LgIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 Juli.
Tweede ü!!ad Anno 1919.
BINNENLAND.
No. 18221
PERSOVERZICHT.
HET ADABIO.
Oil BE OMSTREKEN
Komt die man, als liij do gcheelo vacan
tia geëxamineerd heeft, frisch weer op
schoolt liet antwoord kan uitblijven. Als
hij niet vermoeid is, dan heeft hij aan de
opdracht van den Staat slecht voldaan;
van den Staat, (lie hem met zooveel gul
den per dag en met ruime vergoeding voor
verblijfkosten en de eer, die er in zit om
aangewezen te worden, verlokt om den tijd
van rust, die de Staat zelf noodig acht,
mot meer ingespannen arbeid op een ver-
trouwenspost door to brengen
Dit is ons bezwaar tegen dat exarninoe-
ren in de va cautie. De Juli- en Augustus-
war mto is in de examenzaal niet lager dan
in de school. De meeste examinandi wer
ken in do vacantia dubbel hard uit pure
zenuwachtigheid. En do examinatoren her
vatten hun werlc, dat, naar het heet, geen
vol jaar uit te houden is, zonder dat cr
van rust sprake is geweest.
Zou er geen weg op zijn, om do vacan
tia te laten blijven wat zij is of behoort
te zijn r vocantie
Nederland n Duitsclil and.
fDo Berlijnaclie correspondent van het
„HANDELSBLAD" liad oen onderhoud met
oen Nederlandse ken handelsvriend over den
tegen woo rdigon toestand en over de naaste
toekomst. Hij zag de loekomst voor Duitsch-
land -donker in oa ivroesde, dat ook Neder
land do schaduw daarvan z-ail ondervinden.
„Alles te zarncn genomen, ds het niet over
dreven to zeggenj .lat Duitschland feitelijk
bankroet is, en hot h» ook onmoglijk d»s
markv/aarde zelfs tot de helft van -den vred>as-
koera omhoog te brengen. Voel wordt cr ge
sproken van buitenlancksche leeningen, die
hot Duiit-sehe -bedrijfsleven v/eor op gang zul
len 'brengen, doch ik ben in dat opzicht nog
al 'sceptisch en geloof niet, dat ©enig land ter
wereld Duitschland miLlvarden zal voorschie
ten want die zijn nood'iig zonder tegelijk
te vragen: wat krijg ik daarvoor terug? En
dat niet op langen termijn, om eerst andere
verplichtingen na te komen, maar preferent.
Deze slohte fi-nauci-co'e toestand brengt ons
van zelf lot de hand-isbalrekkingen met Ne
derland, want dit is het punt waarop momen
teel 't vlotte zaken-doen met Holland strandt
„Duitschland heeft ia Fbruari 1918 het be
kende a lg mee no invoerverbod ia -het leven ge
roepen, eensdeels geschiedde dit om prijsop
drijving van de in het neutrale buitenland te
koopen goederen doer tegen elkaar opbieden
te voonkemen, voor welk doel het de Centrale
Iukoopagozolschanpen, de zoogenaamde Z. E.
G.'s in het leven riep, on anderdeels om den
luxe-in voer ter voorkoming van het achter
uitgaan -der valuta tegen te gaan. Dit invoer
verbod bostaat nog la zijn vollen omvang.
Weliswaar zijn doop tiet bezette gebied er
Vele bressen in geko-men, eu wordt hot in
voerverbod door don Uu-ikkandel -menigmaal
verbroken, maar voor don reëelea handel
maakt dit invoerverbod het zakendoen zeer
moei-lylc, -dikwijls onmogedij k,
Men kan 't Duitschland niet kwalijk ne
men, dat het aan dit invoerverbod niet dade
lijk een einde maakt, want bij open grenzen
zou het land overstroomd worden met een
massa artikelen, waaraan g-cen dringende
behoefte bestaat, eu do handelsbalans zou
zoo ongunstig worden, dat in een minimum
van tijd de mark op ....een dubbeltje geno
teerd zou staan.
