
zcu weiden gevoeld, wordt nu reeds bewaar-
1 he.d.
L-ê verzoeken om to; het lidmaatschap Ce
i moger. toetreden zrjn van dien aard, dat reeds
plairen tot uitbreiding moeten worden be
raamd. Er. blijkt nu reeds duidelijk, dat wat
wij bereikten, pas een allereerste begin is.
En het bestuur onzer Vereeniging acht het
i een eeelukkig verschijnsel, dit te mogen
ccnstateeren.
Het moet toch worden toegejuicht door
iSxlei, die in de menschen nog rets anders
ziet als werkers voor de behoefte der sar
menie ving, die heb gevoel van menschen-
wa-ude bij de bevolking wil zien aange
kweekt, dat de drang steeds sterker wordt,
om ook iets van de natuur en van 'de zomer
week'-:- te genieten. Ieder, die den geest dés
trjds gewaar worden kan en met zijn tijd wil
mede gaan, moet deze strooming toejuichen
en dus ock naar zijn krachten daaraan mede
werken.
Onze Vereeniging is zich daarvan bewust
ea gaat met naai' werk door, in net vertrou
wen. dat zij, die daartoe financieel in staat
zijn, haar daarbij hun steun niet zuilen onl-
hrbden.
Met de twee vacantiewoningen, die onze
Vereeniging nu reeds in exploitatie kon
rrengen, kunnen wij het volgend voorjaar
onmogelijk aan de behoefte voldoen. Onze
.Vereeniging zal dus moeten overgaan naast
de bestaande, meerdere vacautiewoningen te
stichten. Hetzij weder in Katwijks duinen, of
in een boschrijke omgeving in den omtrek.
Wij zullen daarvoor weder de hulp van
voorstanders onzer denkbeelden moeten in-
roepen en vertrouwen, dat zij, de eerste
maal wat huiverig voor onze plannen ston
den, in ons 'aanvankelijk succes een spoor
slag mogen vinden ons hun hulp niet te
on< heuden.
En wjj meönen daarop te mogen vertrou-
went Het feit, dat onder de eerste deelne
mers aan onze obligatieleening er verschei
dden waren, die het geld zelfs rentelocs
widen verstrekken, één zelfs het geld aan
de J/creeniging schonk, doet ons vermoeden,
cao ei in onze stad nog velon zullen z£m.
die vvr niet hebben kunnen bezoeken en
die toch wel zooveel sympathie voor onze
plannen zullen gevoelen, dat zij ons hun
hulp niet zullen onthouden.-
Wi? doen daarom langs dezen weg een
ernstig beroep op allen, die met ons van
met rang zijn, dat naast den steeds veld win-
neuden drang naar een jaarlijksche vacan-
tie, cok de gelegenheid dient te worden ge-
s- Papen die vakantiedagen tot hun recht
te doen komen. Óns hun hulp niet ie onfc- i
korden en in onze obligatieleening deel te
nameu.
Ons bestuur' is desgeweoscht gaarne be
reid aan hen, die daarop zenden mogen
prijs 6tellen, de exploitatie nader toe te
lichten en de plannen nader te ofctvouwen.-
Laab ieder, die onze plannen {sympathiek
gezind is en ons zijn of haar hulp wil geve»,
niet wachten tot zij door ons worden bezocht,
Laten zij begrijpen, dat al hel' werk, door
ons in onzen vrijen tijd moet gedaan wor
den en dat aan de voorbereiding zeer veel
tijd moet worden besteed.-
Wij spreken daarom den wensen uit, dat
zq, die ons met hun financieele medewerking
willen steunen, aan ons secretariaat daar
van willen doen blijken.;
Voer heb bestuur van de Vereeniging
s Zomers Buiten",
P. J. BOMLI, Secretaris.
(3-October-straat 64).
(Van onz©n correspondent),
(NadruK verboden,)
paj.^ 3o Tali 1919,
La vic de Bohème.
Fen dtz©r dagen las ik in een Holland-
sehe courant een kat schamper artikel over
„ia vie de Bohème'' in een greote Holland-
sch.' stad. Eigenlijk was 't geen artikel
terras aan de voorzijde van het huis en
keken Daar de lichten van de haringvloot,
die den indruk gaven van een stad op bet
water. Sommige lichten bewogen ^zieh snel
in de richting van de haven, en^-ajidere
gingen weer uit; een teek en, zooals me
vrouw Leveuthorpe vroolijk opmerkte, dat
de vangst goed was.