„Het is op vallend, dat in do D.uitscho
kianton de zakenmensche-n zich zoo heftig
tegen de „Planwirtschafi" van Wissel! heb
ben geweerd en liet valt niet to ontkennen
dat het „verstat/Helien'' ©n cenrafliseern van
den handel hoogst bedenkelijke gevol
gen heeft; maar het is evenmin 'e -looche
nen, dat de kern van de plannen van Wis
sel! de coin ge mogelijkheid bood voor een
wederopbouw van het Dui-tsche economische
leven. Als ieder maar kan koopen en in
voeren, gelijk hem dat belieft, dan zou het
Duitschland gaan als een verkwister, die te
gelijk kapitaal cu interest verteert. Alleen
do grootste spaarzaamheid, gepaard aan ra
tioneel©, goedkoop© .voeding, biedt kans dat
Duitschland voor het bankroet gespaard
blijft h
„Het vrij spel der 'krachten zal het slot
bedrijf zijn van hot 0. W/cts-treurspel
„Het was dan ook ccn van de vele mis-
ïekcningon in het Hodandsche zakenleven,
toen men meende, dat bij het opheffen der
blokkade Holland leeggehaald zou worden.
Hiervoor bestaat geen gevaar Integendeel is
het jammer, dat de afzet naar Duitschland
niet grooter kan wezen. Maar deze stuit
af ap de geringe koopkracht van Duitsch
land en van het Duitsche volk. Men ver
geet eteeds, dat Duitschland arm is, en
e\en ruin als de Hellandsche winkelier zijn
cliënteel© vindt onder de armen, evenmin
kunnen de Hol'landsche producenten hun af
zet vinden in het arme Duitschland. Do
vooruitzichten van den Nederlandsch-Duit
schcn handel zijn dus verre van gunstig!
„Terecht heeft iminister Colijn gewezen
op de noodzakelijkheid van d© oriënteering
naar het westen, maar daar zijn de afzetmo
gelijkheden heel wat moeilijker dan in do
pefiod© voor den ooidog in Duitschland. Wij
zullen met onze groenten, tuinbonw- en zui
velproducten ongetwijfeld steeds een markt
in Duitschland blijven vinden, maar het is
toch v-oor de Hollandsche zakenmenschên
een gebiedende eisch, zich niet dood te turen
op wat vroeger was, maar hun blik te rich
ten naar de nieuwe staten, dio uit don oor
log zijn voortgekomen, cn waar no>g nieuwo
relaties zijn aan te kn-oopen, die zij het dan
ook niet geheel, de verminderde zaken met
Duitschland goed maken".
öndorwijzors en v a k v c r-
oon iging. In den Bond, van Nod. Oti-
dorw. begint men in to zien, dat het niot in
hot bolaug van do ondorwijzers is, dat dc Bond
do vakbeweging dient. De heer Ph. v. d. Vos.
vroègor algemeen penningmeester van den Bond
betoogt thans in een artikel in .,DE BODE",
onder het opsohrift „Wat nu??', dat dc onder
wijzers als vakvereenigiing mcor om zichzelf
moeten deuakon. De schrijver zegt:
„Noen, niet op de vakbeweging, niet op do
politjek mooton we ons voltrouwen, stollen.
Weg "met de afhankelijkheid door aanhanke
lijkheid. Zelf moeten we do macht vormen ilie
vvo naar eigen goodvindon kunnen gebruiken.
We moeten daarom streven naar het bijeen
brengen van zooveel mogelijk allen, die in het
onderwijs hun laak vindon, wc moeten wegne
men wat soheidt, aanbrengen wat bindt. Ous
program moet beperkt zijn, opdat in alles, wat
niot diroot voor het dool dor vcreeniging nood
zakelijk maakt, dat do vakgenoolen een lijn
trekken, de persoonlijke vrijheid, hot persoon
lijk inzicht, do oigon levensbeschouwing geëer
biedigd on gelaten worden. Alleen op den on
derwijzer als belanghebbende moet de verceni-
ging boslag leggen, maar als zoodanig moet zij
dat ook zoo doen, dat do samenhang der een
heden zoo worclt, dat werkelijk ccn macht
wordt govormd,
„Vakbeweging en politiek mogen trekken
door hun altruïst is oh streven, hun sociaal wer
ken, zij mogen 'moor bevrediging bieden voor
het sociaal gevoelen van de leiders en mis
schien ook voor do bevrediging van bun
persoonlijke eerzucht, voor do behartiging van
de bolangen van de vakgonootcn, is de vak-
voreeniging de aangewezen inrichting! Daar
dus hoen sturen, is de taak van onze leiders en
de taak van onzen Bon dl"
Staatscommissie .spoorwegpersoneel. Bij
Kon Besluit van 17 Juli 1919 is een Staats
commissie ingesteld, 'Welke zal onderzoe
ken welke wijzigingen het reglement be
vattende do J.liknstvoorwaarden voor heb
spoorwegpersoneel, met uitzondering van
dc loonregeling, behoort te ondergaan cn
den Minister van Waterstaat daaromtrent
van advies zal dienen.
In die commissie zijn benoemd*
hot lid !en voorzitterJmrv 'M. |W. F.
Treub, lid van cl Tweede Kamer der Sta-
ten-Generaal, t© s-Gravenhage
tot lid <en ondervoorzitter: mr. J. R.
Peyrot, lid van den Baad van Toezicht op
de Spoorwegdienst, to 's-Gravenhage
tot lid en secretarisL. Slagter, referen
daris bij liét departement van Waterstaat,
te 's-Gravenhage;
tot leden* J. Augusteyn. hoofdconduc-
teur te Zwolle; J. 0. Ballcestein, agent op
dé stations te Utrecht; mr. clr. K. H.
Beijen. secrcaris der Maatschappij tot Ex
ploitatie van -Staatsspoorwegen, te De
Biltmr. Oh. F. P. Bodemeijer, referen
daris bij den Algemeenen Dienst, ie
Utrecht; E C. W. van Dijk, hoofdinge-
Mm ii ~-r>r~£.-r r
Vacantie. Wij leiJon in de» „PBÖV<
GELLFBSCHE EN NIJMEBGSOHE COU-
jRANT":
Fr is al zöc vaak over vacantia gesclirc-
yen, dat men brj het lezen van dat woord als
XxfBchrifb al meent te v/eteu wat er volgt: heer
lijke tijd, lang naar uitgezien, met vreugdö
begicet, uitstapjes, op. reis, familiebezoek,
liefhebberjjwerk, rust, opleving, opdoen van
nieuwe kracht, herstel van gezondheid, ge-
ivu 156 en platte beurzen, enz., enz.
Maar daarover willen wg het nu toch niet
hebben.
Vacant!© is wel een meer algemeeue benar
ming geworden voor de vrije dagen, die lang
zamerhand aan allen worden toegestaan en
;die vroeger, en bij de militairen nog, als
verlof worden aangeduid, maar toch, aan liet
iwooid vacantie zit nog altijd een school
lucht je; in de allereerste plaats denkt men
er bh aan leerlingen en onderwijzend per
soneel.
iWaö is vacantia en waartoe dient aij, vooral
ide grocta zomer vacant ie, die aan de ven-
schillende inrichtingen afwisselt tussclien 2
en 7 weken; de universiteit doet er wat lan
ger over.
Waartoe zij dient en waarom er vacantie
woidt gegeven? Ook een vraag! In Juli en
Augustus is hel snikheet en in die wel goed
ingerichte, maar toch altijd wat bedompte
lokalen is heb dan niet uit te honden. Wij
kunnen er in komen.
De leerlingen moeten rust en ontspanning
hebben; er wordt zooveel van hen geëischt.
[Toegegeven, al gelooven wij, dat zij zelf in
'den regel wel zorgen voor de veiligheidsklep.
Maar 't is waar, dat de eeuw van het kind
soms wel wat zwaar drukt.
En rlan do onderwijzers cn de leeraren; (lie
moeten toch ook eens dc leden kunnen strekken
cn den geest rust geven. Ook al weor waar, al
bowereai boozo tongen, (lat men niet al to be
vreesd moet wezen voor ovorinspanning van
onkolen, en al dooien ook zij in professoraio
kwartiertjes, vfijo halfuurtjes en beperking van
'do lesuren. Ook wordt or bowcord, clat sommige
oiider hon van hun oigenlijko onderwijstaak niet
zoo dooclmoo zouden zijn; maar dat dc privaat
lessen, dio liet inkomen zoo aardig vormcor-
'deroo, de eigenlijke oorzaak van de vermoeid
heid zouden zijn.