Zoodra zij buiten het gehoor van het
huis waren, zeide cïo heer Leventhorpe tot
Maydenstone„Rosewarne is de laatste
man ter wereld, die een geheim van zijn
geschiedenis zou willen maken, daarom
aarzel ik niet u te zeggen, dat het zijn va
der' was, die die ongelukkige, kleine stoor
nis tijdens het diner veroorzaakte. De oude
Rosewarne is nu in een toestand vaD gees
telijke aftakeling. Hij begon zijn leven als
een gewoon visscher, spaarde geld genoeg
op om twee booten to koopen, was geluk
kig in mijnsp^ulaties, en had veel duizen
den ponden verdiend, terwijl Michaël nog
een kleine jongen was. Maar hij verhief
zich nooit, hoven den stand, waartoe hij-
door zijn geboorte behoort, en zooals u van
avond gehoord heeft, is zijn ééne wensch,
weer terug te keeren naar de mindere om
geving van zijn vroeger leven.
„Esther houdt, heel veel van hem," zeide
mevrouw Leventhorpe zacht.
„Ik weet niet zeker of het niet voorna
melijk is, om haan stiefmoeder te ergeren,"
zeide de predikant op drogen toon. „In
ieder geval hebben zij heel weinig aan den
ouden Rosewarne te danken. Voor zoover
ik weet, deed hij niets voor zijn zoon, be-
halvo hem op zeer kleinen voet in zaken
zetten. In sommige opzichten is hij inder
daad altijd een hinderpaal voor hem ge
weest. Als jongo man dronk hij, mishan
delde zijn vrouw en had in 't algemeen een
over la vie de Bohème, het artisten-leven,
moor meer wat losse opmerkingen van een
j ü/kr,staander naar aanleiding ran een
uiterliiken indruk, dien hij had opgedaan in
een eethuis en waarnaar !ijj hef leven der
Hohandsohe jonge kunstenaars beoordeeld^
Nu wil ik, die toevallig niet 200 een bui-
tenstaander ben en die in die groots Hol-
i landseho stad vee! lieve, eenvoudige mak-
kers onder de Bohémiens achterliet, ook wat
parten over wat ik weet van dat zelfde leven
dei jonge kunstenaars. Wij krijgen immers
zoo licht een verkeerden kijk op de dingen,
als wij ze oppervlakkig oordeelen naar ze-
kers uiterlijkheden van een deei eener men-
schengroep, en ik venvjjt mij wel eens van
miiu kant een zekere groep jongere leden
1 der Hollandscho koopmansstand voor een
I tioep materialistische bengels aangezien te
I hebben, nadat ik ze had waargenomen in
1 „-en bepaalden vorm in de nieuwe luxeuse
drink- en eetgelegenheden in Rotterdam,
1 Den Haag en Amsterdam, en ik heb groot
i gevaar geloopen, bij deze observatie uit het
i oog te verliezen het groote, ruime, daden-
j rijke, oer-Hollandsche van de nog steeds
j klassieke Nederlandsche koopmanswereld.
Echter „la vie de Bohème",., ik ken het
I van nabij.
En voor mij is het niet: het schijnbestaan
van die groep halfslachtige wezens, die door
buitenissig optreden den kunstenaar trach
ten te „marqueeren", de wereld der leeg
hoofden on parasieten, slappelingen en aan-
stellers met 10 pCt. talent en 90 pCt. la-
wasiigheidvoor mij is het de intieme a£-
J gesloten wereld van die werkers, energieke
ge\ooiskerels, die qn in een zekere schuw-
huid èn in een zekere geestelijke voornaarn-
held een eigen jeugdleven door vechten,
I nat verre blijft van uiterlijke manifestaties
«1 pose en dat alleen geleid wordt door liefde
I voer het groote, moeilijke, dierbare werk, dat
I alleen tot bloei kan komen door groote toa-
I wijding eiï in een zuiver gehouden sfeer,
1 Omdat ik deze waarachtige wereld dei; Bo-
I hémiens ken in Holland èn in Parijs, heb ik
meer dan één recht er over te schrijven,
I Ik wil niet schrijven over wat ik weet van
armoede en zorgen, gebrek aan het noodig-
j ste, ware nooddruft, ik wil niet schrijven
I ever het leed van veel sensitieve naturen,
die voor hun kunst het hoog noodige niet
bekostigen kunnen, die verkeeren in ijskoude
2 cid\i kamers, met enerveerendè zorgen over
huishuur, die niet betaald is, orandstof die
ontbreekt, werkmateriaal, dat niet bekostigd