Maar hoe dan ook, vacantie is nootlig en wij
gunnen ze leerlingen on leeraren met genoe-1
gen; wij hebben er zelf lo vaak van genoten om
ze nu anderen te doen onthouden.
Integendeel; wij wilden juist opkomen tegen
vacanlieboperk-mg of do verleiding om liaai'
prijs to geven.
De groote vacanlio is ook de tijd voor exa
mens. Daar zijn bijv. do hoofdonderwijzers ex a-
mons. In do commission, dio deze afnemen,
worden in hoofdzaak onderwijzers en leeraren
gekozen. Do laats ten hebben ook nog de eind
examens der H. B. S.
.Wij meenen gelezen lo hebbou, dat or to
Leeuwarden ongeveer 350 candidaten voor de
kooMakto zijn; uit andero de-ibn van het land
hebben wij geen getal opgomorkt, maar to Arn
hem duren de examens tot ver in Augustus.
Daar gaat bijna do heolo vacantie moe hoen;
niet alleen voor do candidaten, dio niet In do al-
lorcorsto dagen wordon geëxamineerd en dio
'dus eigenlijk dwaas! doorploeteren cn de
vacantie begroeten als een tijd van „beugsten"
on inpompen; maar ook voor de heeron exami
natoren. Waar blijft nu do rust on de noodig
geoordeelde ontspanniug?
Zeg niefc, dafc examineeren geen-inspan
nend werk is. Wio hob opvat als oen werk
je, dat men ooder de hand wel kan op
knappen, 'moest idéftrom al gedjjsqualifi-
ceerd worden. De. examinator staat voor
liern onbekende menschen, dio bij, zal het
goed gaan, nauwkeurig moet bestudeeren,
om hun zwakheden te loeren peilen en hen
omhoog te houden, als zij dbor eigen toe
doen afglijden hij heeft heel wat meer te
'doen, dan senigo van de honderdmaal ai
gedane vragen aan het jongmensch te
do-en, die voor hem zit. Goed examineerden
is geen sleur werk. mag dat nooit zijn: de
examinator moot zich bewust zijn, dat hij
een deel van het levensgeluk van den exa
minandus in handen heeft. Inspannend
werk dus 1 Waarlijk geen vaeaniie-uitspan-
ning.
Uit hot Duitsch
van
K. SOHWIENING.
Hij woonde heel hoog, op de vierde ver
dieping, in een der kleinste straten van
Leipzig; als arm musicus kon hij niab veel
elschen, maar hij was tevredenhij had
immers zijn bed), zijn stoel, zijn tafel cn zijn
piano! Voor heel lange menaoksii zou zijn
kamertje groote bezwaren hebben opgele
verd, want het dak, waaronder het la.g,
was heel scheef on men had zeker vaak zijn
hoofd gostootenmaar hij ontkwam daar
aan hij was klein ©n tenger gebouwd. En
door zijn ruiten drong da zon naar binnen
on vulde heel zijn vertrekje met weldadige
warmte.
Wie hij eigenlijk was? Een jonge, veel
belovende kunstenaar, vol idealen en illu
sies, wien de wereld en haar verdorvenheid
nog onbekend was. En zijn ouders? Zijn
vader was oen van God begenadigde natuur
bemind, geëerd, beroemd. Zijn moeder was
een bekende schoonheid, die hij weinig
thuis had gezien, die zich niet veel aan hem
had laten gelegen liggen, dio hem steeds
een vreemde was gebleven. Nu waren beido
ouders reed's sedert jaren dood. De herin
nering aan zijn moeder vervaagde min of
moor, terwijl daarentegen het beeld van
zijn vader hem aldoor scherper voor den
geest kwam. Tot h,em zag hij op als tot iets
yoornaams -en hoogs; iets onaantastbaars,
De gedachte aan. zijn alomvereórden vader
leidde hem bij al zijn handelen en hielp
hem bij het moeilijke bestaan van kunste
naar.
Zoo giug hot leven zijn gang boven, hoog
bij den liemol, werkte en studeerde hij on
vermoeid hij was hard voor zichzelf.
Vreugden van buitenaf begeerde hij niet
hij had immers zijn kunst, die hem alles
gaf! Alleen des avonds kon men hem wel
eens werkloos zien. Hot was van hem n.L
een gewoonte^geworden, om 's avonds ont
spanning te vinden in het gadeslaan van
wat om hem heen geschiedde geregeld op
hetzelfde uur stond hij bij zijn venster ©n
keek toe. Hoewel heb straatje nauw was,
viel er toch heel wat te kijken. Er woonden
heel wat families met kinderen in do ka-
zerne-aehtig gebouwde huizen rondom. Hij
koek toe cn maakte zijn opmerkingen over
allen.
Heb meeste was hij geïnteresseerd in het
huis recht tegenover hom. Daar waren op
de vierde verdieping ook twee rondo ven
stertjes, waarachter roodgloeiende gerar
niuuis stonden in ouderwetscho potten;
een oude vrouw met ernstig, -streng geziekt
bogoot eiken avond haar bloemen; zoo
had men het in haar jeugd gedaan en zoo
deed zij 'heb nog. Als stil-versoliolen waar
nemer volgde hij elk har er bewegingen.
Wanneer de planten verzorgd waren, glom
een lichtje op uit do donkerte, een zaoht
petroleumlicht, en door heb half-openstaan-
de venster drongen tonen tot hem door van
een oud spinet, dat hard en ruw werd aan
geslagen toëh luisterde hij opmerkzaam
toe, niet met het oor van den kunstenaar,
doch ipet het hart van een week-gostemden
mónsoh.
Het spel van den overkant was van oon
bijzondere betcekenis voor hemhet ver
klankte het „Adagio" uit Beethoven's ,,Pa-
thétique", het lievelingslied van zijn vader.
Het volmaaksto spel van den grootsten ar
tiest had hom niet meer kunnen vervoeren
dan deze tonen zonder bijzondere uitdruk
king; zolfs, als het daarginds wederom stil
was geworden en donker, kon hij nog lang
blijven staren naar de roode geraniums in
de ouderwetsohe potten, en als hij zioh dan
laat op zijn boel wierp, waren hot Beet
hoven's weeke accoorden, die hem in slaap
wiegden. Zoo ontstond, als vanzelf, de da-
«elijkscho gewoonte 's avonds het oudje to
bespieden, te beluisteren.
Langzamerhand ontstond er een kleine
vriendschapsverhouding tussdhen hem en
hot vrouwtje van den overkant, die echter
alleen daarin bestond, clait men elkaar goe
den morgen en goeden avond zei. Wie zij
eigenlijk waren wisten zij niet van elkan
der. Hij had desnoods haar naam wol kun
nen uitvindienmaar hij vroeg er niet naar.
Vóór alles was het immers het spel, dat
hem hooide, dat hom naar zijn kindertijd
terugvoerdenaar den tijd, toen hij nog
oon tehuis bezat. Eerst langzamerhand be
gon hij ook meer belangstelling te voelen
voor do cude-zolfhij meende te onder-
scheicllen een nadenkende, zaoht-e uitdruk
king op heft ernstige gezioht.
Op zekéren avond luisterdie hij tevergeefs.
Het- venster aan de overzijde bleef gesloten,
ook den volgenden avond. Toen ook de«n
derden diag alles stom bleef, hield hij het
niot langer uit; het spel was hem ©en be
hoefte geworden. Hij liep de straat over
naar een paar kinderen, dio uit het huis
uicur, adjunct-chef van den Dienst van
Weg en Werken, te Bilthoven; P. de
liaan, commies centrale controle to
UtrechtD. A. v. d. Laan, afdeelingschef
Te kl. te Amsterdammr. H. van Manen,
secretaris der Hollandsche IJzeren Spoor
weg-Maat schappij te Amsterdam; P. Molt-
makor, voorzitter van de Nederlandschc
Ycrecniging voor Spoor- en Tramwegper
soneel te Utrecht, en J. J. P. Nivard, com
mies Stationsdienst tie 's Hertogenbosch
een cn ander onder bepaling, clat van de
bovengenoemden zij, die in dienst van de
spoorwegmaatschappijen of van een vak-
vereeniging zijn van rechtswege ophouden
lid der commissie te zijn, zoodra zij niet
meer in dienst- dier maatschappijen of vak-
vereenigiug mochten zijn.