kan worden, eeuwig gebrek, dat martelt en
hopeloos stemt. Ik heb te veel herinneringen
uit mijn heel 'nabije omgeving van makkers,
te triest, te intiem om aan te roeren. Mijn
kitrchheid en de trots van de kaste die de
mijne is, doet mij hierover zwijgen. Echter
ée'n ding, rijk Holland, land van koopman
schap, land dat steeds trotsch was op zrjn
grootn daden en dus ook op zijn kunst. Moge
eenmaal de tijd komen, dat ge uw kunste
naars weet te beschermen voor pvsrgroot
gebrek in hun jeugd en in hu-a ouderdom,
Rpk Holland, moge eenmaal de tijd komen,
dat uw regeering en uw volk begrijpt, dat
i het een aanmatiging is, zich te berosnvrn
op mannen als Vincent van Gogh, Dupont en
Jongkind, vele anderen die slechts in Parijs
gewaardeerd en hegrepen .werden gedurende
hun leven en die het vaderland gebrek liet
lijden, zooals 't eenmaal zijn Rembrandt en
Hals en Vermeer en vele, vele anderen ge-
b<tk liet lijden. En alle deze waren kinderen
var. „Ia vie de Bohème,"
Wie eenmaal het ware', het smartelijke
stempel van de Bohème draagt", die krijgt
zijn kring van kameraden lief, die tracht te
helpen met wat hij kan in zijn kring, die leert
te zwijgen met de eigenaardige, zachte, die
pe trots van wie leerden zwijgen over hun
me. iten, die leert te spotten, te 'nlaguesren
in een schijnbaar zorgelooze 1 -.venshouding'
Tf.n cranerie, waar zooveel melancholie en
ellende onder schrijnt.
Bohémiens! Echte, trouwe ke 'eles, gevoe-
1 ge. trotsche, behulpzame, liefderijke vrien
den van mij, ik houd van jullie, mijn meest
ware, eenvoudigste en beste mikkers en ik
kan mét verdragen, dat jullie kaste bespot
wordt en verguisd. Laat ze "ons met rust
laten, wij 2iillen ons leven ten slotte teza-
m-o en alleen, zélf nog wel maken, kerels!
Nn leef ik in Parijs, waar men den Bohé
mien lief heeft, omdat elk waarachtig oud
Parfjzenaar een sprankel van dien geest,
«n atoom van di© melancholie; een brok
van deze trots, een druppel van deze
slechten naar». Wat Michael Rosewarne is,
dat is hij door eigen kracht geworden, en
een van de mooiste trekken in zijn karak
ter is zijn kinderlijke toewijding aan Óen
vader, dien men niet waardig kan noemen,
't Is bijna bijbelseh. Ik verraad geen ge
heim, als ik zeg, dat. do oud!e Rosewarne
een ware doorn in het vlcesch van onzen
gastheer is en de oorzaak van eenige on
aangenaamheid tussohen hem en zijn
vrouw. Mevrouw Rosewarne vindt natuur
lijk, dat cïe oude man naar een of andere
inrichting moest gezonden worden, waar
hij behoorlijk verzorgd werd maar Rose
warne wil er niet van hooren. Hij heeft, een
soort van oppasser, om voor zijn vader te
zorgen, maar u weet, wat bedienden zijn.
Vandaar het- tooneel van hedenavond."
„Mevrouw Rosewarne wil niet, dat bij
verwaarloosd wordt, dat weet ik zeker,"
zeide mevrouw Leventhorpe.
„O, natuurlijk niet," zeide haar echtge
noot tamelijk boos„maar het is wat ver
velend voor haar, hem in huis te hebben.
Zijn gewoonten zijn niet van de aange
naamste. Voordat Rosewarne hertrouwde,
was het natuurlijk wat anders. Zijn eerste
vrouw, Esther's moeder, behoorde tot een
zeer fatsoenlijke familie er wonen nog
bloedverwanten van haar- in de stad, en
Rosewarne gaat hen dikwijls bezoekenhij
is volstrekt niet trotsch maar zij was niet
de soort- van vrouw, om hem de hoogte in
te brengen. Zijn tweede huwelijk, zes jaar
geleden, was in de ware en beste beteeke-
nis van het woord een marriage en con-
venance, hoewel zij, zooals rnen kan zien,
een gelukkig paar zijn. Do Trevelyans zijn
nu ja, do Trevelyans. Heel arm echter,
en tusschen ons gezegd, zij reclden hun be
zitting slechte door dit huwelijk. Ie noe-
1 haagt verklaarde zorgeloosheid in zich heeft
en ookiets van de ziel zelf, der Bohé-
I miens
.Parijs, de oude stad van menschgljjke ont
roeringen, kan niet anders daa zrjn kinderen,
j de Bohémiens, liefhebbeo.