Dc minister voornoemd is gemachtigd,
naar gelang van behoeftlo, een of meer
adjunct-secretarissen aan de commissie toe
te voegen.
Bepaald is
a. dat de commissie, wanneer dib voor
het volbrengen van haar opdracht noodig
if, zich kan verdoelen in subcommissién
b. dat de commissie en dc uit haar mid
den gevormde subcommiosië de vrijheid
hebben om dc voor het volbrengen van
haar taak noockge inlichtingen in te win
nen, in iiet bijzonder bij de directiën der
spoorwegmaatschappijen, bij de hoofden
der verschillende takken van spoorweg
dienst, bij allen, clie verder spoorwegdienst
verrichten en bij clc door deze gevormde
vakverce.oigingen alsmede om belangheb
benden uit liet personeel to hooren en
dat aan bedooldo vakverecnigingen gele
genheid zal worden gegeven om aan de
commissie van haar wensehen te doen
blijken
o. dat de commissie liaai* uit te brengen
rapport zal vaststellen bij meerderheid van
stemmen, met dien verstande, dat leder
lid het recht heeft zijn gevoelen, indien
het van dab der meerderheid afwijkt, voor
zoover hot niet kortelijk in het rapport
kan worden opgenomen, in een afzonder
lijk rappor kenbaar to maken.
Overwerk door ambtenaren. Bij Kon.
Besluit is: lo. ingesteld een commissie, aan
welke wordt opgedragen ie be oord-celen of
er termen bestaan tot het betalen vau over-
v-irlc aan ambtenaren en eventueel den
maatstaf voer berekening van het overwerk
aai te geven; en zijn 2o. in die commissie
benoemd: tot lid cn voorzitter, jhr. M. de
Jrnge, sec re t a r Ls-ge nc ra a L bij het departe-
n-.<nt van Financiën; tot leden, A. P. F.
Duijstee, kidrectcir bij den post- en telegraaf
dienst gedetacheerd bij het hoofdbestuur der
posterijen en teiegr af ie cn J. F, Hondius,
iv ierendaris aan het departement van Jns-
trie; tot secretaris, J. F den Ouden, secre
taris van de sa'.ariscemmissie voor burger
lijke ambtenaren.
Nationaal Congres voor do weerkracht van
het Ncderlaudscho Vólk. De Nederlandschc^
Vcreeniging ,,Ons Legor", de Koninklijke
Nodcrlaudsche Vereenigiag „Onze Vloot"
en. de Vereenigiing „Volksweerbaarheid"
hebben heb voornomen een tweodaagsch
Nationaal Congres te organiseeren voor do
weerkracht van heb Ncderlandsche Volk.
Voorloopig zijn daarvoor bestemd 19 cn
20 September 1919.
Ds grondslag van dit congres moet zijn
dc gedachte dat Nederland zijn nationaal
on onafhankelijk volksbestaan moet cn ook
wil blijven handhaven en dat daartoe noo
dig is een behoorlijk uitgeruste en ge-
ocfondo weermacht.
De overtuiging moet post vatten, dat dit
vraagstuk niet slechts heb leger en de ma-
rino aangaat-, doch dat het- een aangelegen
heid betreft, van groot belang voor het ge
heeld Nederlandsche volk, daarbij inbe
grepen cïa bevolking der Koloniën.
Dit vraagstuk zal ten congress© worden
besproken door mannen van gezag uit allo
kringen der samenleving zoowel van een
historisch, economisch en sociaal stand
punt, als uit ee-n internationaal politiek
ogpimt. Daarbij zal aandacht gewijd wed
den aan de waarde der volksoverlevering
cn aan het belang der lichamelijke opvoe
ding. Na de uiteenzettingen van de spre
kers zal gelegenheid zijn tot gmlaehtcn-
wisseling, voor zoover de tijd dib toelaat.
Het congres zal toegankelijk zijn zoowel
voor daartoe uitgenoodigde personen on
afgevaardigden van vereenigingen als voor
leden van het congres, tot welk lidmaat
schap ihen tegen betaling van een vast to
stellen cont-ributio zich kan aanmelden.
Nadere mededeelingen zullen to zijner
tijd worden gepubliceerd omtrent de spre
kers, het programma, do werkwijze, enz.
Een korto samenvatting der redevoerin
gen en debatten zal in druk verschijnen.
Dc ex-keizer. Men meidt ons uit Amsterdam*
Een van de redacteuren van het Pers
bureau Vaz Dias, gisteren in Amerongen
zijnde, üad een onderhoud met een Duit-
schen jongen, die in 5 dagen naar Amc-
rongen was komen loopen, om den ex-kei*
zer te zien. De jongen, Franz Gaube, uit-
Duisburg, waar zijn vader stoker is, schijnt
het huis te hebben verlaten door een
slechte behandeling, die hij na den dood
van zijn moeder ondervond. Hij besloot
daarop den ex-keizer te gaan opzoeken,
cn vertrok te voet van Emmerik naar Arno
rongen, een afstand, dien Iiij in vijf dagen
aflegde. Hij kwam ontzettend gehavend op
het kasteel aan, waar hij werd onderge
bracht in het huisje van Poters, den
chauffeur van clen cx-keizcr. Na door deji
keizerlijk;ii lijfarts tc zijn onderzocht- werd
liem toegang tot het kasteel gegeven,
waar o. a. de ex-keizer en de ex-Wzerin
zich inet hem onderhielden. Op de vraag,
Loe de keizer er uit zag, antwoordde do
jongen, dat hij den indruk maakt van een
grijsaard van GO of 70 jaar. Door zijn
baard en zijn gebogen houding is hij bijna
geheel onherkenbaar geworden. Bij hot
gaan steunt hij voortdurend op ccn stok.
Na ©en week op het kasbeel te hebben
vertoefd, is den jongen door de politm
tbans een onderdak aangewezen bij oen.
der inwoners van het dorp, totdat hij weer
naar Duitschland terugkeert. Hot is n.l.
de bedoeling van den ex-keizcr den jongen,
in ean kinder inrichting te Berlijn, waar
over hij, cle cx-keizer, nog steeds het be
heer Leert, tc laten opvoeden. Thans heeft
de Amcrongsche politie een schrijven aan
den stiefvader gericht, waarin zij deze
verzoekt, zijn toestemming hiertoe to ge
ien. Doet de vader dit, hetgeen zeer
waarschijnlijk is, dan zal de jongen dus
binnen enkele dagen naar Berlijn worden
opgezort den.
Do berichten omtrent het ziekzijn van
den cx-keizcr en de keizerin zijn schrome
lijk overdreven. Eenigc dagen, geleden
heeft' de ex-keizer dc kamer moeten houden
ten gevolge van een oorkwaal, waaraan
hij reeds laug lijdende is, doch thans maakt
hij weder eiken dag zijn wandeling dour
heb park vaa het kasteel Sinds Decem
ber heeft hij het kasteel niet verlaten. Hij
heef zich al dien tijd bezig gehouden met
houthakken. Een van de bewoners van liet
kasteel verzekerde, dat de ex-keizer sedert
zi.in aankomst hier reeds 3090 boomen lieef-b
gehakt en gezaagd, hetgeen zeer zeker
voor zijn physiek welzijn pleit, De ex-kei-
zcrin 13 gelijk men weet lijdende aan ecu
hartkwaal, die elk oogenblik een ongun
stige wending kan nemen en die haar nu
en dan noodzaakt de kamer te houden,
doch overigens bestaat cr nog geen enkele
reden om aan te nemen dat do toestand
van de cx-kcizerin in ©enig opzicht- bezorgd
beid wekt.
SASSENHEFM.
Geoieenïeraad.
Voorzitter: dc burg©meester.
'Afwezig de heer L. B. Boozoa.