Wie uwer nog eenmaal in Inrrjs zal ko-
men .lezers, hij trachte door te dringen in
1 die wereld, die nog altijd bestaat, trachte
I écu avond to leven in een klein kunstenaars-
cabaict. Niet de „Chat-noir', niet „la
Pie qui chanbe", maar een klein intiem ca
baret van de „Bufcte", waar een bock oen
halve franc kost en waar, de jonge dichter
zijn verzon zegt van uit zrjn hoekje in den
schemer achter zijn tafeltje, waar bij zacht
gaitaargefcokkel do liederen gezongen en ge
ïmproviseerd worden, die eea Pisuisso u met
haast bovenmenschelqk mterpretatïevermo-
g^n ia uw keurige Hollandsche avondzaal
toezingt.... Pisuisse, de Noordelijke char
mante „copain' met zijn warm gemoedtTracht
één avond wat to praten met zoo'n groepl
stil ie gevoelige kerels hier, gq zult u ge
lukkig voelen en ge zult een heel bijzondere
eigen herinnering behouden aan deze wereld,
waaruit een Rodiu, een Debussy, een Franck,
Corc-t, Daubigny, Steinlen, Kantin, Latour,
Gaston la Touche en vele, vele anderen
voortkwamen, de wereld waarin Richepin en
Yvette Guilbert, 'b eerst zongen) die eenvou-
dice argelooze wereld.: Tracht één a.vond
iels tc begrijpen van deze pretentieloc ze
groep, jonge hard werkende menschen, die
„fcs Bohémiens" heeten en geloof mij, als
ik u .verzeker^ dat in uw eigen land deze
me.rschen ook bestaan, jonge mannen en
jonge vrouwen die minder te eten hebben
dan een werkman en langer werken dan
acht uren en die allen moeizaam trachten
iet-s schoons, iets ontroerends tot stand te
brengen op hun wijze, een streven
waarin de edelsten slagen*
L-vzer, welvarende, charmante lezer, die
eiken dag uw tafel gedekt en pw huis
verzorgd weef, $ie zrjt goed gekleed, goed
gevoed en goed getrouwd, die 't wel machtig
aardig vindt 'n schilderij te bezitten van
<Ci.ii bekend schilder en ook wel een goede
iöman cf een gevoelige schets te waardeeren
weet', die 'n goed concert of 'n goede caba-
iet-avond, al naar uw smaak, of een goed
tooneelstuk machtig wel apprecieertle
zer, gij die zelf werkt' en eerbied hebt voor
den aibeid, bedenk dat ook de kunstenaar
werkt, arbeidt, moeizaam en veelal onver
zorgd, bedenk dat die gevoelige mensch,
die uw gemoed zoo rechtstreeks en eenvou
dig weet te ontroeren met zijn kunstuiting,
eenmaal een gevoelige, eenvoudige, hard
werkende Bohémien is geweest#
&TÉFAN,
De Japanner als „meid-alleen".
I11 „the far We^' van Amerika is, of
liever w a s, de dienstbodennood nog
veel erger dan bij ons. Maar de Amerika
nen, praktisch in alles,, hebbes het vraag
stuk: Hoe komen we aan een geschikt,
dienstmeisje-'? op verstandige wijze opge
lost-. Toen de noocl het hoogst gestegen
was, besloten zij de proef tc nemen met zo
nen van hot Hemelsche Rijk of kinderen
der Zon, alias Chineezen of Japanners, die
reh gaarne voor huiselijke diensten be
schikbaar stelden
Beiden zijn duur t loon, dat zij eischen,-
;s dubbel zoo hoog als dat van een dienst
meisje; maar daar staat tegenover, dat zij
ook minstens tweemaal zoo hard werken,
over het algemeen hun werk uitstekend ver
richten en aan voeding bitter weinig kos
ten. Zoo weinig eisehend als de Japanner
op dat punt is, zoo lastig is hij op het punt
van huisvesting. Met een klein hokje is h:j
niet. tevredenhij moet een behoorlijke
kamer hebben, goed verlicht en geventi
leerd en liefst eenigszins comfortabel in
gericht. Dikwijls komt het voor, dat een
japanner van een overigens goeden dienst
afziet, omdat de slaapgelegenheid hem niet
aanstaat. Nu, ongelijk kan men hen', niet
geven, en zijn kieschkeurigheid op dat
punt getuigt, ongetwijfeld van een hoogen
trap van beschaving.