Irgokomen stukkenBekening over 1913
van <1© Gezondheidscommissie te Alphen.-
waaruit blijkt, dat onzo gemeente f 41.23-
r.ioc-l bijdragen. 2. Beg root ing 1920 v.«n de-'
zelfde commissie. Hier is do I.ijlrage vooij
S'.sseaheim begroot op ruim f 04. 3. Eenj
rnpport van de.i gemeenteopzichtor letreU
fend© het iu de bestekken opnemen v:.n lvet-
coüoctief' arbeidscontract. Dc Baad besloot
z'di daaraan ir 't vervolg ook te houd-cu<
4 Een adres van 'en B.-K. Volksbond afd-
Sassenhcim, wa.vrii gevraagd werd. of men'
verplicht is, bij de elf eenheden zwarte»
stapten. Hij vroeg naar heb oudje, maar
do kleinen lachten en giebelden en renden
wc-g. Hij ging nu naar hot kleine groenten-
winkeltje, om te infoimeeren naar de oude
vrouw maar de koopvrouw had het tc ctruk
mot haar eigen zorgen. Toen liep hij op een
holletje de trap van het huis op. Boven
bleef hij staan. Wat wou hij hier eigenlijk
doen? Hij kendo de vrouw bijna niet. Hij
probeerde den naam op de deur te ontcij
feren. Dio was geschreven met steil, hane-
pootig schrift op oen stukje papier, dafc
door den tijd! vervuild en verweerd was.
Hij kon niets lozen.
Toen lichtte hij voorzichtig cle klink op
en trad door de ongbgrenclelde deur de
ruimte binnen. Hoewol hij hier als vreem
deling kwam kreeg hij direct een gevoel van
vertrouwd-zijn meb die-ze omgeving.
Voor de kamerdeur, achter het voorpor
taal, waar hij zioh bevond, bleef hij nog
maals aarzelend stilstaan. Heit oudje daar
binnen schoen te zuchten, te steunen. Toen
kwam het hem als van-zel£-sprekend voor,
dat hij tot haar ging om haar te helpen,
en ook zij schoon nauwelijks er over ver
wonderd' hem daar to zienen het was als
of zij elkaar reeds lang kenden. Zijn blik
viel op hét spinet, dat in den hoek der ka
mer stond. Instinctief ging hij er heen en,
zonder dat liij nog begreep wat hij deed,
klonk Beethoven's >,Adia-go", heel zacht,
klagend bijna-, door de kleine ruimte. Do
oude vrouw was wat overeind gaan zitten
en keek naar zijn vlugge vingers, die nau
welijks de toetsen schenen aan te raken en
toch de haar zoo goecbbekende melodie
wisten to voorschijn te tooveren.
Was het. de maoht der muziek of hot on
bewuste gevoel oen verwante ziel gevonden
to hebben, die do oude spraaklustig
maakte? Zij begon te vertellen, steeds door
te vertellen, haar hcelo levensgeschiedenis.
Eén jaar van volmaakt geluk had heb lob
haar gegund. Toen was bet voorbijtoon
werd alles haar ontnomen, ook zelfs haar
kind.
Zij zweeg. Doodstil had hij toegeluisterd.
Onverwachts had liij oen blik geslagen in
de wreede wereld, die hij door een roscn
sluier tot dusver aanschouwde.
De oudo had een doo3 genomen, die vol
was van souvenirs. Hij zag een jeugdpor
tret en vol ontroering zag hij ook hoe mooi
zij was geweest. Toen volgden er enkelo
verwelkte bloomen, ook een portret van
hem Dib hield zij even aarzelend t-us-
schen haar oudo vingers, even dralend, om
het den jongeman te toonen, dooh deze had
reeds de hand cr naar uitgestrekt. .Een
blik er op en hot ontglipt© aan zijn bevendo
vingers. Heb volgend oogenblik rende hij
de kamer uit en to rug naar zijn eigen ldoin
vertrekje. Het geloof in zijn vader had een
gevoeligen lenauw gekregen.
Den volgendon dag was hot kamertje on
der het schuine dak leeg en verlaten. Do
geraniums lieten haar bloomige kopjes han
gen er was nietmand, die ze verzorgde. Heb
oudje was dienzelrden nacht heengegaan om
uit te rust-en van liaar smartvol leven. Zij
werd weggedragen en begraven onder haar
meisjesnaam. Wat er ooit plaats had go-
vonden tuasohon haar cn den jongeman,
heeft niemand vernemen.
K.