Ook onder zijn overige voorwaarden is
er veel, dat sympathie wekt. Zoo verlangt
vrouw Rosewarne geen mooió vrouw? On
gelukkig heeft zij Rosewarne geen erfge
naam geschonken haar eenige kind is een
meisje, nu vijf jaar oud Volgens mij,"
ging hij op meer zakelijken toon voort,
„heeft Rosewarne's huwelijk bijna de be-
teekènie van een huwelijk om staatkundige
redenen. Ik ben er niet zeker van, of dit
niet de ware oplossing van het maatschap
pelijk vraagstuk isdo vereeniging van
rijkdom en kracht met de zachte deugden,
de meer verhoven overleveringen ,die men
verbindt aan een lange Teeks van voor
ouders. Voor mij is dit een schoone ge
dachte. „Daar," zei hij, naar de zich be
wegende lichten op het water wijzende,
„hebt ge arbeid. ïn Trevase hebben wij den
kapitalist verlaten den natuurlijken lei
der van menschen, door zijn eigen kracht
opgekomen, in staat de nooden en beproe
vingen to begrijpen van do klasse, waaruit
hij is voortgekomen, aangemoedigd en be
schaafd door het gezelschap van een
mooie vrouw uit een oude familie, den ar
beid, langzaam, -o zoo langzaam „naai' het.
licht voerende" zooals de dichter zegt, en
er met wijze milddadigheid de vruoht-en
van zijn hoofd en vlijt op neder doende
dalen. Het is een gedachte, die Carlyle zou
hebben aangetrokken. Een vereeniging van
alles, wat in het oude stelsel het beste was,
met d!o voordcelen van den nieuwen voor
uitgang. Persoonlijk ben ik 'een verstokt-
behoudsman met een vast geloof in de
waarde der traditie, en wantrouwen tegen
de nieuwe rijk gewordenenmaar als ik
een man als Michael Rosewarne zie, die
aan den eenen kant onze vervallen aristo
cratie aan haar verwaarloosde plichten her
innert, en aan den anderen kant een voord
beeld geeft aan do groote mannen der in-
hij des middags twee uur vrij, van half-
vier tot hnlfzes, welken tijd hij meestal be
steedt aan hot leer en van een beroep of
ambacht, en eiken avond, prompt om acht
uren, begeeft hij zich naar de avondschool,
waar aan eiken vreemdeling kosteloos on
derwijs in de Engelscho taal wordt gege
ven. Van die voorwaarden wijkt de Ja
panner r.ieiti afde gelegenheid om zich'
verder te bekwamen en zich daardoor weer,
baarder te maken in den maatschappelijken
strijd, laat hij 2ich tot geen prijs ontnemen'
Over de wijze, waarop hij zijn plichten
nakomt en zijn werk doet, is maar één
roep. Nooit zal hij zijn plichten verzuimen^
om den tijd ten eigen bate- aan to wenden'.
Als men zijn diensten niet meer noodig
heeft', gaat hij vroeg naar bed. Heel vroeg
is hij weer uit de veeren en nadat bij zijn
bad genomen heeft ook een van de din
gen, waarvan hij niet afwijkt gaat bij
uit eigen beweging aan het werk. Tegen
het ontbijt zijn dan de kamers aangeveegd
en opgeruimd, de gangen gedweild en is
alles gedaan, *wat men van een model-
dienstbode zou kunnen verwachten.
De voorkeur verdienen diogenen, düo
nog niet te veel onder Amerikaanschen in
vloed zijn gekomenanders gaan zij in hun
sterk gevoel van onafhankelijkheid wej
eens al te ver. Zij doen hun uiterste beat,
maar zij willen niet op de vingers gekeken
worden, en evenmin kunnen zij velen, dat
men hen kapittelt. Uiterst licht geraakt,
beschouwen zij 't dadelijk als een blijk van
wantrouwen en als een poging orn hen op
hun rechten te beknibbelen, als de vrouw
des huizes het waagt, aanmerking op hun
werk te maken. Men moet hen stil hun
gang laten gaan De vrouw des huizes -daalt
onmiddellijk ïn hun achting, als zij zich
met alles zelf wil bemoeien; zij vinden dat
iret ladylike.
Bb «Ie jaarliiksche groote schoonmaak
zorgt de „Jap" voor de noodige hulp. Hij
kiest dan één of twee helpers uit tegen ec.n
vooraf bedongen loon wel te verslaan
Amerikanen, nqoit landgenooten, En
het is aardig te zien, hoc* krachtig hij het
heft in handen houdt, wat hem des te ge
makkelijker valt, omdat zijn arboiclspraes-
tatie zoo oneindig grooter is dan die .„van
zijn helpers.
Ook bij huiselijke feesten, diners enz.
kan men veilig alles aan hein overlaten.
Als men hem zegt, hoe men het wil hebben
cn hoeveel gasten er worden, verwacht,
zorgt hij er voor, dat alles op tijd in orde
is. Zonder drukte te maken, gaat hij zijn
gar.g* en dc gastvrouw behoeft geen
oogenblik in angst te zitten, dat er het
een of ander aan zal ontbreken. Zij kan
zich volkomen op hem verlaten.
Het tafeldienen gaat den Japanners bui
tengewoon goed af. Lompheden of onhan
digheden heeft men van hen niet te duch
ten. Zij Ioopen geluidloos af en aan e»
serve eren met zooveel waardigheid, dat
een volleerde Europeesche huisknecht het
hun niet zou verbeteren. Bij dergelijke ge
legenheden zijn zijn in nationaal kostuum,
geheel in het wit of in full dros ét
cl. \v. z. in een onberispelijk jacquet en met
een hagelwitte das.
Waarom laten de verhuurkantoren van
dienstboden niet een partijtje Japanners
overkomen 1
P. v. Dtc L'. Volgens ons verstrekte
lichtinngen is dc uitvoer van het door u be
doeld artikel naar Duitsrihilancl geoorloofd,
J. van Z., te L. Op het ininimuinranlsoeft
brandstof, zooals het op uw brandstoffonkaart
voorkomt, kunt u blijven rekenen, ook al be
stelt u niet dadelijk. Op meer mogen wij, ge
zien de berichten van kolennood over dc g'e-
hccle wereld, niet hopen T rf is echter vrij.
Daarmede kunt n dus, als u het geld er voor
over hebt, uw rantsoen aanvullen.
R. K., te L. Zuringzout is wol een dor
meesl radicale middelen, om vlokken te ver
wijderen, wat men echter bij gekleurde stof
fen niet kan gebruiken, omdat bet ook do kloüT
wegbijt. Als de vlekken met zhringfcout niet ver
dwijnen, zouden wij geen ander middel kunuên
geven.
dustrie in het juiste gebruik van do ver
antwoordelijkheid van den rijkdom, da
zie ik mij genoodzaakt hem mijn beste
steun te geven."
HOOFDSTUK V.
Dat hij geen lust- had onmiddellijk aan
het werk te gaan, verontrustte Maydcil-
ston© minder dan de vrees, dat hij na een
week of eon mahnd er ook geen lust in heb
ben zou. Met de verandering in zijn om
geving scheen hij niet alleen de macht,
maar ook het verlangen verloren te heli-
ben, zijn gedachten op schrift te brongen.
Voor het oogenblik kon hij zijn luibei1 ver
ontschuldigen met het feit, dat dfe planken
voor zijn bibliotheek, hoewel besteld, nog
niet gekomen waren, en hij deed zijn best
niet te gelooven, dat het hem spijten zou,
als die verontschuldiging weggenomen was.
In d'e liocl^L cfat beweging hem zou bezie
len, verliet hijgden tweeden morgen na het.
diner bij Rosewh-spo Porlh Enys om het
omringende land te bezichtigen.
Toen hij spoedig na negen uren wegging,
was de ochtend helder en mooi, mot een
koeltje uit het Noordwerten. Nu en dan
wer-d do zon verborgen achter een voorbij-
gaanden nevel, to vormloos om een wolk
genoemd te worden, waardoor de zonne
schijf bleek en duidelijk scheen, en iemand-,
meer doorkneed in weerkunde dan May
denstone, zou een beteekenis gezien heb
ben hierin en in de onzichtbaarheid vafi
den Westelijken horizon. Toen hij juffrou\fc
Rowe gezgd had, dat hij eon wandeling
ging doen en niet op do koffie thuis zoü
zijn, had zij gezogd i „Het zal mistig in de
heuvels zijn," maar Maydenstone, diw
juist bezig was zijn laarzen dicht te rijgeh,
had de opmerking nauwelijks gehoord,
(Wordt vervolgd).
